What do you think?
Rate this book
The Beauvoir Series
"The Useless Mouths" and Other Literacy Writings
"The Useless Mouths" and Other Literary Writings brings to English-language readers literary writings--several previously unknown--by Simone de Beauvoir. Culled from sources including various American university collections, the works span decades of Beauvoir's career. Ranging from dramatic works and literary theory to radio broadcasts, they collectively reveal fresh insights into Beauvoir's writing process, personal life, and the honing of her philosophy. The volume begins with a new translation of the 1945 play The Useless Mouths, written in Paris during the Nazi occupation. Other pieces were discovered after Beauvoir's death in 1986, such as the 1965 short novel "Misunderstanding in Moscow," involving an elderly French couple who confront their fears of aging. Two additional previously unknown texts include the fragmentary "Notes for a Novel," which contains the seed of what she later would call "the problem of the Other," and a lecture on postwar French theater titled Existentialist Theater. The collection notably includes the eagerly awaited translation of Beauvoir's contribution to a 1965 debate among Jean-Paul Sartre and other French writers and intellectuals, "What Can Literature Do?"
Prefaces to well-known works such as Bluebeard and Other Fairy Tales,La Bâtarde, and James Joyce in Paris: His Final Years are also available in English for the first time, alongside essays and other short articles. A landmark contribution to Beauvoir studies and French literary studies, the volume includes informative and engaging introductory essays by prominent and rising scholars.
Contributors are Meryl Altman, Elizabeth Fallaize, Alison S. Fell, Sarah Gendron, Dennis A. Gilbert, Laura Hengehold, Eleanore Holveck, Terry Keefe, J. Debbie Mann, Frederick M. Morrison, Catherine Naji, Justine Sarrot, Liz Stanley, Ursula Tidd, and Veronique Zaytzeff.
Prefaces to well-known works such as Bluebeard and Other Fairy Tales,La Bâtarde, and James Joyce in Paris: His Final Years are also available in English for the first time, alongside essays and other short articles. A landmark contribution to Beauvoir studies and French literary studies, the volume includes informative and engaging introductory essays by prominent and rising scholars.
Contributors are Meryl Altman, Elizabeth Fallaize, Alison S. Fell, Sarah Gendron, Dennis A. Gilbert, Laura Hengehold, Eleanore Holveck, Terry Keefe, J. Debbie Mann, Frederick M. Morrison, Catherine Naji, Justine Sarrot, Liz Stanley, Ursula Tidd, and Veronique Zaytzeff.
424 pages, Hardcover
First published January 1, 1945
6 people are currently reading
163 people want to read
About the author
Simone de Beauvoir
420 books11.4k followersWorks of Simone de Beauvoir, French writer, existentialist, and feminist, include
The Second Sex
in 1949 and
The Coming of Age
, a study in 1970 of views of different cultures on the old.
Simone de Beauvoir, an author and philosopher, wrote novels, monographs, political and social issues, essays, biographies, and an autobiography. People now best know She Came to Stay and The Mandarins , her metaphysical novels. Her treatise, a foundational contemporary tract, of 1949 detailed analysis of oppression of women.
Simone de Beauvoir, an author and philosopher, wrote novels, monographs, political and social issues, essays, biographies, and an autobiography. People now best know She Came to Stay and The Mandarins , her metaphysical novels. Her treatise, a foundational contemporary tract, of 1949 detailed analysis of oppression of women.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 20 of 20 reviews
May 25, 2025
《نمایشنامه مفتخورها/ سیمون دوبووار/ نشر یکشنبه》
تجربه:
همیشه ادبیات جنگی که به دست زنها نوشته میشه بسیار ملموس تر و دردناک تره. و دلیلش هم دقیقا اینه که رنها تو نبرد جنگ جسمی نبودن، تو میدون جنگ روحی بودن.
من از سیمون فعلا دارم جنس دوم رو میخونم و این اولین تجربهم از آثار نمایشی/داستانیشه.
