What do you think?
Rate this book
Aziyade
لا تقتصر هذه الرواية على كونها قصة حُبّ بين الضابط الفرنسي والجارية الشركسية آزياده، بل هي يوميات ورسائل كتبها بيير لوتّي عن حياته في إسطنبول كشخص غربي يحاول التكيّف مع التقاليد التركية الشرقية، والصعوبات التي واجهها في حُبّ آزياده، الأحداث السياسية والتاريخية التي كانت تمر فيها الدولة العثمانية آنذاك، وتجوال بيير لوتّي بين شوارع إسطنبول القديمة والوصف التصويري لها.
هذه الرواية إلى القلوب التي ثملت في هوى إسطنبول. إلى من فقد نفسه في سحر مغيب الشمس وهو يشاهدها من ضفة الخليج. إلى من زارها وبقيت رائحتها في ذاكرته الأبدية. إلى من ضاع بين أزرقيها، سماءها وبحرها. إلى من وجد فيها ملاذه الأخير، حيث تلاقت أحلامه بسحرها العتيق. وأخيرًا، إلى من لم يكن يومًا ابن هذه المدينة.
هذه الرواية إلى القلوب التي ثملت في هوى إسطنبول. إلى من فقد نفسه في سحر مغيب الشمس وهو يشاهدها من ضفة الخليج. إلى من زارها وبقيت رائحتها في ذاكرته الأبدية. إلى من ضاع بين أزرقيها، سماءها وبحرها. إلى من وجد فيها ملاذه الأخير، حيث تلاقت أحلامه بسحرها العتيق. وأخيرًا، إلى من لم يكن يومًا ابن هذه المدينة.
192 pages, Hardcover
First published January 1, 1879
12 people are currently reading
266 people want to read
About the author
Pierre Loti
811 books83 followersLouis Marie-Julien Viaud was a writer, who used the pseudonym Pierre Loti.
Viaud was born in Rochefort, Charente-Maritime, France, to an old Protestant family. His education began in Rochefort, but at the age of seventeen, being destined for the navy, he entered the naval school in Brest and studied on Le Borda. He gradually rose in his profession, attaining the rank of captain in 1906. In January 1910 he went on the reserve list.
His pseudonym has been said to be due to his extreme shyness and reserve in early life, which made his comrades call him after "le Loti", an Indian flower which loves to blush unseen. Other explanations have been put forth by scholars. It is also said that he got the name in Tahiti where he got a sun burn and was called Roti (because he was all red like a local flower), he couldn't pronounce the r well so he stuck with Loti. He was in the habit of claiming that he never read books (when he was received at the Académie française, he said, "Loti ne sait pas lire" ("Loti doesn't know how to read"), but testimony from friends and acquaintances proves otherwise, as does his library, much of which is preserved in his house in Rochefort. In 1876 fellow naval officers persuaded him to turn into a novel passages in his diary dealing with some curious experiences at Istanbul. The result was Aziyadé, a novel which, like so many of Loti's, is part romance, part autobiography, like the work of his admirer, Marcel Proust, after him. (There is a popular cafe in current-day Istanbul dedicated to the time Loti spent in Turkey.) He proceeded to the South Seas as part of his naval training, and several years after leaving Tahiti published the Polynesian idyll originally named Rarahu (1880), which was reprinted as Le Mariage de Loti, the first book to introduce him to the wider public. This was followed by Le Roman d'un spahi (1881), a record of the melancholy adventures of a soldier in Senegambia.
Loti on the day of his reception at the Académie française on 7 April, 1892. In 1882, Loti issued a collection of four shorter pieces, three stories and a travel piece, under the general title of Fleurs d'ennui (Flowers of Boredom).
In 1883 he entered the wider public spotlight. First, he publish the critically acclaimed Mon frere Yves (My Brother Yves), a novel describing the life of a French naval officer (Pierre Loti), and a Breton sailor (Yves Kermadec), described by Edmund Gosse as "one of his most characteristic productions".[1] Second, while taking part as a naval officer in the undeclared hostilities that preceded the outbreak of the Sino-French War (August 1884 to April 1885), Loti wrote an article in the newspaper Le Figaro about atrocities that occurred during the French bombardment of the Thuan An forts that guarded the approaches to Hue (August 1883), and was threatened with suspension from the service, thus gaining wider public notoriety.
In 1886 he published a novel of life among the Breton fisherfolk, called Pêcheur d'Islande (Iceland Fisherman), which Edmund Gosse characterized as "the most popular and finest of all his writings."[1] It shows Loti adapting some of the Impressionist techniques of contemporary painters, especially Monet, to prose, and is a classic of French literature. In 1887 he brought out a volume "of extraordinary merit, which has not received the attention it deserves",[1] Propos d'exil, a series of short studies of exotic places, in his characteristic semi-autobiographic style. The novel of Japanese manners, Madame Chrysanthème— a precursor to Madame Butterfly and Miss Saigon and a work that is a combination of narrative and travelog— was published the same year.
During 1890 he published Au Maroc, the record of a journey to Fez in company with a French embassy, and Le Roman d'un enfant (The Story of a Child), a somewhat fictionalized recollection of Loti's childhood that would greatly influence Marcel Proust. A collection
Viaud was born in Rochefort, Charente-Maritime, France, to an old Protestant family. His education began in Rochefort, but at the age of seventeen, being destined for the navy, he entered the naval school in Brest and studied on Le Borda. He gradually rose in his profession, attaining the rank of captain in 1906. In January 1910 he went on the reserve list.
His pseudonym has been said to be due to his extreme shyness and reserve in early life, which made his comrades call him after "le Loti", an Indian flower which loves to blush unseen. Other explanations have been put forth by scholars. It is also said that he got the name in Tahiti where he got a sun burn and was called Roti (because he was all red like a local flower), he couldn't pronounce the r well so he stuck with Loti. He was in the habit of claiming that he never read books (when he was received at the Académie française, he said, "Loti ne sait pas lire" ("Loti doesn't know how to read"), but testimony from friends and acquaintances proves otherwise, as does his library, much of which is preserved in his house in Rochefort. In 1876 fellow naval officers persuaded him to turn into a novel passages in his diary dealing with some curious experiences at Istanbul. The result was Aziyadé, a novel which, like so many of Loti's, is part romance, part autobiography, like the work of his admirer, Marcel Proust, after him. (There is a popular cafe in current-day Istanbul dedicated to the time Loti spent in Turkey.) He proceeded to the South Seas as part of his naval training, and several years after leaving Tahiti published the Polynesian idyll originally named Rarahu (1880), which was reprinted as Le Mariage de Loti, the first book to introduce him to the wider public. This was followed by Le Roman d'un spahi (1881), a record of the melancholy adventures of a soldier in Senegambia.
