Fuck America: Bronskys Geständnis

by Edgar Hilsenrath

In der Emigrantencafeteria Ecke Broadway/86. Straße in New York sitzt Nacht für Nacht der deutschstämmige Jude Jakob Bronsky und schreibt an seinem autobiografischen Roman Der Wichser.
Sein Leben fristet er als Aushilfskellner und Tellerwäscher, sein Alltag besteht aus dem ewigen Kampf ums Essen, eine Bleibe, einen Busfahrschein. Sein Geständnis, das mit dem Motto Fuck America beginnt, ist eine böse Satire auf die falschen Versprechungen einer verlogenen Gesellschaft und ein bitteres Resümee des jüdischen Schicksals.

Genres: Fiction, Roman, German Literature, 20th Century, Germany, Contemporary, Literature

288 pages, Paperback

First published January 1, 1980

About the author

Edgar Hilsenrath (born 1926) was a German-Jewish writer. His main works are Night, The Nazi and the Barber, and The Story of the Last Thought.

Hilsenrath was born in Leipzig. In 1938 his mother escaped with her two children to Siret (Sereth), in Romanian Bukovina, where they enjoyed a respite from persecution. At the time that he should have received an entrance card to higher education, he and his mother were interned in the ghetto of Cernăuţi (Czernowitz).

He began to write about the Holocaust after his liberation when he moved to Paris. Hilsenrath also lived in Palestine, Israel, and New York.

According to Dagmar C. G. Lorenz, Simon Wiesenthal Center, "Hilsenrath calls things by their proper names and portrays life first and foremost as physical existence, of whose details the reader is constantly made aware: birth, nursing, feeding, sex, and excretion accompanied by feelings of pleasure and pain. The rhetoric of politicians and political theory are shown to be the schemes of beings ultimately dependent on these bodily processes and subject to physical desires. Hilsenrath's very approach is a protest against disrespect toward the mortal body, against the tyranny of the mind over matter."

Reviews

[Jakub Horbów · Rating 5 out of 5]

Koktajl z Rotha i Bukowskiego, mocny, i zabawny. Z mądrym, gorzkim zakończeniem o dwóch Bronskich.

[Natalia · Rating 5 out of 5]

W końcu (!!!!!) jakaś książka mi się podobała tak, że aż BARDZO. Humor groteski, cielesność i maniera głównego bohatera jest wspaniała….. Kocham gorzki wydźwięk na końcu, a w dodatku, że i tak ta gorycz to tylko potęga j*bania Ameryki, miło całej wagi sytuacji. Polecam wam widzowie :D 4,75

[Michał Michalski · Rating 4 out of 5]

Zabawne książki o smutnych i biednych pisarzach piszących swoje pierwsze książki zawsze znajdą miejsce w moim serduszku. Zwłaszcza, gdy są dobre. Ta jest. Pozdrawiam.

[Hennie]

Moest deze voor studie van literaire teksten lezen, normaal niet zo een fan van fictie maar deze was behoorlijk genieten, ga niet liegen

[Elisa · Rating 4 out of 5]

Hilsenrath in zijn vertrouwde, directe stijl en met zijn typische thema's. Heerlijk hoe hij het sprookje van de "American Dream" vakkundig onderuit haalt. Maar toch haalt het boek net niet dat eenzaam hoge niveau van "De nazi en de kapper", laat staan van het absoluut onovertroffen "Nacht". Misschien kan je dus maar beter een andere leesvolgorde toepassen dan ik, en beginnen met "Fuck America". Begint overigens niet alles daarmee?

[Fanja Evers · Rating 5 out of 5]

Un auteur étonnant et fascinant, de ceux que vous ne pouvez qu'admirer pour son parcours chahuté par la vie, sa lucidité et son humour/grand sens de la dérision malgré tout ! Une très très belle rencontre dont j'aimerais renouveler les occasions ! Un auteur incontournable !
Livre dévoré en un jour, autour de thématiques qui ne sont pourtant pas vraiment mon domaine de prédilection. Ça faisait longtemps !

