What do you think?
Rate this book
Η ζωή είναι αγάπη
Κανείς δε φανταζόταν πως μια ξέγνοιαστη βραδιά γλεντιού και χαράς θα μετατρεπόταν σε εφιάλτη. Ένα αναπάντεχο ατύχημα κόστισε στην Ιάνθη την τετραπληγία. Σε κλάσμα δευτερολέπτου είδε τα όνειρά της να γκρεμίζονται και πίστεψε για λίγο πως δεν άξιζε να ζει μια τέτοια ζωή. Όμως βρήκε τη θέληση και το κουράγιο να αγωνιστεί και να διεκδικήσει όσα της ανήκαν. Και η ζωή πήρε τον δρόμο της και τα όνειρά της άρχισαν να γίνονται πραγματικότητα.
«Αν μπορούσα, θα άπλωνα τα χέρια να τον σφίξω στην αγκαλιά μου, να τον γεμίσω με φιλιά… Αλλά δεν μπορούσα, γι’ αυτό έπρεπε να τον κάνω πέρα, γιατί ήταν μια αταίριαστη αγάπη. Αυτή η αφοσίωσή του με πλημμύριζε ευτυχία και φόβο. Ευτυχία γιατί ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δε φαντάστηκα πως θα βρισκόταν κάποιος να με αγαπήσει σε σημείο που να θέλει να με παντρευτεί. Φοβόμουν να πιστέψω στη διάρκεια του ενθουσιασμού και στη γνησιότητα της αγάπης του. Με φόβιζε η δύναμη του πάθους του, έμοιαζε με ξέχειλο ορμητικό ποτάμι που στη βιασύνη του παρασέρνει ό,τι βρεθεί στον δρόμο του… Απ’ την άλλη, υποκλινόμουν με δέος μπρος στην ανιδιοτέλεια της αγάπης του. Δεν ήξερα αν η δική μου μπορούσε ποτέ να φτάσει το μέγεθος της δικής του. Γιατί η δική μου αγάπη ήταν ήπια, τρυφερή· δεν έκανα καμιά υπέρβαση, ούτε θυσία για να τον κατακτήσω».
Μια ιστορία για την πίστη στον άνθρωπο και τη δύναμη της αγάπης.
«Αν μπορούσα, θα άπλωνα τα χέρια να τον σφίξω στην αγκαλιά μου, να τον γεμίσω με φιλιά… Αλλά δεν μπορούσα, γι’ αυτό έπρεπε να τον κάνω πέρα, γιατί ήταν μια αταίριαστη αγάπη. Αυτή η αφοσίωσή του με πλημμύριζε ευτυχία και φόβο. Ευτυχία γιατί ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δε φαντάστηκα πως θα βρισκόταν κάποιος να με αγαπήσει σε σημείο που να θέλει να με παντρευτεί. Φοβόμουν να πιστέψω στη διάρκεια του ενθουσιασμού και στη γνησιότητα της αγάπης του. Με φόβιζε η δύναμη του πάθους του, έμοιαζε με ξέχειλο ορμητικό ποτάμι που στη βιασύνη του παρασέρνει ό,τι βρεθεί στον δρόμο του… Απ’ την άλλη, υποκλινόμουν με δέος μπρος στην ανιδιοτέλεια της αγάπης του. Δεν ήξερα αν η δική μου μπορούσε ποτέ να φτάσει το μέγεθος της δικής του. Γιατί η δική μου αγάπη ήταν ήπια, τρυφερή· δεν έκανα καμιά υπέρβαση, ούτε θυσία για να τον κατακτήσω».
Μια ιστορία για την πίστη στον άνθρωπο και τη δύναμη της αγάπης.
480 pages, Paperback
First published October 7, 2014
38 people want to read
About the author
Γιόλα Δαμιανού-Παπαδοπούλου
16 books15 followersΗ Γιόλα Δαμιανού Παπαδοπούλου γεννήθηκε στη Λευκωσία. Έζησε πολλά χρόνια στο Κογκό και τη Νιγηρία. Σπούδασε Δημοσιογραφία και συνεργάστηκε με ραδιοφωνικούς σταθμούς, περιοδικά και εφημερίδες της Κύπρου σε Χρονογραφήματα, Πολιτιστικά και έρευνα.
Έχει γράψει μυθιστορήματα και διηγήματα για ενήλικες και παιδιά ενώ για το συγγραφικό της έργο έχει αποσπάσει κρατικά βραβεία και πολλές άλλες διακρίσεις σε Κύπρο, Ελλάδα και Ευρώπη.
Έχει γράψει μυθιστορήματα και διηγήματα για ενήλικες και παιδιά ενώ για το συγγραφικό της έργο έχει αποσπάσει κρατικά βραβεία και πολλές άλλες διακρίσεις σε Κύπρο, Ελλάδα και Ευρώπη.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 13 of 13 reviews
November 8, 2014
Όταν έπιασα στα χέρια μου το καινούριο βιβλίο της Γιόλας Δαμιανού-Παπαδοπούλου ήξερα πως θα διάβαζα ένα κείμενο εξαιρετικά καλογραμμένο. Μετά τον «Αργό Χορό» δεν περίμενα τίποτε λιγότερο. Ωστόσο η ανάγνωση του «Η ζωή είναι αγάπη» υπήρξε ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου.
Το βιβλίο μας διηγείται τη ζωή της Ιάνθης. Μιας νέας κοπέλας, που τα έχει όλα και είναι γεμάτη όνειρα. Η υπέροχη οικογένειά της την στηρίζει και η ίδια, πανέμορφη και χαρισματική, είναι έτοιμη να ανοίξει τα φτερά της και να πετάξει προς ένα ελπιδοφόρο μέλλον. Όμως ένα λάθος, μια «κακή στιγμή», της στερούν τα πάντα όταν η Ιάνθη καθίσταται τετραπληγική. Ή μάλλον έτσι νομίζουν οι υπόλοιποι. Η Ιάνθη και η κυρία Δαμιανού-Παπαδοπούλου ωστόσο έχουν αντίθετη γνώμη.
Η αναπηρία είναι απλώς μία κατάσταση που η ηρωίδα του βιβλίου καλείται να αντιμετωπίσει. Μαζί με την οικογένεια και τον περίγυρο της, προσπαθούν να φέρουν στην επιφάνεια τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι με τετραπληγία, αλλά κυρίως καλούνται να διαχειριστούν το στίγμα, την αδιαφορία της πολιτείας, την «καλοσύνη των ξένων». Γιατί η Ιάνθη ξέρει πως, όσο δύσκολο κι αν είναι, η τετραπληγία δεν την καθορίζει απόλυτα, δεν την κάνει κάτι διαφορετικό. Είναι ακόμη ένα χαρακτηριστικό της. Εξακολουθεί να είναι ο ίδιος άνθρωπος που ήταν πριν το ατύχημα. Κάνει όνειρα, έχει σκέψεις, επιθυμίες και πάνω από όλα, ζει.
