ഒരു ദേശത്തിന്റെ കഥ | Oru Desathinte Katha

by S.K. Pottekkatt

ജ്ഞാനപീഠ പുരസ്‌കാരവും കേന്ദ്ര സാഹിത്യ അക്കാദമി അവാര്‍ഡും ലഭിച്ച കൃതി. പൊറ്റെക്കാടിന്റെ ആത്മകഥാപരമായ നോവല്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഏറ്റവും പ്രശസ്‌തമായ സൃഷ്‌ടിയാണ്

Genres: Fiction, Classics, Novels, Travel, Audiobook, Indian Literature, M M Romance

566 pages, Paperback

First published January 1, 1971

About the author

Sankarankutty Kunhiraman Pottekkatt (Malayalam: ശങ്കരന്‍കുട്ടി കുഞ്ഞിരാമന്‍ പൊറ്റെക്കാട്ട്), popularly known as S. K. Pottekkatt, was a famous Malayalam writer from Kerala, South India. He is the author of nearly sixty books which include ten novels, twenty-four collections of short stories, three anthologies of poems, eighteen travelogues, four plays, a collection of essays and a couple of books based on personal reminiscences. Pottekatt won the Jnanpith Award in 1980 for the novel Oru Desathinte Katha (The Story of a Locale). His works have been translated into English, Italian, Russian, German and Czech, besides all major Indian languages.

Reviews

[Hrishi Kesav · Rating 4 out of 5]

സ്കൂളില് പഠിക്കുന്ന കാലത്താണ് ആദ്യമായി എസ്. കെ. പൊറ്റെക്കാട്ടിന്റെ ഒരു യാത്രാവിവരണം വായിക്കാനിടയായത്. പക്ഷെ അതിനുശേഷം കുറേനാളുകളായി അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഒരു കൃതിയും വായിക്കാനിടവന്നില്ല. അങ്ങിനെയിരിക്കെയാണ്‌ 'ഒരു ദേശത്തിന്റെ കഥ'യെക്കുറിച്ച് കേള്ക്കാനിടവന്നത്. ഉടനെതന്നെ അത് വായിക്കാന് തുടങ്ങുകയും ചെയ്തു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആത്മകഥാപരമായ നോവലാണ്‌ ഇത്. ഇതിലെ പ്രധാനകഥാപാത്രം ശ്രീധരന് ആണ്. ശ്രീധരന്റെ അനുഭവങ്ങളുടെ ഒരു അവിസ്മരണീയ ലോകമാണ് ഈ നോവല്.

ഈ നോവലില് പലേയിടത്തും കവിത നിറഞ്ഞു തുളുംബുന്നതായിക്കാണാം. അതില്നിന്നും ഏറ്റവും ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ട രണ്ടു വരികള്ച്ചുവടെചെര്ക്കുന്നു -

"അത്രമേല് നിന്നെ ഞാന് സ്നേഹിച്ചുപോയതെന്
കുറ്റമാനെകിലെന് ദേവി, നീ പൊറുക്കണം."

കഥകളും, കവിതകളും മാത്രമല്ല, നിറയെ തത്വചിന്തകളും ഈ നോവലില് നമുക്ക് കാണാന് കഴിയും. ഈ അക്ഷരശകലങ്ങല് അതിനൊരു ഉദാഹരണമാണ് - "ദൈവം വളരെ അകലെയാണ്. നീ വിളിച്ചാല് കേട്ടില്ലെന്നു വരാം. എന്നാല് നിന്റെ വിളി എളുപ്പം കേള്ക്കുന്ന ഒരു മഹാശക്തി നിന്റെ ഉള്ളില് കുടികൊള്ളുന്നുണ്ട്, നിന്റെ മനസ്സാക്ഷി."

"പഴയ കൈതുക വസ്തുക്കല് തേടിനടക്കുന്ന ഒരു പരദേശിയാണു ഞാന്."

[Manu · Rating 5 out of 5]

ഒരു കഥയിലെ കഥാപാത്രങ്ങള്‍ നിങ്ങളോട് സംവദിക്കുന്നതായ് തോന്നുമ്പോള്‍, അഥവാ നിങ്ങളും അവരില്‍ ഒരാള്‍ ആയിരുന്നെങ്ങില്‍ എന്ന് കൊതിക്കുകയാണെങ്കില്‍, അപ്പോഴാണ് കഥ ഒരു അനുഭവം ആയിത്തീരുന്നത്. അത്തരത്തില്‍ ഒന്നാണ ജ്ഞാനപീഠം ലഭിച്ച S K പൊറ്റെക്കാട്ടിന്റെ ഒരു ദേശത്തിന്റെ കഥ.
പേരിനോട് തികച്ചു നീതി പുലര്‍ത്തുന്ന രീതിയില്‍ തന്നെ എഴുതപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത കൃതി.
ശ്രീധരന്റെ കുട്ടിക്കാലവും, കൌമാരവും, പ്രണയവും, സപ്പ്റ് സറ്ക്കീട്ടും, എല്ലാം ലളിതമായ ഭാഷയില്‍ അനാവരണം ചെയ്യുന്നതിനൊപ്പം,
അതിരാനിപ്പടം എന്നാ ഗ്രാമത്തിന്റെ തുടിപ്പും തേങ്ങലും, നന്മയും തിന്മയും ഭൂപ്രകൃതിയും എല്ലാം ഉള്‍കൊള്ളിച്ചു ആത്മ കഥാപരമായ് എഴുതിയ കൃതി.
കുവൈറ്റ്‌ കുഞ്ഞാപ്പുവും, കോരന്‍ ബട്ലറും, ആശാരി ആണ്ടിയും, വാസു രൈട്ടരും, അങ്ങനെ നാട്ടിന്പുറത്തിന്റെ നന്മകളും, കൊച്ചു കൊച്ചു കള്ളത്തരങ്ങളും, വ്യക്തമായ് ഉള്‍ക്കൊണ്ടിട്ടുള്ള ഒരു പറ്റം കഥാപാത്രങ്ങള്‍.

[Sailesh Ravindran · Rating 5 out of 5]

This book goes to my favourites list.

'Oru Deshathinte Kadha' is an everlasting picture of the Kerala villages before they were lost in the urbanisation. By his narrative skills par excellence, SKP etches the picture into a reader's mind. Any person who've felt the village air would find this book close to their hearts.

This book is said to be the author's fictionalised autobiography. 'Athiranipaadam' & 'Ilanjipoyil' are places i could relate to, the characters resembled people i've known and the story itself is straight from life. May be, that was why i developed an intimacy to this book. I so envy the author, who lived in places so serene and beautiful, and filled with ‘life’.