[Aleksandra Szranko · Rating 1 out of 5]

Mmm, jednak nie. Myślałam, że będzie miało coś ze Sprzedawczyka, czyli będzie zabawnie, ale z morałem (uczy, bawiąc), ale nie. Dobry początek, a potem nuda i mizoginizm & seksizm oraz nuda. Porzucam na 75. stronie.
#lifeistooshorttoreadbadbooks

[Laurence Juillet St-Jean · Rating 4 out of 5]

Excellent roman. M’a fait penser à La Conjuration des Imbécile de Toole dans toute son absurdité.

Empli de situations impossibles, de dialogues loufoques, avec en toile se fond l’atrocité vécue par la population juives pendant la deuxième guerre mondiale et la quête identitaire et personnelle du personnage principal, survivant.

À recommander.

[Patricia Domenech · Rating 3 out of 5]

3,5⭐️

[André van Dijk]

HET GROTE GAT MOET GEVULD WORDEN

Bizar en grotesk, dat zijn woorden die passen bij de boeken van Edgar Hilsenrath. De verwerking van een gruwelijk verleden wordt in verhalen gevat die soms het schaamrood op de kaken doen ontstaan. Rauw en snoeihard, maar tegelijk uiterst energiek.

Voor Hilsenrath (1926) lijkt er geen andere manier te zijn om uiting te geven aan zijn donkerste herinneringen dan in cynisme gedrenkt proza. In De nazi en de kapper (2008) presteerde hij het een beestachtige SS'er te laten ontvluchten door hem als zionistische Jood in te zetten bij de opbouw van een nieuw Palestina. Met Fuck Amerika. Bronsky's bekentenis beschrijft hij opnieuw een werkelijkheid die in extravagantie zijn weerga niet kent.

Onbegrensde mogelijkheden
Edgar Hilsenrath is als twaalfjarige jongen na de Kristallnacht uit Duitsland gevlucht en in Roemenië bij familie terechtgekomen. Vanaf 1941 worden de Joden naar een getto in de Oekraïne gedeporteerd waar hij de loodzware jaren weet te overleven. Na enige omzwervingen trekt hij naar Palestina, later weer terug naar Europa en maakt uiteindelijk de oversteek naar het beloofde land Amerika.

Dat is waar hij Jakob Bronsky opvoert. De Duitse emigrant zonder perspectief, slechts bepakt met de hoop dat het land van onbegrensde mogelijkheden voor hem ook wel een kansje zal hebben. Maar Bronsky belandt, als zoveel emigranten, in een zwerversbestaan met af en toe een dag werk en zonder middelen om een bestaan op te bouwen. Hij verblijft voornamelijk in de grote emigrantencafetaria, probeert zo min mogelijk geld uit te geven en schrijft gedisciplineerd aan zijn grote roman 'die het gat in mijn geheugen moet opvullen'.

Lichamelijke liefde
De manier waarop Hilsenrath de draak steekt met zijn hoofdpersoon is bijna aanmatigend te noemen. Hij laat Bronsky op alle fronten oog in oog staan met zijn eigen onmacht. De boodschap is duidelijk: de Amerikaanse droom is niet voor iedereen weggelegd en zeker niet voor een arme Jood die nog geen nagel heeft om z'n kont te krabben. Holocaust of geen Holocaust, hier moet iedereen gewoon keihard vechten voor z'n positie. En het draait allemaal om geld.

Bronsky weet telkens weer wat te verdienen zodat hij het hoofd boven water kan houden. Hij is hulpkelner in een restaurant, bezorger van sandwiches of nachtportier aan Park Avenue. Als er ergens iets extra's te halen valt, vaak op illegale wijze, aarzelt hij geen moment en slaat zijn slag. Groot probleem is dat hij door zijn gebrek aan middelen ook iedere vorm van lichamelijke liefde moet ontberen.

