What do you think?
Rate this book
Πιτσιμπούργκο
Αυτό το σύντομο αφήγημα -γραμμένο σε μορφή επιστολών- είναι ένα μικρό δώρο της Σώτης Τριαντάφυλλου στο νησί της Χίου. Επίσης, είναι μια έμμεση αναφορά στις περιπλανήσεις της στις κάποτε βιομηχανικές πόλεις -όπως το Πίτσμπουργκ της Πενσυλβάνια- στις εμπειρίες της ανάμεσα στους μετανάστες και "στα ψηλά χτίρια", που, όπως γράφει εδώ ο κεντρικός ήρωας, "τα κοιτάς από κάτω και σου 'ρχεται ζαλάδα". Μέσα από τη αλληλογραφία του Δημοσθένη και της Ελέγκως -που χρονολογείται από τις μέρες του πρώτου παγκοσμίου πολέμου- καταγράφονται θραύσματα αναμνήσεων από ανθρώπους που συνάντησε και λόγια που άκουσε διασχίζοντας τα τοπία του χάλυδα και του κάρβουνου. Κυρίως όμως πρόκειται για ένα κομμάτι της ιστορίας του νησιού, για μια λεπτομερές της μεγάλης περιπέτειας της μετανάστευσης.
56 pages, Paperback
First published January 1, 2006
74 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 10 of 10 reviews
December 21, 2015
Ένα εξαιρετικό βιβλίο, γραμμένο στη Χιακή διάλεκτο, σε επιστολική μορφή.
February 25, 2024
Δεν είναι ότι δεν μου άρεσε το βιβλίο είναι ότι με στεναχώρησε το τέλος, ο θάνατος κάθε ελπίδας.
Βάσανα μια ζωή και μια ισχνη ελπίδα πάει κι αυτή.
Βάσανα μια ζωή και μια ισχνη ελπίδα πάει κι αυτή.
This entire review has been hidden because of spoilers.
April 25, 2024
"Αυτοί που φεύγουν κι αυτοί που μένουν..."
Οι Έλληνες ως λαός, τον πόνο της ξενιτιάς τον ένιωσαν καλά στο πετσί τους. Ο πόνος του μισεμού, ο αγώνας για προσαρμογή, επιβίωση και προκοπή, η νοσταλγία των οικείων, η ελπίδα ότι κάποια μέρα θα ξανανταμώσουν, η αγωνία όσων μένουν πίσω...όλα δοσμένα από τη Σώτη Τριανταφύλλου με τον πιο αυθεντικό,ζεστό και αληθινό τρόπο, το γνήσιο χιώτικο ιδίωμα...Ένα τόσο μικρό δείγμα γραφής μα τόσο δυνατό!
Οι Έλληνες ως λαός, τον πόνο της ξενιτιάς τον ένιωσαν καλά στο πετσί τους. Ο πόνος του μισεμού, ο αγώνας για προσαρμογή, επιβίωση και προκοπή, η νοσταλγία των οικείων, η ελπίδα ότι κάποια μέρα θα ξανανταμώσουν, η αγωνία όσων μένουν πίσω...όλα δοσμένα από τη Σώτη Τριανταφύλλου με τον πιο αυθεντικό,ζεστό και αληθινό τρόπο, το γνήσιο χιώτικο ιδίωμα...Ένα τόσο μικρό δείγμα γραφής μα τόσο δυνατό!