The characters are expertly portrayed and the storyline, wonderfully crafted. You'll laugh heartily, smile continuosly, water your eyes here and there. Death in itself is a character touchingly portrayed. Deep philosophy has been conveyed with simplicity. Optimism, humour & village virtues flows through the book like an under current.

Reading this book was like living through my childhood again. When i finally closed the book, I couldn't help, but feel like waking up from a wonderful, life-like dream. That feeling of rejuvenation, an overwhelming nostalgia and the euphoric serenity was still there!!

This masterpiece of SKP is a must read for every Malayali. It is unfortunate that, this Jnanpith winning work hasn't yet been translated. However, I hear that, the efforts are progressing and the 40 year old jinx would be soon broken. Lets hope it does, and overwhelms many more readers.

[Unni Krishnan · Rating 5 out of 5]

ഞാൻ ആദ്യം ഈ നോവൽ വായിച്ചപ്പോൾ അത്ര മഹത്തായ ഒന്നായി തോന്നിയിരുന്നില്ല. എട്ടിൽ പഠിയ്ക്കുമ്പോൾ ആണ് എന്റെ ഫ്രണ്ട് വിനീത ഈ ബുക്ക്‌ വായിയ്ക്കാൻ തന്നത്. അന്ന് നോവലുകൾ വായിച്ചു തുടങ്ങുന്ന കാലം. രണ്ടോ മൂന്നോ ആഴ്ച ഞാൻ തലകുത്തി നിന്ന് ചിരിയ്ക്കുകയായിരുന്നു എന്നാണു ഓർമ. ബസ്ര കുഞ്ഞപ്പു തിരിച്ചു കിട്ടാനുള്ള പൈസയ്ക്ക് പകരം പെയിന്റെറുടെ പെയിന്റ് പാട്ടകളും ബ്രഷും എടുത്തു കൊണ്ട് വന്നു ഉലക്കയ്ക്കക്കും ഉരലിനും പെയിന്റ് അടിയ്ക്കുന്ന സീൻ ആയിരുന്നു എന്നെ ഏറ്റവും ചിരിപ്പിച്ചത് എന്ന് ഓർമയുണ്ട്. ആ രണ്ടു മൂന്നു ആഴ്ച (അത് കഴിഞ്ഞു പിന്നെയും) ഞാൻ ഫുൾടൈം അതിരാണിപ്പാടത്തും ഇലഞ്ഞിപ്പൊയിലിലും ആയിരുന്നെന്നാണോർമ. ചന്തു ഓടക്കുഴൽ ഉണ്ടാക്കി ശ്രീധരന് കൊടുത്തപ്പോൾ ഞാനും അതു വാങ്ങി ഒന്ന് ഊതി നോക്കിയിരുന്നില്ലേ? ചന്തോമന്റെ കയത്തിലേയ്ക്ക് ഞാനും ഒന്ന് എത്തിച്ചു നോക്കിയിരുന്നില്ലേ? അപ്പം വാങ്ങി വരുമ്പോൾ കൊത്തിയ പാട് ഇപ്പോഴും പുറത്ത് ഇല്ലേ?. കുതിര ബിരിയാണിയുടെ രുചി, ഉം....

ശ്രീധരൻ വളർന്നപ്പോൾ ഞാനും കൂടെ വളരുകയായിരുന്നു. പിന്നെ ഏറ്റവും ചിരിച്ചത് ജയമോഹനനെ പറിച്ചെടുക്കുന്നത് ഓർത്തായിരുന്നു. ആരോ കൊണ്ടു പോകുന്ന പച്ചിലക്കെട്ടിനു പുറകെ പോകുന്ന ഒരു ആടിന്റെ ചിത്രം എത്ര മാത്രം ചിരിപ്പിച്ചു എന്ന് ഓർമയില്ല. പ്രണയമായിരുന്നോ അതോ കവിതയായിയുന്നോ ശ്രീധരന് ആദ്യം ഉണ്ടായത് എന്നും ഓർമയില്ല. അലസിപ്പോയ കുറെ ശ്രമങ്ങൾക്ക് ശേഷം കവിതായജ്ഞം വിജയിച്ചെങ്കിലും പ്രണയം യാഥാർത്ഥ്യമാകാൻ കുറെ സമയമെടുത്തു. അതാകട്ടെ, നനഞ്ഞ ഒരു പഴയ നോട്ട് ബുക്കിലെ വയലെറ്റ് മഷി കൊണ്ട് കുത്തിക്കുറിച്ച ഒരു നുറുങ്ങുകവിതയിൽ ഒതുങ്ങുകയും ചെയ്തില്ലേ. ശ്രീധരൻ നന്നാക്കിയ അവളുടെ കുട ആ ബുക്ക്‌ നനയാതെ നോക്കാൻ പോലും ഉപകരിച്ചില്ല. (ഉജാല നിറച്ച മഷിപ്പേന കൊണ്ട് ഞാനും അക്കാലത്തു കുറെ എഴുതിയിട്ടുണ്ട്. അക്ഷരങ്ങൾ വയലറ്റ് ആകുക മാത്രമേ ചെയ്തുള്ളൂ എന്നുമാത്രം)

വളർന്ന ശ്രീധരന് ചിരിയ്ക്കാനൊ ചിരിപ്പിയ്ക്കാനോ ഉള്ള അവസരങ്ങൾ കുറഞ്ഞു വരികയായിരുന്നു. അസുഖം ബാധിച്ചു മരിച്ച ഏട്ടനും നാരായണിയും, പിന്നെ മരിച്ചു പോയ അച്ഛനും കൂടുതൽ വേദാന്തി ആകാനുള്ള അവസരങ്ങളാണ് ശ്രീധരനു നൽകിയത്. ശ്രീധരനൊപ്പം അതിരാണിപ്പാടം കൂടെ വളർന്നു(എന്തിന്?). നിഷ്കളങ്കമായിരുന്ന ഗ്രാമം പതിയെ രൂപാന്തരം പ്രാപിയ്ക്കുന്നു. അമ്മയ്ക്കൊപ്പം ശ്രീധരൻ അവിടുന്ന് പോകുന്നതിനോടൊപ്പം ഞാനും സ്ഥലം വിട്ടു. ഭാവിയുടെ ഒരു ചൂണ്ടുപലക ആയിരുന്നെങ്കിലും അപ്പോഴും എട്ടാം ക്ലാസ്സിൽ പഠിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ഞാൻ അതൊക്കെ അവഗണിച്ചു. വളരാൻ എനിയ്ക്ക് പ്രത്യേകിച്ച് ധൃതി ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

യുങ്ങ് ഫ്രാ കൊടുമുടിയിൽ എമ്മയോട് തോന്നിയ നൈമിഷിക പ്രണയം അത്ര കാര്യമായി സ്പർശിച്ചില്ല. എന്നാൽ വേലു ആശാരിയുടെ ഇറയത്തു ഇരുന്നു അതിരാണിപ്പാടത്തെ ശേഷചരിത്രം കേൾക്കാൻ കഴിഞ്ഞതിൽ സന്തോഷം തോന്നി. കഥകളൊന്നും സന്തോഷകരങ്ങൾ അല്ലായിരുന്നെങ്കിലും.

