What do you think?
Rate this book
Teklaserien #1
Kroz vatru i vodu
Uz osamdeset pet posto opeklina i sto petnaest posto rizika od smrti, pravo je čudo što je ovaj pacijent još uvijek živ. Tako je daleko dogurao zahvaljujući Tekli Berg, liječnici hitne pomoći čije neuobičajene metode i fotografsko pamćenje često čine razliku između života i smrti.
Policija je uvjerena da je požar bio teroristički napad i da je u njega umiješan zagonetni pacijent.
Tekla je oduvijek skrivala svoj izvanredni um od bolničkih kolega i pribjegavala amfetaminima kako bi ublažila beskrajni vrtlog lucidnih sjećanja, no sada kada je uvučena u zagonetku koja uključuje korumpiranu policiju, vođu uzbekistanske mafije i njezina voljenog brata, morat će upotrijebiti sve svoje vještine.
Policija je uvjerena da je požar bio teroristički napad i da je u njega umiješan zagonetni pacijent.
Tekla je oduvijek skrivala svoj izvanredni um od bolničkih kolega i pribjegavala amfetaminima kako bi ublažila beskrajni vrtlog lucidnih sjećanja, no sada kada je uvučena u zagonetku koja uključuje korumpiranu policiju, vođu uzbekistanske mafije i njezina voljenog brata, morat će upotrijebiti sve svoje vještine.
464 pages, Paperback
First published March 27, 2019
32 people are currently reading
476 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 112 reviews
June 14, 2021
Nobel Hospital, Stockholm. CEO Monica Carlsson declares a major incident following an explosion at the Södor Tower. Meanwhile in the pandemonium of the Emergency Department Tekla Berg is juggling several cases at once including a man from the explosion with very extensive burns. The police are determined to question him as they fear a terrorist incident and Tekla is also fearful, does she know the suspect?
This is an action packed, high octane and gritty thriller with a complex plot. At the centre of the considerable drama there are two dysfunctional families, that of pill popping Tekla Berg and her equally flawed brother Simon and the Umanov family. Much of the ensuing drama centres around them with Uzbek Victor being the head of the Russian OCG with strong links to the FSB and the Kremlin. The drug industry and other unsavoury money spinning activities are run by them and in addition there’s sibling rivalry between Umanov’s children, Nina and Sardor. It’s a fast paced plot, possibly a bit overblown but it is interesting. As well as drugs, there’s bribery, corruption and gang warfare added to the mix. It’s violent in places as you would expect and there are a couple of unpleasant scenes.
Although it is a good read, there are a lot of characters to get your head around but you get there in the end. It zips about a bit in time and place which is a bit disconcerting and it takes some piecing of the plot together. There is some repetition too.
However, I do like how the action returns to the hospital throughout and there’s a lot more going on there than you might think! Overall, it’s a good thriller, the central characters are really interesting and certainly flawed. I’m not sure I’d want Tekla too near me in the ED with all those amphetamines in her system!
With thanks to NetGalley and especially to Quercus, MacLehose for the much appreciated arc in return for an honest review.
This is an action packed, high octane and gritty thriller with a complex plot. At the centre of the considerable drama there are two dysfunctional families, that of pill popping Tekla Berg and her equally flawed brother Simon and the Umanov family. Much of the ensuing drama centres around them with Uzbek Victor being the head of the Russian OCG with strong links to the FSB and the Kremlin. The drug industry and other unsavoury money spinning activities are run by them and in addition there’s sibling rivalry between Umanov’s children, Nina and Sardor. It’s a fast paced plot, possibly a bit overblown but it is interesting. As well as drugs, there’s bribery, corruption and gang warfare added to the mix. It’s violent in places as you would expect and there are a couple of unpleasant scenes.
Although it is a good read, there are a lot of characters to get your head around but you get there in the end. It zips about a bit in time and place which is a bit disconcerting and it takes some piecing of the plot together. There is some repetition too.
However, I do like how the action returns to the hospital throughout and there’s a lot more going on there than you might think! Overall, it’s a good thriller, the central characters are really interesting and certainly flawed. I’m not sure I’d want Tekla too near me in the ED with all those amphetamines in her system!
With thanks to NetGalley and especially to Quercus, MacLehose for the much appreciated arc in return for an honest review.
April 21, 2021
This was really well written and had a decent depth of plot. However I'm so bored of drug popping main protagonists that I just grumbled my way through it.
Not for me. A subjective and personal response not anything to do with the quality of the author's work.
Not for me. A subjective and personal response not anything to do with the quality of the author's work.
July 22, 2019
I Didn't finish this. I forced my way to about half but seriously, it's just not worth it.
Two things that annoy me more than anything in this book:
- The photographic memory trope. It is not a real thing, and you can remember things without being a superfreak. It's been done to DEATH and I'm not having it. Of course our super beautiful and super smart leading lady with a dark and troubled past ALSO remembers every single thing that has happened or she's seen.
- The "quirky snack" trope. In Tordyveln flyger i skymningen they eat salmiak, in Blyton's Five they're always snacking on something, but in crime novels there sometimes is the quirky snack thing. It can be a police who's on a diet and can only eat grapefruit, or drinking only a special kind of sherry, you get the point. Here, it's Djungelvrål, a salty liqourice (sp?) candy. The hospital boss EATS THEM CONSTANTLY AND EVERY SINGLE ONE IS NOTED IN THE TEXT. It's SO annoying! You don't have to keep repeating "she picked up a djungelvrål and put it in her mouth" on every freaking page! The author does the same thing with Tekla's meth bombs, has he just learned what a bomb is and wants to use the word every chance he gets? It's just bad writing.
Another thing that seems to be on it's way to becoming a trope, is the lead-lady-called-by-her-first-name thing. I've seen several crime series about female detectives (or equivalent) where it's her first name, Tärningen är kastad in the LEONA series about Leona, and now this Tekla. I don't think I've ever seen that happen with male detectives, they are always called by their last names or possibly both first and last. What is that about? Is it so that we can be certain it has female characters? Does last names mean male? Not really relevant to this book but more interesting to think about than the plot.
Two things that annoy me more than anything in this book:
- The photographic memory trope. It is not a real thing, and you can remember things without being a superfreak. It's been done to DEATH and I'm not having it. Of course our super beautiful and super smart leading lady with a dark and troubled past ALSO remembers every single thing that has happened or she's seen.
- The "quirky snack" trope. In Tordyveln flyger i skymningen they eat salmiak, in Blyton's Five they're always snacking on something, but in crime novels there sometimes is the quirky snack thing. It can be a police who's on a diet and can only eat grapefruit, or drinking only a special kind of sherry, you get the point. Here, it's Djungelvrål, a salty liqourice (sp?) candy. The hospital boss EATS THEM CONSTANTLY AND EVERY SINGLE ONE IS NOTED IN THE TEXT. It's SO annoying! You don't have to keep repeating "she picked up a djungelvrål and put it in her mouth" on every freaking page! The author does the same thing with Tekla's meth bombs, has he just learned what a bomb is and wants to use the word every chance he gets? It's just bad writing.
Another thing that seems to be on it's way to becoming a trope, is the lead-lady-called-by-her-first-name thing. I've seen several crime series about female detectives (or equivalent) where it's her first name, Tärningen är kastad in the LEONA series about Leona, and now this Tekla. I don't think I've ever seen that happen with male detectives, they are always called by their last names or possibly both first and last. What is that about? Is it so that we can be certain it has female characters? Does last names mean male? Not really relevant to this book but more interesting to think about than the plot.
May 19, 2021
3,5 / 5
Kokia keista knyga!! Dar niekad nesu pradėjusi savo apžvalgos būtent tokiais žodžiais, bet jie buvo pirmi kilę man užvertus paskutinį puslapį. Pirmiausia mano akį patraukė tai, kad pagrindinė veikėja šioje knygoje yra medikė, taip pat sudomino ir tai, kad anotacijoje užsimenama apie teroristus, bei apie Teklos vidinius demonus.
Pirmiausia noriu pasakyti, kad truputį užtrukau, kol prisijaukinau veikėjus! Truputį erzino Teklos priklausomybė ir nuolatinės "bombos", nes tiesiog atrodo net susimąsčiau kaip ji išvis dar gyva??? Tačiau šioje knygoje didžiąją dalį ir užima narkotikai, prekyba jais, priklausomybė jiems, padariniai nuo jų. Ir nors labai žiaurų vietų čia nėra, nesitaško kraujai ir niekas nieko nepjausto, autorius įtaigiai perteikė žiaurią priklausomybę turinčių žmonių realybę.
Keisčiausia šios knygos vieta - chaosas! O dar keisčiau, kad man jis patiko! Bent man skaitant šią knygą atrodė, kad veiksmas čia vyksta chaotiškai, bet tai labai priminė pačios Teklos charakterį ir būdą, o ir viskas pamažu sustojo į savo vietas ir praktiškai jokių klausimų nepaliko! Tik susidomėjimą - kas bus toliau ir kaip Teklai seksis ateityje? Knyga skaitėsi tokiais epizodais - kartais lengvai, kartais sunkiau.
Jeigu ieškote detektyvo, kurio veiksmas sukasi ligoninėje ir vidiniame jos gyvenime, nesibaiminate temų apie narkotikus, kurios čia nėra žiaurios ir mėgstate pagrindinius veikėjus su tamsiais demonais ir itin aštriu protu - rekomenduoju pabandyti "Per vandenį ir ugnį"!
Kokia keista knyga!! Dar niekad nesu pradėjusi savo apžvalgos būtent tokiais žodžiais, bet jie buvo pirmi kilę man užvertus paskutinį puslapį. Pirmiausia mano akį patraukė tai, kad pagrindinė veikėja šioje knygoje yra medikė, taip pat sudomino ir tai, kad anotacijoje užsimenama apie teroristus, bei apie Teklos vidinius demonus.
Pirmiausia noriu pasakyti, kad truputį užtrukau, kol prisijaukinau veikėjus! Truputį erzino Teklos priklausomybė ir nuolatinės "bombos", nes tiesiog atrodo net susimąsčiau kaip ji išvis dar gyva??? Tačiau šioje knygoje didžiąją dalį ir užima narkotikai, prekyba jais, priklausomybė jiems, padariniai nuo jų. Ir nors labai žiaurų vietų čia nėra, nesitaško kraujai ir niekas nieko nepjausto, autorius įtaigiai perteikė žiaurią priklausomybę turinčių žmonių realybę.