Bronsky, zei ik tegen mezelf, het heeft geen zin om onder het lopen met je pik te spelen. Je hebt een hoop geschreven (...) maar nu heb je een vrouw nodig. Je bent nog een jonge vent. En de mens leeft niet van brood alleen.

Lachspieren
De wederwaardigheden van Jakob Bronsky worden door Hilsenrath op zijn bekende manier opgetekend: volledig gespeend van enige sentimentaliteit. Zelfs de geringste vorm van moraal is niet te vinden in deze niets ontziende geschiedenis. Dat zorgt tegelijkertijd dat de satire ruim baan krijgt en zelfs doorslaat in zeer op de lachspieren werkende situaties. De schrijver onttrekt zich aan de bekende Shoah-literatuur door de meest schokkende episode uit de wereldgeschiedenis te presenteren als een wrange maar vitale tragikomedie.

In dialogen die als een spervuur van kogels door de tekst schieten, kijkt Bronsky terug op zijn leven in Duitsland en in het getto. En vertelt hij over de vorderingen van zijn toekomstige bestseller genaamd De rukker ('een eenzame man is altijd een rukker'). Het succes dat hij als auteur zal hebben vormt de ultieme droom in zijn hoofd en doet zijn dramatische ervaringen in het land van de grote dromen vergeten.

God houdt van Amerika, want Amerika is zijn akker, een heilige akker (...) Als u geen succes hebt, klaag dan niet Gods akker aan, maar uzelf.

http://www.8weekly.nl/artikel/10929/e...
@8WEEKLY/André van Dijk

[Mazel · Rating 4 out of 5]

1952 : dans une cafétéria juive de Broadway, Jakob Bronsky, tout juste débarqué aux Etats-Unis, écrit son roman sur son expérience du ghetto pendant la guerre : Le Branleur !

Au milieu des clodos, des putes, des maquereaux et d'autres paumés, il survit comme il peut, accumulant les jobs miteux, fantasmant sur le cul de la secrétaire de son futur éditeur, M Doublecrum.

Dans la lignée de Fante, Roth et Bukowski, Fuck America est un témoignage étourdissant sur l'écrivain immigré crève-la-faim.

[Moniek Baars · Rating 4 out of 5]

Ik las de eerste pagina's met stijgende trilling van verontwaardiging, die wegzakte en op het eind terugkwam. Ik las het midden vaak zuchtend vanwege de zoektocht naar seks, en ik knikte toegeeflijk toen ik las dat Jakob Bronsky in de oorlog zijn stem, zijn schrijfvaardigheid en zijn lustgevoel kwijtraakte, wat hij stuk voor stuk en beetje bij beetje terugkreeg, koesterde en erkende. Vooruit dan maar, dacht ik als vrouw.

Taal in dit boek. Taal in dit boek? Taal in dit boek.

Waar heeft u dat pak vandaan? Uit Parijs. Uit Parijs? Uit Parijs.

Dat maakt dat het snel leest, dat het verhaal zich dichtbij bevindt en dat de rare en schlemielige dingen die Bronsky doet als hij in New York aan zijn boek werkt en tussendoor geld moet verdienen om daarna een paar maanden ongestoord aan zijn boek te kunnen werken, niet zo tenenkrommend zijn om te lezen als had gekund.

Het verhaal over jodenvervolging en het toekijken van de wereld doet pijn te lezen met in het achterhoofd de wappies van nu. De feitenverdraaiers die iedereen uitlachen omdat je een feit verzint, wat beschuldigingen uit en hop, die andersdenkenden schieten gewoon gratis en voor niks in de verdediging, om je krom te lachen. Ik word er dus erg verdrietig van. Hoe de kleine Jakob in het Duitsland van de jaren dertig op school wordt behandeld is afschuwelijk, zover zijn we niet en ik hoop dat we ook niet zover zullen komen. Of zijn we al wel zo ver en krijg ik dat in mijn bubbel niet mee?

