Rasa a dějiny

by Claude Lévi-Strauss

Dans ce petit opuscule, rédigé en 1952, Claude Lévi-Strauss, qui n'est pas encore un anthropologue renommé, nous livre sa conception du fait culturel. Sans polémiquer, le texte renverse bon nombre d'idées reçues : l'illusion ethnocentrique selon laquelle l'humanité s'arrête aux portes de sa propre culture est partagée par tous les peuples ; l'idée de sociétés primitives suppose la croyance naïve en un progrès général de l'humanité au nom duquel certaines civilisations sont jugées en avance sur d'autres. Quant à la notion de race, contestée par la biologie génétique, elle n'a pas davantage de pertinence pour l'anthropologue qui raisonne sur des cultures qui ne sont jamais homogènes du point de vue ethnique.

Ce que l'auteur met finalement en question, à travers ces quelques pages, c'est le discours humaniste de l'essence humaine. Pour l'anthropologue, il n'y a pas une humanité mais des peuples, qui n'existent que par les diversités qui les distinguent. Une belle leçon de relativisme culturel. --Émilio Balturi

Genres: Anthropology, Nonfiction, Philosophy, History, Sociology, France, Essays

First published January 1, 1952

About the author

Claude Lévi-Strauss was a French anthropologist, well-known for his development of structural anthropology. He was born in Belgium to French parents who were living in Brussels at the time, but he grew up in Paris. His father was an artist, and a member of an intellectual French Jewish family. Lévi-Strauss studied at the University of Paris. From 1935-9 he was Professor at the University of Sao Paulo making several expeditions to central Brazil. Between 1942-1945 he was Professor at the New School for Social Research. In 1950 he became Director of Studies at the Ecole Practique des Hautes Etudes. In 1959 Lévi-Strauss assumed the Chair of Social Anthroplogy at the College de France. His books include The Raw and the Cooked, The Savage Mind, Structural Anthropology and Totemism (Encyclopedia of World Biography).

Some of the reasons for his popularity are in his rejection of history and humanism, in his refusal to see Western civilization as privileged and unique, in his emphasis on form over content and in his insistence that the savage mind is equal to the civilized mind.

Lévi-Strauss did many things in his life including studying Law and Philosophy. He also did considerable reading among literary masterpieces, and was deeply immersed in classical and contemporary music.

Lévi-Strauss was awarded the Wenner-Gren Foundation's Viking Fund Medal for 1966 and the Erasmus Prize in 1975. He was also awarded four honorary degrees from Oxford, Yale, Havard and Columbia. Strauss held several memberships in institutions including the National Academy of Sciences, the American Academy and Institute of Arts and Letters, the American Academy of Arts and Sciences, and the American Philosophical Society (Encyclopedia of World Biography).

Reviews

[فؤاد · Rating 4 out of 5]

باورم نمی شه کتاب به این بی نظیری، تا حالا اسمش رو هم نشنیده بودم. بین کاربرهای فارسی گودریدز هم مهجوره و هیچ ریویویی نداره.
لوی استروس از نظریه پردازان کلیدی ساختارگراییه، اما این کتابش، به زبان ساده به بررسی و مقایسۀ فرهنگ ها در طول تاریخ و پیش از تاریخ می پردازه و بی اندازه جذاب و هیجان انگیزه.

لینک دانلود کتاب


کتاب به سفارش سازمان یونسکو نوشته شده، حول این محور که نژادها و فرهنگ ها بیشتر در عرض هم قرار می گیرن نه در فوق و تحت هم. تکثر نه فقط خوب، بلکه ضروریه.

