Белое и Черное

Detective Kosuke Kindaichi #24

by Seishi Yokomizo

Неизвестный злоумышленник донимает юных красавиц грязными анонимками. Потом загадочным образом исчезает муж одной из них -- Дзюнко Судо. Чтобы отыскать его, Дзюнко приглашает знаменитого частного сыщика Коскэ Киндаити, и тут же в доме напротив обнаруживается труп. Затем появляются и другие жертвы. Есть ли связь между убийствами и анонимками? Почему лицо одной из жертв изуродовано? Причем тут ворона с перевязанной лапкой? Дажэ самому Коскэ Киндаити не без труда даются ответы на эти вопросы.

Книга из серии "Лекарство от скуки", составитель -- Б. Акунин

448 pages, Hardcover

First published January 1, 1960

About the author

Seishi Yokomizo (横溝 正史) was a novelist in Shōwa period Japan.
Yokomizo was born in the city of Kobe, Hyōgo (兵庫県 神戸市). He read detective stories as a boy and in 1921, while employed by the Daiichi Bank, published his first story in the popular magazine "Shin Seinen" (新青年[New Youth]). He graduated from Osaka Pharmaceutical College (currently part of Osaka University) with a degree in pharmacy, and initially intended to take over his family's drug store even though sceptical of the contemporary ahistorical attitude towards drugs. However, drawn by his interest in literature, and the encouragement of Edogawa Rampo (江戸川 乱歩), he went to Tokyo instead, where he was hired by the Hakubunkan publishing company in 1926. After serving as editor in chief of several magazines, he resigned in 1932 to devote himself full-time to writing.
Yokomizo was attracted to the literary genre of historical fiction, especially that of the historical detective novel. In July 1934, while resting in the mountains of Nagano to recuperate from tuberculosis, he completed his first novel "Onibi" (『鬼火』), which was published in 1935, although parts were immediately censored by the authorities. Undeterred, Yokomizo followed on his early success with a second novel Ningyo Sashichi torimonocho (1938–1939). However, during World War II, he faced difficulties in getting his works published due to the wartime conditions, and was in severe economic difficulties. The lack of Streptomycin and other antibiotics also meant that his tuberculosis could not be properly treated, and he joked with friends that it was a race to see whether he would die of disease or of starvation.
However, soon after the end of World War II, his works received wide recognition and he developed an enormous fan following. He published many works via Kodansha's Weekly Shōnen Magazine in serialized form, concentrating only on popular mystery novels, based on the orthodox western detective story format, starting with "Honjin Satsujin Jiken" (『本陣殺人事件』) and "Chōchō Satsujin Jinken" (『蝶々殺人事件』) (both in 1946). His works became the model for postwar Japanese mystery writing. He was also often called the "Japanese John Dickson Carr" after the writer whom he admired.
Yokomizo is most well known for creating the private detective character Kosuke Kindaichi (金田一 耕助). Many of his works have been made into movies.
Yokomizo died of colon cancer in 1981. His grave is at the Seishun-en cemetery in Kawasaki, Kanagawa (神奈川県 川崎市).

Reviews

[Ongorn · Rating 4 out of 5]

ไม่ได้หยิบหนังสือชุดคินดะอิจิมาอ่านนานแล้ว
เพราะอ่านมากี่ตอนๆก็รู้สึกงั้นๆ จำไม่ได้แล้วว่าเล่มสุดท้ายที่ทำให้รู้สึกสนุกคือเรื่องอะไร
ที่ยังอ่านอยู่เพราะอยากเคลียร์กองดองเท่านั้น

แต่เล่มนี้ไม่เหมือนตอนอื่นๆ
ถึงทริค หรือ ความซับซ้อนของคดี จะไม่มีอะไรหวือหวา
ไม่มีการหักมุมให้คนอ่านหญ้าติดปากแบบนิยายสืบสวนสมัยใหม่
แต่คินดะอิจิตอนนี้มีสเน่ห์ ตรงเนื้อเรื่องเป็นเรื่องชาวบ้านๆ แบบ"ประชาชนชาวแฟลต"
อ่านแล้วรู้สึกใกล้ตัว
อีกอย่างที่เพิ่งเคยเห็นคือ การสอดแทรกกิมมิกเปิดเรื่อง กลางเรื่อง และปิดเรื่องแบบน่ารักๆ
ชวนให้อมยิ้มมุมปาก
ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าส่วนหนึ่งของรอยยิ้มเป็นเพราะผู้แปลหรือเปล่า
(ผู้แปลท่าทางเป็นคนตลก ดูได้จากคำแนะนำตัวท้ายเล่ม น่ารักดี)

