What do you think?
Rate this book
The Speed of Light
Javier Cercas' third and most ambitious novel has already been heralded in Spain as "daring," "magnificent, complex, and intense," and "a master class in invention and truth."As a young writer, the novel's protagonist―perhaps an apocryphal version of Cercas himself―accepts a post at a Midwestern university and soon he is in the United States, living a simple life, working and writing. It will be years before he understands that his burgeoning friendship with the Vietnam vet Rodney Falk, a strange and solitary man, will reshape his life, or that he will become obsessed with Rodney's mysterious past.
Why does Rodney shun the world? Why does he accept and befriend the narrator? And what really happened at the mysterious ‘My Khe' incident? Many years pass with these questions unanswered; the two friends drift apart. But as the narrator's literary career takes off, his personal life collapses. Suddenly, impossibly, the novelist finds that Rodney's fate and his own are linked, and the story spirals towards its fascinating, surreal conclusion. Twisting together his own regrets with those of America, Cercas weaves the profound and personal story of a ghostly past.
Why does Rodney shun the world? Why does he accept and befriend the narrator? And what really happened at the mysterious ‘My Khe' incident? Many years pass with these questions unanswered; the two friends drift apart. But as the narrator's literary career takes off, his personal life collapses. Suddenly, impossibly, the novelist finds that Rodney's fate and his own are linked, and the story spirals towards its fascinating, surreal conclusion. Twisting together his own regrets with those of America, Cercas weaves the profound and personal story of a ghostly past.
278 pages, Paperback
First published January 1, 2005
59 people are currently reading
1901 people want to read
About the author
Javier Cercas
73 books1,143 followersJavier Cercas Mena (Ibahernando, provincia de Caceres, 1962) es un escritor y traductor español.
Hijo de un veterinario rural, cuando contaba cuatro años, en 1966 su familia se trasladó a Tarragona, y allí estudió con los jesuitas. Es primo carnal del político Alejandro Cercas. A los quince años la lectura de Jorge Luis Borges le inclinó para siempre a la escritura. En 1985 se licenció en Filología Hispánica en la Universidad Autónoma de Barcelona y más tarde se doctoró. Trabajó durante dos años en la Universidad de Illinois en Urbana; mientras estaba allí se publicó su primera novela, El móvil, y compuso su segunda novela; desde 1989 es profesor de literatura española en la Universidad de Girona. Está casado y tiene un hijo. Se transformó en un autor de masas con su tercera novela, Soldados de Salamina (2001), que fue descubierta por Mario Vargas Llosa en un famoso artículo y mereció los elogios de John Maxwell Coetzee y Susan Sontag. Es colaborador habitual de la edición catalana y del suplemento dominical del diario El País.
Su obra ha sido traducida a más de veinte lenguas. Por su parte él mismo ha traducido a autores catalanes contemporáneos y a H. G. Wells.
Hijo de un veterinario rural, cuando contaba cuatro años, en 1966 su familia se trasladó a Tarragona, y allí estudió con los jesuitas. Es primo carnal del político Alejandro Cercas. A los quince años la lectura de Jorge Luis Borges le inclinó para siempre a la escritura. En 1985 se licenció en Filología Hispánica en la Universidad Autónoma de Barcelona y más tarde se doctoró. Trabajó durante dos años en la Universidad de Illinois en Urbana; mientras estaba allí se publicó su primera novela, El móvil, y compuso su segunda novela; desde 1989 es profesor de literatura española en la Universidad de Girona. Está casado y tiene un hijo. Se transformó en un autor de masas con su tercera novela, Soldados de Salamina (2001), que fue descubierta por Mario Vargas Llosa en un famoso artículo y mereció los elogios de John Maxwell Coetzee y Susan Sontag. Es colaborador habitual de la edición catalana y del suplemento dominical del diario El País.
Su obra ha sido traducida a más de veinte lenguas. Por su parte él mismo ha traducido a autores catalanes contemporáneos y a H. G. Wells.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 255 reviews
March 24, 2018
This is largely a novel about the Vietnam War but unusual in that it is written by a Catalan author and translated from the Spanish (not the Catalan). The author taught for two years at the University of Illinois at Urbana-Champaign.
The main character is a young visiting assistant professor teaching Spanish who befriends an American English professor who is a Vietnam vet, The vet is socially odd, obviously impacted by the war, and mostly shunned by his colleagues. (Although the vet shuts them out of his life too.) The vet simply disappears at times. Where he goes and what he does is a mystery.
Little by little the Spanish visitor learns the terrible impact the war had on his friend. The vet’s experience in the war is a crystallization of all the terrible impacts the war had on many of the Americans who fought in it.
Because the vet is an English prof, and the Spanish prof is an aspiring writer, we get a lot of discussion of the writers’ craft and of famous authors like Hemingway. One theme is: success ruins a writer. We also get nuggets such as “…writing a novel consists of choosing the most moving words to provoke as much emotion as possible…” Hemingway’s version of the Our Father (Our nada who art in nada..) is like a mantra in the novel.
I thought this was a great book -- both the story and the writing -- and I’m adding it to my favorites. I’ll let the author speak for himself with these passages that I liked:
On the vet’s problems:
“…he seemed like a child lost among adults or an adult lost among children or an animal lost in a herd of animals of a different species.”
“[she] …couldn’t get rid of the feeling that she was talking to a child with no future or an elderly man with no past…”
On the war:
“…no one comes back from Vietnam: that, once you’ve been there, return is impossible.”
“…the defeated were never received as heroes, even if they were.”
On children:
“Don’t have any, because you’ll regret it; although if you don’t have any, you’ll regret that too.”
“…all love stories are absurd because love is an illness that only time can cure; but having a child is risking a love so absurd that only death can end it.”
A few others:
“…there’re only two types of people: the sinners who always think they’re righteous, and the righteous who always think they’re sinners.”
“[a café]…converted into one of those interchangeable cafes that American snobs consider European (from Rome) and European snobs consider American (from New York), but which are impossible to find in either New York or Rome.”
“…after forty years we still didn’t know that it’s not us that changes life, but life that changes us.”
Top photo from falfiles.com
Bottom photo of the author from anaportnoy.com
The main character is a young visiting assistant professor teaching Spanish who befriends an American English professor who is a Vietnam vet, The vet is socially odd, obviously impacted by the war, and mostly shunned by his colleagues. (Although the vet shuts them out of his life too.) The vet simply disappears at times. Where he goes and what he does is a mystery.
Little by little the Spanish visitor learns the terrible impact the war had on his friend. The vet’s experience in the war is a crystallization of all the terrible impacts the war had on many of the Americans who fought in it.
Because the vet is an English prof, and the Spanish prof is an aspiring writer, we get a lot of discussion of the writers’ craft and of famous authors like Hemingway. One theme is: success ruins a writer. We also get nuggets such as “…writing a novel consists of choosing the most moving words to provoke as much emotion as possible…” Hemingway’s version of the Our Father (Our nada who art in nada..) is like a mantra in the novel.
I thought this was a great book -- both the story and the writing -- and I’m adding it to my favorites. I’ll let the author speak for himself with these passages that I liked:
On the vet’s problems:
“…he seemed like a child lost among adults or an adult lost among children or an animal lost in a herd of animals of a different species.”
“[she] …couldn’t get rid of the feeling that she was talking to a child with no future or an elderly man with no past…”
On the war:
“…no one comes back from Vietnam: that, once you’ve been there, return is impossible.”
“…the defeated were never received as heroes, even if they were.”
On children:
“Don’t have any, because you’ll regret it; although if you don’t have any, you’ll regret that too.”
“…all love stories are absurd because love is an illness that only time can cure; but having a child is risking a love so absurd that only death can end it.”
A few others:
“…there’re only two types of people: the sinners who always think they’re righteous, and the righteous who always think they’re sinners.”
“[a café]…converted into one of those interchangeable cafes that American snobs consider European (from Rome) and European snobs consider American (from New York), but which are impossible to find in either New York or Rome.”
“…after forty years we still didn’t know that it’s not us that changes life, but life that changes us.”
Top photo from falfiles.com
Bottom photo of the author from anaportnoy.com
May 12, 2021
Cercas, şimdiye kadar şaşırtmadı beni, bu kitabı da çok iyi. Vietnam gazisi bir Amerikalı’nın travması üzerinden savaşın vahşetinin uzun dönemli psikolojik etkileri kitabın ana teması gibi görünse de - Katalan asıllı bir İspanyol yazar da Vietnam savaşına mı el atar, bu konu artık kabak tadı vermedi mi demeyin, gayet güzel oturtulmuş bu romana - bence esas meselesi bizzat edebiyat, yani yazma eylemi, hakiki olma çabası. Yaratıcılık sancıları kadar başarının bozucu etkileri de iyi yansıtılmış. Ve Cercas önceki bazı kitaplarında olduğu gibi burada da anlatıcı/yazar karakteriyle adeta kendisini yazmış. Simetrik bir kurguya doğru gidildiğini sandığınızda da zekice bir finalle tamamlanmış. Bir karaktere söyletildiği gibi; “Ne cebir bu ne de geometri. İnsanlar sözkonusu olduğunda iki iki daha dört etmiyor.” İyi çevirilerine alıştığımız Gökhan Aksay’ın kitabı dilimize kazandırmış olması da ayrı bir artı puan.
July 21, 2021
Javier Cercas çağdaş İspanyol yazarı (Katalan), “Salamina Askerleri” ile tanıdım onu, sonra “Kiracı” ve “Sahtekar” ile en sevdiğim yazarlar arasına girdi. “Işığın Hızı”nda yazarın hayatından kesitler yer alıyor, bazı karakterler farklı kitaplarda karşınıza çıkıyor, Kiracı’da olduğu gibi. Bolano etkisi bu yönden çok belirgin. Çok iyi bir anlatıcı, anlattıklarının ne kadarı gerçek ne kadarı kurmaca bilmiyorum sanırım kendisi de bilmiyor, o kadar iyi anlatıyor ki bunu bilmenin bir önemi kalmıyor.
Temelde bir Vietnam gazisinin hikayesi üzerine kurulmuş, Cercas’ın kendi hikayesi olarak tanımlayabilirim. Savaş karşıtı bir öğrenciyken Vietnam’da savaş makinesine dönüşen bir gazinin savaşta yaşadıklarından, savaş sonrası içine düştüğü psişik yıkım, kendini sorgulama, iç çatışma, pişmanlık, kendinden kaçması gibi yaşanmışlıkları anlatırken bir anda kendisini de yaşadığı hayattan kopma, kötüleşme, hoyratlaşma gibi davranışlarla Vietnam gazisi ile aynı kaderi paylaşma noktasına gelişini çok güzel anlatıyor.