لوی استروس نشون میده که این تفکر که "فرهنگ و نژاد غربی برتر از باقی فرهنگ ها و نژادهاست" ناشی از یک تلقی نادرست از تاریخ فرهنگه. اولاً ما (یعنی غربی ها) به دلیل این که در بطن فرهنگ غربی قرار داریم، ناخواسته دستاوردهای باقی فرهنگ ها رو با این فرهنگ مقایسه و ارزشگذاری می کنیم، و مثلاً فقط جنبش هایی رو "پیشرفت" محسوب می کنیم که در راستای تکنیکی تر شدن تمدن ها بودن. در حالی که اگر این نگاه رو کنار بذاریم، می بینیم فرهنگ های دیگه هم در مسیرهای مختلف پیشرفت های معجزه آسایی داشتن.

ثانیاً، دید تکاملی به تاریخ اشتباهه. ما نباید فکر کنیم که همون طور که نوعی تکامل در طبیعت وجود داره که اصلح رو نگه می داره، در فرهنگ هم تکاملی هست. فرهنگ ها در طول تاریخ و هزاران سال قبل از تاریخ مکتوب، مسیرهایی آشفته و بسیار بسیار پراکنده رو مدام و مدام رفتن و برگشتن و باز رفتن. اینه که نمیشه خطی ترسیم کرد که فرهنگ غرب در انتهای اون قرار داره و باقی فرهنگ ها به تناسب فاصله ای که با اون مقصد دارن، عقب مونده یا پیشرفته یا در حال توسعه محسوب بشن. تاریخ فرهنگ یک خط نیست، انبوهی در هم و بر هم از شاخه های نامتناهیه.

ثالثاً، در راستای حرف قبل، نباید تصور کرد که فرهنگ غرب به وسیلۀ "انباشته" کردن تجربه های فرهنگی ش در طول تاریخ مدام پیشرفت کرده و باقی تمدن ها مدام در جا زدن، بدون این که تجربه های فرهنگی خودشون رو "انباشته" کنن. در حقیقت فرهنگ های دیگه هم در طول تاریخ حرکت کردن، هر چند نه به سمت مقصدی که فرهنگ غرب حرکت کرده. و نکتۀ مهم در مورد "انباشته" کردن تجربه های فرهنگی اینه که هیچ ملتی به تنهایی نمی تونه انباشته های فرهنگی زیادی داشته باشه. به همین دلیل ملت های تک افتاده وسط جزایر اقیانوس آرام زندگی هاشون در طول تاریخ تغییرات کمی داشته. انباشته های فرهنگی، در نتیجۀ برخورد و همکاری و تقابل بین فرهنگ های مختلف ایجاد میشه، که به این وسیله تجربه های فرهنگی خودشون رو به هم منتقل می کنن، هر کدوم چیزی به اون اضافه می کنن و باز به ملت دیگه ای منتقلش می کنن. فرهنگ غرب هم به این جا نمیرسید اگه بر اثر تقابل با ملت های مختلف غیرغربی نبود.

پ ن: مخصوصاً از این بند اخیر، من یه نتیجۀ دیگه هم گرفتم: شاید اروپا به دلیل شرایط جغرافیایی ش، دارای تراکم جمعیت بیشتریه و ملت ها با فاصلۀ کمی از هم زندگی می کنن. به همین دلیل برخورد و بده بستان فرهنگی بین شون با سرعت بیشتری اتفاق می افته، و در نتیجه حرکت ها و تغییراتشون سریع تره. در مقابل مناطق بیابانی که شهرها و ملت ها با فاصله های زیادی از هم واقع شدن که برخورد و بده بستان فرهنگی رو خیلی کند کرده، در نتیجه شرایط فرهنگی خیلی کندتر اتفاق می افته.

[P.E. · Rating 4 out of 5]

Push-pull


QUOTES :

'Humanity is constantly grappling with two contradictory processes, one of which is aimed at bringing about unification, while the other is aimed at maintaining or establishing diversification.'

See: The Tears of the White Man: Compassion As Contempt, in particular
'Between the Pharisee's clean consciousness and sterile self-denigration, the only predilection we can bear to our world is dissonance.'


