ஏழாம் உலகம்

by Jeyamohan

நாம் வாழும் மண்ணுக்குக் கீழே ஏழு உலகங்கள் உள்ளன என்பது புராணநம்பிக்கை. ஏழாவது உலகம் பாதாளம். ஆனால் புராணத்தில் மட்டும்தான் அப்படியா? நிஜவாழ்க்கையில் இல்லையா என்ன? நாம் வாழும் இந்த சமூகத்துக்கு கீழே நம்மால் மிதிக்கப்பட்டு அமுக்கப்பட்ட எத்தனை சமூகங்கள் நம் கவனத்துக்கு வராமலேயே இருந்துகொண்டிருக்கின்றன! "ஏழாம் உலகம்" அந்த ஒடுக்கப்பட்ட உலகத்தின் நுண்ணிய சித்தரிப்பு. அங்கும் மக்கள் வாழ்கிறார்கள். சிரிக்கிறார்கள், நேசிக்கிறார்கள், காதலிக்கிறார்கள் குழந்தை பெறுகிறார்கள். மனிதன் எந்த பாதாளத்திலும் மானுடனாகவே இருக்கிறான். எந்த இருளும் எந்தச் சாக்கடையும் அவனை மிருகமாக்கிவிடுவதில்லை. சிறந்த இயக்குநருக்கான தேசிய விருது பெற்ற 'நான் கடவுள்' திரைப்படத்தின் மூலவடிவமாக அமைந்த நாவல் இது.

Genres: Fiction, Novels, Literary Fiction, Audiobook

287 pages, Paperback

First published January 1, 2003

About the author

B. Jeyamohan (also credited as Jayamohan) is one of the most influential contemporary, Tamil and Malayalam writer and literary critic from Nagercoil in Kanyakumari District in the south Indian state of Tamil Nadu.

He entered the world of Tamil literature in the 1990s, Jeyamohan has had impacted the Tamil literary landscape as it emerged from the post-modern phase. His best-known and critically acclaimed work is Vishnupuram, a deeply layered fantasy set as a quest through various schools of Indian philosophy and mythology. His other well-known novels include Rubber, Pin Thodarum Nizhalin Kural, Kanyakumari, Kaadu, Pani Manithan, Eazhaam Ulagam, and Kotravai. His writing is heavily influenced by the works of humanitarian thinkers Leo Tolstoy and Mohandas Karamchand Gandhi. Drawing on the strength of his life experiences and extensive travel around India, Jeyamohan is able to re-examine and interpret the essence of India's rich literary and classical traditions.
---
தந்தை பெயர் எஸ்.பாகுலேயன் பிள்ளை. தாத்தா பெயர் வயக்கவீட்டு சங்கரப்பிள்ளை. பூர்வீக ஊர் குமரிமாவட்டம் விளவங்கோடு வட்டம், திருவரம்பு. தாத்தா அடிமுறை ஆசான். ஆகவே சங்கு ஆசான் என அழைக்கப்பட்டிருக்கிறார். அப்பாவின் அம்மா பெயர் லட்சுமிக்குட்டி அம்மா. அவரது சொந்த ஊர் குமரிமாவட்டம் விளவங்கோடு வட்டம், திருவட்டாறு. அப்பாவுடன் பிறந்தவர்கள் இருவர். தம்பி எஸ்.சுதர்சனன் நாயர் தமிழக அரசுத்துறையில் வட்டார வளர்ச்சி அலுவலராக இருந்து ஓய்வுபெற்று இப்போது பத்மநாபபுரத்தில் வசிக்கிறார். அப்பாவின் தங்கை சரோஜினி அம்மா திருவட்டாறில் ஆதிகேசவ பெருமாள் ஆலய முகப்பில் உள்ள பாட்டியின் பூர்வீகவீட்டிலேயே வாழ்கிறார்.

அப்பா முதலில் வழங்கல் துறையில் வேலைபார்த்தார். பின் பத்திரப்பதிவுத்துறையில் எழுத்தராக வேலைபார்த்து ஓய்வு பெற்றார். அவரது பணிக்காலத்தில் பெரும்பகுதி அருமனை பத்திரப்பதிவு அலுவலகத்தில் கழிந்தது. 1984ல் தன் அறுபத்தி ஒன்றாம் வயதில் தற்கொலை செய்துகொண்டார்.

அம்மா பி. விசாலாட்சி அம்மா. அவரது அப்பாவின் சொந்த ஊர் நட்டாலம். அவர் பெயர் பரமேஸ்வரன் பிள்ளை. அம்மாவின் அம்மா பெயர் பத்மாவதி அம்மா. அவரது சொந்த ஊர் திருவிதாங்கோடு. நட்டாலம் கோயில் அருகே உள்ள காளி வளாகம் அம்மாவின் குடும்ப வீடு. அம்மாவுக்கு சகோதரர்கள் நால்வர். மூத்த அண்ணா வேலப்பன் நாயர், இரண்டாமவர் கேசவபிள்ளை. மூன்றாம் அண்ணா மாதவன் பிள்ளை. அடுத்து பிரபாகரன் நாயர். கடைசி தம்பி காளிப்பிள்ளை. அம்மாவுக்கு இரு சகோதரிகள். அக்கா தாட்சாயணி அம்மா இப்போது நட்டாலம் குடும்ப வீட்டில் வசிக்கிறார். இன்னொரு அக்கா மீனாட்சியம்மா கேரள மாநிலம் ஆரியநாட்டில் மணமாகிச்சென்று அங்கெ வாழ்ந்து இறந்தார். அம்மா 1984ல் தன் ஐம்பத்து நாலாம் வயதில் தற்கொலைசெ

Reviews

[Vivek KuRa · Rating 4 out of 5]

இந்த நூலை வாசிக்கப்போகும் வாசகர்களுக்கு ஒரு முன்-எச்சரிக்கை . வடிகட்டப்படாத எதார்த்தத்தை உங்களால் தாங்க முடியாது என்றால், இந்த நூலை கண்டிப்பாக வாசிக்க வேண்டாம் .

நாகரீகம் எனும் மாயத் திரையின் பின்னால் வாழும் விளிம்பு நிலை மனிதர்களின் இருண்ட உலகத்தை எட்டிப்பார்க்க ஒரு தைரியம் வேண்டும் . நம்மில் பெரும்பாலானோர், அவ்வுலகத்தின் குமட்ட வைக்கும் உண்மையையும் , யரார்த்தத்தையும் , குரூரத்தையும் ஜீரணிக்க திராணி இல்லாமல் திரையின் அருகாமையில் கூட போகாமல் வாழ்ந்து முடிக்கிறோம். ஆனாலும் சில நேரங்களில் தற்செயலாக பேருந்து நிலையங்களிலோ , ரயில் நிலையங்களிலோ , கோவில்களின் முன்னமோ சிதைந்து பிறந்த அல்லது பிறந்த பின் சிதைந்த , சமூகத்தால் மனிததன்மை அகற்ற பட்ட உடல் குறைபாடு உள்ள ஒரு மனிதக்கூட்டத்தை நாம் கான நேரிடலாம் . குறிப்பாக ,கோவில்களில் முன்னால் உங்களின் திடீர் கருணைக்கு ரட்சிப்பு வழங்கும் உயிர் உள்ள கொலு பொம்மைகளாக அடுக்கி வைக்கப்படுபவர்களின் இருண்ட வாழ்வினுள் நம்மை கூட்டிச்செல்லும் ஒரு நெஞ்சுருக்கும் புதினம் .