Keisčiausia šios knygos vieta - chaosas! O dar keisčiau, kad man jis patiko! Bent man skaitant šią knygą atrodė, kad veiksmas čia vyksta chaotiškai, bet tai labai priminė pačios Teklos charakterį ir būdą, o ir viskas pamažu sustojo į savo vietas ir praktiškai jokių klausimų nepaliko! Tik susidomėjimą - kas bus toliau ir kaip Teklai seksis ateityje? Knyga skaitėsi tokiais epizodais - kartais lengvai, kartais sunkiau.
Jeigu ieškote detektyvo, kurio veiksmas sukasi ligoninėje ir vidiniame jos gyvenime, nesibaiminate temų apie narkotikus, kurios čia nėra žiaurios ir mėgstate pagrindinius veikėjus su tamsiais demonais ir itin aštriu protu - rekomenduoju pabandyti "Per vandenį ir ugnį"!
July 8, 2021
Įdomus kriminalinis romanas apie daktare Tekla Berg, kuri dirba skubiosios pagalbos skyriuje, kuri mėgsta pasikliauti savo intuicija ir ne visada laukosi taisyklių savo darbe, o ir šiaip tokia aštraus proto, bet turinti savų paslapčių. O šiaip tai toks keistais geras romanas, jame tiek daug visko. 3,5⭐
June 7, 2023
Tyvärr var mina förväntningar skyhöga på den här boken och det är nog största orsaken till att den får så lågt betyg. Den levde inte upp till mina förväntningar. Jag hade oerhört svårt att känna något alls för Tekla och jag blev mest irriterad på hennes självmedicinering. Jag kände mig på något sätt mer som en åskådare till allt som hände än att jag drogs med i händelsernas centrum. Jag får se om jag kommer att läsa mer om Tekla i framtiden.
June 5, 2021
Aš nežinau, ar iš viso galiu tokias knygas vertint objektyviai. Detektyvai/trileriai su pagrindiniais veikėjais medikais, ypač dirbačiais skubios medicinos skyriuose - vieni mano mėgstamiausių. Ypač tokie kaip šis ar rašyti Tess Gerritsen. Autoriai gydytojai, puikiai suprantantys apie tai, ką rašo. Medicininės detalės tikslios, medikų kasdienybė reali. Jei dar šalia gerai sukalta trilerinė dalis - viskas, aš papirkta 🤷♀️ ⠀
⠀
Tekla Berg - skubios pagalbos gydytoja, dirbant Alfredo Nobelio ligoninėje. Moteris turi savotišką Dievo dovaną - fotografinę atmintį. Darbe ji labai gelbsti, nors pačiai Teklai tai prilygsta prakeiksmui. Ypač, kai smegenys prikimštos dalykų, kurių ši visiškai nenori atsiminti. Nuolat galvoje besisukančiais mintis ji slopina savotiška amfetamino terapija. ⠀
⠀
Vieno eilinio budėjimo metu, priėmimo skyriuje užverda pragaras - vienu metu tenka rūpintis ir sunkios būklės vaikučiu ir padurtu vyru. Negana to, į ligoninę konvejeriu plūsta gaisre nukentėję žmonės. Tekla atsiduria pačiame įvykių centre. Tik dar nenutuokia į kokį pavojų tai ją nuves.⠀
⠀
O čia buvo visko! Ligoninė, įtampa, mafija, gaujos, narkotikai, gaisrai, sprogimai... Pynėsi tiek skirtingų dalykų, kad visiškai netikėjau, jog autorius gale viską logiškai ir gražiai išvynios. Bet pavyko gerai - neatsakytų klausimų neliko. Tik jausmas, kad istorija dar toli gražu nebaigta. Jei neklystu, autorius ruošia trilogiją. Antra dalis jau parašyta, trečia - procese. ⠀
Faina ta Tekla. Jei bus ir kitos dalys, skaitysiu. Ir net nepyksiu, dėl jos nuolatinės amfetamino dietos.⠀
⠀
Jei patiko Gerritsen "Donoras", "Užkratas", įtariu, patiks ir ši. Modelis panašus - drąsi, ryžtinga jauna gydytoja ir laaabai nešvarūs dalykai vykstantys aplink.
⠀
Tekla Berg - skubios pagalbos gydytoja, dirbant Alfredo Nobelio ligoninėje. Moteris turi savotišką Dievo dovaną - fotografinę atmintį. Darbe ji labai gelbsti, nors pačiai Teklai tai prilygsta prakeiksmui. Ypač, kai smegenys prikimštos dalykų, kurių ši visiškai nenori atsiminti. Nuolat galvoje besisukančiais mintis ji slopina savotiška amfetamino terapija. ⠀
⠀
Vieno eilinio budėjimo metu, priėmimo skyriuje užverda pragaras - vienu metu tenka rūpintis ir sunkios būklės vaikučiu ir padurtu vyru. Negana to, į ligoninę konvejeriu plūsta gaisre nukentėję žmonės. Tekla atsiduria pačiame įvykių centre. Tik dar nenutuokia į kokį pavojų tai ją nuves.⠀
⠀
O čia buvo visko! Ligoninė, įtampa, mafija, gaujos, narkotikai, gaisrai, sprogimai... Pynėsi tiek skirtingų dalykų, kad visiškai netikėjau, jog autorius gale viską logiškai ir gražiai išvynios. Bet pavyko gerai - neatsakytų klausimų neliko. Tik jausmas, kad istorija dar toli gražu nebaigta. Jei neklystu, autorius ruošia trilogiją. Antra dalis jau parašyta, trečia - procese. ⠀
Faina ta Tekla. Jei bus ir kitos dalys, skaitysiu. Ir net nepyksiu, dėl jos nuolatinės amfetamino dietos.⠀
⠀
Jei patiko Gerritsen "Donoras", "Užkratas", įtariu, patiks ir ši. Modelis panašus - drąsi, ryžtinga jauna gydytoja ir laaabai nešvarūs dalykai vykstantys aplink.
June 27, 2021
Mane galima papirkti visais medicininiais dalykais literatūroje. Labai patinka skaityti romanus, kur pagrindiniai veikėjai yra gydytojai. Taigi, jau žinojau, kad romanas apie skubios pagalbos gydytoją Teklą Berg nepaliks manęs abejingos.
Tekla Berg turi savybę ne tik įsiminti vaizdus, bet ir įsivelti į kriminalinius įvykius. Gelbėdama gyvybes susiduria su kriminalinio pasaulio atstovais, o dar ir ligoninės direktorė bandanti prašytis į drauges turi savo kėslų. Tekla dar turi jaunesnį brolį, kuris įsivelia į visokiausias problemas.
Medicinos buvo mažiau nei aš tikėjausi, bet nusikalstamo pasaulio, narkotikų ir paslapčių netrūko. Žinau, kad medicininius terminus versti nėra lengva, bet juk nesunku pagooglinti, kaip iš tiesų vadinasi Hantingtono liga (ne, tai ne demencijos forma) ar Gošė liga (kuri netyčia tapo Gaučeriu). Vis dėl to labai patiko įterpti medicininiai dalykai ir jautėsi, kad rašytojas žino apie ką rašo. Juk jis yra pats gydytojas, dirbantis Stokholme.
Galbūt kitus erzino nuolat apsinęšusi Tekla. Bet aš ją puikiai suprantu - norint daug nuveikti reikia pastiprinimo. Neretas dalykas tarp medikų yra vienokių ar kitokių preparatų vartojimas. Na, o amfetaminas yra viena iš padedančių dėmesį sukaupti, gerinančių atmintį medžiagų, jo atmainos skiriamos asmenims, kuriems diagnozuotas dėmesio-aktyvumo sutrikimas.
Vis dėl to veiksmo užteko. Puslapiai vertėsi savaime, buvo tikrai įdomu. Rašytojas kiek pavedžiojo už nosies, neleido užmgti vis mesteldamas kokį plot twist'a ir atskleisdamas vienokią ar kitokią paslaptį. Kur rusų mafija, korumpuoti policininkai, narkotikai ir kiti nelegalūs dalykai, ten nuobodu niekad nebūna. Tikiuosi rašytojas ir toliau kurs seriją, o leidykla išvers.
Tekla Berg turi savybę ne tik įsiminti vaizdus, bet ir įsivelti į kriminalinius įvykius. Gelbėdama gyvybes susiduria su kriminalinio pasaulio atstovais, o dar ir ligoninės direktorė bandanti prašytis į drauges turi savo kėslų. Tekla dar turi jaunesnį brolį, kuris įsivelia į visokiausias problemas.
Medicinos buvo mažiau nei aš tikėjausi, bet nusikalstamo pasaulio, narkotikų ir paslapčių netrūko. Žinau, kad medicininius terminus versti nėra lengva, bet juk nesunku pagooglinti, kaip iš tiesų vadinasi Hantingtono liga (ne, tai ne demencijos forma) ar Gošė liga (kuri netyčia tapo Gaučeriu). Vis dėl to labai patiko įterpti medicininiai dalykai ir jautėsi, kad rašytojas žino apie ką rašo. Juk jis yra pats gydytojas, dirbantis Stokholme.
Galbūt kitus erzino nuolat apsinęšusi Tekla. Bet aš ją puikiai suprantu - norint daug nuveikti reikia pastiprinimo. Neretas dalykas tarp medikų yra vienokių ar kitokių preparatų vartojimas. Na, o amfetaminas yra viena iš padedančių dėmesį sukaupti, gerinančių atmintį medžiagų, jo atmainos skiriamos asmenims, kuriems diagnozuotas dėmesio-aktyvumo sutrikimas.
Vis dėl to veiksmo užteko. Puslapiai vertėsi savaime, buvo tikrai įdomu. Rašytojas kiek pavedžiojo už nosies, neleido užmgti vis mesteldamas kokį plot twist'a ir atskleisdamas vienokią ar kitokią paslaptį. Kur rusų mafija, korumpuoti policininkai, narkotikai ir kiti nelegalūs dalykai, ten nuobodu niekad nebūna. Tikiuosi rašytojas ir toliau kurs seriją, o leidykla išvers.
December 21, 2021
Kryminały, thrillery i wszelkie pochodne to coś, co bardzo lubię i do czego wciąż wracam. Świetnie sprawdzają się, gdy nie wiem, co czytać, gdy mam przestój albo brak chęci do wszystkiego. Przeczytałam ich sporo, a co za tym idzie, coraz ciężej mnie zaskoczyć. I tu przychodzi z pomocą pan Unge, który stworzył kryminał inny niż wszystkie.