Loti on the day of his reception at the Académie française on 7 April, 1892. In 1882, Loti issued a collection of four shorter pieces, three stories and a travel piece, under the general title of Fleurs d'ennui (Flowers of Boredom).
In 1883 he entered the wider public spotlight. First, he publish the critically acclaimed Mon frere Yves (My Brother Yves), a novel describing the life of a French naval officer (Pierre Loti), and a Breton sailor (Yves Kermadec), described by Edmund Gosse as "one of his most characteristic productions".[1] Second, while taking part as a naval officer in the undeclared hostilities that preceded the outbreak of the Sino-French War (August 1884 to April 1885), Loti wrote an article in the newspaper Le Figaro about atrocities that occurred during the French bombardment of the Thuan An forts that guarded the approaches to Hue (August 1883), and was threatened with suspension from the service, thus gaining wider public notoriety.
In 1886 he published a novel of life among the Breton fisherfolk, called Pêcheur d'Islande (Iceland Fisherman), which Edmund Gosse characterized as "the most popular and finest of all his writings."[1] It shows Loti adapting some of the Impressionist techniques of contemporary painters, especially Monet, to prose, and is a classic of French literature. In 1887 he brought out a volume "of extraordinary merit, which has not received the attention it deserves",[1] Propos d'exil, a series of short studies of exotic places, in his characteristic semi-autobiographic style. The novel of Japanese manners, Madame Chrysanthème— a precursor to Madame Butterfly and Miss Saigon and a work that is a combination of narrative and travelog— was published the same year.
During 1890 he published Au Maroc, the record of a journey to Fez in company with a French embassy, and Le Roman d'un enfant (The Story of a Child), a somewhat fictionalized recollection of Loti's childhood that would greatly influence Marcel Proust. A collection
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 28 of 28 reviews
September 17, 2014
http://www.mytwostotinki.com/?p=621
The Saloniki Incident of 1876 triggered a major diplomatic crisis in Europe: a Bulgarian girl had converted to Islam, was later kidnapped by a Christian mob when she came to Saloniki and this enraged the fury of the local Muslim community. When the French and German consuls tried to calm down the tension by negotiating with the angry Muslims, they were assaulted and bludgeoned to death by the crowd. The countries that had a diplomatic presence in the Ottoman Empire protested and threatened with serious consequences. The Ottoman Government, in a constitutional crisis and amid the clouds of a coming war with Russia and with a bad press regarding the treatment of the Balkan Christians, complied and got the ringleaders arrested and executed - under the watchful eye of a contingent of French and British soldiers that had arrived on board of several warships in the port of Saloniki.
One of the French officers on board was a 26-year old Julien Viaud, who was soon enchanted by the Orient as he experienced it in Saloniki (then a multi-cultural city with only a small Greek population that was outnumbered by its Turkish, Albanian, Bulgarian and Jewish inhabitants) and later in Constantinople. He kept a diary in which he wrote down his experiences, impressions and general remarks. This diary is the basis of the book he later published anonymously under the title Aziyadé. The alleged diarist of the book is a British marine officer called Pierre Loti. It was the name under which his author came to great fame - Viaud/Loti became one of the most popular authors of his times and he had a deep impact on Marcel Proust.
Aziyadé consists of many short chapters. Loti is describing how he got acquainted with the Circassian girl Aziyadé who is married with a much older wealthy Turk who is most of the time away on business, while his harem is looking for distractions elsewhere. (Although moral was very strict and affairs of married women were very risky for them, they seem to have been a quite frequent occurrence, according to Loti). The seemingly impossible happens, Aziyadé becomes Loti's mistress and is living with him part of the time in a house he has rented in the district of Eyoub. Together with his two loyal servants Samuel and Achmet, who become his close friends, and a cat, the lovebirds live for some time a perfectly happy life, which is permanently threatened by the possible departure of Loti, who as an officer has to follow the orders of his superiors. The diary form of the book is loosened by the letters Loti is exchanging with his sister and a few friends.
What makes the book interesting beside the romantic love story of Loti and Aziyadé is the fact that Loti who "goes local" (he learns Turkish, wears Turkish dress and spends his days like a true Ottoman), has a very attentive eye and a language to express the many interesting details he shares with us.
Observations about politics, for example how his neighbors react to the news that the Ottoman Empire has adopted a modern constitution, or about the brewing crisis with Russia, are followed by interesting insights on the domestic life of the locals or the organization of a Turkish household. We learn why the inhabitants of Constantinople had to go out with a lamp, about life in the harem, about the different religious groups, about cemeteries, and even about Aziyadé's shoes - no thing is too small for Loti as not to use it for interesting reflections. His language - as far as I can judge from the translation - is refined and elegant and pleasant to read.
If Viaud/Loti describes a really autobiographical experience is not sure. Edmond de Goncourt, known for his malicious tongue, wrote that the mistress of the author was indeed a "mister", and Gide and Cocteau made later similar remarks. But for the reader it doesn't really matter.
Loti is not widely read anymore and he got labeled an "Orientalist" by Edward Said. But I found this book a very pleasant surprise. It is remarkably fresh, interesting and easy to read. You might give it a try yourself.
The Saloniki Incident of 1876 triggered a major diplomatic crisis in Europe: a Bulgarian girl had converted to Islam, was later kidnapped by a Christian mob when she came to Saloniki and this enraged the fury of the local Muslim community. When the French and German consuls tried to calm down the tension by negotiating with the angry Muslims, they were assaulted and bludgeoned to death by the crowd. The countries that had a diplomatic presence in the Ottoman Empire protested and threatened with serious consequences. The Ottoman Government, in a constitutional crisis and amid the clouds of a coming war with Russia and with a bad press regarding the treatment of the Balkan Christians, complied and got the ringleaders arrested and executed - under the watchful eye of a contingent of French and British soldiers that had arrived on board of several warships in the port of Saloniki.