Πέρασα στιγμές που δεν μπορούσα να συνεχίσω την ανάγνωση γιατί δε ξεχώριζα τα γράμματα εξαιτίας των δακρύων μου. Πέρασα στιγμές που ενώ σκεφτόμουν να προχωρήσω στο διάβασμά μου, απλώς δεν ήθελα να το κάνω, επιθυμώντας να επιβραδύνω την εμπειρία της ανάγνωσης. Πέρασα στιγμές που σκέφτηκα πως εάν ένα βιβλίο μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή, το «Η ζωή είναι αγάπη» είναι ένα τέτοιο λογοτεχνικό δημιούργημα. Δεν έκλαψα από οίκτο για την πρωταγωνίστρια ή τις καταστάσεις. Δεν επιβράδυνα εξαιτίας κάποιου αισθήματος συμπόνιας ή στεναχώριας. Απλώς ήρθα αντιμέτωπη με την αλήθεια του. Μέσα στις συγκεκριμένες σελίδες δεν υπήρξε ούτε ένα συναίσθημα που δεν θα είχε η οικογένειά μου, η οικογένεια του οποιουδήποτε. Δεν υπήρξε ούτε μία σκέψη που δεν θα έκαναν οι φίλοι μας, ο περίγυρός μας. Που δεν θα κάναμε εμείς. Ταυτόχρονα, το βιβλίο «Η ζωή είναι αγάπη» υπηρετεί έναν συγκεκριμένο σκοπό. Σε μια χώρα που έχουμε μάθει να κρίνουμε και να επικρίνουμε ότι θεωρούμε διαφορετικό από εμάς, σε μια κοινωνία που μας εκπαιδεύει για το τι είναι καλό και κακό και θέτει κανονιστικά πρότυπα για τον ευτυχισμένο και τον δυστυχισμένο, θεωρώ πως λογοτεχνικά κείμενα όπως της Γιόλας Δαμιανού-Παπαδοπούλου είναι απαραίτητα για να μπορέσουμε να νοηματοδοτήσουμε με έναν πιο ειλικρινή και ισότιμο τρόπο την ίδια τη ζωή.
Διαβάστε αυτό το βιβλίο γιατί είναι ότι πιο αληθινό, όμορφο και συγκλονιστικό μπορείτε να διαβάσετε. Μια σπουδαία πένα, ένα αριστουργηματικό δημιούργημα που σου αρπάζει την καρδιά, στην κομματιάζει και στην ξανακολλά λίγο-λίγο, ώστε να σε ελευθερώσει.
Το βιβλίο μας διηγείται τη ζωή της Ιάνθης. Μιας νέας κοπέλας, που τα έχει όλα και είναι γεμάτη όνειρα. Η υπέροχη οικογένειά της την στηρίζει και η ίδια, πανέμορφη και χαρισματική, είναι έτοιμη να ανοίξει τα φτερά της και να πετάξει προς ένα ελπιδοφόρο μέλλον. Όμως ένα λάθος, μια «κακή στιγμή», της στερούν τα πάντα όταν η Ιάνθη καθίσταται τετραπληγική. Ή μάλλον έτσι νομίζουν οι υπόλοιποι. Η Ιάνθη και η κυρία Δαμιανού-Παπαδοπούλου ωστόσο έχουν αντίθετη γνώμη.
Η αναπηρία είναι απλώς μία κατάσταση που η ηρωίδα του βιβλίου καλείται να αντιμετωπίσει. Μαζί με την οικογένεια και τον περίγυρο της, προσπαθούν να φέρουν στην επιφάνεια τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι με τετραπληγία, αλλά κυρίως καλούνται να διαχειριστούν το στίγμα, την αδιαφορία της πολιτείας, την «καλοσύνη των ξένων». Γιατί η Ιάνθη ξέρει πως, όσο δύσκολο κι αν είναι, η τετραπληγία δεν την καθορίζει απόλυτα, δεν την κάνει κάτι διαφορετικό. Είναι ακόμη ένα χαρακτηριστικό της. Εξακολουθεί να είναι ο ίδιος άνθρωπος που ήταν πριν το ατύχημα. Κάνει όνειρα, έχει σκέψεις, επιθυμίες και πάνω από όλα, ζει.
Πέρασα στιγμές που δεν μπορούσα να συνεχίσω την ανάγνωση γιατί δε ξεχώριζα τα γράμματα εξαιτίας των δακρύων μου. Πέρασα στιγμές που ενώ σκεφτόμουν να προχωρήσω στο διάβασμά μου, απλώς δεν ήθελα να το κάνω, επιθυμώντας να επιβραδύνω την εμπειρία της ανάγνωσης. Πέρασα στιγμές που σκέφτηκα πως εάν ένα βιβλίο μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή, το «Η ζωή είναι αγάπη» είναι ένα τέτοιο λογοτεχνικό δημιούργημα. Δεν έκλαψα από οίκτο για την πρωταγωνίστρια ή τις καταστάσεις. Δεν επιβράδυνα εξαιτίας κάποιου αισθήματος συμπόνιας ή στεναχώριας. Απλώς ήρθα αντιμέτωπη με την αλήθεια του. Μέσα στις συγκεκριμένες σελίδες δεν υπήρξε ούτε ένα συναίσθημα που δεν θα είχε η οικογένειά μου, η οικογένεια του οποιουδήποτε. Δεν υπήρξε ούτε μία σκέψη που δεν θα έκαναν οι φίλοι μας, ο περίγυρός μας. Που δεν θα κάναμε εμείς. Ταυτόχρονα, το βιβλίο «Η ζωή είναι αγάπη» υπηρετεί έναν συγκεκριμένο σκοπό. Σε μια χώρα που έχουμε μάθει να κρίνουμε και να επικρίνουμε ότι θεωρούμε διαφορετικό από εμάς, σε μια κοινωνία που μας εκπαιδεύει για το τι είναι καλό και κακό και θέτει κανονιστικά πρότυπα για τον ευτυχισμένο και τον δυστυχισμένο, θεωρώ πως λογοτεχνικά κείμενα όπως της Γιόλας Δαμιανού-Παπαδοπούλου είναι απαραίτητα για να μπορέσουμε να νοηματοδοτήσουμε με έναν πιο ειλικρινή και ισότιμο τρόπο την ίδια τη ζωή.
Διαβάστε αυτό το βιβλίο γιατί είναι ότι πιο αληθινό, όμορφο και συγκλονιστικό μπορείτε να διαβάσετε. Μια σπουδαία πένα, ένα αριστουργηματικό δημιούργημα που σου αρπάζει την καρδιά, στην κομματιάζει και στην ξανακολλά λίγο-λίγο, ώστε να σε ελευθερώσει.
