What do you think?
Rate this book
I.M.
Autobiografisch getint relaas van het leven van de schrijfster met de schrijver en journalist Ischa Meijer (1943-1995) en van haar verwerking van diens plotselinge dood.
312 pages, Hardcover
First published January 1, 1998
92 people are currently reading
1632 people want to read
About the author
Connie Palmen
39 books400 followersConnie Palmen (Aldegonda Petronella Huberta Maria Palmen) is a Dutch author. She was born on November 25, 1955 in Sint Odiliënberg.
Palmen debuted with the novel De wetten (1990), published in the USA as The Laws (1993), translated by Richard Huijing. The Laws was shortlisted for the 1996 International IMPAC Dublin Literary Award.
Her second novel was De vriendschap (1995), published in the USA as The Friendship (2000), translated by Ina Rilke.
Palmen had a relationship with Ischa Meijer in the years preceding his death in 1995. From 1999 on she lived with D66 politician Hans van Mierlo, and the couple married on 11 November 2009 until his death on 11 March 2010.
Palmen debuted with the novel De wetten (1990), published in the USA as The Laws (1993), translated by Richard Huijing. The Laws was shortlisted for the 1996 International IMPAC Dublin Literary Award.
Her second novel was De vriendschap (1995), published in the USA as The Friendship (2000), translated by Ina Rilke.
Palmen had a relationship with Ischa Meijer in the years preceding his death in 1995. From 1999 on she lived with D66 politician Hans van Mierlo, and the couple married on 11 November 2009 until his death on 11 March 2010.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 208 reviews
July 3, 2018
Dat Connie Palmen in I.M. probeert om de plotse dood van haar geliefde een plaats te geven is genoegzaam bekend. Wellicht onbedoeld schetst Palmen hier ook het beeld van een relatie waarin codependence en iets wat bijwijlen zeer dicht aanleunt tegen psychische terreur centraal staan. De momenten waarop zij zonder zijn hulp of instemming successen kan boeken worden door haar zo opgehemelde Ischa Meijer steevast gesaboteerd. Zijn ontrouw? "Ik accepteer het, maar ik respecteer het niet", is haar ietwat schlemielige verdediging. Eerder in de relatie zegt zij "ik denk dat ik geloof ik alles van je kan hebben", en dat laat hij zich geen twee keer zeggen.
In het boek gaat ook vaak over hun verslavingen. Hij aan aandacht, rokjenjagen, sigaretten en eten. Zij aan drank. En ik denk: de treurigste verslaving die een vrouw kan hebben is die aan een man.
In het boek gaat ook vaak over hun verslavingen. Hij aan aandacht, rokjenjagen, sigaretten en eten. Zij aan drank. En ik denk: de treurigste verslaving die een vrouw kan hebben is die aan een man.
July 2, 2018
This is one of my more troublesome reading experiences of recent times. From the first page, and then on during the first 30-40 pages, I felt constantly great waves of horror coming up: what a flat exhibitionism! How can you just throw your most intimate memories onto the street and apparently also delight in it? How unrealistic is this described relationship between these two, the real Connie Palmen - celebrated author of The Laws - and the horrific extrovert, insufferable TV polemicist Ischa Meijer?
And gradually more questions came up: what is this? A novel? No, obviously not, this is clearly intended as a witness report, a very personal testimony of Palmen herself about how special her relationship with Meijer was, and how particular and lovable he was. She describes herself and Meijer as a couple in their best and their worst moments, in their dealings with the evil outside world, on their travels through America and France, and all the time they are like one unit, undividable in all absorbing love. And then you ask yourself: is this really true?, or is Palmen playing games with us, readers?
All these questions I can not answer unequivocally. Oh yes, of course, in the mean time I read the extensive literature on this book, the sometimes very derogatory comments on the 'Circus Palmen', her narcissism and self-centeredness, and suggestions that the picture she presents of an all fulfilling relationship were completely false, and that Meijer at the same time had lots of other relationships (also with men), etc. I can not and will not pass judgment on this.