One of the French officers on board was a 26-year old Julien Viaud, who was soon enchanted by the Orient as he experienced it in Saloniki (then a multi-cultural city with only a small Greek population that was outnumbered by its Turkish, Albanian, Bulgarian and Jewish inhabitants) and later in Constantinople. He kept a diary in which he wrote down his experiences, impressions and general remarks. This diary is the basis of the book he later published anonymously under the title Aziyadé. The alleged diarist of the book is a British marine officer called Pierre Loti. It was the name under which his author came to great fame - Viaud/Loti became one of the most popular authors of his times and he had a deep impact on Marcel Proust.
Aziyadé consists of many short chapters. Loti is describing how he got acquainted with the Circassian girl Aziyadé who is married with a much older wealthy Turk who is most of the time away on business, while his harem is looking for distractions elsewhere. (Although moral was very strict and affairs of married women were very risky for them, they seem to have been a quite frequent occurrence, according to Loti). The seemingly impossible happens, Aziyadé becomes Loti's mistress and is living with him part of the time in a house he has rented in the district of Eyoub. Together with his two loyal servants Samuel and Achmet, who become his close friends, and a cat, the lovebirds live for some time a perfectly happy life, which is permanently threatened by the possible departure of Loti, who as an officer has to follow the orders of his superiors. The diary form of the book is loosened by the letters Loti is exchanging with his sister and a few friends.
What makes the book interesting beside the romantic love story of Loti and Aziyadé is the fact that Loti who "goes local" (he learns Turkish, wears Turkish dress and spends his days like a true Ottoman), has a very attentive eye and a language to express the many interesting details he shares with us.
Observations about politics, for example how his neighbors react to the news that the Ottoman Empire has adopted a modern constitution, or about the brewing crisis with Russia, are followed by interesting insights on the domestic life of the locals or the organization of a Turkish household. We learn why the inhabitants of Constantinople had to go out with a lamp, about life in the harem, about the different religious groups, about cemeteries, and even about Aziyadé's shoes - no thing is too small for Loti as not to use it for interesting reflections. His language - as far as I can judge from the translation - is refined and elegant and pleasant to read.
If Viaud/Loti describes a really autobiographical experience is not sure. Edmond de Goncourt, known for his malicious tongue, wrote that the mistress of the author was indeed a "mister", and Gide and Cocteau made later similar remarks. But for the reader it doesn't really matter.
Loti is not widely read anymore and he got labeled an "Orientalist" by Edward Said. But I found this book a very pleasant surprise. It is remarkably fresh, interesting and easy to read. You might give it a try yourself.
October 7, 2014
Asıl adı Louis Marie Julien Viaud olan yazara Pierre Loti ünvanının bir okyanus gezisi sırasında verildiği söyleniyor. Loti egzotik bir çiçeğe verilen ad imiş.
Loti 1870'li yıllarda görev için işgal altındaki Selanik'e geldiğinde hayatından bezmiş, mutlu olabileceği bir sebep bulamayan ve bunun arayışı içinde olmayan bir adammış. Gündüz vakti işlerini halleder, daha sonra sokaklarda avere bir biçimde dolaşırmış. Bu gezileri sırasında demir parmaklıklar arasındaki bir camdan kendisine bakan bir çift yeşil göz ile karşılaşmış.
Bu gözler Loti'nin efsanevi aşkı Aziyade'ya aitmiş.
Aziyade bir harem ağasının 4. karısıymış. Loti ile önceleri gece vakti ona yardım eden ve Selanik'te tanıdığı Samuel sayesinde bir kayık vasıtasıyla gözlerden uzakta denizde görüşmeye başlamışlar. Bu bir süre devam etmiş. Sonra Loti'ye bir başka görev için İstanbul'a gideceği söylenmiş ve bir süre ayrı olmak zorunda kalmışlar.
Loti İstanbul'da Aziyade ile birlikte olabilmek için Türk bir beyefendi kılığına girmiş. Arif adıyla Eyüp'te yaşamaya başlamış. Aziyade'de harem ağasından kaçabildiği her fırsatta onun yanına gidermiş.
Tüm bu olaylar aslında bir aşk hikayesi için güzel bir başlangıç gibi gözüküyor fakat işin gerçeği bu şekilde değil.
Loti ilk başlarda Aziyade ile sadece hayatından çok sıkıldığı ve bir heyecan aradığı için beraber oluyor. Kendisi de bunu itiraf ediyor kitapta. Hatta İstanbul'da beraber yaşamaya başladıklarında gözüne başka bir kadın takılıyor. Seniha isimli bu kadınla beraber olabilmek için Aziyade'ye birkaç gün harem ağasının evine dönmesini söylüyor. Aziyade'yi sevdiğinden ama aklının çelindiğinden dert yanıyor. (!) Aziyade ağlaya ağlaya ağanın evine dönmek zorunda kalıyor.
Loti önceleri çok istediği Seniha'yı çarşafsız gördüğünde istemediğini anlıyor ve geri yolluyor. Aziyade'de hiçbir laf söylemeden Loti'in yanına geri dönüyor ve kaldıkları yerden yaşamaya devam ediyorlar.
Yani Loti, o dönemde belki de normal sayılabilecek bir şekilde cinsiyetçi bir beyefendi. Karakterine yerleşmiş kendini üstün görme talihsizliğini her seferinde gözümüzün içine sokuyor. Türk kadınlarına etmediği hakaret kalmamış diyebiliriz. Örneğin;
"Türk kadınları, özellikle de kibarlar aleminin kadınları eşlerine borçlu oldukları sadakati çok hafife alıyorlar. Bu kadınlarla başa çıkabilmek için bazı erkeklerin uyguladığı ciddi denetim ve
dehşetli cezalar boşuna olmayabilir."
İşte Loti kafası bu şekilde çalışan bir adam. Kendisi Türk dostu sayılıyor. Gerçekten de kendi ülkesinde bulamadığı mutluluğu İstanbul'da bulabilmiş gibi. Ama bazı lafları var ki Türkleri aşağılayarak sever gibi. Hem hor görüyor hem iyi davranıyor. Zavallı gözüyle baktığı bir sokak hayvanını sever gibi.
Nitekim kitap beklediğim gibi çıkmadı. Diğer kitaplarını okur muyum bilmiyorum.
Loti hakkında araştırma yaptığımda bazıları Aziyade'nin kadın kılığına girmiş bir erkek olduğunu söylüyor. Doğru mu bilmem. Zaten ister erkek olsun ister kadın Loti'nin aşkı bencilliğine üstün gelememiş bence.
Hikayelerinin sonu hüzünlü bitiyor ne yazık ki. Aralarına mesafeler ve sonsuzluk giriyor. Hayatın gerçeklerinden biri de bu...