Fantastisch en confronterend boek dat we volgende week met de Grote Leesclub gaan lezen. Uiteraard ingebracht door Stien. Maandag brengt Carla ons volgende boek in en nee ik kan daar geen voorspelling over doen.

[Julia · Rating 1 out of 5]

What an excruciating experience.
I've read two, perhaps three, books by Hilsenrath and they were profound.
I remember one in particular being very impactful. I could not have forseen how "Fuck America" could be anything but a good, or at least, readable book.
However, FA is painstakingly annoying, the character is oh so very unlikable and there is no wit to be seen on any of the pages.
The excruciating repetitiveness of words and phrases in all conversations had me skipping some dialogue, because without, I would have never managed to get through it. Just writing this review, I have flashbacks of pages with "Bronsky, I said to myself" being repeated 7 or more times. I shake in terror.

Do I, a 30-something woman, have any joy reading about a filthy, dishonest, perverted, chauvinistic, racist and arrogant old fart?
Yes, I actually do, if the book had any humour or wit. It had nothing of the sort. Just an old twat talking to his penis and feeling sad for himself.
I finally read it, and I really hate myself sometimes for not being able abandon a book even when it's as bad, as Fuck America is.

[Guillaume · Rating 3 out of 5]

J'ai enfin sauté le pas et lu un des livres d'Edgar Hilsenrath. Littérature allemande qui a tout des américains : personnage de loser craspec qui pense au cul et à gagner bassement sa vie, ses miettes de pain quotidien. C'est (plutôt) drôle, (assez) vulgaire, sale et à la fois fier et misérable. Drôle de cocktail pour un livre qui se lit d'une traite (ou en deux jours me concernant). Drôle de changement de ton dans les derniers chapitres qui retracent la vie du héros (en dialogue par la pensée avec une psychologue), mais pas plus mal. Comme l'impression que ce livre devrait être le premier d'une suite, ce qui n'est pas le cas si je dis pas trop de bêtises.
Next stop : Le Nazi et le Barbier (ou Orgasme à Moscou).

[Tránsito Blum · Rating 3 out of 5]

Un libro sesgado contra la violencia y la barbarie, que nada dice en contra de la limpieza étnica que ahora comete Israel contra los palestinos invadidos, y dedicado especialmente a las nuevas generaciones de Alemania. Narrado con crudeza e ironía, atraviesa las capas más infrahumanas del underground americano para buscar, rebuscar y dar de una vez por todas con la clave del sinsentido. Destacan el negro enorme que orina en los baños del Donald's Pub y la psicóloga Mary Stone con la que podrá profundizar en la tragedia. El final es expectante y muy divertido. Hasta Max Brod, el descubridor de Kafka, jugará un papel fundamental en el desenlace. Todo muy risible, con párrafos salpicados de literatura pero falto de coherencia.

Fuente: https://huracanesenpapel.blogspot.com...

[Wwwale · Rating 5 out of 5]

La storia di ispirazione autobiografica di un ebreo sfuggito all'olocausto e emigrato a New York. Si barcamena a malapena tra lavoretti vari, ma di voglia di lavorare non ne ha, perché il suo obiettivo è scrivere un romanzo in cui racconta la storia della sua vita.

Il tono è sempre molto sarcastico, cinico, cosa che non mi ricordo di aver letto in altri libri in cui si parla di shoah. Già questo è esilarante, ma in generale la scrittura è brillantissima, sperimentale, con un ritmo incalzante e molto ricercato che viene da assimilare a poesia, per la sonorità che crea. Il racconto in più alterna fasi più realistiche, a fasi in cui il realismo si mischia alla fantasia del protagonista, che immagina di parlare con personaggi fantasiosi.

L'ho trovato un libro pieno di spunti geniali!