'The more we claim to discriminate between cultures and customs as good and bad, the more completely do we identify ourselves with those we would condemn. By refusing to consider as human those who seem to us to be the most “savage” or “barbarous” of their representatives, we merely adopt one of their own characteristic attitudes. The barbarian is, first and foremost, the man who believes in barbarism.'


'But the mere proclamation of the natural equality of all men and of the fraternity which must unite them, regardless of race or culture, is disappointing to the mind, because it neglects a diversity of fact, which is subject to observation and which it is not enough to say that it does not affect the substance of the problem so that one is theoretically and practically allowed to act as if it did not exist.'

'The great declarations of human rights also have the strength and weakness to state an ideal that often forgets that man does not realize his nature in an abstract humanity, but in traditional cultures where the most revolutionary changes allow whole sections to remain and are explained themselves according to a strictly defined situation in time and space.

[see [book:The Anti-Enlightenment Tradition|6661482] concerning Giambattista Vico, Auguste Comte, Nicolas de Condorcet,..., and also Psychologie Des Foules, as an illustration to a certain Burkean conception of the relationships between the State and the individuals ruled and administrated by it]

Caught in the double temptation to condemn experiences that strike him emotionally, and to deny differences that he does not understand intellectually, modern man has indulged in a hundred speculations to establish vain compromises between these contradictory poles, and to account for the diversity of cultures while seeking to suppress what it retains for him of scandalous and shocking.'


'some have an unfortunate tendency to reserve the privilege of effort, intelligence, and imagination for recent discoveries, while those that have been accomplished by humanity in its "barbaric" period would be the result of chance, and that it would have little merit. This aberration seems to us so serious and so widespread, and it is so profoundly of such a nature as to prevent us from taking an accurate view of the relationship between cultures that we believe it essential to dispel it completely.'

-----

See: The Theft of History, in particular 'Archaeologists of the 18th century designed a succession according to the materials used to make the tools (stone, bronze, iron). But since the Renaissance, the research community has adopted a different approach: a periodization of the evolution of world history that, starting from archaic societies to progress towards antiquity, feudalism and then capitalism, characterizes little more than Europe.'

'No one doubts the technical prowess that Europe would later achieve. But it is hard to see how inventions from other parts of the world can be an indication of a truly European technical turn of mind, if not by reasoning.'

'the theory of Elias [...] makes material culture an index of psychological states: material culture implies developments and "progress", a more dubious notion when one tries to apply it to psychological states. [...] The most worrying point is the nature [and narrowness] of Elias' connection between social structure and personality structure.'

-----

'The progress made by humanity since its origins is so clear and so remarkable that any attempt to discuss it would be reduced to an exercise in rhetoric. And yet it is not so easy as it is believed to order this progress into a regular and continuous series. [...]'

'Everything that is true of cultures is also true of races, without any correlation between the two processes being established - because of the different orders of magnitude: in Europe, Neanderthal man did not precede the ancient forms of Homo Sapiens; these were his contemporaries, perhaps even his predecessors.'

'Again, all this is not intended to deny the reality of a progress of humanity, but invites us to conceive it with more caution. The development of prehistoric and archaeological knowledge tends to spread in space forms of civilization that we were inclined to imagine as staggered in time. This means two things: first, that progress - if this term is appropriate to denote a reality very different from that to which it was first applied - is neither necessary nor continuous ; it proceeds by leaps, by leaps, or, as biologists would say, by mutations.'


'It is possible, it will be said, on the plane of an abstract logic, that each culture is unable to make a true judgment on another since a culture cannot escape from itself and its appreciation remains, therefore, prisoner of a relativism without appeal. But look around; be attentive to what has been happening in the world for a century, and all your speculations will collapse. Far from remaining locked in themselves, all civilizations recognize, one after another, the superiority of one of them, which is Western civilization.'

'[...] what the "insufficiently developed" countries reproach others in international assemblies is not to westernize them, but not to give them fast enough the means to westernize.'