Herkes kavuşamaz...
Loti 1870'li yıllarda görev için işgal altındaki Selanik'e geldiğinde hayatından bezmiş, mutlu olabileceği bir sebep bulamayan ve bunun arayışı içinde olmayan bir adammış. Gündüz vakti işlerini halleder, daha sonra sokaklarda avere bir biçimde dolaşırmış. Bu gezileri sırasında demir parmaklıklar arasındaki bir camdan kendisine bakan bir çift yeşil göz ile karşılaşmış.
Bu gözler Loti'nin efsanevi aşkı Aziyade'ya aitmiş.
Aziyade bir harem ağasının 4. karısıymış. Loti ile önceleri gece vakti ona yardım eden ve Selanik'te tanıdığı Samuel sayesinde bir kayık vasıtasıyla gözlerden uzakta denizde görüşmeye başlamışlar. Bu bir süre devam etmiş. Sonra Loti'ye bir başka görev için İstanbul'a gideceği söylenmiş ve bir süre ayrı olmak zorunda kalmışlar.
Loti İstanbul'da Aziyade ile birlikte olabilmek için Türk bir beyefendi kılığına girmiş. Arif adıyla Eyüp'te yaşamaya başlamış. Aziyade'de harem ağasından kaçabildiği her fırsatta onun yanına gidermiş.
Tüm bu olaylar aslında bir aşk hikayesi için güzel bir başlangıç gibi gözüküyor fakat işin gerçeği bu şekilde değil.
Loti ilk başlarda Aziyade ile sadece hayatından çok sıkıldığı ve bir heyecan aradığı için beraber oluyor. Kendisi de bunu itiraf ediyor kitapta. Hatta İstanbul'da beraber yaşamaya başladıklarında gözüne başka bir kadın takılıyor. Seniha isimli bu kadınla beraber olabilmek için Aziyade'ye birkaç gün harem ağasının evine dönmesini söylüyor. Aziyade'yi sevdiğinden ama aklının çelindiğinden dert yanıyor. (!) Aziyade ağlaya ağlaya ağanın evine dönmek zorunda kalıyor.
Loti önceleri çok istediği Seniha'yı çarşafsız gördüğünde istemediğini anlıyor ve geri yolluyor. Aziyade'de hiçbir laf söylemeden Loti'in yanına geri dönüyor ve kaldıkları yerden yaşamaya devam ediyorlar.
Yani Loti, o dönemde belki de normal sayılabilecek bir şekilde cinsiyetçi bir beyefendi. Karakterine yerleşmiş kendini üstün görme talihsizliğini her seferinde gözümüzün içine sokuyor. Türk kadınlarına etmediği hakaret kalmamış diyebiliriz. Örneğin;
"Türk kadınları, özellikle de kibarlar aleminin kadınları eşlerine borçlu oldukları sadakati çok hafife alıyorlar. Bu kadınlarla başa çıkabilmek için bazı erkeklerin uyguladığı ciddi denetim ve
dehşetli cezalar boşuna olmayabilir."
İşte Loti kafası bu şekilde çalışan bir adam. Kendisi Türk dostu sayılıyor. Gerçekten de kendi ülkesinde bulamadığı mutluluğu İstanbul'da bulabilmiş gibi. Ama bazı lafları var ki Türkleri aşağılayarak sever gibi. Hem hor görüyor hem iyi davranıyor. Zavallı gözüyle baktığı bir sokak hayvanını sever gibi.
Nitekim kitap beklediğim gibi çıkmadı. Diğer kitaplarını okur muyum bilmiyorum.
Loti hakkında araştırma yaptığımda bazıları Aziyade'nin kadın kılığına girmiş bir erkek olduğunu söylüyor. Doğru mu bilmem. Zaten ister erkek olsun ister kadın Loti'nin aşkı bencilliğine üstün gelememiş bence.
Hikayelerinin sonu hüzünlü bitiyor ne yazık ki. Aralarına mesafeler ve sonsuzluk giriyor. Hayatın gerçeklerinden biri de bu...
Herkes kavuşamaz...
August 1, 2022
*3.4 (.5), rounded down.
October 26, 2015
I hate to be churlish about this dreadful novel published in 1888 about a doomed romance between a Turkish harem girl and a British naval officer. The book teems with local colour and atmosphere that is put in the service of a pathetic melodrama.
Those who gave it favourable reviews seem to have been under the influence of the melancholic charms of Istanbul. If you want an elegiac view of this remarkable city, you might well enjoy this book more than I did.
Those who gave it favourable reviews seem to have been under the influence of the melancholic charms of Istanbul. If you want an elegiac view of this remarkable city, you might well enjoy this book more than I did.
August 20, 2024
احلى ترجمة بقرأها بكل حياتي، عشقت هل كتاب بسبب الترجمة🌼
August 20, 2024
ترجمتي الخامسة، ولأول مرة رواية آزياده باللغة العربية
يتناول الكاتب لوتي في روايته "آزياده" قصة حب عاطفية ملتهبة بين أزياده المرأة الشركسية ذات الجمال الشرقي الساحر، والراوي؛ وقد صور لوتي ببراعة مشاعر النشوة والرغبة واليأس، مجسدا صراع الثقافات بين الشرق والغرب بكل تناقضاتها. تعتبر "آزياده" رواية تاريخية تقدم لمحة عن التوترات الاجتماعية والسياسية التي كانت سائدة داخل الإمبراطورية العثمانية آنذاك، حيث تنعكس النقاشات الفلسفية والدينية على حياة الشخصيات مما يضفي على الرواية عمقًا فكريًا وثراء ثقافيًا.
هذه الرواية إلى القلوب التي ثملت في هوى إسطنبول. إلى من فقد نفسه في سحر مغيب الشمس وهو يشاهدها من ضفة الخليج. إلى من زارها وبقيت رائحتها في ذاكرته الأبدية. إلى من ضاع بين أزرقيها، سماءها وبحرها. إلى من وجد فيها ملاذه الأخير، حيث تلاقت أحلامه بسحرها العتيق. وأخيرًا، إلى من لم يكن يومًا ابن هذه المدينة.
