Κόκκορας: Όλη η ζωή μας είναι μια μοναχική πορεία προς τον τάφο. Γουρούνι: Άσε που στο δρόμο μπορεί να πεθάνεις.
Σ' αυτή τη συνολική επανέκδοση των επεισοδίων του Κόκκορα, ο Αρκάς βάζει χρώμα. Μα, μόνο τόσο. Χωρίς κανένα παραπέρα σχόλιο. Εξακολουθώντας, είκοσι χρόνια μετά, να απέχει από κάθε δήλωση σχετική με τους πολυσήμαντους ήρωες του- εξακολουθώντας, επί είκοσι χρόνια, να απέχει από κάθε δήλωση εν γένει. Αφήνοντας άλλους να εκτίθενται. Ο επιχρωματισμός των επτά άλμπουμ του Κόκκορα αποτελεί ένα είδος αυτοσχολιασμού. Αλλ' αυτοσχολιασμού αμφίσημου και πάλι. Μπορεί να πρόκειται για κάτι σαν αναδρομική συμφιλίωση με παλιότερες ρήξεις -για δείγμα νηφάλιας ωριμότητας. Μπορεί όμως να πρόκειται και για ενίσχυση των αντιφάσεων που αναδεικνύει η σύγκριση του ανθρώπινου με τον κόσμο των ζώων, καθώς οι ερωτικές ή οι μεταφυσικές φοβίες ζωηρεύουν με τα χρώματα.
Ειδικά στο παρόν άλμπουμ, οι αντιπαραθέσεις του κοτετσιού δε χάνουν τίποτε από τη δριμύτητα που έδειχναν κι όταν τις πρωτογνωρίσαμε ως ασπρόμαυρες (στις συνέχειες του περιοδικού Βαβέλ ή, αργότερα, στα διαδοχικά άλμπουμ των εκδόσεων Γράμματα). Τα «κόλπα» δεν γίνονται λιγότερο χοντρά, ούτε τα «αδιέξοδα» λιγότερο σκληρά. Το χιούμορ των διαλόγων παραμένει οξυνούστατο, ενώ οι ρήξεις που καταλήγουν σε αλληλεγγύη κάνουν ακόμη πιο εύγλωττη την ανθρώπινη -πολύ ανθρώπινη- αντιφατικότητα τους, μέσα στα ειδυλλιακά ντεγκραντέ ενός ορίζοντα του δειλινού.
Δεν έχει νόημα ένας πιο εκτενής σχολιασμός αυτών των πρόσθετων χρωματικών σημασιών. «Όταν το δάχτυλο δείχνει το φεγγάρι, μόνο ο ηλίθιος κοιτάζει το δάχτυλο». Ωστόσο, διανύοντας τις επόμενες 220 σελίδες διαπιστώνουμε ότι, στις καταδείξεις του φεγγαριού, δεν είναι οπωσδήποτε σοφός όποιος αδιαφορεί για το πώς οι σχετικές χειρονομίες χρωματίζονται από το φεγγαρόφωτο.
Arkas (Greek: Αρκάς) is the pen name of a Greek comic artist. His strip series, the first of which is "O Kokkoras" (The Rooster, 1981) appeared in the Greek comic magazine Babel and were later published as comic albums. The series O Isovitis (The Lifer, 1988) is his most popular work.
Από τα καλύτερα του ΑΡΚΑ. Το οποίο όταν το πιάσεις δύσκολα το αφήνεις μια το πλουσιοπάροχο γέλιο ξεχύνεται από κάθε σκίτσο του μεγάλου πλέον Ελληνα σκιτσογράφου. Ο οποίος συνεχίζει το ίδιο πνευματώδης εδώ και τριάντα χρόνια! Μεγάλη υπόθεση....
Όσο κι αν αγαπώ τον Αρκά, δεν μπορώ να πω πως η σειρά του "Κόκορα" είναι η αγαπημένη μου. Αρκετά σεξιστική για τα γούστα μου, αλλά με αρνητικό πρόσημο, με αποτέλεσμα να θέλει ορισμένες φορές να πει πράγματα, αλλά να χάνεται η ουσία πίσω από αστεία που θα μπορούσαν να είναι περισσότερο κυνικά και στοχευμένα παρά "κρύα".
Η πρώτη και καλύτερη κατά τη γνώμη μου σειρά του Αρκά. Έξυπνο και πνευματώδες χιούμορ στα περισσότερα από τα σκίτσα, λίγα ήταν αυτά που δεν με έκαναν να σκάσω τουλάχιστον ένα χαμόγελο διαβάζοντάς τα. Ακόμα και επιδράσεις από φιλοσοφία-ψυχολογία μπορεί να βρει κανείς, όπως εκείνο όπου η νυχτερίδα ως θάνατος, πληροφορεί τον κόκορα ότι κατά Χέγκελ το νοητό είναι πραγματικό και το πραγματικό αληθινό, για να απαντήσει ο κόκορας ότι του τη σπάνε οι διανοουμενίστικες φαντασιώσεις.
Σ' αυτήν την έκδοση είχει γινεί εξαιρετική δουλειά και στον χρωματισμό από τον Βαγγέλη Παπιομύτογλου, κάτι που μου άρεσε ιδιαίτερα αφού δεν είμαι φαν των ασπρόμαυρων κόμιξ.