To deal with these questions and mixed feelings, I thought, “take away the background and the comments, and go to the story itself: does it touch you?" And the answer was: "yes indeed, it did touch me!" As I said, I had sometimes very negative feelings about the exhibitionism of Palmen which make the reader inevitably into a voyeur. But it also touched me positively through what she writes about her relationship, how wonderful it was, and how intense, how they constantly analyzed what they had, how long it would last, and how they could not believe their luck. And although many paragraphs contain a certain amount of arrogance (Palms confesses that according to an IQ test she belongs to the 1% most intelligent people in the world, which provokes feelings of fundamental loneliness to her, and she ascertains Meijer was the only one that could challenge and understand her), the author draws also a compelling picture of two weak, small people, with all their flaws and pettiness.
Two remarks here: I cannot help feeling that somehow she describes their mutual interdependence as so intense and absolute, that it is kind of ‘unhealthy’, and I cannot help feeling that in the end it is always Palmen, making herself subservient to an 'overpowering' Meijer, an uncomfortable feeling that I also had with the principle character in her work 'The Laws'. And secondly: please don’t see the relationship Palmen and Meijer had (at least in the way Palmen has presented it to us) as a true model of romantic love; I've noticed in the reviews, here on this site, how some people absolutely love this book because of the model caliber, but – believe me – consciously pursuing such a model of romantic love is an unavoidable recipe for failure (even if it would be really possible, then it can only ‘befall’ on you, and perhaps even only in retrospect).
Finally, this book also touched me through the smartly presented travel experiences (especially about the US), through some philosophical reflections, through the exciting and monumental figure of Meijer himself (although a bit too monumental to my taste), and through the raw way Palmen describes her grief experience (this intensity, I never read anywhere else). In short, even if you end up with mixed feelings, this book does not leave you indifferent.
And gradually more questions came up: what is this? A novel? No, obviously not, this is clearly intended as a witness report, a very personal testimony of Palmen herself about how special her relationship with Meijer was, and how particular and lovable he was. She describes herself and Meijer as a couple in their best and their worst moments, in their dealings with the evil outside world, on their travels through America and France, and all the time they are like one unit, undividable in all absorbing love. And then you ask yourself: is this really true?, or is Palmen playing games with us, readers?
All these questions I can not answer unequivocally. Oh yes, of course, in the mean time I read the extensive literature on this book, the sometimes very derogatory comments on the 'Circus Palmen', her narcissism and self-centeredness, and suggestions that the picture she presents of an all fulfilling relationship were completely false, and that Meijer at the same time had lots of other relationships (also with men), etc. I can not and will not pass judgment on this.
To deal with these questions and mixed feelings, I thought, “take away the background and the comments, and go to the story itself: does it touch you?" And the answer was: "yes indeed, it did touch me!" As I said, I had sometimes very negative feelings about the exhibitionism of Palmen which make the reader inevitably into a voyeur. But it also touched me positively through what she writes about her relationship, how wonderful it was, and how intense, how they constantly analyzed what they had, how long it would last, and how they could not believe their luck. And although many paragraphs contain a certain amount of arrogance (Palms confesses that according to an IQ test she belongs to the 1% most intelligent people in the world, which provokes feelings of fundamental loneliness to her, and she ascertains Meijer was the only one that could challenge and understand her), the author draws also a compelling picture of two weak, small people, with all their flaws and pettiness.
Two remarks here: I cannot help feeling that somehow she describes their mutual interdependence as so intense and absolute, that it is kind of ‘unhealthy’, and I cannot help feeling that in the end it is always Palmen, making herself subservient to an 'overpowering' Meijer, an uncomfortable feeling that I also had with the principle character in her work 'The Laws'. And secondly: please don’t see the relationship Palmen and Meijer had (at least in the way Palmen has presented it to us) as a true model of romantic love; I've noticed in the reviews, here on this site, how some people absolutely love this book because of the model caliber, but – believe me – consciously pursuing such a model of romantic love is an unavoidable recipe for failure (even if it would be really possible, then it can only ‘befall’ on you, and perhaps even only in retrospect).
