What do you think?
Rate this book
The Law of Worldwide Value
In his new extensively revised and expanded edition of this book, Samir Amin suggests new approaches to Marxian analysis of the crisis of the late capitalist system of generalized, financialized, and globalized oligopolies following on the financial collapse of 2008.
Considering that Marx's Capital, written before the emergence of imperialism as a decisive factor in capitalist accumulation, could provide no explanation for the persistent "underdevelopment" of the countries of the "global South," Amin advances several important theoretical concepts extending traditional Marxian views of capitalist evolution.
Most strikingly, he proposes adding to the model of reproduction in Volume II of Capital a Third Department of Production devoted to surplus absorption, necessitated by the capitalist tendency constantly to produce an economic surplus too large to be realized by the consumption and investment purchases generated within Marx's original two-department model.
Equally interesting is his theoretical concept of "imperialist rent," derived from the scaling of radically different wages paid for the same labor in countries of the North and the South, whose effect has been to provide Northern capital with sufficient profits to permit it to pacify for a long period its conflict with the Northern proletariat. To account for this new type of rent he extends the Marxian "law of value" in the form of a "law of globalized value" whose operations determine such changes in the polarized world system as the industrial growth of many Third-World nations within the global imperialist context.
Amin sees the present crisis as a moment in the second long crisis of the capitalist system, dating from the early 1970's (the first long crisis, he maintains, lasted from 1873 until 1945). He sees no exit from repeated crises under capitalism except the descent into barbarism. The challenge is not to escape from the crisis of capitalism-a hopeless project-but to escape from capitalism in crisis. And Amin reasserts his historical optimism as to the socialist project. He expects a "second wave" of socialist attempts that will stem from the self-liberating efforts of the nations and peoples of the South which, by eliminating the imperialist rent, will lead to an awakening of the Northern popular classes to join the awakening of the global South. This book has an important place among the theoretical resources for anyone involved in the study of contemporary Marxian economic and political theory.
160 pages, Paperback
First published December 1, 2010
2 people are currently reading
680 people want to read
About the author
Samir Amin
285 books316 followersThe Arabic profile: سمير أمين
Samir Amin (Arabic: سمير أمين) (3 September 1931 – 12 August 2018) was an Egyptian-French Marxian economist, political scientist and world-systems analyst. He is noted for his introduction of the term Eurocentrism in 1988 and considered a pioneer of Dependency Theory.
Samir Amin (Arabic: سمير أمين) (3 September 1931 – 12 August 2018) was an Egyptian-French Marxian economist, political scientist and world-systems analyst. He is noted for his introduction of the term Eurocentrism in 1988 and considered a pioneer of Dependency Theory.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 7 of 7 reviews
August 25, 2019
Marx, Laselle’ye 22 Şubat 1858 de yazdığı mektupta, 6 kitap yazmaya niyetliydi. Kapital, Toprak Rantı, Ücretli Emek, Devlet, Uluslararası Ticaret, ve Dünya Pazarı.
Marx’da durmak değil, O’ndan hareket etmek gerekir. Marx kıyısı olmayandır, her zaman eksiktir.
Kapitalizmde, ücretler durağan kaldığında aşırı üretim krizi kaçınılmaz. Kapitalistlerin ilk çözüm önerisi artı değerin önemli kısmının tüketilmesidir, ama bu da doğal değildir çünkü, rekabet, tasarrufu dayatmaktadır. İkinci çözüm önerisi, sistemin sürekli bir şeyler keşfetmesidir. Bunlar, satış maliyetlerinin üretim maliyetine ilavesi, parazitçi veya israfçı yöntemlerin devreye sokulması gibi keşifler olabilir. Üçüncü çözüm önerisi ise devletin, askeri ve sivil harcamalarla sürekli aktif desteğidir.
Oligopoller küresel artık değerin önemli kısmına tekelci rantlar şeklinde el koyar. Günümüzde sermayenin merkezileşmesi; kolektif emperyalizmin temelini oluşturan genelleşmiş finansallaşmış tekeller kapitalizmi ile sağlanmaktadır.
