What do you think?
Rate this book
Γύρνα σπίτι, άγγελέ μου
Το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Thomas Wolfe Γύρνα σπίτι, άγγελέ μου, που τον καθιέρωσε ως μια από τις λαμπρότερες λογοτεχνικές φωνές του 20ού αιώνα ασκώντας σημαντική επιρροή στο έργο πολλών μεταγενέστερων συγγραφέων, κυκλοφόρησε το 1929. Γνώρισε μεγάλη επιτυχία, διασκευάστηκε για τη θεατρική σκηνή και μεταφράστηκε σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο.
Το μυθιστόρημα αφηγείται την ιστορία του Ευγένιου Γκαντ που μεγαλώνει σε μια μικρή επαρχιακή αμερικάνικη πόλη στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Μοναχικός παρίας αλλά και παθιασμένος καταγραφέας της αμερικάνικης καθημερινότητας, ο ήρωας θα έρθει αντιμέτωπος με έντονες καταστάσεις και με μια οικογενειακή τραγωδία πριν συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να αφήσει το σπίτι του αν θέλει να διαμορφώσει την προσωπική του ταυτότητα.
Η συγγραφή αυτού του μυθιστορήματος αποτέλεσε το θέμα της κινηματογραφικής ταινίας Ένας χαρισματικός άνθρωπος (2016) με πρωταγωνιστές τους Κόλιν Φερθ, Τζουντ Λο, Νικόλ Κίντμαν.
Το μυθιστόρημα αφηγείται την ιστορία του Ευγένιου Γκαντ που μεγαλώνει σε μια μικρή επαρχιακή αμερικάνικη πόλη στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Μοναχικός παρίας αλλά και παθιασμένος καταγραφέας της αμερικάνικης καθημερινότητας, ο ήρωας θα έρθει αντιμέτωπος με έντονες καταστάσεις και με μια οικογενειακή τραγωδία πριν συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να αφήσει το σπίτι του αν θέλει να διαμορφώσει την προσωπική του ταυτότητα.
Η συγγραφή αυτού του μυθιστορήματος αποτέλεσε το θέμα της κινηματογραφικής ταινίας Ένας χαρισματικός άνθρωπος (2016) με πρωταγωνιστές τους Κόλιν Φερθ, Τζουντ Λο, Νικόλ Κίντμαν.
664 pages, Paperback
Published February 1, 2017
2 people are currently reading
64 people want to read
About the author
Thomas Wolfe
399 books1,132 followersPeople best know American writer Thomas Clayton Wolfe for his autobiographical novels, including
Look Homeward, Angel
(1929) and the posthumously published
You Can't Go Home Again
(1940).
Wolfe wrote four lengthy novels and many short stories, dramatic works and novellas. He mixed highly original, poetic, rhapsodic, and impressionistic prose with autobiographical writing. Wolfe wrote and published books that vividly reflect on American culture and the mores, filtered through his sensitive, sophisticated and hyper-analytical perspective. People widely knew him during his own lifetime.
Wolfe inspired the works of many other authors, including Betty Smith with A Tree Grows in Brooklyn, Robert Morgan with Gap Creek; Pat Conroy, author of Prince of Tides, said, "My writing career began the instant I finished Look Homeward, Angel." Jack Kerouac idolized Wolfe. Wolfe influenced Ray Bradbury, who included Wolfe as a character in his books.
(from Wikipedia)
Wolfe wrote four lengthy novels and many short stories, dramatic works and novellas. He mixed highly original, poetic, rhapsodic, and impressionistic prose with autobiographical writing. Wolfe wrote and published books that vividly reflect on American culture and the mores, filtered through his sensitive, sophisticated and hyper-analytical perspective. People widely knew him during his own lifetime.
Wolfe inspired the works of many other authors, including Betty Smith with A Tree Grows in Brooklyn, Robert Morgan with Gap Creek; Pat Conroy, author of Prince of Tides, said, "My writing career began the instant I finished Look Homeward, Angel." Jack Kerouac idolized Wolfe. Wolfe influenced Ray Bradbury, who included Wolfe as a character in his books.