Finally, this book also touched me through the smartly presented travel experiences (especially about the US), through some philosophical reflections, through the exciting and monumental figure of Meijer himself (although a bit too monumental to my taste), and through the raw way Palmen describes her grief experience (this intensity, I never read anywhere else). In short, even if you end up with mixed feelings, this book does not leave you indifferent.
July 24, 2015
Steeds hopend op een even grote liefde als deze. Soms wenend uit zelfmedelijden omdat ik die liefde duidelijk nog niet gevonden heb. Alles wat ik zoek en wil voelen bij een ander, staat hier beschreven.
August 15, 2025
Hartverscheurend en allesomvattend, ookal is het ook erg persoonlijk en soms simpel. Een prachtig portret van de liefde tussen Connie en Ischa, waar je vanalles van kunt vinden, die vol tegenstellingen zit. De manier waarop Connie denkt en dingen formuleert vind ik ook gewoon écht fantastisch, net zoals de humor van Ischa. Dit boek is heel rauw en heel echt en dat vind ik prachtig.
Ik heb gelezen met een pen in mijn hand, en vooral hartjes gezet bij dingen die ik liefhad, hele sentimentele dingen, een aantal mooie zinnen onderstreept, Connie maakt ook heel veel korte rake filosofische opmerkingen, je kan echt eindeloos onderstrepen bij haar.
“Ik zei tegen hem dat ik me nog nooit eerder in mijn leven zo niet-eenzaam had gevoeld als nu, met hem, en ik vroeg me hardop af of daar nou geen woord voor was, voor zoals ik me voelde, ik zal niet zeggen helemaal zonder eenzaamheid, maar toch nagenoeg.
‘Wij zijn tweezaam,’ zei hij toen.”
“Bij het wakker worden merk ik het al. Ik hoef mijn arm maar om die mooie, compacte tors te slaan om te voelen hoe het lichaam me afwijst, hoe gesloten het is.
‘Ben je weer eens te gelukkig geweest, Is?”
“Het klinkt raar, in ons geval, maar jij bent de eerste in mijn leven die mijn liefde consumeert, omdat je altijd erkent dat ik handel uit liefde, voor jou.”
Op het einde heb ik natuurlijk ongelofelijk moeten huilen.
Ik heb gelezen met een pen in mijn hand, en vooral hartjes gezet bij dingen die ik liefhad, hele sentimentele dingen, een aantal mooie zinnen onderstreept, Connie maakt ook heel veel korte rake filosofische opmerkingen, je kan echt eindeloos onderstrepen bij haar.
“Ik zei tegen hem dat ik me nog nooit eerder in mijn leven zo niet-eenzaam had gevoeld als nu, met hem, en ik vroeg me hardop af of daar nou geen woord voor was, voor zoals ik me voelde, ik zal niet zeggen helemaal zonder eenzaamheid, maar toch nagenoeg.
‘Wij zijn tweezaam,’ zei hij toen.”
“Bij het wakker worden merk ik het al. Ik hoef mijn arm maar om die mooie, compacte tors te slaan om te voelen hoe het lichaam me afwijst, hoe gesloten het is.
‘Ben je weer eens te gelukkig geweest, Is?”
“Het klinkt raar, in ons geval, maar jij bent de eerste in mijn leven die mijn liefde consumeert, omdat je altijd erkent dat ik handel uit liefde, voor jou.”
Op het einde heb ik natuurlijk ongelofelijk moeten huilen.
January 31, 2023
Citaat : Sinds kort vind ik postuum zo ongeveer het ergste woord dat er bestaat, zeg ik vanaf het podium. Postuum betekent te laat.