يتناول الكاتب لوتي في روايته "آزياده" قصة حب عاطفية ملتهبة بين أزياده المرأة الشركسية ذات الجمال الشرقي الساحر، والراوي؛ وقد صور لوتي ببراعة مشاعر النشوة والرغبة واليأس، مجسدا صراع الثقافات بين الشرق والغرب بكل تناقضاتها. تعتبر "آزياده" رواية تاريخية تقدم لمحة عن التوترات الاجتماعية والسياسية التي كانت سائدة داخل الإمبراطورية العثمانية آنذاك، حيث تنعكس النقاشات الفلسفية والدينية على حياة الشخصيات مما يضفي على الرواية عمقًا فكريًا وثراء ثقافيًا.
هذه الرواية إلى القلوب التي ثملت في هوى إسطنبول. إلى من فقد نفسه في سحر مغيب الشمس وهو يشاهدها من ضفة الخليج. إلى من زارها وبقيت رائحتها في ذاكرته الأبدية. إلى من ضاع بين أزرقيها، سماءها وبحرها. إلى من وجد فيها ملاذه الأخير، حيث تلاقت أحلامه بسحرها العتيق. وأخيرًا، إلى من لم يكن يومًا ابن هذه المدينة.
December 13, 2025
3.8 rounded to 4 // i can’t be sure if the experience of reading this novel was tarnished of my own accord or of loti’s. he tells the story of aziyade through excerpts so it was hard to maintain continuity in reading. though this is put into perspective when considering the auto-biographical elements of the novel.
as for aziyade, the ending surprisingly moved me and the way we got there was nothing less than emotionally charged as well. the way love and yearning is portrayed is beautiful to read. we are often presented with the comparison between the west and the east but reading about a westerner (a confused one that is) experiencing the east and the islamic religion and growing so fond of it is what i found to be the most interesting and fascinating aspect to read about. i think this novel is significant enough for that alone.
as for aziyade, the ending surprisingly moved me and the way we got there was nothing less than emotionally charged as well. the way love and yearning is portrayed is beautiful to read. we are often presented with the comparison between the west and the east but reading about a westerner (a confused one that is) experiencing the east and the islamic religion and growing so fond of it is what i found to be the most interesting and fascinating aspect to read about. i think this novel is significant enough for that alone.
December 27, 2022
It‘s a good story of a soldier who fell in love with a Circassian Woman.It gives a great opportunity to feel the Old Istanbul between 1870-1878.
However;The story is about a soldier who messed up the life of a beautiful woman for his own desires.Why would you leave your lover if you are in love in a such euphoric manner.It’s a love story of a anti hero and an innocent woman.I liked it but the story ends unfortunately sad.Of course these are my opinions about book so it might differ from people to people.
However;The story is about a soldier who messed up the life of a beautiful woman for his own desires.Why would you leave your lover if you are in love in a such euphoric manner.It’s a love story of a anti hero and an innocent woman.I liked it but the story ends unfortunately sad.Of course these are my opinions about book so it might differ from people to people.
This entire review has been hidden because of spoilers.
May 18, 2025
Hem komik hem hüzünlüydü aynı zamanda da akıcıydı. Yazar yabancı olsa da olaylar Türkiye'de gerçekleştiği için hiç yabancılık çekmedim
September 27, 2020
Typical Loti (if you have read his Pêcheur d'Islande or Madame Chrysanthème [upon which Puccini's Mdm Butterfly is loosely based] you wlll have some idea what to expect). Part of the attraction is his evocative description of an exotic setting and its mood (Turkey, cf. the northern Atlantic for PI and Japan for MC). Beyond this, he skillfully evokes a melancholy atmosphere, and contrasts an over-civilized, blasé if not bored British naval officer with roots in the subdued green English countryside with the raw energy and bright colors - and naive but unstinting openness - of the primitive / decadent but vital Turkey he encounters during one of his missions. As in Mdm Chr, during the protagonist's temporary residence abroad, he has an affair with a local who puts her whole heart and soul into it and him, with the consequences we can perhaps foresee even if Loti hints at times that they may be avoided. Another interest may be the double perpective on the affair as seen by it s actors within the rules and assumptions of their two different cultures. I gave it 3 stars for all these qualities, but not more bcs of the lack of 3-dimensional characters or any profound maturation / enlightenment in the protagonist -- this is definitely NOT a Bildungsroman. The hero's emotional involvement with Ayizadé, the Circassian slave whom he makes his lover, does evolve but if you are looking for a book which will deepen your understanding of the meaning of life and the universe or even a deep insight into human nature, this is not the book for you. Yet, like the other two titles I mentioned at the beginning, it is a tale which will stay in your memory; unlike best-seller type fiction one can read and forget. One curious note: On the date of May 20, 1877 he writes a letter to a Turkish acquaintance from distant Brighton. In the final section, also dated May 20, 1877 he describes his arrival in Istanbul, to begin the short final chapter in his life. Obviously one cannot be in Brighton and Istanbul the same day. Is this a misprint in my edition? An oversight on the part of the author? A post-modern suggestion that every story is a construct, and this particular one could have two different and contradictory endings? Or a clear indication to the reader that the final part is taking place only in the protagonist's imagination, whether a dream, a day-dream, or a drug-induced revery? -- The novel was first published in 1879, when Loti himself was 29 years old, which is not contradictory with the indications concerning the protagonist. Indeed the novel is written in the first person and one can be tempted to confuse protagonist and author. It is presented, in its sub-title, as "taken from the notes and letters of a British naval ltnt," and announces his death upon which the novel ends. (No spoiler warning necessary bcs any reader will presumably see this bfr starting the book.) This is where any possible parallel btn protagonist and author ends, bcs Loti lived for another 4 1/2 decades, and died at the ripe old age of 73. OTOH, he was indeed a naval officer, altho Loti was French not British and thus served in the French not the British fleet.
August 5, 2019
I am living in Turkey, as an etranger. Unfortunately not in Istanbul but in Ankara. I have been to Istanbul more than 10 times, every time I can feel nostargia there. Pierre Loti depicted the end stage of Ottoman era. Main Character's name is also Loti, but he was a British Naval officer not French. He fell into love with woman slave of Turkish master. They have aventures in Istanbul.
Aziyade is a symbol of European exoticism and declining of the Ottoman empire.
Their love ended tragedy and also the Ottoman ( a kind of cosmppolitan empire ) demolished.
But something remains.
Aziyade is a symbol of European exoticism and declining of the Ottoman empire.
Their love ended tragedy and also the Ottoman ( a kind of cosmppolitan empire ) demolished.
But something remains.