November 18, 2023
Το “Πιτσιμπούργκο” της Σώτης Τριανταφύλλου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη (σε νέα έκδοση), είναι ένα σύντομο αφήγημα, γραμμένο σε μορφή επιστολών. Είναι η ιστορία της Ελέγκως και του Δημοσθένη, ενός νιόπαντρου ζευγαριού από τη Χίο που αναγκάζονται να χωρίσουν, λόγω της μετανάστευσης του Δημοσθένη στο Πίτσμπουργκ της Αμερικής (Πιτσιμπούργκο στη χιώτικη διάλεκτο)
Η ιστορία του νεαρού ζευγαριού μας μεταφέρει από το 1913 ως το 1914 και ταυτόχρονα στην όμορφη Χίο και στο Πίτσμπουργκ. Τον Δημοσθένη και την Ελέγκω, τους χωρίζει η ξενιτιά, ύστερα από τα δρώμενα του Α’ παγκοσμίου πολέμου, η αναγκαστική μετανάστευση του Δημοσθένη είναι επιτακτική για την επιβίωση και των δύο. Επικοινωνούν με γράμματα μέσα στα οποία περιγράφει ο ένας στον άλλο την καθημερινότητα και τις συνθήκες διαβίωσής του. Ο Δημοσθένης από την Αμερική, όπου εργάζεται χειρωνακτικά σε χαλυβουργείο της πόλης (στα “στίλια) και η Ελέγκω από την Ελλάδα, που περιμένει καρτερικά την πρόσκληση του, δίνουν ο καθένας τους, έναν προσωπικό, συνεχή αγώνα, μέχρι να έρθει επιτέλους η στιγμή, που το όνειρο τους θα γίνει πραγματικότητα. Μέχρι να ιδωθούν ξανά και αγαπημένοι, θα έχουν πετύχει καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Άραγε θα τα καταφέρουν;
Πολύ ευρηματικός ο επιστολικός χαρακτήρας που επέλεξε να δώσει στο αφήγημα της η Σώτη Τριανταφύλου. Πέραν του προφανούς, ότι στις αρχές του 20ού αιώνα η ανταλλαγή επιστολών, ήταν ίσως ο μοναδικός τρόπος επικοινωνίας των μεταναστών με τις οικογένειές τους στην πατρίδα, ο επιστολικός χαρακτήρας του αφηγήματος επιτρέπει στη συγγραφέα να αναδείξει με ζωντανό και άμεσο τρόπο τους δύο παράλληλους κόσμους της μετανάστευση. Έτσι η ψυχοσύνθεση των ηρωών ξετυλίγεται τόσο όμορφα και προκαλεί άμεσα εν συναίσθηση. Η Ελέγκω στο νησί, στεναχωριέται, νιώθει μοναξιά, απόγνωση, πικρία, ζήλια, ανυπομονησία και έχει γίνει πιο ιδιότροπη, ενώ ο Δημοσθένης προσπαθεί να είναι παρηγορητικός, να την ενθαρρύνει, να της χαρίζει όραμα και ελπίδα και συνάμα να αγωνίζεται σκληρά για να πετύχει τους στόχους τους, Κι αυτός νιώθει μοναξιά και νοσταλγεί τον τόπο του αλλά ταυτόχρονα δεν κρύβει τον ενθουσιασμό του και το δέος που του προκαλούν, όλα αυτά τα “καινούρια” πράγματα που βιώνει στο Πιτσιμπούργκο. Προσπαθεί να επισπεύσει τα πράγματα μα δυστυχώς αυτό τον οδηγεί σε λάθη και τα λάθη σε αναβολές και οι αναβολές σε απρόσμενες εξελίξεις που ανατρέπουν τα πάντα.
Η συγγραφική δεινότητα της συγγραφέας “φωνάζει” μέσα σε αυτό το σύντομο βιβλίο, παραδίδει μαθήματα λογοτεχνίας και άπλετη αναγνωστική τέρψη. Μέσα σε λίγες μόνο σελίδες, η Σώτη Τριανταφύλλου μας παρουσιάζει ένα κομμάτι της ιστορίας του νησιού και της μετανάστευσης των ανθρώπων προς αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Η ζωή στο νησί της Χίου, αμέσως μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, αποκαλύπτεται μέσα από την αλληλογραφία του ζευγαριού. Φτώχεια, πείνα, μπάρκα, προσφυγιά, αρρώστιες, μα και τηλέφωνα και κινηματόγραφος που προκαλούν δέος στο νησί της Χίου, ένα νησί πληγωμένο και σαστισμένο. Μια πολύ συγκινητική ιστορία, που στη διάρκειά της περιγράφονται λαογραφικά, τοπικά, ιστορικά, εθιμικά στοιχεία και των δύο περιοχών, και της Χίου και του Πίτσμπουργκ, αλλά και η διπλή αγωνία των ανθρώπων εδώ και εκεί, αυτών που μένουν και εκείνων που φεύγουν. Η νέα αρχή, οι δυσκολίες, οι ελπίδες, τα όνειρα, οι απογοητεύσεις, οι ανησυχίες για το εάν αυτό ήταν η μόνη λύση, και ο αγώνας για μια καλύτερη ζωή περιγράφονται από τη συγγραφέα τόσο ρεαλιστικά και απλά, που η διαφορά του χρόνου εξαφανίζεται και εύκολα μεταφερόμαστε στον χωροχρόνο της αφήγησης.