Review : Met haar debuutroman De Wetten ontketende de Nederlandse schrijfster en filosofe Connie Palmen (1955) in 1991 een ware hype. Het werd een ongekend succes voor de Nederlandse letteren. Iedereen wou haar interviewen. Zo werd ze ook gevraagd voor het televisieprogramma i<>Een uur Mischa dat gepresenteerd werd door één van Nederlands grootste mediafiguren van dat ogenblik, Ischa Meijer. Omdat ze het veel te druk had weigerde ze aanvankelijk. Maar eigenlijk had ze Ischa al altijd willen ontmoeten en dus ging ze toch maar op het voorstel in. Dit werd het begin van een grote liefde die zou blijven duren tot aan de plotse dood van Ischa Meyer in 1995.
In haar boek I.M. weet Connie Palmen de lezer heel nauw te betrekken bij haar relatie met Ischa Meijer. Een relatie die heel intens beleefd wordt, omdat beide partijen er aanvankelijk van uitgaan dat ze te mooi is om te blijven duren. Persoonlijk bewonder ik de schrijfster omdat ze zo gewoon de meest intieme dingen (en dan heb ik het zeker niet over seks, want daar heeft zij het ook niet over) uit hun relatie onbeschroomd maar met een immense tederheid weet neer te schrijven. De mooie en de minder mooie kanten van de beide partners worden samen met de lezer beleefd.
Aanvankelijk wilde Connie Palmen een 'rouwboek' over Ischa Meyer schrijven maar het is een hommage aan zijn persoon, zijn kennis en zijn talent geworden. Persoonlijk vind ik I.M. een erg mooi liefdesverhaal waarin de figuur van Ischa Meijer erg lief en vooral heel menselijk uit tevoorschijn komt. Dat het boek ook nog naar een breed publiek toe een bestseller werd wegens de herkenbaarheid, vind ik dan ook heel logisch.
Goedkope sensatie is volgens mij toch weer heel wat anders!
Review : Met haar debuutroman De Wetten ontketende de Nederlandse schrijfster en filosofe Connie Palmen (1955) in 1991 een ware hype. Het werd een ongekend succes voor de Nederlandse letteren. Iedereen wou haar interviewen. Zo werd ze ook gevraagd voor het televisieprogramma i<>Een uur Mischa dat gepresenteerd werd door één van Nederlands grootste mediafiguren van dat ogenblik, Ischa Meijer. Omdat ze het veel te druk had weigerde ze aanvankelijk. Maar eigenlijk had ze Ischa al altijd willen ontmoeten en dus ging ze toch maar op het voorstel in. Dit werd het begin van een grote liefde die zou blijven duren tot aan de plotse dood van Ischa Meyer in 1995.
In haar boek I.M. weet Connie Palmen de lezer heel nauw te betrekken bij haar relatie met Ischa Meijer. Een relatie die heel intens beleefd wordt, omdat beide partijen er aanvankelijk van uitgaan dat ze te mooi is om te blijven duren. Persoonlijk bewonder ik de schrijfster omdat ze zo gewoon de meest intieme dingen (en dan heb ik het zeker niet over seks, want daar heeft zij het ook niet over) uit hun relatie onbeschroomd maar met een immense tederheid weet neer te schrijven. De mooie en de minder mooie kanten van de beide partners worden samen met de lezer beleefd.
Aanvankelijk wilde Connie Palmen een 'rouwboek' over Ischa Meyer schrijven maar het is een hommage aan zijn persoon, zijn kennis en zijn talent geworden. Persoonlijk vind ik I.M. een erg mooi liefdesverhaal waarin de figuur van Ischa Meijer erg lief en vooral heel menselijk uit tevoorschijn komt. Dat het boek ook nog naar een breed publiek toe een bestseller werd wegens de herkenbaarheid, vind ik dan ook heel logisch.
Goedkope sensatie is volgens mij toch weer heel wat anders!