Üretim fiyatları; bir yanda değer yasası, diğer yanda kapitalistler arası rekabet yasası ile belirlenir. Değer, üretim sürecinin bir kategorisi değildir, fiatlar ise dolaşım sürecinin tezahürüdür. Kapitalizm, emeği bağımlı kılarak niteliksizleştirir, somut emeği, soyuta; karmaşık emeği, basite dönüştürür.
Sömürü düzeninde durum saydam değildir, gizlenmişlik söz konusudur. Burjuva, sömürdüğü işçiden değil harekete geçirdiği sermayeden kar ettiğini düşünür.
Sraffa Şeması’nda, ücretler yerine eşdeğeri, yani ücretle satın alınan tüketim malları konulduğunda, emek, üretim eşitliklerinin dışına atılmış olur. Bu durumda sanki metalar emeğin müdahalesi olmadan (burası örtük kalan kısmıdır) başka metalar sayesinde üretilmiş gibi izlenim oluşur, artık tamamıyla sermayeye mal edilir. Finansçı, parayla para kazandığında bunu kendi verimliliğine yorar.
Kapitalizmde ücretler, yeniden üretimin nesnel yasaları ile değil, doğrudan, sınıfların karşı karşıya gelmesiyle oluşur. Dünün Taylorizmi, bugünün otomasyonu işçilerin mücadelesine karşı geliştirilmiştir. İşçi sınıf bezdirilip baş eğinceye kadar, yüksek ücretler enflasyonla aşındırılır ya da milli birlik gerekçesiyle krizin yükü sırtlarına yüklenir.
Üretim faktörleri tarafından yaratılan kısmi verimlilik artışları büyümenin sadece yarısını açıklayabilir. Kapitalist anlayış, aradaki farkı, bağımsız dördüncü faktör saydıkları bilim ve teknoloji katkısına atfeder. Kapitalistler burada, “genel bilmeyi” yeniden keşfederler. Emek ile bilimsel teknik bilgi, insanlık tarihinde birbirinden ayrılmaz, bilgi olmadan üretim mümkün değildir.
Kapitalizm, merkezde içe dönük birikimi hızlandırır, çevrede, bağımlı, dışa dönük modeli dayatır. Çevrede, sistemin yeniden üretimini sağlayan eklemlenme, ihracata ve tüketime endekslidir. Çevre, birinci aşamada tarımsal ürün ve maden ihracatından, ikinci aşamada ithal ikameci sanayi aşamasına geçer, ve merkez sanayilerle ihracatta rekabet eder.
Doğası gereği emparyalist olan kapitalizmde, gelişmiş ülkeleri yakalama hiç bir zaman mümkün olmaz. Merkez proleteryası emek verimliliği artışına paralel reel ücret artışından nemalanır ve sosyal demokrat hegomonyayı kabullenir.
Bağımlı çevre burjuvazisinin sistem içi konumu, uluslararası iş bölümünce belirlenir. Çevre proleteryası kapitalist yapılanmanın tamamlanmamış oluşu ve merkeze bağımlılığı yüzünden aşırı sömürürüye maruzdur. Çevre köyleri, bazen prekapitalist çevrelerin, bazen merkeze eklemlenmiş sermayenin, bazen de sermayenin doğrudan sömürüsüne maruz kalır.
Maden kaynakları yenilenemez. Kapitalist karın bir kısmını bu durum için ayırır ve başka yerlerde başka rezervler arar. Oysa tükenmenin maliyeti toplum için çok farklı bir anlam taşır.
Maden işletmeciliğinde burjuvazinin kolektif çıkarları adına hareket eden ve toprak altında mülkiyet hakkı iddia eden kapitalist devlet, madenleri, serbestçe, sermayenin hakim kesimlerine, sembolik ödemeler karşılığında verir. Sömürge yönetimlerince bedava verilen imtiyazlarla, veya namlu gücüyle yeraltı zenginliklerine el konur. Madeni çıkaran firmaya kar ve rant sağlayan işletme koşulları, mülkiyeti sağlayan devlet ve madeni işleten hakim tekeller arasında, dünya ölçeğinde çatışmalar ve uzlaşmalar sonucu oluşur.