(from Wikipedia)
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 6 of 6 reviews
July 29, 2019
Μυθιστόρημα αλλοτινής εποχής αλλά τόσο οικείας στο πέρασμα του χρόνου, με μια ιστορική, λερωμένη χαρά και με πληθώρα αισθήσεων, τόσο ταύτισης όσο και παρακολούθησης, πλοκής, εξέλιξης, υπόθεσης, σκέψεων, συλλογισμών, αντιδράσεων, τελετουργικών δράματος, κωμωδίας και τραγωδίας, σε ενα θλιβερό αυτοπαθές, οικογενειακό και πανανθρώπινο πλαίσιο σχέσεων.
Δεν ειναι γρήγορο ανάγνωσμα, είναι πυκνογραμμένο, σκοτεινό με άπλετο φως εσωτερικής διαύγειας και υπέροχα μακροσκελή, περιγραφικά, ποιητικά περάσματα.
Αυτό το μαζικό, επικό, αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα μυρίζει Αμερικανική σκέψη αλλά διαφέρει απο τα ομοειδή του και αποτελεί λαμπρό αριστοτεχνικό έργο με κάθε προσφορά πνευματικής πολύτιμης κληρονομιάς που επιβάλλεται και επηρεάζει κατοπινές γενιές δημιουργών.
Αγάπησα τον Thomas Wolfe και γεύτηκα το νόημα της πένας του,άλλοτε να στάζει μέλι και άλλοτε φαρμάκι. Κάποιες φορές να μοσχοβολάει η πλάση άνοιξη και να χαϊδεύει τις εποχές του Αμερικάνικου νότου στον οίστρο της φύσης και της ζωής.
Άλλες φορές να μην υποφέρεται η σαπίλα και η λάσπη απο μολυσμένα νερά, τοξικά μυαλά, άξεστους βόθρους υλιστικών επιδιώξεων, μοναξιά, εγκατάλειψη, παραμέληση παιδικών ψυχών και ουσιαστική πτώση, ίσως βαρβαρική κατάπτωση, αδιαφορίας και ατομικού συμφέροντος ταϊσμένου απο λίπη και τοξίνες σε γεύματα που σερβίριζαν παιδικά κατάλοιπα.
Άγρυπνο πνεύμα ο συγγραφέας, βασανισμένο, μοναχικό και λαμπρό και άτυχο.
Άυπνος περιπατητής σε άγνωστα εσωτερικά δρομάκια του εαυτού του, πάντα σε νυχτερινές παραπλανητικές αναζητήσεις.
Με γοήτευσε η τεχνική του και με ρούφηξε κυριολεκτικά στα έγκατα της επιδεξιότητας του, διότι ο λόγος του εστιάζει και επηρεάζει σαν ψυχεδελική συμπεριφορά όχι ακριβώς σε αυτό που συνέβη αλλά και στο πως περιγράφεται με ανατριχιαστική ταύτιση αυτό που συνέβη.
Σκεφτόμουν πως ίσως ή μάλλον σίγουρα, ακριβώς έτσι θα είχα αισθανθεί ή αντιδράσει κι εγώ σε ανάλογη περίπτωση.
Άρα συνδεθήκαμε με αόρατες χορδές σε ένα συμπαντικό αναγνωστικό παρελθόν παρακολούθησης και ταυτοτοποίησης προσωπικών δεδομένων με έναν συγγραφέα που ήταν παρών σε κάθε πρόταση με πάσα ειλικρίνεια περιγραφής και σκιαγράφησης και χαοτικής υπερβατικής αναζήτησης εκατοντάδων κληρονομικών εαυτών χιλιάδων χρόνων ύπαρξης.
Αυτό το βιβλίο είναι πλούσιο. Κάθε αναφορά του σε τεράστιες αθάνατες λογοτεχνικές και καλλιτεχνικές μεγαλειώδεις προσωπικότητες, έβαζε μέσα στην γραμματοσειρά του ακόμη έναν πολύτιμο πνευματικό λίθο.
Γίνεται εναλλάξ εκπληκτικό και μισητά θλιβερό.
Ωστόσο, παρόλο που δεν έχει συγκρούση, συσσώρευση, κορύφωση και επίλυση, έχει μια λυτρωτική δομή αποδόμησης και πληθώρα δακρύων απονιάς και απώλειας.
Μια εσωτερική διακόσμηση με ανθρώπινες ψυχές πανανθρώπινης συγγένειας και μια κατασκευή λόγου που έχει ικανότητα να απορροφά συναισθήματα και διαθέσεις σαν μια απλή υπογραφή στην παγκόσμια διαθήκη της προσωπικής ανάπτυξης και της Ιστορίας, στο διαχρονικό πλαίσιο του θανάτου και του σπαταλημένου χρόνου σε βάρος της ανθρωπιάς και της ευσπλαχνικής αγάπης η οποία ποιοτικά δεν διυλίζεται.
