Το έβδομο ρούχο

by Eugenia Fakinou, Ευγενία Φακίνου

Τι είναι το έβδομο ρούχο; Γιατί, όταν χάνεται, ταλαιπωρείται μια οικογένεια, ένα χωριό, μια χώρα ολόκληρη;
Τρεις γυναίκες ξέρουν και μιλάνε γι' αυτό. Μια γιαγιά Μικρασιάτισσα, μυθικό σχεδόν πρόσωπο, βασανισμένη απ' τη ζωή και τους Ελλαδίτες, που ωστόσο εξακολουθεί να κουβαλάει στην πλάτη της την Ιστορία. Μια κόρη που υποχρεώνεται –γιατί «έτσι πρέπει»– ν' ακολουθήσει ένα δρόμο που δε θέλει. Μια εγγονή που «κουφαίνεται», «βουβαίνεται», «καραφλιάζει», «φρικάρει» και χάνεται στην ανυπαρξία της Αθήνας.
Ένα φονικό. Μια κάθαρση. Μια μνήμη αρχαίας τραγωδίας. Ένα δέντρο. Και το έβδομο ρούχο χαμένο. Ένας κρίκος σε μια αλυσίδα, που χάθηκε για πάντα.

Genres: Fiction, Historical Fiction, Greece, Literature, Contemporary

136 pages, Paperback

First published January 1, 1983

About the author

Greek: Ευγενία Φακίνου

Η Ευγενία Φακίνου είναι Ελληνίδα λογοτέχνης και γραφίστρια.

Reviews

[Ria · Rating 4 out of 5]

''Οι γυναίκες πάλι έχουν τα μεγάλα πάθη. Αυτές είναι που γράφουν την Ιστορία. Που σηκώνουν στους ώμους τους τις σημαδιακές στιγμές.''

Όμορφο και μακάβριο.

[B. Faye · Rating 5 out of 5]

Έχω διαβάσει μόνο το Έρως θέρος πόλεμος της ιδίας το οποίο δε μου πολυάρεσε οπότε ξεκίνησα πολύ διστακτικά το έβδομο ρούχο κι αυτό γιατί συμπεριλαμβανόταν στη συλλογή με τα 50 συλλεκτικά του Καστανιώτη. Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη ! Ίσως αναζητήσω και κάτι άλλο της Φακίνου 5*

[Christiana Hadji · Rating 4 out of 5]

Το "Έβδομο Ρούχο" καταπιάνεται με το έθιμο να φυλάγονται τα ρούχα των νεκρών ώστε να ντύνουν μ' αυτά τους επόμενους νεκρούς της οικογένειας. Όμως κάποια στιγμή ένα από αυτά τα ρούχα εξαφανίζεται από το σεντούκι του, και εδώ αρχίζει η εξιστόρηση των γεγονότων που ταλανίζουν μια οικογένεια, όπως την αφηγούνται οι γυναίκες της. Από τα καλύτερα της Φακίνου.

[Irini Gergianaki · Rating 4 out of 5]

"Τεσσάρων ήταν το '22 η Περσεφόνη μας. Τη θυμάσαι, Ανδρόνικε;… Εμ, βέβαια, γίνεται να μη τη θυμάσαι;… Σε χαιρέταγε απ' τη βάρκα και σου φώναζε «μπαμπούλη, γρήγορα κάνε». Κι εσύ, με τον Κλεομένη, κάτι κανονίζατε στο μόλο όταν ήρθαν… Πρώτα ακούσαμε τα ποδοβολητά κι ύστερα τα «γκιαούρ, γκιαούρ» και φώτισε η νύχτα απ' τις δάδες που κρατάγανε οι Τσέτες. Σαν έπεσε το ωραίο σου κεφάλι στο νερό, κομμένο, πλημμύρισε η θάλασσα αίμα. Το παιδί σκλήριζε «μπαμπά μου, μπαμπούλη μου» κι εγώ ρίχτηκα στη θάλασσα. Γιατί;… για να σε πάρω μαζί μου. Εσένα. Το ωραίο σου κεφάλι… Με τράβηξαν οι άλλοι με το ζόρι πάνω στη βάρκα. Και τραβώντας ξέφρενα κουπί, φτάσαμε το καΐκι του Αντρέα. Έπεσαν κι άλλα κεφάλια στη θάλασσα. Του Κλεομένη, του παραγιού του, του Περικλάκη, της Φρόσως. Το δικό σου, όμως, με ένοιαζε. Το ωραίο κεφάλι σου. Σ' αγαπώ πάντα, Ανδρόνικε. Μόνο εσένα αγάπησα… Το ξέρεις καλά… Ένα μόνο δε σου συγχωρώ… Όλο σε ρωτάω και ποτέ δε μου απαντάς… Για άλλα μου δίνεις μήνυμα, αλλά γι' αυτό ποτέ… Άλλη μια φορά σε ρωτάω, Ανδρόνικε. Ζει η Περσεφόνη μας ή πέθανε;…"