Read
October 16, 2023Plz ik heb dit boek niet uitgekregen! DNF (sorry, dit doe ik niet graag). Mag ik vinden dat Connie en Ischa een toxische relatie hebben of is dat te Gen Z van mij?
Samenvatting: dit is een pee pee poo poo - boek
P.S.: Ik heb dit boek gelezen op aanraden van Leen Dendievel (in de podcast 'De Drie Boeken'). Leen, je moet nu niet hopen dat ik nog maar één minuut van mijn leven verspil aan een film of serie waar jij in meespeelt.
Samenvatting: dit is een pee pee poo poo - boek
P.S.: Ik heb dit boek gelezen op aanraden van Leen Dendievel (in de podcast 'De Drie Boeken'). Leen, je moet nu niet hopen dat ik nog maar één minuut van mijn leven verspil aan een film of serie waar jij in meespeelt.
September 4, 2024
Dit werd mij voorgelezen terwijl ik pannenkoeken bakte. Daarna wilde ik niet meer alleen verder. Zijn dood voelde eenzaam. Prachtig mooi.
July 29, 2024
Na de biografie over Ischa Meijer te hebben gelezen, was ik nieuwsgierig naar wat Connie Palmen in 1997 over hem te melden had. Welnu, ze was zo verliefd dat ze hem alles vergaf. Sterker, ze bewonderde hem zo mateloos, dat je niet eens heel nuchter hoeft te zijn om daar kanttekeningen bij te plaatsen. Maar goed, zij beleefde hun verhouding nu eenmaal als een alles verzengende, absolute liefde. Of dat wederzijds was, betwijfel ik. Zo wijdt Palmen bijvoorbeeld geen woord aan het feit dat Meijer voor zichzelf een appartement in Utrecht kocht. Wist ze dat niet? Of wilde ze dat niet weten? Voor het overige wordt er verschrikkelijk veel gehuild in dit boek en gaan de meeste bladzijden over gezamenlijke luxe vakanties in de VS. Dat kan ook bijna niet anders, want ze woonden apart en Meijer werkte zich te pletter. Palmen doet nogal verongelijkt over het feit dat Meijer, die haar tot zijn erfgename zou hebben willen maken, geen testament had en dat Meijers zoon Jeroen haar geen erfenis gunde. Gelijk had die jongen. Meijer had hem zijn hele leven genegeerd en Palmen heeft Ischa nooit tot de orde geroepen. Geen wonder dat Jeroen dacht: zak maar in de poep, nu ben ik aan de beurt. Betwijfel of Palmen dit boek had geschreven als Ischa haar had ingeruild voor een nieuwe liefde, zoals hij eerder vaak had gedaan. Wat dat betreft ging hij op tijd dood. Maar, eerlijk is eerlijk, geboeid gelezen, al gingen sommige passages boven mijn pet door hun gewichtige nietszeggendheid.
Read
February 18, 2024Lekker ge-DNFed op ongeveer 30%.
Zoals Palmen liefde benadert in dit boek is niet hoe ik liefde ervaar of zou willen ervaren, wat nog tot daar aan toe is, maar dan wordt het boek zoals een koppel dat de hele tijd tegen je aan praat over hoe ge-WEL-dig hun relatie is. Dan doe ik de voordeur op slot, gordijnen dicht, ik ben niet thuis.
Zoals Palmen liefde benadert in dit boek is niet hoe ik liefde ervaar of zou willen ervaren, wat nog tot daar aan toe is, maar dan wordt het boek zoals een koppel dat de hele tijd tegen je aan praat over hoe ge-WEL-dig hun relatie is. Dan doe ik de voordeur op slot, gordijnen dicht, ik ben niet thuis.
