Martin İdenlə tanışlığım elə bir vaxt baş verdi ki, bunu təsadüf adlandırmağa sadəcə olaraq, ehtiyat edirəm. Əvvəllər, kasıb təbəqədən çıxan gənc Martinin keşməkeşli həyatını, başına gələn hadisələri, ədəbiyyata vurğunluğunu, insanların ona qarşı olan münasibətlərindəki dəyişikliyi, bir sözlə, bütün ömrünü öz həyatımla eyniləşdirməyə çalışdığımı düşünməyə başlamışdım. Lakin, zaman keçdikcə bunun heç də təxəyyülümün məhsulu olmadığını anlamağa başladım. Son altı ildə insanların mənə, eyni zamanda ailəmizə olan münasibətlərindəki dəyişiklikləri, bir zamanlar qarşılaşarkən üzünü çevirən, indi isə uzaqdan görən kimi qaça-qaça gəlib əlimizi sıxmaq istəyən insanları gördükdə Martini xatırlayıb xəfif təbəssümlə gülümsünürəm. Belə hallarda Martin kimi “Axı dəyişən nə oldu?”, “Mən ki, həmin insanam.” deyə düşünür, amma tutarlı bir cavab tapa bilmirəm və dərhal belə insanlardan uzaqlaşmağa çalışıram.

Son zamanlar yazı-pozu işləri ilə məşğul olmağa başlamağım məni daha çox düşündürür. Hərdən düşünürəm ki, Martinlə eyni illərdə yaşamış olsaydım, bəlkə, mənim də yazdığım hekayələr, romanlar və şeirlər redaksiyalar tərəfindən qəbul edilməyəcək, dəfələrlə geri qayıdacaq, mən isə heç yorulmadan onları başqa nəşriyyatlara göndərməli olacaqdım. Hər necə olur olsun, kim nə deyir desin, Martin kimi mübarizə aparacağam və yazdıqlarımın onun yazdıqları kimi, bir zaman hər kəs tərəfindən seviləcəyinə inanıram.

Martinlə aşağı-yuxarı eyni hissləri yaşasam da onunla aramda müəyyən fərqlər olduğunu qeyd etmək lazımdır ki, mən bu fərqi onun imkanlı ailənin qızına aşiq olmasında, qızın sayəsində ədəbiyyatla maraqlanıb maariflənməsində görürəm. İkinci və əsas fərqin yaranıb-yaranmayacağını, dənizin sularına qərq olub günəşin suya süzülən işıqlarını seyr edəcəyimi, yoxsa havada süzülərək yerə yaxınlaşdıqca ürəyimin necə sürətlə döyünməsinə qulaq asacağımı, sadəcə olaraq, zaman göstərəcək.