کلا ۵۰ صفحهست، خوشخوانه با جملاتی بسیار زیبا و تامل برانگیز که بنظر من هر نمایشنامهای از این جملات خالی باشه بیفایده و فراموش شدنیه.
داستان:
ماجرا در قرن پانزدهم، در شهر خیالی ویلموت اتفاق میافتد. شهر در محاصره دشمن است، و منابع غذایی کمیاب شدهاند. شورای شهر برای نجات منابع تصمیم میگیرد افراد "بیفایده" یعنی زنان، پیران و کودکان را از شهر اخراج کند. این تصمیم بحثبرانگیز بحران اخلاقی و انسانی بزرگی را برمیانگیزد.
شخصیت اصلی، کاترین، زنی هوشمند، مقاوم و آگاه است که در برابر این تصمیم ناعادلانه میایستد. او تلاش میکند نقش و ارزش زنان را در جامعهی مردسالار و جنگزدهی شهر به چالش بکشد.
کاترین سعی میکند مردم را آگاه کند، هم با سخنان پرشور، و هم با اقدام عملی. او تلاش میکند جلوی تبعید زنان را بگیرد. ژان، در ابتدا در برابرش میایستد، اما کمکم دچار تردید اخلاقی میشود.
پیام مهم این کتاب:
«ارزش جامعه به نحوهی رفتار با ضعیفترین اعضای آن سنجیده میشود.»
🔖خرداد ۱۴۰۴
تجربه:
همیشه ادبیات جنگی که به دست زنها نوشته میشه بسیار ملموس تر و دردناک تره. و دلیلش هم دقیقا اینه که رنها تو نبرد جنگ جسمی نبودن، تو میدون جنگ روحی بودن.
من از سیمون فعلا دارم جنس دوم رو میخونم و این اولین تجربهم از آثار نمایشی/داستانیشه.
کلا ۵۰ صفحهست، خوشخوانه با جملاتی بسیار زیبا و تامل برانگیز که بنظر من هر نمایشنامهای از این جملات خالی باشه بیفایده و فراموش شدنیه.
داستان:
ماجرا در قرن پانزدهم، در شهر خیالی ویلموت اتفاق میافتد. شهر در محاصره دشمن است، و منابع غذایی کمیاب شدهاند. شورای شهر برای نجات منابع تصمیم میگیرد افراد "بیفایده" یعنی زنان، پیران و کودکان را از شهر اخراج کند. این تصمیم بحثبرانگیز بحران اخلاقی و انسانی بزرگی را برمیانگیزد.
شخصیت اصلی، کاترین، زنی هوشمند، مقاوم و آگاه است که در برابر این تصمیم ناعادلانه میایستد. او تلاش میکند نقش و ارزش زنان را در جامعهی مردسالار و جنگزدهی شهر به چالش بکشد.
کاترین سعی میکند مردم را آگاه کند، هم با سخنان پرشور، و هم با اقدام عملی. او تلاش میکند جلوی تبعید زنان را بگیرد. ژان، در ابتدا در برابرش میایستد، اما کمکم دچار تردید اخلاقی میشود.
پیام مهم این کتاب:
«ارزش جامعه به نحوهی رفتار با ضعیفترین اعضای آن سنجیده میشود.»
🔖خرداد ۱۴۰۴
September 4, 2025
ایدهی اصلی این کتاب واقعا محشره.
هرچند بهنظرم برای تأثیرگذاری بیشتر و قابلدرکتر شدن پایانبندی به بیش از ۵۶ صفحه نیاز بود. خصوصا پردهی دوم، اتفاقات همینطور بیوقفه پی همدیگه میومدن و من زمان کافی برای درک شخصیتها و اعمالشون نداشتم؛ در نتیجه تغییر عقیدهی نهاییشون بهنظرم مصنوعی و شعار گونه اومد.
هرچند بهنظرم برای تأثیرگذاری بیشتر و قابلدرکتر شدن پایانبندی به بیش از ۵۶ صفحه نیاز بود. خصوصا پردهی دوم، اتفاقات همینطور بیوقفه پی همدیگه میومدن و من زمان کافی برای درک شخصیتها و اعمالشون نداشتم؛ در نتیجه تغییر عقیدهی نهاییشون بهنظرم مصنوعی و شعار گونه اومد.