அப்படி ஒரு சிதைந்த மனிதக்கூட்டத்தை பணம் சம்பாதிக்கும் கருவியாக பயன்படுத்தும் ஒரு மனிதரின் இருமைத்தன்மை வாய்ந்த உளவியல் பேசுகிறது இந்நூல் . கர்மவினை பார்க்காத கடவுள் நம்பிக்கை , தன் குடும்பத்தின் மீது உள்ள சுயநலமான பாசம், நியாயமற்ற வியாபாரத்திலும் நியாயம் நிறுவும் தன்மை, மற்றும் தன் வாழ்வில் வரும் கஷ்டங்கள் எதுவும் அவரது மனசாட்சியை நாம் எதிர்பார்ப்பது போல் அரிக்காதது நடைமுறை . அம்மனிதரின் செய்கைகள் நம்மக்கு கடும் அதிர்வை ஏற்படுத்தினாலும் , உயிர்வாழ்வாழ்வதற்கும் ,இருத்தலியல் நெருக்கடி காரணமாகவும் நம்மில் பலர் (என்னையும் சேர்த்து) மனசாட்சியை நிராகரிப்பவர்களாகவும், அடுத்தவர்களின் வலியையும் வேதனையும் உணர்ச்சி இல்லாமல் கடந்து போகும் மனநிலைக்கு இயல்பாக்கம் செய்யப்பட்டவர்களாக இருக்கிறோம் என்பது நிதர்சனம்.

கதையை நாம் நிதம் காணும் மனிதர்களை கொண்டு தொய்வில்லாத ஒரு ஆரமாக கோர்த்திருக்கிறார் ஆசிரியர் . கதாபாத்திரங்கள் அனைத்திலும் ஒரு பரிச்சயமான அருகாமையும் அதே நேரத்தில் ஒரு அந்நிய தொலைவையும் ஒரே நேரத்தில் உணர முடிந்தது . எதார்த்தத்தை நமக்கு உறைக்கும் வகையில் சொல்ல அதிர்ச்சி காரணியை உபயோக படுத்தியிருக்கிறார் .போத்தி போன்ற மனித மனதின் அழுக்குக்கு கோவில் கருவறையும் விலக்கு இல்லை போலும். என்னுடைய ஒரே விமர்சனம் ,விளிம்பு நிலை மனிதர்கள் பிரச்சனைகளை பேசும் ஆசிரியர்க்கு, விளிம்பு நிலை மனிதர்களுக்காக எப்பொழுதும் போராடும் சாகவுக்களை ஏன் பிடிக்க மாட்டேன் என்கிறது என்று தெரியவில்லை.
மற்றபடி இது மனதை பிசைந்து விட்டுவிடும் ஒரு யதார்த்தவாத புனைவு .

[milton.reads · Rating 4 out of 5]

ಈ ಕೃತಿಯನ್ನು ತಮಿಳಿನ Ezham Ulagam ಯಿಂದ ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ 'ತಳಾತಳ' ಎಂದು ಅನುವಾದಿಸಿದ ಶಾಂತಿ ಕೆ ಅಪ್ಪಣ್ಣ ಅವರಿಗೆ ಧನ್ಯವಾದಗಳು. 

ಕತೆಯ ವಿಚಾರಕ್ಕೆ ಬಂದರೆ Physically deformed beggars ನ ಒಂದು ದಂಧೆಯನ್ನು ನಡೆಸುವವನ ಕತೆ. ಹೆಸರು ವೇಲು ಪಂಡಾರಮ್. ಅವನೊಬ್ಬನದೆ ಕತೆ ಅಂತ ಹೇಳೋದು ಸರಿ ಆಗಲ್ಲ, ಅವನ ಸುತ್ತ ಇರುವ ಪಾತ್ರಗಳದ್ದೇ ಕತೆ, ಇವರು ಪ್ರಧಾನ. ಅಷ್ಟೇ ಮುಖ್ಯ ಅವನ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವಂತ ಭಿಕ್ಷುಕರು. ಹಲವು ದೇವಸ್ಥಾನಗಳಲ್ಲಿ ಅವ್ರನ್ನ ಕೂರಿಸಿ ಭಿಕ್ಷೆ ಬಂದ ದುಡ್ಡಿನಿಂದ ಅವನ ಸಂಸಾರ ನಡೆಸುತ್ತಾನೆ. 

ಪಂಡಾರಂ ಆಗಲಿ ಕತೆಯಲ್ಲಿ ಬರುವಂತ ಹಲವು ಪಾತ್ರಗಳಾಗಲಿ, ಭಿಕ್ಷುಕರನ್ನು ಉದ್ದೇಶಿಸುವ ರೀತಿ ಅತೀ ಕ್ರೂರವಾಗಿದೆ. ಓದಲು ಶುರು ಮಾಡಿದ ಕೆಲವೊಂದು ಪುಟಗಳಲ್ಲೇ ಅದು ತಿಳಿಯಿತು. ಓದುಗರು ಅದನೊಪ್ಪಿ ಓದುವುದು ಒಳ್ಳೇದು, ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ ಕಷ್ಟವಾದೀತು. 

ಕಾದಂಬರಿಯ ಪ್ರಾರಂಭದಲ್ಲೇ ಬರುವಂತಹ ಭಿಕ್ಷುಕಿಯ ಪ್ರಸವದ ಸನ್ನಿವೇಶವೇ ಓದಿದರೆ ಸಾಕು ಒಂದು ಐಡಿಯಾ ಬರುತ್ತೆ ಪುಸ್ತಕ ಯಾವ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಹೋಗುತ್ತೆ, ಅಲ್ಲಿರುವ ಪಾತ್ರಗಳ ಟ್ರೀಟ್ಮೆಂಟ್ ಯಾವ್ ತರ ಇದೆ ಅಂತ. 

ಪುಸ್ತಕ ಓದಿ ವಿಮರ್ಶಿಸಿದ ಪ್ರಶಾಂತ್ ಸರ್ ಹೇಳಿದ ಹಾಗೆ ಒಂದು ಇರುವೆ ಸತ್ತರೂ ಕಣ್ಣೀರು ಹಾಕುವವರು ದಯವಿಟ್ಟು ಪುಸ್ತಕ ಮುಟ್ಟಬೇಡಿ.