'It is in fact that for the past century and a half Western civilization has tended, either in its entirety or through some of its key elements such as industrialization, to spread throughout the world; and that, to the extent that other cultures seek to preserve something of their traditional heritage, this attempt is generally reduced to superstructures, that is to say, to the most fragile aspects which can be assumed to be swept away by the profound transformations which they are carrying out. But the phenomenon is ongoing and we do not yet know the result. Will it end with an integral westernization of the planet with variants, Russian or American? Will syncretic forms appear, as we see the possibility for the Islamic world, India and China? Or is the movement of flux already coming to an end and will it subside, the Western world being close to succumbing, like these prehistoric monsters, to a physical expansion incompatible with the internal mechanisms that ensure its existence? It is by taking into account all these reservations that we will try to evaluate the process that takes place before our eyes and of which we are consciously or unconsciously, agents, auxiliaries or victims.'

'One will begin by noting that this adherence to the Western kind of life, or some of those aspects, is far from as spontaneous as Westerners like to believe. It results less from a free decision than from a lack of choice. Western civilization established its soldiers, trading posts, plantations and missionaries all over the world. [...] The subjugated or disorganized peoples could therefore only accept the alternatives offered to them, or, if they were not available, hope to come close enough to be able to fight them on their own ground.

'If it is not consent that is the basis of Western superiority, is it not then this greater energy at its disposal that has precisely enabled it to force consent? Here we reach the rock. For this inequality of force is no longer a matter of collective subjectivity, like the facts of accession we mentioned just before [arts, rituals, cosmogony, spirituality...]. This is an objective phenomenon that only the appeal to objective causes can explain.'


'if there are concrete cultures, which can be located in time and space, and which can be said to have "contributed" and continue to do so, what is this "world civilization" supposed to be the beneficiary of all these contributions? It is not a separate civilization from all the others, enjoying the same coefficient of reality. When we speak of world civilization, we do not designate an era, or a group of men: we use an abstract notion, to which we lend a value, either moral, or logical: moral, if it is a goal that we propose to existing societies; logical, if we intend to group under the same term the common elements that analysis makes it possible to identify between different cultures. In both cases, it should not be concealed that the notion of world civilization is very poor, schematic, and that its intellectual and emotional content does not offer much density.

[...] if our demonstration is valid, there is not, there can not be, a world civilization in the absolute sense given to this term, since civilization implies the coexistence of cultures offering one another the maximum diversity, and even consists in this coexistence. World civilization cannot be anything other than the global coalition of cultures, each one preserving its originality.'

👺👺👺👺👺👺👺

TL;DR:
The essay by Levi-Strauss is a classic you should read if you are into anthropology, ethnology, globalization or the history of colonization and post-colonization. The article by Jean Pouillon 'The work of Claude Levi-Strauss', not so much. It is perhaps useful as a commentary, if you haven't read Tristes Tropiques yet.

👺👺👺👺👺👺👺


Also read:

Tristes Tropiques
Written by the same Claude Levi-Strauss, 'Sad Tropics' deals with the deep trend of homogeneification & the threats it poses to each and every culture, worldwide:

'Je comprends alors la passion, la folie, la duperie des récits de voyage. Ils apportent l'illusion de ce qui n'existe plus et qui devrait être encore, pour que nous échappions à l'accablante évidence que vingt mille ans d'histoire sont joués. Il n'y a plus rien à faire : la civilisation n'est plus cette fleur fragile qu'on préservait, qu'on développait à grand-peine dans quelques coins habités d'un terroir riche en espèces rustiques, menaçantes sans doute par leur vivacité, mais qui permettaient aussi de varier et de revigorer les semis. L'humanité s'installe dans la monoculture; elle s'apprête à produire la civilisation en masse, comme la betterave. Son ordinaire ne comportera plus que ce plat.'