April 19, 2016
Μια στιγμή αρκεί τελικά για να αλλάξει τις ζωές μας και όχι πάντα προς το καλύτερο. Αυτή είναι η βασική αλήθεια που πρέπει να αντιμετωπίσει κανείς διαβάζοντας το συγκεκριμένο βιβλίο. Πιστεύω πολύ στο momentum και στο ταιμινγκ που γίνεται κάτι. Ξεκίνησα λοιπόν το η ζωή είναι αγάπη σε μια μέρα που δε σταματούσα να γκρινιάζω συνεχώς και ακατάπαυστα για τις ένα σωρό αναποδιές και μικροατυχίες που μου είχαν συμβεί αυτή τη μέρα μακαρίζοντας την τύχη μου και οι οποίες βρήκαν το δρόμο τους όταν ξαναεπέστρεψε το αίμα στο κεφάλι μου και άρχισα να λειτουργώ με λογική και σύνεση. Ξεκινώντας λοιπόν την ανάγνωση και συνειδητοποιώντας την ακριβή θεματολογία του βρέθηκα αντιμέτωπη με μια πολύ σκληρή για τη δεδομένη στιγμή και ψυχισμό που βρισκόμουν πραγματικότητα. Ας μην κοροιδευόμαστε βέβαια και μεταξύ μας. Και ποιος δεν γκρινιάζει στο παραμικρό εμπόδιο που μπορεί να βρεθεί στο δρόμο του και ποιος δεν έχει απελπιστεί και λυγίσει απέναντι σε καταστάσεις που φαινομενικά έχουν λύση όταν όμως γίνεσαι μάρτυρας μιας τέτοιας κατάστασης έστω και μέσω της ανάγνωσης δε μπορείς να μην προβληματιστείς για τις εκπλήξεις που μας επιφυλάσσει η ζωή, η μοίρα το πεπρωμένο μας Δεν είναι η πρώτη φορά που διαβάζω ένα αντίστοιχο και ευαίσθητο θέμα όπως αυτό της τετραπληγίας η οποία καθηλώνει χιλιάδες συνανθρώπων μας εκεί έξω όμως θεωρώ ότι η συγγραφέας που είναι το πρώτο βιβλίο της που διαβάζω κατάφερε με τη σπουδαία πένα της να προσδώσει μια επιπλέον λεπτότητα και ευαισθησία σε ένα θέμα που σίγουρα κινητοποιεί και συγκινεί εμάς που είμαστε απέξω και δεν το ζούμε αλλά κακά τα ψέματα με ένα τρόπο επιφανειακό από τη στιγμή που δεν είναι δικό μας πρόβλημα. Για φανταστείτε όμως μια μέρα στα ξαφνικά και μάλιστα τη στιγμή που είχατε τακτοποιήσει τη ζωή σας ξαφνικά να καθηλωθείτε σε ένα κρεββάτι και όχι μόνο αυτό να χεις να αντιμετωπίσεις και το εχθρικό περιβάλλον μιας κοινωνίας που κωφεύει και αδιαφορεί απέναντι στις ανάγκες αυτών των ανθρώπων. Αν κάτι λοιπόν κράτησα από αυτό το βιβλίο που με κάνει περήφανη που το διάβασα είναι το μεγαλείο ψυχής της Ιάνθης της ηρωίδας μας. Το παραδέχομαι είμαι λιγόψυχη. Είμαι ένας άνθρωπος που λυγίζει μπροστά σε πολύ μικρότερες δυσκολίες και το λέω γιατί έστω και αν το διαβάσω σε ένα προϊόν μυθοπλασίας δεν παύει να μου προκαλεί κατάπληξη και συγκίνηση η δύναμη και το ψυχικό σθένος αυτής της κοπέλας να αποδεχτεί την νέα κατάσταση πραγμάτων στη ζωή της και να παλέψει για μια καλύτερη ζωή. Ξεπερνώντας το αρχικό σοκ και μούδιασμα που σου προκαλεί από μόνη της η εικόνα σου καθηλωμένης σε ένα καρότσι χωρίς δυνατότητα να αυτοεξυπηρετηθείς και να κάνεις ότι σου προστάζουν τα νιάτα και η αθωότητα της ηλικίας σου και καταδικασμένος να επιβιώσεις με άνισους όρους είναι πραγματικά άξιο θαυμασμού να καταφέρνεις να βρεις τη δύναμη να διεκδικήσεις μια ζωή αντάξια των προσδοκιών σου. Δεν ξέρω αν σφίχτηκε η ψυχή μου, αν συγκινήθηκα, αν έκλαψα περισσότερο με την αστείρευτη δύναμη αυτού του νεαρού κοριτσιού και τη δίψα του για ζωή. Θυμάμαι πόσο τραγικό είχα θεωρήσει το γεγονός ότι έσπασα το χέρι μου όπου ξαφνικά βρέθηκα στην ανάγκη της μητέρας μου να με ντύνει να με ταίζει. Με ένα απλό σπάσιμο χεριού. Πραγματικά δε μπορώ να βρεθώ και να φανταστώ την ψυχοσύνθεση ενός κοριτσιού που ξαφνικά δε μπορεί να κουνηθεί καν, να νιώσει ένα άγγιγμα, να χαιδέψει το προσωπο του αγαπημένου της, να θηλάσει πόσο μάλλον να αγκαλιάσει το παιδί της. Χωρίς να σου χαιδεύει τα αυτιά γιατί η συγγραφέας δεν επιλέγει να φτάσει στο σημείο να ωραιοποιήσει κιόλας την κατάσταση το βιβλίο αυτό είναι ένα σπουδαίο μάθημα για την ανθρώπινη θέληση και δύναμη για τα ψυχικά αποθέματα που κανείς δε γνωρίζει ότι έχει σε τέτοιο βαθμό μέχρι να χρειαστεί να τα δοκιμάσει. Όχι δε θα σας πω ψεμματα δεν υπονοώ ότι βρήκα ένα νέο νόημα ζωής μετά από αυτό το βιβλίο ούτε παίρνω όρκο τιμής ότι τέρμα η γκρίνια απλά μέσα από τέτοια αναγνώσματα διαπιστώνω κάθε φορά ότι καλό θα ήταν που και που να έχουμε ανοιχτά τα μάτια μας και να κοιτάμε γύρω μας τι συμβαίνει και να μην περιοριζόμαστε στο Δόξα τω Θεώ που δεν το έπαθα εγώ αλλά να απλώνουμε το χέρι μας και να αγκαλιάζουμε όλα αυτά τα άτομα που δε ζητούν τίποτα περισσότερο από το αυτονόητο από το να του αφήσουμε να ζήσουν και να μην τους καταδικάζουμε σε θάνατο εν ζωή.
June 30, 2017
http://georgette60.blogspot.gr/2017/0...
Η ζωή είναι αγάπη και η αγάπη είναι ζωή όπως γράφει ο μεγάλος ποιητής Χαλίλ Γκιμπράν,δίνοντας έμπνευση και ελπίδα.
