Louise Amour

by Christian Bobin

" Je devins fou et personne ne s'en aperçut : le visage de Louise Amour remplissait le monde à ras bord. Il n'y avait plus rien d'autre. J'étais moins que l'air qui baignait ce visage, moins que la lumière qui ricochait sur lui. Les yeux de Louise Amour étaient deux bijoux de flamme brune, dorée, semblables à deux noisettes, sertis dans l'ovale d'une chair pâle, enfantinement bombée aux joues comme les pétales d'un lys. "

Genres: Contemporary, France, Fiction

160 pages

First published March 3, 2004

About the author

Christian Bobin is a French author and poet. He received the 1993 Prix des Deux Magots for the book Le Très-Bas (translated into English in 1997 by Michael H. Kohn and published under two titles: The Secret of Francis of Assisi: A Meditation and The Very Lowly

Reviews

[Elham 8 Azimi · Rating 5 out of 5]

کریستین بوبن یکی از نویسنده‌های مورد علاقۀ من است و دربارۀ او دوست دارم ذیل کتاب محبوبم، «فراتر از بودن»، بنویسم. اما عجالتاً...
سبک بوبن، همین سبکِ رومانتیک‌نویسی شدیداً احساسی، می‌تواند هرآن در سراشیبی ابتذال بیفتد؛ انگار بر لبۀ تیغ راه می‌رود نویسنده. یکی از چیزهایی که به قوت دارد از بوبن حمایت می‌کند و کار او را فاخر و ارزشمند نگه می‌دارد، جهان‌بینی خاص و منحصربفرد اوست.
نگاه نویسنده به شخصیت اصلی کتاب (آمور) نگاهی فراتر از عاشقانه و نگاهی اسطوره‌ای و تمثیلی است. امور تمام چیزی است که می‌توان به آن عشق ورزید و به اتکای این عشق دنیا را خواستنی یافت.
امور زنی است با ویژگی‌هایی به‌غایت عادی و روزمره که نویسنده آن‌ها را ویژگی‌های خاص و منحصربفردی توصیف می‌کند؛ این نگاه عاشقانه و ریزبین که از ظرایف رفتارهای معشوقش غافل نمی‌ماند، کم‌کم امور را در ذهن ما شخصیتی بی‌نظیر و اثیری جلوه می‌دهد و ما را وادار می‌کند به او حق بدهیم بابت عشق امور.
این کتاب را به کسانی که از شخصیت‌پردازی‌های هنرمندانه و داستان‌های احساسیِ ارزشمند لذت می‌برند، توصیه می‌کنم.

[Peiman · Rating 2 out of 5]

داستان آشنایی و عشق نویسنده و لوییز امور. لوییز امور یک عطرساز هست که نامه ای برای نویسنده میفرسته و از اون اجازه میخواد که از جملات کتابش استفاده کنه. این نقطه شروع ارتباط هست و کم کم با دیدارهای بیشتر نویسنده در عشق غرق میشه. داستان یه تم مذهبی شدیدی داره که بیخ گلوی آدم رو میگیره. خیلی داستان بلندی نیست که خسته بشیه آدم ولی با نخوندن این کتاب هم چیز زیادی از دست نخواهید داد

[Mobina J · Rating 3 out of 5]

بوبن از جمله نویسنده های مورد علاقه ی منه .... بسیار نوع نگاه و توصیفاتش رو دوست دارم... خیلی دقیق و زیبا وساده صحنه هایی که میبینه وحس هایی که داره رو به کلمه میاره و این خیلی برام جالبه
از متن کتاب:
کتاب ها خدمتکاران پیری هستند که ما ترس ها و امیدهایمان را بر دوششان میگذاریم تا به جای ما تحملشان کنند. زمانی که با خواندن کتاب سپری میشود ، زمانی است به نور تبدیل شده ، به امید اینکه با خیال پردازی هایمان مانند یک زکام به آن دچار میشویم و به نیرویی که مخفیانه از کتاب های فاضلانه درخواست میکنیم. همه ی این چیزهای ما بر دوش ها، گردن و پشت غلام های کاغذی مان سنگینی میکنند. سپس کافی ست به کتاب های شخصی نگاه کنید تا صاحب آنها را خوب بشناسید

[Kiana · Rating 2 out of 5]

طاقت فرساترين دردى بود كه مى‌توانستم به آن مبتلا شوم و نيز تنها درمان آن درد بود.