Regarding the need for actual diversity and dissonance in between cultures and civilizations : The Tears of the White Man: Compassion As Contempt


The influence of language on how a member of a given society perceives another member, another society : Poésie du gérondif

The impasse of absolute or naturalized cultural and moral relativism:
The Anti-Enlightenment Tradition
The Theft of History


Soundtrack:
A soundtrack to read to:

Magic Duels - Origins - Jace Beleren full music

[مجید اسطیری · Rating 5 out of 5]

دیروز به بهانه سالگرد کلود لوی استروس خواندن این کتاب کوتاه را آغاز کردم و امروز تمامش کردم


مهم ترین دغدغه نویسنده تاکید بر اهمیت گوناگونی فرهنگی در پیشرفت بشری و پرهیز از نگرشهای نژادپرستانه است که برای هر قوم یا فرهنگی تاریخی درخشان جعل میکنند.:

لزوم حفظ گوناگونی فرهنگها در جهانی که در معرض تهدید یکنواختی و همشکلی قرار دارد البته از دید موسسه های بین المللی دور نمانده است . و این را نیز می دانند که برای رسیدن به این هدف کافی نیست که سنتهای محلی را ناز و نوازش کنند و به دورانهای سرآمده امان بدهند . اما چیزی را که باید نجات داد همان گوناگونی است و نه آن محتوای تاریخی که هر دوره ای به آن می بخشد و هیچ کدام بیش از اندازه خود نمی تواند دوام بیاورد .
پس باید به گندمی که جوانه می زند دل بندیم و تواناییهای پنهان را برانگیزیم و همه استعدادهای با هم زیستن را که در بطن تاریخ به صورت ذخیره وجود دارد بیدار کنیم . و نیز باید بدون تعجب و بدون انزجار و بدون تحاشی آماده برخورد با این واقعیت باشیم که همه این تجليات به هر حال چیز ناآشنا و نادیده ای با خود دارند . بردباری حالتی نیست که از تأمل و مراقبه درونی برآمده باشد و به آنچه بوده و هست به ديده اغماض بنگرد ، بلکه رفتاری پویا و جویاست برای پیش بینی کردن و فهمیدن و برانگیختن آنچه می خواهد هستی پذیرد .
گوناگونی فرهنگهای بشری در پشت سر ما و در پیرامون ما و در پیش روی ماست . تنها توقعی که می توانیم از آن داشته باشیم ( توقعی که برای هر فرد تكليفهای متناسبی ایجاد می کند) این است که در شکلهایی متجلی شود که بتواند بخشندگی شکلهای دیگر را بیشتر سازند . و همین است سهم مشارکت هر یک از آنها .

[Pavelas · Rating 4 out of 5]

Ne pati garsiausia antropologo-struktūralisto Levi-Strauss’o knyga, bet lietuvių kalba, mano žiniomis, buvo išleista anksčiausiai (1992 m.). Tiksliai nežinau, kodėl, bet įtariu, kad dėl dviejų priežasčių. Pirma - ji plonytė, tad vertėjui mažiau darbo, taigi ir mažesnės vertimo išlaidos. Antra, svarbesnė - ji yra skirta pateikti antropologijos argumentus prieš rasizmą, o tai išsilaisvinusiai Lietuvai buvo aktualu norint interguotis į Vakarų kultūrą. Aš dar gerai prisimenu 90-ųjų anekdotus, kurių didelė dalis buvo apie čiukčius, žydus, gruzinus ir kitas sąjungos mažumas.

O argumentas prieš rasizmą yra paprastas. Negalima sakyti, kad vienos tautos yra pranašesnės už kitas, ir tokia nuomonė paplitusi tarp vakariečių dėl to, kad jų pasirinktas pažangumo matas yra “suvartojamos energijos kiekis”. Pagal jį tikrai vakarų šalys pirmauja. Tačiau, pavyzdžiui, indai, nors ir suvartoja mažiau energijos negu mes (vienam asmeniui), bet kur kas labiau pažengę kai kurių kūno savybių pažinimo plotmėje (kvėpavimo pratimai, joga ir t.t.).

