Jump to ratings and reviews
Rate this book

A Revoada

Rate this book
A Revoada (1955), primeiro romance de Gabriel García Márquez, é a história de uma população que se une para impedir o enterro de um estranho personagem. Um antigo médico, odiado pelo povo, morre, e um velho coronel na reforma, para cumprir uma promessa, empenha-se em enterrá-lo, apesar da oposição de todo o povoado e das suas autoridades.

Como numa tragédia grega, o velho coronel, com a ajuda da filha e do neto, tentará cumprir a funesta tarefa. Através dos pensamentos destas três personagens é narrada a acção, composta pela descrição dos preparativos para o enterro e por recordações de um quarto de século da história de Macondo, de 1905 a 1928, e do ódio nela acumulado.

136 pages, Paperback

First published January 1, 1955

602 people are currently reading
7090 people want to read

About the author

Gabriel García Márquez

999 books40.9k followers
Gabriel José de la Concordia Garcí­a Márquez was a Colombian novelist, short-story writer, screenwriter and journalist. Garcí­a Márquez, familiarly known as "Gabo" in his native country, was considered one of the most significant authors of the 20th century. In 1982, he was awarded the Nobel Prize in Literature.

He studied at the University of Bogotá and later worked as a reporter for the Colombian newspaper El Espectador and as a foreign correspondent in Rome, Paris, Barcelona, Caracas, and New York. He wrote many acclaimed non-fiction works and short stories, but is best-known for his novels, such as One Hundred Years of Solitude (1967) and Love in the Time of Cholera (1985). His works have achieved significant critical acclaim and widespread commercial success, most notably for popularizing a literary style labeled as magical realism, which uses magical elements and events in order to explain real experiences. Some of his works are set in a fictional village called Macondo, and most of them express the theme of solitude.

Having previously written shorter fiction and screenplays, García Márquez sequestered himself away in his Mexico City home for an extended period of time to complete his novel Cien años de soledad, or One Hundred Years of Solitude, published in 1967. The author drew international acclaim for the work, which ultimately sold tens of millions of copies worldwide. García Márquez is credited with helping introduce an array of readers to magical realism, a genre that combines more conventional storytelling forms with vivid, layers of fantasy.

Another one of his novels, El amor en los tiempos del cólera (1985), or Love in the Time of Cholera, drew a large global audience as well. The work was partially based on his parents' courtship and was adapted into a 2007 film starring Javier Bardem. García Márquez wrote seven novels during his life, with additional titles that include El general en su laberinto (1989), or The General in His Labyrinth, and Del amor y otros demonios (1994), or Of Love and Other Demons.

(Arabic: جابرييل جارسيا ماركيز) (Hebrew: גבריאל גארסיה מרקס) (Ukrainian: Ґабріель Ґарсія Маркес) (Belarussian: Габрыель Гарсія Маркес) (Russian: Габриэль Гарсия Маркес)

Ratings & Reviews

What do you think?
Rate this book

Friends & Following

Create a free account to discover what your friends think of this book!

Community Reviews

5 stars
3,053 (18%)
4 stars
6,293 (38%)
3 stars
5,515 (33%)
2 stars
1,209 (7%)
1 star
249 (1%)
Displaying 1 - 30 of 1,307 reviews
Profile Image for Fernando.
721 reviews1,061 followers
February 20, 2024
“Miércoles en Macondo. Buen día para enterrar al diablo.”

Tenía muchas ganas de volver a leer alguna de las tantas novelas de Gabriel García Márquez en donde nuevamente no me decepciona.
En “La hojarasca” García Márquez trabaja la historia principal, que se refiere al velorio de un médico odiado por todo el pueblo, que no es nada más ni nada menos que Macondo, ese universo propio que el gran autor colombiano supo crear y que conecta tanto a distintos cuentos como otras novelas de su obra.
Para lograr la homogeneidad en la narración, lo que hace es partir el relato en tres “monólogos internos”, sin copiar el estilo joyceano sino que los dota de su propia esencia.
El mismo suceso, que se inicia con el velatorio de un controvertido doctor, es contado por un coronel retirado, por su hija Isabel, quien tiene directa conexión con el cuento “Isabel viendo llover en Macondo” del libro “Ojos de perro azul” (tanto “La hojarasca” como ese libro de cuentos son de 1955), y por su hijo y de esta manera, yendo hacia atrás en el tiempo y volviendo al presente vamos descubriendo una trama de recuerdos, sensaciones, reflexiones, odios y rencores para ir acercándonos a la verdad.
Aparecerán también en esta novela otros personajes de “Cien años de soledad”, como Meme y Rebeca, dado que es imposible separar a esa enorme novela del conjunto de la obra de García Márquez.
En cada monólogo, el lector descubrirá que cada personaje tiene sus propias razones para con el médico muerto. Es que en cada uno de ellos ha dejado una marca imposible de borrar. El coronel lo quiere enterrar como agradecimiento a un gesto pasado, Isabel como el resto del pueblo se resiste y el niño atraviesa el desafío psicológico de afrontar su primer velorio, mezclándolo con situaciones de su vida.
El lector no encontrará aquí realismo mágico prácticamente en ningún momento como sucede en otros libros como en "Del amor y otros demonios",
Algunos lectores me han dicho que luego de “Cien años de soledad”, García Márquez debería haberse retirado al ostracismo luego de semejante obra magna. Otros me sugirieron que “La hojarasca” estaba impregnada del barroquismo de William Faulkner, pero yo no lo veo así.
Uno lee a García Márquez y sigue descubriendo esa manera tan única de contar historias, tan bella, con una adjetivación verdaderamente exquisita y que lo distingue de tantos otros autores.
Con solo leer un par de líneas o un párrafo, uno sabe, sin mirar, que el autor es Gabriel García Márquez, un grande, un genio que nada tuvo que envidiarle a los escritores màs famosos.
Gabriel García Márquez supo transformarse en un autor exquisito, algo que sigue siendo comprobado por tantos lectores alrededor del mundo.
Profile Image for Luís.
2,349 reviews1,309 followers
April 19, 2023
I was not mainly by the story told by the three voices of this novel, but I was not indifferent to the author's pen either.
A strange feeling mixed then.
In a remote village, once a prosperous banana plantation, a death by suicide awaits his burial. However, the tenacious contempt of the villagers for the deceased is delaying events.
Yet a man is keen to honor the promise made to his old friend in the past. Her daughter and grandson are also present, watching, waiting, tell.
Loneliness, abandonment, doubt, and resentment are at the heart of a choral tale with a haunting rhythm, but not monotonous and sometimes poetic.
The tension of expectation and the echo of memories mingle with smells and shadows.
Profile Image for Guille.
980 reviews3,156 followers
May 21, 2020
“Siempre creí que los muertos debían tener sombrero.”
Acababa de terminar de leer “Recuerdos del porvenir", de Elena Garro, lectura que insisto en recomendar desde aquí, en la que los personajes parecen ser arrastrados por un destino fatal para el que actúan conscientemente aun en contra de sí mismos. Nuevamente encuentro aquí la misma condena:
“A veces creía que Meme iba a llorar mientras hablaba. Pero se mantuvo firme, satisfecha de estar expiando la falta de haber sido feliz y haber dejado de serlo por su libre voluntad.”