അതിനു ശേഷം ആ പുസ്തകം എത്ര തവണ വായിച്ചു കാണും. പിന്നെ വളരുകയും വേറെ കുറെയേറെ പുസ്തകങ്ങൾ വായിയ്ക്കാൻ അവസരം കിട്ടുകയും ചെയ്തപ്പോഴാണ് ഇങ്ങനത്തെ ഒരു എഴുത്ത് കണ്ടുകിട്ടാൻ പാടാണെന്ന് മനസ്സിലായത്‌. പ്രത്യേകിച്ച് മലയാളത്തിൽ. വയസ്സ് ഒരുപാട് കൂടിയതിനു ശേഷം (വളർന്നു എന്ന് അവകാശപ്പെടുന്നില്ല) കഴിഞ്ഞ വർഷം വായിച്ചപ്പോഴും വാചകങ്ങൾ ഒക്കെ അതേ അനുഭൂതികൾ ഉണ്ടാക്കുന്നു. ചന്തോമന്റെ കയത്തിലെ ഉച്ചവെയിലും നാരായണിയുടെ പായയിൽ വീഴുന്ന അന്തിവെയിലും അമ്മുവിന്റെ കുട ഓടിച്ചു (പിന്നെ ഒടിച്ചും) കളയുന്ന കാറ്റും മഴച്ചാറ്റിലും മുനിസിപ്പാലിറ്റി ബൾബ്‌ ഊരാൻ പോസ്റ്റിൽ കയറുന്ന ശ്രീധരന്റെ മേൽ വീഴുന്ന വൈദ്യുതവെളിച്ചവും എല്ലാം ഇപ്പോഴും ശ്രീധരനെന്ന പോലെ എനിയ്ക്കും നല്ല ഓർമയുണ്ട്. സങ്കല്പങ്ങൾ കൊണ്ട് അനുഭവങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ കഴിയുന്ന കൗമാരകാലത്തിന്റെ തുടക്കത്തിൽ അതിരാണിപ്പാടത്ത് പോകാൻ അവസരം കിട്ടിയതിൽ ഭാഗ്യം. ഇല്ലെങ്കിൽ ചിലപ്പോൾ ഇതിലെ അനുഭവങ്ങൾ എനിയ്ക്ക് ഇത്രകണ്ട് സ്വായത്തമാക്കാൻ പറ്റിയില്ലെന്നിരിയ്ക്കാം.

വി.കെ.എൻ അല്ലാതെ നർമവും ശോകവും പരസ്പരം മെടഞ്ഞു മാല കോർക്കാൻ അറിയുന്ന വേറെ ആരും മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടെന്നു തോന്നുന്നില്ല. വി.കെ.എൻ'ന്റെ നർമം കുറെക്കൂടെ തീഷ്ണവും ശോകം കുറെക്കൂടെ നിരാശാഭരിതവും ആണെന്ന് മാത്രം. പക്ഷേ അനുഭവങ്ങൾ എസ്. കെ'യുടെ അത്ര യാഥാർത്ഥ്യമല്ലെന്ന് തോന്നും ചിലപ്പോൾ.

[Shine Sebastian · Rating 5 out of 5]

അസാമാന്യമായ, അത്ഭുതകരമായ, അസാദ്ധ്യമായൊരു കൃതി !!!
മനസുതുറന്ന് പൊട്ടിച്ചിരിച്ച്, യക്ഷികളുടെയും, ഐതിഹ്യങ്ങളുടെയും, ഗ്രാമീണ തേന്‍ കഥകളുടെയും , വർണാഭമായ നിഷ്കളങ്ക ജീവിതങ്ങളുടെയും മായാലോകത്ത് ഉന്മത്തനായി വിരചിച്ച്, അത്ഭുത പരവശനായും, കണ്ണുനീര്‍ പൊഴിച്ചും, അതിരാണിപ്പാടത്തെയും ഇലഞ്ഞിപ്പൊയിലിലെയും ചൂടും ചൂരും അറിഞ്ഞ്, ആ മനോഹര ദേശത്തെ മനുഷ്യരുടെ ജീവിത വര്‍ണ്ണങ്ങള്‍ക്ക് സാക്ഷിയായി, ഈ അത്യുജ്ജ്വല നോവല്‍ വായിച്ച് തീര്‍ന്നപ്പോള്‍, ശരിക്കും മഹത്തായ, രൂപം കൊണ്ടും ഭാവം കൊണ്ടും രചനാവൈഭവം കൊണ്ടും പർവ്വതസമാനമായ ഒരു സാഹിത്യസൃഷ്ടി വായിക്കുമ്പോള്‍ മനസില്‍ രൂപപ്പെടുന്ന ആ അവര്‍ണനീയമായ വായനാനുഭവം, അതിന്റെ പൂർണതയിലെത്തി !!!
ഇതിലെ ഒാരോ താളിലും നിറയുന്ന ഗ്രാമീണതയുടെ വശ്യസൗന്ദര്യം എത്രയെന്ന് എഴുതിഫലിപ്പിക്കാന്‍ ഞാന്‍ ആളല്ല!