ವಯಕ್ತಿವಾಗಿ, ನನಗೆ ಈ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ಒಂದು ಸಂಕಷ್ಟ ಅನಿಸಿದ್ದು, ಕತೆ ಪೂರ್ತಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಡೈಲಾಗ್ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮುಂದುವರಿತಾ ಹೋಗುವ ಪರಿ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ಪಾತ್ರಗಳು ಇದ್ದಾಗ ಯಾವ ಡೈಲಾಗ್ ಯಾರು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಅನ್ನೋ ಗೊಂದಲ ಹುಟ್ಟಿತು. ಇದು ನನಗೆ ಹೊಸದಾದ ಕಾರಣ ಕಷ್ಟವಾಗಿರಬಹುದು.

ನನ್ನ ಸಲಹೆ, ಖಂಡಿತ ಓದಿ.

ರೇಟಿಂಗ್ - ⭐⭐⭐⭐/5

[Prashanth Bhat · Rating 5 out of 5]

ತಳಾತಳ - ತಮಿಳು ಮೂಲ ಏಳಾಂ ಉಳಗಂ ಲೇಖಕ ಜೆಯಮೋಹನ್, ಕನ್ನಡ ಅನುವಾದ ಶಾಂತಿ ಕೆ ಅಪ್ಪಣ್ಣ.

ಜೆಯಮೋಹನ್ ನನಗೆ ಬಹಳ‌ ಇಷ್ಟದ ಲೇಖಕ. ಅವರು ಬರೆದಿದ್ದ ಹಳೆಯ ಲೇಖನವೊಂದರ ಮೂಲಕ ಪರಿಚಿತರಾದವರು. ದೆಹಲಿಯ ಅಧಿಕಾರದ ಕಾರಿಡಾರ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ಹಲವರು ದಶಕಗಳಿಂದ ಅಂಟಿಕೊಂಡು ಇದ್ದಾರೆ ಎಂಬುದರ ಕುರಿತಾದ ಲೇಖನ ಅದು. ಬುಜಿಗಳ ಆಕ್ರೋಶಕ್ಕೆ ಗುರಿಯಾದ ಬರಹ. ಹಾಗೆಂದು ಈ ಮಾಜಿ ಆರ್‌ಎಸ್‌ಎಸ್‌ನವರು ಬಲವೇನಲ್ಲ. ಅವರ ಹಲವಾರು ಲೇಖನಗಳ ಗಮನಿಸಿದರೆ ಅತ್ಯಂತ ಸಮಚಿತ್ತದ ಲೇಖಕ ಎಂದು ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ.
ಅವರೇ ಬರೆದುಕೊಂಡಂತೆ ಒಮ್ಮೆ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಗೆಳಸಿ ವೈಯಕ್ತಿಕ ದುರಂತಗಳಿಂದ ಎದ್ದು ಬಂದವರು. ಮಲಯಾಳಂ ಬರವಣಿಗೆಯಿಂದ ಶುರು ಮಾಡಿ ಈಗ ತಮಿಳಲ್ಲಿ ಬರೆಯುತ್ತಿರುವವರು.
ವಿಷಾದದ ಸಂಗತಿ ಏನೆಂದರೆ ಅವರು ಕೃತಿಗಳು ಕೆಲವೇ ಕೆಲವು ಇಂಗ್ಲೀಷ್‌ಗೆ ಅನುವಾದ ಆಗಿವೆ. ಅವರ ಮ್ಯಾಗ್ನಮ್ ಓಪಸ್ ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ವಿಷ್ಣುಪುರಂ ಇನ್ನೂ ಮೂಲಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಲಭ್ಯವಿದೆ. ಇಪ್ಪತ್ತಾರು ಸಂಪುಟಗಳ ಮಹಾಭಾರತ ಆಧರಿತ ಅವರ ಬೃಹತ್ ಕಾದಂಬರಿ 'ವೆನ್ಮರಸು' ಮೆಚ್ಚುಗೆ ಗಳಿಸಿತ್ತು.

ನನಗೆ ಇವರ ' ಆನೆ ಡಾಕ್ಟರ್ ಮತ್ತು ಇತರ ಕತೆಗಳು' ಅನುವಾದ ಓದಲು ಸಿಕ್ಕಿತು. ಅದು ನನ್ನನ್ನು ಅಲ್ಲಾಡಿಸಿದ ಬಗೆ ಏನೆಂದು ಹೇಳಲಿ? ಅದಾದ ಮೇಲೆ ಅವರ ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ ಅನುವಾದದ ಲಭ್ಯವಿರುವ ಎಲ್ಲ ಕೃತಿಗಳ‌ ತರಿಸಿಕೊಂಡೆ. ಓದಲು ಭಯ.
ಯಾವ ಸತ್ಯವ ತಾಕುವ ಹಾಗೆ ಹೇಳ್ತಾರೋ ಎಂದು.
ಈ ಕೃತಿ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ನಲ್ಲಿ the abyss ಎಂದು ಅನುವಾದಗೊಂಡಿದೆ. ಮೂಲ‌ ತಮಿಳು ಕಾದಂಬರಿ ಹೆಸರು 'ಏಳಾಂ ಉಳಗಂ' ಎಂದು. ' ನಾನ್ ಕಡವುಲ್' ಸಿನಿಮಾ‌ ಇದು ಆಧರಿತ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಆದರೆ ಬಹಳ ವ್ಯತ್ಯಾಸಗಳಿವೆ ಎಂದು ಇದನ್ನು ಓದಿದಾಗ ತಿಳಿಯಿತು.

ಬದುಕಿನ ಸತ್ಯಗಳ ಕುರಿತಾಗಿ ಇನ್ನೇನು ಓದಲು ಬಾಕಿ ಇದೆ ಎಂದು ಅವಜ್ಞೆ ಪಡುತ್ತಿರುವಾಗ ಇದರ ಓದು ಬೀಸಿ ಕಪಾಳಕ್ಕೆ‌ ಹೊಡೆದ ಹಾಗೆ ಆಯಿತು. ಇದು ನಾವು ನೀವು ಕಂಡರಿಯದ ಜಗತ್ತು. ಭಿಕ್ಷುಕರ ಅದರಲ್ಲೂ ವಿರೂಪ ದೇಹದ ಭಿಕ್ಷುಕರ ಮತ್ತವರ ಧಣಿಯ ಕತೆ. ಹಾಗೆಂದು ಏನಿದೆ ಗೋಳು ಎಂದು ಅತ್ತ ಸರಿಯಬೇಡಿ. ಇದರಲ್ಲಿ ಏನುಂಟು ಏನಿಲ್ಲ. ಮನುಷ್ಯರಿದ್ದಾರೆ ,ನಾಯಿಗಿಂತ ಕಡೆಯಾಗಿ ಆತ್ಮವಿಲ್ಲದ ಭಿಕ್ಷುಕರಿದ್ದಾರೆ .‌ ಒಂದು ಇರುವೆ ಸತ್ತರೂ ಕಣ್ಣೀರು ಹಾಕುವವರು ಈ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಮುಟ್ಟಲೇ ಹೋಗಬೇಡಿ.
ಹಾಗೆಂದು ಇದೇನು ಬರಿಯ ತಮಿಳಿಗರಿಗೇ ವಿಶಿಷ್ಟವಾದ ಗೋಳು ಅಲ್ಲ‌.
ಬರಿಯ ಸಂಭಾಷಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಲೋಕದ ಸುದ್ದಿ ,ಮನುಷ್ಯನ ಮನಸ್ಸು, ಅದರ ಇಷ್ಟಾನಿಷ್ಟ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಜೆಯಮೋಹನ್ ಕಟ್ಟಿಕೊಟ್ಟ ಬಗೆ ಅದ್ಭುತ.
ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆಯಲು ಕೈ ಓಡುತ್ತಿಲ್ಲ. ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿದರೆ ಪುಸ್ತಕದ ಪಾತ್ರಗಳ ಗುಂಗು.

