Na vier jaar universiteit kan Elin Dekkers niet wachten om als co-assistent aan de slag te gaan. Tijdens haar co-schappen staat ze in de operatiekamer met botte chirurgen, runt ze de poli met een opmerkzame internist en loopt ze mee met een nuchtere huisarts. Elin ontdekt dat de medische praktijk weerbarstiger is dan de Eed van Hippocrates en genuanceerder dan haar studieboeken: wat doe je wanneer je belang als arts loodrecht op dat van de patiënt staat? Als je ongeschikt blijkt voor het vak van je dromen? En als liefde en ambitie onverenigbaar lijken?
Anne Hermans (1978) studeerde geneeskunde in Amsterdam. Voor deze roman putte ze uit haar eigen ervaringen als co-assistent, waarover ze eerder schreef in haar NRC-column 'Dokter Hermans'. Momenteel specialiseert ze zich als tropenarts.
Anne Hermans (1978) studeerde geneeskunde in Amsterdam. Voor haar roman De co-assistent putte ze uit haar eigen ervaringen als co-assistent, waarover ze eerder schreef in haar NRC-column 'Dokter Hermans'. Momenteel specialiseert ze zich als tropenarts.
2.5 ⭐ Aan ene kant geeft dit boek denk ik wel een goed beeld van co-schappen lopen en in het ziekenhuis werken, wat in eerste instantie de reden was dat ik het ging lezen. Aan de andere kant is er ook wel veel veranderd in de medische wereld sinds dit boek is uitgekomen. De hiërarchie in het ziekenhuis die sterk omschreven wordt in dit boek sprak me echt totaal niet aan. Elin heeft vaak de neiging om hierin mee te gaan, of ze uiteindelijk sterk genoeg in haar schoenen stond, was eigenlijk de enige reden waarvoor ik het boek heb uitgelezen.
Ik heb dit boek een aantal jaar geleden gelezen toen ik nog niet met stages was begonnen. Toen vond ik het wel aardig maar herkende er weinig in. Het nu opnieuw lezen, terwijl je zelf stages doet, is een feest van herkenning. Ook omdat ik een maand stage in het AMC heb gedaan en dus precies weet wat ze bedoelt met overdrachten, poli en besprekingen.
Belgische geneeskunde studenten zullen veel erin herkennen maar ook duidelijk zien waar de verschillen zitten in de opleiding. Vooral het verschil in kennis en praktische ervaring is kenmerkend. Het moeten opzoeken van ziektes omdat ze niet weten wat het is, dat zou bij ons minder voorkomen. Ook zijn het ontzettend "Nederlandse" personages, allemaal een tikje arrogant, welbespraakt, zelfingenomen. De Vlaamse ingetogenheid is ver te zoeken, dus Vlamingen zullen zich wat minder identificeren met de personages.
Maar dus een leuk boek, vlot te lezen en zeker ook mensen die geen geneeskunde studeren krijgen met dit boek een goed idee van waar wij mee bezig zijn :)
Grappige, treurige. vlot geschreven, soms ietwat voorspelbare verzameling verhalen over haar jaren als co-assistent op zoek naar het hoe en wat van werken als arts.
Dit boekje stond al een poosje in de kast. Mijn zusje had het ergens voor me opgeduikeld en gisteren na het uitlezen van Hof van doorns en rozen, moest ik gewoon even beginnen in een makkelijk te lezen boekje. Dit paste precies!
In de co-assistent volg je het verhaal van Elin. Elin is geneeskunde student en bevindt zich in haar 5e studiejaar. Na 4 jaar op de universiteit rondgehangen te hebben, begint ze nu aan haar co-schappen. Je doorloopt samen met haar verschillende afdeling, zoals de MDL, kindergeneeskunde, chirurgie en gynaecologie. Uiteraard was ik het meest nieuwsgierig naar gynaecologie, maar achteraf vond ik die eigenlijk het minst interessant. Zelf heb ik regelmatig gewerkt met co-assistenten en het is wel fijn om een iets duidelijker beeld te krijgen van hun leven. Om dit boekje leuk te vinden, moet je wel iets hebben met de medische wereld. Of het nu interesse is of je beroep, anders ga je er weinig aan vinden. Er worden verschillende medische termen gebruikt, maar die kun je gerust links laten liggen. De stukjes in het ziekenhuis vond ik zelf echt interessant en het las ook vlot, maar Elin buiten het ziekenhuis vond ik eigenlijk niet zo leuk. En dan vond ik vooral de scènes met Job eigenlijk best irritant. Kortom een leuk boekje, maar niet meer dan dat.