“Ekolojik ayak izi”; kaynakların tüketimi ve yeniden üretiminin birlikte ölçüm sistemi. İnsanın biyokapasitesiyle gezegende yaşam koşularını yeniden üretme kapasitesi ile, toplumun kullanımına sunulan kaynakların tüketimini karşılaştırır. Buna göre dünyanın biyokapasitesi kişi başına 2.1 hag, tüketim düzeyi ise 2.7 hag dir.
Ekofaşist akım, halkların jenosidini ve büyüyen açlığı davet ediyor. Oligopoller, Gramsci’nin ifade ettiği gibi kurbanların tepkisini kuşatıp güçsüzleştirmek, protestoları yumuşatmak için; sözümona, dayanışmacı ekonomi, ekolojik köktencilik, dinsel tolerans, yeşil kapitalizm projeleri hazırlıyor.
Ekofaşizm, yıkıcı etkiyi Avrupa merkezli Promete’ci moderniteye atfeder. Ona göre, modern insan doğanın bir parçası sayılmaz, doğayı kendi ihtiyaçlarına tabii kılmıştır. Bu anlayışla ilerlemeyi mahkum eder, bilimsel keşifler ve teknik ilerleme konusunda postmodernistlerle buluşur.
Marx’da durmak değil, O’ndan hareket etmek gerekir. Marx kıyısı olmayandır, her zaman eksiktir.
Kapitalizmde, ücretler durağan kaldığında aşırı üretim krizi kaçınılmaz. Kapitalistlerin ilk çözüm önerisi artı değerin önemli kısmının tüketilmesidir, ama bu da doğal değildir çünkü, rekabet, tasarrufu dayatmaktadır. İkinci çözüm önerisi, sistemin sürekli bir şeyler keşfetmesidir. Bunlar, satış maliyetlerinin üretim maliyetine ilavesi, parazitçi veya israfçı yöntemlerin devreye sokulması gibi keşifler olabilir. Üçüncü çözüm önerisi ise devletin, askeri ve sivil harcamalarla sürekli aktif desteğidir.
Oligopoller küresel artık değerin önemli kısmına tekelci rantlar şeklinde el koyar. Günümüzde sermayenin merkezileşmesi; kolektif emperyalizmin temelini oluşturan genelleşmiş finansallaşmış tekeller kapitalizmi ile sağlanmaktadır.
Üretim fiyatları; bir yanda değer yasası, diğer yanda kapitalistler arası rekabet yasası ile belirlenir. Değer, üretim sürecinin bir kategorisi değildir, fiatlar ise dolaşım sürecinin tezahürüdür. Kapitalizm, emeği bağımlı kılarak niteliksizleştirir, somut emeği, soyuta; karmaşık emeği, basite dönüştürür.
Sömürü düzeninde durum saydam değildir, gizlenmişlik söz konusudur. Burjuva, sömürdüğü işçiden değil harekete geçirdiği sermayeden kar ettiğini düşünür.
Sraffa Şeması’nda, ücretler yerine eşdeğeri, yani ücretle satın alınan tüketim malları konulduğunda, emek, üretim eşitliklerinin dışına atılmış olur. Bu durumda sanki metalar emeğin müdahalesi olmadan (burası örtük kalan kısmıdır) başka metalar sayesinde üretilmiş gibi izlenim oluşur, artık tamamıyla sermayeye mal edilir. Finansçı, parayla para kazandığında bunu kendi verimliliğine yorar.