Tanımlamalar, benzetmeler, alıntılar mükemmel. Biraz hüzün unsuru katılması kitabı daha güçlü yapmış bence. Kitabın ismi ise bu yaşanılanların ayırdına varmak için aydınlanma gerektiğini, bunun için de bilmeden, farkında olmadan ışıktan daha hızlı yol alarak geleceği görmekte olduğunu hissetmesinden esinlenerek konulmuş. Genelde çeviriye büyük methiyeler yapılmış, ancak yaşı ileri biri olarak bazı kelimeleri anlamakta zorluk çektim, örneğin “tevarüs etmek”, “aktedilmiş” vb.
Öyküsüyle, kurgusuyla, anlatımıyla çok iyi bir roman, listenize almanızı öneririm..
Temelde bir Vietnam gazisinin hikayesi üzerine kurulmuş, Cercas’ın kendi hikayesi olarak tanımlayabilirim. Savaş karşıtı bir öğrenciyken Vietnam’da savaş makinesine dönüşen bir gazinin savaşta yaşadıklarından, savaş sonrası içine düştüğü psişik yıkım, kendini sorgulama, iç çatışma, pişmanlık, kendinden kaçması gibi yaşanmışlıkları anlatırken bir anda kendisini de yaşadığı hayattan kopma, kötüleşme, hoyratlaşma gibi davranışlarla Vietnam gazisi ile aynı kaderi paylaşma noktasına gelişini çok güzel anlatıyor.
Tanımlamalar, benzetmeler, alıntılar mükemmel. Biraz hüzün unsuru katılması kitabı daha güçlü yapmış bence. Kitabın ismi ise bu yaşanılanların ayırdına varmak için aydınlanma gerektiğini, bunun için de bilmeden, farkında olmadan ışıktan daha hızlı yol alarak geleceği görmekte olduğunu hissetmesinden esinlenerek konulmuş. Genelde çeviriye büyük methiyeler yapılmış, ancak yaşı ileri biri olarak bazı kelimeleri anlamakta zorluk çektim, örneğin “tevarüs etmek”, “aktedilmiş” vb.
Öyküsüyle, kurgusuyla, anlatımıyla çok iyi bir roman, listenize almanızı öneririm..
December 13, 2022
Relația mea cu Cercas a fost cam duală. Mi-a plăcut mult în Legile frontierei și mult mai puțin în Impostorul. La ultima s-ar putea să fi fost devină traducerea. Cartea asta mi-a plăcut mult de tot. Roman universitar, apoi romanul unui veteran al războiului din Vietnam, povestea prețului succesului și cea a prețului izbăvirii. Două personaje ale căror vieți se intersectează într-un punct după care totul se schimbă în evoluția dramatică/tragică a existenței lor. Un roman rotund, perfect îmbinat asemenea simbolului Yin & Yang, cu final pe cale de-a strica și îndulci povestea, dar care s-a adeverit a fi altul decât îl prevedeam eu. Foarte bună carte.
January 30, 2019
Guerra do Vietname (1955 - 1975) - Massacre.
”- E como acaba? – perguntou.
Abrangi com um olhar o bar quase vazio e, sentindo-me quase feliz, respondo:
- Acaba assim.” - Assim acaba o romance ”A Velocidade da Luz” (2005) do escritor espanhol Javier Cercas (n. 1962).
O narrador é um jovem espanhol candidato a escritor que vai para Urbana, uma cidade no Middle West norte-americano, na parte final da década de 80 para o Departamento de Espanhol como professor da língua e estudante de doutoramento. Aí conhece Rodney Falk um norte-americano, com quem partilha o gabinete no edifício do Foreign Languages Building; um professor mais velho do que os restantes professores auxiliares de Espanhol, com um temperamento reservado e excêntrico, mesmo arredio, que lutara na Guerra do Vietname. Pouco a pouco o narrador apreende a terrível consequência que a guerra teve em Rodney Falk.
Desse contacto surge a amizade e as discussões sobre a literatura e o ofício de escrever são invariavelmente um tema prioritário: ”- O que é um escritor?
- O que há-de ser? – respondi, impaciente. – Um tipo que é capaz de colocar as palavras umas atrás das outras e que é capaz de o fazer com elegância.
- Exactamente – aprovou Rodney. – Mas é também um tipo que coloca a si próprio problemas bastante complexos e que, em vez de os resolver ou tentar resolvê-los, como faria qualquer pessoa sensata, os torna ainda mais complexos. Ou seja, é um doido que olha para a realidade e às vezes a vê."”(Pág. 48 – 49)
”A Velocidade da Luz” está subdividido em quatro capítulos: Todos os caminhos, Listas e estrelas, Porta de pedra e A álgebra dos mortos.
Este é um romance intimista, envolvente e ambicioso que agrupa uma série de temáticas relevantes, incluindo o sucesso e o fracasso, a amizade e a fidelidade, a memória, a solidão e os relacionamentos pessoais; as vivências associadas ao microcosmo do campus universitário, do ensino e da investigação; e, sobretudo, os efeitos psicológicos, o perdão e o legado dramático, e trágico que a Guerra do Vietname deixou em quem esteve envolvido directamente e indirectamente.
O romance inicia-se em 1987 e abrange cerca de dezassete anos na vida do narrador, inegavelmente um romance autobiográfico - Javier Cercas, viveu e ensinou dois anos na Universidade do Illinois (Urbana – Champaign) -, numa amizade impregnada de peculiaridades e vicissitudes que se entrelaçam ao longo de muitos anos. Do contacto com o pai de Rodney, de um conjunto de cartas e do convívio com a mulher e o filho do veterano militar talvez surja uma história que deva ser contada e escrita.
”A Velocidade da Luz” é um livro dentro de um livro, uma obsessão literária feita de revelações e incidências terríveis, lamentáveis e destrutivas, para todos intervenientes directos.
Javier Cercas tem uma inquestionável mestria na narração de histórias, associando a vertente verídica e a ficcionada (que já tinha comprovado em ”O Impostor”) com uma prosa aperfeiçoada, repleta de humanidade e compaixão. O escritor concentra-se sobre o assombrado legado da Guerra do Vietname e as marcas malignas que culminam com o alterar do espírito e do carácter dos intervenientes directos e as ramificações que imprimem nos familiares e nos amigos. Uma história de como o passado associado a um tempo de guerra se pode tornar num abismo existencial e indecifrável, sobre o mal e a culpa, com consequências verdadeiramente devastadoras.
”A Velocidade da Luz” é inegavelmente um excepcional e incomum romance sobre a Guerra do Vietname escrito por um romancista espanhol - Javier Cercas, num enredo que não dá tréguas ao leitor, exultando o poder definitivo da literatura para enfrentar a realidade e exorcizar os seus demónios.
November 21, 2025
3,5 ⭐️
Işığın Hızı yazardan okuduğum üçüncü kitap. Yazar yine türler arasında gidip gelmiş. Javier Cercas olduğunu ya da yarı kurgusal olabileceğini tahmin ettiğimiz anlatıcı Amerika'da tanıştığı Vietnam gazisi Rodney Falk isimli karakterin hayatıyla kendi yazarlık serüvenini kaynaştırarak çeşitli temaları işlemiş. Kitaba tekrar bakmadan aklımda kalan başarı ve ün, her insanın kötülüğe muktedir olduğu, kendini affetmenin zorluğu ve suçluluk, edebiyatın nasıl bizi hayata bağlayacağı temaları oldu. Bunların çok iyi kaynaştıralamadığını düşünüyorum. Yazarın görüşlerine ünlü olmak konusunda hak verebilirim ama başarıyı sanki önemsiz ve kişisel bir sorun gibi ele almış. Vietnam'da yaşananların korkunçluğundan kişisel bir trajediye atlaması beni biraz afallattı. İkisini birleştirmek istemiş fakat ışık hızı ile aydınlanma üzerinden kurduğu metafor güçlü değildi benim için.
Kitabı bana sevdiren hususlar yazarın güçlü anlatım dili, kaynaşımları beğenmesem de ele aldığı temaları tek tek iyi işlemesi, kendini romana ekleyerek kurgu ile oynaması, Vietnam bölümünde yaşanan vahşete dair yazdıkları oldu. Epey de araştırma yapmış takdir ettim.
Çevirmen Gökhan Aksay'ın emeğine sağlık. Yazarın eserlerini okumaya Bir Anın Anatomisi ile devam edeceğim.
Işığın Hızı yazardan okuduğum üçüncü kitap. Yazar yine türler arasında gidip gelmiş. Javier Cercas olduğunu ya da yarı kurgusal olabileceğini tahmin ettiğimiz anlatıcı Amerika'da tanıştığı Vietnam gazisi Rodney Falk isimli karakterin hayatıyla kendi yazarlık serüvenini kaynaştırarak çeşitli temaları işlemiş. Kitaba tekrar bakmadan aklımda kalan başarı ve ün, her insanın kötülüğe muktedir olduğu, kendini affetmenin zorluğu ve suçluluk, edebiyatın nasıl bizi hayata bağlayacağı temaları oldu. Bunların çok iyi kaynaştıralamadığını düşünüyorum. Yazarın görüşlerine ünlü olmak konusunda hak verebilirim ama başarıyı sanki önemsiz ve kişisel bir sorun gibi ele almış. Vietnam'da yaşananların korkunçluğundan kişisel bir trajediye atlaması beni biraz afallattı. İkisini birleştirmek istemiş fakat ışık hızı ile aydınlanma üzerinden kurduğu metafor güçlü değildi benim için.
Kitabı bana sevdiren hususlar yazarın güçlü anlatım dili, kaynaşımları beğenmesem de ele aldığı temaları tek tek iyi işlemesi, kendini romana ekleyerek kurgu ile oynaması, Vietnam bölümünde yaşanan vahşete dair yazdıkları oldu. Epey de araştırma yapmış takdir ettim.
Çevirmen Gökhan Aksay'ın emeğine sağlık. Yazarın eserlerini okumaya Bir Anın Anatomisi ile devam edeceğim.
April 28, 2021
salamina askerleri o kadar iyi bir romandı ki uzun süre cercas’tan başka bir şey okumadım.
ışığın hızı da gayet güzel bir roman. ispanya’dan yazar olma hayaliyle amerika’ya savrulan anlatıcının hayatını değiştirecek rodney’nin ana karakter olduğu, her şeyi değiştirdiği bir roman. rodney arada ettiği edebi laflarla fazlaca anlatıcı-yazar arası bir karakter ama dediği her şey doğru. iyi romanın, iyi yazarlığın sırrını biliyor ve korkunç bir geçmişe sahip.
vietnam’ın korkunçluğunu tekrar anlatan roman aynı zamanda başarının o korkunç yalnızlaştırma ve kibrini de açık ediyor. anlatıcı dünyanın en bencil insanı ve çok şanslı, her koşulda ona destek olan arkadaşları var.
gerçekle kurmacanın roman yazma çabasıyla romanın hemhal olduğu bir roman.
gökhan aksay’ın hediyesiydi, mükemmel çeviriyi anmadan olmaz.