[Erika Vecchietti (LaGattara) · Rating 5 out of 5]

Jakob Bronsky è un John Fante ebreo, con alle spalle la drammatica vicenda del secondo conflitto mondiale e dell'Olocausto. Oltre infatti al problema del rientrare nelle "quote" di stranieri accettati annualmente negli Stati Uniti (il padre fece domanda nel 1939, ma il visto fu accordato solo nel 1952, con preghiera di non insistere presso le autorità consolari per uno sconto sull'attesa), deve confrontarsi, da marginale, con la società rampante, opulenta e conformista dell'America degli anni Cinquanta. Ottima la traduzione di Roberta Gado Wiener.

[Citizen · Rating 3 out of 5]

Strange novel, following the poor and disillusioned life of Jacob Bronsky. I am divided on my opinion, not really knowing how to evaluate if I found the whole interesting or not. Some passages are masterful, either in humor or in stupidity, others are more grotesque, and the whole forms a delirious work until the author enters the last pages on his "memories" of the Second World War. Fuck America is a book apart, without a doubt, but in this register (poor life / bad language) I prefer a Bukowski or a Fante.

Translated with www.DeepL.com/Translator (free version)

[Katarzyna · Rating 3 out of 5]

Nie wiem, dziwna. Fragmenty amerykańskie odpychające, w dużym nawarstwieniu patologia a’la Bukowski dość odstręczająca. Za to część o wojnie i Holokauście, zwłaszcza końcówka, przejmująca. W jej kontekście to całe pustogłowie, nieudacznictwo i szowinizm głównego bohatera nabierają jakiegoś innego znaczenia.

[Max Hockley · Rating 4 out of 5]

This is the second Hilsenrath book I've read and it definitely did not disappoint. I love his writing style. He's poignant and ruthless in his critiques of Germany (and others) but does it all in an absolutely hilarious manner. I liked the Nazi and the Barber more than Fuck America, but this was still excellent. Would definitely read more of his work.

[Herman De Vos · Rating 2 out of 5]

Gelezen omdat het van Hilsenrath was. Maar veruit het minste van alles wat ik van hem heb gelezen. Choqueren om te choqueren, soms denk ik dat het hem daarom te doen was. Dat zit er bij Hilsenrath natuurlijk altijd een beetje in, maar bij deze was het te prominent.

[Gilles Russeil · Rating 4 out of 5]

Il a faim Joseph Bronsky, il a envie de baiser aussi.Survivant de la Shoah ds le New York des fifties il survit comme il peut en écrivant 1 roman s/ le ghetto intitulé Le Branleur. Hilarant, grossier, génial comme tjrs Hilsenrath.

[Andrea M · Rating 3 out of 5]

Ein ungewöhnliches Buch, manchmal wechselt die Perspektive, man weiß manchmal nicht, ob es Fantasie oder Realität ist.
Manche Schilderungen sind grotesk und witzig ironisch.
Ich fand die Schilderung der Lebensumstände sehr interessant und im letzten Teil auch schockierend einfach geschildert.

[Stella Dalbec · Rating 4 out of 5]

Un rythme interrompu mais intéressant. Une perspective très différente de celle à laquelle je suis habitué, mais pas non plus choquante. Le flou qui vient après le traumatisme et la manière dont la mémoire peut se retrouver.

[Dju Dans la lune · Rating 5 out of 5]

J'ai dévoré ce roman toujours curieuse de découvrir les nouvelles aventures de Bronsky, le branleur.

[Sophie · Rating 4 out of 5]

Grinçant et réjouissant

[GuGuss · Rating 5 out of 5]

The style of writing is unusual and yet very efficient. The reader sympathizes all along with the hero who struggles between his troubled past during WWII and his current life in America.

[Anneli · Rating 5 out of 5]

Hätte nicht geglaubt, dass man über die Geschichte der Juden ironisch und sogar lustig schreiben kann. Und zwar auf Deutsch.

[Turambar · Rating 1 out of 5]

Vulgär und langweilig

[Antonin Evrard · Rating 4 out of 5]

Au début je me demandais vraiment qui c’était ce type qui parlait que de baise et d’argent. Mais au bout d’un moment on comprends où il veut en venir