“No era yo quien disponía las cosas en mi hogar, sino otra fuerza misteriosa, que ordenaba el curso de nuestra existencia y de la cual no éramos otra cosa que un dócil e insignificante instrumento. Todo parecía obedecer entonces al natural y eslabonado cumplimiento de una profecía.”
Y, sin embargo (o puede que no sea algo tan distinto), el centro de la trama de la novela es justamente el acto decidido que un buen hombre lleva a cabo en contra de la unánime opinión ajena y de lo que su familia le pide por una promesa hecha a un médico dejado de la mano de dios y odiado por todos… por casi todos.
“Me acordé de su vida, de su soledad, de sus espantosos disturbios espirituales. Me acordé de la indiferencia atormentada con que asistía al espectáculo de la vida.”
Este buen hombre, el coronel, pertenece a una época anterior a la aparición de la hojarasca, la marabunta que llegó persiguiendo a la compañía bananera que se asentó en el pueblo de Macondo y que no abandonó hasta esquilmarlo y dejarlo empobrecido y maltrecho, con gente “cesante y rencorosa, a quien atormentaban el recuerdo de un pasado próspero y la amargura de un presenté agobiado y estático” (otra vez el tiempo estático, tan importante en la novela de la autora mejicana que antes cité). Una hojarasca “revuelta, alborotada, formada por los desperdicios humanos y materiales de los otros pueblos; rastrojos de una guerra civil que cada vez parecía más remota e inverosímil”, que en los tiempos prósperos “quemaba billetes en las fiestas… que lo menospreciaba todo, que se revolcaba en su ciénaga de instintos y encontraba en la disipación el sabor apetecido.”

La promesa, enterrar al médico. El momento, el día en el que el médico aparece ahorcado en su casa. En su cumplimiento le acompañarán su hija y el hijo de esta, y de los tres en primera persona iremos conociendo la historia que rodea la muerte y su entierro, y la iremos conociendo morosamente en una concatenación a tres manos de momentos pasados y emociones presentes. Los momentos pasados se nos presentarán en el desorden que las mentes de los narradores experimentan. Y no se crean que llegarán a saberlo todo, ni ellos parecen estar interesados en que sus lectores descifren todas las claves del relato ni creo que ellos mismos las conozcan todas.

Y como no nos gustan los huecos en las historias intentaremos rellenarlos como buenamente podamos y sepamos, siempre bajo las condiciones que nos imponen nuestra naturaleza y nuestros prejuicios. Nos equivocaremos, con bastante probabilidad, como quizás se equivocaban los habitantes del pueblo en su odio. La mezcla de ignorancia e inclinaciones nunca ha sido buena consejera. A la gente le gusta el escándalo, lo enrevesado y escabroso antes que las explicaciones simples o compasivas. Siempre habrá quién se crea la historia de que a la hija del barbero la violó un espíritu y a quién no se la dé la mosquita muerta de la hija del barbero. Y no habrá forma de disuadir a quién esté convencido de que “en la cocina hay un muerto que todas las noches se sienta, sin quitarse el sombrero, a contemplar las cenizas del fogón apagado”. Al menos, y en vista de ello, intentemos no propagar rumores, tan frecuentes en aquellos lares y, qué demonios, en estos también.

Su primera novela no está entre lo que mejor sabe hacer el autor, por lo que, aunque se lee con gusto, las 3,5 estrellas las he redondeado a la baja con el fin de que ello le sirva de estímulo para convertirse en un patriarca de las letras o pene con cien años de soledad.
Profile Image for Sawsan.
1,000 reviews
September 19, 2021
أول رواية لماركيز نُشرت عام 1955, تبدأ بموت طبيب في بلدة ماكوندو الصغيرة التي مرت بفترة من الرخاء بوجود شركة الموز على أرضها ثم تحولت لبلدة مهمشة ومنعزلة بعد رحيل الشركة وقيام حرب أهلية في بداية القرن العشرين
جو الرواية فيه شيء من الكآبة والغموض, والسرد على لسان ثلاث شخصيات, صبي وأمه وجده, كل منهم يحكي عن الأحداث اللي أدت لوجودهم في بيت الطبيب بعد موته
Profile Image for Barry Pierce.
598 reviews8,881 followers
July 23, 2015
This was my first ever Gabriel Garcia Marquez novel (or novella really). It tells the story of a strange doctor whose funeral we attend at the very beginning. We then jump back into the story of who this doctor is and how he has affected the entire village of Macondo. A colonel decides to give the doctor this funeral even though the entire village believes the doctor should be left to rot. The novel is narrated by the colonel, his daughter, and her son.

The atmosphere of this novel teeters on the edge of magical realism. While nothing overly magical happens, all the events have a somewhat mystical air about them (it’s the same kind of atmosphere that you find in Toni Morrison’s novels). Garcia Marquez’s highly unique and simplistic prose aids in the creation of this world.