ışığın hızı da gayet güzel bir roman. ispanya’dan yazar olma hayaliyle amerika’ya savrulan anlatıcının hayatını değiştirecek rodney’nin ana karakter olduğu, her şeyi değiştirdiği bir roman. rodney arada ettiği edebi laflarla fazlaca anlatıcı-yazar arası bir karakter ama dediği her şey doğru. iyi romanın, iyi yazarlığın sırrını biliyor ve korkunç bir geçmişe sahip.
vietnam’ın korkunçluğunu tekrar anlatan roman aynı zamanda başarının o korkunç yalnızlaştırma ve kibrini de açık ediyor. anlatıcı dünyanın en bencil insanı ve çok şanslı, her koşulda ona destek olan arkadaşları var.
gerçekle kurmacanın roman yazma çabasıyla romanın hemhal olduğu bir roman.
gökhan aksay’ın hediyesiydi, mükemmel çeviriyi anmadan olmaz.
June 12, 2025
Işığın Hızı, hafıza, dostluk, suçluluk ve yazmak üzerine başarılı bir Javier Cercas romanı. Cercas’ın kendisi olduğunu düşündüğümüz yazar/anlatıcı yine başrolde ancak bu defa kendisinden bir o kadar uzak dünyalarla iletişim kuruyor. Anlatıcıyla Amerika’da tanıştığı Rodney karakteri arasında kurulan bağ, herhangi bir arkadaşlık olarak başlayıp zamanla çok daha karanlık, çok daha sarsıcı bir şeye dönüşüyor. Cercas geçmişin izlerini, insanın kendi hatalarıyla kurduğu ilişkiyi çok iyi işliyor. Özellikle anlatıcının yazmakla, anlatmakla, unutmamakla kurduğu çetrefilli bağlar beni çok etkiledi. Uzun lafın kısası su gibi akıp giden, bir o kadar da etkileyici olan bir roman.
April 28, 2020
"quando um simplório não sabe como atacar um romance, ataca-o dizendo que é sentimental. Os simplórios não percebem que escrever um romance consiste em escolher as palavras mais emocionantes para provocar a maior emoção possível."
(Página 115)
(Página 115)
June 13, 2022
Στον απόηχο της πρωτοφανούς αναγνώρισης και αποδοχής που κριτικοί και αναγνωστικό κοινό επεφύλαξαν στον συγγραφέα των Στρατιωτών της Σαλαμίνας (“Soldados de Salamina”, 2001), ο Javier Cercas έγραψε και εξέδωσε την Ταχύτητα του Φωτός (“La velocidad de la luz”, 2005), ένα μυθιστόρημα που, υπό τις συνθήκες της ευρείας και μάλλον αναπάντεχης δημοσιότητας που προέκυψαν, θύμιζε περισσότερο μετέωρο βήμα, αχαρτογράφητη πορεία σε ναρκοθετημένη περιοχή. Αλλά για έναν συγγραφέα σαν τον Cercas, την κατάκτηση μιας κορυφής δεν μπορεί παρά να τη διαδεχτεί η κατάκτηση μιας επόμενης, όσο δυσπρόσιτη κι απόκρημνη κι αν δείχνει.
Διότι περί αυτού ακριβώς πρόκειται: η Ταχύτητα του Φωτός είναι ένα ακόμη εξαιρετικό μυθιστόρημα, ισοϋψές θα έλεγε κανείς με τους Στρατιώτες της Σαλαμίνας, το οποίο, σημειωτέον (όπως και τα περισσότερα βιβλία του Cercas), πραγματεύεται τα ίδια περίπου ζητήματα: τη συλλογική μνήμη και ενοχή, την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης, την αγριότητα του πολέμου, και τη σημασία του παρελθόντος ως αναπόσπαστου κομματιού του παρόντος και του μέλλοντος («…το παρελθόν δεν είναι τελεσίδικο, αλλά ρευστό και μονίμως μεταβλητό στο μέλλον, οπότε όσα είχαν συμβεί δεν ήταν αμετάκλητα»).
Στο επίκεντρο της Ταχύτητας του Φωτός υπάρχει πάλι ο πόλεμος (δεν είναι ο Ισπανικός Εμφύλιος αυτή τη φορά, αλλά εκείνος του Βιετνάμ), ένας βετεράνος πολεμιστής ονόματι Ρόντνεϋ Φοκ, κι ένας αφηγητής που είναι (και δεν είναι) ο ίδιος ο Cercas.
Η αφήγηση ακολουθεί τη διαδρομή της (πραγματικής) ζωής του συγγραφέα: από τη Χερόνα των παιδικών χρόνων στην Βαρκελώνη της φοιτητικής ζωής και το ανήλιαγο διαμέρισμα που μοιραζόταν με τον επιστήθιο φίλο του Μάρκος Λούνα, κι έπειτα τα δύο χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες ως βοηθός καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις. Εκεί, όπου έμελλε τελικά να συναντήσει τον Ρόντνεϋ Φοκ που προαναφέραμε, έναν βαθύτατα βασανισμένο, ακοινώνητο και ιδιόρρυθμο άνθρωπο, τη ζωή του οποίου σημάδεψαν ανεξίτηλα οι φρικαλεότητες που έζησε πολεμώντας (και σκοτώνοντας) στο Βιετνάμ.
Μύθος και πραγματικότητα διαπλέκονται τόσο μοναδικά στην Ταχύτητα του Φωτός (όπως και στα περισσότερα από τα βιβλία του Cercas) που αναρωτιέσαι τι στ’ αλήθεια από όσα διάβασες συνέβη πραγματικά και τι όχι. Υπήρξε όντως ο Ρόντνεϋ Φοκ; Συνέβη πράγματι να συνδεθεί φιλικά ο Cercas, στα χρόνια της Αμερικής, με έναν βετεράνο του Βιετνάμ με τις εμπειρίες και τα χαρακτηριστικά του Φοκ; Αλλά, είτε η απάντηση είναι θετική, είτε όχι, τι έχει περισσότερη αξία; Πόση αλήθεια μπορεί να κρύβεται στο αφηγηματικό σύμπαν του συγγραφέα που, ούτως ή άλλως, δεν αρνείται ότι θα «πει ψέματα παντού, μόνο και μόνο για να πει καλύτερα την αλήθεια», ή το γεγονός ότι το βιβλίο που μόλις διάβασες είναι ένα βαθιά αντιπολεμικό και ουμανιστικό έργο, από εκείνα που συνηθίζουμε να λέμε ότι μας έκαναν (λίγο) καλύτερους ανθρώπους;
December 14, 2022
Harikulade bir roman, unutulmayacak bir edebiyat şaheseri.
***
"Ateşli bir özgürlük dürtüsü ve -hiçbirini ayırmaksızın yalancılar, düzenbazlar sürüsü olarak gördüğü ülkesinin siyasetçilerine, gerçek siyasal gücü elinde bulunduran büyük şirketlere ve ona göre siyasetçilerin ve şirketlerin yalanlarını cezasını çekmeksizin yayan medyaya karșı, olanca mesafeliliği ve beklentisizliğiyle- içinde kabaran öfke yönlendiriyordu onu."
"Normal insanlar ya gerçekliğe tahammül ederler ya da onun tadını çıkarırlar ama onunla bir şey yapamazlar; yazar yapabilir, çünkü onun işi gerçekliği -aldatıcı da olsa- duyguya, güzelliğe dönüştürmektir; bu duygu, bu güzellik onun kalkanıdır ..."
"İnsanlar çok sayıda açıklamanın tek bir açıklamadan daha az inandırıcı olduğunu düşünme eğilimindedirler, ama neredeyse her durum için, birden fazla neden vardır."
(Vietnam Savaşı-bir Amerikan askeri)
"Bu, yok etmek üzere kalkışılan bir savaş: İnsanlar ya da bitki örtüsü, hiç fark etmez, ne kadar çok öldürürsek o kadar iyi. Ülkeyi yerle bir edeceğiz, hiçbir şey bırakmamacasına. Savaşı kazanmayacağız. Bu savaş kazanılabilecek bir savaş olmadığı için kazanmayacağız. ...Boyuna öldürüyoruz ve ölüyoruz, ama neden öldürdüğümüzü ve öldüğümüzü kimse bilmiyor. Hepimiz niye burada olduğumuzu, neden öldürdüğümüzü ve ölebileceğimizi anlamış numarası yapmak için didinip duruyoruz, bunu büsbütün çıldırmamak için yapıyoruz. Çünkü burada hepimiz deliyiz, deliyiz ve yalnızız.
(Vietnam)
"...nem ve sivrisineklerden boğulmuş bir halde çeltik tarlalarında ıslanarak, cangılda gıdım gıdım ilerleyerek, Kutsal Kitap'takine benzer sağanaklara katlanarak, boğazına kadar çamura bulanarak, parazitlere yem olarak, konserveyle beslenerek, sürekli terleyerek, tükenmiş bir halde, vücutlarının her yeri sızlayarak, haftalarca yıkanmadıkları için leş gibi kokarak, hayatta kalma dışındaki her şeye kayıtsızlaşarak, sırtlarında kumanyaları, tepeden tırnağa silahlı bir halde, cangılın yollarına serpiştirilmiş mayınlardan sakınmak için nereye basmaları gerektiğini kestirmeye çalışarak saatlerce yürüdükten sonra- kim bilir kaç kez, ansızın, verdiği bıkkınlık tehlikenin yakınlarda oluşundan çok daha sinir bozucu olan o nihayetsiz yolculukların insanı tüketen tekdüzeliğini yok etmek için, yalnızca bunun için bir an önce silah seslerini duymayı arzulayarak geçiriyorlardı."
"...ve savaş çok öteye, çok hızlı gitme olanağı verir, daha da öteye, daha da hızlı, daha hızlı, daha hızlı, daha hızlı, öyle bir an gelir ki her şey ansızın hızlanır, bir aydınlanma olur, yüksekliğin verdiği baş dönmesi, bilinç kaybı, yakıcı bir kesinlikle, eğer IŞIKTAN DAHA HIZLI YOL ALMAYI BAŞARABİLİRSEN GELECEĞİ GÖRECEĞİNİ HİSSEDERSİN. Keşfettiğim şey işte bu."