[میعاد · Rating 3 out of 5]

لوييز آمور همه جا بود
روى كاناپه
و همچنين در ذهن من!
در زواياى نهايى مغزم نشسته بود
ديگر هيچ كس غير از او در جهان نبود
تنها او وجود داشت و بس!!!!

[Mahboub · Rating 2 out of 5]

این کتاب در مورد یه عشق ناکامه....تنها حسنی که داشت توصیف های خوبش بود..وگرنه خیلی داشت کم کم کتابش زرد طلایی میشد.هر چند که عشق برای هر کس یه شکله متفاوته و گاهی در حین تعریف ممکنه به ابتذال کشیده بشه.من یکم حوصلم سر رفت از این همه فواران احساسات...شایدم باید این کتاب با تامل بیشتری خونده شه نه وسط بدو بدو مهمونی:)))

[Maral · Rating 4 out of 5]

واقعا کی وقتی وارد حیاط یه مهد کودک میشه و اون همه بچه رو میبینه که دارن اینور اونور میدون با خودش فک میکنه این بچه های شیطون و پر هیاهو ممکنه سیاستمدارا،رهبرای حزب های مختلف یا حتی قاتلای آینده باشن؟!!!

[Atena | آتنا · Rating 2 out of 5]

زندگی، زنده ها را از نظر پنهان می کند. آنها را سرمست می کند و در هزاران رابطه ی پوچ و بی ثمر گرفتار می سازد.

[Ellis ♥ · Rating 4 out of 5]

Lo scrittore francese Christian Bobin è noto per il suo stile frammentario - difficile da etichettare e che sfocia in vera e propria prosa poetica - ci ha donato, oltre ad innumerevoli saggi, un solo romanzo: Louise Amour.
Qui abbiamo modo di vedere il prosatore all’opera e chi ha già letto altro di suo potrà facilmente scorgere la sua inconfondibile cifra stilistica; le parole si piegano sotto il suo volere, fomentando policrome metafore e simbolismi (giusto per farvi un esempio, il destino è un passero dall’incedere saltellante) con cui elogiare la semplice vividezza del quotidiano e magnificare l’oggetto dell’amore del suo figlio di carta, un teologo del quale non conosceremo mai il nome ma in cui individuare l’alter ego di Bobin stesso.
La narrazione si fonda su una placida accuratezza e musicalità della prosa che si mantiene costante per tutte le 160 pagine e, complice anche un linguaggio ricercato, dà davvero l’impressione di leggere una lunga poesia su di un amore totalizzante e appassionato.
Ecco, questo aspetto mi ha divisa letteralmente in due… Il mio lato romantico era in visibilio nel leggere questa aperta manifestazione di sentimenti, tanto che la mia copia del libro è tutta sottolineata per le innumerevoli frasi che mi sono rimaste impresse; mentre per il mio lato più “cinico”, in certi momenti, è risultato perfino stucchevole.
Louise è una distillatrice di profumi, una donna semplice e dai lineamenti ordinari, ma che per il teologo diventano straordinari. Vi basti sapere che il primo sorriso che lei gli rivolge ha la stessa intensità di un coltello che si conficca dritto nel petto.
Mi viene spontaneo paragonare il sentimento trascendentale che il nostro teologo prova per la sua Louise a quello che Petrarca provò per la sua nobile e “terrena” Laura, venerate entrambe a tal punto da offuscare il moto di fede verso di Dio.

Offrivo le mie preghiere di carta alla dea di carne.

La religione di ispirazione cristiana è un altro tema particolarmente caro all’autore, scrittura poetica e misticismo vanno dritti al cuore di questa storia tenera e avvolgente.
Questo filosofo-poeta ci ha lasciati il 25 novembre 2022, quindi mi sento di dire grazie alle piccole realtà editoriali che hanno portato in Italia - e continuano a farlo - la sua produzione (nello specifico Camelozampa per Louise Amour e AnimaMundi per tutto il resto).

PS: Se avete voglia di dargli un’occhiata vi lascio anche il book-trailer https://www.youtube.com/watch?v=xeaav...