August 17, 2023
Una pequeña gran obra de teatro donde Simone reflexiona sobre el poder, la libertad y el amor en una atmósfera de lucha de clases y patriarcal.
October 16, 2024
La única obra de teatre de Simone de Beauvoir. Tot i això, conserva perfectament l'estil de l'autora.
Un drama únic i que, tot i no tractar explícitament de la Segona Guerra Mundial es nota el moment històric en el qual es trobàven.
Com no podia ser diferent amb Simone de Beauvoir, el poder de la dona queda en primer pla i és una d'elles qui dona la darrera opció per intentar salvar la ciutat del setge.
Un drama únic i que, tot i no tractar explícitament de la Segona Guerra Mundial es nota el moment històric en el qual es trobàven.
Com no podia ser diferent amb Simone de Beauvoir, el poder de la dona queda en primer pla i és una d'elles qui dona la darrera opció per intentar salvar la ciutat del setge.
December 29, 2021
Una obra breve pero muy conmovedora que muestra el crudo enfrentamiento entre dos visiones opuestas de progreso político: una basada en el individualismo y la preeminencia material y otra más colectiva, que apunta a la preservación de valores humanos más allá del resultado material.
Toda la acción y los personajes se presentan con el fin de defender la superioridad de la segunda visión. Sin embargo, considero que tienen mucha vitalidad y no se limitan a la mera argumentación.
Toda la acción y los personajes se presentan con el fin de defender la superioridad de la segunda visión. Sin embargo, considero que tienen mucha vitalidad y no se limitan a la mera argumentación.
June 8, 2025
یکی از نمایشنامه های مورد علاقهم شد، چرا که خیلی بی ادعا روایت میکرد ماجرای مردمانی که لفظ مرگ و زندگی رو در دهانشون مثل آب قرقره میکردن و به بیرون میریختن.
کتاب از ظلم و مرگ و صلح و عشق میگفت و شخصیت هایی که در عین تنفر از دوست داشتن هم صحبت میکردن.
آدمهایی که از آرمانشون به عنوان استعاره ای برای توصیف خواسته های شخصی و خودخواهانهی خودشون حرف میزدن.
این کتاب فقط ۵۶ صفحه داشت و من حتی لحظه ای از علامت زدن بخش هایی که لمسم میکردن دست نکشیدم.
روایت بخشی کوچک از دنیا بود که بدون اینکه خودشون خبر داشته باشن چیز خیلی خیلی بزرگ تری رو توصیف میکردن
ناحیه ای که ماجرای اون قابل تعمیم به بخش بزرگی از جهان میتونست باشه.
"لویی: حقیقت داره که ما جلاد شدیم. مطمئناً سر نیزه ها،شعله های مرگ با ما مهربانتر از وحشتی هستند که از این پس نصیب ما خواهد شد. اما از آنجایی که ما باید بیگناه بمیریم یا به عنوان جنایتکار زندگی کنیم جنایت رو انتخاب میکنیم چون که زندگی رو انتخاب میکنیم."
...
"انتخاب زندگی، همیشه انتخاب آینده است. بدون دلبستگی به آینده،ما روی زمین حشره ای بیش نیستیم. پس فرقی نمیکنه قلبمون بتپه یا از کار بایسته."
و در آخر این کتاب و روایتش ردی از ماجرا های این بخش از نقشه هم در خودش داشت،
توضیح بیشتر از این از سمت من معنویتش رو ازش میگیره... پس از نوشتن دست میکشم.
کتاب از ظلم و مرگ و صلح و عشق میگفت و شخصیت هایی که در عین تنفر از دوست داشتن هم صحبت میکردن.
آدمهایی که از آرمانشون به عنوان استعاره ای برای توصیف خواسته های شخصی و خودخواهانهی خودشون حرف میزدن.
این کتاب فقط ۵۶ صفحه داشت و من حتی لحظه ای از علامت زدن بخش هایی که لمسم میکردن دست نکشیدم.