Γραμμένο με έναν λόγο καθαρό, με στοιχεία Χιώτικης ντοπιολαλιάς, με πολύ ενδιαφέρουσα ροή, κινηματογραφικές περιγραφές και με δυνατές σκηνές που συνδυάζουν την συγκίνηση και το κωμικό στοιχείο σε τέλεια αρμονία, το μυθιστόρημα της Σώτης Τριανταφύλλου δεν μας προσφέρει απλώς την τοιχογραφία μιας εποχής, αλλά κυρίως μας μιλά για τους επιζήσαντες και τους αδικοχαμένους μιας γενιάς που όρθωσε ανάστημα, σε μια από τις πλέον δύσκολες περιόδους της ελληνικής ιστορίας. Μιας γενιάς που πέρασε πολλά σε αυτόν τον κακοτράχαλο δρόμο της ξενιτιάς, έχασε πολλά και θυσίασε πολλά. Μιας γενιάς που πληγώθηκε, αδικήθηκε, περιπλανήθηκε, υποτιμήθηκε, βίωσε ρατσισμό και εξευτελισμούς, μα αγωνίστηκε μέχρι τέλους για να σταθεί στα πόδια της και να επιβιώσει. Αυτή η γενιά μνημονεύεται με τρόπο ευαίσθητο και σεβαστικό μέσα από το αφήγημα της Σώτης Τριανταφύλλου και πραγματικά αυτή η μνεία της αξίζει.
Το Πιτσιμπούργκο, πιστέψτε με, δεν θα σας πάρει πολύ χρόνο για να το διαβάσετε, αλλά αυτός ο σύντομος χρόνος είναι αρκετός για να σας χαρίσει δυνατές αναγνωστικές εμπειρίες και να σας μάθει σημαντικά πράγματα και γι΄αυτό θα χαρείτε αυτό το ταξίδι ακόμα πιο πολύ.
Η ιστορία του νεαρού ζευγαριού μας μεταφέρει από το 1913 ως το 1914 και ταυτόχρονα στην όμορφη Χίο και στο Πίτσμπουργκ. Τον Δημοσθένη και την Ελέγκω, τους χωρίζει η ξενιτιά, ύστερα από τα δρώμενα του Α’ παγκοσμίου πολέμου, η αναγκαστική μετανάστευση του Δημοσθένη είναι επιτακτική για την επιβίωση και των δύο. Επικοινωνούν με γράμματα μέσα στα οποία περιγράφει ο ένας στον άλλο την καθημερινότητα και τις συνθήκες διαβίωσής του. Ο Δημοσθένης από την Αμερική, όπου εργάζεται χειρωνακτικά σε χαλυβουργείο της πόλης (στα “στίλια) και η Ελέγκω από την Ελλάδα, που περιμένει καρτερικά την πρόσκληση του, δίνουν ο καθένας τους, έναν προσωπικό, συνεχή αγώνα, μέχρι να έρθει επιτέλους η στιγμή, που το όνειρο τους θα γίνει πραγματικότητα. Μέχρι να ιδωθούν ξανά και αγαπημένοι, θα έχουν πετύχει καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Άραγε θα τα καταφέρουν;
Πολύ ευρηματικός ο επιστολικός χαρακτήρας που επέλεξε να δώσει στο αφήγημα της η Σώτη Τριανταφύλου. Πέραν του προφανούς, ότι στις αρχές του 20ού αιώνα η ανταλλαγή επιστολών, ήταν ίσως ο μοναδικός τρόπος επικοινωνίας των μεταναστών με τις οικογένειές τους στην πατρίδα, ο επιστολικός χαρακτήρας του αφηγήματος επιτρέπει στη συγγραφέα να αναδείξει με ζωντανό και άμεσο τρόπο τους δύο παράλληλους κόσμους της μετανάστευση. Έτσι η ψυχοσύνθεση των ηρωών ξετυλίγεται τόσο όμορφα και προκαλεί άμεσα εν συναίσθηση. Η Ελέγκω στο νησί, στεναχωριέται, νιώθει μοναξιά, απόγνωση, πικρία, ζήλια, ανυπομονησία και έχει