ಶಾಂತಿ ಕೆ ಅಪ್ಪಣ್ಣ ಅವರ ಅನುವಾದಕ್ಕೆ ವಿಶೇಷವಾದ ಮೆಚ್ಚುಗೆ.‌ಇದನ್ನು ಕನ್ನಡದ್ದೇ ಕಾದಂಬರಿ ಎಂಬಷ್ಟು ಸಹಜವಾಗಿ ಅನುವಾದಿಸಿದ ರೀತಿ ಬಹಳ ಅಂದರೆ ಬಹಳ ಚಂದದ ಅನುವಾದ.

ಎಷ್ಟೋ ದಿನಗಳ ‌ನಂತರ ಊಟ ತಿಂಡಿ ಬಿಟ್ಟು ಓದಿದೆ ಅಂತಾರಲ್ಲ ಆ ತೆರನಾದ ಓದು ಇದು.

ಇದನ್ನು ಓದಲೇಬೇಕು ನೀವು‌. ಈ ಜಗತ್ತು ನೀವರಿಯಬೇಕಾದ ಜಗತ್ತು.

ಪ್ರಕಟಿಸಿದ ವಸುಧೇಂದ್ರ ಅವರಿಗೆ ಕೃತಜ್ಞತೆಗಳು.

[P. · Rating 3 out of 5]

3.5

An absolutely depressing but engaging flinch-fest. Impulse to throw the book away is experienced every chapter. This novel is Naan Kadavul ^ 100. It deserves kudos for bringing to light the reality of disabled people who are enslaved and made to beg outside temples in India. The novel depicts how easily humans can adapt to unthinkable levels of cruelty and pain, and it's horrifying how we're inured to all the horror and torture after a few chapters (the initial chapters were some of the most nerve-wracking sections I've ever read). We're numbed so easily and that's the reason the world is the way it is. Most characters in the book treat the human slavery business as if it's pretty normal and acceptable - was this actually the case? I wouldn't be surprised by now. I don't even have the energy to ponder the extents to which human lives are cheapened in countries where so few resources have to be shared by so many. I wouldn't call it great literature or whatever, but for a Jeyamohan novel (whom I find bigoted), this was okay. Thankfully it didn't dwell a lot on spirituality mystique BS that some Tamil novels love to wallow in. The novel comes a full circle with its end and perfectly captures the vicious (this word feels so weak) circle of suffering.

[WndyJW · Rating 5 out of 5]

The author, Jeyamohan, tells us that there are 7 underworlds in Hindu mythology and The Abyss of the title refers to, “…the Seventh Underworld; that is the unfathomable abyss the inhabitants of this novel inhabit. It’s a world Jeyamohan is familiar with having lived in this world for a few years starting at age 19. It’s important to remember that Jeyamohan considers this world unfathomable because he tells the story of a group of physically deformed beggars without any appeal to our emotions or pity. I also encourage readers to read the fantastic translator Suchitra Ramachandran’s interview of Jeyamohan, included in the Juggernaut edition, before reading the novel.

This is the story of Pothivelu Pandaram and a group of beggars Pandaram “owns” and refers to as items. Pandaram buys and sells beggars and employs some rough men to move the beggars from temple to temple, to guard and watch them, and to collect the money the beggars. There are many passages that are hard to read, but I didn’t find the book depressing. It bothered me that I didn’t find it depressing because of course I was horrified by the lives of the beggars and the awful abuse that they endure, but it was the individuals themselves that lightened the ugliness of the world this novel takes us into.

This is a dialogue heavy novel so we hear from Ramappan, Ahmed, Kuyyan, Erukku, and the others in the group that beg together. They don’t complain about their lives, in their view this is the life they were given, they accept it. They are witty, generous, and caring people.
We also get to know Pandaram, his wife and daughters and the men that work for him managing the beggars. Everyone takes, everyone gives, everyone is taken from. Each person-beggars, police officers, Pandaram, his goons, the neighbors, everyone experiences moments of great sadness and moments of joy.

What Jeyamohan wants us to see is that there is no difference between the beggar, me, or the dogs in the street, we are the same. Jeyamohan says in the interview, “I would say that’s the ultimate point of (The Abyss.) it is not a novel meant to create sympathy in the reader’s mind. In fact, they will feel no such sympathy at all upon reading it. It is meant to invoke empathy in the reader.”

The novel and Jeyamohan’s thoughts on life, political movements, poverty, and spirituality will stay with me.

[SailuPalaninathan · Rating 4 out of 5]