Yra paplitęs stereotipas, kad vienos tautos vystėsi, o kitos užstrigo kažkur akmens amžiuje ir todėl iki šiol džiunglėse užsiima medžiokle. Tačiau šių medžiotojų visuomeninė raida truko tiek pat kiek mūsų, ir žymiai ilgiau negu akmens amžiaus meždžiotojų. Todėl, pavyzdžiui, šių genčių piešiniai visai nepanašūs į akmens amžiaus piešinius ant uolų. Akmens amžiaus piešiniai buvo realistiniai, o šiuolaikinių aborigenų jie yra stilizuoti ir primena vakarų modernizmo naujų formų paieškas.

Knyga sudomino, turiu dar Levi-Strauss’o knygų namų bibliotekoje - skaitysiu.

[Raquel · Rating 4 out of 5]

Mais um belíssimo livro de Lévi-Strauss. Desmistifica a tendência do homem para enaltecer um determinado evolucionismo sociológico/cultural.

Uma grande lição de humanismo e humildade que nos afasta das tragédias que germinam dentro da vaidade do Homem.

Inclui ainda um texto de Jean Pouillon sobre a obra de Lévi-Strauss.

[Aurelia · Rating 3 out of 5]

La problématique de la race, est-elle la problématique de l’Autre reformulée ou simplifiée pour être digestible à ceux qui ne jugent que par les apparences, les couleurs. l’Autre est-elle vraiment une catégorie fondamentale de la raison humaine. Ceci n’est jamais plus apparent que quand on est affronté à l’ultime manifestation et expression de l’altérité de l’Autre, à savoir sa Civilisation. Nous, dans le Monde « Arabo-Musulman » ou « Orient », appelez-le comme vous voulez, « l’Occident » pour nous est l’Autre par excellence. Il est Autre par sa chrétienté, par son organisation politique, par son indulgence vis-à-vis des pratiques qui font objet de tabous ou de péchés très graves touchant à l’ordre social, tel la consommation d’alcool ou le sexe extra marital. Dernièrement cette altérité n’est pas vue comme une différence, mais comme une supériorité, les uns affrontent ce sentiment d’être dominés par ou avoir besoin des « occidentaux»  par un chauvinisme hostile, les autres aspirent à participer à cette domination en adoptant les manières « occidentales », ils préfèrent affronter la crise d’identité. Après tout, « l’occident » a inventé des choses, des idées et des valeurs si commodes, si utiles, si belles…     
 

Claude Lévi-Strauss se pose des questions dans cette brochure de l’UNESCO, destinée à faire face aux préjugés raciaux. Pourquoi une culture, est arrivée à ce stade ou elle a imposée son hégémonie sur toutes les autres cultures en changeant profondément leur mode de vie traditionnel : elle s’est imposée par ses avancés techniques, ses valeurs, son mode de vie, même ses vêtements sont si commodes que le monde entier les a adoptées. D’autres cultures n’ont pas fait les mêmes exploits, c’est comme si l’Histoire ne se meut pas chez eux, rien ne change. Pour nous, dans le Monde « Arabo-musulman », le blâme est souvent jeté sur ce qu’on appelle en arabe « l’Age de la Décadence ». Apres « l’Age d’or » de la civilisation « Arabo-musulmane » pendant le Moyen Age, une vague de froid touche toutes les activités intellectuelles, scientifiques et littéraires dès le 14ième siècle et ne finit qu’avec le premier contact avec l’occident au 18ième siècle. On considère que c’est à cette étape que s’est produit un décalage presque irrécupérable entre nous et « l’Occident ». L’Histoire s’est arrêtée chez nous et n’a pas repris son cours que quatre siècle après.  