"Budalalar, roman yazmanın, duyguyu mümkün olduğunca kışkırtabilmek için en etkileyici sözcükleri seçmekten ibaret olduğunu bilmiyorlar; ...Ve yazarlar, hüküm süren, duyguyu ve hissiyatı yasaklamış olan budalalara karşı bunun tersini söyleme cüretini gösteremeyen korkaklar oldukları için, ortalıkta eleştirmenleri memnun etmeye çalışan yenilikçi memurların penceresinden fırlamış, ıslah edici, soğuk, donuk, nefes alıp vermeyen romandan geçilmiyor."
"...bir an arkasında kaçmaya çalışan ya da pusuya yatmış olan birilerinin mırıldandığını hisseder, arkaya döner, dehşete kapılarak çığlık atar, ateş etmeye başlar, neden çığlık attığını, nereye doğru, kime ateş ettiğini bilmeksizin çığlık atmaya ve ateş etmeye devam eder, durmaksızın ateş eder, durmaksızın çığlık atar, çığlık atmayı ve ateş etmeyi kestiğinde, kana bulanmış elbise ve saç yığınını, parçalanmış küçücük elleri, ayakları, cansız, paramparça bedenlere ait, hâlâ yalvarmakta olan gözleri görür karşısında, öylesine katmerli, ıslak ve kaygandır ki gördüğü şey, hızla kayıp uzaklaşır kavrayışından, dünyanın o birkaç metrelik parçalanmış beden yığınında toplaşan bütün dehşetini görür, bilinci gün ışığında parlayıp duran bu görüntüyü kaldıramaz, kapatır ona kapılarını, sonradan sökün eden, yangınların, bağırsakları dökülmüş hayvanların, ağlayan yaşlıların, ağızları açık, iç organları ortalığa saçılmış kadın ve çocuk cesetlerinin belli belirsiz hayalinden ibarettir.
...(aslında) hiçbir çatışma olmamış, orada hiçbir gerilla saklanmamış, onun birliğinden hiç kimse yaralanmamış; olay, çoğu yaşlı, kadın ve çocuk olan elli beş Vietnamlının ölümüyle sonuçlanmıştı."
"Başarıdan daha zehirli, şöhretten daha öldürücü bir şey olmadığını çok iyi biliyorlar.
...başarı ve şöhret derhal beni bozmaya başladı.
...Zengin, muktedir ve muzaffer olanlarla sıkı fıkı olmak, onların yanında boy göstermek kadar içten içe beni tatmin eden hiçbir şey yoktu.
...daha önce arzu ettiğim, baş döndürücü her şey şimdi elimin altındaymış gibi gözüküyordu ve daha önce lezzetli olan her şey şimdi yavaş yavaş yavanlaşmaya başlamıştı.
Derken, sürekli içmeye başladım; sıkıldığımda sıkılmamak, eğlendiğimde daha fazla eğlenmek için içiyordum. Beni geceleri alkol ve seksle havalara uçtuğum o lunapark trenine bindiren, akşamdan kalma halimle gündüzlerin bulanıklaşmasına yol açan şey içkiydi.
Başarı sarhoşluğu, gerçeklikten intikam almak için o kadar beklediğim anın nihayet gelip çattığını kulağıma fısıldayarak, sınırsız bir güce sahip olma kuruntusuyla gözlerimi karartmıştı. Ansızın, fark gözetmeyen bir kadın avcısına dönüştüm.
...şöhretin beni bir çırpıda onların üstüne çıkardığını, artık onlara ihtiyacım olmadığını da hissettiğim için, her zaman hayranlık duyduğum yakınımdaki insanları ve hiçbir zaman benden şefkatini esirgememiş olanları aşağılıyor; beni aşağılamış ve aşağılamakta olanları, ve benim aşağılamış olduklarımı, açgözlülükle onların da onaylarını alma beklentisiyle pohpohluyordum. Çünkü insan başarıyı yakaladığında, artık sadece başarıyı kovalar.
...Başarıya tutunduğunda, 'bir sarhoş gibi yerle bir ettiği için meskenini', insanın kendi kişiliğine duyduğu saygıyı koruyarak ayakta kalması mümkün değildir;
...sizi kuşattığı ölçüde, başarının yalnızca sizi yok etme işlevi gördüğünü keşfedersiniz sonunda."
"HİÇLİK BİZİMKİSİ, SEN BİR HİÇLİKTESİN, BİR HİÇ SENİN ADIN, SALTANATIN BİR HİÇ, DÜPEDÜZ HİÇLİK OLAN BİR HİÇLİKTE BİR HİÇ OLACAKSIN" (E.Hemingway).
"...her şeyin yalan olduğunu bilerek derin bir kuyuda yaşayan, kavramaya çalışmanın çekilecek acıya değmeyeceğini hayli erken anlamış olan yapayalnız insanlar..."
"Hayatı değiştirmek, bir palavra. Kırk yaşına gelip hâlâ bizim hayatı değiştirmediğimizi, hayatın bizi değiştirdiğini öğrenememiş gibi hayatı değiştirebileceğini düşünebilmek için salağın teki olmak gerekir. Sonunda hepsinin canı cehenneme deyip taşrada bir köyde bir ev kiraladım. İlk ay her şey muhteşemdi. Yürüyüş yapıyor, bahçeyle ilgileniyor, komşularla gevezelik ediyor, başka hiçbir şey yapmıyordum. Hatta bir hemşireyle tanıştım. Cennet gibi bir yerdi; orada kalmak üzere planlar yapmaya başladım. Sonra her şey berbat oldu. Önce komşularla aramda sorunlar çıktı, sonra kız benden sıkıldı, derken ben sıkılmaya başladım. Günler hiç bitmeyecekmiş gibi uzadı; burada ne halt edeceğim diye düşünmeye başladım ve o zaman ne yaptım biliyor musun, yapabildiğim tek işe, tekrar resim yapmaya koyuldum."
"...yazmak, gerçekliğe kendimi mahvetmeden ya da yanan bir ev gibi kendi üzerime çökmeden bakabilmenin biricik yoluydu, ona anlam ya da anlam yanılsaması bahşedebilmenin biricik yoluydu, aylarca süren o inziva, çalışma, boşu boşuna bekleyiş, ayartma, inandırma, gösterme döneminde olduğu gibi, yolculuğun sonunu, tünelin sonunu, taş duvardaki yarığı kendiliğinden sezinler gibi olmamı sağlayan tek şeydi, beni yeraltından sert havaya çıkaran, ışıktan daha hızlı yol almamı, yıkımın gürültüsü içerisinde kaybettiğim şeyi kısmen telafi etmemi sağlayan tek şeydi, bu yüzden bitirmeliydim kitabı."
***
"Ateşli bir özgürlük dürtüsü ve -hiçbirini ayırmaksızın yalancılar, düzenbazlar sürüsü olarak gördüğü ülkesinin siyasetçilerine, gerçek siyasal gücü elinde bulunduran büyük şirketlere ve ona göre siyasetçilerin ve şirketlerin yalanlarını cezasını çekmeksizin yayan medyaya karșı, olanca mesafeliliği ve beklentisizliğiyle- içinde kabaran öfke yönlendiriyordu onu."
"Normal insanlar ya gerçekliğe tahammül ederler ya da onun tadını çıkarırlar ama onunla bir şey yapamazlar; yazar yapabilir, çünkü onun işi gerçekliği -aldatıcı da olsa- duyguya, güzelliğe dönüştürmektir; bu duygu, bu güzellik onun kalkanıdır ..."
"İnsanlar çok sayıda açıklamanın tek bir açıklamadan daha az inandırıcı olduğunu düşünme eğilimindedirler, ama neredeyse her durum için, birden fazla neden vardır."
(Vietnam Savaşı-bir Amerikan askeri)
"Bu, yok etmek üzere kalkışılan bir savaş: İnsanlar ya da bitki örtüsü, hiç fark etmez, ne kadar çok öldürürsek o kadar iyi. Ülkeyi yerle bir edeceğiz, hiçbir şey bırakmamacasına. Savaşı kazanmayacağız. Bu savaş kazanılabilecek bir savaş olmadığı için kazanmayacağız. ...Boyuna öldürüyoruz ve ölüyoruz, ama neden öldürdüğümüzü ve öldüğümüzü kimse bilmiyor. Hepimiz niye burada olduğumuzu, neden öldürdüğümüzü ve ölebileceğimizi anlamış numarası yapmak için didinip duruyoruz, bunu büsbütün çıldırmamak için yapıyoruz. Çünkü burada hepimiz deliyiz, deliyiz ve yalnızız.
(Vietnam)
"...nem ve sivrisineklerden boğulmuş bir halde çeltik tarlalarında ıslanarak, cangılda gıdım gıdım ilerleyerek, Kutsal Kitap'takine benzer sağanaklara katlanarak, boğazına kadar çamura bulanarak, parazitlere yem olarak, konserveyle beslenerek, sürekli terleyerek, tükenmiş bir halde, vücutlarının her yeri sızlayarak, haftalarca yıkanmadıkları için leş gibi kokarak, hayatta kalma dışındaki her şeye kayıtsızlaşarak, sırtlarında kumanyaları, tepeden tırnağa silahlı bir halde, cangılın yollarına serpiştirilmiş mayınlardan sakınmak için nereye basmaları gerektiğini kestirmeye çalışarak saatlerce yürüdükten sonra- kim bilir kaç kez, ansızın, verdiği bıkkınlık tehlikenin yakınlarda oluşundan çok daha sinir bozucu olan o nihayetsiz yolculukların insanı tüketen tekdüzeliğini yok etmek için, yalnızca bunun için bir an önce silah seslerini duymayı arzulayarak geçiriyorlardı."
"...ve savaş çok öteye, çok hızlı gitme olanağı verir, daha da öteye, daha da hızlı, daha hızlı, daha hızlı, daha hızlı, öyle bir an gelir ki her şey ansızın hızlanır, bir aydınlanma olur, yüksekliğin verdiği baş dönmesi, bilinç kaybı, yakıcı bir kesinlikle, eğer IŞIKTAN DAHA HIZLI YOL ALMAYI BAŞARABİLİRSEN GELECEĞİ GÖRECEĞİNİ HİSSEDERSİN. Keşfettiğim şey işte bu."
"Budalalar, roman yazmanın, duyguyu mümkün olduğunca kışkırtabilmek için en etkileyici sözcükleri seçmekten ibaret olduğunu bilmiyorlar; ...Ve yazarlar, hüküm süren, duyguyu ve hissiyatı yasaklamış olan budalalara karşı bunun tersini söyleme cüretini gösteremeyen korkaklar oldukları için, ortalıkta eleştirmenleri memnun etmeye çalışan yenilikçi memurların penceresinden fırlamış, ıslah edici, soğuk, donuk, nefes alıp vermeyen romandan geçilmiyor."