Na co dzień, jeśli mogę tak powiedzieć, czytam głównie kryminały amerykańskie, thrillery psychologiczne głównie zaś brytyjskie i rzadko kiedy wyruszam w dalsze rejony, dlatego tym bardziej byłam ciekawa, co przyniesie mi kryminał ze Szwecji. Akcja dziejąca się w największym Szwedzkim mieście w szpitalu w środku miasta, lekarka z uzależnieniem od amfetaminy i bratek, który zadał się z niewłaściwymi ludźmi. Całość stworzyła niepowtarzalny klimat i bardzo ciekawą akcję. Czy wartką? trudni powiedzieć, bo początek był dla mnie trochę oporny, ale im dalej w las, tym było lepiej, a pod koniec ciężko było się oderwać.
Tak, to ten człowiek, który przybył do nas z Jeżeli będę miał zły dzień, ktoś dziś umrze, z wykształcenia jest lekarzem i wiele lat pracował w zawodzie, możecie mieć więc pewność, że Tekla lekarką jest dobrą, a jej czyny, słowa i reakcje z medycznego punktu widzenia są zwyczajnie prawdziwe. I odnoszę wrażenie, że wykształcenie dalej autorowi większe pole do popisu i skutecznie to wykorzystuje, a do tego jego pióro cechuje jakieś takie poczucie humoru, więc w odpowiednich momentach nawet jest zabawnie. Mnie najbardziej ciekawiły reakcje Tekly, dla mnie osobiście to był najmocniejszy punkt, bo to naprawdę ciekawa postać i z taką lekarką chyba się nie spotkałam jeszcze.
Szczerze mówiąc spodziewałam się utartego schematu - jest lekarka, jest rozróba w szpitalu, więc zaraz będzie współpracowac z policją i zaczną się morderstwa. I tutaj zonk, bo tego nie dostałam! Uprzedzę pytania - szpital, w którym dzieje się akcja nie istnieje, sprawdzałam, bo mnie to ciekawiło. Dostałam zupełnie coś innego i choć początkowo nie bardzo wiedziałam, jak się z tym czuć (bo ja bardzo lubię krwawe kryminały), to ostatecznie całość bardzo przypadła mi do gustu i pozytywnie nastawiam się do drugiego tomu!
Długo zastanawiał mnie tytuł i wyjaśnia się dopiero na ostatnich stronach powieści, ale wiecie co? Od razu sobie pomyslałam, że jest bardzo adekwatny :D
Na co dzień, jeśli mogę tak powiedzieć, czytam głównie kryminały amerykańskie, thrillery psychologiczne głównie zaś brytyjskie i rzadko kiedy wyruszam w dalsze rejony, dlatego tym bardziej byłam ciekawa, co przyniesie mi kryminał ze Szwecji. Akcja dziejąca się w największym Szwedzkim mieście w szpitalu w środku miasta, lekarka z uzależnieniem od amfetaminy i bratek, który zadał się z niewłaściwymi ludźmi. Całość stworzyła niepowtarzalny klimat i bardzo ciekawą akcję. Czy wartką? trudni powiedzieć, bo początek był dla mnie trochę oporny, ale im dalej w las, tym było lepiej, a pod koniec ciężko było się oderwać.
Tak, to ten człowiek, który przybył do nas z Jeżeli będę miał zły dzień, ktoś dziś umrze, z wykształcenia jest lekarzem i wiele lat pracował w zawodzie, możecie mieć więc pewność, że Tekla lekarką jest dobrą, a jej czyny, słowa i reakcje z medycznego punktu widzenia są zwyczajnie prawdziwe. I odnoszę wrażenie, że wykształcenie dalej autorowi większe pole do popisu i skutecznie to wykorzystuje, a do tego jego pióro cechuje jakieś takie poczucie humoru, więc w odpowiednich momentach nawet jest zabawnie. Mnie najbardziej ciekawiły reakcje Tekly, dla mnie osobiście to był najmocniejszy punkt, bo to naprawdę ciekawa postać i z taką lekarką chyba się nie spotkałam jeszcze.
Szczerze mówiąc spodziewałam się utartego schematu - jest lekarka, jest rozróba w szpitalu, więc zaraz będzie współpracowac z policją i zaczną się morderstwa. I tutaj zonk, bo tego nie dostałam! Uprzedzę pytania - szpital, w którym dzieje się akcja nie istnieje, sprawdzałam, bo mnie to ciekawiło. Dostałam zupełnie coś innego i choć początkowo nie bardzo wiedziałam, jak się z tym czuć (bo ja bardzo lubię krwawe kryminały), to ostatecznie całość bardzo przypadła mi do gustu i pozytywnie nastawiam się do drugiego tomu!
Długo zastanawiał mnie tytuł i wyjaśnia się dopiero na ostatnich stronach powieści, ale wiecie co? Od razu sobie pomyslałam, że jest bardzo adekwatny :D
August 3, 2021
Šios knygos viršelis! 😱 Tikrai vienas iš tų, kuris patraukia akį. Kriminaliniui romanui tikrai puikiai tinkantis.
Viename iš Stokholmo ligoninės gydytojų - Tekla Berg. Ji yra ta gydytoja, kuri pasiryžusi padaryti viską, kas jos galioje, jog pacientas pasveiktų. Neretai jai tenka imtis kiek drastiškų sprendimų, bet dažnu atveju jie būna tikrai verti tos rizikos.
Moteris yra ypatinga tuo, jog pasižymi puiki fotografine atmintimi. Darbe jai tai padeda greitai spręsti iškilusias problemas, tačiau praleidus visą dieną Nobelio ligoninės skubiosios pagalbos skyriuje, Tekla imasi ir kitų priemonių. Ją gelbėja amfetaminas.
Viename iš dangoraižių nugriaudi galingas sprogimas. Tekla kartu su savo komanda nuskuba į įvykio vietą. Policija mano, jog tai gali būti teroristinis išpuolis, tačiau gydytoja galvoja kitaip..
Skaitant šią knygą nuobodžiauti tikrai nebuvo kada. Kiek daug visko čia vyko! Tikrai nemažai veikėjų bei veiksmo galima rasti "Per vandenį ir ugnį". Knygos pabaigoje visi veikėjai ir įvykiai gražiai tarpusavyje susisiejo, tačiau skaitant istoriją pačioje pradžioje atrodė, jog visko čia truputį per daug. Aplankė toks jausmas, jog autorius nori "išspausti" neaišku ką 🤭 Galbūt tai ir pakišo koją, jog truputį sunkokai skaitėsi man ši knyga, tačiau nė paisant to man tikrai patiko Tekla kaip personažas ir manau, jog ateityje norėčiau perskaityti ir kūrinio tęsinį, bei sužinoti kaip klostosi toliau gydytojos likimas.
Viename iš Stokholmo ligoninės gydytojų - Tekla Berg. Ji yra ta gydytoja, kuri pasiryžusi padaryti viską, kas jos galioje, jog pacientas pasveiktų. Neretai jai tenka imtis kiek drastiškų sprendimų, bet dažnu atveju jie būna tikrai verti tos rizikos.
Moteris yra ypatinga tuo, jog pasižymi puiki fotografine atmintimi. Darbe jai tai padeda greitai spręsti iškilusias problemas, tačiau praleidus visą dieną Nobelio ligoninės skubiosios pagalbos skyriuje, Tekla imasi ir kitų priemonių. Ją gelbėja amfetaminas.
Viename iš dangoraižių nugriaudi galingas sprogimas. Tekla kartu su savo komanda nuskuba į įvykio vietą. Policija mano, jog tai gali būti teroristinis išpuolis, tačiau gydytoja galvoja kitaip..
Skaitant šią knygą nuobodžiauti tikrai nebuvo kada. Kiek daug visko čia vyko! Tikrai nemažai veikėjų bei veiksmo galima rasti "Per vandenį ir ugnį". Knygos pabaigoje visi veikėjai ir įvykiai gražiai tarpusavyje susisiejo, tačiau skaitant istoriją pačioje pradžioje atrodė, jog visko čia truputį per daug. Aplankė toks jausmas, jog autorius nori "išspausti" neaišku ką 🤭 Galbūt tai ir pakišo koją, jog truputį sunkokai skaitėsi man ši knyga, tačiau nė paisant to man tikrai patiko Tekla kaip personažas ir manau, jog ateityje norėčiau perskaityti ir kūrinio tęsinį, bei sužinoti kaip klostosi toliau gydytojos likimas.
March 13, 2020
Od razu polubiłam Teklę Berg. Podziwiałam jej umiejętność pracy pod presją, podejmowanie odważnych i ryzykownych decyzji na SOR-ze, kontrowersyjne metody leczenia. Idealny obraz lekarki burzy narkotykowy nałóg. Ta intrygująca kobieta skrywa tajemnice: fotograficzną pamięć – chaotyczne obrazy atakujące jej myśli, powodujące cierpienia są porządkowane” przez narkotykowe bomby; ukochany brat, który zaginął. Lekarka zaczyna nadużywać amfetaminy.
Sieć powiązań tworzą liczni bohaterowie. Na uwagę zasługują pozostali bohaterowie. Dyrektorka szpitala to inteligentna manipulatorka, trudno nadążyć za jej zwrotami myślowymi. Doświadczony chirurg Tariq z czasem punktuje. Simon ma miękki charakter, ale to szczwany lis. Wor Wiktor Umarow to twardy mężczyzna o słabych punktach. Irytował mnie jego agresywny syn, a przebiegła córka imponowała. Z miejsca polubiłam antyterrorystę Marcusa, lecz nie młodego lekarz i szefa Tekli. Håkan od początku mi się nie podobał.
Opisy wydarzeń z SOR-u są bardzo realistyczne i autentyczne, choć pierwsze scena wydała mi się troszkę niewiarygodna. Lekarka zajmuje się jednocześnie dwoma przypadkami zagrożenia życia, radzi sobie z wielkim agresywnym mężczyzną, pilnuje ją dwóch gangsterów, a całości dopełnia akcja antyterrorystów. Szpital staje się areną zamachu, walk gangów, politycznych intryg. Autor jest lekarzem, dlatego opis dotyczące medycyny są wiarygodne.
Christian Unge pokazał uzależnienie od narkotyków i konsekwencje tego, przedstawił strukturę gangu narkotykowego, narkotyczny łańcuch powiązań, porachunki gangsterów oraz rozgrywki z nimi, rozgrywki między szpitalami. Połączył różne wątki, aby napięcie stale rosło, a całość była interesująca, wciągająca i zaskakująca. Rosyjska przestępczość zorganizowana, wojna narkotykowa, działalność gangów, skorumpowana policja, przepracowani lekarze, środowisko szpitalne to wszystko spaja postać charyzmatycznej bohaterki z tajemnicami. Dynamiczna, wielowątkowa akcja nie pozwala na nudę, jest może nieco chaotyczna i przez to zmusza do uważnego czytania. Z czasem trzy główne wątki przeplatają się w warkocz przetykany wstążką Teklą Berg. Książkę czyta się dobrze i szybko, a emocji nie brakuje.
