Een ontgoocheling & Het dwaallicht

by Willem Elsschot

et tragikomische Een Ontgoocheling zou ook wel `Twee Ontgoochelingen kunnen De Keizer ziet niet alleen zijn zoon mislukken op de middelbare school, hij is zelf ook een mislukkeling, want hij weet met zijn miserabele sigarenfabriekje maar net het hoofd boven water te houden. Als hij inziet dat de maatschappij het op de volgende generatie nog minder begrepen heeft dan op de zijne, sterft hij dan ook dubbel ontgoocheld.

Louis Paul Boon zei over Het Dwaallicht : `Elsschots verhaal laat u diep ontroerd achter. Ge hebt weer eens uzelf gezien, naakt en pover, ontdaan van leugens en bedrog en valse ijdelheid.

Genres: Novels

141 pages, Hardcover

First published September 1, 2008

About the author

Willem Elsschot is het pseudoniem van Alfonsus Josephus de Ridder, een Vlaamse dichter en schrijver.

Willem Elsschot in de Nederlandstalige Wikipedia

Willem Elsschot in de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren

Willem Elsschot bij "Schrijversgewijs"

Willem Elsschot is the pseudonym of Alfonsus Josephus de Ridder, a Flemish poet and writer.

Willem Elsschot in the English Wikipedia

Reviews

[RLJ]

rare combinatie van werken om zo bij elkaar te voegen, van Willems vroegste en laatste werk. thematisch sluiten ze ook niet bijzonder goed op elkaar aan. verhalen zijn wel sterk. mijn voorkeur gaat uit naar een ontgoocheling, maar het dwaallicht is ook 不错.

[Trees De · Rating 3 out of 5]

3,5

[Joris Pierrot · Rating 3 out of 5]

Zeker het Dwaallicht wist me wel te bekoren en de toon van liefde voor de armen/zwakken sprak me aan, maar dit voelde iets te veel als leeslijst-literatuur

[Pascal Gistelinck · Rating 3 out of 5]

Goed geschreven, gevat, grappig en best wel actueel (in het bijzonder Het dwaallicht).
Elsschot is altijd goed.

[Guido Bergmans · Rating 4 out of 5]

Een ontgoocheling en het Dwaallicht. Willem Elsschot

Wat een contrast met veel hedendaagse romans, waarin schrijvers koortsachtig op zoek gaan naar de grofste obsceniteiten en geweldplegingen, die liefst in het grootst mogelijk detail uit de doeken gedaan worden. Niets van dat alles in deze novelles, wat niet betekent dat ze saai zouden zijn. Integendeel, als je alles in de meest grove termen beschrijft, wat valt er dan nog te ontdekken voor de lezer?

Van de twee novelles is Een Ontgoocheling, geschreven in 1913, een stuk scherper. Elsschot was toen nog veel jonger. De lelijke kant van de mensheid ligt hier constant op de loer. Kinderen worden gepest, onder volwassenen is er evenzeer ongezonde rivaliteit, machtsmisbruik, hypocrisie en tragiek. Dit wordt gebracht op een nuchtere manier, met humor, en zonder veel grote woorden.

Het Dwaallicht is milder, filosofischer ook. Het Dwaallicht werd geschreven in 1948, maar speelt zich af in 1938. De ik-persoon, Laarmans, is op een druilerige avond na zijn werk met wat tegenzin op weg naar huis, waar hem vooral verveling en afstandelijkheid lijken te wachten, wat hij ongetwijfeld ook voor een deel aan zichzelf te danken heeft. Met name zijn drankgebruik is problematisch (ook in Een Ontgoocheling is de vader een alcoholist). Hij ontmoet drie vreemdelingen, matrozen van een Aziatisch vrachtschip die hem een briefje laten zien met een adres erop, en vragen waar dat is. Laarmans heeft er eerst niet veel zin in betrokken te worden, maar wordt een beetje tegen wil en dank meegesleept in de zoektocht, niet door de matrozen (het blijken Afghanen te zijn), maar door de omstandigheden. Beschouwingen over Islam en christendom, vreemde landen en vreemde gewoonten wisselen af met licht humoristische, ironische mijmeringen en observaties van Laarmans. En veel zelfrelativering, nog iets waar moderne auteurs niet altijd in uitblinken.