Kapitalizmde ücretler, yeniden üretimin nesnel yasaları ile değil, doğrudan, sınıfların karşı karşıya gelmesiyle oluşur. Dünün Taylorizmi, bugünün otomasyonu işçilerin mücadelesine karşı geliştirilmiştir. İşçi sınıf bezdirilip baş eğinceye kadar, yüksek ücretler enflasyonla aşındırılır ya da milli birlik gerekçesiyle krizin yükü sırtlarına yüklenir.
Üretim faktörleri tarafından yaratılan kısmi verimlilik artışları büyümenin sadece yarısını açıklayabilir. Kapitalist anlayış, aradaki farkı, bağımsız dördüncü faktör saydıkları bilim ve teknoloji katkısına atfeder. Kapitalistler burada, “genel bilmeyi” yeniden keşfederler. Emek ile bilimsel teknik bilgi, insanlık tarihinde birbirinden ayrılmaz, bilgi olmadan üretim mümkün değildir.
Kapitalizm, merkezde içe dönük birikimi hızlandırır, çevrede, bağımlı, dışa dönük modeli dayatır. Çevrede, sistemin yeniden üretimini sağlayan eklemlenme, ihracata ve tüketime endekslidir. Çevre, birinci aşamada tarımsal ürün ve maden ihracatından, ikinci aşamada ithal ikameci sanayi aşamasına geçer, ve merkez sanayilerle ihracatta rekabet eder.
Doğası gereği emparyalist olan kapitalizmde, gelişmiş ülkeleri yakalama hiç bir zaman mümkün olmaz. Merkez proleteryası emek verimliliği artışına paralel reel ücret artışından nemalanır ve sosyal demokrat hegomonyayı kabullenir.
Bağımlı çevre burjuvazisinin sistem içi konumu, uluslararası iş bölümünce belirlenir. Çevre proleteryası kapitalist yapılanmanın tamamlanmamış oluşu ve merkeze bağımlılığı yüzünden aşırı sömürürüye maruzdur. Çevre köyleri, bazen prekapitalist çevrelerin, bazen merkeze eklemlenmiş sermayenin, bazen de sermayenin doğrudan sömürüsüne maruz kalır.
Maden kaynakları yenilenemez. Kapitalist karın bir kısmını bu durum için ayırır ve başka yerlerde başka rezervler arar. Oysa tükenmenin maliyeti toplum için çok farklı bir anlam taşır.
Maden işletmeciliğinde burjuvazinin kolektif çıkarları adına hareket eden ve toprak altında mülkiyet hakkı iddia eden kapitalist devlet, madenleri, serbestçe, sermayenin hakim kesimlerine, sembolik ödemeler karşılığında verir. Sömürge yönetimlerince bedava verilen imtiyazlarla, veya namlu gücüyle yeraltı zenginliklerine el konur. Madeni çıkaran firmaya kar ve rant sağlayan işletme koşulları, mülkiyeti sağlayan devlet ve madeni işleten hakim tekeller arasında, dünya ölçeğinde çatışmalar ve uzlaşmalar sonucu oluşur.
“Ekolojik ayak izi”; kaynakların tüketimi ve yeniden üretiminin birlikte ölçüm sistemi. İnsanın biyokapasitesiyle gezegende yaşam koşularını yeniden üretme kapasitesi ile, toplumun kullanımına sunulan kaynakların tüketimini karşılaştırır. Buna göre dünyanın biyokapasitesi kişi başına 2.1 hag, tüketim düzeyi ise 2.7 hag dir.
Ekofaşist akım, halkların jenosidini ve büyüyen açlığı davet ediyor. Oligopoller, Gramsci’nin ifade ettiği gibi kurbanların tepkisini kuşatıp güçsüzleştirmek, protestoları yumuşatmak için; sözümona, dayanışmacı ekonomi, ekolojik köktencilik, dinsel tolerans, yeşil kapitalizm projeleri hazırlıyor.
Ekofaşizm, yıkıcı etkiyi Avrupa merkezli Promete’ci moderniteye atfeder. Ona göre, modern insan doğanın bir parçası sayılmaz, doğayı kendi ihtiyaçlarına tabii kılmıştır. Bu anlayışla ilerlemeyi mahkum eder, bilimsel keşifler ve teknik ilerleme konusunda postmodernistlerle buluşur.