January 10, 2021
Na de serie I.M. wilde ik heel graag het boek lezen. Besteld bij Douwes, maar die was in Corona-tijd niet open, dus kwam de meneer van de boekhandel het mij persoonlijk brengen 'ik woon ook in Voorburg'. Zo verslavend als hun liefde, zo verslavend is het lezen van dit boek : ik kon niet meer stoppen. Van zes uur 's avonds tot 2 uur 's nachts onafgebroken gelezen (met wel een eetpauze en daarna een oog op het journaal - het vaccineren gaat beginnen!). Overweldigend. De zin die als eerste op de pagina verschijnt in de film, blijkt een van de laatste zinnen van het boek te zijn. Het boek gaat over alles. Hoe fysiek liefde kan zijn, over schrijven, over reizen, over je jeugd die je leven bepaalt en de band met je ouders (zijn ouders verstootten hem op zijn 16e, en ook hun andere kinderen; ze mochten het huis niet meer in en hun namen mochten niet genoemd worden.). Ongelooflijk hoe twee zo identieke zielen, eenzaamheid en theatraliteit in elkaar verbinden en zo tweezaam worden. Ze kunnen niet zonder elkaar. Dat het echt is, dat voel je en je zou er bij willen zitten als ze hun gesprekken voeren op het scherpst van de snede. Ik genoot en leed pijn, tranen vloeiden en ik moest lachen. Alles zit erin. Nu wil ik meer. De Wetten herlezen en De Vriendschap. En het boek van Ischa Meijer: Brief aan mijn moeder. Dat heb ik nog nooit gelezen.
May 26, 2021
Wat een kunst om zoiets intiems en persoonlijks zo prachtig te kunnen beschrijven. Buitengewoon mooi.
August 30, 2022
4,25 sterren- Nederlandse hardcover
Recensie volgt later.
Recensie volgt later.
July 28, 2025
dit boek heeft mij opgeslokt en uitgespuugd terwijl ik meer mis dan ooit op vakantie met mijn familie. het boek stipt zoveel thema’s aan die door mijn hoofd zweven, die ik op dit moment voor het eerst ervaar of dingen die connie laat zien die ik voel alsof ik ze zelf heb waargenomen. dichtbij, dit boek.
het fijnste misschien is dat ik ervan wil gaan schrijven.
het fijnste misschien is dat ik ervan wil gaan schrijven.
May 9, 2024
Kippenvel tot het laatste woord
June 2, 2022
Ik weet niet of ik nou jaloers ben op deze relatie of heel erg blij dat ik niet in zo’n relatie zit. Ik denk dat tweede. Docent kunstgeschiedenis (TON!!!) legde eens uit wat een sublieme ervaring is in de romantische stroming: een zo overweldigende ervaring dat je het eigenlijk niet kunt verwerken. In die zin is deze relatie en deze man voor hoofdpersoon Connie Palmen subliem. (Klink ik nu intelligent?)
Read
November 10, 2023het mooiste wat ik ooit las
January 8, 2024
Ik wil dat maar ook niet
August 1, 2025
Wat een bevalling was dit. Ik ben vooral nieuwsgierig geworden naar hoe Isha Meijer er balletdansend uitziet naast zijn bed…
Hij deed me al een beetje denken aan A. uit het boek van Christien Brinkgreve en wat bleek, ze waren bevriend. Als dit soort mannen nou eens wat vaker met elkaar hadden gepraat over hun gedeelde smart…wat waren er dan veel vrouwen bespaard gebleven.
Hij deed me al een beetje denken aan A. uit het boek van Christien Brinkgreve en wat bleek, ze waren bevriend. Als dit soort mannen nou eens wat vaker met elkaar hadden gepraat over hun gedeelde smart…wat waren er dan veel vrouwen bespaard gebleven.
May 7, 2024
Begonnen met mijn (te) hoge verwachtingen die niet echt werden ingelost, tegen de tweede helft was ik in de ban van dit unieke koppel en in tranen geëindigd. Looovveeeee Connie! <3
July 5, 2024
Het ontroerde me, elke keer als ik het boek opensloeg weer opnieuw.