[Kebrit !!! · Rating 3 out of 5]

زندگی _ یا آنچه زندگی می‌نامیم _ ما را به دنیا وابسته می‌کند و در صف فشرده‌ی انتظار رو به جلو می‌راند. دست خویشاوند یا شاید هیولایی روی شانه‌مان قرار می‌گیرد. تحت فشارمان می‌گذارد تا هر سانتی‌متر مربع از جای خالی نفر قبل از خود را تصاحب کنیم. اما مرگ شوم و لعنت شده وقتی بسیار نزدیک به ما ناگهان رخ می‌نمایاند ما را از صف بیرون می‌کشد. دلمان را به درد می‌آورد و همه چیزهایی که در قلبمان جایی اشغال می‌کردند بیرون می‌راند. آنگاه آرام می‌گیریم گویی پس از رگباری سیل‌آسا جوان‌تر می‌شویم. در کنار گوری می‌ایستیم و نگاه می‌کنیم که چگونه دنیا بدون وجود ما روند معمولی‌اش را دنبال می‌کند...

[Armin · Rating 2 out of 5]

هرچند داستان روایت لطیف و تعابیر زیبای فراوان داشت - و در واقع چه بود جز یک رشته توصیفات منقطع که با چند واقعه‌ی نه چندان ضروری که هر سناریوی دیگری می‌توانست جایگزینشان باشد، به یک دیگر دوخته شده بودند؟ - و خواندنش کسالت‌بار نبود، سر شوق خواندن هم نمی‌آورد چندان و از همه بدتر پایان بندی کلیشه، زرد، آبکی و زیاده سرخاب سفیداب مالی شده‌ی داستان بود. یک بیست و پنج صدم بیش‌تر از دو ستاره شاید حقش باشد.

[Nazanin · Rating 5 out of 5]

It is a very romantic love story. but the most important factor that really fascinated me was the translation because i read the book in farsi but no one by not looking at the cover wouldnt guess that the book is not originally farsi. i really appreciate this beautiful and professional translation.

[Reyhane · Rating 5 out of 5]

...نهایت ظرافت طبع

[Nadinedebussy · Rating 5 out of 5]

"Le trésor de ma solitude, tout ce que pendant des années j'avais médité, contemplé, guetté, je le jetais dans ces carnets où mon coeur enflammait chaque mot comme un bâton d'encens."

[Sourena Kazemi · Rating 1 out of 5]

انقدر آروم بود که دیگه حوصله ات و سر میبرد .
اصلا از اون نوع کتابایی نبود که من دوست داشته باشم
با اینکه نویسندش جزو نویسنده های محبوب منه اما این کتاب واقعا یه چیزی کم داشت .....

[Mehrdad · Rating 2 out of 5]

شاید بعد از دو سال دوباره به سراغ بوبن رفتم. اما نمیدونم من تغییر کردم یا بوبن یا هردو؟
لوئیز امور کتاب خوبی نبود...
همین!

[شادی‌آفَرین · Rating 3 out of 5]

*کریستین بوبن/دلباختگی*
...
هیچ جواهری؛ حتی کمیاب ترین جواهر؛ هرگز به زیبایی و لطافت گیلاس هایی نیست که دخترک ها مانند گوشواره ای از یاقوت سرخ به گوش می آویزند، زینت های گرانقیمت بی ارزش و حقیرند.

کتاب ها خدمتکاران پیری هستند که ما ترسها و امیدهایمان را بر دوششان می گذاریم، تا به جای ما تحملشان کنند، زمانی که با خواندن کتاب سپری می شود؛ زمانی ست به نور تبدیل شده، به امیدی که با خیال پردازیهایمان، مانند زکام به آن دچار می شویم، و به نیرویی که فاضلانه درخواست می کنیم؛ همه ی این چیزهای ما بر دوش ها، گردن ها و پشت غلامهای کاغذیمان، سنگینی می کند.

او لباس زردی به ظرافت و سبکی یک آه پوشیده بود.

کسی که به دنبال لذتی ست، قادر به اندیشیدن نیست و حتی اگر بخواهد؛ نمی تواند بیاندیشد؛ آفتابی که در برابرش طلوع می کند؛ پلک هایش را می سوزاند. او در حال کور شدن ست.

فرشته ای همیشه همراه من بود؛ فرشته در قلبم جای داشت و شاید بخش بکر و برفی قلبم بود.