Η οδυνηρή συναισθηματική φόρτιση που αποκομίζεις από την ανάγνωση του βιβλίου δεν περιγράφεται.Από την αρχή έως το τέλος η συγκίνηση και τα δάκρυα πρωτοστατούν.Ένα κοινωνικό θέμα τόσο ευαίσθητο,αυτό της τετραπληγίας που η ζωή τους διαμορφώνεται σε άλλη πραγματικότητα γεμάτη περιορισμούς και αντιξοότητες,ανατρέποντας σχέδια,στόχους,προσδοκίες.Η συγγραφέας μέσω της πρωτοπρόσωπης αφήγησης και με μία γραφή κατανοητή και στρωτή,τολμά να θίξει το θέμα της συγκεκριμένης αναπηρίας όπου η απώλεια ανεξαρτησίας έχει καταστρεπτική ψυχολογική επίδραση όχι μόνο στους πάσχοντες,αλλά και στους γύρω.Μέσω όμως της ηρωίδας Ιάνθης και μίας αληθινής αγάπης,δίνει ένα ελπιδοφόρο μήνυμα ,μία δύναμη ψυχής και διδάγματα ζωής.Η 20χρονη Ιάνθη,περνώντας μέσα από τον πόνο,την απόγνωση,τον θυμό,την αυτολύπηση,την αγανάκτηση,τον φόβο,την ζήλια,την κατάθλιψη του πρώτου καιρού με δραματική επίδραση στον ψυχικό της κόσμο,κατορθώνει να παλέψει την ζωή με όνειρα και σθένος φθάνοντας στην αποδοχή ��ης κατάστασής της.Συνειδητοποιημένη πλέον με την ποιότητα ζωής που είναι το ζητούμενο,χωρίς ελπίδα ίασης στο μέλλον,με δύναμη και ελπίδα διεκδικεί την ζωή απολαμβάνοντας μέσα ενός ρομαντισμού την τρυφερότητα,τον έρωτα και αντιμετωπίζει την πραγματικότητα με τις όποιες δυσκολίες δίνοντας το παράδειγμα της θέλησής της και του αγώνας της στους γύρω αλλά κυρίως στο άμμεσο οικογενειακό περιβάλλον που είναι και οι βασικοί παράγοντες για την μετέπειτα ζωή της.Γιατί όλα αυτά τα άτομα είναι όπως όλοι μας,άτομα με αισθήματα,άτομα που ζητούν μία αγκαλιά,άτομα έξυπνα,άτομα συμπαθητικά κ.ο.κ. και πρέπει να απολαμβάνουν όλα τα αγαθά της ζωής με την κοινή ένταξή τους και με τις ανάλογες διευκολύνσεις ευαισθητοποιώντας όλους από την Πολιτική ηγεσία μέχρι και τον πιο ανίδεο ώστε να πάψουν να αντιδρούν οι περισσότεροι με τρόμο βλέποντας άτομα με ειδικές ανάγκες.
Η ανάγνωση του βιβλίου τελειώνει.Εικόνες,περιγραφές,συναισθήματα χορεύουν στο μυαλό,κλονίζοντας την σκέψη μας.Ερωτηματικά εγείρονται αλλά και πολλά διδάγματα και μηνύματα.Συγχαρητήρια στην κυρία Γιόλα Δαμιανού - Παπαδοπούλου για ακόμη ένα κοινωνικό θέμα και με τον σεβασμό που το έθιξε.
Η ζωή είναι αγάπη και η αγάπη είναι ζωή όπως γράφει ο μεγάλος ποιητής Χαλίλ Γκιμπράν,δίνοντας έμπνευση και ελπίδα.
Η οδυνηρή συναισθηματική φόρτιση που αποκομίζεις από την ανάγνωση του βιβλίου δεν περιγράφεται.Από την αρχή έως το τέλος η συγκίνηση και τα δάκρυα πρωτοστατούν.Ένα κοινωνικό θέμα τόσο ευαίσθητο,αυτό της τετραπληγίας που η ζωή τους διαμορφώνεται σε άλλη πραγματικότητα γεμάτη περιορισμούς και αντιξοότητες,ανατρέποντας σχέδια,στόχους,προσδοκίες.Η συγγραφέας μέσω της πρωτοπρόσωπης αφήγησης και με μία γραφή κατανοητή και στρωτή,τολμά να θίξει το θέμα της συγκεκριμένης αναπηρίας όπου η απώλεια ανεξαρτησίας έχει καταστρεπτική ψυχολογική επίδραση όχι μόνο στους πάσχοντες,αλλά και στους γύρω.Μέσω όμως της ηρωίδας Ιάνθης και μίας αληθινής αγάπης,δίνει ένα ελπιδοφόρο μήνυμα ,μία δύναμη ψυχής και διδάγματα ζωής.Η 20χρονη Ιάνθη,περνώντας μέσα από τον πόνο,την απόγνωση,τον θυμό,την αυτολύπηση,την αγανάκτηση,τον φόβο,την ζήλια,την κατάθλιψη του πρώτου καιρού με δραματική επίδραση στον ψυχικό της κόσμο,κατορθώνει να παλέψει την ζωή με όνειρα και σθένος φθάνοντας στην αποδοχή ��ης κατάστασής της.Συνειδητοποιημένη πλέον με την ποιότητα ζωής που είναι το ζητούμενο,χωρίς ελπίδα ίασης στο μέλλον,με δύναμη και ελπίδα διεκδικεί την ζωή απολαμβάνοντας μέσα ενός ρομαντισμού την τρυφερότητα,τον έρωτα και αντιμετωπίζει την πραγματικότητα με τις όποιες δυσκολίες δίνοντας το παράδειγμα της θέλησής της και του αγώνας της στους γύρω αλλά κυρίως στο άμμεσο οικογενειακό περιβάλλον που είναι και οι βασικοί παράγοντες για την μετέπειτα ζωή της.Γιατί όλα αυτά τα άτομα είναι όπως όλοι μας,άτομα με αισθήματα,άτομα που ζητούν μία αγκαλιά,άτομα έξυπνα,άτομα συμπαθητικά κ.ο.κ. και πρέπει να απολαμβάνουν όλα τα αγαθά της ζωής με την κοινή ένταξή τους και με τις ανάλογες διευκολύνσεις ευαισθητοποιώντας όλους από την Πολιτική ηγεσία μέχρι και τον πιο ανίδεο ώστε να πάψουν να αντιδρούν οι περισσότεροι με τρόμο βλέποντας άτομα με ειδικές ανάγκες.
Η ανάγνωση του βιβλίου τελειώνει.Εικόνες,περιγραφές,συναισθήματα χορεύουν στο μυαλό,κλονίζοντας την σκέψη μας.Ερωτηματικά εγείρονται αλλά και πολλά διδάγματα και μηνύματα.Συγχαρητήρια στην κυρία Γιόλα Δαμιανού - Παπαδοπούλου για ακόμη ένα κοινωνικό θέμα και με τον σεβασμό που το έθιξε.
December 11, 2024
Important theme, average literature and story...
Το βιβλίο αυτό δεν είναι στο στιλ των βιβλίων που διαβάζω, μου το δάνεισε μία φίλη και δεν ήθελα να την προσβάλω. Πριν λίγους μήνες έφυγε από τη ζωή ένα κοντινό μου πρόσωπο που ήταν τετραπληγικό και ίσως για αυτό η φίλη να υπέθεσε ότι θα με άγγιζε, δεν ξέρω.