December 11, 2023
Zo prachtig
September 7, 2020
Aan de oppervlakte gaat I.M. over de liefde van Connie Palmen voor Ischa Meijer. Zo'n intense en bijna jaloersmakende liefdesverklaring, die begint met een veelzeggende en beroemd/berucht geworden poepscène, heb ik nooit eerder gelezen.
Daaronder liggen de wederzijdse, bijna terloops gebrachte psychologische analyses van de ander. Dit zijn ze aan elkaar verschuldigd, want "kennis is liefde". En Connie waardeert met haar filosofieachtergrond het motto van de Verlichting (Sapere aude, durf te denken), omdat ze het mooi vindt dat kennis daarin wordt verbonden met moed en durf. Bij uitstek in het denken vinden Connie en Ischa elkaar, want "denken doe je toch om een toestand van verscheurdheid op te heffen, om een oplossing te vinden voor een conflict dat je iets wel en niet wilt." Connie is verscheurd door eenzaamheid, Ischa door het gebrek aan erkenning door zijn ouders.
Tot slot thematiseert deze roman de verhouding tussen fictie en werkelijkheid. Palmen ageert tegen de opvatting dat fictie tegengesteld zou zijn aan de werkelijkheid: "God, de liefde en zelfs de waarheid zijn werkende ficties die ons leven, ons geluk, onze verhoudingen en ervaringen, dus onze werkelijkheid iedere minuut beïnvloeden. Het maakt wel degelijk iets uit of en op welke manier je ze toelaat in je leven." Aan het einde van de roman maakt Palmen duidelijk dat ook I.M. zelf geen zuivere geschiedschrijving is van de liefde tussen haar en Ischa. Over het schrijven van I.M. zegt Palmen: "Het zal worden wat ik ervan maak." Ik vind het prachtig geworden.
Daaronder liggen de wederzijdse, bijna terloops gebrachte psychologische analyses van de ander. Dit zijn ze aan elkaar verschuldigd, want "kennis is liefde". En Connie waardeert met haar filosofieachtergrond het motto van de Verlichting (Sapere aude, durf te denken), omdat ze het mooi vindt dat kennis daarin wordt verbonden met moed en durf. Bij uitstek in het denken vinden Connie en Ischa elkaar, want "denken doe je toch om een toestand van verscheurdheid op te heffen, om een oplossing te vinden voor een conflict dat je iets wel en niet wilt." Connie is verscheurd door eenzaamheid, Ischa door het gebrek aan erkenning door zijn ouders.
Tot slot thematiseert deze roman de verhouding tussen fictie en werkelijkheid. Palmen ageert tegen de opvatting dat fictie tegengesteld zou zijn aan de werkelijkheid: "God, de liefde en zelfs de waarheid zijn werkende ficties die ons leven, ons geluk, onze verhoudingen en ervaringen, dus onze werkelijkheid iedere minuut beïnvloeden. Het maakt wel degelijk iets uit of en op welke manier je ze toelaat in je leven." Aan het einde van de roman maakt Palmen duidelijk dat ook I.M. zelf geen zuivere geschiedschrijving is van de liefde tussen haar en Ischa. Over het schrijven van I.M. zegt Palmen: "Het zal worden wat ik ervan maak." Ik vind het prachtig geworden.
July 13, 2021
Onmogelijk om weg te leggen, prachtig mooi
October 16, 2021
4.5 sterren naar beneden afgerond
Wat een eng mooi boek. Eng, omdat het bij tijd en wijle was of ik mijn eigen gedachten gerukt op papier zal staan. Eng, omdat het voelt of Palmen nog voor ik geboren ben mijn hoofd geopend heeft, daar wat drek uit heeft gehaald en op papier heeft gezet. Eng, omdat het een emotionele snaar raakt.
De liefde die Connie en Ischa hadden is natuurlijk niet gezond te noemen - co-afhankelijkheid is nu eenmaal niet gezond -, maar is wel beschreven op een manier dat het lijkt of het perfect zou moeten voelen. En dat doet ze in woorden, gevoelens, contemplaties en beredenering die mij aanspreken.