[Irene Soldatos · Rating 5 out of 5]

This is a sublime book. If you can find an English translation somewhere, grab it. Though I admit that it is one of those books where, no matter how good the translation, it can't do it justice, simply because of the differences in cultural nuance of any words the translator can possibly choose to use. Still it is a sublime book. A magical book. I choose the word advisedly.

[Christina · Rating 4 out of 5]

loved it

[Vicky Ziliaskopoulou · Rating 5 out of 5]

Από τα λίγα βιβλία που με έκαναν και ανατρίχιασα όταν φανερώθηκε τι ακριβώς είναι το έβδομο ρούχο. Δεν το περίμενα με τίποτα.

[Άννα Τσιαπούρη · Rating 4 out of 5]

Όταν η Σμυρνιά Δήμητρα είδε τον άντρα της να σκοτώνεται στα Ψαρά και έχασε την κόρη της Περσεφόνη, βρήκε καταφύγιο στο σπίτι της βάβως Μαριώς στο χωριό Ρίζες της Λάρισας. Εκεί απέκτησε έξι νόθα παιδιά από έναν άχρηστο που τη βίαζε και αγωνίστηκε να τα μεγαλώσει μόνη της σε ένα εχθρικό κοινωνικό περιβάλλον.

Το 1983 η Δήμητρα ζει μόνη στις Ρίζες με τον άρρωστο γιο της Φώτο και την 58χρονη κόρη της Ελένη, η οποία είχε μάθει να μιλά σε ένα δέντρο και να παίρνει απαντήσεις, όπως παλαιότερα η μητέρα της.

Full review at Insta @vivliofreneia

https://www.instagram.com/p/C1xqCijo5...

[Dora · Rating 3 out of 5]

Ευτυχώς ήταν μικρό. Μετά την αστραδενη το διάβασα με μια νοητή, φυσικά , λάμα στην τραχεία . Καλουτσικο ήταν !
Το πολυπαιγμένο πλέον σενάριο των Μικρασιατων την ενδοχώρα ειδικά των σμυρνιων. Ενδιαφέρον προκαλεί η αφήγηση σε πρώτο προσωπο 3 γυναικών. Για την εποχή του πρέπει να ήταν πολύ καλό

[Demetra · Rating 5 out of 5]

Αυτό το βιβλίο το αγάπησα, όπως και τις 3 ηρωίδες του. Μια ανατριχιαστική και άκρως συγκινητική ιστορία που διαπλέκει τις τρεις γυναίκες μαζί με ένα έθιμο που κρύβει πολύ ενδιαφέρον. Η γραφή της Φακίνου σε μεταφέρει στην Ελλάδα μιας άλλης εποχής και τις παραδόσεις της.

[Δήμητρα Πασπαλά · Rating 4 out of 5]

Το διάβασα μετά από πολλά χρόνια, μπορεί να ήμουν και στο γυμνάσιο, όταν το πρωτοέπιασα στα χέρια μου. Η γραφή της Φακίνου ρέει ανεπιτήδευτα και στρωτά, κάνοντάς τη μια απ' τις πολύ αγαπημένες μου συγγραφής. Εικόνες, έθιμα, πρόσωπα, περιγραφές γλιστράνε μέσα απ' τις σελίδες γεμίζοντας τη ψυχή και τη σκέψη. Υπέροχο!