November 24, 2019
O έρωτας του αξιωματικού του αγγλικού ναυτικού με μια Τουρκάλα είναι μια πρόφαση. Εδώ θα διαβάσεις αποσπασματικά την ιστορία τους που δεν έχει πολλή σημασία. Αν για κάποιο λόγο σε συνεπαίρνει το άρωμα της Κωνσταντινούπολης (και της ιστορίας) θα απολαύσεις αυτό το βιβλίο, κι αν την έχεις περπατήσει κι εσύ σχεδόν από άκρη σε άκρη ακόμα περισσότερο. Οι συλλογισμοί του Loti για την ζωή πέτυχαν κέντρο.
June 20, 2025
"Söyleyecek kimsesi olmadıktan sonra insanın fikirleri olmuş neye yarar?"
October 16, 2025
44 sidor efterord av Per Wästberg är rätt mycket. Dock informativt om hela Lotis person och författarskap.
November 27, 2021
Yolum bir gün Fransa’nın Rochefort şehrine düşerse Pierre Loti müzesine gider ve dönemin ünlü bürokratlarından Keçecizade Reşat Fuat Bey’in oraya yolladığı Aziyade’nin sembolik mezar taşını görürdüm.O zamanlara gider ve Loti’nin yaşadığı o duyguları derinden hissetmek isterdim, yazarın tahmin edilmesi zor iç dünyasına tam olarak sızana dek.Satırların salt gerçekliğinde kaybolunca okuyucuyu böylesine romantik bi yolculuk bekliyor.
Oryantalist bakış açısıyla dökülen satırlarda Doğu’nun Batı gözünden o mistik görüntüleriyle yüzleştiriyor okuyucuyu yazar.İstanbul’un 1877 yıllarında Abdülhamit’in tahta gelişi,monarşi ve savaşın bağrına sürüklenen yurdumuzun yer yer kimliklerinden sıyrılmış insan manzaralarıyla karşılaşıyoruz.Öyle ki asıl adı Louis Marie Julien Viaud olan yazar önce Pierre Loti daha sonra Arif Ussam Efendi olur.Tam bi İstanbul aşığıdır.Doğu’nun mistik görüntüsüne halkın duygularını derin yaşayışına aşıktır.27 li yaşlarında birçok aşkı tutkuyu yaşayıp geride bırakmış aslında belki de yerinden yurdundan uzakta türlü maceralara atılarak haremde onu görmek için bekleyen “Aziyade”si için ölümü göze alan yazar bu şehirde kendisini bekleyen puslu günlere giderken ölümü hissediyor ve ölümüne dahi bu aşkla anlam katmak istiyordu.Yaşamı seviyordu fakat dostuna yazdığı satırlardan anlıyoruz ki bir gün her şeyin sona ereceğinden,yanında gerçekten sevdiği yürekten hissettiği bu kadını da bulamayacağını bildiği için yaşamın kendisini de her an sorguluyordu.Öyle ki dostu Plumpkett’e yazdığı satırlarda şöyle diyordu;
“Şayet bir sonsuzluk varsa orada kiminle yeniden yaşayacağım.Onunla mı(önceleleri bağlandığı bir aşkı)yoksa seninle mi küçük Aziyade?Bu açıklanamayan esrimelerde bu yiyip bitiren sarhoşluklarda neyin şehvetten neyin yürekten geldiğini kim ayırt edebilir?Bu yeniden yaratılmak ve yeniden yaşamak isteyen ruhun Tanrı’ya yönelik çabası mı,doğanın kör gücü müdür?Yaşayan herkesin kendine sorduğu bu soru o kadar çok dillendirilmiştir ki tekrar tekrar sormak saçmalıktır.”
Yer yer mektuplarla zenginleştirilmiş satırlara baktığımızda Aziyade’yi sorgulayası geliyor okuyucununda.Aziyade azad edilmiş bir köle miydi,yazarın İstanbul maceralarına eşlik etmiş kadın kılığında bir Osmanlı erkeği miydi,yoksa haremde bir adamın üçüncü eşi miydi gerçekten?
Yazarın sessiz duruşlarıyla tasvirlediği edilgen durumdaki bu Müslüman Doğu kadını eşinin yanında adeta bir temsil niteliğindedir ve yeri geldiğinde şirret ve entrikacı bir hüvviyete bürünebilir niteliktedir.Onu bu boynunda tasma taşırcasına hapsedilmiş sessizliğinden alıp çaresizliğine çare olacak kişi bir Fransız teğmenidir ki bu da doğuya olan tek yönlü oryantalist bakış açısını perçinler.
Boşuna değildir ki sonrasında “haksızlık ettim” diyerek Nazım Hikmet öncesinde şu satırlarla öfke kusmuştu bu pervasız batı kalemine;
Piyer Loti
<Tevekkül!
Kısmet!
Kafes, han, kervan
şadırvan!
Gümüş tepsilerde rakseten sultan!
Mihrace, padişah,
bin bir yaşında bir şah.
Minarelerde sallanıyor sedef nalınlar,
burunları kınalı kadınlar
ayaklarıyla gergef dokuyor.
Rüzgarlarda yeşil sarıklı imamlar ezan okuyor! >>
İste Frenk şairinin gördüğü şark!
İşte
dakikada 1.000.000 basılan
kitapların
şark`ı!
Lakin
ne dün
ne bugün
ne yarın
böyle bir şark
yoktu,
olmayacak!
Şark
üstünde çıplak
esirlerin
aç geberdiği toprak!
Şarklıdan başka herkesin
orta mali olan memleket!
Açlığın kıtlıktan olduğu diyar!
Ağzına kadar
buğdayla dolu ambar!
Avrupa’nın ambarı!
Asya!
Amerikan dretnotlarının tel direklerine
senin Çinlilerin
uzun saçlarından
sari mumlar gibi asıyorlar kendilerini!
Himalayanın
en yüksek
en dik
en karlı tepesinde
Britanya zabitleri cazbant çaldırıyorlar,
kara tırnaklı ayaklarını daldırıyorlar,
Paryaların
beyaz dişli ölülerini attığı Gania!
Anadolu baştan başa
Armistrongun
talim meydanı oldu!
Asyanın bağrı doldu!
Şark
yutmayacak
artık!
Bıktık be bıktık!
İçinizden biri
can verebilse bile
açlıktan ölen öküzümüze,
burjuvaysa eğer
gözükmesin gözümüze!
Hatta sen
sen Pier Lobi!