گویی در قصه ای به سر می بردم؛ که ساعتهایش دیگر عقربک نداشت.

سرنوشت روح اینست که ناشناخته بماند

انسان ها اشتباه می کنند که از مرگ می ترسند، وقتی مرگ را نپذیریم مثل اینست که دسر غذا را نپذیرفته باشیم

باید چیزی از دست بدهیم تا چیزی بیاموزیم

گاه در نگاه مادرم، گیجی و بی خبری مانند آبی که در لیوان می ریزیم؛ بالا می آمد، لبریز می شد و چند لحظه بعد تمام خطوط چهره اش را خیس می کرد؛ من در کودکی شاهد این فاجعه ی جزئی بودم، فاجعه ای که ضمن آن زندگی قربانی لرزش پلک ها می شد یا قربانی چین و چروکی که از تلخکامی در کنارِ لب ها، که به سرعت پیدا و به همان سرعت ناپدید می شد و زندگی را در یک ثانیه رو به زوال می برد.

هنوز چهره ی هیچ زنی به اندازه تماشای سهل و ساده یک دانه برف یا خواندن مشتاقانه ی زندگی سرشار از فداکاری قدیسام، وجودم را غرق در نور نکرده بود.

شگفتی رزها در این ست که تا وقتی زنده اند، قلبشان را به کسی نشان نمی دهند.

و او که در درون من نه سنگینی هیچ رنگی را داشت و نه وزن هیچ لفظی را؛ او که در حضور خویش، برایم سبکی تصویری را داشت و بی وزنی شبحی و سایه خیالی را؛ اکنون در غیبت خویش که سبک تر از یک یاد و نرم تر و رام تر از یک خاطه نازنین و خوش شده بود، در خلوت های خالی من، همسفر سبکبار معراجهای آسمانی من می شد و تا هرجا که می خواستم، بال در بال او، تا هر کجا که می خواستم، دست در دست او می پریدم و می رفتم و می گشتم و بودم.

نفرت من از دنیا و بزرگسالان-آدم هایی که بی هیچ عشق و محبتی همدیگر را می بوسند و بی آنکه چیزی به هم بگویند حرف می زنند- ادامه دارد. من لجوجانه از زندگی کردن در سرزمین سرد و یخ زده ی آدم های طبیعی سرباز می زنم.
تحسین و ستایش مانند نیزه ای است که نوک کوچک و طلایی اش زهر آگین شده است.

[M.H · Rating 3 out of 5]

کتاب قشنگی از کریستین بوبن
زندگی یا آنچه زندگی می نامیم مارا به دنیاوابسته میکند ودرصف فشرده ای از انتظار به جلو می راند دست خویشاوندان (یاشاید هیولایی) روی شانه مان قرار میگیرد؛ تحت فشارمان میگذارد تاهرسانتیمترمربع از جای خالی "نفرقبل"از خودراتصاحب کنیم..
اما مرگ
باید چیزی راازدست بدهیم تاچیزی بیاموزیم؛ زندگی زنده ها رااز نظر پنهان میکند؛ آنهارادرهزاران رابطه پوچ وبی معنا گرفتار میکندزندگی زنده ها رامانند مترسکی هایی باپوشال دغدغه ها یا کاغذهای باطله پر میکند اما مرگ که میرسد ناگهان مترسک دراندک زمانی آتش میگیرد وناگهان انسانی کامل وزنده ومطلق از میان شعله ها سر بیرون می آورد......

[Liz]

Ah ce Christian Bobin. Quel maître des mots. Quelle sensibilité, quelle profondeur d'âme, quel auteur inspirant. Et humble en plus. Il écrit " Les louanges sont des flèches dont la petite pointe d'or est trempée dans du poison", p. 18.

[Mastane · Rating 2 out of 5]

فکر میکنم ضعیف ترین اثری بود که از بوبن خوندم. تنها چیزی که باعث شد کتابو تموم کنم ذهن آزاد و بدون چارچوب بوبن بود! کشش خود داستان خیلی کم بود، روایت خطی هم به هم ریخته است که یکم ماجرا رو پراکنده میکنه.
ولی اگه دنبال یه ایده تازه هستین، بسم الله!

