Ozimina

Kolekcja Prozy Polskiej XX Wieku

by Wacław Berent

Luty 1904 roku. W salonie baronostwa Niemenów odbywa się wielkie przyjęcie, w którym uczestniczy warszawska inteligencja i arystokracja.

Zgromadzeni oglądają występy artystyczne, tańczą, flirtują i prowadzą rozmowy o polityce i ideologii — wśród rozmówców znajdują się konspiratorzy lewicowi i prawicowi. Elementem, który wzbudza niepokój i tajemniczy nastrój jest kukła murzyna stojąca w rogu salonu. W trakcie przyjęcia przychodzi także informacja o wybuchu wojny rosyjsko-japońskiej. Ostatnia część powieści wyprowadza bohaterów na ulice Warszawy…

Ozimina Berenta to powieść, która powstała w 1911 roku. Jest swoistym komentarzem, podsumowaniem nastrojów rewolucjnych i Rewolucji 1905 roku. W treści ścierają się ideologie, jednak nie wypowiada ich narrator, tylko prezentują poszczególni bohaterowie. Ozimina jest również skarbnicą odwołań do innych motywów literackich — literaturoznawcy przede wszystkim wskazują na jej korespondencję z Weselem Stanisława Wyspiańskiego. Zauważa się w jej budowie wiele cech dramatu, a także cechy powieści polifonicznej. Wacław Berent to powieściopisarz okresu modernizmu. Znany przede wszystkim jako autor Próchna, Oziminy i Diogenesa w kontuszu.

Genres: Polish Literature

272 pages, Hardcover

First published January 1, 1911

Reviews

[c_branwell]

"Próchno" się zdecydowanie lepiej czytało.

[Krystian Stelzer · Rating 3 out of 5]

Chyba najcięższe doświadczenie czytelnicze z jakim mialem do czynienia , szalenie wymagające (głowa naprawdę paruje), miejscami jednak naprawdę ładne - na docenienie zasługuje też unikalność tej powieści, nigdy czegoś takiego żem nie widział. Jak ktoś jest masochistą i chce spędzić na Oziminie dużo czasu to polecam, ja się często poddawałem i leciałem jak burza, wyszło to na dobre mojemu samopoczuciu🔥🔥

[Kalokagathia · Rating 1 out of 5]

DNF

[Mateusz · Rating 3 out of 5]

No fajnie, bo Bachtinowska samowiedza tutaj sobie hasa, tylko co z tego. Sporo ładnych i zbędnych słów.

[Agnieszka · Rating 1 out of 5]

Forever grateful that I didn't have to read it at uni. Too chaotic for me to stomach it, I survived 30% of it though...now nobody will give me this time back.