หมายเหตุ ใครจะหามาอ่าน และเพิ่งเคยอ่านคินดะอิจิเป็นครั้งแรกต้องทำใจก่อนนะ
เรื่องเกิดในญี่ปุ่นสมัย 50 ปีที่แล้ว
ดังนั้น น้ำเสียงของคนเขียนจึงออกจะกดขี่และดูถูกดูแคลนผู้หญิงอยู่เนืองๆ
ยิ่งกับโฮโมเซ็กช่วลนี่...ถือเป็นเรื่องโสมมเลยทีเดียว

[Mizuki · Rating 3 out of 5]

The writing isn't bad but the murder mystery is kind of weak....and I don't even know what Detective Kindaichi is doing in this book..............plus...........why must Mr. Yokomizo be so negative about homosexuality and other sexual orientations which isn't heterosexuality!?

[Chompoo Choti · Rating 4 out of 5]

เรื่องราวของผู้คนในแฟลตใหม่แห่งหนึ่งที่เป็นสถานที่เกิดเหตุ มีผู้หญิงตายในเขตการก่อสร้างของแฟลตที่ยังไม่แล้วเสร็จ ผู้คนที่อยู่ในแฟลตต่างก็ได้รับจดหมายสนเท่ห์ เรื่องราวที่เป็นความลับ เรื่องราวของความข้องเกี่ยวของแต่ละคนที่เหมือนว่าจะเป็นสิ่งที่แต่ละคนไม่อยากพูดถึงแต่ว่ามันกลับถูกเขียน ถูกตัดแปะแล้วส่งมาให้เจ้าของเรื่องราวได้ขุ่นใจจนทำให้เกิดเรื่องราวต่อเนื่องมากมาย และหนึ่งในเหยื่อเองเมื่อรู้จักกับคินดะอิจินักสืบเอกชนผู้มีบุคลิกแปลกๆ ที่เหมือนว่าเดินไปทางไหนคดีฆาตกรรมก็จะเข้ามาชิดใกล้เสมอเมื่อมีโอกาสได้เจอกับเขาก็เลยไปขอคำปรึกษาให้หาคนส่งจดหมายสนเท่ห์นี้ด้วย เพราะเหมือนว่าไม่ใช่เธอคนเดียวที่ได้รับเพราะยังมีหลายๆ คนในแฟลตนี้ต่างก็ได้รับความเดือดร้อนกันถึงขั้นมีฆ่าตัวตายเพราะเรื่องนี้ก็มี และเหมือนว่าการเข้ามาแก้ไขปัญหานี้ที่เหมือนจะไม่ยากแต่มันกลับสร้างปัญหาซับซ้อนหลายอย่างเพราะแต่ละคนที่ข้องเกี่ยวกับจดหมายสนเท่ห์นั้นจะมีความสัมพันธ์และความลับอันหลากหลายที่เขาและเธอต้องการปิดเป็นความลับ แต่เมื่อมีคนตายการสืบสวนเพียงแค่เรื่องจดหมายลับมันก็กลายเป็นหลากหลายเรื่องราวเข้าไปอีก และปริศนาของคำว่า ขายกับดำ ก็เริ่มขึ้น และมันหมายถึงอะไรนั่นก็ต้องอ่านจนถึงหน้าสุดท้ายค่ะ

เรื่องนี้ต้องยอมรับว่าถ้าใครอ่านเรื่องอื่นๆ มาแล้วเรื่องนี้อาจจะไม่แซ่บเท่าเพราะว่าความพลิกแพลงและปริศนามันอาจจะไม่มากเท่า แต่ในความที่การเล่าเรื่องที่มันค่อยๆ ไป นับไปจากหนึ่งถึงสิบเราสามารถประติดประต่อเรื่องราวได้แบบค่อยๆ ตามน้ำไปเรื่อยๆ อ่านไปสารภาพว่าเรื่องนี้มีเหนื่อยหน่อยตรงที่ว่าตัวละครมีเยอะมาก คนนั้นมาคนนี้ไป คนนี้มาเกี่ยวข้องกับคนนี้และตามไปมีเรื่องกับคนโน้นและมีอะไรกับคนนู้น คือ เยอะสิ่งดีค่ะแต่ว่าก็แปลกที่ว่าเราอาจจะมีอารมณ์สับสนในช่วงแรกๆ แต่พออ่านไปเรื่อยๆ จับทางถูกเรื่องความงงในชื่อและตัวละครก็ลดลงแต่ก็จะมีความสนุกเพลินในเรื่องของปริศนาของตัวละครแต่ละตัวแทน และเสียดายนิดเดียวที่เรื่องราวปมปูมาและการเฉลยมันเรียบไปอารมณ์คนอ่านเลยไม่พีคสุดๆ แต่ก็ยังจัดว่าเรื่องนี้ยังเป็นเรื่องที่ชอบและอยากอ่านตอนอื่นๆ อีกค่ะ