روایت بخشی کوچک از دنیا بود که بدون اینکه خودشون خبر داشته باشن چیز خیلی خیلی بزرگ تری رو توصیف میکردن
ناحیه ای که ماجرای اون قابل تعمیم به بخش بزرگی از جهان میتونست باشه.
"لویی: حقیقت داره که ما جلاد شدیم. مطمئناً سر نیزه ها،شعله های مرگ با ما مهربانتر از وحشتی هستند که از این پس نصیب ما خواهد شد. اما از آنجایی که ما باید بیگناه بمیریم یا به عنوان جنایتکار زندگی کنیم جنایت رو انتخاب میکنیم چون که زندگی رو انتخاب میکنیم."
...
"انتخاب زندگی، همیشه انتخاب آینده است. بدون دلبستگی به آینده،ما روی زمین حشره ای بیش نیستیم. پس فرقی نمیکنه قلبمون بتپه یا از کار بایسته."
و در آخر این کتاب و روایتش ردی از ماجرا های این بخش از نقشه هم در خودش داشت،
توضیح بیشتر از این از سمت من معنویتش رو ازش میگیره... پس از نوشتن دست میکشم.
January 31, 2024
4.5
Alcuni tendono a dare fin troppo valore a Gauthier, ma la vera anima della pièce è Catherine.
Alcuni tendono a dare fin troppo valore a Gauthier, ma la vera anima della pièce è Catherine.
February 8, 2024
Une pièce forte sur la dynamique dominants/dominés et les choses insensées qu’on peut faire en se soumettant aveuglement aux ordres de ceux en charge. Très pertinent encore aujourd’hui.
September 12, 2024
je l'ai lu pour mon seminar français et c'est un pièce philosophique qui parle d'absurdisme/existentialisme... les caractères débattent à quoi faire pendant le siège de vaucelles - il ya beaucoup d'inceste (comme d'habitude...) et des conflits sur le feminisme, le valeur des vies humaines, l'égalité, quel est le vrai signifiance de la liberté, etc... c'était interessant d'avoir vu le changement des sentiments d'une femme principale (catherine, la femme d'un échevin) à la fin quant les hommes ouvrent les barrières contre l'éxterieur à leurs morts quand même, et elle questionne: était-ce mieux d'avoir condamné les hommes à mourir à cette façon ou de simplement écarter les bouches inutiles et les faiblesses de la ville? n'est-ce pas pareil? qui détient vraiment la liberté?
March 7, 2023
في ثمانِ لوحات وجودية ترسم فيها سيمون دو بڤوار أدبًا خاص بها، من خلال قرية صغيرة تدعى ڤوسيل، محاصرة من الخارج وفي حالة تأهب وصراع مستمر مع الأعداء، يؤمر الرجال بالتخلص من الأفواه التي لا تساهم في الحرب بشكل مباشر، بدءًا من الأطفال، مرورًا بالنساء ثم الشيوخ والمرضى.
النساء لدى سيمون دو بڤوار يظهرن كما هن، على انقسامهم واختلافهم وسجياتهم لا كما تحب هي أن يظهرن، فنرى المرأة حين تستلم، تخاف، حين تقبل أو ترفض أنوثتها، حين تتوهم الحرية وحين تقترب بالفعل منها، وحين تقاوم!
أما عالم الرجال في المسرحية يمثل السيطرة والغزو من جانب، و خضوع وتماه للملك في جانب آخر، كأنهم يحاولون إزاحة ممارسة هذا الطغيان الممارس عليهم.
ونرى كيف يمتزج العالمين، بصراعتهم واختلافهم ورغباتهم المشروعة، وتحركهم كالبندول بين الحرية المطلقة والتمسك بالتابوهات، بحثًا عن الحياة.
" - أنني أحبك على الأرض، فأحبيني
كيف يتحاب الناس على الأرض؟
- بأن يناضلوا معًا"
#مسرحية
#الأفواه_اللامجدية
النساء لدى سيمون دو بڤوار يظهرن كما هن، على انقسامهم واختلافهم وسجياتهم لا كما تحب هي أن يظهرن، فنرى المرأة حين تستلم، تخاف، حين تقبل أو ترفض أنوثتها، حين تتوهم الحرية وحين تقترب بالفعل منها، وحين تقاوم!
