Друштво,
конечно стигнав до делот од продолжението на Тегли кој што ми беше последно планиран, односно натаму не знам што ќе се случува. Тоа ме плаши, затоа што не знам дали и колку ќе успеам да го склопам крајот, но од друга страна пак тоа е (за мене) најзабавниот дел. Затоа дури и кога го скицирам делото, тоа е само скица во која знам само главите како се распоредени и од прилика што треба да се случи.
Со (до сега) 227 страници и 80000 збора, ова ќе биде мојот најдолг роман.
Уште колку ќе има? Не знам. И во тоа е убавината!