"...bir an arkasında kaçmaya çalışan ya da pusuya yatmış olan birilerinin mırıldandığını hisseder, arkaya döner, dehşete kapılarak çığlık atar, ateş etmeye başlar, neden çığlık attığını, nereye doğru, kime ateş ettiğini bilmeksizin çığlık atmaya ve ateş etmeye devam eder, durmaksızın ateş eder, durmaksızın çığlık atar, çığlık atmayı ve ateş etmeyi kestiğinde, kana bulanmış elbise ve saç yığınını, parçalanmış küçücük elleri, ayakları, cansız, paramparça bedenlere ait, hâlâ yalvarmakta olan gözleri görür karşısında, öylesine katmerli, ıslak ve kaygandır ki gördüğü şey, hızla kayıp uzaklaşır kavrayışından, dünyanın o birkaç metrelik parçalanmış beden yığınında toplaşan bütün dehşetini görür, bilinci gün ışığında parlayıp duran bu görüntüyü kaldıramaz, kapatır ona kapılarını, sonradan sökün eden, yangınların, bağırsakları dökülmüş hayvanların, ağlayan yaşlıların, ağızları açık, iç organları ortalığa saçılmış kadın ve çocuk cesetlerinin belli belirsiz hayalinden ibarettir.
...(aslında) hiçbir çatışma olmamış, orada hiçbir gerilla saklanmamış, onun birliğinden hiç kimse yaralanmamış; olay, çoğu yaşlı, kadın ve çocuk olan elli beş Vietnamlının ölümüyle sonuçlanmıştı."
"Başarıdan daha zehirli, şöhretten daha öldürücü bir şey olmadığını çok iyi biliyorlar.
...başarı ve şöhret derhal beni bozmaya başladı.
...Zengin, muktedir ve muzaffer olanlarla sıkı fıkı olmak, onların yanında boy göstermek kadar içten içe beni tatmin eden hiçbir şey yoktu.
...daha önce arzu ettiğim, baş döndürücü her şey şimdi elimin altındaymış gibi gözüküyordu ve daha önce lezzetli olan her şey şimdi yavaş yavaş yavanlaşmaya başlamıştı.
Derken, sürekli içmeye başladım; sıkıldığımda sıkılmamak, eğlendiğimde daha fazla eğlenmek için içiyordum. Beni geceleri alkol ve seksle havalara uçtuğum o lunapark trenine bindiren, akşamdan kalma halimle gündüzlerin bulanıklaşmasına yol açan şey içkiydi.
Başarı sarhoşluğu, gerçeklikten intikam almak için o kadar beklediğim anın nihayet gelip çattığını kulağıma fısıldayarak, sınırsız bir güce sahip olma kuruntusuyla gözlerimi karartmıştı. Ansızın, fark gözetmeyen bir kadın avcısına dönüştüm.
...şöhretin beni bir çırpıda onların üstüne çıkardığını, artık onlara ihtiyacım olmadığını da hissettiğim için, her zaman hayranlık duyduğum yakınımdaki insanları ve hiçbir zaman benden şefkatini esirgememiş olanları aşağılıyor; beni aşağılamış ve aşağılamakta olanları, ve benim aşağılamış olduklarımı, açgözlülükle onların da onaylarını alma beklentisiyle pohpohluyordum. Çünkü insan başarıyı yakaladığında, artık sadece başarıyı kovalar.
...Başarıya tutunduğunda, 'bir sarhoş gibi yerle bir ettiği için meskenini', insanın kendi kişiliğine duyduğu saygıyı koruyarak ayakta kalması mümkün değildir;
...sizi kuşattığı ölçüde, başarının yalnızca sizi yok etme işlevi gördüğünü keşfedersiniz sonunda."
"HİÇLİK BİZİMKİSİ, SEN BİR HİÇLİKTESİN, BİR HİÇ SENİN ADIN, SALTANATIN BİR HİÇ, DÜPEDÜZ HİÇLİK OLAN BİR HİÇLİKTE BİR HİÇ OLACAKSIN" (E.Hemingway).
"...her şeyin yalan olduğunu bilerek derin bir kuyuda yaşayan, kavramaya çalışmanın çekilecek acıya değmeyeceğini hayli erken anlamış olan yapayalnız insanlar..."
"Hayatı değiştirmek, bir palavra. Kırk yaşına gelip hâlâ bizim hayatı değiştirmediğimizi, hayatın bizi değiştirdiğini öğrenememiş gibi hayatı değiştirebileceğini düşünebilmek için salağın teki olmak gerekir. Sonunda hepsinin canı cehenneme deyip taşrada bir köyde bir ev kiraladım. İlk ay her şey muhteşemdi. Yürüyüş yapıyor, bahçeyle ilgileniyor, komşularla gevezelik ediyor, başka hiçbir şey yapmıyordum. Hatta bir hemşireyle tanıştım. Cennet gibi bir yerdi; orada kalmak üzere planlar yapmaya başladım. Sonra her şey berbat oldu. Önce komşularla aramda sorunlar çıktı, sonra kız benden sıkıldı, derken ben sıkılmaya başladım. Günler hiç bitmeyecekmiş gibi uzadı; burada ne halt edeceğim diye düşünmeye başladım ve o zaman ne yaptım biliyor musun, yapabildiğim tek işe, tekrar resim yapmaya koyuldum."
"...yazmak, gerçekliğe kendimi mahvetmeden ya da yanan bir ev gibi kendi üzerime çökmeden bakabilmenin biricik yoluydu, ona anlam ya da anlam yanılsaması bahşedebilmenin biricik yoluydu, aylarca süren o inziva, çalışma, boşu boşuna bekleyiş, ayartma, inandırma, gösterme döneminde olduğu gibi, yolculuğun sonunu, tünelin sonunu, taş duvardaki yarığı kendiliğinden sezinler gibi olmamı sağlayan tek şeydi, beni yeraltından sert havaya çıkaran, ışıktan daha hızlı yol almamı, yıkımın gürültüsü içerisinde kaybettiğim şeyi kısmen telafi etmemi sağlayan tek şeydi, bu yüzden bitirmeliydim kitabı."
November 5, 2025
Não consigo apontar um defeito a esta narrativa, mas deixou-me uma angústia...
Read
August 7, 2017Foi assim o primeiro contacto que tive com a escrita de Javíer Cercas, há muito tempo que o mantinha na estante com a vontade crescente de lhe pegar. Este é um livro aberto, onde encontrei muitas reflexões que me fizeram pensar. Foram essas as minhas partes preferidas: os pequenos momentos de introspeção onde os personagens discutiam e me faziam crescer enquanto leitora. Senti que todas aquelas ideias trocadas eram verdadeiras, tão simples e tão duras ao mesmo tempo. Por vezes também me senti encurralada com estas ideias, como se a realidade das mesmas me apertasse um pouco a garganta. Duas personagens muito bem construídas, amigos e antagonistas. Inimigos e salvadores um do outro. A dualidade da vida sempre presente em cada recanto do livro. As duas faces da moeda, tão distintas e tão frequentemente próximas. O abismo logo depois da felicidade. O mal que trazemos para nós próprios e tudo aquilo que não conseguimos evitar (e porquê? Acho que nunca saberemos). Vejo este livro como um desafio. Uma chamada à ação.
Ficou a amargura de por vezes me ter sentido posta de fora nesta história. Nem sempre me senti presente e por isso resisto ainda um pouco a render-me completamente. Mais livros de Javíer Cercas me esperam na estante e não os quero adiar demasiado.
"...só se pode escrever quando se escreve como se estivéssemos mortos e a escrita fosse a única forma de evocar a vida, o último cordão que ainda nos liga a ela."
Ficou a amargura de por vezes me ter sentido posta de fora nesta história. Nem sempre me senti presente e por isso resisto ainda um pouco a render-me completamente. Mais livros de Javíer Cercas me esperam na estante e não os quero adiar demasiado.
"...só se pode escrever quando se escreve como se estivéssemos mortos e a escrita fosse a única forma de evocar a vida, o último cordão que ainda nos liga a ela."
June 14, 2023
Bunca yıldır Cercas'ı tanımadığıma hayıflanıyorum.
Işığın Hızı'nda anlatılan yaşanmışlıkları okurken, aynı zamanda bu yaşanmışlıkların elimizdeki romana dönüşme ve roman içindeki yazarın bu sancılı yazma serüvenine tanıklık ediyoruz.
Işığın Hızı'nda anlatılan yaşanmışlıkları okurken, aynı zamanda bu yaşanmışlıkların elimizdeki romana dönüşme ve roman içindeki yazarın bu sancılı yazma serüvenine tanıklık ediyoruz.
October 26, 2021
Intense. Dark. Challenging.
Javier Cercas is one hell of a writer. Everything I have read to date (four books now) has gone above and beyond what is in a typical book. He works on many levels. One must read carefully or one might get lost. And that is a good thing.
A Spanish writer, who lives in Gerona, spends two years teaching at a mid town university in the late 1980s. He moves back to Spain, gets married and has a kid. During this time writes a novel about this time with little acclaim. However, his next book is about an obscure incident in the Spanish Civil War, which launches him to instant fame.
This is exactly what happened to Javier Cercas. Now in our story, this Spanish author is basically a jerk, self-absorbed, cheats on his wife, and fame goes to his head. He has it all. And then it all falls apart. At times I was so annoyed I thought, what the hell, where is this going?
Now I am old enough to know about the Vietnam War. I am not a big fan. I think it was a war that changed America. It felt like something really wrong happened (as seen from a Canadian point of view). At the heart of the book is a character that our Spanish writer meets in mid-town America, Rodney Falk. He was a Vietnamese war vet with a dark secret.
Our writers thinks this is material for a book but it sets their friendship at odds. Our writer wants the facts; our war hero needs to forget. His big hero is Hemingway, who wrote about the Spanish Civil War. A connection?
Over the course of a life time we meet so many people. Some become our friends for life; others are just passing ships in the night. Yet some of those intense friends we once knew, get lost along the way. Our fault; theirs? Do our past friendship have potential; or it does end abruptly? Or do we just move on?
Do you see how many levels this works? Writers want to write the next big thing. But at what cost? What is the value of friendship? Fame? How does war affect people? Families, friends, lovers all thrown in the mix. The skeletons are brought out of the closet over and over again.
By every means I should hate this book. And that is why I marveled at this book. Brilliant beyond words.
4 or 5. Does it matter?
Javier Cercas is one hell of a writer. Everything I have read to date (four books now) has gone above and beyond what is in a typical book. He works on many levels. One must read carefully or one might get lost. And that is a good thing.
A Spanish writer, who lives in Gerona, spends two years teaching at a mid town university in the late 1980s. He moves back to Spain, gets married and has a kid. During this time writes a novel about this time with little acclaim. However, his next book is about an obscure incident in the Spanish Civil War, which launches him to instant fame.