Vanaf het begin weet je dat I.M. zowel een afkorting is voor Ischa Meijer als voor In Memoriam. En toch. Toch schrik je ervan als jet de laatste 30 pagina's leest. Oof.
Wat een eng mooi boek. Eng, omdat het bij tijd en wijle was of ik mijn eigen gedachten gerukt op papier zal staan. Eng, omdat het voelt of Palmen nog voor ik geboren ben mijn hoofd geopend heeft, daar wat drek uit heeft gehaald en op papier heeft gezet. Eng, omdat het een emotionele snaar raakt.
De liefde die Connie en Ischa hadden is natuurlijk niet gezond te noemen - co-afhankelijkheid is nu eenmaal niet gezond -, maar is wel beschreven op een manier dat het lijkt of het perfect zou moeten voelen. En dat doet ze in woorden, gevoelens, contemplaties en beredenering die mij aanspreken.
Vanaf het begin weet je dat I.M. zowel een afkorting is voor Ischa Meijer als voor In Memoriam. En toch. Toch schrik je ervan als jet de laatste 30 pagina's leest. Oof.
January 19, 2024
Cried in the train from Berlin to The Hague, shamelessly
July 28, 2025
Lijkt geschreven met de aanname dat je Ischa Meijer kent (als beroemde persoon) en enige interesse in hem koestert. Had ook geschreven kunnen worden over een onbekende moeilijke man - wat hij voor mij is- maar dan was het anders geschreven (beter geweest voor mij).
Verliefdheid van Twilight-achtige proporties. Vind ik lekker. Best goed beschreven, wel met een dosis ijdelheid.
Ach het einde is prachtig en vreselijk (ook van Twilight-kwaliteit), om zo'n liefde te verliezen en dat op te schrijven.
Het is denk ik een beetje aan Ischa en/of zijn bewonderaars/haters geschreven. En daardoor minder geschreven voor mensen die pas geboren zijn na zijn dood.
Het bevat veel persoonlijke filosofische theorien; omdat het volledig en expliciet autobiografisch was dat in dit boek leuker dan in Geheel De Uwe vond ik.
Verliefdheid van Twilight-achtige proporties. Vind ik lekker. Best goed beschreven, wel met een dosis ijdelheid.
Ach het einde is prachtig en vreselijk (ook van Twilight-kwaliteit), om zo'n liefde te verliezen en dat op te schrijven.
Het is denk ik een beetje aan Ischa en/of zijn bewonderaars/haters geschreven. En daardoor minder geschreven voor mensen die pas geboren zijn na zijn dood.
Het bevat veel persoonlijke filosofische theorien; omdat het volledig en expliciet autobiografisch was dat in dit boek leuker dan in Geheel De Uwe vond ik.
January 28, 2021
‘(..) en Ischa zegt dat je leven dan toch de moeite waard is geweest, als je zoveel hebt achtergelaten dat de mensen na je dood, de moeite nemen om een plakkaat op je woonhuis te timmeren om te vertellen dat jij daar geboren of gewoond hebt, pas dan zal ik tegen hem zeggen dat ik denk dat het een schrijver bij ieder boek dat hij schrijft, telkens weer overkomt dat hij bang zal zijn eraan te sterven, dat ik het niet zo’n gekke angst vind om te denken dat een boek je het leven zal kosten.’
July 10, 2023
Wauw!!!!!! Sprakeloos
September 21, 2025
Mooi boek maar verkeerde timing. Normaal gesproken ben ik ook verliefd op Connie haar stijl maar kon nu even niet in de setting van het boek komen. Daarnaast nogsteeds optimaal genoten van Connie haar levensvisies, gedachtes, wijsheden en observaties.
Read
December 29, 2019<3
Displaying 1 - 30 of 208 reviews