Να τονίσω εξαρχής ότι τα μηνύματα που προσπαθεί να περάσει το βιβλίο, ότι οι άνθρωποι με αναπηρίες παραμένουν άνθρωποι και έχουν δικαιώματα στη ζωή, με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνη όπως και κάθε λογικό άνθρωπο άλλωστε. Ωστόσο κατά τα άλλα η γραφή ήταν μετριότατη, ο συναισθηματισμός και τα διδάγματα που αισθάνονται ότι πρέπει να αναλύουν όλη την ώρα οι συγγραφείς τέτοιου είδους ανάμεσα στην αφήγηση της ιστορίας με ξένισε, η παρεμβολή δύο κεφαλαίων από τη μεριά της μητέρας και του αγαπημένου της πρωταγωνίστριας ήταν ατυχής, πολλές φορές οι χρονολογίες δεν μου βγαίνανε... Ακόμα υπήρχαν ένα σωρό υπερβολές τύπου "μπράβο παιδί μου, έγραψες δυο πράγματα στην εφημερίδα, σου δίνουμε μία στήλη όλη δική σου στα 18" και υπήρχαν άλλα λάθη
Το βασικότερο όμως σημείο που δεν μου άρεσε και με παραξένεψε, ήταν η νοοτροπία της συγγραφέα και όλων των προσώπων της ιστορίας. Δεν ξέρω πολλά από Κύπρο, αλλά σε μεγάλη πόλη το '90 η προτεραιότητα των γονιών και των ίδιων των νεαρών είναι να παντρευτούν από τα 20; Το 2000τόσο ο πατέρας ψυχραίνεται με το γιό επειδή σώνει και καλά θέλει να τον κάνει αθλητή και το παιδί διαλέγει κάτι άλλο; Οι γονείς δεν έχουν ενσυναίσθηση για τα παιδιά τους και τις ανάγκες τους και θέλουν να τα μειώνουν και να τα ελέγχουν για το παραμικρό; Ποια μάνα μιλάει όπως μιλούσε η Ντίνα στην Ιάνθη και γιατί; Οι παρέες των κοριτσιών είναι γεμάτες ζήλιες και δολοπλοκίες και τα μόνα τους όνειρα είναι σχετικά με τον πρίγκηπα που θα έρθει πάνω στο άσπρο άλογο να τις ζητήσει σε γάμο; Άλλη φιλοδοξία πέρα από την "αποκατάσταση" δεν υπάρχει; Δεν μου αρέσει η έκφραση αλλά η επαρχιώτικη και γυναικουλίστικη λογική των πρωταγωνιστών στο βιβλίο ήταν απεχθής και εξωγήινη για βιβλίο υποτίθεται σύγχρονο !
Γενικά πολύ μελόδραμα και περίεργες συμπεριφορές για τα λάθος πράγματα στα λάθος σημεία.
ΥΓ: Αυτό πάλι με την κουλή ποίηση τι ήταν;
Το βιβλίο αυτό δεν είναι στο στιλ των βιβλίων που διαβάζω, μου το δάνεισε μία φίλη και δεν ήθελα να την προσβάλω. Πριν λίγους μήνες έφυγε από τη ζωή ένα κοντινό μου πρόσωπο που ήταν τετραπληγικό και ίσως για αυτό η φίλη να υπέθεσε ότι θα με άγγιζε, δεν ξέρω.
Να τονίσω εξαρχής ότι τα μηνύματα που προσπαθεί να περάσει το βιβλίο, ότι οι άνθρωποι με αναπηρίες παραμένουν άνθρωποι και έχουν δικαιώματα στη ζωή, με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνη όπως και κάθε λογικό άνθρωπο άλλωστε. Ωστόσο κατά τα άλλα η γραφή ήταν μετριότατη, ο συναισθηματισμός και τα διδάγματα που αισθάνονται ότι πρέπει να αναλύουν όλη την ώρα οι συγγραφείς τέτοιου είδους ανάμεσα στην αφήγηση της ιστορίας με ξένισε, η παρεμβολή δύο κεφαλαίων από τη μεριά της μητέρας και του αγαπημένου της πρωταγωνίστριας ήταν ατυχής, πολλές φορές οι χρονολογίες δεν μου βγαίνανε... Ακόμα υπήρχαν ένα σωρό υπερβολές τύπου "μπράβο παιδί μου, έγραψες δυο πράγματα στην εφημερίδα, σου δίνουμε μία στήλη όλη δική σου στα 18" και υπήρχαν άλλα λάθη
Το βασικότερο όμως σημείο που δεν μου άρεσε και με παραξένεψε, ήταν η νοοτροπία της συγγραφέα και όλων των προσώπων της ιστορίας. Δεν ξέρω πολλά από Κύπρο, αλλά σε μεγάλη πόλη το '90 η προτεραιότητα των γονιών και των ίδιων των νεαρών είναι να παντρευτούν από τα 20; Το 2000τόσο ο πατέρας ψυχραίνεται με το γιό επειδή σώνει και καλά θέλει να τον κάνει αθλητή και το παιδί διαλέγει κάτι άλλο; Οι γονείς δεν έχουν ενσυναίσθηση για τα παιδιά τους και τις ανάγκες τους και θέλουν να τα μειώνουν και να τα ελέγχουν για το παραμικρό; Ποια μάνα μιλάει όπως μιλούσε η Ντίνα στην Ιάνθη και γιατί; Οι παρέες των κοριτσιών είναι γεμάτες ζήλιες και δολοπλοκίες και τα μόνα τους όνειρα είναι σχετικά με τον πρίγκηπα που θα έρθει πάνω στο άσπρο άλογο να τις ζητήσει σε γάμο; Άλλη φιλοδοξία πέρα από την "αποκατάσταση" δεν υπάρχει; Δεν μου αρέσει η έκφραση αλλά η επαρχιώτικη και γυναικουλίστικη λογική των πρωταγωνιστών στο βιβλίο ήταν απεχθής και εξωγήινη για βιβλίο υποτίθεται σύγχρονο !
Γενικά πολύ μελόδραμα και περίεργες συμπεριφορές για τα λάθος πράγματα στα λάθος σημεία.
ΥΓ: Αυτό πάλι με την κουλή ποίηση τι ήταν;
December 13, 2017
Πόσο βαθιά ανθρώπινο και συγκινητικό βιβλιο!Πραγματικά ένιωσα πολλά συναισθήματα διαβάζοντας το..Η συγγραφέας με εναν ανθρώπινο αλλα και συνάμα ευαίσθητο τρόπο διαχειρίστηκε το δύσκολο θεμα της τετραπληγιας.. μέσα απο τα ματια της ηρωίδας με τις αγωνίες της τους φοβους ,το κουραγιο της και τους αγώνες της ..αυτο το βιβλίο σε κάνει να αναθεωρησεις πολλά για την ζωή σου και να την δεις με διαφορετικά ματια, να μπεις στον κοσμο των ανθρώπων με.κινητικά προβλήματα να δεις τις αγωνίες τους τις δυσκολίες που αντιμετωπιζουν σε μια κοινωνια σκληρη, κ να δεις πόσο γενναίοι είναι και να τους θαυμασεις, να νιωσεις τοσο μικρος μπροστα τους..θα μου μείνει στο μυαλο ως ενα βιβλιο γεματο μυνήματα αλλα και η συγγραφεας ως ενας ανθρωπος ευαισθητος και τρυφερος..
May 3, 2018
Η ζωή είναι αγάπη!!Τι όμορφος τίτλος πόσοα συναισθήματα σου γεννά!!Μόλις τελείωσα το βιβλίο,μια σκέψη καρφώθηκε στο μυαλό πόσο δύναμη θέλει ένας άνθρωπος για να αντέξει και να υπερβεί τον εαυτό του αν βρεθεί ποτέ στην θέση της Ιάνθης.
