Η είδηση για τη σύλληψη του Νικηφόρου, και μάλιστα για φόνο, συντάραξε όλους όσοι τον ήξεραν, κυρίως όμως τη Μαριλίζα, την πρώην γυναίκα του. Ο Νικηφόρος δολοφόνος! Όχι, δεν μπορεί, κάποιο λάθος είχε γίνει.
Η Μαριλίζα δεν κατάφερε να κοιμηθεί εκείνο το βράδυ. Δεν ήταν μόνο η ανησυχία για τον πρώην άντρα της, ήταν κι όλες εκείνες οι αναμνήσεις από την υπέροχη κοινή ζωή τους που τόσο άδοξα είχε διακοπεί.
Σηκώθηκε, πήγε στο γραφείο της και πήρε από το συρτάρι ένα τετράδιο όπου γι' αρκετό καιρό μετά το χωρισμό τους έγραφε τις σκέψεις της.
Διάβασε: Ανοίξαμε μαζί τα φτερά μας με στόχο το απέναντι βουνό. Δεν είχαμε προσέξει την καταιγίδα που ερχόταν. Είδες τη φτερούγα μου τσακισμένη, με είδες που έπεσα και μ' ακολούθησες, γονάτισες δίπλα μου στα χαμόκλαδα που μ' έριξε η ανημποριά. Έμεινες για λίγο στο πλευρό μου, προσπάθησες να μου δείξεις πόσο μ' αγαπάς. Κι ύστερα μου 'πες, προσπαθώ μα δεν μπορώ, και πέταξες μακριά. Κι εγώ έμεινα εκεί στην παγωνιά...
Αυτά έγραφε τότε. Τώρα χρειαζόταν εκείνος βοήθεια κι η Μαριλίζα έπρεπε να τρέξει να τον βοηθήσει, να τον σώσει...
Πολύ καλό! Δεν είναι τυχαίο που από τη στιγμή που ξεκίνησα Το Τρίτο Πρόσωπο δεν έλεγα να το αφήσω.
Αδυναμίες – πάθη – λάθη! Μια στιγμή και όλα αλλάζουν!
Μέχρι που θα μπορούσε κάποιος να φτάσει αλήθεια για την αγάπη; Και πόσο επικίνδυνο μπορεί να γίνει το πάθος του έρωτα;
Το βιβλίο αυτό με συνεπήρε με την πολυπλοκότητά του και το γρήγορο ρυθμό αφήγησης. Μου άρεσε το χτίσιμο των χαρακτήρων και το γεγονός ότι συνεχώς ήμουν με την απορία του ποιό τελικά είναι το τρίτο πρόσωπο και ο ρόλος του στην ιστορία. Από κάποιο σημείο και μετά η λύση του μυστηρίου γίνεται πιο ευδιάκριτη και το τέλος προβλέψιμο. Αλλά βρήκα ικανοποιητική την ανάλυση του ψυχολογικού υπόβαθρου των πρωταγωνιστών και των δευτερευόντων χαρακτήρων.
Από τον τίτλο και μόνο, το πιθανότερο είναι να υποθέσει κανείς πως πρόκειται για άλλη μια ρομαντική ιστορία. Μια ιστορία έρωτα και απιστίας. Δεν θα αδικήσω όποιον κάνει την σκέψη αυτή γιατί ανάλογη ήταν και η δικιά μου, μέχρι τουλάχιστον να διαβάσω την πρώτη σελίδα. Εκεί κατάλαβα πως τα πράγματα, είναι διαφορετικά και πιθανότατα, πολύ πιο περίπλοκα απ' όσο αρχικά είχα πιστέψει. Μια δολοφονία είναι αρκετή για να ταράξει τις ισορροπίες όχι ενός ή δύο ανθρώπων αλλά, πολλών περισσότερων. Άνθρωποι που οι ζωές τους με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο είναι συνδεόμενες, είτε αυτοί το γνωρίζουν είτε όχι. Άνθρωποι που ο καθένας τους αποτελεί το τρίτο πρόσωπο σε κάθε πτυχή μιας κοινής ιστορίας της οποίας τα νήματα είναι πλεγμένα το ένα μέσα στο άλλο.
Από τις πρώτες μόλις γραμμές, η ιστορία μας κρατάει με κομμένη την ανάσα και μας αφήνει ανίκανους να σηκώσουμε κεφάλι. Το μυστήριο περιπλέκεται με τα στοιχεία που συνεχώς οδηγούν σε διαφορετικές κατευθύνσεις και οι ανατροπές που έρχονται αλλεπάλληλες και γοητευτικές. Δεν είμαστε απλοί παρατηρητές αλλά, μέλη μιας ομάδας που προσπαθεί να ενώσει τα κομμάτια ενός χαλασμένου παζλ προκειμένου να βρει τους ενόχους και να αποδώσει δικαιοσύνη. Η δικαιοσύνη όμως δεν συνδέεται πάντα και άρρηκτα με την τιμωρία. Υπάρχει η δικαίωση τους ήθους και η δικαίωση των πράξεων και σε ποια μπορεί να υπάγει ο καθένας, εξαρτάται από αυτόν που κρίνει αλλά, και από αυτόν που καλείται να κριθεί.