Sarı muşamba derilerimizden
birbirimize
geçen
tifüsün biti
senden daha yakındır bize
Fransız zabiti!
Fransız zabiti sen
o üzüm gözlü Azadeyi
bir orospudan
daha çabuk unuttun!
Kalbimize diktiğin
Azadenin taşını
bir tahta hedef gibi topa tuttun!
Bilmeyenler
bilsin:
sen bir şarlatandan başka bir şey değilsin!
Şarlatan!
Çürük Fransız kumaşlarını
yüzde beş yüz ihtikarla şarka satan:
Piyer Loti!
Ne domuz bir burjuvaymışsın meğer!
Maddeden ayrı ruha inansaydım eğer,
Şarkın kurtulduğu gün
senin ruhunu
köprü başında çarmıha gerer
karsısında cigara içerdim!
Ben elimi size verdim,
size verdik bir elimizi
kucaklayın bizi
Avrupanin sankulotları!
Surelim yan yana bindiğimiz al atları!
Menzil yakın
bakın
kurtuluş günü artık sayılı.
Önümüzde şarkın kurtuluş yılı
bize kanlı mendilini sallıyor.
Al atlarımız emperyalizmin göbeğini nallıyor.
Oryantalist bakış açısıyla dökülen satırlarda Doğu’nun Batı gözünden o mistik görüntüleriyle yüzleştiriyor okuyucuyu yazar.İstanbul’un 1877 yıllarında Abdülhamit’in tahta gelişi,monarşi ve savaşın bağrına sürüklenen yurdumuzun yer yer kimliklerinden sıyrılmış insan manzaralarıyla karşılaşıyoruz.Öyle ki asıl adı Louis Marie Julien Viaud olan yazar önce Pierre Loti daha sonra Arif Ussam Efendi olur.Tam bi İstanbul aşığıdır.Doğu’nun mistik görüntüsüne halkın duygularını derin yaşayışına aşıktır.27 li yaşlarında birçok aşkı tutkuyu yaşayıp geride bırakmış aslında belki de yerinden yurdundan uzakta türlü maceralara atılarak haremde onu görmek için bekleyen “Aziyade”si için ölümü göze alan yazar bu şehirde kendisini bekleyen puslu günlere giderken ölümü hissediyor ve ölümüne dahi bu aşkla anlam katmak istiyordu.Yaşamı seviyordu fakat dostuna yazdığı satırlardan anlıyoruz ki bir gün her şeyin sona ereceğinden,yanında gerçekten sevdiği yürekten hissettiği bu kadını da bulamayacağını bildiği için yaşamın kendisini de her an sorguluyordu.Öyle ki dostu Plumpkett’e yazdığı satırlarda şöyle diyordu;
“Şayet bir sonsuzluk varsa orada kiminle yeniden yaşayacağım.Onunla mı(önceleleri bağlandığı bir aşkı)yoksa seninle mi küçük Aziyade?Bu açıklanamayan esrimelerde bu yiyip bitiren sarhoşluklarda neyin şehvetten neyin yürekten geldiğini kim ayırt edebilir?Bu yeniden yaratılmak ve yeniden yaşamak isteyen ruhun Tanrı’ya yönelik çabası mı,doğanın kör gücü müdür?Yaşayan herkesin kendine sorduğu bu soru o kadar çok dillendirilmiştir ki tekrar tekrar sormak saçmalıktır.”
Yer yer mektuplarla zenginleştirilmiş satırlara baktığımızda Aziyade’yi sorgulayası geliyor okuyucununda.Aziyade azad edilmiş bir köle miydi,yazarın İstanbul maceralarına eşlik etmiş kadın kılığında bir Osmanlı erkeği miydi,yoksa haremde bir adamın üçüncü eşi miydi gerçekten?
Yazarın sessiz duruşlarıyla tasvirlediği edilgen durumdaki bu Müslüman Doğu kadını eşinin yanında adeta bir temsil niteliğindedir ve yeri geldiğinde şirret ve entrikacı bir hüvviyete bürünebilir niteliktedir.Onu bu boynunda tasma taşırcasına hapsedilmiş sessizliğinden alıp çaresizliğine çare olacak kişi bir Fransız teğmenidir ki bu da doğuya olan tek yönlü oryantalist bakış açısını perçinler.
Boşuna değildir ki sonrasında “haksızlık ettim” diyerek Nazım Hikmet öncesinde şu satırlarla öfke kusmuştu bu pervasız batı kalemine;
Piyer Loti
<Tevekkül!
Kısmet!
Kafes, han, kervan
şadırvan!
Gümüş tepsilerde rakseten sultan!
Mihrace, padişah,
bin bir yaşında bir şah.
Minarelerde sallanıyor sedef nalınlar,
burunları kınalı kadınlar
ayaklarıyla gergef dokuyor.
Rüzgarlarda yeşil sarıklı imamlar ezan okuyor! >>
İste Frenk şairinin gördüğü şark!
İşte
dakikada 1.000.000 basılan
kitapların
şark`ı!
Lakin
ne dün
ne bugün
ne yarın
böyle bir şark
yoktu,
olmayacak!
Şark
üstünde çıplak
esirlerin
aç geberdiği toprak!
Şarklıdan başka herkesin
orta mali olan memleket!
Açlığın kıtlıktan olduğu diyar!
Ağzına kadar
buğdayla dolu ambar!
Avrupa’nın ambarı!
Asya!
Amerikan dretnotlarının tel direklerine
senin Çinlilerin
uzun saçlarından
sari mumlar gibi asıyorlar kendilerini!
Himalayanın
en yüksek
en dik
en karlı tepesinde
Britanya zabitleri cazbant çaldırıyorlar,
kara tırnaklı ayaklarını daldırıyorlar,
Paryaların
beyaz dişli ölülerini attığı Gania!
Anadolu baştan başa
Armistrongun
talim meydanı oldu!
Asyanın bağrı doldu!
Şark
yutmayacak
artık!
Bıktık be bıktık!
İçinizden biri
can verebilse bile
açlıktan ölen öküzümüze,
burjuvaysa eğer
gözükmesin gözümüze!
Hatta sen
sen Pier Lobi!
Sarı muşamba derilerimizden
birbirimize
geçen
tifüsün biti
senden daha yakındır bize
Fransız zabiti!
Fransız zabiti sen
o üzüm gözlü Azadeyi
bir orospudan
daha çabuk unuttun!
Kalbimize diktiğin
Azadenin taşını
bir tahta hedef gibi topa tuttun!