November 25, 2018
This is kind of a mixed bag of a book and not really a fitting tribute to the late Amin nor a particularly good example of Marxist scholarship.
Amin does do some good things here: first, he (like many others) handily disposes of the objection to the labor theory of value on the part of capitalist (i.e. mainstream) economists; and second, he puts the dialectic of the class struggle at the center of marxist economics, where it rightfully belongs.
However, those two good things do not outweigh the many, many troubling things about this (too brief) analysis of, and attempt to extend value into, globalization. At the heart of this book's problems, perhaps, is the apparently unconscious contradiction Amin demonstrates in his own approach to "economism." On the one hand, he castigates "bourgeois" economists for their reliance on the determinism of economic laws...and yet (passim) refers to his own "law of globalized value." For some time while reading this I assumed the title to be ironic; it is not. By making his own scattered theoretical ramblings on value into a "law" Amin treats (albeit theoretically) both "poles" of his dialectic (either looked at as labor/capital or as North/South) as homogeneous monolithic constructs rather than as vast entities that have their own internal differences and conflicts. Ultimately, this makes this work non-dialectical and, demonstrably, non-marxist in nature. This also results in Amin's analysis (particularly the "expanded" parts of the work which deal with the bust of 2008 and its aftermath) "explaining" what is already apparent to nearly everyone who has been moderately attentive to the global situation for the past thirty years. There is no new contribution to analysis here (a la Sweezy, Baran and Magdoff); the uneven exchange between center and periphery, i.e. uneven development, and its role in the imperialist world order has been a staple of not only marxist but leftist critique for two generations now. Amin does make a small tentative contribution toward refining Marx's theory of rent, but that's not really worth the time nor effort of wading through this muddled little monograph.
The other major complaint I have about this work is Amin's tendency to cite only his own works. Not only is this ridiculously egotistical and self-serving (it makes it appear that Amin is solely responsible for any post-marxist contributions to political economy) but it also obscures what work Amin actually _has_ done. For example, he makes the claim on p. 103 that "[t]he capture of ecological measurement by vulgar economics is making huge strides" and that "[t]housands of young researchers in the United States...have been mobilized in this cause." He makes this point to show that _he_ had already made a contribution to integrating ecology into marxist economic analysis (this was a few years before the "ecological rift" had been "rediscovered" in Marx's writings). Yet Amin cites NONE of the "thousands" of such contributions, leaving at least this reader to wonder if Amin has actually read this literature in order to validate his own claims or whether it even exists at all.
Aside from what damage all of this does to Amin's reputation, this is the sort of scholarship that damages the credibility of marxist economic and social critiques in general. The socialist project is not all about _Amin_ and _his_ contribution to theory; it's about changing the lives of workers and, ultimately, all of society, for the better.
Amin does do some good things here: first, he (like many others) handily disposes of the objection to the labor theory of value on the part of capitalist (i.e. mainstream) economists; and second, he puts the dialectic of the class struggle at the center of marxist economics, where it rightfully belongs.
However, those two good things do not outweigh the many, many troubling things about this (too brief) analysis of, and attempt to extend value into, globalization. At the heart of this book's problems, perhaps, is the apparently unconscious contradiction Amin demonstrates in his own approach to "economism." On the one hand, he castigates "bourgeois" economists for their reliance on the determinism of economic laws...and yet (passim) refers to his own "law of globalized value." For some time while reading this I assumed the title to be ironic; it is not. By making his own scattered theoretical ramblings on value into a "law" Amin treats (albeit theoretically) both "poles" of his dialectic (either looked at as labor/capital or as North/South) as homogeneous monolithic constructs rather than as vast entities that have their own internal differences and conflicts. Ultimately, this makes this work non-dialectical and, demonstrably, non-marxist in nature. This also results in Amin's analysis (particularly the "expanded" parts of the work which deal with the bust of 2008 and its aftermath) "explaining" what is already apparent to nearly everyone who has been moderately attentive to the global situation for the past thirty years. There is no new contribution to analysis here (a la Sweezy, Baran and Magdoff); the uneven exchange between center and periphery, i.e. uneven development, and its role in the imperialist world order has been a staple of not only marxist but leftist critique for two generations now. Amin does make a small tentative contribution toward refining Marx's theory of rent, but that's not really worth the time nor effort of wading through this muddled little monograph.