أما عالم الرجال في المسرحية يمثل السيطرة والغزو من جانب، و خضوع وتماه للملك في جانب آخر، كأنهم يحاولون إزاحة ممارسة هذا الطغيان الممارس عليهم.
ونرى كيف يمتزج العالمين، بصراعتهم واختلافهم ورغباتهم المشروعة، وتحركهم كالبندول بين الحرية المطلقة والتمسك بالتابوهات، بحثًا عن الحياة.
" - أنني أحبك على الأرض، فأحبيني
كيف يتحاب الناس على الأرض؟
- بأن يناضلوا معًا"
#مسرحية
#الأفواه_اللامجدية
September 4, 2025
Con la sua prima - e unica - prova teatrale - Simone De Beauvoir ci parla di ideali e di sacrificio. Le Bocche Inutili fu scritto nel 1945, alla fine della guerra e, evidentemente, non è un caso.
La filosofa francese ci insegna - giustamente - che è possibile sacrificare legittimamente solo se stessi, per difendere un'idea giusta. Non si può disporre dell'altro, senza interrogarlo, senza confrontarcisi, senza il suo consenso e non compiere un abuso. Fare diversamente corrisponderebbe a tradire e a tradirsi, soprattutto se si combatte per la libertà.
Non è certo facile scegliere cosa fare, in certe situazioni urgenti e pressanti, né in politica, né nella vita quotidiana e di sicuro non in guerra, ma questa forma di rispetto e confronto dovrebbe essere la nostra bussola.
La vicenda dell'assedio di Vaucelles, dove il consiglio cittadino, spinto dalla mancanza di viveri e nella speranza di far resistere la città fino all'arrivo dei soccorsi, decide di sacrificare tutte le “bocche inutili” (donne, bambini, anziani), senza nemmeno interpellarle, ci insegna una cosa fondamentale: le idee vanno applicate alle persone che amiamo e le azioni vanno decise con loro. Altrimenti in nome della libertà si possono compiere i peggiori soprusi, tradendone la sostanza.
Perché, infatti, per chi si combatte se poi la città non ha più i suoi abitanti? Per chi combatti, se mandi a morte i tuoi cari e te ne disfi come oggetti? Chi decide cosa o chi è utile? Cos'è l'utilità?
Si può credere che le risposte sbagliate a queste domande non esistano e non abbiano conseguenze, ma - come mostra la De Beauvoir - queste arrivano sempre e corrispondono sia alla perdita del patto sociale e dei legami, sia alla perdita di se stessi; oltre che all'uccisione stessa dell'ideale che si vorrebbe difendere.
La libertà è una condizione seria e va maneggiata con responsabilità.
Insomma, un dramma filosofico e ragionato, che chiede attenzione. Forse, per questo non è stato particolarmente apprezzato; eppure, oggi, nel leggerlo, ci trovo molta forza e bellezza morale. A me è piaciuto proprio tanto e - spero - venga riscoperto e meglio considerato.
La filosofa francese ci insegna - giustamente - che è possibile sacrificare legittimamente solo se stessi, per difendere un'idea giusta. Non si può disporre dell'altro, senza interrogarlo, senza confrontarcisi, senza il suo consenso e non compiere un abuso. Fare diversamente corrisponderebbe a tradire e a tradirsi, soprattutto se si combatte per la libertà.
Non è certo facile scegliere cosa fare, in certe situazioni urgenti e pressanti, né in politica, né nella vita quotidiana e di sicuro non in guerra, ma questa forma di rispetto e confronto dovrebbe essere la nostra bussola.