„Przejdź przez wodę, krocz przez ogień” to dobry kryminał z tajemniczą i hipnotyzującą bohaterką, ujawniający prawdę o różnych środowiskach społecznych w Sztokholmie, w którym mnóstwo się dzieje. Tak wiele, jak na SOR-ze.
Sieć powiązań tworzą liczni bohaterowie. Na uwagę zasługują pozostali bohaterowie. Dyrektorka szpitala to inteligentna manipulatorka, trudno nadążyć za jej zwrotami myślowymi. Doświadczony chirurg Tariq z czasem punktuje. Simon ma miękki charakter, ale to szczwany lis. Wor Wiktor Umarow to twardy mężczyzna o słabych punktach. Irytował mnie jego agresywny syn, a przebiegła córka imponowała. Z miejsca polubiłam antyterrorystę Marcusa, lecz nie młodego lekarz i szefa Tekli. Håkan od początku mi się nie podobał.
Opisy wydarzeń z SOR-u są bardzo realistyczne i autentyczne, choć pierwsze scena wydała mi się troszkę niewiarygodna. Lekarka zajmuje się jednocześnie dwoma przypadkami zagrożenia życia, radzi sobie z wielkim agresywnym mężczyzną, pilnuje ją dwóch gangsterów, a całości dopełnia akcja antyterrorystów. Szpital staje się areną zamachu, walk gangów, politycznych intryg. Autor jest lekarzem, dlatego opis dotyczące medycyny są wiarygodne.
Christian Unge pokazał uzależnienie od narkotyków i konsekwencje tego, przedstawił strukturę gangu narkotykowego, narkotyczny łańcuch powiązań, porachunki gangsterów oraz rozgrywki z nimi, rozgrywki między szpitalami. Połączył różne wątki, aby napięcie stale rosło, a całość była interesująca, wciągająca i zaskakująca. Rosyjska przestępczość zorganizowana, wojna narkotykowa, działalność gangów, skorumpowana policja, przepracowani lekarze, środowisko szpitalne to wszystko spaja postać charyzmatycznej bohaterki z tajemnicami. Dynamiczna, wielowątkowa akcja nie pozwala na nudę, jest może nieco chaotyczna i przez to zmusza do uważnego czytania. Z czasem trzy główne wątki przeplatają się w warkocz przetykany wstążką Teklą Berg. Książkę czyta się dobrze i szybko, a emocji nie brakuje.
„Przejdź przez wodę, krocz przez ogień” to dobry kryminał z tajemniczą i hipnotyzującą bohaterką, ujawniający prawdę o różnych środowiskach społecznych w Sztokholmie, w którym mnóstwo się dzieje. Tak wiele, jak na SOR-ze.
April 2, 2022
Gan keistas, tačiau ir įdomus, sakyčiau lengvas kriminalinis romanas. O kiek jame daug visko vyko! Vienas veiksmas keičia kitą veiksmą, o ir pačių veikėjų gan nemažai.. O istorija apie pagrindinę veikėją - Teklą Berg, kuri dirba Stokholmo Nobelio ligoninės skubiosios pagalbos gydytoja. Tekla turi nepaprastą gebėjimą- gan aštrią fotografinę atmintį, kuri labai padeda darbe, bet siekiant tokią atmintį, pasirodančius vaizdinius suvaldyti griebiasi amfetamino terapijos. Skaitant šį kriminalinį romaną atrodo, kad visų įvykių kiek per daug: vienam dangoraižyje įvykęs sprogimas, kuris gali būti siejamas su teroro išpuoliu, dingęs Teklos brolis Simonas, o kur dar visų įvykių rate esantis mafijos bosas, narkotikai...Tikras painus chaosėlis....
May 27, 2021
Tekla-sarjasta taisi tulla juuri uusi suosikkini tämän ensimmäisen osan jälkeen! En malta odottaa seuraavaa suomennosta.
Tässä oli hieman kaikkea, mistä jännityskirjallisuudessa pidän - hämärä menneisyys, erilaisia luurankoja kaapissa ja jonglöörausta miljoonalla eri asialla. Henkilöhahmot olivat varsin mielenkiintoisia, tapahtumat kerrassaan kutkuttavia ja kirjassa on loistavasti yhdistetty useampaa eri miljöötä toisiinsa.
Tässä oli hieman kaikkea, mistä jännityskirjallisuudessa pidän - hämärä menneisyys, erilaisia luurankoja kaapissa ja jonglöörausta miljoonalla eri asialla. Henkilöhahmot olivat varsin mielenkiintoisia, tapahtumat kerrassaan kutkuttavia ja kirjassa on loistavasti yhdistetty useampaa eri miljöötä toisiinsa.
May 25, 2019
Spännande, rapp & lysande!
November 27, 2019
Door het water, door het vuur is een spannend, mysterieus, intrigerend en aangrijpend verhaal. Sommige scenes hadden van mij weggelaten mogen worden, aangezien deze scenes geen toegevoegde waarde aan het verhaal hadden. Daarnaast had was het nog interessanter geweest als er meer scenes uit het ziekenhuis aan het verhaal waren toegevoegd en dan vooral meer gericht op patiënten en hun behandelingen. Tevens begint Door het water, door het vuur met een rustig tempo, maar gedurende het verhaal komt er mede door de spanning meer tempo in het verhaal en uiteindelijk kun je Door het water, door het vuur niet wegleggen totdat je weet hoe het afloopt! --> Vanaf 13 december is de hele recensie te lezen op mijn blog: https://www.elinebooks.com/
August 15, 2021
Hitaasti edeten sain tämän luettua. Sinänsä ihan ok dekkari, mutta ei mitenkään kärkikastia. Kyllästyttää moniongelmaiset päähahmot. Ärsyttää kuvaus huumehuuruisesta lääkäristä, joka pysyy mukamas työkykyisenä sekakäytöstään huolimatta. En usko tarttuvani sarjassa toisiin kirjoihin.
May 22, 2019
Den började jäkligt bra.. men sen tappade den. Den blev för mkt på nåt sätt. Helt ok thriller ändå.
May 5, 2020
Började starkt, men det blev tillslut förmånga intriger. Läste ut den snabbt men Tekla blev tillslut så irriterande att jag skumläste sista delen för att veta hur det slutade.
January 12, 2020
Korte inhoud
Tekla Berg heeft een fotografisch geheugen die haar 's nachts uit haar slaap houdt, hiervoor heeft ze een oplossing gevonden: amfetamines. Maar nu is ze eraan verslaafd en heeft ze verscheidene keren per dag een bolletje nodig. Ze heeft bovendien een drukke baan, ze werkt namelijk op de spoedafdeling van het Nobelziekenhuis als arts. Bij een grote brand in een appartementencomplex raakt een man levensgevaarlijk gewond. Tekla redt zijn leven en wordt aangeduid om alle communicatie naar de politie te doen. Tekla meent haar broer Simon in de man te herkennen, waardoor ze hem niet alleen medische zorg toedient maar ook probeert te beschermen. Maar is het wel haar broer?
Door de brand gaan er heel wat balletjes aan het rollen: de maffia, corrupte politieagenten, de directrice van het ziekenhuis, … hiertussen bevindt zich Tekla die zich concentreert om haar broer op te sporen en te beschermen.
Conclusie
Christian Unge is arts in het Karolinkska Universitair ziekenhuis in Stockholm. Hiernaast is hij ook een gekend Zweeds auteur. Door het water, door het vuur is zijn eerste internationale thriller die in heel wat talen vertaald wordt. Het interessante aan zijn boeken is dat alle personages gebaseerd zijn op
slimme, merkwaardige dokters en verpleegsters die hij ooit ontmoet heeft en de verhalen over de medische tekortkomingen op het gebied van drugs en medische fouten. Een dokter die thrillers schrijft. daar was ik toch nieuwsgierig naar. En vol spanning keek ik dan ook reikhalzend uit naar Door het water, door het vuur.
Christian heeft een zeer gedetailleerde schrijfstijl. Alle medische termen worden exact weergegeven met hierbij meestal een korte beschrijving van wat deze betekenen. Wat goed is want anders zou het allemaal nogal wat verwarrend worden en zou je als leek ook veel op te zoeken hebben. Bovendien gebeurt er heel veel tijdens de eerste hoofdstukken. Hierdoor lijken sommige hoofdstukken wel erg lang en ga je je afvragen waar de auteur naartoe wil. Af en toe was ik hier toch wel even mijn aandacht kwijt. Er kwam zoveel op mij af. Anderzijds zijn bepaalde passages huiveringwekkend goed, zoals het hoofdstuk waarbij Sagor iemand martelt. Na het lezen ervan moet je toch wel even bekomen. De medische achtergrond en de gedetailleerd schrijfstijl zorgen dat de martelingen met gruwelijke precisie verteld worden.
Het verhaal wordt telkens verteld vanuit een ander perspectief. Nina de dochter van maffiabaas Victor, Victor zelf, Tekla, Hakan en Magnus - de twee agenten – en Monica, de directrice van het ziekenhuis. Het lijkt wel alsof het om allemaal verschillende verhaallijnen gaat, maar uiteindelijk komen deze naar het einde toe samen en vormen ze een mooi geheel. Maar hierdoor mis je af en toe de spanning die er is tijdens het lezen van andere thrillers. Net zoals de rest van het boek zijn de personages tot in de puntjes afgewerkt. Zowel de uiterlijke kenmerken als hun karakter worden uitgebreid omschreven. Niettegenstaande weet de auteur de aandacht van zijn lezers vast te houden tot de laatste pagina. Je wil weten of de verbrande man Simon is, Tekla’s broer en waarom ze momenteel geen contact meer hebben met elkaar. Ook al verslapt je aandacht soms, toch wil je weten hoe het afloopt en blijf je dus verder lezen. Wat mij opviel was dat er ook aandacht werd besteed aan de onderlinge machtsstrijd tussen de dokters. De auteur heeft dit op een zeer verfijnde manier naar voren gebracht. Ik ben al benieuwd hoe dit zal verder lopen in de volgende boeken over Tekla Berg.
Dit is toch wel een bijzondere thriller die uitblinkt in originaliteit. Hier geen moordenaar en rechercheur die er achteraan gaat, maar een brand in een
appartementsblok met maffia en corrupte agenten. De auteur heeft bovendien zijn eigen unieke schrijfstijl gecreëerd. Jammer genoeg had het verhaal me niet constant in de ban en miste ik af en toe de spanning van een echte thriller. Ik had hier toch wat meer van verwacht. Ondanks dat kijk ik uit naar het tweede deel. Het boek is zeker een aanrader voor de fans van Scandinavische thrillers die een keer iets anders willen dan de standaard moordverhalen. Hierdoor scoor ik het boek 3,5 sterren.
