Ελένη Στελλάτου
Goodreads Author
Member Since
December 2017
|
Το κόκκινο και το άσπρο
—
published
2018
|
|
|
Καιρός των κρυστάλλων
|
|
|
Από το τοπικό στο παγκόσμιο
by |
|
* Note: these are all the books on Goodreads for this author. To add more, click here.
Ελένη’s Recent Updates
|
Ελένη Στελλάτου
is now friends with
Milena
|
|
“Η φυγή του είναι βιαστική. Γρήγορα χάνεται στους δρόμους ανάμεσα στα σπίτια, τα πουλιά κρώζουν ολόγυρα, οι θρήνοι τους αντηχούν στα κλειστά παράθυρα κι αντιγυρίζουν στους τοίχους, μου λένε ξανά πόσο άσπρος ή λεπτός ή διάφανος είμαι, πόσο λευκά τα μαλλιά μου που δεν υποδηλώνουν σοφία, πόσο ανοιχτόχρωμα τα μάτια μου που κοκκινίζουν στον ήλιο, κόκκινα μάτια συνεχώς, μάτια όχι ανθρώπινα, μαλλιά όχι, ούτε και δέρμα. Ξυπνάω απότομα και το πρόσωπο της μητέρας μου είναι ακόμη μπροστά μου. Στα όνειρα συναντιόμαστε, αλλά και δεν συναντιόμαστε.”
― Καιρός των κρυστάλλων
― Καιρός των κρυστάλλων
“Το μόνο για το οποίο ήμουν και παραμένω σίγουρος ήταν πως καθετί που συμβαίνει, μοιάζει πάντα μ' έναν κρίκο που κλειδώνει στον επόμενο. Όλοι μαζί σχηματίζουν μια αλυσίδα, και δεν είναι ανάγκη να έχει κανείς κάτι περισσότερο από δύο μάτια για να αντιληφθεί την τάξη στη φύση: το πολικό αστέρι δείχνει πάντα βόρεια, οι σπόροι βλασταίνουν, όταν αρχίσει να μεγαλώνει η μέρα, και τα κοπάδια των ερωδιών πετούν, τέτοια εποχή, προς τον Νότο.”
― Καιρός των κρυστάλλων
― Καιρός των κρυστάλλων
“Γεννήθηκα για να βρίσκομαι εδώ. Η ντρογκερία είναι το κέλυφος που με περικλείει, μου ταιριάζει αυτό το χαμηλό φως, το σκοτάδι που συγκρατεί η ξύλινη οροφή στη διάρκεια της μέρας, η βαριά κουρτίνα στη βιτρίνα, η σιωπή στα συρτάρια, ο ήσυχος κοχλασμός του αποστακτήρα, η απόλυτη τάξη, μπορώ να βρω τα πάντα εδώ μέσα με κλειστά μάτια, το καθένα στη δική του θέση με τον τρόπο που τοποθετεί τους καρπούς στα κλαδιά του ένα δέντρο. Κι όταν ψιθυρίζω ικανοποιημένος κάθε βράδυ τα ονόματα όσων κρύβονται στα συρτάρια μου, λες και καληνυχτίζω την Digitalis, την Atropa, την Claviceps purpurea και την Papaver somniferum, την παπαρούνα του ύπνου, νθώθω ένα τσίμπημα στην καρδιά, σαν ερωτευμένος που με διεσταλμένες τις κόρες των ματιών χάνεται στην παραίσθηση ενός κόκκινου κόσμου και θυμάμαι που κάποτε είχα πει, μου αρέσει πολύ εδώ, πατέρα, μοιάζει να ταιριάζω απόλυτα εδώ, κι ο πατέρας μου είχε συμφωνήσει”
― Καιρός των κρυστάλλων
― Καιρός των κρυστάλλων
