This is exactly what happened to Javier Cercas. Now in our story, this Spanish author is basically a jerk, self-absorbed, cheats on his wife, and fame goes to his head. He has it all. And then it all falls apart. At times I was so annoyed I thought, what the hell, where is this going?
Now I am old enough to know about the Vietnam War. I am not a big fan. I think it was a war that changed America. It felt like something really wrong happened (as seen from a Canadian point of view). At the heart of the book is a character that our Spanish writer meets in mid-town America, Rodney Falk. He was a Vietnamese war vet with a dark secret.
Our writers thinks this is material for a book but it sets their friendship at odds. Our writer wants the facts; our war hero needs to forget. His big hero is Hemingway, who wrote about the Spanish Civil War. A connection?
Over the course of a life time we meet so many people. Some become our friends for life; others are just passing ships in the night. Yet some of those intense friends we once knew, get lost along the way. Our fault; theirs? Do our past friendship have potential; or it does end abruptly? Or do we just move on?
Do you see how many levels this works? Writers want to write the next big thing. But at what cost? What is the value of friendship? Fame? How does war affect people? Families, friends, lovers all thrown in the mix. The skeletons are brought out of the closet over and over again.
By every means I should hate this book. And that is why I marveled at this book. Brilliant beyond words.
4 or 5. Does it matter?
March 24, 2021
İlk olarak 'Kiracı' kitabıyla tanıştığım ve çok sevdiğim, çağdaş İspanyol edebiyatının en güzel örneklerinden Cercas 'ın son kitabı ile merhabalar.
Yazarların hem kendi hayatları hem de kendi külliyatlarına selam çaktıkları eserlere bayılıyorum. Bu kitap da bunlardan. Sırf bu sebeple bile şansı hakkediyor.
Beni ilk önce etkileyen kitabı (ve yazarın pek çok kitabını) dilimize kazandıran çevirmen Gökhan Aksay' ın kitabın başındaki yazısı oldu. Bu işe kalbini koyduğunu hisseceksiniz.
Kitaba gelirsem, yazar olma gayret ve gayesi içinde olan anlatıcı ile ne nasıl yazılır, okur ne ister yazar ne kadar okura anlatmak istediklerini anlatabilir, bu yolda neler yapılır anlamaya çalışırız. Bu esnada anlatıcımız Vietnam gazisi Rodney ile uzun yıllar etkisi sürecek bir dostluk kuracak ve bu yolculukta mentor belleyecektir. Amerika'nın diğer ülkelere demokrasi götürme(!) maksadı ile dahil olduğu ve acılar ile doldurduğu hayatların yansımasını okumak çok dokunacak. Hatta belki de sizler de benim gibi Rodney 'in hayatına konuk olduğunuzda gözyaşlarınıza hakim olamayacaksınız.
İtiraf ediyorum ki bu sene henüz yarılanmadan okuduğum en iyi ilk on kitaptan biri oldu. Cercas ile muhakkak ki tanışmanız gerek diyor, ısrarla tavsiye ediyorum.
Keyifli okumalar 🌼🌈
#readingismycardio #aslihanneokudu #okudumbitti #2021okumalarım #okuryorumu #kitaptavsiyesi #neokudum #javiercercas #ışığınhızı #gökhanaksay #everestyayınları #çağdaşispanyoledebiyatı #çevirikitaplar #yazarlarkitaplar
Yazarların hem kendi hayatları hem de kendi külliyatlarına selam çaktıkları eserlere bayılıyorum. Bu kitap da bunlardan. Sırf bu sebeple bile şansı hakkediyor.
Beni ilk önce etkileyen kitabı (ve yazarın pek çok kitabını) dilimize kazandıran çevirmen Gökhan Aksay' ın kitabın başındaki yazısı oldu. Bu işe kalbini koyduğunu hisseceksiniz.
Kitaba gelirsem, yazar olma gayret ve gayesi içinde olan anlatıcı ile ne nasıl yazılır, okur ne ister yazar ne kadar okura anlatmak istediklerini anlatabilir, bu yolda neler yapılır anlamaya çalışırız. Bu esnada anlatıcımız Vietnam gazisi Rodney ile uzun yıllar etkisi sürecek bir dostluk kuracak ve bu yolculukta mentor belleyecektir. Amerika'nın diğer ülkelere demokrasi götürme(!) maksadı ile dahil olduğu ve acılar ile doldurduğu hayatların yansımasını okumak çok dokunacak. Hatta belki de sizler de benim gibi Rodney 'in hayatına konuk olduğunuzda gözyaşlarınıza hakim olamayacaksınız.
İtiraf ediyorum ki bu sene henüz yarılanmadan okuduğum en iyi ilk on kitaptan biri oldu. Cercas ile muhakkak ki tanışmanız gerek diyor, ısrarla tavsiye ediyorum.
Keyifli okumalar 🌼🌈
#readingismycardio #aslihanneokudu #okudumbitti #2021okumalarım #okuryorumu #kitaptavsiyesi #neokudum #javiercercas #ışığınhızı #gökhanaksay #everestyayınları #çağdaşispanyoledebiyatı #çevirikitaplar #yazarlarkitaplar
January 21, 2019
Ao final da leitura a única palavra que me veio à cabeça foi como esse é um romance “maduro”. Sua estrutura é tão concisa e seus temas tão minuciosamente trabalhados que dá a sensação de estarmos lendo uma obra que passou tempos no forno pra chegar às nossas mãos. Uma história que fala de culpa, arrependimento, traumas e escolhas. Consegue ser sério e tradicional, mas ao mesmo tempo descontraído e permeado de referências da cultura pop. Um contemporâneo que, a meu ver, já pode ser considerado um clássico. E dos bons!!! :)
May 7, 2013
Someday this war's going to end...
Of course, that quote is not from The Speed of Light; if you know your movie history you’ll hear Robert Duvall as Colonel Kilgore in Apocalypse Now. It’s one of many darkly ironic lines in one of the best movies ever made; he’s just wiped out a Vietnamese village to give his soldiers somewhere to surf, and since he has no clue that the movie he’s in (and the book it’s based on) is about the darkness within man, he can’t comprehend that the war is just going to continue.
I don’t think it’s coincidence that Cercas’ novel has a title that sounds like the opposite of The Heart of Darkness. Just like Coppola built on Conrad, Cercas seems to borrow both from Coppola’s and others’ versions of a war when he writes his own Vietnam war novel. After all, as 40-something Europeans, neither Cercas nor his narrator can claim first-hand experiences of the war; much of it is inevitably going to be based on the way the war has since been portrayed. So when the young Spanish exchange student befriends a war veteran 20 years his senior and tries to understand what happened to him, it makes perfect sense that the veteran in question comes across a bit like Christopher Walken’s character in Deer Hunter, if he’d made it back home and started studying literature – both the writer, the reader and the fictional narrator are seeing reality through a fictional lens.
But this is also where Cercas takes a sharp turn. Because as interesting as the traumatised old soldier might be, it’s obviously a story we’ve seen told before – but it’s only half the story in The Speed of Light. The other half concerns the narrator himself, many years later; he’s grown up as a modern European, and after his time in the US he returns home to Spain, far from wars, starvation and pointless massacres... and yet full of things that can go wrong, things you lie awake at night in horror of. Because just like Heart of Darkness isn’t only about colonial Africa, this isn’t about any specific war, but what happens to people who lose the war with themselves – who end up in a situation where they discover how easy it can be to step across that line. How evil is not necessarily something that comes with flashing lights, official declarations of war, bullets or Wagner at top volume, how the same darkness can turn up in the choices and simple acts we make from day to day. Our young Spaniard grows up, becomes a successful writer, and loses his grip completely; the comfortable life with its clearly stated goals of money, family and safety turns out to open up into an abyss, and we all know the quote about what happens if you look into that abyss... and so after losing everything, he returns to the US to try and find out what happened to the old veteran he knew 20 years earlier, and how to cope with the failure of a dream.
Cercas doesn’t exactly make it easy for himself. Having the same nameless narrator tell everything in flashbacks, with very little dialogue, could be a complete disaster for a less talented writer. But Cercas’ language is so straight-forward and alive that the book never loses its way. The two main characters’ lives and their thoughts on literature, war, fame and the difference between surviving and living is rarely less than fascinating (despite the fact that the theme of the book is based on a misquote of Bob Dylan...), occasionally disturbing, and often quite touching.
They say the speed of light is 300,000 m/s. When you look out in the world, it often seems to move a lot slower than that – it certainly doesn’t seem to be able to banish darkness forever. But we keep chasing it, and while there's no guarantee of catching it, occasionally we see a glimpse. Like this book, for instance.
Of course, that quote is not from The Speed of Light; if you know your movie history you’ll hear Robert Duvall as Colonel Kilgore in Apocalypse Now. It’s one of many darkly ironic lines in one of the best movies ever made; he’s just wiped out a Vietnamese village to give his soldiers somewhere to surf, and since he has no clue that the movie he’s in (and the book it’s based on) is about the darkness within man, he can’t comprehend that the war is just going to continue.
I don’t think it’s coincidence that Cercas’ novel has a title that sounds like the opposite of The Heart of Darkness. Just like Coppola built on Conrad, Cercas seems to borrow both from Coppola’s and others’ versions of a war when he writes his own Vietnam war novel. After all, as 40-something Europeans, neither Cercas nor his narrator can claim first-hand experiences of the war; much of it is inevitably going to be based on the way the war has since been portrayed. So when the young Spanish exchange student befriends a war veteran 20 years his senior and tries to understand what happened to him, it makes perfect sense that the veteran in question comes across a bit like Christopher Walken’s character in Deer Hunter, if he’d made it back home and started studying literature – both the writer, the reader and the fictional narrator are seeing reality through a fictional lens.
But this is also where Cercas takes a sharp turn. Because as interesting as the traumatised old soldier might be, it’s obviously a story we’ve seen told before – but it’s only half the story in The Speed of Light. The other half concerns the narrator himself, many years later; he’s grown up as a modern European, and after his time in the US he returns home to Spain, far from wars, starvation and pointless massacres... and yet full of things that can go wrong, things you lie awake at night in horror of. Because just like Heart of Darkness isn’t only about colonial Africa, this isn’t about any specific war, but what happens to people who lose the war with themselves – who end up in a situation where they discover how easy it can be to step across that line. How evil is not necessarily something that comes with flashing lights, official declarations of war, bullets or Wagner at top volume, how the same darkness can turn up in the choices and simple acts we make from day to day. Our young Spaniard grows up, becomes a successful writer, and loses his grip completely; the comfortable life with its clearly stated goals of money, family and safety turns out to open up into an abyss, and we all know the quote about what happens if you look into that abyss... and so after losing everything, he returns to the US to try and find out what happened to the old veteran he knew 20 years earlier, and how to cope with the failure of a dream.