In dit deels autobiografisch boek vertelt Hermans hoe het is om als geneeskundestudent stage te lopen in het ziekenhuis. Sommige zaken lijken uitvergroot. Meer veel is denk ik herkenbaar aangaande wat ik zie en zag in het ziekenhuis. Met name de omgang en hiërarchie op verpleefafdelingen lijkt veel op wat is beschreven. Een soms wat gesloten cultuur van omgang en hiërarchie, welke soms schokkend is voor een buitenstaander, wordt door de auteur en ervaringskundige naar buiten wordt gebracht.
Vermakelijk boek met veel herkenbare verhalen. Wat ik jammer vond is dat ik veel uit dit boek ook al gelezen had in Het Witte Jas Effect waar al haar columns in staan. Er zit nogal wat overlap tussen beide boeken. Verder is het erg leuk om te lezen over coschappen, aanrader voor geneeskunde studenten!
Vandaag gekocht en vandaag meteen uitgelezen. Ik zit nu in mijn co-schap chirurgie en dit is echt het perfecte boek voor die periode... Ontzettend herkenbaar!
Hmm, dubbel. De wederwaardigheden van een co-assistent zijn met vaart geschreven en geven een leuk inkijkje in de medische wereld, maar de hoofdpersoon is erg onsympathiek en de bijbehorende liefdesgeschiedenis mist onderbouwing en is eigenlijk alleen maar irritant, zeker door de vreemde seksscenes (wáárom wil ze met haar tong in het oor van haar vriend roeren?!).
Vooral leuk om te lezen als je zelf coschappen loopt, veel herkenbare situaties of personen die je tegenkomt in het ziekenhuis. Geen idee of hoe vermakelijk het is om te lezen als je zelf geen medische studie doet
Geen bijzonder boek, mogelijk omdat de schrijfster vooral arts is, en geen schrijfster. Desondanks leuk om te lezen, mede omdat ik als klein meisje ook dokter wilde worden en ziekenhuizen me altijd hebben getrokken.
De stukken die daadwerkelijk gingen over het ziekenhuis waren erg interessant om te lezen, alles eromheen vond ik minder. Het voelde meer als een verzameling columns ipv een echt verhaal. Er zat wel een rode draad in, maar ook heel veel sprongen, waardoor soms de context niet direct duidelijk was.
Liked the book! It gives a clear image of how the “coschappen” look like on a daily basis. I liked the way Anna has written the book with lots of humor. I would recommend to anyone who is studying medicine and those who want to have a sneak peak into the life of a “coassistent”.
Begonnen te lezen vanuit nostalgie van de serie, een vlot boek! Prima om te lezen, niet heel bijzonder. Wél leuk om een kijkje te nemen in de keuken van de co-schappen.
Als je iemand in je omgeving hebt die coschappen loopt wel interessant om te lezen Voor de rest is het heel simpel geschreven en zit er niet mega veel diepgang in
Grappig boekje over hoe het is om als coassistent je co schappen te lopen in verschillende ziekenhuizen en onder verschillende doctoren.
Echter irriteerde ik me wel een beetje aan de hoofdpersoon Elin Dekkers. Ze heeft haar hele opleiding een beetje gefeest en rondgehuppeld, maar zodra ze aan haar coschappen begint is ze ineens een strebertje. Ik snap best dat de praktijk een stuk leuker is dan de collegebanken, maar om zo erg om te slaan kan ik me dan ook weer niet voorstellen, zeker in de eerste coschappen nog niet.
Maar buiten dat: leuk boekje, en herkenbaar af en toe met de artsen die nogal lomp uit de hoek kunnen komen, patiënten die eigenlijk liever thuis willen zijn of veel te lang wachten tot ze naar het ziekenhuis komen om behandeld te worden waardoor de behandeling toch weer een stukje lastiger is.
Wat ik ook erg goed vind aan het boek is dat je leest dat je je toch als arts, coassistent of verpleger gaat hechten aan patiënten en dat het soms erg lastig is. Daarnaast is het leuk om alle verschillende specialisme te kunnen bewandelen door dit boek heen en ook het verschil in de aanpak van de artsen.
Aanrader om lekker tussendoor of op vakantie te lezen. Ik weet dat het een serie is (of is geweest) maar die heb ik nooit gezien of gevolgd, dus ik kan niet zeggen of het overeen komt :) Of dat je dit zeker moet lezen omdat je de serie zo leuk vond ;)