[Roo · Rating 2 out of 5]

What a kooky story! It seemed promising at first with some magical realism about a tree that could "talk" to women, advising them. It veered off to where the last part of the book was a listing of various male ancestors and how they met their untimely, sad ends (usually through war). It was important to have a funeral garment from each so that the son and brother of the main characters would have a smooth transition to the after-life after his imminent death.
It was a look at an obscure cultural tradition. I did not get drawn in to the lives of the women except for one who was stuck in her living condition and was repeated raped by the farm hand on the property they lived on. She had multiple children by him and the women had to raise them alone. Quite a tragic story.

[Searchingthemeaningoflife Greece · Rating 5 out of 5]

[...]Ώχου, θάλασσά μου! Πόσο σ' αποθύμησα!... Πού 'σαι, Μικρασία μου! Γη της Επαγγελίας!... Πώς τα 'χασα όλα! Αντρα, παιδί, πατρίδα!... Την ομορφιά την ίδια έχασα! Ξέχασα τι είναι όμορφο!... Μόνο για τ’ απαραίτητα φρόντιζα. Το ψωμί, το γάλα, τα παιδιά. Ωχου! τόσα χρόνια μου 'λειψε η θάλασσα!... Να βουτήξω μέσα με το κεφάλι. Να πλέουν τα μαλλιά μου σα φύκια δεξιά κι αριστερά. Μου 'λειψε η ομορφιά!... Τώρα το καταλαβαίνω. Σ' ένα τροχό δέθηκα και γύριζα αδιάκοπα. Δουλειές, παιδιά, πρόβατα, χωράφια, στενοχώριες... Φύγαν τα καλύτερά μου χρόνια σε μια στιγμή!... [... ]

[Dimis · Rating 4 out of 5]

Η Ευγενία Φακίνου μετά την Αστραδινή γράφει ακόμα ένα υπέροχο βιβλίο με "Το έβδομο ρούχο". Υπέροχη ποιητική γλώσσα, ακόμα και όταν γίνεται πιο χυδαία για να περιγράψει χυδαίες καταστάσεις και γεγονότα. Το κεντρικό θέμα με το ρούχο των νεκρών απλά υπέροχο. Μετά και "Το έβδομο ρούχο"νονίζω πως η πρώιμη Φακίνου είχε πολλά περισσότερα να μας πει απ' ότι η καινούρια. Ωστόσο όλα τα βιβλία (και τα νεότερα) είναι καλογραμμένα.

[Maira.K · Rating 3 out of 5]

Το πρώτο βιβλίο της Ε. Φακίνου που διάβασα. Βρήκα φοβερά ενδιαφέρουσα την επιλογή της συγγραφέως με τις παράλληλες αφηγήσεις των 3 γυναικών. Η γραφή λιτή, άμεση χω��ίς φανφάρες... οι γυναίκες σου λένε ό,τι ακριβώς πρέπει να ξέρεις για να καταλάβεις, εν τέλει, τι είναι το έβδομο ρούχο. Όμορφο, ευκολοδιάβαστο βιβλιο.

[Τύπισσα · Rating 4 out of 5]

Πολύ ωραία η γραφή της Κα Φακινου (για ακόμη μια φορά) καθώς και η πλοκή επίσης.
3 γενιές γυναικών με την μάνα φυσικά να είναι η τραγική φιγούρα της ιστορίας.Με την υπάκουη σε όλα κόρη και με την πρωτεύουσιανα εγγονα που ήταν στην κοσμαρα της (όχι άδικα).
Ωραίο, το προτείνω για κάτι διαφορετικό αλλά εννοείται αξιολογο.

