Er zit wederom weer veel te veel tijd tussen mijn laatste update en deze post. Het einde van het schooljaar is altijd hectisch, en dit schooljaar om allerlei redenen nog meer dan normaal. Maar nu heb ik eindelijk vakantie! En ik ben meteen goed begonnen door gisteren en vandaag (tussen wat oefenen met Python door) lekker met Magnetar en Singulariteit aan de slag te gaan.

Ik ben echt zó blij met hoe dit tweeluik wordt! Het was een goede keuze om 10 jaar geleden niet te proberen Singulariteit uitgegeven te krijgen. De versie die er nu ligt, is zoals het verhaal moest zijn. Maar ik had het 10 jaar geleden niet op deze manier kunnen schrijven, ook niet met een goede redacteur. Daarvoor had ik echt die 10 jaar extra (levens)ervaring nodig. Er zijn zoveel dingen die ik nu in deze twee verhalen heb kunnen verwerken waar ik 10 jaar geleden geen weet van had. En ik denk dat zowel Magnetar als Singulariteit daar heel veel sterker van is geworden.

Vooral Singulariteit is nu niet meer alleen een verhaal over etherenergie, maar vooral een verhaal over de personages die zich staande moeten houden in een wereld die compleet gek geworden lijkt te zijn. En een verhaal over personages die soms onvermoede eigenschappen in zichzelf ontdekken, of erachter komen dat iets wat zij altijd als een zwakte hebben gezien misschien juist wel hun sterke punt is. Iets wat hen uniek maakt en ervoor zorgt dat juist zíj bij kunnen dragen aan de oplossing van het ‘etherenergieprobleem’.

Toen ik begon met het herschrijven van Singulariteit stelde ik mezelf de vraag: ‘Maar wat hebben personages x, y en z nou daadwerkelijk te dóén?’ De vorige versie was vooral doordat ik het antwoord op die vraag niet helder voor ogen had een onsamenhangend zootje, dat er aan de oppervlakte nog wel oké uitzag, maar zodra je dieper keek helemaal nergens op sloeg. Nu is het veel meer één geheel, ook al zijn er meerdere verhaallijnen. Met name Niamh, Max (de voormalige Luuk) en Paul doen épische dingen. En op het einde komt alles bij elkaar.

Ik ga nog even over m’n eigen personages fangirlen, haha. En nadenken of ik misschien niet toch ook het ‘Bouquetvervolg’ wil herschrijven …