உண்மையிலே இது ஏழாம் உலகமா இல்லை ஏழாம் நரகமா என்று தெரியவில்லை நமக்கு தெரியாத பல மனிதர்களின் கதை இல்லை இல்லை பல ஆத்மாகளின் கதை. இப்படிபட்ட ஓர் உலகம் ( நரகம் ) இருக்கின்றது என்பது எத்தனை பேருக்கு தெரியும் என்பதே பெரிய கேள்வி. அகோரமான உடல் அமைப்பு கொண்டவர்களை பிச்சை எடுக்க வைத்து அதன் மூலம் பிழைப்பு நடத்தும் பண்டாரம் அந்த மனிதர்களை எப்படி பயன்படுத்தி தன் தேவைகளை பூர்த்தி செய்கிறான் என்பதே கதை. இப்படி ஓர் பிழைப்பை நடத்தும் ஒருவனின் மறுபக்கத்தையும் காட்ட முயற்சி செய்திருக்கிறார் ஆசிரியர். தன் இளைய மகள் வீட்டை விட்டு சென்று திருமணம் செய்து கொள்கிறாள் ஒரு நாள் மகள் வாழ்ந்து வரும் வீட்டின் வழியாக செல்ல வேண்டிய சூழ்நிலை அவள் வீட்டின் அருகில் இருக்கும் கடையில் அமர்ந்து மகளை பார்ப்பதற்காக காத்து கொண்டிருக்கும் தருணம், மகள் கேட்ட வளையலை வாங்குவதற்கு மறந்துவிட்ட பண்டாரம் வீட்டிற்கு வந்த பிறகு வளையல் எங்கே என்று கேட்ட மகளை சமாதானப்படுத்த முயல்கிறான் அவளின் ஏக்கத்தையும் கண்ணீரையும் பார்த்தவன் அந்த நள்ளிரவே ஓடி சென்று ஆசாரியை எழுப்பி தங்க வளையல் வேண்டும் என்று 13 ஆயிரம் கொடுத்து வாங்கி வரும் தருணம், மகளுக்கு பார்த்து இருக்கும் மாப்பிள்ளையின் தொழில் பற்றி தெரிந்த பிறகு மாப்பிள்ளையின் அம்மாவிடம் அதை பற்றி கேட்டு வசவு சொற்களால் அர்ச்சனை வாங்கிய பிறகு வெறுப்புடன் இங்கே என் மகள் எப்படி வாழ்வாள் இது எல்லாம் சரி பட்டு வராது என்று செல்லும் பொது இது போன்ற பல தருணங்களில் பண்டாரம் ஓர் இளகிய மனம் படைத்தவன் என்று ஆசிரியர் நிருபிக்க முயற்சித்து இருக்கிறார் இருந்தாலும் முத்தம்மையை ஓர் குழந்தை பிறக்கும் இயந்திரமாக பயன்படுத்திய பண்டாரம் பிறக்கும் குழந்தை ஊனமாக இருக்க வேண்டும் என்பதற்காகவே வலுக்கட்டாயமாக உடல் ஊனமுற்ற குறை உள்ள மனிதர்களையே கூட விடுவதும், ஓர் நேரத்தில் முத்தமையின் ஒரு கை ஒரு கால் மட்டுமே உள்ள அந்த குழந்தையை வெயிலில் போட்டு பிட்சை எடுக்க வைத்து வெயில் கிரக்கத்தில் மயங்கும் குழந்தைக்கு அரைமணி நேரத்துக்கு ஒரு முறை தண்ணீர் தெளித்து விடு ஒன்னும் ஆகாது என்று சொல்கிற பண்டாரத்தை இளகிய மனம் படைத்தவராக ஏதோ என்னால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை அவனும் ஒரு அரக்கனே என்று என் மனம் பதறுகிறது. இக்கதையின் உயிரோட்டமே நெல்லை நாகர்கோவில் வட்டார வழக்கு சொற்கள் தான். அருமையாக சொற்களை கையாண்டிருக்கும் ஆசிரியருக்கு நிகர் அவர் மட்டுமே.நாம் வாழும் இந்த உலகில் இதை போலவும் மக்கள் இருக்கிறார்கள் என்று நினைக்கும் போது வேதனையும் அச்சமும் கலந்து வருகிறது. ஆசிரியர்க்கு நன்றி.

[Guru Guru · Rating 4 out of 5]

முதல் ஒரு 50 பக்கம் அந்த வட்டார நடை புரிய கொஞ்சம் கஷ்டமா இருந்திச்சு, அப்புறம் செம்ம, கதைன்னு ஒன்னும் இல்ல, ஆனா நடை சூப்பர். இதுக்கு மேல ஜெமோ என்ன குறியீட்டை சொல்ல வரார்ன்னு எனக்கு புரியல. கொஞ்சம் பயிற்சி வேணும் போல. எடுக்கறேன்.

[Akshaya Mohan · Rating 5 out of 5]

A book, a story, and an author that I will need to sit with for a long time. It has been a while since a book has been able to evoke such strength of emotion in me.
One of those rare stories that I will find myself revisiting often.

[Vasanth · Rating 3 out of 5]

ಛಂದ ಪುಸ್ತಕ ಪ್ರಕಟಿಸಿರುವ “ತಳಾತಳ”, ತಮಿಳು ಲೇಖಕ ಜೆಯಮೋಹನ್ ಅವರ “ಏಳಾಂ ಉಳಗಂ” ಕಾದಂಬರಿಯ ಅನುವಾದ, ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಅನುವಾದ ಮಾಡಿರುವವರು ಶಾಂತಿ ಕೆ ಅಪ್ಪಣ್ಣ. ಪುಸ್ತಕದ ಶೀರ್ಷಿಕೆ ಮತ್ತು ಮುಖಪಟ ನನ್ನನ್ನ ಸೆಳೆಯಿತು, ಗುಡ್ರೀಡ್ಸ್ನಲ್ಲಿ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಅನುವಾದಕ್ಕಿದ್ದ ಕೆಲವು ಒಳ್ಳೆಯ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳು ಕನ್ನಡದ ಅನುವಾದವನ್ನು ಓದುವಂತೆ ಪ್ರೇರೇಪಿಸಿದವು.

ಈ ಕಾದಂಬರಿಯಲ್ಲಿರುವುದು ನೈತಿಕ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನ ಹುಟ್ಟಾಕುವಂತಹ ಕಥೆ, ಭಿಕ್ಷುಕರ ವಾಸ್ತವಿಕ ಜೀವನದ ಕ್ರೂರ ಚಿತ್ರಣದ ಅನಾವರಣ. ಈ ರೀತಿಯ ಶೋಷಣೆಯೂ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಇದೆಯಾ ಎಂದು ಹುಬ್ಬೇರಿಸುವಂತಹ ಉಸಿರುಗಟ್ಟಿಸುವಂತಹ ಭಾವ. ದೈಹಿಕವಾಗಿ ಅಸ್ವಾಭಾವಿಕರಾದವರು ಅಥವಾ ಅಂಗವಿಕಲರನ್ನ ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಅವರ ಮುಖಾಂತರ ಹಣ ಸಂಪಾದಿಸುವ ಯಜಮಾನನಿಗೆ ಆ ದುರ್ದೈವಿಗಳು ಕೇವಲ “ಐಟಂ”ಗಳು ಮತ್ತು ಆತ್ಮವಿಲ್ಲದ ದೇಹಗಳು, ಆದರೆ ನನಗೆ ಆ ದೇಹಗಳ ಅಂತರಂಗದ ಭಾವಲೋಕ ಬೇರೆಯದ್ದೇ ಆಗಿತ್ತು ಎನಿಸಿತು. ತನ್ನ ವಿಶಿಷ್ಟ ಕಥಾವಸ್ತುವಿನ ವಿಷಯವಾಗಿ ನನಗೆ ಕಾದಂಬರಿ ಇಷ್ಟವಾಯ್ತು.

ಬರವಣಿಗೆ ಅಥವಾ ಅನುವಾದ ಓದಿನಷ್ಟು ಸರಳವಲ್ಲ, ಆ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಅನುವಾದಕರನ್ನ ನಾನು ಅಭಿನಂದಿಸುತ್ತೇನೆ. However, the translation could have been better. ವೈಯಕ್ತಿಕವಾಗಿ ಭಾರತದ ಬೇರೆ ಭಾಷೆಗಳ ಅನುವಾದವನ್ನ ಓದೋಕೆ ಇಷ್ಟ ಪಡ್ತೀನಿ, ಒಂದಷ್ಟು ಓದಿದ್ದೀನಿ ಸಹ. Unfortunately, most of the translated works I have read have failed to meet my expectations, and this book is no exception. ಬಹಳಷ್ಟು ಕಡೆ lost in translation ಅನುಭವವಾಯ್ತು.

[Aswin Ramachandran · Rating 5 out of 5]

I don't think any book had this kind of impact on me after Puli Naga Kondrai. There's first the denial mode when you start the book, then getting used to inhuman behavior of our fellow human beings and finally a sense of appreciation to the life we've got.

