Wat bezielde de vrouw die haar lippen rood stiftte en in een museum in Frankrijk een volmaakt wit schilderij een kus gaf? Hoe voelt het om op een wolk te staan? Waarom noemde Marcel Duchamp zichzelf een ontsnappingskunstenaar? Kun je een roman over bestendig geluk schrijven? Waarom vindt Marlene Dumas dat je een beetje bang moet zijn voor wat je zelf maakt? Bestaat er lichtgevend zwart? In welke straat maakt het heelal een bocht? In Alles is gekleurd maakt Joost Zwagerman talrijke omzwervingen in de kunst, literatuur en popcultuur. Over de kopie als kunstvorm. Over Parijs versus New York. Over patiënt Vincent van Gogh. Over God en de gewone man. Over de grappen van Nabokov. Over sabotage in de kunst. Over Hopper. Over Campert. Over het diamanten doodshoofd van Damien Hirst. Over het leed én het feest dat leven heet. En over nog veel meer, met als verbindend motto het korte gedicht van K. Schippers: `Als je goed om je heen kijkt / zie je dat alles gekleurd is.
Joost Zwagerman debuteerde in 1986 met de roman De houdgreep, die door Carel Peeters in Vrij Nederland werd bestempeld als 'het meestbelovende debuut sinds jaren'. Zijn doorbraak naar een breed publiek kwam met de roman Gimmick! (1989), die in 1996 voor het theater bewerkt werd door Theatergroep De Kwekerij. Het boek geeft een beeld van de trendy uitgaanscultuur en kunstenaarswereld van Amsterdam, waar hij in die tijd veel in verkeerde. In 1991 verscheen Vals licht, dat werd genomineerd voor de AKO Literatuurprijs en in 1993 werd verfilmd door Theo van Gogh. Ook De buitenvrouw (1994), over een liefde in multiculturele tijden, bereikte de longlist van de AKO Prijs. Nadien volgden de romans Chaos en rumoer en Zes sterren. Zwagermans werk verscheen in vertaling in twaalf landen, waaronder Duitsland, Frankrijk, Japan en Hongarije. In 2000 werd de Duitse vertaling van De buitenvrouw (Die Nebenfrau) genomineerd voor de Nordrhein-Westfalen Literaturpreis. Ook ontving Zwagerman voor Die Nebenfrau de Literaire Prijs van de stad München. Zwagerman behoort inmiddels, samen met auteurs als Connie Palmen en Arnon Grunberg, tot de meest gelezen Nederlandse schrijvers van zijn generatie. Dat bleek eens te meer toen hij in het najaar van 2003 veertig jaar werd: zijn uitgeverij De Arbeiderspers maakte bij die gelegenheid bekend dat van zijn boeken in totaal meer dan 1.100.000 exemplaren waren verkocht, exclusief vertalingen. Behalve romans publiceerde Zwagerman ook gedichten en essays en was hij actief als columnist.
Zwagerman leed aan depressies. Op 8 september 2015 maakte zijn uitgeverij, De Arbeiderspers, bekend dat Zwagerman op 51-jarige leeftijd in zijn woonplaats Haarlem een eind aan zijn leven had gemaakt.
Bij toeval op een boekenmarktje op de kop getikt en zonder verwachtingen aan begonnen. Resultaat: bij ieder hoofdstuk op m’n telefoon kunstwerken opzoeken en een enorme ‘want-to-read’-lijst op Goodreads. Wat een aanstekelijk enthousiasme over kunst en wat een gave moet het zijn om zo naar kunst te kunnen kijken en erover te kunnen schrijven. Extra droevig dat Joost Zwagerman enkele jaren later ondanks deze gave het leven niet meer zag zitten. Of misschien vond hij er zijn laatste troost, zoals in het volkskrantartikel over zijn zelfmoord valt te lezen:
Zijn laatste boek, een bundel essays over schoonheid en onbehagen in de kunst', heet 'De stilte van het licht'. Het is dinsdag, op de dag van zijn zelfmoord, verschenen. (Lees hier het voorwoord.) Hij schrijft hierin: 'Na je dood blijf je niet alleen achter in de herinneringen van je dierbaren, maar ook in de textuur en het DNA van kunstwerken die je dierbaar waren. Bij leven bieden kunstwerken de sensatie om uit jezelf te verdwijnen; na je dood zul je nooit echt helemaal verdwenen zijn.'
Voor mij was dit een ingewikkeld boek om te lezen. Bij het gedeelte over kunst heb ik stapels boeken uit de bibliotheek gesleept om meer te weten te komen over de genoemde kunstenaars en kunststromingen. Na het lezen van het gedeelte over literatuur heb ik een lijst aangelegd van Nog-te-lezen-boeken. De besproken pornofilms sla ik maar over, hoewel ik wel nieuwsgierig ben geworden. Al de verhalen zijn prachtig geschreven. Wat een heerlijk talent als je zo naar kunst kunt kijken.
Vier sterren omwille van Zwagermans stijl en vertelkunst, maar minder omwille van de inhoud. Ik hou niet zo van hedendaagse kunst en popart - tot mijn spijt domineerde de eigentijdse kunst Zwagermans boek...
Een uitgebreider "verslag" komt wellicht later op Wordpress.
Een verzameling essays over kunst, literatuur en nog wat losse onderwerpen. Goed geschreven en hij laat je weer anders naar een aantal zaken kijken. Vooral destukken over pop-art en Andy Warhol zijn erg goed.