Cercas doesn’t exactly make it easy for himself. Having the same nameless narrator tell everything in flashbacks, with very little dialogue, could be a complete disaster for a less talented writer. But Cercas’ language is so straight-forward and alive that the book never loses its way. The two main characters’ lives and their thoughts on literature, war, fame and the difference between surviving and living is rarely less than fascinating (despite the fact that the theme of the book is based on a misquote of Bob Dylan...), occasionally disturbing, and often quite touching.
They say the speed of light is 300,000 m/s. When you look out in the world, it often seems to move a lot slower than that – it certainly doesn’t seem to be able to banish darkness forever. But we keep chasing it, and while there's no guarantee of catching it, occasionally we see a glimpse. Like this book, for instance.
May 31, 2021
Uyanabildim mi? Yaşıyorum demek. İyi iyi. Bir cümle için yıllarca beklenebilir. Her sözcük modern insandan daha eski, daha bilge bir varlıktır. Gerçekten de bu kesin, bu tepeden yargı cümlelerindeki ukalalık sorununu çözebilen az sayıdaki yazardan biri olmak isterdim. Çözüm beni başarısızlığa sürüklerken, aynı zamanda yüceltirdi. Bencilce çarpıtmadan duramadığımız gerçekliğin milyarlarca kopyası arasından payıma düşeni bir miktar eğitme şansı verirdi bana. Biraz daha uyanık olabilirdim. Ama dayanamayıp tepeden ateş edersen, üstünlük sende, avcı sensin, Tanrı gibisin oğlum, Tanrı! Çamurdan yatak, taştan yastık, işte gözlerim fal taşı gibi açık gördüğüm düşte beni kuşatan sözcükler filosu, beni pusuya çeken, indirmek isteyen sözcükler mangası. Hedef olmakla avcı olmak arasında hiçbir fark göremediğin bir ilgisizlik düzeyinde bütün günü salakça bir sırıtmayla geçirirsin ve de bu vesikalığın kopan gürültüye bir şey katacağını bilirsin: Bir vahşet dalgası... İlk salvo bambuları biçiyor, tabak gibi geniş yüzeyli arsız bitkilere kaş göz çiziyor, izli mermilere benzer ışık demetlerinin abartılı akışını izliyorum. Neyse ki anlamıyorum. Dünya dışı sözcüklerin huzmeleri mi bunlar? Umarım uzay gemilerine ışınlanmam, umarım bir hiç uğruna teşrih edilip bütünlüğümden olmam. Bende ne bulabilirler ki? Hiç. Hiçbir şey insan bedeninin hiçlikte kapladığı yer kadar hiç olmamıştır. Hemingway bunu bilen tek insan değildi, ama en iyi o anlattı ve keşke en azından bunun bir anlamı olsaydı. Keşke.
August 19, 2023
Hikaye; yazarın bir fırsatı değerlendirmek için Amerika’ya gitmesiyle başlıyor. Asistanlık yaptığı üniversitede odasını, Katalonca dersinde aynı sınıfı paylaştığı eski muharip asker Rodney Falk ile tanıştığı ilk günler ısınma turları olarak görülebilir.
Aslında yazar ve Rodney’in yaklaşık 20 yıla yayılan dostlukları üç perdelik bir oyun havasında da değerlendirilebilir. İlki tanışma ve anlaşma, ikincisi buluşma ve paylaşma, üçüncüsüyse kavuşma ve vedalaşma şeklinde özetlenebilir. Fakat Vietnam meselesinin gündeme gelmesi ile öykünün seyri dramatik bir biçimde değişiyor. Yazarın bu konuda elde ettiği kısıtlı bilgiler merakını cezbetse de, derinlikten yoksun gibidir.
Falk’un Vietnam’a gönderilmeden önce gittiği temel ve ileri eğitim kampları Kubrick’in Full Metal Jacket’ın girizgahından bazı sahneleri anımsatır. Vietnam’daki ilk zamanları ise görece sakin geçer. Sonrasında ise dehşet ve vahşetin içine adım adım gömülür.
Yazarın Amerika dönüşü kariyeri ve özel hayatı inişli çıkışlı bir grafikle aktarılır. Kendi hayatı ile Rodney’inki arasında kurduğu özdeşlik parçaların birleşmesiyle gerçek anlamını bulur.
Not: Kiracı romanından sonra başlanırsa okuma keyfini arttırabilir diye düşünüyorum. Her ne kadar ben tam tersini yapacak olsam da.
Aslında yazar ve Rodney’in yaklaşık 20 yıla yayılan dostlukları üç perdelik bir oyun havasında da değerlendirilebilir. İlki tanışma ve anlaşma, ikincisi buluşma ve paylaşma, üçüncüsüyse kavuşma ve vedalaşma şeklinde özetlenebilir. Fakat Vietnam meselesinin gündeme gelmesi ile öykünün seyri dramatik bir biçimde değişiyor. Yazarın bu konuda elde ettiği kısıtlı bilgiler merakını cezbetse de, derinlikten yoksun gibidir.
Falk’un Vietnam’a gönderilmeden önce gittiği temel ve ileri eğitim kampları Kubrick’in Full Metal Jacket’ın girizgahından bazı sahneleri anımsatır. Vietnam’daki ilk zamanları ise görece sakin geçer. Sonrasında ise dehşet ve vahşetin içine adım adım gömülür.
Yazarın Amerika dönüşü kariyeri ve özel hayatı inişli çıkışlı bir grafikle aktarılır. Kendi hayatı ile Rodney’inki arasında kurduğu özdeşlik parçaların birleşmesiyle gerçek anlamını bulur.
Not: Kiracı romanından sonra başlanırsa okuma keyfini arttırabilir diye düşünüyorum. Her ne kadar ben tam tersini yapacak olsam da.
January 8, 2019
É vidente que Cercas é um excelente contador de estórias, possui um ritmo e entretenimento eficaz como já havia deixado claro em Soldados de Salamina - único livro que lera dele até então - mas para realmente agradar e fazer com que eu intitule o livro como ótimo, o autor tem que ser mais que um bom contador de estórias.
January 28, 2019
Estou em pedaços. Nota 5.
November 18, 2024
Işığın Hızı, ismi gibi sizi içine alıp hızla akıp biten bir kitap.
Javier Cercas, Çağdaş İspanyol Edebiyatı’nın en önemli temsilcilerinden sayılıyor. Işığın Hızı’nı okumadan hemen önce Kiracı isimli kitabını okumuştum. Bu iki kitabı arka arkaya okumanın bazı yerlerde bütünlüğü pekiştirdiğini düşünüyorum.
Gelelim kitabımızın konusuna: Asıl hayali yazarlık olan bir genç, Amerika’daki bir üniversitenin İspanyolca bölümüne asistan olarak gider. O süreçte tanıştığı Rodney Falk ile arkadaş olur. Bir zaman sonra Rodney’in ortadan kaybolması ile arkadaşının hikayesinin yazarın ellerine bırakılması bir olur. Vietnam gazisi olan arkadaşının hikayesi yıllar sonra bile gelip kendi hayatının merkezine oturacaktır. Sizi şaşırtacak, düşündürecek hatta ben olsam ne yapardım dedirtecek bir kitap okumak isterseniz buyurunuz.
Cercas’ın gerçekten çok iyi bir anlatıcı olduğunu da belirtmem gerek. Anlattıklarının ne kadarının gerçek ne kadarının kurmaca olduğunu merak etmeme rağmen kendimi kitaba o kadar kaptırdım ki daha sonrasında araştırmayı bile unuttum. Bence siz de bu kitaba bir şans vermelisiniz.
https://www.instagram.com/cityreaders...
Javier Cercas, Çağdaş İspanyol Edebiyatı’nın en önemli temsilcilerinden sayılıyor. Işığın Hızı’nı okumadan hemen önce Kiracı isimli kitabını okumuştum. Bu iki kitabı arka arkaya okumanın bazı yerlerde bütünlüğü pekiştirdiğini düşünüyorum.
Gelelim kitabımızın konusuna: Asıl hayali yazarlık olan bir genç, Amerika’daki bir üniversitenin İspanyolca bölümüne asistan olarak gider. O süreçte tanıştığı Rodney Falk ile arkadaş olur. Bir zaman sonra Rodney’in ortadan kaybolması ile arkadaşının hikayesinin yazarın ellerine bırakılması bir olur. Vietnam gazisi olan arkadaşının hikayesi yıllar sonra bile gelip kendi hayatının merkezine oturacaktır. Sizi şaşırtacak, düşündürecek hatta ben olsam ne yapardım dedirtecek bir kitap okumak isterseniz buyurunuz.
Cercas’ın gerçekten çok iyi bir anlatıcı olduğunu da belirtmem gerek. Anlattıklarının ne kadarının gerçek ne kadarının kurmaca olduğunu merak etmeme rağmen kendimi kitaba o kadar kaptırdım ki daha sonrasında araştırmayı bile unuttum. Bence siz de bu kitaba bir şans vermelisiniz.
https://www.instagram.com/cityreaders...
July 1, 2009
this book has some excellent reflections about writing and being an artist--the conflict between wanting success/appreciation for your work and doing it "art for art's sake" style.
I like the many references to Hemingway like when he says something like there are two tragedies in life, one is of not getting what you want and the other is getting it. Some of the main themes are regret, loss and the emptiness of life.
Because I haven't read much literature on the Vietnam war I enjoyed reading this book, particularly because it offers a unique perspective--the narrator is a young Spanish literature graduate who has the opportunity to study at the Univ. of Illinois Chambagne-Urbana and leave behind his frustrated starving-bohemian lifestyle, which is where he meets Rodney Falk, Vietnam veteran and participant of the Tiger Force batallion and this is where it starts...
*read for the Modern Time Books Spanish reading group - May 2008*
I like the many references to Hemingway like when he says something like there are two tragedies in life, one is of not getting what you want and the other is getting it. Some of the main themes are regret, loss and the emptiness of life.
Because I haven't read much literature on the Vietnam war I enjoyed reading this book, particularly because it offers a unique perspective--the narrator is a young Spanish literature graduate who has the opportunity to study at the Univ. of Illinois Chambagne-Urbana and leave behind his frustrated starving-bohemian lifestyle, which is where he meets Rodney Falk, Vietnam veteran and participant of the Tiger Force batallion and this is where it starts...