[Dinesh · Rating 4 out of 5]

ஏழாம் உலகின் யதார்த்தம் அதிர வைக்கிறது. தான் ஏக போகமாக இருக்க அடுத்த மனிதர்களை குறை மனிதர்களாக செய்பவர்கள், அதிலுள்ள வியாபாரம் என மிக நுட்பமாக எழுதப்பட்ட புத்தகம்.

மெல்லிய மனம் கொண்டவர்களுக்கு இப்புத்தகம் அதிர்ச்சியை அளிக்கக்கூடும்.

[Harish · Rating 4 out of 5]

A strange world opens up...one which we fear to tread. Beware!

[Deepti Srivatsan · Rating 5 out of 5]

Excellent novel that’s gut-wrenching and warm in equal measure. Wonderful translation as well.

[Prriyankaa Singh | the.bookish.epicure · Rating 4 out of 5]

From the 2007 movie, Traffic Signal to Mistry's masterpiece, A Fine Balance; a little has been explored of the humans who inhabit the stairways to temples and foothpaths. Us and them. That's how we look at the divide.

When I first came to Mumbai, I was homeless within a month. That's when I discovered a whole different world I would otherwise mock and flinch away from. When I used the last 10 rupee note to feed a sibling duo outside one of the Mumbai stations; a few nights later, it was them who offered to share their cardboard piece because it wasn't safe for a me to be out alone. For them, who had nothing, they still chose to share the warmth and little morsel they had.

Jeyamohan writes of how he lived his life as a beggar when ran away from home and had nothing to fall back upon. He too discovered a world on the other side of the abyss that very few dare to venture or even have the least inclination to do so. He experienced a family deeper than blood and bonds no discord could break. I was quickly whisked back in time to days I have chosen to forget and lock away.

Cracking open the spine of The Abyss, the opening chapters invoked a vestigal memory of Beggar-master and his retinue. India is a country where even dirt sells. Humans are just another prime commodity. Suffering sells best. Know how to milk it.

In few chapters, Jeyamohan delivers a horrific, flinching tale of debased human experience. A tale where disability is exploited and encashed. Money passes through hands like water. The levels of cruelty and pain is horrific.

The circle of pain and suffering comes to a full circle. As the proverb goes, "as you sow, so shall you reap." Jeyamohan has written a parable of karmic completion is the most realistic manner possible. Try as you may, you won't inure yourself to this horrific miasma that's playing out for real, but we turn a blind eye to.

[Shree · Rating 5 out of 5]

ஜெயமோகனின் — ஏழாம் உலகம்

எடுப்பதோ பிச்சை — அதுவும் அவர்களுக்காக அல்ல; எவனோ ஒருவனுக்காக.

பல சித்திரவதைகளுக்கு ஆளாகியும், 'பாயாசம்' என்றவுடன் குய்யன் அனைத்தையும் மறந்தான்.
ஆனந்தத்தில் திளைத்தான்.

தன் மகனை ‘ரஜினிகாந்த்’ என்று பெயரிட்டு ஆனந்தப்பட்டாள் முத்தம்மை.
அவனது குறைபாடு அவள் கண்களுக்கு தெரிவதில்லை.

பெருமாள் கட்டிய தாலியை உயிருக்கும் மேலாக எண்ணி,
சந்தோஷம் அடைந்தாள் எருக்கு.
தாலி அறுக்கப்பட்ட பிறகும், அவனையே கணவனாக எண்ணி ஆனந்தப்பட்டாள்.

மாங்காண்டி சாமியோ, தன் பழைய இருப்பிடத்திற்கு வந்த உடனே, பாட ஆரம்பித்தது —
வாழ்தலின் கொண்டாட்டம் மெய்யே.


ஸ்ரீ💜

[Chibi · Rating 4 out of 5]

இந்தநாவலை தழுவித்தான் நான் கடவுளில் வரும் பிச்சைக்காரர்களின் கதையம்சம் அமைந்துள்ளது.

வட்டார வழக்கு அதிகமாய் புழங்கினாலும் கதையோட்டம் புரிந்துகொள்ளகூடியதாய் உள்ளது.

[Sulagna · Rating 5 out of 5]

The book is as dark as the title makes it sound like. The Abyss is author Jeyamohan's fictitious take on his own experiences when he fled from home as a young man and lived off begging on the streets. His interactions with fellow beggars pulled him inside the world of begging cartels and his book chronicles the lives of the poor, physically challenged, inebriated people who are roped into this darkness and the men who lord over them.

As the book starts off with Pandaram, one of the many men who manages one such cartel, going into the early morning to watch one of his physically deformed pregnant "item" giving birth to another physically deformed "item" that was carefully created with eugenics in mind, it sets off the haunting atmosphere of the book. As we move on with the plot we get to see how Pandaram goes about his cartel, his problems with his family, the beggars who have formed a family of their own, how they are just sold off as mere commodities, and how everything comes full circle towards the end of the story that had me sitting up straight at 2 AM in the morning.

This book is not for the faint hearted. This book was evocative in its purest sense. I cannot fathom how begging cartel is still rampant in India without officials taking any measures to stop it. This book not only fleshed out the ugly truth of poverty but also issues such as casteism and classism still prevalent to this very day in India.

Highly recommend this book to people who can stomach such themes. The plot is set in the rural Tamil backdrop, and it was interesting to read about the festivals and how they were used to leverage the beggars into earning more.

[Arun · Rating 5 out of 5]

The Abyss is a novel about the lives of people under our feet. We can see them if we are genuinely interested, but we ignore them. There are novels depicting the lives of marginalized people, but this is the story of people living below that marginal line. Beggers, merchants who are selling and buying them, their families, and the crime world fostered by them. The novel moves quickly, weaving wit and dark poetry throughout the narrative.

In fact, the present is not a depressive story. The novel begins with a series of violent events, but unexpectedly, we find ourselves residing among them. They are like us—intelligent, political, cynical, loving, and caring for each other. After a while, I began to appreciate their life, despite their poverty and sorrow; their bonds are strong, and their world is filled with more joy than ours. Their happiness is due to their existence beneath our feet and their attentive listening to us. They are cynical and playful.

I just loved the character Kuyyan, who says he is innocent. "You have to feed the innocent, you know." "You should not beat the innocent." "Innocents never mind." He is simply a delightful individual. The saint stands out among them. The beautiful narration of Kuyyan and the saint at the end makes this work a classic.  

[Srikumar Krishna Iyer · Rating 5 out of 5]

Thankfully reading about the downtrodden community who live on the streets is not as gory as watching the movie on the same issue. BJM's writing is very detailed and keeps the reader engaged till the end. Characterization is very good and the same remain in our minds long after we are done reading the book. I just wished the movie that was based on this book had retained the original plot.
The detailed life of Pothy Pandaaram and how his sins come back to haunt him could have formed shown beautifully. The humour element is present throughout the Novel, infact that is what keeps the wretched lives of the oppressed section controlled by Pandaaram, going, as they are harassed by the latter by converting them into commodities who are frequently moved around, sold, under-fed, left to rot on the streets outside temples & churches.
At the end of it all, the reader is left with hope that bad karma comes back like a boomerang, for which Pandaaram is an example. The climax is open ended, leaving it to the readers to just understand and comprehend on this never ending tragic lives of the oppressed.

