Bettine Vriesekoop is a former table tennis player from the Netherlands. Between 1977 and 2002 she played at top level in Europe. She retired from competition in 1997. While training in China she became interested in the culture and then studied Chinese language and philosophy in Leiden. Between 2006 and 2009 she worked in Beijing as a freelance correspondent for several Dutch newspapers including NRC Handelsblad.
De schrijfster weet helaas geen goede balans te vinden tussen het verhaal wat ze over China wil vertellen en hoe ze dit persoonlijk ervaren heeft. Het geheel heeft hier een dagboek stijl door gekregen die vooral over de schrijfster zelf gaat. China wordt helaas het decor van het verhaal in plaats van het onderwerp. Als bijgevolg daarvan worden onderwerpen net als het interessant begint te worden afgekapt. Daardoor ontbrak het voor mij aan diepgang en verdween het leesplezier nadat ik enkele hoofdstukken had gelezen.
Door familiebanden is China mijn tweede vaderland geworden en heb ik er veel tijd doorgebracht, veel gereisd van Noord naar Zuid en van Oost naar West. Uit ervaring ben ik ook achterdochtig geworden met betrekking tot mediatieke verslaggeving en reportages over dat land dat in feite geen land is, maar een smeltkroes van culturen. En ik ben ook achterdochtig geworden over boeken die door westerlingen over China geschreven worden. Verslaggeving, reportages en boeken geschreven door westerlingen hebben al te dikwijls dat superieure ondertoontje en associëren een "kritische" blik met negativiteit, waardoor die publicaties dikwijls mijlenver verwijderd zijn van de realiteit die je ervaart als je in aanraking komt met het land en de mensen. Bettine Vriesekoop bezondigt zich soms aan dat superieure ondertoontje, wat zich manifesteert in haar woordkeuzes en haar commentaren, maar al bij al geloof ik in haar eerlijke en oprechte genegenheid voor het land, de mensen en de cultuur. Haar artikels zijn informatief, haar houding tegenover de mensen blijft warm en respectvol, haar kritische blik verzandt niet in neerbuigende negativiteit. Dit boek van Bettine Vriesekoop verdient een plaats naast het prachtige "Beestig China" van Tom Van de Weghe.
Bettine Vriesekoop was toptennisser ( tafeltennis) en kende China al van jongs af aan omdat tafeltennis daar een belangrijke sport is. Later leerde ze ook Chinees. In 2008 vonden de Olympische Spelen in China plaats. Ze solliciteerde bij de NRC naar de functie van redacteur buitenland in China. Ondanks haar nog beperkte journalistieke ervaring werd ze aangenomen. Ze beschrijft hoe ze met haar jonge zoontje naar Peking vertrekt en daar een netwerk opbouwt. In die jaren was China, vergeleken met daarvoor en daarna relatief open, zij het dat je met veel gevoeligheden rekening moest houden. Ze maakte reportages over een grote aardbeving, over de Olympische Spelen, de Oeigoeren en ook over verdwenen kinderen die ontvoerd worden en worden doorverkocht, in feite moderne slavernij. Ook bezocht ze undercover Noord Korea. Als lezer krijg je onvermoede indrukken van China. Bettine schrijft met sterke persoonlijke betrokkenheid
Dit boek gaat over een ex-topsporter die als journaliste gaat werken in China en via het boek ervaar je wat daar allemaal bij komt kijken. Opzich was dat een interessant aan het boek. Minder vond ik de persoonlijke indruk die ik kreeg van de schrijfster, namelijk erg negatief, erg stigmatiserend en ze leek mij geen aardig persoon.
Zelf heb ik jarenlang op redelijk hoog niveau getafeltennist, dus ik kan me ongeveer een voorstelling maken van wat Bettine Vriesekoop in haar leven heeft moeten doen en laten voor de sport, om zo hoog te komen als zij is gekomen. Mijn respect voor haar als tafeltennisster is dan ook oneindig groot.