Tekla Berg heeft een fotografisch geheugen die haar 's nachts uit haar slaap houdt, hiervoor heeft ze een oplossing gevonden: amfetamines. Maar nu is ze eraan verslaafd en heeft ze verscheidene keren per dag een bolletje nodig. Ze heeft bovendien een drukke baan, ze werkt namelijk op de spoedafdeling van het Nobelziekenhuis als arts. Bij een grote brand in een appartementencomplex raakt een man levensgevaarlijk gewond. Tekla redt zijn leven en wordt aangeduid om alle communicatie naar de politie te doen. Tekla meent haar broer Simon in de man te herkennen, waardoor ze hem niet alleen medische zorg toedient maar ook probeert te beschermen. Maar is het wel haar broer?
Door de brand gaan er heel wat balletjes aan het rollen: de maffia, corrupte politieagenten, de directrice van het ziekenhuis, … hiertussen bevindt zich Tekla die zich concentreert om haar broer op te sporen en te beschermen.
Conclusie
Christian Unge is arts in het Karolinkska Universitair ziekenhuis in Stockholm. Hiernaast is hij ook een gekend Zweeds auteur. Door het water, door het vuur is zijn eerste internationale thriller die in heel wat talen vertaald wordt. Het interessante aan zijn boeken is dat alle personages gebaseerd zijn op
slimme, merkwaardige dokters en verpleegsters die hij ooit ontmoet heeft en de verhalen over de medische tekortkomingen op het gebied van drugs en medische fouten. Een dokter die thrillers schrijft. daar was ik toch nieuwsgierig naar. En vol spanning keek ik dan ook reikhalzend uit naar Door het water, door het vuur.
Christian heeft een zeer gedetailleerde schrijfstijl. Alle medische termen worden exact weergegeven met hierbij meestal een korte beschrijving van wat deze betekenen. Wat goed is want anders zou het allemaal nogal wat verwarrend worden en zou je als leek ook veel op te zoeken hebben. Bovendien gebeurt er heel veel tijdens de eerste hoofdstukken. Hierdoor lijken sommige hoofdstukken wel erg lang en ga je je afvragen waar de auteur naartoe wil. Af en toe was ik hier toch wel even mijn aandacht kwijt. Er kwam zoveel op mij af. Anderzijds zijn bepaalde passages huiveringwekkend goed, zoals het hoofdstuk waarbij Sagor iemand martelt. Na het lezen ervan moet je toch wel even bekomen. De medische achtergrond en de gedetailleerd schrijfstijl zorgen dat de martelingen met gruwelijke precisie verteld worden.
Het verhaal wordt telkens verteld vanuit een ander perspectief. Nina de dochter van maffiabaas Victor, Victor zelf, Tekla, Hakan en Magnus - de twee agenten – en Monica, de directrice van het ziekenhuis. Het lijkt wel alsof het om allemaal verschillende verhaallijnen gaat, maar uiteindelijk komen deze naar het einde toe samen en vormen ze een mooi geheel. Maar hierdoor mis je af en toe de spanning die er is tijdens het lezen van andere thrillers. Net zoals de rest van het boek zijn de personages tot in de puntjes afgewerkt. Zowel de uiterlijke kenmerken als hun karakter worden uitgebreid omschreven. Niettegenstaande weet de auteur de aandacht van zijn lezers vast te houden tot de laatste pagina. Je wil weten of de verbrande man Simon is, Tekla’s broer en waarom ze momenteel geen contact meer hebben met elkaar. Ook al verslapt je aandacht soms, toch wil je weten hoe het afloopt en blijf je dus verder lezen. Wat mij opviel was dat er ook aandacht werd besteed aan de onderlinge machtsstrijd tussen de dokters. De auteur heeft dit op een zeer verfijnde manier naar voren gebracht. Ik ben al benieuwd hoe dit zal verder lopen in de volgende boeken over Tekla Berg.
Dit is toch wel een bijzondere thriller die uitblinkt in originaliteit. Hier geen moordenaar en rechercheur die er achteraan gaat, maar een brand in een
appartementsblok met maffia en corrupte agenten. De auteur heeft bovendien zijn eigen unieke schrijfstijl gecreëerd. Jammer genoeg had het verhaal me niet constant in de ban en miste ik af en toe de spanning van een echte thriller. Ik had hier toch wat meer van verwacht. Ondanks dat kijk ik uit naar het tweede deel. Het boek is zeker een aanrader voor de fans van Scandinavische thrillers die een keer iets anders willen dan de standaard moordverhalen. Hierdoor scoor ik het boek 3,5 sterren.
October 16, 2021
Dark Swedish thriller set in STOCKHOLM
Scandinoir lives! This is Christian Unge’s debut novel, and it is a cracker. He follows in some famous footsteps. The book is largely set in a major hospital in Stockholm. Christian’s day job is as a senior physician working in a very similar place, so he brings a great authenticity to his location. He also introduces us to a brilliant, if flawed, new heroine: Tekla Berg is an emergency doctor also in such a major hospital, but she is haunted by her own demons. She has a vivid photographic memory which, at times, is useful in her role – but at times overwhelming. She consumes increasing amounts of illegal amphetamines to take the edge of her ever active brain – and try to help her relax, both during the night and increasingly during the day. Her life is not an easy one.
A major fire occurs in a block near to Tekla’s hospital, and she is put in charge of the emergency response – a position that puts her in danger as she rescues a victim with 85% burns from the building. Who is the victim and what does he know of the ‘accident’ that caused the fire? Will he live (given that the prognosis is a 115% likelihood of him dying)? And, for that matter, does everyone want him to live – or would some people prefer he died?
The parallel story is of the Russian controlled organised crime drugs trade in Stockholm. Tekla’s brother is a user and on the fringes of the gang itself. The gang’s Don (‘Vor’ in Russian) is an outwardly respectable businessman. He has two children – one male and one female – who vie to take over his empire as he prepares to step back. The male is a pretty ruthless enforcer in the drugs trade, the female has tried to lead a much more respectable life as an upmarket estate agent. They clash.
The two worlds – organised crime and the hospital – come together with frightening impact as the story unfolds.
Hell and High Water is the first of three Tekla Berg books by Christian Unge. I am already looking forward to reading the second one.
Scandinoir lives! This is Christian Unge’s debut novel, and it is a cracker. He follows in some famous footsteps. The book is largely set in a major hospital in Stockholm. Christian’s day job is as a senior physician working in a very similar place, so he brings a great authenticity to his location. He also introduces us to a brilliant, if flawed, new heroine: Tekla Berg is an emergency doctor also in such a major hospital, but she is haunted by her own demons. She has a vivid photographic memory which, at times, is useful in her role – but at times overwhelming. She consumes increasing amounts of illegal amphetamines to take the edge of her ever active brain – and try to help her relax, both during the night and increasingly during the day. Her life is not an easy one.
A major fire occurs in a block near to Tekla’s hospital, and she is put in charge of the emergency response – a position that puts her in danger as she rescues a victim with 85% burns from the building. Who is the victim and what does he know of the ‘accident’ that caused the fire? Will he live (given that the prognosis is a 115% likelihood of him dying)? And, for that matter, does everyone want him to live – or would some people prefer he died?
The parallel story is of the Russian controlled organised crime drugs trade in Stockholm. Tekla’s brother is a user and on the fringes of the gang itself. The gang’s Don (‘Vor’ in Russian) is an outwardly respectable businessman. He has two children – one male and one female – who vie to take over his empire as he prepares to step back. The male is a pretty ruthless enforcer in the drugs trade, the female has tried to lead a much more respectable life as an upmarket estate agent. They clash.
The two worlds – organised crime and the hospital – come together with frightening impact as the story unfolds.
Hell and High Water is the first of three Tekla Berg books by Christian Unge. I am already looking forward to reading the second one.
December 22, 2019
Tekla Berg werkt als trauma-arts op de Spoedeisende Hulp, heeft een fotografisch geheugen en een amfetamineverslaving die ze uit alle macht probeert te verbergen. Bij een grote brand in een appartementencomplex redt ze een man die voor 85% verbrand is. Tekla laat hem overbrengen naar de IC waar de man vecht voor zijn leven en ondertussen is zij het aanspreekpunt van de politie. De politie vermoedt een aangestoken brand met een terroristisch motief en ziet in de onbekende man de mogelijke dader. Maar door iets wat de man tegen Tekla zei voordat hij het bewustzijn verloor ontstaan er bij Tekla andere twijfels over de identiteit van deze man. Zou hij haar broer Simon kunnen zijn? De brand blijkt de aanjager te zijn voor een veelheid aan gebeurtenissen in en om het ziekenhuis waarbij ook corrupte agenten en de maffia betrokken raken.
'Door het water door het vuur' was helaas niet mijn soort boek. Christian Unge werkt zelf als arts en dit merk je als lezer in de manier waarop hij de ziekenhuisscènes uitwerkt. Dit was voor mij het sterkste punt uit het verhaal. De rest las voor mij heel erg rommelig en wat mij betreft is dit een typisch voorbeeld van een auteur die te veel probeert te doen in één boek. Bepaalde gebeurtenissen kwamen uit de lucht vallen of waren onvoldoende uitgewerkt en het hoofdpersonage Tekla Berg zat vol met clichés maar kwam eigenlijk ook op geen enkel punt in het boek echt tot leven. Een van mijn grootste struikelpunten zat in de wat houterige schrijfstijl en de manier waarop een mannelijke auteur álle vrouwelijke personages reduceert tot borsten, billen en hoge naaldhakken. 🤦♀️ Misschien dat mijn teleurstelling ook wel voortkomt vanuit de verwachtingen die ik van dit boek had. 'Door het water door het vuur' wordt namelijk aangeprezen voor fans van Samuel Bjørk, maar buiten dat het allebei Scandinavische thrillers van dezelfde uitgeverij zijn zie ik de overeenkomsten niet. Jammer!