The other major complaint I have about this work is Amin's tendency to cite only his own works. Not only is this ridiculously egotistical and self-serving (it makes it appear that Amin is solely responsible for any post-marxist contributions to political economy) but it also obscures what work Amin actually _has_ done. For example, he makes the claim on p. 103 that "[t]he capture of ecological measurement by vulgar economics is making huge strides" and that "[t]housands of young researchers in the United States...have been mobilized in this cause." He makes this point to show that _he_ had already made a contribution to integrating ecology into marxist economic analysis (this was a few years before the "ecological rift" had been "rediscovered" in Marx's writings). Yet Amin cites NONE of the "thousands" of such contributions, leaving at least this reader to wonder if Amin has actually read this literature in order to validate his own claims or whether it even exists at all.
Aside from what damage all of this does to Amin's reputation, this is the sort of scholarship that damages the credibility of marxist economic and social critiques in general. The socialist project is not all about _Amin_ and _his_ contribution to theory; it's about changing the lives of workers and, ultimately, all of society, for the better.
May 2, 2020
A very concise, clear book which is really indispensable for Marxists interested in understanding the operations of imperialism - stressing, within the law of globalized value, that whilst the value of labour-power is globalized, rates of profit remain 'national'. Amin uses this distinction to explain the existence of 'imperialist rent' and, I think usefully, derives from this some conclusions about the role of the proletariat in the periphery vs. its role in the metropole. I appreciated Amin's reference to Michael Lebowitz, whose work I've also found valuable, and his distinguishing between the law of value and historical materialism - seeing Capital as a *critique* of political economy and highlighting the place of class struggle.
I have reservations about the usefulness of Baran and Sweezy and the Monthly Review school, and Amin explains the existence of imperialism through their arguments about a tendency towards surplus which cannot find an outlet - necessitating a Department III alongside Marx's Department I (means of production) and Department II (consumption goods) which is the basis for monopoly capitalism. I think I agree with critics of Baran and Sweezy that this is a break with Marx's value theory, and that surplus absorption is not necessarily a problem for capitalism. However, I'm uncertain about how important this Department III actually is for the insights of Amin which I value - whilst it's how he explains the rise of imperialism, I feel that there are alternatives more in keeping with Marx's value theory (i.e. the LTRPF giving rise to a search for higher rates of profit) which are also consistent with Amin's broader arguments.
I have reservations about the usefulness of Baran and Sweezy and the Monthly Review school, and Amin explains the existence of imperialism through their arguments about a tendency towards surplus which cannot find an outlet - necessitating a Department III alongside Marx's Department I (means of production) and Department II (consumption goods) which is the basis for monopoly capitalism. I think I agree with critics of Baran and Sweezy that this is a break with Marx's value theory, and that surplus absorption is not necessarily a problem for capitalism. However, I'm uncertain about how important this Department III actually is for the insights of Amin which I value - whilst it's how he explains the rise of imperialism, I feel that there are alternatives more in keeping with Marx's value theory (i.e. the LTRPF giving rise to a search for higher rates of profit) which are also consistent with Amin's broader arguments.
September 22, 2022
Samir Amin'in modern emperyalizm tahlili, değer yasasının küreselleştiği tezine dayanıyor. 'Artık' kavramı, üçüncü sektörün (devlet) oluşumu, emperyalist rant, hepsi bu merkezi teoride bütünleşiyor. Bu kitap da daha önce parça parça dile getirilen tezi, derli toplu anlatmak için kaleme alınmış.
