Στο μυθιστόρημα του Μίλαν Κούντερα «Το βαλς του αποχαιρετισμού» ένας από τους χαρακτήρες, ο γιατρός Σκρέτα, εξομολογείται στον φίλο του Γιακουμπ ότι η δήθεν θεραπεία γονιμότητας που παρείχε σε ζευγάρια τα οποία δεν μπορούσαν να αποκτήσουν παιδιά δεν ήταν άλλο από το ίδιο του το σπέρμα. Καθότι στις περισσότερες των περιπτώσεων ο σύζυγος ήτο στείρος. Έτσι ο γιατρός ήταν ο βιολογικός πατέρας πάμπολλων παιδιών στην μικρή πόλη όπου ζούσε κι εργαζόταν, ακόμα και του παιδιού ενός εκ των ηρώων του μυθιστορήματος.
Το μυθιστόρημα του ο Κούντερα το έγραψε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και το εξέδωσε στη Γαλλία.
Πριν λίγα χρόνια ήρθε στο φως της δημοσιότητας αυτή η είδηση:
«Ο γιατρός με τα 48 παιδιά: Έκανε εξωσωματικές με το σπέρμα του εν αγνοία των γυναικών»
Όπως διαπιστώθηκε, ο γιατρός από την Ιντιάνα χρησιμοποιούσε το δικό του σπέρμα στις εξωσωματικές που έκανε στους πελάτες του, πλην όμως, εν αγνοία τους και, ως εκ τούτου, χωρίς τη συγκατάθεσή τους. Ο Κλάιν πιστεύεται πως είχε χρησιμοποιήσει το σπέρμα του κατά τη διαδικασία εξωσωματικής γονιμοποίησης σε τουλάχιστον 50 ανυποψίαστες γυναίκες, τις δεκαετίες 1970 – 80.
Αν υποθέσουμε ότι ο Κούντερα είχε όντως έρθει σε επαφή με κάποιον Αμερικανό σαν τον Μπέρτλεφ του μυθιστορήματος είναι πιθανό να εμπνεύστηκε τον γιατρό Σκρέτα από εκεί.
Ή (και το πιθανό) ο γιατρός από την Ιντιάνα να διάβασε το μυθιστόρημα του Μίλαν Κούντερα κι από εκεί να εμπνεύστηκε τα όσα ακολούθησαν για δύο δεκαετίες.
Ή τίποτα από τα δύο. Μπορεί να υπήρξε κι ένα μυαλό σαν και του λόγου του την ίδια περίοδο (και) στην Τσεχοσλοβακία, ή απλά στο μυαλό του Κούντερα, άρα Κλάιν Μάιν.Το βαλς του αποχαιρετισμούMilan Kundera