'' അതിരാണിപ്പാടത്തെ പുതിയ തലമുറയുടെ കാവല്‍ക്കാരാ, അതിക്രമിച്ചു കടന്നതു പൊറുക്കൂ-- പഴയ കൗതുക വസ്തുക്കള്‍ തേടിനടക്കുന്ന ഒരു പരദേശിയാണു ഞാന്‍. ''

" സ്വന്തകര്‍മ്മ വശരായ് തിരഞ്ഞിടു
ന്നന്തമറ്റ ബഹുജീവകോടികള്‍
അന്തരാള ഗതി തന്നിലൊന്നൊടൊ
ന്നന്തരാ പെടുമണുക്കളാണു നാം "

" മര്‍ത്ത്യനു മര്‍ത്ത്യനെപ്പോലെയിത്ര
നിര്‍ദ്ദയനായൊരു ശത്രുവില്ലാ--
മര്‍ദ്ദന വെെഭവമിത്തരത്തില്‍
ക്രുദ്ധമൃഗങ്ങള്‍ക്കു പോലുമില്ല.... ''

'' ജ്വലിച്ചിടുന്നൊരിച്ചിതയെക്കാണ്‍കവേ
ചലിപ്പതെന്തിനായ് ഹൃദയമിങ്ങനെ
ശവം ദഹിക്കുന്ന ചിതയല്ലിക്കാഴ്ച--
ഭുവന ജീവിത മഹോത്സവം കണ്ടു
പരലോകത്തേക്കു തിരിച്ചു പോകുന്ന
നരന്റെയന്തിമ രഥയാത്രയത്രേ--
അഴകില്‍ ച്ചൂഴവുമുയര്‍ന്നു പാറുന്നോ-
രനലജ്ജ്വാലകള്‍ , ജയപതാകകള്‍! -
അനിലലീലയില്‍ പ്പുകവലയങ്ങള്‍
ജനി മൃതി സ്വപ്ന പ്പുതുവിതാനങ്ങള്‍ !
മരണസെെന്ധവം വലിച്ചു മണ്ടുന്ന
മണിരഥമകന്നകന്നു പോകവേ
അതു ചെറുതായിച്ചമയുന്നു ദൃഷ്ടി-
പഥത്തിലങ്ങനെ ക്രമാലദൃശ്യമായ്...
വിടകൊള്ളുന്നേരം നരന്റെ സമ്പാദ്യ-
മിവിടെയിത്തിരി പൊടിയും ചാരവും ''



100/100!!!

[Anju Prejith · Rating 5 out of 5]

✨വൈകിപ്പോയ വായന ✨

[Rajitha Anup · Rating 4 out of 5]

ഒരു ഗ്രാമത്തിന്റെ മുഴുവന്‍ സൗന്ദര്യവും മുറ്റി നില്‍ക്കുന്ന ഒരു മനോഹര ചിത്രം പോലെ ....ലളിതമായ വ്യാഖ്യാനം..

[Anoop Nair · Rating 5 out of 5]

Awesome!!! Simply Incredible. For the first time, I am feeling sad of finishing one book. I am gonna miss this book in coming days. Past couple of weeks I was in a magical fantasy world called "Athiranipadam", among the beauty of the village. Hats off to SK Pottakkad, this is a magical work. The ending chapters of Interlacken, was simply amazing, since I had been to that place. And my god, the number of characters that pop up through out the book! I think this book should be given a guiness book world record for the most number of characters in a fiction story.

In short, an amazing read! All malayalees should read this and feel what is that we are missing from our old generation! :-)

[Akshay Joy · Rating 5 out of 5]

കഥപാത്രങ്ങളുടെ കുത്തൊഴുക്ക് പല നോവലുകളിലും കഥകളിലും ഞാൻ കണ്ടിട്ടുണ്ട്... എന്നാൽ ഒരു ഗ്രാമം മുഴുവനും കഥാപാത്രം ആകുന്നത്‌ എനിക്ക് ആദ്യത്തെ അനുഭവം ആണ് .
അതിരാണിപടം , ഇലഞ്ഞിപോയിൽ അങ്ങനെ രണ്ടു ഗ്രാമത്തിലെ കുറേ കഥാപാത്രങ്ങളും മണ്ണും ചെടികളും പൂക്കളും പുഴകളും മരങ്ങളും എന്തിനു പറയുന്നു തുമ്പികൾ പോലും കഥാപാത്രമായി മാറുന്ന ഒരു നോവൽ , എല്ലറ്റിനും പുറമേ ശ്രീധരനും അവന്റെ ബാല്യം കൌമാരം യവ്വനം കൃഷ്ണന്മാസ്റെരും ഗോപാലനും രാത്രി സെര്കീട്റ്റ് , അവന്റെ കൂട്ടുകാരും , അനുരഘവും , പരാജയങ്ങളും അങ്ങനെ അങ്ങനെ ഒരു പാട് പാട് . വളരെ ലളിതമായ ഭാഷയിൽ ആണ് കഥ അവതരിപ്പിചിരിക്കുനത് , എവിടെയോ എഴുത്തുകാരന്റെ അതമകതംശം ആണോ എന്ന് ഇത് എന്ന് തോന്നി പോകും . വായിച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ കുറച്ചു സമയം ആ അതിരാണിപടവും ഇല്ലഞ്ഞിപോയിലും അന്വേഷിചിറങ്ങും ,അത് പോലെ ആണേ പൊറ്റെകാട് വരച്ചു വെച്ചിരിക്കുന്നത്.

One of the Must Read Books in Malayalam.

[Prashanth Bhat · Rating 5 out of 5]

ಒಂದು ಊರಿನ ಕಥೆ - ಎಸ್.ಕೆ.ಪೊಟ್ಟೆಕ್ಕಾಟ್/ ಅನುವಾದ ಕೆ.ಕೆ.ನಾಯರ್,ಅಶೋಕ್ ಕುಮಾರ್.

ಈ ಬೃಹತ್ ಕೃತಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಪೂರ್ವ ಭಾರತದಿಂದ ಶುರುವಾದ ಒಂದು ಊರಿನ ಕಥೆ. ಕೇರಳದ ಒಂದು ಊರಿನ ಮಾಸ್ಟ್ರೊಬ್ಬರ ಮಗ ಶ್ರೀಧರನ ಕಥೆ. ಅವನು ಬೆಳೆಯುತ್ತಾ ಬಂದ ಹಾಗೆ ಸುತ್ತಲಿನ ಪರಿಸರ, ಜನರು ಬದಲಾವಣೆಗೆ ತೆರೆದುಕೊಂಡ ಕಥೆ. ಮಹಾ ಕೃತಿಗಳ ಎಲ್ಲಾ ಲಕ್ಷಣಗಳ ಸಶಕ್ತವಾಗಿ ದುಡಿಸಿಕೊಂಡು ,ತನ್ನೊಳಗೆ ಅನೇಕ ಉಪಕಥೆಗಳನ್ನು ಕವಿತೆಗಳನ್ನೂ ನೆಲದ ದನಿಯನ್ನೂ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡ ಈ ಕೃತಿ ನೀವು ನಾವು ಕಂಡಿರದ ಗತಕಾಲವೊಂದನ್ನು ಎಳೆ ಎಳೆಯಾಗಿ ಬಿಚ್ಚಿಡುತ್ತದೆ.
ಅಲ್ಲಿ ಕುಟುಂಬದ ಆಸ್ತಿಯನ್ನು ಕುಡಿದು ಕುಡಿದೇ ಮುಗಿಸಿದವರಿದ್ದಾರೆ, ಗುಪ್ತರೋಗಕ್ಕೆ ಬಲಿಯಾದವರಿದ್ದಾರೆ ,ಎಷ್ಟು ದುಡಿದರೂ ಗಂಜಿ ಸಿಗದವರಿದ್ದಾರೆ, ನೇರ ನಡೆಯಲ್ಲೂ ಗೆಲುವು ಕಾಣದವರಿದ್ದಾರೆ. ಒಬ್ಬ ಮನುಷ್ಯನ ಕಣ್ಣಿಂದ ಒಂದಿಡೀ ಊರಿನ ಕಥೆ ಹೇಳುವುದು ಸುಲಭದ ಕೆಲಸವಲ್ಲ.