Na haar topsportcarrière heeft Vriesekoop zich ook op maatschappelijk vlak tot een hoog niveau op weten te werken. Zo werd ze, naar eigen zeggen ook voor haar een verrassing, correspondent voor de NRC in China. Na een voor haar zeer droevige tijd (haar man overleed terwijl zij drie maanden zwanger was van hun zoon Tymo) verhuisde ze samen met de kleine Tymo, zonder enige journalistieke ervaring, maar dankzij tafeltennis wel met kennis van China, naar Beijing.
Dit boek begint met haar sollicitatiegesprek bij de NRC, en verhaalt vervolgens over haar tijd in China. Na het volgen van de tv-serie Langs De Oevers Van De Yangtze van Ruben Terlou, was ik eigenlijk wel benieuwd geworden naar wat Bettine over China zou schrijven. Haar boek biedt eenzelfde kijk op China als Terlou al bood: dat van een buitenstaander, maar wel een zeer goed ingelezen buitenstaander. Verhalen over gewone mensen met een gewoon leven, die onder druk van het communisme en de aanwezigheid van de Veiligheidspolitie er maar het beste van maken. Verhalen over dappere mensen, die opkomen voor de mensenrechten en dat niet zelden met hun eigen vrijheid of leven bekopen. Verhalen over 4 juni 1989, de ellende op het Plein van de Hemelse Vrede en een echtpaar dat daarbij hun zoon verloor. Verhalen over gruwelijke martelingen (zoals die van een vrouwelijke hoogleraar, die door het Rode Leger in de schoorsteen van haar eigen huis werd gestopt tot ze stikte, en haar familie die niet wist waar ze was, tot het in huis begon te stinken). Verhalen over hoe het is om als nieuwbakken journalist in China je werk te doen, met de druk van deadlines en het liever niet mee willen werken van de chinezen in je nek. Maar ook de persoonlijke verhalen van Bettine en haar zoon, die evengoed de moeite waard zijn om te lezen.
Het boek heeft een prettige schrijfstijl: terloops, betrokken en eenvoudig geschreven. Het biedt een prachtig inkijkje in een land dat voor velen van ons toch best nog een black box is.
Het enige minpunt dat ik kan bedenken is dat er een betere corrector op had moeten zitten. Er staan behoorlijk wat taalfouten in het boek, en als eindredacteur irriteert me dat mateloos. Maar desondanks dus een aanrader!
Good book, she writes well, all about her 3 years of being a CHina reporter for a Dutch newspaper. How it is to live in the expat community of Beijing, with a kid in an internat'l school in a country where there are lots of kidnappings of children [one of the topics she researches and reports on]. She was very lucky to have an "ayi" recommended to her who not only spoke English and could cook, clean, take care of the child and everything else connected to the household [standing in long lines to pay electric bills, get permits], but always had the interests of her employer at heart and knew the system of about everything.
Vriesekoop seems to have good sense about who to ask for recommendations as well. Her assistant turned out to be invaluable as well, making arrangements for travel, interviews, translating and interpreting.
Bettine tells us about her life as a foreign correspondent for a big Dutch paper in China, where she stayed for 1000 days. She was an apprentice in the beginning, but fought her way to the status of a very good and expererienced correspondent. She tells us about her initial communication problems, the culture shock, the responsabilities of a single mom and her warm friendships (with Chinese people) that took some time to develop. She was in China during the Olympic Games informs us well about them. Her style is rather dry and staccato, but what she tells remains very interesting.
This is an interesting book about an important period in the recent history of China. Bettine Vriezekoop describes the developments in the period that China organised the olympic games. China changes at an astonishing pace. The author also writes about the many difficulties which encounter a woman from a Western European country. A woman, who lives alone with one son and who has to find her way in China as a journalist. No easy task!
Voor iedereen die in China is geïnteresseerd een prettig leesbaar verslag van de tijd die Bettine Vriesekoop daar doorbracht als verslaggeefster voor het NRC. Persoonlijke observaties over de cultuurverschillen tussen Nederland en China worden afgewisseld met informatie over de politieke situatie in de aanloop naar de Olympische Spelen - nog steeds actueel.