*read for the Modern Time Books Spanish reading group - May 2008*
March 23, 2021
He leído las últimas cuatro quintas partes del libro completamente absorto e hipnotizado. Me ha parecido de una belleza perturbadora, tanto la historia como la escritura de Cercas. Todo el libro nos recuerda algo importante: el tiempo pasa a la velocidad de la luz pero las sombras de tu vida quedarán siempre en ti.
August 25, 2013
Grandísima novela. Cercas tiene una capacidad innata para narrar y contar historias inolvidables. Esta es una de ellas.
July 21, 2016
Cercas escribe muy, muy bien.
July 17, 2020
Μονορούφι. Σπουδαίο.
August 18, 2025
Makul görünen şeyler ise gerçek değildir, gerçeğin kırpılmış halidir, kurgudur. Gerçek daima saçmadır.
Hayatta bazı insanlar vardır, karşılaştığımızda biz de derin izler bırakır. Bazen bu insanlar hayatımızın akışını bile değiştirir. Rodney Falk'da yazar olmak isteyen gencin hayatını değiştiren insanlardan biri.Yazar olmak isteyen genç Cercas'in kendisi. Bu yüzden roman otobiyografik öğeler de taşıyor. İspanya'dan Amerika'ya uzanan bir yolculuğa eşlik ediyoruz. Yazar olmak isteyen genç, Amerika'daki bir üniversitede akademisyen olarak çalışmaya başlıyor. Okulda meslektaşı Rodney ile tanışıyor. Rodney birikimli ve aynı zamanda gizemli ve tekinsiz bir karakter. İki kişinin dostluğu ile birlikte geçmişte yaşanan travmaları da okuyoruz. Rodney'in Vietnam'da yaşadıkları, sebep olduğu acılar, kendisiyle hesaplaşması, vicdan azabı gibi konular metnin ana teması. Ve bu ana tema ikili bir kisilik çıkarmış ortaya. Bir yanda vurdumduymaz biri, bir yanda içinde yasadigi vicdan azabının ağırlığı altında içe dönük bir yaşam süren biri. Cercas müthiş bir kalem. Okuyucuyu her romaninda ters köşe yapmayı seviyor. Bu uslubu, eserlerini çekici yapan özelliklerden biri bana göre Salamina Askerleri, Kiracı, Saplantı romanlarını okumus ve çok sevmistim. Diğer kitaplarını da okuyacagim. Okumak isteyenlere iyi okumalar dilerim
Hayatta bazı insanlar vardır, karşılaştığımızda biz de derin izler bırakır. Bazen bu insanlar hayatımızın akışını bile değiştirir. Rodney Falk'da yazar olmak isteyen gencin hayatını değiştiren insanlardan biri.Yazar olmak isteyen genç Cercas'in kendisi. Bu yüzden roman otobiyografik öğeler de taşıyor. İspanya'dan Amerika'ya uzanan bir yolculuğa eşlik ediyoruz. Yazar olmak isteyen genç, Amerika'daki bir üniversitede akademisyen olarak çalışmaya başlıyor. Okulda meslektaşı Rodney ile tanışıyor. Rodney birikimli ve aynı zamanda gizemli ve tekinsiz bir karakter. İki kişinin dostluğu ile birlikte geçmişte yaşanan travmaları da okuyoruz. Rodney'in Vietnam'da yaşadıkları, sebep olduğu acılar, kendisiyle hesaplaşması, vicdan azabı gibi konular metnin ana teması. Ve bu ana tema ikili bir kisilik çıkarmış ortaya. Bir yanda vurdumduymaz biri, bir yanda içinde yasadigi vicdan azabının ağırlığı altında içe dönük bir yaşam süren biri. Cercas müthiş bir kalem. Okuyucuyu her romaninda ters köşe yapmayı seviyor. Bu uslubu, eserlerini çekici yapan özelliklerden biri bana göre Salamina Askerleri, Kiracı, Saplantı romanlarını okumus ve çok sevmistim. Diğer kitaplarını da okuyacagim. Okumak isteyenlere iyi okumalar dilerim
June 20, 2012
the speed of light (la velocidad de la luz), javier cercas's 2005 novel, is an ambitious work that confronts a number of significant themes, including success, friendship, memory, forgiveness, and the legacy of the vietnam war. spanning some seventeen years in the life of its semi-autobiographical narrator, the speed of light begins with the young aspiring writer and his struggling artist friend, marcos, setting out for a night on the town, which they would inevitably spend getting high, drinking beer, and championing the masterpieces they had yet to even conceive of.
once stateside in urbana (at the same university where cercas himself once worked), the narrator meets rodney falk, a fellow assistant in the spanish department with whom he must share an office. falk, a "surly, eccentric," well-read veteran of the vietnam war, is generally ostracized by his peers (more on account of his perceived peculiarities and anti-social nature than his being years older than most of the other lecturers). falk and the narrator quickly become friends, and their lives become entangled in a way that will not prove evident until many years later, despite long interludes where neither has contact with the other. the narrator, over the course of many years, learns more about the enigmatic falk through falk's own father, a series of letters falk wrote home while in vietnam, and eventually falk's wife and young son. the narrator's quest to understand falk, and perhaps one day tell his story, becomes somewhat of an obsession- concurrent with the modest success he has recently enjoyed (to excess) as a novelist.
cercas's narrator comes to find out that falk was a participant in the my khe massacre (a hamlet in the same village as the more well-known mỹ lai)- a horrendous incident that has a lasting and destructive effect on falk's life. although the speed of light is punctuated by a good many narrative revelations, it is cadenced by a steady progression of corresponding insights on the part of the narrator himself. cercas's storytelling skills are finely honed, and his prose adds richly to the already captivating tale. what distinguishes the novel most of all are the humanity and compunction with which cercas imbues both falk and the narrator.
while many novels have been written about the haunting legacy of war, and especially vietnam, the speed of light forgoes focusing on the arduous experiences of combat in an inhospitable foreign land and instead centers upon the indelible mark left on its participants' psyche, spirit, and character; as well as the ramifications that imprint has on a veteran's friends and loved ones. cercas, in a choice that lends the novel its ambitiousness, does not limit his story to the consequences of war, but enlivens it by adding a counter to his suffering war veteran- the narrator, whose writerly success stands in contrast to the pathos and self-defeat suffered by falk. yet, when the narrator's own life begins to spiral out of his control, as a result of the success he is unable to endure, the similarities between the two character's lives becomes readily apparent and their inherent vulnerabilities as individuals exposed.
the speed of light is a compelling, intimate novel. its serious subject matter is dealt with sincerely and free of affectation. cercas's story is one concerned with notions of fidelity, the pitfalls of accomplishment, and the psychological aftereffects of war atrocities. the speed of light is an emotional, compassionate work and an excellent demonstration by cercas on the power of literature to affect one deeply.
*translated from the spanish by anne mclean (cortázar, vila-matas, evelio rosero, et al)
we didn't know any painters or writers, we didn't go to art openings or book launches but we probably liked to imagine ourselves as two bohemians in an era when bohemians no longer existed or as two terrible kamikazes ready to explode cheerfully against reality; in fact we were nothing more than two arrogant provincials lost in the capital, lonely and furious... we were brutally ambitious. we aspired to fail. but not simply to fail any old way: we aspired to total, radical, absolute failure. it was our way of aspiring to success.on that evening, the young writer encounters an old professor who offers him an opportunity to serve as a teaching assistant in the spanish department at the university of illinois (urbana-champaign). his decision to accept the offer sets in motion the rest of the story, and ends up radically shaping the course of both his life and literary career.
once stateside in urbana (at the same university where cercas himself once worked), the narrator meets rodney falk, a fellow assistant in the spanish department with whom he must share an office. falk, a "surly, eccentric," well-read veteran of the vietnam war, is generally ostracized by his peers (more on account of his perceived peculiarities and anti-social nature than his being years older than most of the other lecturers). falk and the narrator quickly become friends, and their lives become entangled in a way that will not prove evident until many years later, despite long interludes where neither has contact with the other. the narrator, over the course of many years, learns more about the enigmatic falk through falk's own father, a series of letters falk wrote home while in vietnam, and eventually falk's wife and young son. the narrator's quest to understand falk, and perhaps one day tell his story, becomes somewhat of an obsession- concurrent with the modest success he has recently enjoyed (to excess) as a novelist.
cercas's narrator comes to find out that falk was a participant in the my khe massacre (a hamlet in the same village as the more well-known mỹ lai)- a horrendous incident that has a lasting and destructive effect on falk's life. although the speed of light is punctuated by a good many narrative revelations, it is cadenced by a steady progression of corresponding insights on the part of the narrator himself. cercas's storytelling skills are finely honed, and his prose adds richly to the already captivating tale. what distinguishes the novel most of all are the humanity and compunction with which cercas imbues both falk and the narrator.
while many novels have been written about the haunting legacy of war, and especially vietnam, the speed of light forgoes focusing on the arduous experiences of combat in an inhospitable foreign land and instead centers upon the indelible mark left on its participants' psyche, spirit, and character; as well as the ramifications that imprint has on a veteran's friends and loved ones. cercas, in a choice that lends the novel its ambitiousness, does not limit his story to the consequences of war, but enlivens it by adding a counter to his suffering war veteran- the narrator, whose writerly success stands in contrast to the pathos and self-defeat suffered by falk. yet, when the narrator's own life begins to spiral out of his control, as a result of the success he is unable to endure, the similarities between the two character's lives becomes readily apparent and their inherent vulnerabilities as individuals exposed.
the speed of light is a compelling, intimate novel. its serious subject matter is dealt with sincerely and free of affectation. cercas's story is one concerned with notions of fidelity, the pitfalls of accomplishment, and the psychological aftereffects of war atrocities. the speed of light is an emotional, compassionate work and an excellent demonstration by cercas on the power of literature to affect one deeply.
'the atrocious thing about this war is that it's not a war. here the enemy is nobody, because it could be anybody, and they're nowhere, because they're everywhere: inside and out, up and down, in front and behind. they're nobody, but they exist. in other wars you tried to defeat them; not in this one: in this one you try to kill them, even though we all know that by killing them we won't defeat them. it's not worth kidding yourself: this is a war of exterminations, so the more things we kill- people or animals or plants, it's all the same- the better... of course we all make an effort to pretend we understand something, that we know why we're here and killing and maybe dying, but we do it only so we don't go completely crazy. because here we're all crazy, crazy and lonely and without any possibility of advancing or retreating, without any possibility of loss or gain, as if we were going endlessly round and round an invisible circle at the bottom of an empty well, where the sun never reaches. i'm writing in the dark. i'm not afraid. but sometimes it scares me to think i'm on the verge of discovering who i am, that i'll come around a bend on a path some day and see a soldier, and it will be me.'
*translated from the spanish by anne mclean (cortázar, vila-matas, evelio rosero, et al)
Displaying 1 - 30 of 255 reviews