ಪೊಟ್ಟೆಕ್ಕಾಟ್ ಅವರ ' ವಿಷಕನ್ನಿಕೆ' ಓದಿ ಬಹಳ ಇಷ್ಟಪಟ್ಟಿದ್ದೆ. ರಬ್ಬರ್ ತೋಟಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಹೋಗುವ ವಲಸಿಗರ ಕಥೆ ಅದು. ಒದು ಗ್ರಾಮ ಭಾರತದ ಕಥೆ.
ನಡು ನಡುವೆ ಬರುವ ಖಾದ್ಯಗಳ ವರ್ಣನೆ. ಅಪ್ಪಟ ಮಲಯಾಳಂ ಸ್ವಾದದ ಪದಗಳು ಕೃತಿಯ ರುಚಿ ಹೆಚ್ಚಿಸಿದೆ.
ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಸಶಕ್ತ ಹೆಣ್ಣುಪಾತ್ರವೊಂದರ ಕೊರತೆ ಇದೆ ಎಂದು ನನಗನಿಸಿತು.

ಮಹಾ ಕಾದಂಬರಿಗಳ ಸೃಷ್ಟಿಗೆ ಬೇಕಾದ ತಾಳ್ಮೆ ,ಅಧ್ಯಯನ, ಏಕಾಂತ ದೊರೆಯದ ಶೀಘ್ರಸ್ಖಲನದ ಈ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಕೃತಿ ಓದಲೂ ಏಕಾಂತದ ಧ್ಯಾನ ಬೇಕು ಅನ್ನುವುದೇ ವಿಷಾದದ ಸಂಗತಿ.

[Nikhil Jayakrishnan · Rating 4 out of 5]

I really admire the way Pottekkatt manages to switch between the comic and the tragic in this novel. The humour arises not from the situations alone; his handling of language, especially his use of English phrases here and there adds to the feeling of amusement that we get when we read the novel.

Though many writers have portrayed the travails of Malabar society at the dawn of the 20th century, Pottekatt paints a picture of that society with a spirit of fun. For me, born into the age of electronic media, the novel serves as a window in the way people had fun before the invasion of the electronic media. It revealed to me that despite all the poverty and suffering that prevailed then, people still had fun at the slightest notice and that despite being ruled by a foreign nation at the time, there were parts of the country that remained oblivious to imperialism.

[Dr. Sidharth Sivaprasad · Rating 5 out of 5]

Epic!

The last 100 pages really got me 💔

[Anusree Koottungal · Rating 5 out of 5]

If I am asked to pick a single book written in Malayalam, and never read anything else written in the language, I will pick Oru Desathinte Katha without batting my eye. This is an epic in its own scale.

[Ahmed · Rating 5 out of 5]

Must read!

[Arjun Kumar p · Rating 5 out of 5]

ഈ പുസ്തകം വായിച്ചിട്ട് കണ്ണ് നിറയാത്തവര്‍ ഉണ്ടാകില്ല / അതിരാണി പാടവും നീലകൊടിവേലി വെറും അപ്പുവും ശ്രീധരനും മാഷും കുട്ടികളും അങ്ങനെ ഒരു നാടിന്റെ ജീവന്റെ സ്പന്തന്മാണ് ഈ പുസ്തകം പറയുന്നത് . എന്നോ മണ്മറഞ്ഞ മലയാള മണ്ണിന്റെ യഥാര്‍ത്ഥ ഗന്ധം ഇതിലൂടെ ഒന്ന് കൂടി ശ്വസിക്കാം ...

[Prabhat sharma · Rating 5 out of 5]