[Maria Giannisi · Rating 5 out of 5]

Από τα καλύτερα της Φακίνου. Μου άρεσε το γεγονός ότι παρά την δραματική εξιστόρηση υπήρχαν στιγμές "χαλάρωσης" με το γέλιο στις περιγραφές μιας εκ των ηρωϊδων. Πολύ Καλό διαβάζεται απνευστί, κουράζουν λίγο τα πολλά ονόματα στο τέλος.

[Anastasia Danali · Rating 5 out of 5]

Τι να πει κανεις για τα εργα της Φακινου; ειναι ενας υπεροχος κοσμος της ελληνικης επαρχιας μιας αλλης εποχης. Το μονο σιγουρο ειναι η νοσταλγια καθως και ο θυμος για τα βασανα των γυναικων εκεινης της εποχης. Η ροη κυλαει εξαιρετικα και κραταει αμειωτο το ενδιαφερον του αναγνωστη.

[Christine · Rating 4 out of 5]

...

[Frances · Rating 5 out of 5]

depressing but so beautiful + couldn't put it down.

found at codex just off bleecker station

[Echoesaround · Rating 4 out of 5]

συγκλονιστική ιστορία, βγαλμένη από μια άλλη εποχή. ανατριχιαστικά ωραίο

[lizzy · Rating 5 out of 5]

i love women too

[ghostlovesc0re · Rating 3 out of 5]

Pas mon genre de roman/nouvelle.

[Eleni · Rating 5 out of 5]

Λιτό, δυνατό, καθηλωτικό ανάγνωσμα! 4.8*

[PastelKos · Rating 4 out of 5]

"Ώχου! Τόσα χρόνια μου 'λειψε η θάλασσα! Να βουτήξω μέσα με το κεφάλι. Να πλέουν τα μαλλιά μου σα φύκια δεξιά κι αριστερά. Μου 'λειψε η ομορφιά!"

[Antonio Papadourakis · Rating 4 out of 5]

Το έβδομο ρούχο είναι το 7ο από τα ρούχα των πρωτότοκων γιων που γίνονται φλάμπουρα στην κηδεία των απογόνων. Και το έβδομο ρούχο έχει χαθεί. Και με αυτή την αφορμή ξετυλίγεται η τραγωδία μίας οικογένειας που ξεκινά από τη Μικρά Ασία και καταλήγει στις Ρίζες του Τυρνάβου. Με πάθη, ξωτικά, προφητείες που εξιστορούνται από 3 πρόσωπα - 3 γενιές, τη μάνα, την Ελένη (κόρη) και τη Ρούλα (εγγονή).
Είναι το δεύτερο βιβλίο και κατά τη γνώμη μου το καλύτερο που έχω διαβάσει της Φακίνου.
''Οι γυναίκες πάλι έχουν τα μεγάλα πάθη. Αυτές είναι που γράφουν την Ιστορία. Που σηκώνουν στους ώμους τους τις σημαδιακές στιγμές.''
"Όποιος δεν πόνεσε σ' αυτή τη ζήση, άψητη κεφαλή είναι. 'Σαν ξένο παραμύθι', λέγανε στον τόπο μου αυτούς που δεν καταλάβαιναν. Ο πονεμένος τον πονεμένο νιώθει. Ο απόνεγος νομίζει - ο έρμος- ότι είναι αφέντης στη ζωή... Ενώ εκείνη μας κουμαντάρει και φέρνει τα πάνω κάτω..."

[Jenna · Rating 4 out of 5]

Yeah! Short little thing that I read over the course of two ferry commutes. It's got that tough Greek lady hardness (see Taktsis's Third Wedding Wreath) and so much life.

[Xenia · Rating 4 out of 5]

πολύ καλό

[AlexAndrA · Rating 3 out of 5]

Είχε αρκετά στοιχεία της παράδοσης, επίσης ηταν ενδιαφέρον το συνταίριασμα των γενεών, ωστόσο κάπου κούραζε η διήγηση κ αναδρομή στα περασμένα.

[Stephanie Muller · Rating 4 out of 5]

une merveille que je recommande encore et encore