Το βιβλίο βασίζεται σε αληθινή ιστορία και εξελίσσεται στην Κύπρο.Ένα κορίτσι γεμάτο όνειρα να γίνει δημοσιογράφος,ερωτευμένη και πολύ αγαπητή.Σε μια στιγμή τρέλας όλα ανατρέπονται.Μια κούρσα θανάτου έχει ως αποτέλεσμα την τετραπληγία της Ιάνθης.Η ζωή της άλλαξε.Το εικοσάχρονο κορίτσι έπρεπε πλέον να δεχτεί ότι από δω και πέρα θα εξαρτάται από άλλους για τα πάντα.Έτσι άρχισε ο γολγοθάς.Τα αισθήματα που επικρατούσαν μέσα της ήταν το μίσος,ο θυμός,η άρνηση και ο φόβος.Μίσος και θυμό για τον φίλο της Άντυ που την έφερε σε αυτή την κατάσταση και για τις φίλες της που βγήκαν αλώβητες από το τρακάρισμα.Άρνηση για το ότι θα μείνει έτσι όλη της τη ζωή και φόβο πως θα είναι πάντα εξαρτημένη από τρίτους και μπορεί να την αφήσουν μόνη να υποφέρει.
Η μεταφορά της σε κέντρο αποκατάστασης στην Αγγλία θα τη βοηθήσει να αλλάξει τρόπο σκέψης.Θα μάθει ότι αν θέλει μπορεί να καταφέρει πολλά.Το σώμα της μπορεί να είναι πλέον αδύναμο και ακίνητο,η καρδιά της όμως και το μυαλό της είναι δυνατά και όλα ζωντάνια.
Η οικογένεια και οι νέοι και οι παλιοί της φίλοι θα της σταθούν και θα τη βοηθήσουν να κάνει πολλά περισσότερα από όσα μπορεί.
Ο Φώτης θα δώσει νέο νόημα στη ζωή της μετά την προδοσία του Άντυ και θα της δείξει ότι υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν πέρα από την εξωτερική εμφάνιση.
Ένα μάθημα ζωής!!!!Το βιβλίο είναι όλο γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο.Σε άλλες περιπτώσεις κουράζει.Στη συγκεκριμένη πιστεύω ότι έτσι έπρεπε να γίνει.Είναι ο τρόπος για να νιώσεις και να καταλάβεις πως νιώθει ένας άνθρωπος στη θέση της Ιάνθης.Το μίσος,ο θυμός ακόμα και απέναντι στο θεό που δεν την πήρε κοντά του,η άρνηση της κατάστασης της(ότι είναι μη αναστρέψιμη) και ο φόβος της ανημποριάς,της μοναξιάς και της απομόνωσης.
Με έκανε να δω ότι πραγματικά ζούμε σε ένα κράτος που δεν κάνει τιποτα για να βοηθήσει τους ανάπηρους.Δεν μιλάμε μόνο οικονομικά αλλά τουλάχιστον το δικαίωμα να βγαίνουν από το σπίτι,να ψωνίζουν και να διασκεδάζουν.Δεν υπάρχουν παντού ράμπες.Ακόμα κι αν υπάρχουν δεν υπάρχει αρκετός χώρος για αναπηρικά καροτσάκια.
Υπέροχο βιβλίο γεμάτο νοήματα και αγάπη για τη ζωή!!!Το συνιστώ!!!!Ειδικά όσοι έχουν διαβάσει το Πριν έρθεις εσύ ,πρέπει να δούν και την άλλη πλευρά.Την πλευρά που δείχνει ότι δεν πρέπει να παραιτείσαι αλλά να μάχεσαι γι'αυτά που ονειρεύεσαι σε όποια κατάσταση κι αν είσαι.
Το βιβλίο βασίζεται σε αληθινή ιστορία και εξελίσσεται στην Κύπρο.Ένα κορίτσι γεμάτο όνειρα να γίνει δημοσιογράφος,ερωτευμένη και πολύ αγαπητή.Σε μια στιγμή τρέλας όλα ανατρέπονται.Μια κούρσα θανάτου έχει ως αποτέλεσμα την τετραπληγία της Ιάνθης.Η ζωή της άλλαξε.Το εικοσάχρονο κορίτσι έπρεπε πλέον να δεχτεί ότι από δω και πέρα θα εξαρτάται από άλλους για τα πάντα.Έτσι άρχισε ο γολγοθάς.Τα αισθήματα που επικρατούσαν μέσα της ήταν το μίσος,ο θυμός,η άρνηση και ο φόβος.Μίσος και θυμό για τον φίλο της Άντυ που την έφερε σε αυτή την κατάσταση και για τις φίλες της που βγήκαν αλώβητες από το τρακάρισμα.Άρνηση για το ότι θα μείνει έτσι όλη της τη ζωή και φόβο πως θα είναι πάντα εξαρτημένη από τρίτους και μπορεί να την αφήσουν μόνη να υποφέρει.
Η μεταφορά της σε κέντρο αποκατάστασης στην Αγγλία θα τη βοηθήσει να αλλάξει τρόπο σκέψης.Θα μάθει ότι αν θέλει μπορεί να καταφέρει πολλά.Το σώμα της μπορεί να είναι πλέον αδύναμο και ακίνητο,η καρδιά της όμως και το μυαλό της είναι δυνατά και όλα ζωντάνια.
Η οικογένεια και οι νέοι και οι παλιοί της φίλοι θα της σταθούν και θα τη βοηθήσουν να κάνει πολλά περισσότερα από όσα μπορεί.
Ο Φώτης θα δώσει νέο νόημα στη ζωή της μετά την προδοσία του Άντυ και θα της δείξει ότι υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν πέρα από την εξωτερική εμφάνιση.
Ένα μάθημα ζωής!!!!Το βιβλίο είναι όλο γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο.Σε άλλες περιπτώσεις κουράζει.Στη συγκεκριμένη πιστεύω ότι έτσι έπρεπε να γίνει.Είναι ο τρόπος για να νιώσεις και να καταλάβεις πως νιώθει ένας άνθρωπος στη θέση της Ιάνθης.Το μίσος,ο θυμός ακόμα και απέναντι στο θεό που δεν την πήρε κοντά του,η άρνηση της κατάστασης της(ότι είναι μη αναστρέψιμη) και ο φόβος της ανημποριάς,της μοναξιάς και της απομόνωσης.
Με έκανε να δω ότι πραγματικά ζούμε σε ένα κράτος που δεν κάνει τιποτα για να βοηθήσει τους ανάπηρους.Δεν μιλάμε μόνο οικονομικά αλλά τουλάχιστον το δικαίωμα να βγαίνουν από το σπίτι,να ψωνίζουν και να διασκεδάζουν.Δεν υπάρχουν παντού ράμπες.Ακόμα κι αν υπάρχουν δεν υπάρχει αρκετός χώρος για αναπηρικά καροτσάκια.