I do have some qualms with the structure of this book however. Garcia Marquez employs a strange multiple stream-of-consciousness narrative between the three narrators which honestly causes nothing but confusion. You can be a couple of pages into a chapter before you know who’s actually telling the story. There were a couple of chapters where I actually had no idea whose POV I was reading. This is a very early work by Garcia Marquez so I’ll forgive him for this strange narrative; he hasn't become our beloved Gabo yet.

Overall I really did enjoy this book. It’s clear that it is somewhat of a flawed work but its flaws can simply be put down to youth and inexperience (this was written when Gabo was only 21). I'm excited to see what Garcia Marquez holds for me in the future.
Profile Image for Paula Mota.
1,607 reviews550 followers
September 5, 2024
#Julho Nobel

4,5*

Se não soubesse que Gabriel García Marquéz é um dos autores mais consagrados do mundo e me pusessem nas mãos “A Revoada” como obra de estreia de um desconhecido, perceberia de imediato que apresenta todos os ingredientes que, para mim, caracterizam um excelente escritor: uma estrutura bem arquitetada, personagens originais e uma prosa única.

O seu sorriso era triste e taciturno, como se fosse o resultado de um sentimento actual, como se o tivesse guardado na gaveta e só de lá o tirasse nos momentos indispensáveis, mas usando-o sem nenhuma propriedade, como se o uso pouco frequente do sorriso a tivesse feito esquecer a menira normal de o utilizar.

É aqui que surge pela primeira vez a referência ao célebre Coronel Aureliano Buendía e à lendária Macondo, onde no mesmo dia do início do século XX chegam duas personagens singulares, o padre El Cachorro que do púlpito lê as previsões atmosféricas do almanaque Bristol e um médico de olhos amarelos e voz de ruminante que se alimenta de erva.
Contada do ponto de vista do avô, da filha e do neto, num vaivém de flashbacks, esta é a crónica de uma morte ansiosamente aguardada de um médico que recusou auxílio à população…

E tinham-no esperado de coração, sem remorsos, e até com a satisfação antecipada de algum dia virem a sentir o gostoso cheiro da sua decomposição flutuando na aldeia, sem que ninguém se sentisse comovido, alarmado ou escandalizado, antes satisfeito por ver chegar a hora almejada, desejando que a situação se prolongasse até o tortuoso cheiro do morto saciar mesmo os mais recônditos ressentimentos.

…e de um homem honrado que o acolheu na sua casa durante oito anos e se comprometeu a enterrá-lo, ainda que isso não se revele tarefa fácil.

Vê-se-lhe a cobardia pelo modo de andar de um lado para o outro, sem direcção precisa. Uma cobardia dupla e contraditória: para impedir a cerimónia e para a autorizar. Então, quando chega ao pé do caixão. Roda sobre os calcanhares, olha para mim e diz: “Tinha de o ver pendurado para me convencer.”

“A Revoada” possui uma pátina inigualável que por pouco não destronou o meu livro preferido de Gabo, “Crónica de uma Morte Anunciada”.

Ouvíamo-lo mexer-se no quarto com uma atormentada e enlouquecedora insistência, como se nessas noites recebesse o fantasma do homem que fora até então, e ambos, o homem passado e o homem presente se empenhassem numa surda batalha em que o homem passado defendia a sua raivosa solidão, o seu invulnerável aprumo, os seus hábitos intransigentes, e o homem presente, a sua terrível e inalterável vontade de se libertar do seu homem interior.
Profile Image for Elsa Rajan Pradhananga .
102 reviews53 followers
February 11, 2021
It's absurd that the society still has a say in the way a family conducts death rituals. Leaf Storm is the story of a town whose people held on to the hatred they had for a doctor even after he passed away. The book conveys the myraid of detached ways in which people dealt with his death.

The novella opens with the suicide of the doctor and spans across 1 day in which a Colonel, the doctor's only acquaintance tries to give him a respectable funeral. His backstory is presented as flashbacks and when I was done reading the book, I thought of the story as a mere excuse to exhibit the richness of Marquez's language because the descriptions are so vivid and picturesque that the initial pages actually reeked of death and melancholy.

The narrative structure is unique in that it alters between three perspectives - that of the Colonel (who opens up about Macondo, the strange ways of the doctor and spills a few secrets about their maid Meme), the Colonel's daughter, Isabel (who slips backs into her memories of the doctor, her marriage to Martin and her concerns about her son) and that of the Colonel's 11 year old grandson (who is beside a dead person for the first time in his life but can't help thinking of his friends and playtime). Random shifts in perspectives sometimes in the middle of a chapter caused much confusion and broke the flow of narrative.

Other themes explored in the book are the decay of a society, prejudice, repercussions of poor judgement, wrathful solitude, the might of parish priests and undying abhorrence. Leaf Storm gave me much to reflect on and appreciate but left me with many unanswered questions.
Profile Image for Fuchsia  Groan.
168 reviews231 followers
May 18, 2020
Esta novela, la primera del autor y también la primera en la que aparece ese pueblo ya mítico, Macondo, me ha resultado interesante. Más ahora que hace unos días que la he terminado y sigo dándole vueltas a los huecos que el autor deja sin contar.

En el fantástico primer capítulo nos encontramos en una habitación de atmósfera asfixiante en la que un hombre, odiado por todo el pueblo, se ha suicidado. Allí acuden el coronel, su hija y su nieto para cumplir la promesa que el hombre le hizo al doctor: llegado el día, se encargará él mismo de que sea enterrado. Contada desde el punto de vista de estos tres personajes, que se va alternando, es una historia que habla sobre el honor, el miedo, las convenciones, la felicidad imposible (y quizás, como dice un personaje, sobre la libertad de haber dejado de serlo por su libre voluntad), sobre la soledad, pero sobre todo de resentimiento, del odio de toda una comunidad, que vive esperando la llegada del día en el que poder oler cómo el cadáver de su enemigo se pudre sin recibir sepultura.

De fondo, pero profundamente unida a la raíz de ese odio específico, la guerra y la hojarasca, la compañía bananera, que llegó con su promesa de prosperidad y como un huracán arrasó con toda posibilidad de esperanza, dejando a su paso únicamente desolación.