γίνει πιο ιδιότροπη, ενώ ο Δημοσθένης προσπαθεί να είναι παρηγορητικός, να την ενθαρρύνει, να της χαρίζει όραμα και ελπίδα και συνάμα να αγωνίζεται σκληρά για να πετύχει τους στόχους τους, Κι αυτός νιώθει μοναξιά και νοσταλγεί τον τόπο του αλλά ταυτόχρονα δεν κρύβει τον ενθουσιασμό του και το δέος που του προκαλούν, όλα αυτά τα “καινούρια” πράγματα που βιώνει στο Πιτσιμπούργκο. Προσπαθεί να επισπεύσει τα πράγματα μα δυστυχώς αυτό τον οδηγεί σε λάθη και τα λάθη σε αναβολές και οι αναβολές σε απρόσμενες εξελίξεις που ανατρέπουν τα πάντα.
Η συγγραφική δεινότητα της συγγραφέας “φωνάζει” μέσα σε αυτό το σύντομο βιβλίο, παραδίδει μαθήματα λογοτεχνίας και άπλετη αναγνωστική τέρψη. Μέσα σε λίγες μόνο σελίδες, η Σώτη Τριανταφύλλου μας παρουσιάζει ένα κομμάτι της ιστορίας του νησιού και της μετανάστευσης των ανθρώπων προς αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Η ζωή στο νησί της Χίου, αμέσως μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, αποκαλύπτεται μέσα από την αλληλογραφία του ζευγαριού. Φτώχεια, πείνα, μπάρκα, προσφυγιά, αρρώστιες, μα και τηλέφωνα και κινηματόγραφος που προκαλούν δέος στο νησί της Χίου, ένα νησί πληγωμένο και σαστισμένο. Μια πολύ συγκινητική ιστορία, που στη διάρκειά της περιγράφονται λαογραφικά, τοπικά, ιστορικά, εθιμικά στοιχεία και των δύο περιοχών, και της Χίου και του Πίτσμπουργκ, αλλά και η διπλή αγωνία των ανθρώπων εδώ και εκεί, αυτών που μένουν και εκείνων που φεύγουν. Η νέα αρχή, οι δυσκολίες, οι ελπίδες, τα όνειρα, οι απογοητεύσεις, οι ανησυχίες για το εάν αυτό ήταν η μόνη λύση, και ο αγώνας για μια καλύτερη ζωή περιγράφονται από τη συγγραφέα τόσο ρεαλιστικά και απλά, που η διαφορά του χρόνου εξαφανίζεται και εύκολα μεταφερόμαστε στον χωροχρόνο της αφήγησης.
Γραμμένο με έναν λόγο καθαρό, με στοιχεία Χιώτικης ντοπιολαλιάς, με πολύ ενδιαφέρουσα ροή, κινηματογραφικές περιγραφές και με δυνατές σκηνές που συνδυάζουν την συγκίνηση και το κωμικό στοιχείο σε τέλεια αρμονία, το μυθιστόρημα της Σώτης Τριανταφύλλου δεν μας προσφέρει απλώς την τοιχογραφία μιας εποχής, αλλά κυρίως μας μιλά για τους επιζήσαντες και τους αδικοχαμένους μιας γενιάς που όρθωσε ανάστημα, σε μια από τις πλέον δύσκολες περιόδους της ελληνικής ιστορίας. Μιας γενιάς που πέρασε πολλά σε αυτόν τον κακοτράχαλο δρόμο της ξενιτιάς, έχασε πολλά και θυσίασε πολλά. Μιας γενιάς που πληγώθηκε, αδικήθηκε, περιπλανήθηκε, υποτιμήθηκε, βίωσε ρατσισμό και εξευτελισμούς, μα αγωνίστηκε μέχρι τέλους για να σταθεί στα πόδια της και να επιβιώσει. Αυτή η γενιά μνημονεύεται με τρόπο ευαίσθητο και σεβαστικό μέσα από το αφήγημα της Σώτης Τριανταφύλλου και πραγματικά αυτή η μνεία της αξίζει.