Υπέροχο βιβλίο γεμάτο νοήματα και αγάπη για τη ζωή!!!Το συνιστώ!!!!Ειδικά όσοι έχουν διαβάσει το Πριν έρθεις εσύ ,πρέπει να δούν και την άλλη πλευρά.Την πλευρά που δείχνει ότι δεν πρέπει να παραιτείσαι αλλά να μάχεσαι γι'αυτά που ονειρεύεσαι σε όποια κατάσταση κι αν είσαι.
April 1, 2022
Τι να πω τώρα γι'αυτό το βιβλίο? Γενικά, μου αρέσουν οι ιστορίες βασισμένες σε πραγματικά γεγονότα και το συγκεκριμένο βιβλίο αντιλήφθηκα ήδη από την περίληψη ότι δεν είναι του στυλ μου, αλλά μου το δάνεισε μια συνάδελφος και είχα περιέργεια να διαβάσω την ιστορία.
Τελικά δεν έπεσα έξω. Δεν με συγκλόνισε η γραφή του, ούτε ο τρόπος που εξιστορεί τα γεγονότα, όχι γιατί η ζωή των ατόμων με αναπηρία δεν έχει δυσκολίες και αυτά τα άτομα όντως χρειάζονται ειδική αντιμετώπιση από την κοινωνία, αλλά η συγγραφέας περιγράφει την ηρωίδα σαν την σούπερ woman, κατι σαν τον θηλυκό Βatman που παρά την παραπληγία της, συμμετέχει σε όλες τις οργανώσεις ατόμων με αναπηρία, είναι πρώτη σε όλα, βοηθάει τους πάντες, έχει αστείρευτο ταλέντο στην ποίηση και τη δημοσιογραφία (#not, ούτε με σφαίρες), τα βάζει με όλους και όλα για χάρη της οργάνωσης, καταφέρνει να τους έχει όλους δίπλα της να την φροντίζουν νυχθημερόν, παρά την αρχική δυσκολία αποδοχής της νέας της κατάστασης από την οικογένειά της. Η μεγαλύτερη απορια μου είναι, που βρισκόταν η οικογένειά της όλο το διάστημα που νοσηλευόταν στο κέντρο αποκατάστασης στην Αγγλία? Γιατί δεν πήγαν να την επισκεφθούν ούτε μια φορά? Και ποιος πλήρωσε την νοσηλεία της τόσους μήνες εκεί μέσα με τόσες αποκλειστικές νοσοκόμες και γιατρούς?
Ας μην αναφερθώ στην υπερβολή του έρωτα και της αφοσίωσης από τον διασημο πρωταθλητή άντρα της, ο οποίος ήταν κεραυνοβολος, χωρίς όρια, αστείρευτος όλα τα χρόνια της ζωής τους, της πρόσφερε τα πάντα απλόχερα, την πήγαινε ταξίδια με το αεροπλάνο σε κάθε ευκαιρία και μάλιστα της παρείχε 2 αποκλειστικές νοσοκόμες στο σπίτι! Πολύ το χρήμα τελικά!
Τελικά δεν έπεσα έξω. Δεν με συγκλόνισε η γραφή του, ούτε ο τρόπος που εξιστορεί τα γεγονότα, όχι γιατί η ζωή των ατόμων με αναπηρία δεν έχει δυσκολίες και αυτά τα άτομα όντως χρειάζονται ειδική αντιμετώπιση από την κοινωνία, αλλά η συγγραφέας περιγράφει την ηρωίδα σαν την σούπερ woman, κατι σαν τον θηλυκό Βatman που παρά την παραπληγία της, συμμετέχει σε όλες τις οργανώσεις ατόμων με αναπηρία, είναι πρώτη σε όλα, βοηθάει τους πάντες, έχει αστείρευτο ταλέντο στην ποίηση και τη δημοσιογραφία (#not, ούτε με σφαίρες), τα βάζει με όλους και όλα για χάρη της οργάνωσης, καταφέρνει να τους έχει όλους δίπλα της να την φροντίζουν νυχθημερόν, παρά την αρχική δυσκολία αποδοχής της νέας της κατάστασης από την οικογένειά της. Η μεγαλύτερη απορια μου είναι, που βρισκόταν η οικογένειά της όλο το διάστημα που νοσηλευόταν στο κέντρο αποκατάστασης στην Αγγλία? Γιατί δεν πήγαν να την επισκεφθούν ούτε μια φορά? Και ποιος πλήρωσε την νοσηλεία της τόσους μήνες εκεί μέσα με τόσες αποκλειστικές νοσοκόμες και γιατρούς?
Ας μην αναφερθώ στην υπερβολή του έρωτα και της αφοσίωσης από τον διασημο πρωταθλητή άντρα της, ο οποίος ήταν κεραυνοβολος, χωρίς όρια, αστείρευτος όλα τα χρόνια της ζωής τους, της πρόσφερε τα πάντα απλόχερα, την πήγαινε ταξίδια με το αεροπλάνο σε κάθε ευκαιρία και μάλιστα της παρείχε 2 αποκλειστικές νοσοκόμες στο σπίτι! Πολύ το χρήμα τελικά!
This entire review has been hidden because of spoilers.
March 27, 2017
Γνώρισα τη συγκεκριμένη συγγραφέα μέσα από το βιβλίο της "Κρατήσου από τα όνειρά σου", ένα παραμύθι για την προσφορά και την αγάπη που με άγγιξε ιδιαίτερα. Με το συγκεκριμένο όμως, η συγκίνηση κορυφώνεται.
Η υπόθεση διαφέρει από πολλές. Η συγγραφέας καταπιάνεται με ένα θέμα λεπτό, ιδιόμορφο και ... απαγορευτικό κυρίως-ευτυχώς όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό πλέον- στην ελληνική κοινωνία, μα και τόσο αληθινο.
Τετραπληγία. Από τη μια στιγμή στην άλλη, με μια ριπή ενός ανέμου, με τη δύναμη και τη χαρά των νιάτων, εκεί που νομίζεις πως κρατάς στα χέρια σου το μέλλον, έρχεται το απροσδόκητο..αυτό που το άκουγες μα δεν ήξερες, αυτό που πίστευες πως δε θα σου συμβεί..
Εξαιρετικές ψυχολογικές περιγραφές, γλώσσα απλή και δυνατή, μέσα από έρευνα και στοιχεία, μέσα από αλήθειες και πίκρες, χωρίς γλωσσικές εξάρσεις και υπερβολές η συγγραφέας φέρνει πιο κοντά σε όλους μας ένα θέμα τόσο κοινό μα και τόσο σκληρό, το οποίο καταφέρνει να το παρουσιάσει με την απαιτούμενη ευαισθησία και αισιοδοξία.
Πίστη στη δύναμη του ανθρώπου να αγωνίζεται ενάντια σε όλα, ακόμη και όταν βρεθεί στο απόλυτο σκοτάδι. Αυτό είναι το κίνητρο. Αυτη είναι η ελπίδα. Τα άτομα αυτά καταφέρνουν να μας το αποδεικνύουν καθημερινά σε πείσμα των καιρών και των ανθρώπων.
http://vivliakaioneira.blogspot.gr/
Η υπόθεση διαφέρει από πολλές. Η συγγραφέας καταπιάνεται με ένα θέμα λεπτό, ιδιόμορφο και ... απαγορευτικό κυρίως-ευτυχώς όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό πλέον- στην ελληνική κοινωνία, μα και τόσο αληθινο.