*οι τελευταίες 150 σελίδες μου γάμησαν την καρδιά. 🥺😢
#Σορρυ_νοτ_σορρυ
🖤🌺🌺
♥️
Καλή ανάγνωση. 😇
Πολλούς ασπασμούς.
Δεν ειναι γρήγορο ανάγνωσμα, είναι πυκνογραμμένο, σκοτεινό με άπλετο φως εσωτερικής διαύγειας και υπέροχα μακροσκελή, περιγραφικά, ποιητικά περάσματα.
Αυτό το μαζικό, επικό, αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα μυρίζει Αμερικανική σκέψη αλλά διαφέρει απο τα ομοειδή του και αποτελεί λαμπρό αριστοτεχνικό έργο με κάθε προσφορά πνευματικής πολύτιμης κληρονομιάς που επιβάλλεται και επηρεάζει κατοπινές γενιές δημιουργών.
Αγάπησα τον Thomas Wolfe και γεύτηκα το νόημα της πένας του,άλλοτε να στάζει μέλι και άλλοτε φαρμάκι. Κάποιες φορές να μοσχοβολάει η πλάση άνοιξη και να χαϊδεύει τις εποχές του Αμερικάνικου νότου στον οίστρο της φύσης και της ζωής.
Άλλες φορές να μην υποφέρεται η σαπίλα και η λάσπη απο μολυσμένα νερά, τοξικά μυαλά, άξεστους βόθρους υλιστικών επιδιώξεων, μοναξιά, εγκατάλειψη, παραμέληση παιδικών ψυχών και ουσιαστική πτώση, ίσως βαρβαρική κατάπτωση, αδιαφορίας και ατομικού συμφέροντος ταϊσμένου απο λίπη και τοξίνες σε γεύματα που σερβίριζαν παιδικά κατάλοιπα.
Άγρυπνο πνεύμα ο συγγραφέας, βασανισμένο, μοναχικό και λαμπρό και άτυχο.
Άυπνος περιπατητής σε άγνωστα εσωτερικά δρομάκια του εαυτού του, πάντα σε νυχτερινές παραπλανητικές αναζητήσεις.
Με γοήτευσε η τεχνική του και με ρούφηξε κυριολεκτικά στα έγκατα της επιδεξιότητας του, διότι ο λόγος του εστιάζει και επηρεάζει σαν ψυχεδελική συμπεριφορά όχι ακριβώς σε αυτό που συνέβη αλλά και στο πως περιγράφεται με ανατριχιαστική ταύτιση αυτό που συνέβη.
Σκεφτόμουν πως ίσως ή μάλλον σίγουρα, ακριβώς έτσι θα είχα αισθανθεί ή αντιδράσει κι εγώ σε ανάλογη περίπτωση.
Άρα συνδεθήκαμε με αόρατες χορδές σε ένα συμπαντικό αναγνωστικό παρελθόν παρακολούθησης και ταυτοτοποίησης προσωπικών δεδομένων με έναν συγγραφέα που ήταν παρών σε κάθε πρόταση με πάσα ειλικρίνεια περιγραφής και σκιαγράφησης και χαοτικής υπερβατικής αναζήτησης εκατοντάδων κληρονομικών εαυτών χιλιάδων χρόνων ύπαρξης.
Αυτό το βιβλίο είναι πλούσιο. Κάθε αναφορά του σε τεράστιες αθάνατες λογοτεχνικές και καλλιτεχνικές μεγαλειώδεις προσωπικότητες, έβαζε μέσα στην γραμματοσειρά του ακόμη έναν πολύτιμο πνευματικό λίθο.
Γίνεται εναλλάξ εκπληκτικό και μισητά θλιβερό.
Ωστόσο, παρόλο που δεν έχει συγκρούση, συσσώρευση, κορύφωση και επίλυση, έχει μια λυτρωτική δομή αποδόμησης και πληθώρα δακρύων απονιάς και απώλειας.