Oru Desathinete Katha (Paperback) S K Pottekatt- Hindi translation by Prof P Krishnan- novel- Gyanpeeth Award winning novel-Oru The novel depicts about 50 years of the life of Kerala where rural area now called as Calicut is being converted to Urban and how people change their profession from agriculture to labour in factories, jetties, harbours, teaching, driver of vehicles, thus improving their life style. The residents are initially uneducated agriculturists and now because of electricity coming in urban areas, schools, education, accounts, stenography, clerks, courts, legal notice writers, counsels, advocates start flourishing. Status of women changes from house wife, agricultural labour to school going students to small shop keepers, toddie vendors (country liquor), newspaper vendors, hotel waiters, school teacher, astrologer, office clerk, house construction worker and contractor. People go out of the village to seek better future prospects and return to find the changed village. Joint families change to individual families which gather together in time of death of a relative or at the occasion of marriage of family member. Still one thing is common, in order to have a living, an individual has to work hard. Before Part 1 of the Book, opening chapter is titled Reservoir- Shridharan returns to his home town after 35 years. Things have changed in his home town during this long period. First, he notes that a petrol tank has been parked there. Earlier here, a thatched house of Ammukutti was located at this place. A house high boundary wall which is polished white and has red flowers comes in view. Ammukutti’s younger brother comes and gives him a note book in which handwritten poems by Ammukutti are written. Shridharan enquires “where is Ammukutti” She replies “she expired of tuberculosis last week”. Shridharan remembers the incident of his college. He was returning home after attending college. The short cut to his house was via railway line. Rains started. He saw that a girl student carrying books issued from the library was making an effort to save books from getting drenched from the rain. She had a small umbrella. The umbrella flew from her hand because of strong wind. The umbrella fell on the ground and three of the spokes got turned upside down. Shridharan ran in the rain, collected her broken umbrella. He gave his black umbrella to Ammukutti. Ammukutti and informed her that she can return the umbrella tomorrow. He enquired about her name address and class also. Both were impressed with each other. Shridharan took the small yellow umbrella to a umbrella repair shop for repairs. He was informed that he could collect the umbrella the next day. Shridharan went to his house. He knew that if he goes to his house with Ammukutti’s umbrella, his father wil ask unnecessary questions. Next day, they met in the college and he returned her umbrella. He read Ammukutti’s poems and began to think about the previous years of his life. Part 1- Chapter 1- A Registered Letter-C. Krishnan sent a notice by registered post to his elder brother C. Kelukutti informing him that last year he (elder brother) has performed his engagement with a girl but still he had not endeavor to perform the marriage ceremony to bring his wife home. He (younger brother) has no money as the family finance is used by him. He will borrow Rs..50/- from a moneylender for the celebration. If I am unable to return the money and the borrower takes legal action against me, you shall be responsible for the consequences. Krishnan’s father Kunjappu was a peon with customs Department, British India. Kunjappu’s income was his salary. His perks included gifts from ship owners who visited his office and other small tips from visitors. Kunjappu took to drinking and pursued many young, married and old women. One day he was found drunk and dead in the village dry well. Krishnan was a school teacher. He shifted to a separate portion in the family house. Krishnan sent a second notice to his elder brother demanding accounts of family income and payment of his share to him. Krishan’s wife and young daughter expired of illness. He needed a woman to look after the house and his old mother and ailing son, therefore, the notice was sent.
2- New relations- Krishnan taught in a local school for a salary of Rs 15/- per month. He was a qualified stenographer. School where Krishnan taught was is a nearby town. Krishnan purchased a house and found a young widow whom was prepared to marry. He purchased the house at Atranipattam from a Muslim named Moitu Mapila. Krishnan planted small bushes on the boundary of his house. Soon these bushes grew and to protect the house from stray animals. He met his neighbours. He informed them that he has to go to give tuition at Mr, Martins bungalow. Neighbours understood that Krishnan is an English teacher and not a Malyalam teacher.
3- Kunjappu- Krishnan married Kuttimalu and the family shifted to the new house. Neighbours came and met them. His mother and three sons have joined. Eldest son is Kunjappu , second Gopalan and youngest is Raghavan. In Kerala, women wear a small cloth to cover their breast but Krishnan has purchased a blouse for her. One maid servant has come from his father-in-law's house to help her. After 4 months, she is pregnant and is sent to Ilanjipoyil for delivery. His sister Chirutkutti came to look after the family. To earn more money for immediate family expenses, Krishnan took new tuitions of Anglo- Indian Railway families. He returned home by 9.00 PM. Their son Shridharan was born and after gaining health, Kuttimalu returned from Ilanjipoyil.
4- Sepoy- Ammaluamma, grandmother helps in looking after the children. Shridharan is born approximately in the year 1908. When he is 6- year old First World War starts. Raghavan succumbs to illness. C. Melan is now head of the main family. Mrs. Annie Besant visit all houses encouraging people to join the army. Kunjappu went and was recruited for the army. He fought the war in Mesopotamia and returned home. Montaigne- Chelmsford Reforms are announced.
5- Birthday party and war stories- Kunjappu attends the birthday party of Kelancheri chantukutti Melan. Kunjappur keeps his neighbours interest in him by telling them interesting World War one attack stories.
6- At Ilanjipoyil- Appu makes friendship with his younger brother Shridharan though there is an age gap. He informs his brother about war stories of Basra, Arabia.
7- Turk Army- Kunjappu informs stories of First World War to his younger brother Shridharan and his neighbours.
8- Appayam, terrace and fight between women- On the western of Atiranipattam, Muslims families live. There is a masjid and festivals are celebrated. Appayam (chapati of rice) is offered. During the day, Shridharan goes to see the festival. In the night, they go with their father. Shridharan is given 4 annas by his father to put in the donation box. They purchase sweets. Return home and distribute sweets with food and eat. During the day, Shridharan sits near the shrubs in the garden and listens to the fighting between women neighbours. He is interested because none of them is ready to give up.
9- Again at Ilajiapoyil- Shridharan was educated at home by his father. After basic education, he was admitted in Class IV in the town. Krishnan Nair was a loving headmaster. There were total 4 children in his class. Katyayini daughter of Registrar was the only girl. They became friends. During the summer vacation, Shridharan visited his brother Appu at Ilanjiapoyil. He introduced his younger brother to flora, fauna and all-natural vegetation. He is poor. His mother sells goat milk to tea stall to run the family expenses. His sister Narayani is is physically disabled and is unable to walk. She greets him with a smile. He spends his vacation dreaming and learning from nature.
10- Painter Kunjappu- After returning home from the war, Kunjappu had provided a loan of Rs. 5/- to a Christian painter named Steve. Steve did not pay in time therefore, Kunjappu picked up his brushes and paint boxes. He used the paint to paint his house. Just after this, Steve appeared with Rs.5/- and wanted that his paint and brushes should be returned back to him. He returned his empty paint boxes and brush but did not take Rs.5/- from him. Next day, he borrowed Rs.5/- from his step-mother, purchased paint and brushes and became a popular painter in the area. 11- Source of knowledge- Shridharan returned back from Ilanjiyopoyil and saw his newly painted house and other items. He met his parents and family members. After eating rice, he met Andaman Chatappan who will tell stories about islands. Chatappan was a class fellow of Teacher Krishnan. Chatappan informed Shridharan that one afternoon, when he returned home, he found that his wife was sleeping with another man. He immediately killed that person, left his wife with his in-laws and reported to the police. He was awarded life imprisonment at Andaman Jail. Here after 5 years, on the occasion of celebration of British Government, slips with names were taken for freeing the prisoners. Andaman’s came in one slip and he was released after 5 years of jail. Andaman told him stories of jail life in Andamans. After summer vacation, Shridharan goes to the next higher class in school, to find that as Katyayini’s father Sub-Registrar has been transferred to the northern area, she has left school and one new classmate has joined. He met Kelukutti, police officer's son who was his classmate. He said that chameleon meaning katyayini has gone. He called her chameleon because every day in school, she wore a dress of different colour. After school, Shridharan returned home. Kanniparampu came to meet his father. Both discuss Hindi mythological scriptures. Kanniparampu knows that teacher Krishnan performs meditation every day. Next morning, Shridharan went to school. 12- Kittan Munshi- Kittan Munshi informs that Hindu- Muslim riot is on. Tupran is his mukhtar. 13- Asman ka dushman- Enemy from the sky- Shridharan's mother gave him one rupee and asked him to bring 12 chapatis from the shop. Shridharan went and purchased chapatis which were in plantain leaf in a bag. While returning home, Shridharan hanged the bag on his shoulder and tried to read a board painted by Steve. An eagle stooped low, dug her nails on Shridharan’s back, snatched the bag from him and flew away. Shridharan reached home and his mother put ointment on his wound.
14- Aayissha- Carpenter Neelandan promised to provide a wooden slate to Shridharan. He went to remind him. On the way, Aaccha was sitting in a verandah wearing jewels usually worn by Muslim women. 15- Women, gold and police- Kunjikannan Nampier police constable came for enquiry and entered the house of Velu and his wife Aacha. He enquired about the income of Velu and that he had purchased this jewelry from his income. Compounder Shankunni came to help. He asked Velu to bring some money to bribe the police. Velu informed that Aacha had a knife with her and she would attack if anyone touched her. Compounder asked Velu to give him money while he took Aacha’s knife. Constable informed that the killers of Muslim woman have been arrested by police. Constable asked Aacha to provide him with the jewels. She tried to find the knife but she could not find. She shouted. Policeman took all her jewelry and prepared a list of jewelry ( panchnama ) with two witnesses signing on it. Compunder asked the constable to go in a vacant house. Compounder also promised that when police will call, he will bring Aacha and Velu to police station. Constable left followed by the Compounder. In the room, both divided the jewelry and threw the list of jewelry.
16/17- Haddiyon ka Pinjra aur Maulsiri ki mala- Rioting Muslim young men found that police and army with cannons are nearby. They ran away in the nearby forest. Police tried to catch the families who assisted the rioters. For food, the rioters contacted the dwellers near forest. If they did not provide food to them, they were killed. If they provided food, the police and the army would catch them and take away all their goods. Therefore, residents' families moved towards the town as refugees. Muslim families also moved towards nearby towns so that they may be safe from police questioning. Mullahs had educated the rioter Jihadis that British is bent upon breaking Masjids and stop Islam. If they kill a kafir Hindu, God will grant them heaven. They understood that if army catches them, they will not be asked drop their arms and surrender, instead they will be shot dead immediately. Therefore, they were directed to kill as many Hindus as possible before they were shot dead. Government understood that it will be difficult to enter the dense forest with machine guns and army trucks. Therefore, forest attack trained Gorkha army was ordered to take charge. Kanniparampu was provided a contract to serve vegetables and eggs to army. Thus, he heard about the army plan. He visited Krishnan teacher and informed him that along with Gorkhas, Burma Rifle soldiers, soldiers with mules, cannons and heavy army vehicles with arms have reached the forest. After a few days, Kanniparampu informed Krishnan that one early morning, Muslims attacked the Gorkha camp with swords. Army was in two camps opposite each other. Army men from the other camp on the rioters. Rioters were fighting from the front. Thus, all were shot down soon. Bodies of rioters were counted; they were 230 in all. Army threw petrol on them and burnt them. It was informed that the remaining rioters have taken refuge in towns where they can find supporters and can kill Hindus. Teacher Krishnan decided to send his son Shridharan to his in-law's house in Ilajipoyil. About 100 families which were affected by rioters had shifted to this area. Near Shridharan’s house about 20 refugee families were living in the open. Rasakkutti informed Shridharan about their plight. That night, 3 rioters came towards their area and killed as many Hindus and threw their bodies in the nearby well. Rasakutti was badly injured and thrown in the well. In the morning, he crawled out, drank water from the drain and fainted on the ground. Volunteers found him and carried him to the town. In the morning, Shridharan came out to meet his friends and visit the forest. He found Chekku raising a boundary to his field. He narrated the love story of Chandovan and Tirumala. Chandovan was invited from far north to look after the bullocks. Tirumala saw him and fell in love with him. She visited her place at night. Her grandfather saw this incident. He killed Chandovan. Next day Tirumala drowned in the nearby pond. Their bodies are buried in this area. Then, Appu came. He brought a garland of fresh flowers which were prepared by his dear sister Narayani. 18- Monkey and Gurkhas- Shridharan kept the garland gifted by Narayani near him and went to sleep. Novel is a goodread fo