Τετραπληγία. Από τη μια στιγμή στην άλλη, με μια ριπή ενός ανέμου, με τη δύναμη και τη χαρά των νιάτων, εκεί που νομίζεις πως κρατάς στα χέρια σου το μέλλον, έρχεται το απροσδόκητο..αυτό που το άκουγες μα δεν ήξερες, αυτό που πίστευες πως δε θα σου συμβεί..
Εξαιρετικές ψυχολογικές περιγραφές, γλώσσα απλή και δυνατή, μέσα από έρευνα και στοιχεία, μέσα από αλήθειες και πίκρες, χωρίς γλωσσικές εξάρσεις και υπερβολές η συγγραφέας φέρνει πιο κοντά σε όλους μας ένα θέμα τόσο κοινό μα και τόσο σκληρό, το οποίο καταφέρνει να το παρουσιάσει με την απαιτούμενη ευαισθησία και αισιοδοξία.
Πίστη στη δύναμη του ανθρώπου να αγωνίζεται ενάντια σε όλα, ακόμη και όταν βρεθεί στο απόλυτο σκοτάδι. Αυτό είναι το κίνητρο. Αυτη είναι η ελπίδα. Τα άτομα αυτά καταφέρνουν να μας το αποδεικνύουν καθημερινά σε πείσμα των καιρών και των ανθρώπων.
http://vivliakaioneira.blogspot.gr/
August 31, 2017
Ένα εξαιρετικό βιβλίο μάθημα ζωής για όλους.
Πως ένα τροχαίο αλλάζει τη ζωή, πως η αναπηρία δεν είναι το τέλος αλλά η αρχή μιας διαφορετικής αλλά πλουσιότερης ζωής που δεν της λείπει ο πόνος αλλά ούτε κι η αγάπη και η ελπίδα. Πως δεν υπάρχει "δεν μπορώ" αλλά "δεν θέλω". Πως η πίστη και η θέληση πραγματικά κινούν βουνά.
Η συγγραφέας βασισμένη σε αληθινή ιστορία πλάθει μια εξαιρετική ιστορία με δύσκολο και επίπονο θέμα χωρίς όμως να γίνει μελοδραματική. Η ιστορία είναι γραμμένη με ρεαλισμό μπροστά στις δυσκολίες και τα προβλήματα της καθημερινότητας ενός ανάπηρου ανθρώπου αλλά ταυτόχρονα με νότες αισιοδοξίας, πίστης και ελπίδας και όχι κάτω από το βαρύ πέπλο του δράματος, της μιζέριας και της απαισιοδοξίας.
Τέτοια βιβλία, τέτοιες ιστορίες χρειαζόμαστε όλοι για να δούμε τη ζωή μας αλλιώς και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
Ένα δύσκολο αλλά υπέροχο ταξίδι σε δρόμους πόνου, απελπισίας αλλά στην πορεία αγάπης, ελπίδας, λύτρωσης και πραγματικής ευτυχίας.
Πως ένα τροχαίο αλλάζει τη ζωή, πως η αναπηρία δεν είναι το τέλος αλλά η αρχή μιας διαφορετικής αλλά πλουσιότερης ζωής που δεν της λείπει ο πόνος αλλά ούτε κι η αγάπη και η ελπίδα. Πως δεν υπάρχει "δεν μπορώ" αλλά "δεν θέλω". Πως η πίστη και η θέληση πραγματικά κινούν βουνά.
Η συγγραφέας βασισμένη σε αληθινή ιστορία πλάθει μια εξαιρετική ιστορία με δύσκολο και επίπονο θέμα χωρίς όμως να γίνει μελοδραματική. Η ιστορία είναι γραμμένη με ρεαλισμό μπροστά στις δυσκολίες και τα προβλήματα της καθημερινότητας ενός ανάπηρου ανθρώπου αλλά ταυτόχρονα με νότες αισιοδοξίας, πίστης και ελπίδας και όχι κάτω από το βαρύ πέπλο του δράματος, της μιζέριας και της απαισιοδοξίας.
Τέτοια βιβλία, τέτοιες ιστορίες χρειαζόμαστε όλοι για να δούμε τη ζωή μας αλλιώς και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
Ένα δύσκολο αλλά υπέροχο ταξίδι σε δρόμους πόνου, απελπισίας αλλά στην πορεία αγάπης, ελπίδας, λύτρωσης και πραγματικής ευτυχίας.
August 11, 2015
Ένα καταπληκτικό βιβλίο που μ'έκανε να δω πως μια στιγμή αρκεί για να αλλάξει για πάντα η ζωή μας,ν'ανατραπούν όλα και να δούμε πόσο σημαντικά είναι κάποια πράγματα που ως τότε θεωρούσαμε δεδομένα και ίσως ασήμαντα.....Ένας ύμνος στην αληθινή αγάπη που δεν στέκεται στην εικόνα του άλλου αλλά σ' εκείνα που εκπέμπει και που πραγματικά είναι...Ένα μάθημα θέλησης και αγώνα για τη ζωή καθώς και για τις σχέσεις (φιλικές,οικογενειακές,ερωτικές) που δοκιμάζονται στη διάρκεια αυτού του αγώνα....
August 31, 2018
Μια στιγμή... μονάχα μια στιγμή μπορεί να ανατρέψει ολοσχερώς τα δεδομένα σου, τη ζωή σου, ολόκληρη την υπόστασή σου. Και δυστυχώς δεν έχουν όλοι τις ψυχικές δυνάμεις της Ιάνθης, ούτε ανθρώπους δίπλα τους να τους στηρίζουν και φυσικά ούτε και έναν Φώτη για να τους προσφέρει την απόλυτη αγάπη, που δίνει χωρίς να ζητά τίποτα!
Ένα βιβλίο που θα πρέπει να μας διδάξει, να μας προβληματίσει και να βάλει σε σκέψεις την "ανάπηρη κοινωνία" μας.
Ένα βιβλίο που θα πρέπει να μας διδάξει, να μας προβληματίσει και να βάλει σε σκέψεις την "ανάπηρη κοινωνία" μας.
August 30, 2022
Μια ιστορία που μπορεί να συγκλονίσει τον κάθε άνθρωπο αξίζει να το διαβάσεις όσο και αν δακρύζουν τα μάτια σου από το γεγονότα που διαβάζεις... Η ιανθη αναγκάστηκε να μείνει για πάντα καθηλωμένη σε ένα καρότσι εξαιτίας της ανευθυνότητας κάποιου ανθρώπου αλλά με πολύ πείσμα και θέλησε η ζωή της έδωσε την δευτερη ευκαιρία για να ζήσει ότι θα ζούσε και αν στεκόταν στα πόδια της.. ένα βιβλίο που σου δίνει πολλά διδάγματα για να μην παρατάς ποτέ τη ζωή σου ότι εμπόδια και αν σου φέρει..
April 17, 2020
Πραγματικά από τα καλύτερα βιβλία που εχω διαβάσει! Το συστήνω ανεπιφύλακτα !!!!!
Displaying 1 - 13 of 13 reviews