Bilmeyenler
bilsin:
sen bir şarlatandan başka bir şey değilsin!
Şarlatan!
Çürük Fransız kumaşlarını
yüzde beş yüz ihtikarla şarka satan:
Piyer Loti!
Ne domuz bir burjuvaymışsın meğer!
Maddeden ayrı ruha inansaydım eğer,
Şarkın kurtulduğu gün
senin ruhunu
köprü başında çarmıha gerer
karsısında cigara içerdim!
Ben elimi size verdim,
size verdik bir elimizi
kucaklayın bizi
Avrupanin sankulotları!
Surelim yan yana bindiğimiz al atları!
Menzil yakın
bakın
kurtuluş günü artık sayılı.
Önümüzde şarkın kurtuluş yılı
bize kanlı mendilini sallıyor.
Al atlarımız emperyalizmin göbeğini nallıyor.
January 9, 2022
Bundan birkaç yıl önce gezmeye İstanbul'a gitmiştim. Geziye rehberlik eden kişi bizi bir mezarlığın üzerinden teleferikle bir tepeye çıkarmıştı.. Bilmiyordum o zamanlar oranın Eyüp Sultan Mezarlığı olduğunu. Çıktığımız yerin adının ise Pierre Loti olduğunu. O zaman benim için sıradan bir gezinin parçası olan bu yerleri şimdi birde Loti'nin gözünden görmek isterdim. Aziyade'yi arardım. Arif Efendi'nin yanından geçerdim belki...
Kitap Loti'nin Selanik'te görevdeyken Aziyade'yi görmesi ile başlıyor. Nasıl bir sevmek ki Loti bu kadını hayatının merkezi haline getiriyor. Hatta onun için vatanını, adını bile bırakmaya razı oluyor. Türk gibi yaşamaya başlıyor. Kitapta arkadaşına ve kız kardeşine yazdığı mektuplarda bu kadını ve Doğu'ya olan hayranlığını anlata anlata bitiremiyor. Gel gör ki kimse Loti'nin bu kadını gerçekten sevdiğini düşünmüyor.. Oysa Loti Aziyade için geri dönüp, Osmanlı ordusunda Arif-Ussam adıyla,savaşa katılacak kadar gözünü karartmış bir kişi.. Fakat sonu her büyük aşk gibi hüzünle bitiyor. Açıkçası yabancı birinin gözünden dönemin Osmanlısına bakmak faklı bir deneyimdi.
Kitap Loti'nin Selanik'te görevdeyken Aziyade'yi görmesi ile başlıyor. Nasıl bir sevmek ki Loti bu kadını hayatının merkezi haline getiriyor. Hatta onun için vatanını, adını bile bırakmaya razı oluyor. Türk gibi yaşamaya başlıyor. Kitapta arkadaşına ve kız kardeşine yazdığı mektuplarda bu kadını ve Doğu'ya olan hayranlığını anlata anlata bitiremiyor. Gel gör ki kimse Loti'nin bu kadını gerçekten sevdiğini düşünmüyor.. Oysa Loti Aziyade için geri dönüp, Osmanlı ordusunda Arif-Ussam adıyla,savaşa katılacak kadar gözünü karartmış bir kişi.. Fakat sonu her büyük aşk gibi hüzünle bitiyor. Açıkçası yabancı birinin gözünden dönemin Osmanlısına bakmak faklı bir deneyimdi.
August 26, 2023
Türk olmayı ve Türklüğe dair detayları maceralı bulan bir Batılının anıları.
“Bu yıkıntıların üstünde aşk gibi bir şeyler doğuyordu, duygular karmaşası şeklinde kendini açığa vuran bu dirilişte Doğu’nun büyüleyici etkisi vardı.”
“… Sonunda işte Yakındoğu’nun berrak göğü ve mavi denizi. Ta orada bir şeyler şekilleniyor, ufuk çizgisinde saçaklanır gibi camiler minareler beliriyor, kalbim çarpıyor, İstanbul burası!”
“Bu yıkıntıların üstünde aşk gibi bir şeyler doğuyordu, duygular karmaşası şeklinde kendini açığa vuran bu dirilişte Doğu’nun büyüleyici etkisi vardı.”
“… Sonunda işte Yakındoğu’nun berrak göğü ve mavi denizi. Ta orada bir şeyler şekilleniyor, ufuk çizgisinde saçaklanır gibi camiler minareler beliriyor, kalbim çarpıyor, İstanbul burası!”
February 20, 2023
J’ai lu ce livre pour les cours et honnêtement il n’était vraiment pas intéressant. L’histoire est saccadée, l’auteur/Pierre Loti est raciste et cela n’aide vraiment pas à lire le livre. Je n’ai pas trouvé l’intérêt à découvrir cet auteur.
April 17, 2023
1) 1 erkek nasil 4 kadini idare edebilir?
2) Meger bos zamanlari doldurmaya gorevli bu oryantalistlerin Osmanli sevgisinin sebepleri farkliymis :)
3) Zaten bizim ahlak anlayisimiz ahlakli olmak degil ahlaksizligi goz onunde yapmamak uzerine kuruludur.
2) Meger bos zamanlari doldurmaya gorevli bu oryantalistlerin Osmanli sevgisinin sebepleri farkliymis :)
3) Zaten bizim ahlak anlayisimiz ahlakli olmak degil ahlaksizligi goz onunde yapmamak uzerine kuruludur.
August 12, 2019
De beschrijvingen van het Istanboel in de negentiende eeuw zijn interessant maar de personages hebben weinig diepgang en de plot stelt niet veel voor.
November 4, 2019
Istanbul and a love affair between a French naval officer and a young slave woman.
June 1, 2020
Beklentilerimin altında bir romanla karşılaştım. Kitapta en sevdiğim yerler çok güzel manzara edilmiş 93 harbi öncesi İstanbul ve Eyüp !
August 17, 2020
Un livre qui m’a semblé très daté, rempli de clichés orientalistes.
August 10, 2021
Pier Loti'nin fikir uçuşması yaşayarak yazmış olduğu kitap kesinlikle başarısız. Kitaptaki konular daldan dala atlanarak yazılmış. O yüzden de hiç keyif vermiyor.
September 30, 2021
la literature de l'orientalisme
December 22, 2022
Descripción evocadora de Estambul en s. XIX. Interesante para quien haya visitado el café Pierre Loti en el Cuerno de Oro.
Displaying 1 - 28 of 28 reviews