Μια εσωτερική διακόσμηση με ανθρώπινες ψυχές πανανθρώπινης συγγένειας και μια κατασκευή λόγου που έχει ικανότητα να απορροφά συναισθήματα και διαθέσεις σαν μια απλή υπογραφή στην παγκόσμια διαθήκη της προσωπικής ανάπτυξης και της Ιστορίας, στο διαχρονικό πλαίσιο του θανάτου και του σπαταλημένου χρόνου σε βάρος της ανθρωπιάς και της ευσπλαχνικής αγάπης η οποία ποιοτικά δεν διυλίζεται.
*οι τελευταίες 150 σελίδες μου γάμησαν την καρδιά. 🥺😢
#Σορρυ_νοτ_σορρυ
🖤🌺🌺
♥️
Καλή ανάγνωση. 😇
Πολλούς ασπασμούς.
February 7, 2019
DNF
Οκ,έφτασα στο 40% του βιβλίου αλλά αρνούμαι να συνεχίσω να το κάνω αυτό στον εαυτό μου και το παρατάω!Δεν με νοιάζει αν είναι αριστούργημα ,αν είναι βιβλίο-σταθμός,εγώ δεν μπορώ να το διαβάσω.
Τσουλάει πιο αργά και απο γυμνοσάλιαγκα,είναι αφόρητα βαρετό,δεν έχει έναν χαρακτήρα συμπαθητικό μέσα,δεν έχει απο κάπου να πιαστώ για να συνεχίσω να διαβάζω,αν στην επόμενη σελίδα πέφταν όλοι ξεροί και πεθαίνανε,θα χειροκροτούσα που τελείωσε το μαρτύριο τους και το δικό μου.
Έχει κάποιες υπέροχες περιγραφές αλλά ο συγγραφέας ξεχνάει να σταματήσει και συνεχίζει και συνεχίζει και στο τέλος καταντάει βασανιστήριο!
Επίσης η μετάφραση τα έχει τα χρονάκια της και της φαίνονται και αυτό δεν βοηθάει την κατάσταση.
Οκ,έφτασα στο 40% του βιβλίου αλλά αρνούμαι να συνεχίσω να το κάνω αυτό στον εαυτό μου και το παρατάω!Δεν με νοιάζει αν είναι αριστούργημα ,αν είναι βιβλίο-σταθμός,εγώ δεν μπορώ να το διαβάσω.
Τσουλάει πιο αργά και απο γυμνοσάλιαγκα,είναι αφόρητα βαρετό,δεν έχει έναν χαρακτήρα συμπαθητικό μέσα,δεν έχει απο κάπου να πιαστώ για να συνεχίσω να διαβάζω,αν στην επόμενη σελίδα πέφταν όλοι ξεροί και πεθαίνανε,θα χειροκροτούσα που τελείωσε το μαρτύριο τους και το δικό μου.
Έχει κάποιες υπέροχες περιγραφές αλλά ο συγγραφέας ξεχνάει να σταματήσει και συνεχίζει και συνεχίζει και στο τέλος καταντάει βασανιστήριο!
Επίσης η μετάφραση τα έχει τα χρονάκια της και της φαίνονται και αυτό δεν βοηθάει την κατάσταση.
April 6, 2019
DNF I give up !! Life is too short to waste time on books you dislike and this one has the most annoying and boring characters ever with descriptions that drag on for ever!
July 14, 2017
3.5/5
Ένα βιβλίο που σίγουρα δεν είναι ευκολοδιάβαστο αλλά προσφέρει πολλές στιγμές αναγνωστικής απόλαυσης στους λάτρεις της λογοτεχνίας. Και μόνο οι πάρα πολλές αναφορές σε λογοτεχνικά κείμενα και πρόσωπα αρκούν για αυτό.
Στο μεγάλο αυτό μυθιστόρημα (και όχι μόνο λόγω μεγέθους) παρακολουθούμε την Αμερική των αρχών του 20ου αιώνα μέσα από τα μάτια μιας οικογένειας, με την οπτική από ένα σημείο και μετά να επικεντρώνεται στο ένα από τα μέλη της οικογένειας. Παρακολουθούμε τις σχέσεις, τις σκέψεις και τα συναισθήματα αυτής της δυσλειτουργικής, θα λέγαμε, οικογένειας καθώς εξελίσσονται στο πέρασμα του χρόνου. Μαζί τους παρακολουθούμε και ένα εντυπωσιακό μωσαϊκό της αμερικανικής κοινωνίας με πάρα πολλές λεπτομέρειες, ενίοτε και με ελαφρά ειρωνεία. Κεντρικό του θέμα η αναζήτηση, θα τολμούσα να πω, με πρώτη αυτή του εαυτού μας.