Lévi-Strauss ne fait pas ce genre de comparaison, il n’est pas un orientaliste, il est ethnologue. Son expérience en tant qu’ethnologue lui a permis de faire la rencontre avec des peuples dits primitifs, c’est comme si en ethnologie on cherche cette couche fondamentale de l’humanité, son essence. Mais le livre met en garde contre de telles conceptions. Mêmes chez les « primitifs » on trouve des créations fort sophistiquées, que les civilisés n’ont pas inventé. Quand à l’accumulation de savoir dans laquelle on dit souvent que « l’Occident » a excellé, Lévi-Strauss avance que toute histoire est cumulative, il n’existe pas d’Histoire non-cumulative. Après tout il a toujours fallut de longues périodes et plusieurs tentatives avec de longs intervalles de stérilité pour avancer dans n’importe quel domaine. Il insiste également sur l’échange, l’emprunt et l’adaptation qui ont caractérisé presque tout transfert de savoir entre les peuples à travers les millénaires. L’alternative que propose Lévi-Strauss pour représenter les cultures humaines est très intéressante : toute culture est un joueur lançant un dé pour tomber dans la série 1, 2, 3, 4, 5,6. La probabilité de réussite pour un seul joueur reste négligeable, mais elle augmente considérablement si le nombre de joueurs augmente. C’est une image très belle et représentative pour illustrer la nécessité de la collaboration des cultures pour réussir tout projet ou toute amélioration.


D’autres considérations sont également traitées, tel le sens du progrès, la notion d’une civilisation humaine collective… La brochure, quoique courte, est semée d’idées très subtiles et éclaire des nuances difficiles à voir entre l’amas de théories et de préjugés qui peste ce sujet épineux.         

[Moon · Rating 4 out of 5]

Strauss nous démontre de manière intelligente que la diversité des cultures n'est pas hiérarchique mais plutôt complémentaire et on citant sa phrase : tout progrès culturel est fonction d'une coalition entre les cultures.
Ce petit livre m'a fait beaucoup pensé à "De l'inégalité parmi les sociétés" de Jared Diamond, que d'ailleurs je dois reprendre le plus tôt possible. Bref, une lecture accessible et intéressante que je dédie à tous ceux qui pensent encore en terme de race inférieure ou supérieure, je vous conseille cette lecture qui fouettera sans doute votre cerveau de moineau.

[Ermina · Rating 3 out of 5]

Levi-Strauss, po meni, uvijek piše o vrlo očiglednim stvarima, no i dalje ga je zanimljivo čitati.
U ovoj studiji podsjeća nas na raznolikost rasa i kultura, uz digresivno osvrtanje na razvoj i preplitanje mnogih kultura Amerike, Afrike i Evrope.

[Gwen · Rating 4 out of 5]

Au final super interressant. Je ne l'aurai mais alors JAMAIS lu de moi même (donc merci madame Martin), mais les théories de l'auteur sont super interressantes, construites, et je pense importantes et fondamentales pour l'époque (ou en tout cas pour l'avancement des mentalités). Il fallait s'accrocher, mais au final c'était un bon investissement. Je ne suis pas d'accord avec tout ce qu'affirmait l'auteur, mais j'ai particulierement apprécier le passage sur la mondialisation de la culture occidentale et du pourquoi celle ci prenait le dessus.

[Tilly · Rating 5 out of 5]

Brilliant! Lévi-Strauss accurately studied civilization. His work shows his awareness about issues faced both in the past and the present, as well as what could be possible for the future.

[prout flambant neuf · Rating 4 out of 5]

c le racismo no de la philo

[l’ivresse rhapsodie. · Rating 5 out of 5]

Relecture pour un cours… je dois dire que le monde a beaucoup à apprendre de ce bon monsieur. Les approches ethnocentriques sont aussi hilarantes qu’elles sont tristes.

[Mathieu S.H. · Rating 5 out of 5]

Une vraie révélation !!! Si « Les Identités Meurtrières » de Maalouf vous a semblé intéressant quoiqu’un peu trop simpliste par moment, Race et Histoire illuminera votre champ de réflexion. Trois grandes raisons qui font de ce livre une lecture nécessaire :

- Il apporte des éléments de réponse à des questions que tout citoyen occidental, même le moins raciste de tous, vient à se poser et ne parvient pas à élucider ;
- Il est un des fers de lance du structuralisme, courant inévitable entre tous dans l’horizon des sciences humaines du dernier siècle ;
- Il apporte de l’objectivité dans un domaine où trop souvent les discours sont infestés de jugements de valeurs impulsifs et de banalités outrancières (et qui proviennent autant de la droite que de la gauche).