Hace diez años, cuando sobrevino la ruina, el esfuerzo colectivo de quienes aspiraban a recuperarse habría sido suficiente para la reconstrucción. Habría bastado con salir a los campos estragados por la compañía bananera; limpiarlos de maleza y comenzar otra vez por el principio. Pero a la hojarasca la habían enseñado a ser impaciente; a no creer en el pasado ni en el futuro. Le habían enseñado a creer en el momento actual y a saciar en él la voracidad de sus apetitos. Poco tiempo se necesitó para que nos diéramos cuenta de que la hojarasca se había ido y de que sin ella era imposible la reconstrucción. Todo lo había traído la hojarasca y todo se lo había llevado.
Profile Image for philosophie.
693 reviews
May 17, 2018
Τι σημαίνει ο θάνατος για μια κοινότητα; Πώς αντιδρούν οι άνθρωποι στον θάνατο; Πώς επηρεάζει ο τύπος του θανάτου την απάντησή μας στο προηγούμενο ερώτημα;

Το ύφος της γραφής είναι σταθερά μακάβριο σε όλο το έργο και το λογοτεχνικό τέχνασμα της διάσπασης της αφηγηματικής φωνής σε τρία πρόσωπα χρησιμοποιείται με τον πιο φυσικό τρόπο συμβάλλοντας στην περαιτέρω ψυχογράφηση των πρωταγωνιστών. Η θραυσματική παρουσίαση της ιστορίας, η εστίαση σε μια στιγμή στη ζωή τριών ανθρώπων, ως εκ τούτου αφήνει αρκετά ερωτήματα ανεπίλυτα, ενώ η απότομη αρχή και το εξίσου ξαφνικό τέλος προσεγγίζει το ρεαλισμό· οι χαρακτήρες είχαν παρελθόν πριν την αφετηρία του κειμένου και θα συνεχίσουν να ζουν μετά το τέλος του.
Profile Image for Ninoska Goris.
272 reviews176 followers
March 20, 2017
La hojarasca es una novela corta.

Es conocida por mostrar por primera vez Macondo, el pueblo ficticio hecho famoso en Cien años de soledad.

La narración de La hojarasca cambia entre las perspectivas de tres generaciones de una familia (padre, hija y nieto), que se encuentran en un limbo espiritual luego de la muerte de un hombre odiado fuertemente por todo el pueblo, pero inexplicablemente relacionado con el patriarca de la familia.
Profile Image for Marius Citește .
245 reviews264 followers
May 8, 2022
"Vijelia" a fost prima carte pe care a publicat-o Gabriel Garcia Marquez (1955),
... "când am văzut că nu puteam scrie «Un veac de singurătate». Și acum imi dau seama ca adevăratul antecedent al romanului «Un veac de singurătate»" este "Vijelia", și a urmat «Colonelului n-are cine să-i scrie», apoi povestirile din «Funeraliile mamei mari» și «Ceasul rău».("Două singurătăți.Despre roman în America Latină .Mario Vargas Llosa în dialog cu Gabriel García Márquez" Pag.80).

Și "Vijelia" și "Un veac de singurătate" se petrec in imaginarul sat Macondo; în ambele cărți apare mentionat numele colonelului Aureliano Buendia.
Profile Image for Robert Khorsand.
356 reviews384 followers
June 14, 2021
گفتار اندر ستایش گابو
گابوی عزیزمممممممم، من شما را خیلی دوست دارم❤️
اتصالِ این داستانِ شیرین به بخشی از موضوعِ ابررمانِ «صدسال تنهایی» که دومین رمانِ برتر و مورد علاقه‌ی من است، نه تنها همانند داستان «کسی نیست به سرهنگ نامه بنویسد» برای من منجر به خاطره‌بازی شد بلکه باعث شد اتفاقات و لحظات سختی که امروز داشتم را راحت‌تر تحمل کنم و از خواندنِ هر سطرِ این داستان لذت ببرم.
امضای گابو در هر صفحه از داستان به چشم می‌آمد، همان المان‌های همیشگی و صدالبته استفاده از طنزِ شیرینِ مختصِ مردمِ امریکای لاتین، همه و همه باعث شد امروز لحظات خوشی را با داستانِ گابو تجربه کنم و از این تریبون برای روحِ گابوی عزیزم طلبِ شادی می‌کنم🙏🏻

گفتار اندر معرفی کتاب
برگ باد، عنوان فارسی و ترجمه‌ شده‌ی داستانی به قلمِ «گابریل گارسیا مارکز» ملقب به «گابو» است که در ایران توسطِ آقای «کاوه میرعباسی» ترجمه و نهایتا توسطِ‌ نشرِ «نیک» چاپ و منتشر گردیده است.
این داستان همانند داستان «کسی نیست به سرهنگ نامه بنویسد» به وقایعی در شهر خیالی «ماکوندو» می‌پردازد.
بله ماکوندو، همان شهر خیالی که در ابررمان «صدسال تنهایی» در کنار شخصیت‌های بی‌شمار داستان در آن زندگی کردیم و بار دیگر به لطف گابو در این داستان به آن شهر برگشتیم تا خاطرات خود را زنده کنیم.
داستان در مورد پزشکی‌ست که به شکلی که در داستان می‌خوانیم وارد ماکوندو می‌شود و در آن سکنا می‌گزیند.
داستان پر پیچ و خم زندگی او درست از شبی طوفانی آغاز می‌گردد که زخمی‌های جنگ را جلوی منزل او می‌آورند اما او در را جهت مداوا باز نمی‌کند و از آن روز به بعد برای زنده ماندن در مقابل خشم مردمان ماکوندو در خانه‌ محبوس می‌گردد و ... .
البته به این نکته‌ی مهم لازمه اشاره کنم که به واسطه‌ی تکنیک شیرین و دوست داشتنیِ «پس و پیش کردن زمان» توسط گابو، داستان در کتاب به شکل دیگری آغاز و خاتمه می‌یابد.

نقل‌قول نامه
"خیال می‌کردم مرده‌ها مثل آدم‌های آرام و خوابیده‌اند و حالا می‌بینم درست برعکس است. می‌بینم شبیه آدمی‌ست بیدار و عصبانی که کتک‌کاریِ مفصلی کرده باشد."