Ο τρόπος γραφής του βιβλίου είναι και το σημείο που θα προβληματίσει τους περισσότερους καθώς ο ρυθμός δεν είναι σταθερός, αλλού επιταχύνει και αλλού επιβραδύνει απελπιστικά, ενώ ο συγγραφέας αρέσκεται στην παρεμβολή στη διήγηση διαφόρων σκέψεων και περιγραφών οι οποίες είναι μακροσκελείς και λεπτομερέστατες ενίοτε ad nauseam.
Η μετάφραση καθώς έχει αρκετές δεκαετίες στην πλάτη της με ξένισε σε μερικά σημεία αλλά δεν δημιουργεί προβλήματα.
Δεν θα το χαρακτήριζα ένα δύσκολο βιβλίο αλλά οπωσδήποτε είναι απαιτητικό και ίσως κουραστικό στην ανάγνωση. Θα το πρότεινα σε όσους αρέσκονται να χάνονται μέσα στο λόγο των αναγνωσμάτων τους και δεν τους πειράζει να διαβάζουν με το ρυθμό που τους επιβάλλει το κείμενο.
Ένα βιβλίο που σίγουρα δεν είναι ευκολοδιάβαστο αλλά προσφέρει πολλές στιγμές αναγνωστικής απόλαυσης στους λάτρεις της λογοτεχνίας. Και μόνο οι πάρα πολλές αναφορές σε λογοτεχνικά κείμενα και πρόσωπα αρκούν για αυτό.
Στο μεγάλο αυτό μυθιστόρημα (και όχι μόνο λόγω μεγέθους) παρακολουθούμε την Αμερική των αρχών του 20ου αιώνα μέσα από τα μάτια μιας οικογένειας, με την οπτική από ένα σημείο και μετά να επικεντρώνεται στο ένα από τα μέλη της οικογένειας. Παρακολουθούμε τις σχέσεις, τις σκέψεις και τα συναισθήματα αυτής της δυσλειτουργικής, θα λέγαμε, οικογένειας καθώς εξελίσσονται στο πέρασμα του χρόνου. Μαζί τους παρακολουθούμε και ένα εντυπωσιακό μωσαϊκό της αμερικανικής κοινωνίας με πάρα πολλές λεπτομέρειες, ενίοτε και με ελαφρά ειρωνεία. Κεντρικό του θέμα η αναζήτηση, θα τολμούσα να πω, με πρώτη αυτή του εαυτού μας.
Ο τρόπος γραφής του βιβλίου είναι και το σημείο που θα προβληματίσει τους περισσότερους καθώς ο ρυθμός δεν είναι σταθερός, αλλού επιταχύνει και αλλού επιβραδύνει απελπιστικά, ενώ ο συγγραφέας αρέσκεται στην παρεμβολή στη διήγηση διαφόρων σκέψεων και περιγραφών οι οποίες είναι μακροσκελείς και λεπτομερέστατες ενίοτε ad nauseam.
Η μετάφραση καθώς έχει αρκετές δεκαετίες στην πλάτη της με ξένισε σε μερικά σημεία αλλά δεν δημιουργεί προβλήματα.
Δεν θα το χαρακτήριζα ένα δύσκολο βιβλίο αλλά οπωσδήποτε είναι απαιτητικό και ίσως κουραστικό στην ανάγνωση. Θα το πρότεινα σε όσους αρέσκονται να χάνονται μέσα στο λόγο των αναγνωσμάτων τους και δεν τους πειράζει να διαβάζουν με το ρυθμό που τους επιβάλλει το κείμενο.
December 12, 2020
Η μετάφραση του Κοσμά Πολίτη είναι το αληθινό έπος: προχωρημένη, φρισπιριτεντ, λυρικη και παιγνιωδης, στομφωδης και ρεουσα, μαλλον πετυχαινει το αδιανοητο - να μεταφερει τους ψυχικους παφλασμους του συγγραφεα σε ενα ελληνικο γλωσσικο ιδιωμα, τοσο αχρονο και εβεργκριν οσο χρειαζεται.
February 20, 2024
Ένα τιτάνιο αφήγημα, πρωτότυπο απ' την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα.
Displaying 1 - 6 of 6 reviews