[pustakamare · Rating 4 out of 5]

Translated to kannada as ತಳಾತಳ by Chandha Pustaka

ಈ ಕಾದಂಬರಿ ನಿಮಗೆ ಇಷ್ಟವಾಗದೆ ಇರೋಕೆ ಹಲವು ಕಾರಣಗಳು ಸಿಗಬಹುದು: ಆದ್ರೆ ನನಗ್ಯಾಕೆ ಮಸ್ತ್ ಇಷ್ಟವಾಯ್ತು ಅಂತ ಹೇಳ್ತೀನಿ.

ಇಂಪ್ರೆಸ್ಸಾಗೋದೆ. ಕಾದಂಬರಿ ಶುರುವಾಗ್ತಾನೆ ಒಂದು ಕತೆಗೆ, ಕತೆಯ ಪ್ರಪಂಚಾನ, ಅವೆಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಸಿಕ್ಕ ಆ ಟ್ರೀಟ್‌ಮೆಂಟ್ ಸಖತ್ ಮೋಡಿ ಮಾಡಿ ಬಿಡ್ತು. ಅಲ್ಲೇ ಗೊತ್ತಾಗಿ ಹೋಯ್ತು ಇದು ಸಖತ್ ಕತೆಯಾಗಿರುತ್ತೆ ಅಂತ. ಹಾಗೇನೆ ಇತ್ತು, ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಕಾದಂಬರಿಯ ಯಾವ ಗುಣಲಕ್ಷಣಗಳನ್ನೂ ಪಡೆದುಕೊಂಡು ಹುಟ್ಟುದೆ ತುಂಬಾ raw ಆಗಿ ಸಾಗ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತೆ; ಯಾವ ಲೆವೆಲ್ಲಿಗೆ raw ಅಂದ್ರೆ ಬರೋ ಭಿಕ್ಷುಕರನ್ನ ನಮ್ಮೆದುರಿಡೋ ರೀತಿ; ಕತೆಗಾರ ವರ್ಣಿಸೋ ಪರಿ ಕ್ರೂರವಾಗಿರುತ್ತೆ. ಹಾಗಿದ್ದಕ್ಕೇನೆ ಕಾದಂಬರಿಯಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಕಮ್ಮಿ ಅನಿಸಲ್ಲ. ಕತೆ ಪೂರ್ತಿ ಜಾಸ್ತಿ ಮಾತುಕತೆಗಳು ಜಾಸ್ತಿ ಇದ್ದಂಗೆ ಅನಿಸುತ್ತೆ; ಆದ್ರೆ ಹಾಗೆನೇ ಇದ್ದಿದ್ರಿಂದ ಪಾತ್ರಗಳನ್ನ ಹತ್ರವಾಗಿಸಿದ್ದು.
ಪ್ಯಾರಾಸೈಟ್, ಇವ್ರನ್ನ ಅವರು, ಅವರನ್ನ ಮತ್ತೊಬ್ರು, ಮತ್ತೊಬ್ಬರ ಬದುಕನ್ನ ಮಗದೊಬ್ರು ಕಂಟ್ರೋಲ್ ಮಾಡೋ ಹಾಗೆ, ನೇರವಾಗಿ ಹೇಳದೆ, ಗ್ರೌಂಡೆಡ್ ಅಂತಾರಲ್ಲ ಹಾಗೆ ಸಾಗೋ ಈ ಕಾದಂಬರಿಗೆ ಸರಿಯಾದ ಅಂತ್ಯ ಮತ್ತು ಆರಂಭ ಅಂತ ಇಲ್ಲ. ‘ಅದೇ ಅದೇ ನನಗೆ ಕಾದಂಬರಿಯನ್ನ ಜಾಸ್ತಿ ಇಷ್ಟವಾಗುವಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದು; ಬೇಗ ಕಾದಂಬರಿ ಮುಗಿಸಬಾರದು ಅಂತ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಓದಿದ್ದು’
ನಿಜಾ ಗುರೂ ಇಂಪ್ರೆಸ್ ಆಗ್ಬಿಟ್ಟೆ. ಸಖತ್ ಸ್ಪೆಷಲ್ ಕಾದಂಬರಿ ಅನಿಸ್ತು. ನೀವೂ ಒಂದು ಸಲ ಓದಿನೋಡಿ. ಜೈ!

[S Ashok · Rating 4 out of 5]

Exploring The Human Condition in the Darkest

In Hindu mythology there are seven worlds under the world in which we live, they are characterized as dark and daemonic. It is not just the world under us, even the world that we reside in contains nether worlds which we seldom notice. Ezham Ulagam by Jeyamohan a Tamil novel translated brilliantly as Abyss by Suchithra explores such a world. The novel is centered on the lives of beggars and people who run businesses around the act of begging.

Pandaram is the man who owns these people, whom he refers to as items, these people suffer from physical disabilities, and Pandaram uses them by placing them in prominent places and earns his livelihood by making them beg. In the initial chapters, one is shocked to see the brutality of the world unfold before our eyes. There is very little effort to make the readers sympathize with the lives of these poor souls. We get to know the various characters who run and facilitate this macabre establishment. Pandaram himself is a complex human being, he seems to be a god-fearing man, calls the name of Muruga every now and then but does not see any moral discomfort in running such a business. Everyone around him seems to take it as any other business, they enquire about it casually like you inquire about the sales to a shopkeeper. His wife, and children all are aware of it and do not seem to see anything wrong or sinful. This I felt may be due to the fact they don’t see these beggars as human souls, they are referred to as ‘items’ pejoratively. This dehumanization is a way it seems everyone including Pandaram justifies the cruelty they seem to inflict upon these people.

In a sense as a reader, one feels a sense of astonishment at what is being done to these people. Especially how Pandaram uses one of the women Muthammai to rear children is something that was especially sickening to me. The novel changes as we really start seeing the personalities, until this point we see repulsion and anger at the way they are treated. As we get to know the individual characters we see the underlying humanity that is common to everyone. Even though they are physically deformed and made to beg and live amidst such cruelty we see the tremendous sense of humanity in each one of them. Contrary to how they are characterized as ‘items’ they share love and affection amongst themselves. They have a tremendous sense of humor and fun, and they have a brilliant understanding of the human condition. In one of the conversations, Ramappan who is afflicted by leprosy yearns to see the beautiful fingers of women, and the way he shares love with one of the girls in the group. In the later stages when she is sold to another person by Pandaram, he is heartbroken to see her go. We see Muthammai who is forced to have children like a cow, just to be made to beg yet her affection towards the child which is born is something any mother can resonate with. She brutally protects the child, feeds her constantly, and enjoys the funny little things the child does. There is Kuyyan who is constantly hungry his life is characterized by an intense desire to taste food, there is no notion of tomorrow for him. In one of the final episodes, Kuyyan is heartbroken when he learns that Pandaram does not feast on them at his daughter’s wedding. Everyone pools money and offers him the money they arrange for the local constable to take him to a hotel and get him a feast with payasam. The local constable even suggests that he can use this 50 rupees to eat beef curry and parotta for five days rather than wasting it for one day feast yet Kuyyan chooses it, there is no tomorrow in this world.