"اگر عزیزی را از دست دادیم، باید باغچه‌ای یاسمن بکاریم تا هر شب به یادش باشیم."

"قبل از آنکه چیزی به حرکت درآید، زمان ابدی‌ است. اما وقتی چیزی به حرکت درآید، آدم می‌تواند بفهمد زمان گذشته."

کارنامه
همانطور که در بالا اشاره کردم، گابو در این داستان هم همانندِ داستانِ «کسی نیست به سرهنگ نامه بنویسد» از تمامِ المان‌هایی که در نوشتن استفاده می‌کرد بهره گرفت اما با مقدار و شدت کمتر و بخاطر همین من این داستان را یک لول پایینتر از داستان مذکور دیدم و یک ستاره به همین منظور از آن کسر و چهار ستاره برایش منظور می‌کنم.
Profile Image for JJ Khodadadi.
451 reviews127 followers
February 28, 2021
یادم نمیاد کتابی از مارکز خونده باشم اما از «بو» توش استفاده نشده باشه :)) توی وصف انواع بو خیلی توانا بودن
Profile Image for Sergio.
1,318 reviews128 followers
September 15, 2025
Ad un certo punto della lettura di questo libro mi ha preso lo scoramento...non sapevo più se costringermi ad andare avanti o gettarlo (sacrilegio lo so) nel secchio del pattume..
cerco di convincermi che é un'opera al di sopra della mie possibilità di apprezzamento e devo accontentarmi di leggere le favole dei fratelli Grimm!
Profile Image for aslı.
214 reviews26 followers
April 2, 2021

Kitabı beğendim, özellikle albay ve doktor karakterleri ve aralarındaki diyaloglar hoşuma gitti. Doktorun yardım çağrılarını yanıtsız bırakışı oturmamıştı kafamda ki orada da Gabriel Garcia Marquez'e Giriş kitabı yardımıma koştu. (Aşağıdaki alıntıların kitabın arka sayfasında anlatılardan faklı olduğunu düşünmüyorum bu sebeple spoiler olduğu kanısında değilim, arka kapakta verilen bilgilerin belki biraz analizi olabilir ama yine de okumak gibi, risk almamak adına okumamayı tercih etmek de seçenekler arasındadır. )

Söz konusu kitaptan Yaprak Fırtınası'na dair alıntılar:
"....(Bu kitap) Virginia Woolf ile William Faulkner'ın etkisindeyken yazılmıştı.(Yaprak Fırtınası'nı okumaya hazırlanmanın en iyi yolu Faulkner'dan Döşeğimde Ölürken ile Woolf'tan Mrs. Dalloway'i okumaktır. Yaprak Fırtınası'nı bitirince okurlar unutmamalıdır ki Marquez bu yazarlardan sadece 23 sene sonra bu müthiş ilk kitabını yazdığında bir üçüncü dünya ülkesindeydi ve yalnızca 23 yaşındaydı.)"

"Roman 12 Eylül 1928 gününde, tam olarak öğleden sonra saat 02:30 ile 03:00 arasında geçer."

"....Numaralandırılmış on bir bölümün içinde 28 kısım bulunur. 12 tanesini büyükbaba, onunu Isabel, altısınıysa çocuk anlatmaktadır. Romanın başlangıcı ve sonunda ise çocuğun anlattığı kısımlar vardır; yazarın hissettirmek istediği, diğer karakterlerin elini bağlayan ilişkilerden kaçıp geleceği düşünmeyi başaran tek karakterin çocuk olduğudur. Yaşam diğer karakterlerin hepsini yıpratmıştır, hatta bazen mağlup etmiştir." (İşte tam da bu yüzden, yıpranmışlığa rağmen zoru başarıp çocuk kalabilmek paha biçilmez değil mi?)

"....üstü kapalı olarak zamanın da ataerkil bir dayatma olduğunu, insana tarihi dayattığını söyler: Kadınlar hem toplum hem de doğa tarafından tutsak edilmektedir."

"Çocuk naaşa bakmamaya çalışsa da kendini tutamaz. Ölümün dehşeti, gizemi ve katiyetiyle yüzleşir. Ölümü anlamasına kimse yardımcı olmaz (zaten kimsenin ölümü tamamen anladığı söylenemez.) Dahası, söz konusu ölüm ahlaki ve siyasi meselelere sarmalanmıştır ve çocuğun olanları anlamasına da kimse yardımcı olmaz. Var olduğu dünyanın adeta "Viktoryen" bir dünya olduğu söylenebilir; hemen her şey çocuklara kapalıdır, çocuklar görülür ama duyulmaz, onlara neredeyse hiç hitap edilmez."

"...Şiddetli ama önemli bir savaşın gazisi olan albay, her şeye rağmen yaşamın anlamına dair kimi yanılsamalara, çoğu insanın özünde iyilik bulunduğuna ve kişinin hemşerilerine karşı yükümlülükler taşıdığına sıkı sıkıya inanmaktadır. Doktor ise daha bitkin bir kıtadan geldiği ve çok daha dehşetengiz bir savaş yaşamış olduğu için yaşamın anlam taşıdığına ve insanların özünde iyilik bulunduğuna inanmaz- tam tersi, insanların hayvanlardan beter olduğunu düşünür ve bu yüzden vejetaryen olmuştur."

Yaprak Fırtınası'ndan alıntılar:

"Abraham hala elini açmış bekliyordu. Bunun üzerine şöyle dedim: 'Nolamolamaz.'
Abraham anladı beni. Bir tek o anlar benim laflarımı."

"Zayıflamış değildi ama yüzünde o ilk yıldaki azametli askerce ifadenin yerine, bir dakika sonra hayatının nasıl olacağını bilmeyen, bunu öğrenmek için en küçük bir merak da duymayan bir adamın uyuşuk ve yorgun ifadesi vardı."