Ο Όμηρος Αβραμίδης για μια ακόμη φορά θέτει σε πρώτο πλάνο τα συναισθήματα, με τον έρωτα όμως να είναι, αν και πανταχού παρόν, συγκαλυμμένος από την ψυχολογία, τις μεταπτώσεις και τα αποτελέσματα της αν κι εφόσον δοκιμαστούν τα άκρα και οι αντοχές της. Τα ανθρώπινα πάθη είναι πιο δυνατά απ' όσο ίσως πιστεύουμε και πολλές φορές οδηγούν σε λάθη, σε παρορμήσεις, παρερμηνεύσεις, ακόμα και κλονισμό του ίδιου του νου, της νόησης, γιατί όχι και της θύμησης. Τα πάθη και ο έρωτας, μπορούν να οδηγήσουν όχι μόνο σε γοητευτικά κι ευτυχισμένα μονοπάτια αλλά και σε άλλα, πιο σκοτεινά κι επικίνδυνα, σε μονοπάτια που ίσως να μην έχουν γυρισμό αν κι εφόσον αποφασίσεις να τα ακολουθήσεις και να χαθείς στα σκοτάδια τους.
Ένα βιβλίο με κινηματογραφική αφήγηση που ακόμα και αν το θες, είναι αδύνατον να το αφήσεις από τα χέρια σου. Ο έρωτας συναντάει τα πάθη και μαζί συγκρούονται με την αγάπη που δεν έχει φραγμούς και όρια σε ένα μυθιστόρημα που διασταυρώνεται με την αστυνομική του φύση, δουλεμένα με τον μύθο και το σασπένς της εξερεύνησης. Ο θάνατος βρίσκεται πάντα χέρι-χέρι με τα προαναφερόμενα συναισθήματα και μαζί πορεύονται μέχρι την δικαίωση και τη λύτρωσή τους καθηλώνοντάς μας και διατηρώντας την αγωνία μας στο έπακρο αλλά και τις αισθήσεις μας σε μια διαρκή κατάσταση ερεθισμού.
Ο Νικηφόρος είναι ένας νέος και έντιμος δικηγόρος, ο οποίος συνελήφθη για τον φόνο της ερωμένης του. Όλα τα στοιχεία είναι αδιάσειστα και τον ενοχοποιούν. Εκείνος όμως είναι αθώος! Δεν είχε λόγο ή κίνητρο για να σκοτώσει την Μαρία Μαρκαντώνη. Τότε ποιος το έκανε; Και γιατί να του «φορτώσει» τον φόνο;
Ο δικηγόρος του Νικηφόρου πιστεύει ακράδαντα στην αθωότητά του και προσπαθεί να συλλέξει στοιχεία, αποδείξεις, μαρτυρίες. Οτιδήποτε που θα ρίξει φως στην υπόθεση και θα αθωώσει τον πελάτη του. Όσο η έρευνα προχωρά, νέα πρόσωπα προστίθενται στην ομάδα, που ο καθένας ξεχωριστά και με τον τρόπο του συνδράμει στο να έρθουν ένα βήμα πιο κοντά στην αποκάλυψη της αλήθειας. Τα πράγματα όμως δεν είναι καθόλου εύκολα και οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη. Άραγε θα λάμψει η αλήθεια; Θα βρεθεί ο αληθινός ένοχος;
Όταν ξεκινάς ένα βιβλίο του κ. Αβραμίδη, λίγες μόνο ώρες είναι αρκετές για να το τελειώσεις. Βιβλία μικρά σε όγκο, αλλά περιεκτικά, χωρίς να πλατειάζει και να μακρηγορεί. Σε βάζει κατευθείαν στην ιστορία. Βιβλία που σου «γεννούν» έντονα συναισθήματα και η αγωνία σε κάνει να γυρνάς τις σελίδες μανιωδώς. Μυστήριο και απανωτές ανατροπές ξεδιπλώνονται μέσα από την κινηματογραφική αφήγησή του. Μια ιστορία γεμάτη από έρωτα, αγάπη, πάθη και αδυναμίες. Σας το συνιστώ.
Η κ. Γιώτα πιο κάτω έγραψε μία πολύ ενδελεχή κριτική που με εκφράζει κι εμένα. Οπότε πάνω που ήμουνα έτοιμη να γράψω δε ξέρω τώρα τι να προσθέσω. Να τονίσω κι εγώ πόσο ωραία πλέκει το μύθο ο συγγραφέας, τα συναισθήματα που ανάγλυφα μέσω των ηρώων σε κάνει να βιώσεις και πως μπλέκει η σκοτεινιά με το φως. Θα ξαναδιαβάσω βιβλίο του κ. Όμηρου σίγουρα.