'Door het water door het vuur' was helaas niet mijn soort boek. Christian Unge werkt zelf als arts en dit merk je als lezer in de manier waarop hij de ziekenhuisscènes uitwerkt. Dit was voor mij het sterkste punt uit het verhaal. De rest las voor mij heel erg rommelig en wat mij betreft is dit een typisch voorbeeld van een auteur die te veel probeert te doen in één boek. Bepaalde gebeurtenissen kwamen uit de lucht vallen of waren onvoldoende uitgewerkt en het hoofdpersonage Tekla Berg zat vol met clichés maar kwam eigenlijk ook op geen enkel punt in het boek echt tot leven. Een van mijn grootste struikelpunten zat in de wat houterige schrijfstijl en de manier waarop een mannelijke auteur álle vrouwelijke personages reduceert tot borsten, billen en hoge naaldhakken. 🤦♀️ Misschien dat mijn teleurstelling ook wel voortkomt vanuit de verwachtingen die ik van dit boek had. 'Door het water door het vuur' wordt namelijk aangeprezen voor fans van Samuel Bjørk, maar buiten dat het allebei Scandinavische thrillers van dezelfde uitgeverij zijn zie ik de overeenkomsten niet. Jammer!
August 21, 2021
I picked this story due to the setting and my love for crime series set in Sweden. Tekla Berg a central character who is very flawed but also very relatable. Her photographic memory helps her cope single handed with a nightmare shift in A and E but she also has help from amphetamines. An hospital CEO see’s the light of Tekla making her and the hospital noticed. Tekla is called to a serious fire where a body with 85% burns is familiar enough for Tekla to believe it could be her estranged brother. There is plenty of twists and turns with local mafia and police corruption which keeps you on a very fast and exciting road.
I was given an arc of this book by Netgalley and the publisher in exchange for an honest review.
I was given an arc of this book by Netgalley and the publisher in exchange for an honest review.
May 2, 2020
Vahepeal nagu täitsa oli asjalik põnevik, kuid siis taas vajus ära. Kohati liiga aeglane, järgmisel hetkel mõttetult vägivaldne. Lisaks ma pole ammu lugenud raamatut, kus korraga nii palju mõistetamatuid karaktereid. Ja mitte sellises heas mõttes "tabamatuks jäävad sügavad hinged" vaid pigem "mida sa tõmbled või eputad nii totralt ja ülepakutult" stiilis tüübid.
April 14, 2021
Ei varsinaisesti huono kirja... vain hieman tylsä. Päähahmo on mielenkiintoinen ja rikollismaailman avautuminen alkaa puolenvälin jälkeen kerätä höyryä, mutta silti... kaikkiin juonikuvioihin menettää lopulta mielenkiinnon vaikka ne nivoutuvatkin yhteen tavalla tai toisella.
August 19, 2021
Hell And High Water
By Christian Unge
Translated by George Goulding and Sarah de Senarclens
MacLehose Press
Publication Date: 19 August 2021
Hell And High Water is the first in a trilogy of thrillers by Swedish author Christian Unge to be published by MacLehose Press. A particular distinction to Hell And High Water is that principle character Tekla Berg is not a police officer, nor a PI nor a journalist and nor a criminal as per the four most likely key protagonists in a crime fiction novel. In this case our heroine is a doctor working in the busy accident and emergency department of the central Nobel Hospital in Stockholm. Initially though our attention is drawn to Monica Carsson who is CEO of the hospital who Berg has caught the attention of and their secretive conversations reoccur during the novel.
Far more pressing to Berg though are the casualties that she has to has to deal with that evening, including a sick young child and a stabbed gangland member whose gang then force entry into the theatre. While she performs heroics on both, a more senior doctor appears to be simply standing around observing her actions without assisting. After a large building catches fire and a man suffers 85% burns, Berg has to perform procedures to try to keep him alive; yet with a lingering and ominous feeling that there is something familiar about the unidentifiable victim.
One handy but also slightly daunting aspect to the novel is a list of characters which expands over 3 pages. While undoubtedly useful, it does signify a lot more to this novel than Tekla Berg and her mystery patient. There is a cast of hospital officials and health care workers, police officers and plenty of baddies, principally the Umarov family who are part of an Uzbek mafia; but also some Swedish and Albanian villains to boot. Upon their introduction and the subsequent chapters it does make some of the narrative a little hard to figure out who is key to the story line and who are the extras engaged in a power struggle that is largely peripheral to the main story.
I greatly enjoyed the sections of the book featuring Tekla Berg as this is where I felt the novel really came to life. As author Christian Unge before writing was a senior physician, it is perhaps understandable that sections set within the hospital environment appear especially realistic. His personal experiences of the relentlessness of the occupation comes through very strongly in these sections. The novel also examines many of the pressures on the health service with limited resources and endless patients that UK readers would recognise all too well. Not to mention the interference of bureaucrats looking to introduce further privatisation to offset reduced government funding. However in addition to that, Berg feels a well rounded and sympathetic character as we learn about her fantastic abilities including a photographic memory which she tries to hide from her colleagues. She also conceals some considerable dependencies, not least and not solely restricted to her weakness for her younger “Irish twin” Simon.
The ordeals that Berg is to encounter will take her far from her emergency department where the drug overdoses are surging as the storylines begin to merge and an exciting thriller aspect emerges which lead her uncertain who she can trust. There is some comeuppance for some of the shadier characters who do indeed face hell or high water, or indeed both. Likewise there are some lessons about never threatening a doctor when you have family members in need of medical attention. Yet there remains so much scope for Unge to develop numerous personalities as well as Berg in subsequent novels.
Prior to Hell And High Water, the only commercial writing that Christian Unge has had published is a memoir about his experiences working as a doctor in warn torn Burundi. While in places the book could have been slightly shorter, it is a very impressive debut novel which introduces a striking key character, realistically portrays the almost overwhelming pressures of working in an emergency ward and presents a cunningly crafted crime story. Credit goes to duel translators George Goulding and Sarah de Senarclens, this does not feel like a translation. I’m very much looking forward to following the continuing sagas of Tekla Berg in forthcoming books.
January 21, 2021
Content warnings: Drug addiction, on-page rape, sexual assault.
Skummat mig igenom andra hälften av boken på någon timme, lär inte fördjupa mig mer än så, färdigläst! Jag hade känslan att den här boken skulle få 2 stjärnor kanske, men det är närmare 1 eller 1,5--enstaka gånger kände jag mig road (när ett femårigt barn svarar "du kan vara lugn", det var lite kul), aldrig medsvept. Narrationens hopp i tid och rum var klumpig och huvudkaraktärens fokus låg på de konstigaste platser--för när hon slits mellan två akutlarm så tar hon sig självklart tid att tänka på hur hon och hennes bror brukade laga plättar tillsammans (??), vilket tar upp en halv sida och massakerar flödet i vad som skall vara en actionfylld och kaosartad scen. Sedan känns scenen kaosartad ändå, men av fel orsaker: läsaren hinner aldrig landa i scenen utan det känns som att orden springer runt och skriker osammanhängande fraser om "akutmottagningens alfahane" som står med armarna i kors och tjugofem minuters hjärt-och-lung-räddning och Hampus som tar 27 minuter på sig att komma till larmen på nattjouren och ett MC-gäng som kränger upp dörren och lillebrorsans plättar och akutsjuksköterskans snälla ögon och "Tekla nu måste du gå hit" och huvudkaraktären som står med slutna ögon och mentalt bläddrar igenom en bok om barnmedicin medan en arg pappa skriker hotfullt åt henne. Sånt där GÅR förstås att förmedla på ett sätt som känns kaotiskt om det är intentionen, men läsaren har ingenstans att förankra sig, särskilt inte när huvudkaraktärens tankar och känslor hålls på en armlängds avstånd hela tiden. Är det såhär svenska deckare brukar vara strukturerade?
Det känns som att flera av den här bokens problem skulle kunna fixats med att Teklas perspektiv gjordes i första person istället för tredje. Resten kan vara tredje, men eftersom Teklas perspektiv är skriven nästan som om hon skall föreställa "jaget" i boken så skulle det nästan vara lättare att ta till sig hennes kapitel, men jag vet ärligt talat inte. Känns som om bokens problem var för många för mig, och jag orkar inte dissikera eller analysera en bok jag inte tyckte om. Jag har inte ens pratat om de bristfälliga kommateringerna ("Vi har ett problem Viktor." istället för "Vi har ett problem, Viktor."), dialogerna och karaktäerna.
Generellt sett väldigt mycket "tell", väldigt lite "show", lite som att läsa en instruktionsmanual på karaktärernas känslor, eller snarare (och lite snällare) ett filmmanus. "X går hit. Det regnar. Ingen tittar på X när hen går." Ett citat som fick mig att grimasera lite var bland annat: "Han hade bestämt sig för att offra sitt liv för Tekla, för hon skulle inte betala för hans misstag". Hmmmm. Återigen, är detta bara hur svenska deckare brukar se ut?
Nordic noir är inte min genre och det är jag medveten om. Svenska deckare brukar vara sammansvetsade med nordic noir, så jag brukar undvika deckarna också. Men eftersom boken var en gåva så ville jag gärna läsa den, och jag tänkte att kanske jag skulle bli intresserad av genren ändå. Men nej. Jag kommer definitivt inte plocka upp nästa bok i serien, och jag lär hålla mig undan allt som har med svenska deckare/nordic noir att göra en lång tid framöver.
Skummat mig igenom andra hälften av boken på någon timme, lär inte fördjupa mig mer än så, färdigläst! Jag hade känslan att den här boken skulle få 2 stjärnor kanske, men det är närmare 1 eller 1,5--enstaka gånger kände jag mig road (när ett femårigt barn svarar "du kan vara lugn", det var lite kul), aldrig medsvept. Narrationens hopp i tid och rum var klumpig och huvudkaraktärens fokus låg på de konstigaste platser--för när hon slits mellan två akutlarm så tar hon sig självklart tid att tänka på hur hon och hennes bror brukade laga plättar tillsammans (??), vilket tar upp en halv sida och massakerar flödet i vad som skall vara en actionfylld och kaosartad scen. Sedan känns scenen kaosartad ändå, men av fel orsaker: läsaren hinner aldrig landa i scenen utan det känns som att orden springer runt och skriker osammanhängande fraser om "akutmottagningens alfahane" som står med armarna i kors och tjugofem minuters hjärt-och-lung-räddning och Hampus som tar 27 minuter på sig att komma till larmen på nattjouren och ett MC-gäng som kränger upp dörren och lillebrorsans plättar och akutsjuksköterskans snälla ögon och "Tekla nu måste du gå hit" och huvudkaraktären som står med slutna ögon och mentalt bläddrar igenom en bok om barnmedicin medan en arg pappa skriker hotfullt åt henne. Sånt där GÅR förstås att förmedla på ett sätt som känns kaotiskt om det är intentionen, men läsaren har ingenstans att förankra sig, särskilt inte när huvudkaraktärens tankar och känslor hålls på en armlängds avstånd hela tiden. Är det såhär svenska deckare brukar vara strukturerade?