"...Odasında kahredici, çıldırtıcı bir ısrarla dolaştığı duyuluyordu, sanki bütün o geceler boyunca bir zamanlar olduğu kişinin hayaletini alıyordu odasına, sonra her ikisi de, yani geçmişteki adamla şimdiki zamanda adam, sessiz bir mücadeleye girişiyorlar, geçmişteki kendisi, o öfkeli yalnızlığını, o kırılmaz güven duygusunu, o inatçı bencilliklerini savunurken, şimdiki kendisi, eski halinden kendini kurtarma yolundaki o korkunç ve değiştirilemez iradesini savunmaya koyuluyordu. Gün ışıyana kadar odanın içinde oradan oraya dolaştığını duyuyordum, ta ki sonunda kendi yorgunluğu o görünmez hasmının gücünü tüketene kadar."

"Doktor: 'inanın ben tanrı tanımaz değilim, albayım. Olan şu ki, Tanrı'nın var olduğunu düşünmek, var olmadığını düşünmek kadar rahatsız ediyor beni. Bu yüzden bunu hiç düşünmemeyi yeğliyorum.'"

"Doktor: 'Tamam. Ama siz farklısınız. Kendi işini kendi yapmayı hiç kimse sizin kadar sevemez. Kapıya menteşe çakarken gördüm sizi, oysa sizin yerinize bu işi yapacak bir sürü adamınız var. Bu sizin hoşunuza gidiyor. Bence elinizde bir alet edevat kutusuyla nerede tamir edilecek bir parça var diye evin içinde dolaşmak size mutluluk veriyor. Menteşeleri bozacak birine teşekkür edebilecek birisiniz siz, albayım. Ona teşekkür edersiniz çünkü mutlu olmak için elinize bir fırsat vermiştir.'"

Keşke evden çıkışlarından sonra neler olduğunu da öğrenebilseydik...

Profile Image for Cherisa B.
681 reviews80 followers
December 26, 2022
The eponymous novella feels like an add-on to One Hundred Years of Solitude with its references to the Buendía family and the town of Macondo, and yet it was written or at least published 12 years prior (1955 and 1967).

In voices rotating between a father, his daughter, and her young son, we spend a day waiting for the legal certification and burial of a former doctor who had once lived as a guest in the family’s home. Ostracized by the residents for many years, the doctor has a history in the village, and we learn how he came, how he lived, and his relationship with the father and the other members of the family.

The elegiac story unfolds filled as it is with diffidence, reticence, ambiguity, ambivalence and heartbreak. It becomes an exploration of who we are, how we are seen by others, how or if we are remembered. We might blow in like leafs in a stormy wind, pile up, and blow away again with little evidence we were ever there.

Lovely. 3 1/2 stars.
Profile Image for Carlo Mascellani.
Author 15 books289 followers
November 17, 2020
Una grande solitudine serpeggia in questo romanzo che, in un'ambientazione quasi sofocliana (il suicida che l'amico impone sia sepolto a dispetto dell'odio generale), attraverso pensieri, ricordi e testimonianze dei tre protagonisti, pone all'attenzione del lettore un personaggio (il dottore) apatico come Bartleby di Melville. Ognuno è chiuso nelle proprie riflessioni, ognuno sembra viver in un mondo che gli è estraneo e verso il quale non riesce a comunicare. Il dramma della condivisione mancata, che sembra ritrovar solo nel gesto della sepoltura una sua improbabile espressione. Un romanzo statico, che non mi ha convinto molto e che, a dispetto della sua brevità, forse anche per via della tristezza che vi aleggia, risulta poco agevole da leggere.
Profile Image for Matthew Ted.
991 reviews1,027 followers
July 30, 2021
81st book of 2021.

Márquez's first novel, which apparently took 7 years to find a publisher. Surprising for the writer he later he became. A novella set in the fictional town of Macondo, its first appearance right at the beginning of his corpus, set around the death of a doctor that the town hate. It is told rather impressively (but also clumsily) through three stream-of-conscious narrators: a grandfather, his daughter, and her son. There's little indication as we move into the different characters (all using first-person) so sometimes it takes a page or two to discern where we are as a reader. This is slightly problematic and gives the narrative a messy feel. On the other hand, it also presents the narrative interestingly, and adopts the very Márquezian structure of tracing back in time from a certain event. We begin with the doctor being dead and then slowly find ourselves looking into the past from there. Solitude comes up, family, all the trademarks of later Márquez novels. Even, I was surprised and excited to see, the name Colonel Aureliano Buendía features several times. I think I read somewhere that Márquez wrote this at the age of 21, so quite the sight to see Macondo, Aureliano's name, all embedded within this, only to come out again in One Hundred Years of Solitude. I also read that in 1973 (or '75) this remained Márquez's favourite novel of his work, which places it in higher esteem than even One Hundred Years of Solitude, which baffles me. The latter remains to this day one my favourite novels and one of the best novels I've ever read. There must be some fond, fond nostalgia in this text for it to hold up against the other.
Profile Image for David Torres.
201 reviews
September 27, 2021
La Hojarasca presenta por primera vez a Macondo, el pueblo mágico en el que luego Gabo desarrollaría su obra maestra Cien Años de Soledad.
Esta novela es muy corta y se desarrolla en un periodo de tiempo igual de corto, pues la historia rodea un solo momento en la vida de 3 personajes, los cuales asisten al velorio del cadáver de un hombre detestado por todo el pueblo, del que no se conoce nada, pero que está unido a estos personajes por conexiones que no se detallan explícitamente en la novela, pues siempre que estamos a punto de saber más y más, Gabo cambia el punto de vista del narrador y nos deja sin respuestas, así hasta la última página.
Es evidente que Gabo aún no perfeccionaba su tan famoso estilo narrativo, es una novela bastante primitiva y poco pulida, pero que deja entrever el gran potencial que luego sabría explotarse en obras posteriores.
La novela no deja de ser interesante. Deslizarse de todas las formas posibles en un solo momento, ver desde cuántos puntos de vista puede ser narrado un instante. El problema nace en que, lógicamente, la construcción de esta narración se basa mucho en la repetición de momentos, lo que llega a cansar en un punto. Lamentablemente el libro se torna denso y solo quieres acabarlo rápido.
Siento que esta obra sería mucho más atractiva si fuese más atrevida, por ejemplo, jugando con el cambio de narrador en el momento en el que los personajes se encuentran con una mirada o un diálogo, lo que le daría juego y la haría más difícil de seguir, pero al mismo tiempo más interesante. En lugar de esto Gabo utiliza una separación de párrafos con una línea, demostrando que aún contaba con una visión literaria más limitada que su conocida recurrencia a saltar en el tiempo cómodamente en libros como Cien Años de Soledad.
No la recomiendo para nada a desconocedores de la obra de Gabo, los aburrirá mortalmente. Si ya han leído algo de él, esta podría ser una lectura curiosa para conocer más al autor. Recomendable leerla después de Cien Años de Soledad.
Profile Image for El Cuaderno de Chris.
365 reviews101 followers
March 4, 2018
La Hojarasca ha sido sin duda uno de los mejores libros que he leído. La forma en que está contada de manera que el pasado y el presente se funden y cómo los narradores retoman el hilo de la narración de lo que sucede en la habitación y sus propios recuerdos para reconstruir toda la historia. En la hojarasca tres generaciones nos narran la historia, El coronel, su hija Isabel y el hijo de Isabel.