La vicenda dell'assedio di Vaucelles, dove il consiglio cittadino, spinto dalla mancanza di viveri e nella speranza di far resistere la città fino all'arrivo dei soccorsi, decide di sacrificare tutte le “bocche inutili” (donne, bambini, anziani), senza nemmeno interpellarle, ci insegna una cosa fondamentale: le idee vanno applicate alle persone che amiamo e le azioni vanno decise con loro. Altrimenti in nome della libertà si possono compiere i peggiori soprusi, tradendone la sostanza.
Perché, infatti, per chi si combatte se poi la città non ha più i suoi abitanti? Per chi combatti, se mandi a morte i tuoi cari e te ne disfi come oggetti? Chi decide cosa o chi è utile? Cos'è l'utilità?
Si può credere che le risposte sbagliate a queste domande non esistano e non abbiano conseguenze, ma - come mostra la De Beauvoir - queste arrivano sempre e corrispondono sia alla perdita del patto sociale e dei legami, sia alla perdita di se stessi; oltre che all'uccisione stessa dell'ideale che si vorrebbe difendere.
La libertà è una condizione seria e va maneggiata con responsabilità.
Insomma, un dramma filosofico e ragionato, che chiede attenzione. Forse, per questo non è stato particolarmente apprezzato; eppure, oggi, nel leggerlo, ci trovo molta forza e bellezza morale. A me è piaciuto proprio tanto e - spero - venga riscoperto e meglio considerato.
August 29, 2018
قرائتي الاولى لسيمون، و��بدو لي انها تلميذته كما سمعت عنها، اعني تلميذة سارتر، فأسلوبها وفكرها يشبهه الى حد كبير.
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
هذه المسرحية التي كتبتها سيمون عن قصة مدينة محاصرة يعزم قادتها على إعدام شيوخها ونسائها واطفالها ليحتفظوا بالزاد القليل الذي تم ادخاره للجنود الذين يدافعون عنها من احل بقائها حرة ! لكن، اية قيمة تكون لهذه الحرية؟ لذلك سيأتي البطل الذي يقلب الموازين ويعيد قرارات المجلس ويلبها رأسا على عقب.
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
هل تنتصر الحريةالا بالتضحية الحرة والارادة المشتركة؟
هذا ما تحيبكم عليه سيمون في مسرحيتها هذه
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
هذه المسرحية التي كتبتها سيمون عن قصة مدينة محاصرة يعزم قادتها على إعدام شيوخها ونسائها واطفالها ليحتفظوا بالزاد القليل الذي تم ادخاره للجنود الذين يدافعون عنها من احل بقائها حرة ! لكن، اية قيمة تكون لهذه الحرية؟ لذلك سيأتي البطل الذي يقلب الموازين ويعيد قرارات المجلس ويلبها رأسا على عقب.
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
هل تنتصر الحريةالا بالتضحية الحرة والارادة المشتركة؟
هذا ما تحيبكم عليه سيمون في مسرحيتها هذه
September 11, 2024
rounding up to 4.5, de Beauvoir's only play, and yet it was considered a flop in its time (according to my French professor). Beautiful piece of existentialism, what's in a life? it asks, or rather what's worth a life? Death, too, has its merits, a death to live for. Maybe the post-war European scene, on the path towards the neo-liberal conquest of the mind, of the production and reproduction of docile bodies, wasn't quite ready for a play about what a liberated life could mean.
September 24, 2017
قرأت الترجمة العربية للمسرحية، نسخة قديمة جداً احتفظ بها من تعريب عبدالمنعم الحفني.
November 18, 2021
une sorte de pièce historique bizarre .... pas du tout du tout accroché, j'ai lu un acte et feuilleté le second gros flop
May 16, 2023
Sono combattuta sulla mia opinione, guadagna una stella perché ha saputo confondermi. Forse ci scriverò la tesi di laurea.
October 7, 2025
Geen topper, beetje schematisch, de kracht van Simone de Beauvoir is niet toneelstukken schrijven (ze schreef ook alleen deze). Maar de formulering nutteloze monden (vrouwen, kinderen, ouderen) zal ik niet snel vergeten, en is behoorlijk actueel. Hoe lang mogen ouderen meedoen? Mag het ook als ze moeilijk ter been zijn, langzaam van geest, eisend? Hoe gaan we om met vrouwen? 's Avonds laat op straat, ambiteus, eisend?