Det känns som att flera av den här bokens problem skulle kunna fixats med att Teklas perspektiv gjordes i första person istället för tredje. Resten kan vara tredje, men eftersom Teklas perspektiv är skriven nästan som om hon skall föreställa "jaget" i boken så skulle det nästan vara lättare att ta till sig hennes kapitel, men jag vet ärligt talat inte. Känns som om bokens problem var för många för mig, och jag orkar inte dissikera eller analysera en bok jag inte tyckte om. Jag har inte ens pratat om de bristfälliga kommateringerna ("Vi har ett problem Viktor." istället för "Vi har ett problem, Viktor."), dialogerna och karaktäerna.
Generellt sett väldigt mycket "tell", väldigt lite "show", lite som att läsa en instruktionsmanual på karaktärernas känslor, eller snarare (och lite snällare) ett filmmanus. "X går hit. Det regnar. Ingen tittar på X när hen går." Ett citat som fick mig att grimasera lite var bland annat: "Han hade bestämt sig för att offra sitt liv för Tekla, för hon skulle inte betala för hans misstag". Hmmmm. Återigen, är detta bara hur svenska deckare brukar se ut?
Nordic noir är inte min genre och det är jag medveten om. Svenska deckare brukar vara sammansvetsade med nordic noir, så jag brukar undvika deckarna också. Men eftersom boken var en gåva så ville jag gärna läsa den, och jag tänkte att kanske jag skulle bli intresserad av genren ändå. Men nej. Jag kommer definitivt inte plocka upp nästa bok i serien, och jag lär hålla mig undan allt som har med svenska deckare/nordic noir att göra en lång tid framöver.
August 10, 2023
Buchtitel: Dominoeffekt
Autor/in: Christian Unge
Verlag: btb
ISBN: 9783442719303
Ausgabe: Taschenbuch
Erscheinungsdatum: 14.09.2022
Inhalt:
"Tekla Berg – die Notärztin, die Alpha-Männer provoziert und Verbrechen aufklärt.
Eine massive Explosion erschüttert Stockholm. Sie durchbricht ein Wohnhaus, verursacht ein großes Feuer und versetzt die ganze Stadt in Alarmbereitschaft. Alles deutet auf einen möglichen Terroranschlag mit vielen Opfern hin. Notärztin Tekla ist eine der ersten, die am Ort der Zerstörung ankommt, an dem sie einen Mann mit schweren Verbrennungen an Gesicht und Körper rettet. Es wird vermutet, dass er zu den Terroristen gehört, aber er hat auch etwas unheimlich Vertrautes an sich, das ihre privatesten Erinnerungen berührt. Die Explosion verursacht einen Dominoeffekt, an dem schon bald der Vorstand des Krankenhauses und die Polizei beteiligt sind – und nicht zuletzt ein mächtiger Patriarch, dessen Familienimperium durch die in Gang gesetzten Ereignisse bedroht ist… "
Meinung:
Zuerst möchte ich mich beim Bloggerportal, dem Autor und dem Verlag für das Rezensionsexemplar bedanken!
Das Cover hat mir an diesem Buch mit am meisten gefallen. Ich finde es toll, wie hier mit der Optik einer Herzfrequenzlinie gespielt wird, passend zum Medizin-Thriller. Auch im Hintergrund lässt sich ein Gebäude erahnen, welches auf dem ersten Blick nach ein wenig wie ein Krankenhaus aussieht.
Das war es aber schon zum Großteil mit den positiven Eigenschaften des Buches. Zwar trifft es das Genre Medizin ganz gut, jedoch geht in meinen Augen dadurch das Genre Thriller ziemlich unter. Es ist absolut interessant auch in einem Thriller ein wenig weitergebildet zu werden, jedoch hat es bei diesem Werk Ausmaße angenommen, welche leider dem Ganzen einiges an Spannung geraubt haben. Denn dadurch, dass der Autor sehr ins Detail geht, was Medizin betrifft, gerät die Handlung teilweise sehr in den Hintergrund und dadurch auch die Spannung. Deswegen weißt 'Dominoeffekt' leider keine wirkliche Spannungskurve auf. Das hat mich etwas enttäusch, da ich doch etwas mehr 'Thriller' in einem Medizin-Thriller erwartet hätte.
Klar, die Hauptprotagonistin und der Schreibstil des Buches haben zwar dafür gesorgt, dass ich das Buch trotzdem beendet habe, jedoch haben beide Dinge nicht dafür gesorgt, dass es mehr als ein Durchquälen war. Ja, es war schön, dass der Autor sein eigenes Fachwissen vor allem bei Tekla mit einfließen hat lassen, jedoch war es zu viel des Guten und hat mehr beim Lesefluss gestört als es vermutlich beabsichtigt war.
Fazit:
In dem Sinne gibt es von mir in dem Sinne keine Leseempfehlung - zumindest nicht für reine Thriller- und Spannungsfans. Wer jedoch sehr an Medizin interessiert ist und zeitgleich etwas über Drogen und Morde lesen möchte, für den ist es das absolut richtige Buch.
Autor/in: Christian Unge
Verlag: btb
ISBN: 9783442719303
Ausgabe: Taschenbuch
Erscheinungsdatum: 14.09.2022
Inhalt:
"Tekla Berg – die Notärztin, die Alpha-Männer provoziert und Verbrechen aufklärt.
Eine massive Explosion erschüttert Stockholm. Sie durchbricht ein Wohnhaus, verursacht ein großes Feuer und versetzt die ganze Stadt in Alarmbereitschaft. Alles deutet auf einen möglichen Terroranschlag mit vielen Opfern hin. Notärztin Tekla ist eine der ersten, die am Ort der Zerstörung ankommt, an dem sie einen Mann mit schweren Verbrennungen an Gesicht und Körper rettet. Es wird vermutet, dass er zu den Terroristen gehört, aber er hat auch etwas unheimlich Vertrautes an sich, das ihre privatesten Erinnerungen berührt. Die Explosion verursacht einen Dominoeffekt, an dem schon bald der Vorstand des Krankenhauses und die Polizei beteiligt sind – und nicht zuletzt ein mächtiger Patriarch, dessen Familienimperium durch die in Gang gesetzten Ereignisse bedroht ist… "
Meinung:
Zuerst möchte ich mich beim Bloggerportal, dem Autor und dem Verlag für das Rezensionsexemplar bedanken!
Das Cover hat mir an diesem Buch mit am meisten gefallen. Ich finde es toll, wie hier mit der Optik einer Herzfrequenzlinie gespielt wird, passend zum Medizin-Thriller. Auch im Hintergrund lässt sich ein Gebäude erahnen, welches auf dem ersten Blick nach ein wenig wie ein Krankenhaus aussieht.
Das war es aber schon zum Großteil mit den positiven Eigenschaften des Buches. Zwar trifft es das Genre Medizin ganz gut, jedoch geht in meinen Augen dadurch das Genre Thriller ziemlich unter. Es ist absolut interessant auch in einem Thriller ein wenig weitergebildet zu werden, jedoch hat es bei diesem Werk Ausmaße angenommen, welche leider dem Ganzen einiges an Spannung geraubt haben. Denn dadurch, dass der Autor sehr ins Detail geht, was Medizin betrifft, gerät die Handlung teilweise sehr in den Hintergrund und dadurch auch die Spannung. Deswegen weißt 'Dominoeffekt' leider keine wirkliche Spannungskurve auf. Das hat mich etwas enttäusch, da ich doch etwas mehr 'Thriller' in einem Medizin-Thriller erwartet hätte.
Klar, die Hauptprotagonistin und der Schreibstil des Buches haben zwar dafür gesorgt, dass ich das Buch trotzdem beendet habe, jedoch haben beide Dinge nicht dafür gesorgt, dass es mehr als ein Durchquälen war. Ja, es war schön, dass der Autor sein eigenes Fachwissen vor allem bei Tekla mit einfließen hat lassen, jedoch war es zu viel des Guten und hat mehr beim Lesefluss gestört als es vermutlich beabsichtigt war.
Fazit:
In dem Sinne gibt es von mir in dem Sinne keine Leseempfehlung - zumindest nicht für reine Thriller- und Spannungsfans. Wer jedoch sehr an Medizin interessiert ist und zeitgleich etwas über Drogen und Morde lesen möchte, für den ist es das absolut richtige Buch.
July 27, 2020
Esimene Ch.Unge teos mille siis täna õhtul käest panin. Läbitloetuna. Vastakad tunded hetkel. Et kui lugema asudes tundus lugu rabe, palju jäi arusaamatuks (näit keemilised ühendid - olgu-olgu, ise võiks mäletada keemiatunnis õpitut, aga kui igapäevaselt ei tegele ühenditega ja narkootikumidest ei tea samuti mitte mõhkugi, siis ... tundus, et on väga tark teos, mis mulle käib üle jõu). Kirjanik on arst, siis ta saabki niimoodi varrukast puistada diagnoose ja seda muud, mis EMOs kaasas käib. Kindlasti loeb arst seda teost hoopis teisiti ja oma arvamus on ka politseinikul, kui tal on mahti sellist romaani lugeda. Mõneti meeldis, et sai Tekla ise välja mõelda, st kirjanik keskendus muule kui tegelaste välimusele ja iseloomule. Ok, välimuses kohta andis sellised üldandmed: paaži soeng, pikk, kondine aga usun, et igal lugejal on omanäoline Tekla. Ja siis, kas tõesti käib selline paralleelelu? Kas tõesti on haiglaelu selline sigrimigri ja juhid on kellatornis ning raha lappab paremale-vasakule? Sellist asja ju päris fantaasia pühjal ei kirjuta? Või? Ma annan endale veel võimaluse ja kui Unge kätte satub, siis loen läbi.
May 14, 2025
Det här är del 1 i serien om Tekla. Tekla är vår huvudperson. Hon är läkare, jobbar mest på akuten, har ett eidetiskt minne, har förmodligen ADHD, går på amfetamin – vilket hon ibland blandar med opiater. Hon har inget liv utanför jobbet, inga nära relationer förutom en lillebror. Hon sover dåligt, äter dåligt, tränar sporadiskt. Som människa är hon ganska misslyckad. Dock är hon en duktig läkare och mån om sina patienter.
Herr Unge, författaren, är också läkare vilket märks ibland:
"'Det går inte. Han har krampat typ en gång i timmen sen igår kväll. Vi röntgade hjärnan. Ingenting. Men som tur var tog vi om EKG:t som visade ... '
'Breddökade QRS', flikade Anita in och höll sina läsglasögon i ett stadigt pincettgrepp när hon granskade EKG-remsan.
'Då måste det vara en blandintox', sa Tekla..." s. 182
"'Jag behöver lite fler bomber just nu bara.'
'Bomber?' frågade han och log.