En el principio sabemos que el doctor se ha suicidado y que el coronel ha obligado a su hija a acompañarlo para enterrarlo porque este hombre es odiado por todos los habitantes de Macondo y es así como poco a poco nos vamos enterando de quién es el doctor (más o menos porque quedan muchas dudas y porque hay un halo de misterio en este hombre), su llegada a la casa del Coronel y los años que transcurren hasta su suicidio. No es una historia lineal sino que tiene saltos y nos va dando información y luego completándola. La historia del doctor se cruza con la historia de Isabel y su hijo, cuya narración es un acercamiento a la muerte y también a una especie de sensualidad por su amigo Abraham.

Un libro asfixiante que logra transportar al lector a Macondo, a la habitación del doctor y a la narración de los tres personajes.

Un libro maravilloso.
Profile Image for Lautaro.
43 reviews10 followers
July 28, 2025
Más que digno debut novelístico de García Márquez, me sorprende lo infravalorado y lo poco comentado que está este libro en Goodreads. Si bien no lo podría poner a la par de los grandes títulos de GGM, no me parece que sea un libro que pueda calificárselo de "menor" dentro de su obra.
Debido a que está narrada a tres voces que van y vuelven en el tiempo puede costar entrar en un principio, pero con el correr de las páginas la misma historia te va llevando.
Una novela muy recomendable, sobre todo para quienes ya estén familiarizadxs con la obra del Nobel colombiano.
Profile Image for Haytham ⚜️.
159 reviews35 followers
November 4, 2024
مجموعة قصصية تضم ست قصص قصيرة ورواية قصيرة "عاصفة الأوراق"، من أوائل وبدايات ماركيز الأدبية؛ حيث أنه كان يعمل في الصحافة قبل ذلك في مقتبل العمر، وكتب بعض تلك القصص في باريس.

من أجمل القصص "أجمل رجل غريق في العالم" و "العجوز العظيم الأجنحة"، حيث ظهرت فيهما فن الواقعية السحرية والذي يبدع فيه ماركيز بلا شك. حيث يتم إدخالك في عالم خيالي غير معيب وسخيف كالعادة، وهو ما يتماشى مع تراث أمريكا اللاتينية من الأساطير والديانات القديمة القائمة على الخرافات والسحر والخيال.

أما "عاصفة الأوراق" 1955، فهي أول رواية لماركيز والمهد والمدخل لروايته الشهيرة "مئة عام من العزلة" 1967، "ماكوندو" القرية الخيالية، والكولونيل "أورليانو بوينديا" والكثير من الأحداث المشتركة. تدور الرواية أوائل القرن العشرين، عن زراعة الموز والشركات الاحتكارية وهي رمز الإمبريالية والاستغلال لجمهوريات فقيرة وتحويلها لجمهوريات موز. والعلاقات بين المكان والسكان وسلوكهم والأنظمة الاجتماعية والسياسية. اعتمد ماركيز في السرد على ثلاثة رواة ونشاهد المشاهد والأحداث من وجهة نظر ابن وأمه وجده، ولكل سرد يكمل الآخر حتى النهاية والصورة النهائية للرواية بدون أي تشتت للقارئ. يقول ماركيز أنه استلهم أحداث الرواية من ذكرياته في الطفولة وقصص جدته التراثية الشعبية والخرافات، والجدير بالذكر أن ماركيز أخذ وقت طويل يقدر بعدة سنين، لكي يجد من ينشر له روايته الأولى والانطلاق في عالم الأدب الخالد. الترجمة رائعة جدًا.

"عندما أتينا بعد الحرب إلى ماكوندو، وعرفنا نوعية تربتها الطيبة علمنا أن عاصفة الأوراق قادمة لا ريب في ذلك، ولكننا لم نأبه لما ستحمله معها. ولهذا عندما شعرنا أن السيل الكبير قادم، لم يعد أمامنا سبيل آخر، إلاّ أن نضع طبقًا فيه سكين وشوكة، ونجلس خلف الباب بصبر منتظرين القادمين الجدد كي يتعرفونا. ثم أطلق القطار صفيره للمرة الأولى. فاستدارت عاصفة الأوراق، وتوجهت لتحيته، وعندها فقدت مسارها. لكنها تمكنت من تكوين وحدة وتماسك كبيرين، ثم خضعت لعملية التخمير الطبيعية التي جعلتها تتحد مع إنبات الأرض".
Profile Image for Cristóbal Angulo Rivero.
140 reviews1,312 followers
January 18, 2025
No creo que esté mal pero la verdad es que para mí Gabriel García Márquez sigue siendo el wannabe de Federico García Lorca. Evidentemente, no puedo pretender que la Colombia de 1910 resuene tanto conmigo como la Andalucía de señoritos, pero este libro se queda especialmente corto. Es como si los personajes no tuviesen fuerza para hacer nada, son nombres como cualquier otro, sin ninguna particularidad. Siguiendo con la analogía, el qué dirán es quizá otro personaje, pero en este libro, habla tan alto que no deja hablar a nadie. La historia me ha parecido insulsa, aunque tuviese una premisa decente y por algunos momentos me hiciesen esperanzarme a que podría haber algo mejor.
Entiendo es una suerte de spin-off anterior a 100 años de soledad, pero el pueblo se siente muerto. Los 3 personajes narradores se pisan entre sí recontando cosas que no tienen ningún tipo de interés para el lector y hacen que una lectura de poco más de 100 páginas sea farragosa a veces.
Aun así, creo que es una buena obra para asomarse al universo de García Márquez porque si te gusta esto, te gustará el resto, porque no tiene más registros.
Profile Image for Alma.
749 reviews
August 11, 2024
"Há um momento em que a sesta se esgota. Até a secreta, recôndita, minúscula actividade dos insectos cessa nesse momento preciso; o curso da natureza detém-se; a criação vacila à beira do caos e as mulheres levantam-se, babadas, com a flor da almofada bordada na face, sufocadas pela temperatura e pelo rancor; e pensam: 《Ainda é quarta-feira em Macondo.》 E então tornam a aninhar-se a um canto, entrelaçam o sono com a realidade e põem-se de acordo para urdir a intriga, como se fosse um imenso lençol de linho tecido em comum por todas as mulheres da aldeia."