Ancak kitabın okunmasının kolay olmadığını söylemeliyim.
Birincisi Amin, kitabı soyut iktisadi modeller üzerine kurulmuş argümanlarla başlatarak, pedagojik olarak kötü bir tercih yapmış. Kapital ve üzerine yazılmış pek çok kitapta bu soyutlamalar mevcut, okuyucusu aşinadır. Ancak onlarda formüllere geçmeden önce onları anlaşılır kılan daha "sözel" bir bağlam var. Amin, kestirmeden gitmiş. Yorulup bırakanlar olabilir. (Devamında açılıyor)
İkincisi, Fikret Başkaya'nın (kimse kusura bakmasın) berbat çevirisi zaten zor olan (belki de çeviri yüzünden) metnin okunmasını daha da zorlaştırmış. Yan cümleciklerde boğulan bir Türkçe var. Neye göre yabancı sözcük (örn. mobilize etmek) bırakılmış, bazı yerlerde niye Arapça kökenli Türkçede ısrar edilmiş, o da belli değil. Bazı kavram tercihleri büsbütün sorgulanır nitelikte.
Örneğin "Avrupamerkezcilik" kitabı da orijinali Fransızcadan Mehmet Sert tarafından dilimize kazandırılmış. Onun çevirisi su gibi akıyor.
Her halükarda, kitap, Amin külliyatının önemli bir parçası. Diğerleriyle birlikte okunduğunda tezler daha anlaşılır olacak ve merkezi önemi daha iyi anlaşılacaktır.
Ancak kitabın okunmasının kolay olmadığını söylemeliyim.
Birincisi Amin, kitabı soyut iktisadi modeller üzerine kurulmuş argümanlarla başlatarak, pedagojik olarak kötü bir tercih yapmış. Kapital ve üzerine yazılmış pek çok kitapta bu soyutlamalar mevcut, okuyucusu aşinadır. Ancak onlarda formüllere geçmeden önce onları anlaşılır kılan daha "sözel" bir bağlam var. Amin, kestirmeden gitmiş. Yorulup bırakanlar olabilir. (Devamında açılıyor)
İkincisi, Fikret Başkaya'nın (kimse kusura bakmasın) berbat çevirisi zaten zor olan (belki de çeviri yüzünden) metnin okunmasını daha da zorlaştırmış. Yan cümleciklerde boğulan bir Türkçe var. Neye göre yabancı sözcük (örn. mobilize etmek) bırakılmış, bazı yerlerde niye Arapça kökenli Türkçede ısrar edilmiş, o da belli değil. Bazı kavram tercihleri büsbütün sorgulanır nitelikte.
Örneğin "Avrupamerkezcilik" kitabı da orijinali Fransızcadan Mehmet Sert tarafından dilimize kazandırılmış. Onun çevirisi su gibi akıyor.
Her halükarda, kitap, Amin külliyatının önemli bir parçası. Diğerleriyle birlikte okunduğunda tezler daha anlaşılır olacak ve merkezi önemi daha iyi anlaşılacaktır.
Want to read
June 10, 2020I'll pick this one up again when I'm intellectually able to. There are less arcane introductions to Amin's economic work, anyway.
January 10, 2025
On imperialist rent and dependency theory. Understanding how capitalism operates on a global scale creating unequal power dynamics between nations as the periphery nations are kept in a cycle of exploitation as the value created in the periphery is siphoned off to enrich the core. Core countries import cheap raw materials and labor from the periphery, the value created by workers in the global south is systematically devalued while the finished goods produced in the global north are sold at a much higher price back to the global south. Wealth generated in the periphery is drained to sustain higher wages, better infrastructure and advance industries in the core. Briefly talks about delinking for the periphery nations to truly develop. They need to focus on domestic production and self reliance while distancing themselves from the global capitalist system.
July 6, 2014
great banter
Displaying 1 - 7 of 7 reviews