[Oksana Efgre · Rating 5 out of 5]

Заплутана історія початку 1960-х від визнаного майстра японського детектива.
Дружи зі своїми сусідами, бо ніколи не знаєш хто з них може стати твоїм ворогом.
У новобудові мешканцям надходять брудні анонімки, а згодом знаходять тіло власниці ательє, але ні в кого не було мотиву її вбивати! А сусіди тут колоритні: містер Жолудь, самотня учениця загиблої, кульгавий чоловік з ручним вороном, актор-початківець, художник-ловелас… Вбивця не зупиниться.

[Ploy Inthira · Rating 3 out of 5]

เป็นเรื่องที่อาจจะเรียบง่ายนิดหน่อยถ้าเทียบกับเรื่องอื่นในเซ็ตเดียวกัน แต่สำหรับเราก็รู้สึกว่าก็อ่านได้เรื่อยๆ ไม่น่าเบื่อ แต่ขอหักคะแนนตอนเฉลยปมตอนท้ายๆ ที่รู้สึกว่ารวบรัดไปนิด รวมถึงเรื่องความหมายที่แท้จริงของขาวกับดำ คือพยายามทำความเข้าใจอยู่ว่านิยายเรื่องนี้เขียนมานานแล้ว เซ็ตติ้งก็เป็นยุคอดีต แต่ก็เซ็งกับการถ่ายทอดเรื่องราวของพวกเกนิดหน่อย 5555

[Txga · Rating 3 out of 5]

ก็สนุกตามสไตล์คินดะอิจิ เรื่องนี้คินดะอิจิออกโรงเยอะอยู่ ติดที่ว่าหนังสือหนาไปหน่อย แบบรู้สึกว่าทำให้รวบรัดกว่านี้ได้ มันจะมาสนุกจริงๆก็ตอนท้ายๆ และ ประเด็นเรื่องเพศก็ตามสไตล์เดิม คือต้องเข้าใจว่าหนังสือเล่มนี้เขียนในยุคก่อน ความเข้าใจเรื่องเพศมันก็จะไม่กว้างหรือหลากหลายเท่าปัจจุบัน ถึงจะไม่ใช่ประเด็นที่พูดเยอะ แต่เราแอบนอยแหละ55555 อันนี้ต้องทำใจเลยเพราะว่าเป็นทุกเล่มของซีรี่ส์นี้

⭐️ 3.5

[Nuttawat Kalapat · Rating 4 out of 5]

สนุกๆ เดายากจนใกล้จบ

[Микола · Rating 4 out of 5]

З перших сторінок я не був навіть певен, що дочитаю. З якогось моменту стало ясно — тверда 4. А дочитав я вже у повному захопленні.
Все-таки, сюжетна майстерність — це особливий талант. В романі «Біле і чорне» цей талант (який можна назвати «інженерним генієм») поєднується з безпосереднім аж до наївності викладом.
Треба зауважити роман, хоч і перекладений у двотисячних, написаний 1974 року і оповідає про події в повоєнній Японії. Тому стилістика цілком може бути адекватною і періоду написання, і японському літературному контекстові тих років. Стиль міг постаріти. Вийти з ужитку. Але конструкція сюжету, де, зрештою кожна дія і подія знаходит�� собі місце — ні.

[Suwitcha Chandhorn · Rating 4 out of 5]

ขาวกับดำ เป็นคำที่แปลได้หลายความหมาย และเป็นกุญแจหลักที่เฉลยออกมาถึงแรงจูงใจในตอนท้ายเรื่อง เรื่องนี้ยิ่งมีตัวละครมาก ช่วงครึ่งแรกอ่านแล้วรู้สึกเหนื่อยเลย เพราะจับต้นชนปลายความสัมพันธ์ของตัวละครแทบไม่ได้ เดาไม่ได้เลยว่าเรื่องจะดำเนินไปต่ออย่างไร ช่วงท้ายเรื่องใช้เทคนิคขมวดปมมาถึงการไขปริศนาได้อย่างน่าสนใจ ซึ่งเป็นเสน่ห์ของนิยายชุดนี้ สรุปว่าเป็นตอนหนึ่งที่ดี แต่ไม่ได้ดึงดูดให้ติดตามอ่านอย่างต่อเนื่องได้เหมือนเล่มก่อน ๆ

[NickyQoo · Rating 2 out of 5]

Hmm... I would rate it higher if it's not homophobic.