[Jince Philip Srayppallil · Rating 4 out of 5]

കൃഷ്ണൻ മാസ്റ്റർ നന്മയുടെ നേർവഴി കാണിച്ചിരുന്ന ഒരു പച്ചയായ മനുഷ്യൻ. കുഞ്ഞപ്പു എന്ന മകനെ ഓർത്തു അദ്ദേഹം ദുഃഖിച്ചിരുന്നു. പക്ഷെ ഈ നോവൽ വായിച്ചപ്പോൾ വീടും പറമ്പും ഓഹരി വെയ്ക്കാൻ നേരത്തു കുഞ്ഞപ്പു കൈ പൊത്തി കരയുന്ന രംഗം ഹൃദയസ്പർശം ഉണ്ടാക്കി. കൃഷ്ണൻ മാസ്റ്റർ എന്ന ആ അച്ഛനോടുള്ള ആ മകന്റെ ഉള്ളിൽ ഒതുക്കിയ അടങ്ങാത്ത സ്നേഹം പൊറ്റക്കാട് അവിടെ മനോഹരമായി കാണിച്ചു തന്നു. നല്ല ഒരു ഗ്രാമീണ പശ്ചാത്തലം വരച്ചു കാണിച്ച നോവൽ 👌👌👌

[Thamburan · Rating 5 out of 5]

One of ma favourite books

[Dr. Charu Panicker · Rating 4 out of 5]

ജ്ഞാനപീഠ പുരസ്‌കാരവും കേന്ദ്ര സാഹിത്യ അക്കാദമി അവാര്‍ഡും ലഭിച്ച കൃതി. 1980 ൽ ഈ നോവലിലൂടെ എസ് കെ മലയാളത്തിന് രണ്ടാമത് ജ്ഞാനപീഠം പുരസ്‌കാരം നേടിത്തന്നു. 1973 ൽ കേന്ദ്രസാഹിത്യഅക്കാദമി പുരസ്കാരവും നേടി. അതിരണിപ്പാടത്തിന്റെ മനോഹരമായ ചരിത്രം പറയുകയാണ് എഴുത്തുകാരൻ. ആത്മകഥാംശമുള്ള നോവലിൽ ഒരു നാടും, നാട്ടുകാരും,മൃഗങ്ങളും, ചെടികളും പോലും കഥാപാത്രങ്ങൾ ആകുന്നു. നാട്ടുമ്പുറത്തിന്റെ നന്മയും, തിന്മയും, ചതികളും, ശൃംഗാരവും, പകയും, പ്രതികാരവുമെല്ലാം കണ്മുന്നിൽ തെളിയുന്നു.