[Amir reza(mohammad) · Rating 4 out of 5]

نويسنده اين كتاب رو دوست دارم بهمين خاطر تمامي كتابهاي ترجمه شده اش را خوانده و خواهم خواند

[Saman Karimi · Rating 3 out of 5]

این کتاب قدرت کتاب های قبلی بوبن رو نداره

[Eliza · Rating 5 out of 5]

کتابی که روح آدمی را به رقص می کشاند.

[Isabelle · Rating 1 out of 5]

J'ai ressenti ce livre comme lièvre et dégoulinant de mots qui n'ont pas su dépasser la couture de l'artifice.

[❁ Maurine ❁ · Rating 2 out of 5]

Une déception pour moi qui avais adoré La Nuit du cœur de Christian Bobin... Sa prose est toujours aussi magnifique, mais j'ai trouvé les descriptions de l'amour et de la femme aimée dépassées et clichées: Louise est fantasmée, comparée sans cesse à des animaux, des aliments ou des saintes, son personnage ne sert qu'à la révélation presque nihiliste que reçoit le narrateur masculin à la fin du roman. Il ne s'agit pas d'une magnifique histoire d'amour, mais plutôt d'un long exemple de l'illusion qu'est l'amour (topos vu et revu : l'objet aimé est un objet imaginé). On peut tout de même saluer le retour final au réel, qui tranche un peu avec la vision (néo)platonicienne du monde qui traverse le roman.

[Eric Gillis · Rating 4 out of 5]

Du Bobin tout craché, une très belle idée de base (un amour qui SEMBLE éblouissant), très bon début, mais pas mal de longueur et de redits dans le cœur du livre. Ca devient dégoulinant à certains moments, et on s'en passerait bien pour plus de subtilité et d'évolution dans l'histoire. Une fin intéressante cependant, bien qu'un peu "bâclée". Comme toujours chez Bobin, des maximes et aphorismes incroyables. Aux maximes, Foenkinos est la version urbaine, Bobin est la version spirituelle.

[Elisa · Rating 5 out of 5]

Dans ce récit, Christian Bobin relate l’histoire d’un théologien qui tombe amoureux d’une jeune femme - Louise Amour. Il revient sur leur rencontre qui n’a bien failli de jamais voir le jour, en raison de l’agoraphobie de l’écrivain. En effet, il s’agit de préciser que ce récit semble très fortement être une réécriture de l’histoire d’amour entre l’auteur et Ghislaine, soit « la plus que vive ». Deux ouvrages à lire en parallèle...

[Kian Tavakoli · Rating 5 out of 5]

...
هیچ چیز دردناکتر ازین نیست که همیشه لباسی را بپوشیم که «باید» بپوشیم, حرفی را بزنیم که «باید» بزنیم، کاری را بکنیم که «باید» بکنیم.
انسانی بی خطا،
ابرانسانی خسته کننده،
شاگرد اول هایی که زندگی شان را بدون اشتباهی پیش می برند، مثل درسی که از حفظند.
نمیدانم کدام بدتر است؛
اینکه با هیچ چیز دنیا مطابقت نداشته باشم؟
ویا اینکه با همه چیزش منطبق باشم؟!
دیوانه ها بدترند یا آدمهای زیادی معقول؟
اما من مطمئنم خطر دیوانه ها کمتر است، اصلا به دیوانه ها نزدیک ترم.
...

[Melika · Rating 4 out of 5]

شروع کتاب بی نظیر بود
خیلی خوشحالم که این کتاب رو توی فصل بهار خوندم
کتاب خیلی لطیف بود از توصیف ها و جمله ها گرفته تا الهیات و عطرسازی
پایان کتاب به نظرم منطقی بود
من فکر می کردم شخصیت لوئیز آمور طوری هست که در انتها راوی رو از عشق ناامید کنه اما نویسنده ترجیح داد تا آخر یک تسفیر مقدس و پرستیدنی از عشق توی کتابش به نمایش بزاره
شاید بعدا برم و دوباره کتاب رو بخونم

[Subilia · Rating 3 out of 5]

Le livre est superbe au début, mais il devient rapidement long et les phrases splendides de Bobin qui résonnent d’habitude si profondément en moi et guérissent mes maux d’âmes ne m’ont pas du tout touchées dans ce récit.