'Ja?'
Tekla kände sig påkommen och dum.
'Du vet att man bombar, när man tar en boll va. Man brukar inte säga bomber'."
... Tekla var medveten om att han var dyr. Men så var han också den enda hon visste som gjorde i ordning de små bollarna själv till sina kunder. Blotta tanken på att sitta hemma med en våg, en liten sked och toapapper gjorde henne paranoid. Det skulle säkert bli fel mängd, inte exakt 0.2 gram. Och hon hade råd..." s. 128
Tekla tar sina amfetamin bomber nästan hela tiden. Jag gissar det är självmedicinering för hennes ADHD, men det är inte förklarat uttryckligen. Hon tycker de hjälper, gör henne lugnare och klarare i huvudet. Hon gömmer dem i en Lypsylhylsa.
"Hon tog två Oxascand* och svalde torrt. Tabletterna fastnade i svalget men löstes till slut upp." s. 255
"Tekla tog upp en bomb och två tio milligrams Sobril# ur fickan. Hon struntade i om någon såg henne." s. 261
*Narkotika Klass IV. Lugnande. #Narkotika Klass IV ångestdämpande, lugnande. Narkotikaklass 4 är "lätt narkotika som används medicinskt".
"I badrummet tog hon fram en burk Oxascand. Hon tryckte i sig åttio milligram direkt. Hittills hade hon som mest tagit femtio. Hon la sig på sängen igen men tabletterna kunde lika gärna varit halstabletter. Helt verkningslösa." s. 375
"Tekla klev ur bilen och drog några djupa andetag. När hon tog fram Lypsylhylsan upptäckte hon att den var tom. Hon hade glömt fylla på den. Hon stapplade till, lutade sig mot det glatta biltaket... Hennes panna brann och det sved innanför skallbenet. En stor spruta morfin var det hon behövde just nu..." s. 409
"Hon funderade på om nikotin, kanske snus, skulle kunna ge en amfetaminliknande effekt men insåg risken: hon skulle kräkas..." s. 412
Istället häller hon i sig en ansenlig mängd snabbkaffe...
En annan huvudperson är familjen Umarov. De är ryska gangsters - egentligen Uzbekiska gangsters. Pappa Viktor är gudfadern i narkotikahandeln i Stockholm. De sysslar också med prostitution och trafficking... förmodligen också utpressning. Viktors son Sardor är verkställare, en riktig tuffing och han skyr inga medel i sina försök att göra pappa glad.
Dottern Nina är mäklare och skall hållas utanför det olagliga, är Viktors mening, men vilka barn gör som deras föräldrar önskar? Inte Nina i alla fall. Hon är så klart Viktors favoritbarn.
Vi har också Monica Carlsson, sjukhuschefen. Hon är hård och ofta orättvis. Hon tycker om den överpresterande Tekla, inte minst för att hon är användbar:
"Tio minuter senare hade Tekla lyckats övertyga Anita om att fackligt stödja sjukhusledningens planer på ett OPS-avtal. En miljon i forskningsanslag över två år var mer än Anita någonsin kunnat drömma om." (OPS = Offentlig Privat Samverkan) s. 345
Facket säljer sig för forskningsanslagspengar. Vet inte vad medlemmarna, undersköterskor m.fl., skulle säga om det...
Och till sist har vi Simon, Tekla's lillebror. Han är en riktig loser; knarkare, kriminell, nedgången, korkad. Han har gjort bort sig rejält gentemot Umaroverna och deras underhuggare och de vill inget hellre än ta hans huvud. Förmodligen skulle inte Herr Unge tycka om att jag hejar på gangstrarna i det här fallet. Tekla lägger hur mycket tid som helst på att ringa sin lillebror, och texta sin lillebror, och vara bekymrad för sin lillebror och ställer upp för honom på gränsen till självutplåning.
"Tekla ursäktade sig och lämnade IVA. På vägen skickade hon ytterligare ett sms till Simon. Hon skickade även meddelanden på Messenger, Whatsapp och Instagram. Mailen hade hon inte öppnat på länge, orkade inte ta tag i alla måsten. Bättre att inte veta." s. 238
Historien är ganska diffus men ändå spännande nästan hela tiden. En stor brand i ett höghus lämnar flera brandoffer. En av dem är svartbränd över nästan hela kroppen men ena tån pekar snett och Tekla misstänker att det kan vara hennes bror Simon som är försvunnen sedan en tid. .
En medlem i ett motorcykelgäng som jobbar åt Umarovs blir nerstucken och hans kompisar vill ha blod. Viktor vill förhindra ett gängkrig - det är dåligt för affärerna, ju. Han vill också trappa ner verksamheten, gå i pension, njuta av sina sista år som legitim affärsman. Sardor, men även Nina, vill något annat.
Den här var en ganska bra thriller, men Tekla är lite för mycket knarkare för att jag skall trivas i hennes sällskap. För att inte tala om hennes korkade bror! Och gangstrarna är ju kriminella. När jag tänker efter var här egentligen inte en enda av huvudpersonerna som jag tyckte om. Fast de är ju intressanta allihopa - på sitt sätt.
Herr Unge, författaren, är också läkare vilket märks ibland:
"'Det går inte. Han har krampat typ en gång i timmen sen igår kväll. Vi röntgade hjärnan. Ingenting. Men som tur var tog vi om EKG:t som visade ... '
'Breddökade QRS', flikade Anita in och höll sina läsglasögon i ett stadigt pincettgrepp när hon granskade EKG-remsan.
'Då måste det vara en blandintox', sa Tekla..." s. 182
"'Jag behöver lite fler bomber just nu bara.'
'Bomber?' frågade han och log.
'Ja?'
Tekla kände sig påkommen och dum.
'Du vet att man bombar, när man tar en boll va. Man brukar inte säga bomber'."
... Tekla var medveten om att han var dyr. Men så var han också den enda hon visste som gjorde i ordning de små bollarna själv till sina kunder. Blotta tanken på att sitta hemma med en våg, en liten sked och toapapper gjorde henne paranoid. Det skulle säkert bli fel mängd, inte exakt 0.2 gram. Och hon hade råd..." s. 128
Tekla tar sina amfetamin bomber nästan hela tiden. Jag gissar det är självmedicinering för hennes ADHD, men det är inte förklarat uttryckligen. Hon tycker de hjälper, gör henne lugnare och klarare i huvudet. Hon gömmer dem i en Lypsylhylsa.
"Hon tog två Oxascand* och svalde torrt. Tabletterna fastnade i svalget men löstes till slut upp." s. 255
"Tekla tog upp en bomb och två tio milligrams Sobril# ur fickan. Hon struntade i om någon såg henne." s. 261
*Narkotika Klass IV. Lugnande. #Narkotika Klass IV ångestdämpande, lugnande. Narkotikaklass 4 är "lätt narkotika som används medicinskt".
"I badrummet tog hon fram en burk Oxascand. Hon tryckte i sig åttio milligram direkt. Hittills hade hon som mest tagit femtio. Hon la sig på sängen igen men tabletterna kunde lika gärna varit halstabletter. Helt verkningslösa." s. 375
"Tekla klev ur bilen och drog några djupa andetag. När hon tog fram Lypsylhylsan upptäckte hon att den var tom. Hon hade glömt fylla på den. Hon stapplade till, lutade sig mot det glatta biltaket... Hennes panna brann och det sved innanför skallbenet. En stor spruta morfin var det hon behövde just nu..." s. 409
"Hon funderade på om nikotin, kanske snus, skulle kunna ge en amfetaminliknande effekt men insåg risken: hon skulle kräkas..." s. 412
Istället häller hon i sig en ansenlig mängd snabbkaffe...
En annan huvudperson är familjen Umarov. De är ryska gangsters - egentligen Uzbekiska gangsters. Pappa Viktor är gudfadern i narkotikahandeln i Stockholm. De sysslar också med prostitution och trafficking... förmodligen också utpressning. Viktors son Sardor är verkställare, en riktig tuffing och han skyr inga medel i sina försök att göra pappa glad.
Dottern Nina är mäklare och skall hållas utanför det olagliga, är Viktors mening, men vilka barn gör som deras föräldrar önskar? Inte Nina i alla fall. Hon är så klart Viktors favoritbarn.
Vi har också Monica Carlsson, sjukhuschefen. Hon är hård och ofta orättvis. Hon tycker om den överpresterande Tekla, inte minst för att hon är användbar:
"Tio minuter senare hade Tekla lyckats övertyga Anita om att fackligt stödja sjukhusledningens planer på ett OPS-avtal. En miljon i forskningsanslag över två år var mer än Anita någonsin kunnat drömma om." (OPS = Offentlig Privat Samverkan) s. 345
Facket säljer sig för forskningsanslagspengar. Vet inte vad medlemmarna, undersköterskor m.fl., skulle säga om det...
Och till sist har vi Simon, Tekla's lillebror. Han är en riktig loser; knarkare, kriminell, nedgången, korkad. Han har gjort bort sig rejält gentemot Umaroverna och deras underhuggare och de vill inget hellre än ta hans huvud. Förmodligen skulle inte Herr Unge tycka om att jag hejar på gangstrarna i det här fallet. Tekla lägger hur mycket tid som helst på att ringa sin lillebror, och texta sin lillebror, och vara bekymrad för sin lillebror och ställer upp för honom på gränsen till självutplåning.
"Tekla ursäktade sig och lämnade IVA. På vägen skickade hon ytterligare ett sms till Simon. Hon skickade även meddelanden på Messenger, Whatsapp och Instagram. Mailen hade hon inte öppnat på länge, orkade inte ta tag i alla måsten. Bättre att inte veta." s. 238
Historien är ganska diffus men ändå spännande nästan hela tiden. En stor brand i ett höghus lämnar flera brandoffer. En av dem är svartbränd över nästan hela kroppen men ena tån pekar snett och Tekla misstänker att det kan vara hennes bror Simon som är försvunnen sedan en tid. .
En medlem i ett motorcykelgäng som jobbar åt Umarovs blir nerstucken och hans kompisar vill ha blod. Viktor vill förhindra ett gängkrig - det är dåligt för affärerna, ju. Han vill också trappa ner verksamheten, gå i pension, njuta av sina sista år som legitim affärsman. Sardor, men även Nina, vill något annat.
Den här var en ganska bra thriller, men Tekla är lite för mycket knarkare för att jag skall trivas i hennes sällskap. För att inte tala om hennes korkade bror! Och gangstrarna är ju kriminella. När jag tänker efter var här egentligen inte en enda av huvudpersonerna som jag tyckte om. Fast de är ju intressanta allihopa - på sitt sätt.
Displaying 1 - 30 of 112 reviews