[Mehrsa · Rating 4 out of 5]

I appriciate the concepts covered in the book to the time of the book was written. it's good for a basic foundation.

[lisa ೃ࿐ · Rating 3 out of 5]

le barbare, c’est d’abord celui qui croit à la barbarie🗣️🗣️

[Eva Ledru · Rating 3 out of 5]

très simple à lire, on comprend vite pq ce livre est aussi important du à la nécessité de ce qui est dit

[Amálie (ami.ma.fotak)]

Do školy 🥲

[Claire · Rating 4 out of 5]

Brièveté, clarté et précision. Bonne introduction aux thèses principales de Lévi-Strauss sur le structuralisme en anthropologie. Le manque d'exemples (bien qu'il y en ait) et de réponses à de potentielles objections en font seulement un ouvrage liminaire qui nécessitera d'être suivi par les autres oeuvres de l'auteur.

[Dorian Neerdael · Rating 4 out of 5]

Ce qui m'a le plus marqué dans ce livre ? L'abondance des verbes pronominaux.

[Clara · Rating 4 out of 5]

Fonamental! És brevíssim, però conté les línies bàsiques que hauríem de tenir tots en compte a l'hora de parlar de raça.

[célestine · Rating 4 out of 5]

Extrêmement accessible (miam), court, lecture agréable notamment par l’absence de préjugés qui pullulaient dans chaque ouvrage à l’époque

[brioleta zilia · Rating 4 out of 5]

si la historia acumulativa necesita clases no la queremos no la queremos si solo es progreso tecnológico no la queremos lineal

[Iona · Rating 5 out of 5]

Un essai court, clair et concis. Une vraie réflexion sur l’évolution des différentes cultures dans le monde.

“La tolérance n’est pas une position contemplative, dispensant les indulgences à ce qui fut ou à ce qui est. C’est une attitude dynamique, qui consiste à prévoir, à comprendre et à promouvoir ce qui veut être. La diversité des cultures humaines est derrière nous, autour de nous et devant nous.”

[Άλεξ · Rating 5 out of 5]

« Race et Histoire » OU « Comment construire son argumentaire contre les théories racistes ? »

Ce livre est compliqué à lire mais il vaut la peine d’être lu. Levi-Strauss nous offre en seulement 80-100 pages une explication détaillée de la stupidité des théories racistes.

Voici les arguments qu’il va déconstruire :
• L’existence de raceS
• L’existence de sociétés archaïques et primitives
• La suprématie occidentale & blanche
• La notion de progrès (techniques, culturels…)

Même si son dernier chapitre est à remettre en question (ou pas), c’est un ~ MUST-READ ~

[DARDOULLIER Lola · Rating 2 out of 5]

boring mais parfois de belles citations qui font réfléchir

[Evaëlle Madagascar · Rating 5 out of 5]

Je me rends compte que je n’avais pas fait ma revue sur ce livre.

Bon bah Levi Strauss ma vida finalement.
Très très interessant et super bien écrit.

Merci monsieur philo pour cette lecture cursive de l’année 🙏🏾🙏🏾🙏🏾

[Wahyu Awaludin · Rating 5 out of 5]

ini buku penting, tapi sulit dipahami karena saya ga familiar dengan antropologi.

[Ketab Dozd · Rating 5 out of 5]

خیلی کوتاه و جالب

[Mathéo Siguret · Rating 4 out of 5]

#gamberge

[Ziya · Rating 5 out of 5]

Lévi-Strauss yani abi çok bir review yazmaya gerek yok, okusun herkes.