ചേലക്കോട് കൃഷ്ണൻ മാസ്റ്ററുടെ ഇളയ സന്താനമാണ് ശ്രീധരൻ. ശ്രീധരന്റെ വളർച്ചയ്ക്കൊപ്പം ആ നാടിന്റെ വളർച്ചയും മാറ്റങ്ങളും നമ്മൾക്ക് കാണാൻ കഴിയും. ശ്രീധരൻ വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം അയാൾ ജനിച്ചു വളർന്ന അതിരാണിപ്പാടം എന്ന ഗ്രാമം സന്ദർശിക്കാനെത്തുന്നതും ഓർമ്മകൾ അയവിറക്കുന്നതുമാണ് ഈ പുസ്തകത്തിന്റെ പ്രമേയം. അതിരാണിപ്പാടത്തിൽ നിന്നാണ് തുടങ്ങുന്നതെങ്കിലും പിന്നീട് ഉത്തരേന്ത്യയിലേക്കും യൂറോപ്പിലേക്കും എഴുത്തുകാരൻ നമ്മളെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോകുന്നു. ശ്രീധരന്റെ ജനനം മുതലാണ് നോവൽ ആരംഭിക്കുന്നത്. ബാല്യത്തിലെ കുസൃതികളും കൗമാരത്തിലെ കവിതകളും യൗവനകാലത്തെ പ്രണയങ്ങളും ആകർഷകമായി അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. കൃഷ്ണൻ മാസ്റ്റർ എന്ന അച്ഛനെ നമ്മളെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന പോലെ തന്നെ നാരായണിയുടെ അസുഖം ഒരു തീരാവേദന സൃഷ്ടിക്കുന്നുണ്ട്. ഒരുപാട് കഥാപാത്രങ്ങൾ ഉണ്ടെങ്കിൽ തന്നെയും എല്ലാ കഥാപാത്രങ്ങളെ അടുത്തറിയാനും ഓർത്തുവെയ്ക്കാനും വായനക്കാർക്ക് കഴിയുന്നുണ്ട്. ശ്രീധരന്റെ വിദേശവാസത്തിൽ ഐമയുടെ കഥാപാത്രം അല്പം വേറിട്ട് നിൽക്കുന്നു.

[Appu · Rating 3 out of 5]

Reading Oru Deshathinte Katha is like a rite of passage for Malayalees. It is usually recommended for students at the higher secondary level. Those with bookish inclinations read it during the long vacation after the school final exam. Somehow, I escaped this rite of passage only to go through it now, somewhat belatedly.

Oru Deshathinte Katha presents a vast panorama of human life. It is as if the reader vicariously lives through the lives of 100s of characters. He experiences the vicissitudes of life. One message is constantly drilled in, every rise has an inevitable fall; all wealth is transient; the only certainty is death. No wonder the book suggested as a sobering lesson for those at the cusp of adulthood.

What exactly is the social philosophy that Pottekkatt is espousing? He seems to be suggesting that wealth cannot be attained honourably; that great wealth is invariably the result of crime and to be well off is to fall into a life of dissipation and licentiousness. The only worthwhile life is either a life of poverty, gently born or that of a scholarly government bureaucrat.

The whole book is a plea for a return to the feudal and rustic simplicity of times gone by. There is no place for freedom, courage, and enterprise in Pottekatt’s scheme of things.

It appears that Malayalees have taken this lesson to heart

[Harsh Gopal · Rating 5 out of 5]

Oru Deshanthinte Katha easily climbs into my most loved and favourite books. This is by far the most time I have taken to complete a book. 4 months!
It had won the Jnanapith Award and the Kerala Sahitya Akademy Award. The SK Pottekkatt beautifully paints an eternal picture of a typical village in Kerala, before the place was invaded by electronic gadgets. Any person who has experienced a Kerala of that time can easily be pulled into the nostalgia the book offers through each page.

The story is about the life Sreedharan and the villagers, mostly through his views. As you read, you slowly become a part of 'Athiranipaadam' and 'Ilanjipoyil', as the characters(the villagers) are involved in whatever they do in their day to day life. I have laughed, smiled and shed tears throughout the book and am left with a heavy heart as I turned the last page. Reading the book was like reliving through my childhood. Reminded me of all the times I used to spend my vacations in Kerala, playing around the courtyard, the fields, running behind the cows, etc.

If I were asked to just pick a Malayalam novel to read for the rest of my life, it would be this.
True Masterpiece.

[Shobith · Rating 5 out of 5]

One of the classics that malayalm has ever produced. So great and fantastic recitation. We will go through the old days their lifes and styles. Tiruvathira celebrations was recited nicely and then only we came to know that there was this sort of celebrations in Kerala for tiruvatira.

This is a must read novel for all as this is the master novel created by master craftsman. This is the best selection for njanapeetom award.

[Mundanthottil Janardanan]

It is really of a different nature. I have not read many books like this. I would recommend the book to any "Malayalee" who has sufficient time at his disposal for completing the book in a single sitting.

[Balasankar C · Rating 5 out of 5]

അഞ്ചിൽ കൂടുതൽ നക്ഷത്രം കൊടുക്കാൻ ഗുഡ്‌റീഡ്സ് സമ്മതിക്കുന്നില്ല. പുസ്തകം കിടിലോൽക്കിടിലൻ. ഒടുക്കത്തെ‌ കണ്ടിന്യുവിറ്റിയും ഫ്ലോയും.. തുടർച്ചയായി വായിക്കാൻ സമയം കിട്ടിയിരുന്നേൽ ഒറ്റയിരുപ്പിന് തീർത്തേനേ..

മലയാളം പുസ്തകം വായിക്കുന്നവർ ഒരു തവണയെങ്കിലും ഇത് വായിച്ചില്ലേൽ ഒടുക്കത്തെ നഷ്ടമാ..

[Aravind P · Rating 5 out of 5]

http://t-h-e-c-h-a-o-s.blogspot.com/2...

[Athul Raj · Rating 5 out of 5]

A witty narrative and an interesting plot is what makes a book a classic. This book is truly a classic.

[Dipin Raj k p]

good

[Mitun _Palaparambil · Rating 4 out of 5]

a classic........

[Ajith Mv · Rating 5 out of 5]

Superb narration. The best malayalam novel I have read.

[Fazil · Rating 5 out of 5]

അതിരാണിപ്പാടം.....മനോഹരം!!!