September 26, 2024
spoilers?
My favorite genre, perhaps, is dystopian which targets women. While this is short, the effect is impactful. This play deals with human nature, hierarchy, and the philosophical questions of existence. Who gets to decide who lives and who gets left behind? Are some "mouths" more useful than others? In a crisis, should the "useless" ones be sacrificed for the survival of the "useful"? Honestly, somewhat surprised this does not resort to cannibalism. I was fascinated by the contextualizing of relationships here, as well as just how the role of women is framed. Great play.
My favorite genre, perhaps, is dystopian which targets women. While this is short, the effect is impactful. This play deals with human nature, hierarchy, and the philosophical questions of existence. Who gets to decide who lives and who gets left behind? Are some "mouths" more useful than others? In a crisis, should the "useless" ones be sacrificed for the survival of the "useful"? Honestly, somewhat surprised this does not resort to cannibalism. I was fascinated by the contextualizing of relationships here, as well as just how the role of women is framed. Great play.
September 26, 2023
De Beauvoir trata en esta obra temas tan clásicos del existencialismo como la libertad, la muerte y el destino del ser humano, al tiempo que toca la tensión entre las decisiones individuales y sus consecuencias en lo colectivo.
Recomendable sobre personas que ya conozcan, aunque sea en grandes rasgos, la obra de de Beauvoir.
Recomendable sobre personas que ya conozcan, aunque sea en grandes rasgos, la obra de de Beauvoir.
October 24, 2021
La estrategia general que utiliza Beauvoir en esta obra de teatro consiste en: desplazar ciertas prácticas de exterminio que se ejercían contra los no-combatientes en las ciudades sitiadas en el Medioevo a una ciudad inventada (Vaucelles - juego de palabras: vaut-elle? (¿tiene valor?)). El término de "bocas inútiles" implica: a) la reducción de los individuos a su necesidad de consumir alimentos; b) los individuos sólo son "útiles" en la medida en que sean aptos y capaces para la guerra. Es por esto que tal categoría era usada para referirse a las "mujeres", "niños", "ancianos", "enfermos".
- Crítica: la obra de teatro se enfoca en los problemas morales que experimentan exclusivamente los individuos pertenecientes a la clase gobernante, estos son los únicos que tienen nombre propio; "el pueblo" o los individuos que lo componen aparecen sólo bajo denominaciones generales: "soldados", "mujeres", "obreros", "niños", etc. Por otro lado, es particular que el pueblo aparezca como una masa de individuos atomizados, sin ningún vínculo concreto entre sí, y como completamente sumiso ante las decisiones tomadas por el gobierno: sea la decisión de "dejar morir" a las bocas inútiles, o bien, la decisión "más ética" de enfrentarse conjuntamente contra el ejército del duque de Borgoña que los tenía sitiados. Es por esta representación/imagen del pueblo que la decisión de Jean-Pierre de participar políticamente o abstenerse, de "comprometerse" y "ser responsable", aparece sólo bajo la forma de ser parte o no del gobierno.
- Crítica: la obra de teatro se enfoca en los problemas morales que experimentan exclusivamente los individuos pertenecientes a la clase gobernante, estos son los únicos que tienen nombre propio; "el pueblo" o los individuos que lo componen aparecen sólo bajo denominaciones generales: "soldados", "mujeres", "obreros", "niños", etc. Por otro lado, es particular que el pueblo aparezca como una masa de individuos atomizados, sin ningún vínculo concreto entre sí, y como completamente sumiso ante las decisiones tomadas por el gobierno: sea la decisión de "dejar morir" a las bocas inútiles, o bien, la decisión "más ética" de enfrentarse conjuntamente contra el ejército del duque de Borgoña que los tenía sitiados. Es por esta representación/imagen del pueblo que la decisión de Jean-Pierre de participar políticamente o abstenerse, de "comprometerse" y "ser responsable", aparece sólo bajo la forma de ser parte o no del gobierno.
Displaying 1 - 20 of 20 reviews