Το Πιτσιμπούργκο, πιστέψτε με, δεν θα σας πάρει πολύ χρόνο για να το διαβάσετε, αλλά αυτός ο σύντομος χρόνος είναι αρκετός για να σας χαρίσει δυνατές αναγνωστικές εμπειρίες και να σας μάθει σημαντικά πράγματα και γι΄αυτό θα χαρείτε αυτό το ταξίδι ακόμα πιο πολύ.
December 5, 2023
Επιστολές ανταλλάσσουν ο Δημοστένης, νιόπαντρος νέος από τη Χίο που βρέθηκε στο Πίτσμπουργκ στα χρόνια του Α Παγκοσμίου πολέμου να βρει την τύχη του, με την Ελέγκω, τη νεαρή γυναίκα του που έμεινε πίσω περιμένοντας το εισιτήριο να πάει κι αυτή μαζί του. Ένα μικρό βιβλίο γεμάτο από πικρές εικόνες μετανάστευσης, ανάγκες, προσδοκίες, συναισθήματα, συνθήκες ζωής και δουλειάς, με στάλες από το αμερικάνικο όνειρο που συχνά γινόταν εφιάλτης. Γραμμένο σε γλώσσα και ύφος του χιώτικου ιδιώματος, είναι παραπάνω από εξαιρετικό!
Έγραψα λίγα και εδώ: https://katerinatoraki.blogspot.com/2...
Έγραψα λίγα και εδώ: https://katerinatoraki.blogspot.com/2...
January 21, 2024
Δεν κρατάει πολύ η ανάγνωση αυτού του βιβλίου (μακάρι να ήταν μεγαλύτερο) αλλά έχει μέσα του τον καημό του ξενιτεμένου, την αγωνία αυτών που αφήνει πίσω, τον αγώνα των ανθρώπων μιας άλλης Ελλάδας, πόνο, γέλιο, γραμμένο υπέροχα στη χιώτικη ντοπιολαλιά.
March 5, 2024
Υπέροχο.
Σε ταξιδεύει σε μια άλλη εποχή - και σε ένα σύντομο αφήγημα χωράει τόσο πόνο, ιστορία, συναίσθημα και αγάπη.
Το προτείνω ανεπιφύλακτα
Σε ταξιδεύει σε μια άλλη εποχή - και σε ένα σύντομο αφήγημα χωράει τόσο πόνο, ιστορία, συναίσθημα και αγάπη.
Το προτείνω ανεπιφύλακτα
March 11, 2024
A story about immigration- leaving your country for a better (financial future) - of how difficult things can be and how small things for today like a room to yourself are important. What struck me was the devotion of the husband to a wife he probably barely knew and was only with for a few months or a year? He is utterly devoted to her and sees his life as only being whole if she joins him - he is willing to endure all the hardships for her, but also for the perception of others - wanting to be admired and others being jealous of him and his wife. He talks about how hard life is, but she also talks about how hard life. Is back home - how finances but also political instability cause issues. The idea of the idyllic future is the whats driving both characters forward to endure and have patience, but it is in the end tragic as the woman dies far away from her love. Makes you question what is actually worth suffering and endurance.
May 22, 2024
Εξαιρετικό βιβλίο!! Ένιωθες την απόγνωση Κ την ανυπομονησία των κεντρικών ηρώων!! Κ το τέλος σε βρίσκει με έναν κόμπο στο λαιμό και τα δάκρυα να τρέχουν...
Displaying 1 - 10 of 10 reviews