"Um indivíduo toma as suas precauções, coronel. Quando se corre um risco, sabe-se como o corremos. Se alguma coisa falha, é porque havia alguma coisa imprevista, fora do nosso alcance."


"O homem diz: Há algumas pessoas à janela, mas é pura curiosidade. As mulheres aparecem sempre seja pelo que for."
Profile Image for Maria Yankulova.
976 reviews498 followers
October 3, 2024
Първият написан и публикуван роман на Маркес. Как на 27 години се пише така за смъртта? Нямам обяснение. Само знам, че макар и да няма линеен разказ, макар да имаме времева рамка от половин ден между една смърт и едно погребение, макар да е объркано и неясно - това е Маркес. И аз го обичам и ще го чета винаги, защото никога не ме оставя безразлична.

Добавям, че още с този роман попадаме в Макондо и задочно се запознаваме с полковник Аурелиано Буендия.

“Но окапалата шума беше научена да бъде нетърпелива; да не вярва нито в миналото, нито в бъдещето. Беше научена да вярва само в настоящия миг и в него да задоволява ненаситния си апетит.”
Profile Image for Rocio Voncina.
556 reviews160 followers
January 7, 2025
Titulo: La hojarasca
Autor: Gabriel García Márquez
Motivo de lectura: #PopSugarReadingChallenge2025
Lectura / Relectura: Lectura
Fisico / Electronico: Electronico
Mi edicion: -
Puntuacion: 3.5/5

Esta novela es conocida como el origen de Macondo (pueblo recurrente en la obra de García Márquez).

Macondo desde un inicio no es simplemente un pueblo, una tierra. Macondo es un testigo mudo del aquelarre, un testigo mudo de las acciones de dudosa moral de sus habitantes. Pero Macondo no juzga, simplemente calla y engulle a las personas, porque en definitiva existe porque se alimenta de la miseria de los demás, Macondo y sus habitantes es un circulo vicioso que no tiene fin.

Es una novela que no pasa desapercibida, con un lenguaje rico, pero no rimbombante. Muy descriptiva en su parte sensorial, tanto que casi uno puede sentir el polvo a medida que pasa las paginas.

Pero para ser honesta, siento que quedan cabos sueltos, muchas preguntas sin responder, y es eso lo que para mi le resta un poco.
Quizás lo que habla es mi necesidad de saber mas de Meme..



Profile Image for David  Espinosa.
46 reviews15 followers
March 17, 2021
Aún no me atrevo a darle 5 estrellas a este libro, pero se que cuando lo vuelva a leer lo podré hacer. Hay algo que no termino de entender completamente, quizá nunca lo haga, pero que queda en una sensación en el pecho, como en una nostalgia o como el recuerdo de una fotografía borrosa. Es un libro que raya en la fantasía y el realismo mágico pero completamente dentro de la realidad, es como algo lleno de fantasmas y recuerdos, como la condena de un país destinado a los olores espectrales, al hedor de la muerte, a la música, los pájaros, las flores y las hojas que solo pueden anunciar tragedia.

Creo que este es uno de los libros de García Márquez de los que menos he oído hablar, y realmente merece más reconocimiento; hay algo allí que no puedo explicar, algo indescifrable que nos muestra fantasmas reales.
Profile Image for Calzean.
2,769 reviews1 follower
September 16, 2018
Marquez's first novel with some of his future themes embedded - death, loneliness, love, impact of war.
The story starts with the death of a reclusive French doctor in the town of Macondo. Told by the grandfather, daughter and her son over the course of a half hour in the room the man committed suicide. This sometimes was confusing as in a single chapter, the POV changes and it is often difficult to understand who is the narrator. Nonetheless, the brilliance of the writer is evident.
Profile Image for Carmo.
724 reviews563 followers
July 13, 2016
História contada sob a forma de flash-back, por várias personagens em simultâneo, sendo por vezes, um mesmo acontecimento relatado de forma repetida, mostrando o ponto de vista de cada uma delas.
A Revoada foi o primeiro livro publicado por Gabriel García Marquez, e onde já é perceptível a escrita inteligente e o humor irónico e peculiar que haveria de o caracterizar ao longo da carreira.
Também o leque de personagens tem características que se repetirão nas suas obras futuras. Movem-se num ambiente de superstição e sobrenatural no habitual folclore provinciano da América Latina. São amargurados na sua irremediável solidão e transportam a loucura como algo intrínseco e inevitável.
O mais curioso deste livro, foi o facto de ter sido publicado em 1955, doze anos antes de Cem Anos de Solidão, e ter como palco Macondo, referências ao coronel Aureliano Buendia e a previsão do fatídico vento final que haveria de varrer a cidade.
Depois de ter lido tantos livros do autor e, constantemente, reencontrar neles algumas das personagens ou a cidade, fico a pensar que todo o universo do escritor se concentrou nelas e que grande parte dos seus livros, foram um ensaio para o mítico Cem Anos de Solidão.
Displaying 1 - 30 of 1,307 reviews

Can't find what you're looking for?

Get help and learn more about the design.