As we see the world being part of them and not from above, we understand them much better, and helps us see the humanity that is common to everyone. In Hinduism’s Vedanta tradition, the Atma is eternal and everlasting and not the body, which is ephemeral. In Buddhism, one of the fundamental tenets is to see the body as just the body. Underlying the deformed bodies we see the everlasting souls, souls which could feel happiness, pain, shame, love, and angst like anyone of us. This is the central success of the novel we get a lived experience of being and sharing with the people we generally fail to notice.

Mangandi Samy who is part of the beggar commune is someone venerated by everyone including his owners. He never begs anyone and sings yearning songs towards the eternal. He is just being there with them but everyone is aware of him being beyond them. Like a mystic Paramahamsa who is not bothered by the things around him, he exists in eternity. In between the novel he is sold to another group, where he is provided with all the riches and showcased as a spiritual guru. He stops singing altogether and starts begging amongst the riches. He is returned back to the Pandaram group, where he comes back and the novel ends with his singing again. It’s an interesting thing to note that he never begged when he was with Pandaram, but when he was given all the riches in the world he starts to beg.

The novel explores the human condition in the abyss, a very dark corner, and even here it shows how relatable and similar humans are everywhere. As Jeyamohan mentions in his interview, this novel calls for empathy rather than evoking a sympathetic response from the reader. It shows the commonness of human experience everywhere and showcases the soul that is eternal, like the fire that burns everything irrespective of what it is, the soul burns everywhere.

The translation of Suchithra needs a special mention, it is a very challenging work to translate as the prose is filled with proverbs, rejoinders, and funny conversations and she has done a commendable job in translating it and providing an amazing reading experience.

[Ramkumar M · Rating 4 out of 5]

what more can one say about this book that's not said before? first you get repelled by the book, then something draws you to it. then u marvel at the Jaya Mohan's audacious nature in the way he writes. you get broke all the way up and then nothing prepares for the shattering end . for sure an uneasiness once the book is done, a twinge of guilt and appreciation for ur life whenever u see a beggar next. such an indescribable read on the unknown dark world that's all around us and the indomitable human nature that makes one cling on to life however horrendous it may be. Such incredible dissection of all human nature- evilness, goodness, jelaousy, desire to live and what not? a must read, however difficult the read might be

[Kanmani Revntheren · Rating 5 out of 5]

நாம் வாழ்ந்துக் கொண்டிருக்கும் இந்த உலகுக்கு கீழே உள்ள இருளுலகைச் சார்ந்தவர்களின் கதை இது. அவர்கள் வாழ்ந்துக் கொண்டிருப்பது கிட்டதட்ட நரகத்தில் அல்லது அதை விட மோசமான ஒரு உலகில். ஆனால், அங்குள்ள துயரங்கள் அப்போதப்ப்பொபோதைக்கே மறக்கபட்டு விடுகின்றந. சிரிக்கின்றனர், காதலிக்கின்றனர் வாழ்க்கையை மகிழ்ச்சியாக வாழ அவர்களுக்கு தெரிதிருக்கின்றது. வாசித்து முடித்த பிறகும் மூளையில் நுழைந்துக் கொண்டு நம்மை சில நாட்களுக்காவது செயலிழக்க வைக்கும் கதைகளில் இதுவும் ஒன்றும். அவ்வாறும் என்னை செயலிழக்க வைத்த புத்தகங்கள் அனைத்துமே ஜெயமோகன் எழுதியது என்பது கூடுதல் தகவல்.

[Muthukumaran · Rating 5 out of 5]

Jeyamohan never fails to amuse with his words and the world he deals with in this hard-hitting & intense novel is very new to me (not sure of any earlier Tamil fictions of the same genre). The handling of metaphors and some dialogues which elevate the novel to a whole new level is refreshing to read again & again and giggles my mind everytime I happen to see the book in my shelf.

[M Kamesh · Rating 5 out of 5]

நான் கடவுள் படம் பார்த்த பின்புதான் இந்த படைப்பை படிக்க முடிந்தது.படத்தை விட இந்த படைப்பு மிகவும் அருமையானது.ஜெயமோகனை தவிர வேறு யாராலும் இதனை இவ்வளவு எதார்த்தமாக எழுந்திருக்க முடியாது.
பிச்சைக்காரர்களின் வாழ்வை இவ்வளவு எதார்த்தமாக எப்படி படைத்தாரோ?... குமரி பாஷை அவ்வளவு அருமை....
மொத்தத்தில் எதிர்பாராத நாவல்... மனித மனத்தை அருவருக்க வைக்கக்கூடிய நாவல்... நிச்சயமாக படிக்க வேண்டும் அனைவரும்...!

[Madhu B · Rating 5 out of 5]

ಶಾಂತಿ ಅಪ್ಪಣ್ಣನವರು ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಅನುವಾದಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಭಿಕ್ಷುಕರ ಲೋಕ ಅಂತಾನೆ ಹೇಳ್ಬಹುದು. ಆ ಲೋಕದ ಅರಿವೇ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ ನನಗೆ, ಈ ಥರ ಅವರ ಮಾರಾಟನು ನೆಡಿಯುತ್ತಾ? ನರಕ ಅನ್ನಿಸುತ್ತೆ, ಮುತ್ತಮ್ಮಳ ಹೆರಿಗೆ ಕಥನ, ಇರಕ್ಕುವಿನ ಆಸ್ಪತ್ರೆ ವಾಸದ ಕಥನ, ಇನ್ನು ಇಂತವೆ ಹಲವಾರು. ಇನ್ನು ಭಿಕ್ಷುಕರನ್ನ ನೋಡೋ ದೃಷ್ಟಿ ಬದಲಾವಣೆ ಆಗುತ್ತಾ ನನ್ನಲ್ಲಿ ನೋಡ್ಬೇಕು ? ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ತಮಿಳು, ಮಲಯಾಳಂ ಪದಗಳು ಇದ್ರೂ ಎಲ್ಲೂ ನಮಗೆ ಅರ್ಥ ಆಗಿಲ್ಲ ಅನ್ನಿಸೊಲ್ಲ.

[A.soorianarayanan · Rating 4 out of 5]

Book about the life of beggars and the business of trafficking in beggars. The novel gives the story of disabled beggars and how the police and others exploit them.

[Aswin Ramadas · Rating 2 out of 5]

Psychology of different person explained in an elegant way

[Shuba · Rating 5 out of 5]

Thamizh nadai puriyum varai konjam porumaiyaga padithen. Puriya aarambitha pin kannil neer vara vara padithu mudithen

[Siva · Rating 5 out of 5]

Mind blowing fictional world