Midas Dekkers is al zo lang hij zich kan herinneren bewonderaar van roodharige vrouwen. Gewone vrouwen stammen af van de apen, roodharigen echter zijn aan katten verwant, zei Mark Twain ooit, en Midas denkt er niet anders over. Enerzijds zijn ze aaibaar door hun prachtige haar, anderzijds kunnen ze net zo fel uithalen. Geen wonder dat ze Midas Dekkers bekoren. En hem niet alleen. Volgens genetici blijft roodharigheid een erfelijke afwijking, zij het de aardigste die er is. Maar waarin schuilt toch de charme van roodharigheid? Als een blondine de heldin is en de zwartharige de boef, wat is dan een roodharige? Heks? Hoer? Madonna? Misschien schuilt juist in die dubbelzinnigheid haar kracht. Rood is een ode geworden aan die haarkleur die steeds zeldzamer wordt. En waar haal je zo gauw nieuwe roodharigen vandaan, inclusief de sproetjes en de mooie, bleke huid?
Wederom naar dit boek geluisterd, dat hij zelf voorleest. Dat was weer genieten. Volgens Midas Dekkers ben ik een valse vrouw, want ik heb mijn haar rood geverfd op moment. Ik vind het leuk dat hij een boek kan schrijven over rood haar en er toch nog allerlei andere dingen in weet te verwerken. Dit alles doorspekt met zijn humor. Zo heeft hij het er over dat elke dag levertraan krijgen als kind erger is dan incest. Juist doordat hij het met humor vertelt, accepteer je dat ook in plaats van er boos over te worden.
Hoewel ik al verschillende keren dit luisterboek heb beluisterd, blijft het leuk. Het boek draait om roodharigen, maar allerlei andere zaken die er direct of indirect mee te maken hebben komen aan bod. Ik ben een groot fan van Midas Dekkers en hij leest ook leuk voor. Absoluut een aanrader. En dit zal vast wel niet de laatste keer zijn dat ik er naar geluisterd heb.
Rood is een vermakelijk boek, geschreven zoals Midas Dekkers dat goed kan. Overlopend van de metaforen komt dit boekje goed uit de rode verf en zo leer je nog eens wat. Zo is seks de jackpot van de vrouw, maar wordt er weinig uitgekeerd. En is porselein eigenlijk een ander woord voor varkenskutje. Je kunt wel lezen dat het in een andere tijd geschreven is, want het n-woord komt regelmatig terug en dat voelt ongemakkelijk. Het was toen toch eigenlijk al overbodig. Neemt niet weg dat het een aan te raden boek is voor veel vermaak.
Sometimes the book was a little bit boring. I gave the book three stars because of the interesting facts about redheads. More than once I wanted to stop, but I only finished the book because I'm a redhead myself.
Van alle werken die ik van Midas Dekkers gelezen heb, bevalt dit mij het meest. Het is goed en leuk geschreven in de typische vlot satirische stijl van Dekkers. Maar het bevat ook een schat aan interessante weetjes die de lezer met behulp van het internet tot leven kan brengen, wat het gebrek aan visueel materiaal in het boek compenseert. Ik heb er in ieder geval veel bij opgestoken. Dekkers slaat ook veel spijkers met koppen met betrekking tot de samenleving, ons gedrag, onze manier van omgaan met en reageren op elkaar. En voor wie denkt dat het enkel en alleen gaat over roodharige mensen, kan ik zeggen dat Dekkers veel en veel verder gaat. Hij combineert zijn werk als bioloog met dat van een socioloog. Enig minpuntje, wat mij betreft: Het ganse werk is als één lang cursiefje of column en mankeert structuur... maar laat dat de pret niet bederven.
Dit boek is mooi geschreven, informatief (alhoewel de bronnen van sommige "feitjes" soms onduidelijk zijn), en op sommige punten erg grappig.
Aan de andere kant is het soms ook oncomfortabel om te lezen omdat dit in feite een uitleg is voor Midas Dekkers' fetisj voor roodharige vrouwen en het soms vrij fetisjistisch overkomt.
Dat gezegd, als ik me (als roodharige) slecht voel over mezelf is dit boek een makkelijke manier om me beter te laten voelen.
Af en toe merk je een verouderd mens- of maatschappijbeeld. Een voorbeeld is de vermelding van stripverhalen als vakliteratuur voor jongens. Alsof meisjes geen stripverhalen (mogen) lezen. Of nog verder in het boek het gebruik van het n-woord. Gelukkig zijn dit soort zinnen of vermeldingen eerder uitzonderlijk en blijft het in essentie een boek en schrijfstijl om van te genieten. Een “verhaal” moet je niet verwachten. Ontspannende lectuur waarbij je ook bijleert, wel.
Gezien het thema en mijn haarkleur, voelde ik me bij het begin wat gefileerd, als onderwerp van een documentaire. Dit terzijde is het best een aardig en vooral interessant boek. Het recept gaat na een eindje wel vervelen. Of misschien zitten er net iets té veel feitjes in, en had ik als lezer op den duur eerder een 'verhalenhonger'.
Als meisje met natuurlijk rood haar, maakte dit boek mij intens gelukkig. De hoeveelheid aan negatieve opmerkingen die ik heb gehad over mijn haar- en huidskleur zijn ontelbaar. Naarmate je omgeving volwassener wordt, neemt dit af en de complimenten toe, maar niettemin zijn vele roodharigen hier nog steeds onzeker over. Midas Dekkers heeft een fijne schrijfstijl, het leest vlot weg en is behoorlijk beeldend. Bovendien zijn de boeken van hem gevuld met een flinke dosis humor, waardoor ik geregeld hardop moest gniffelen. Dit is zeker een aanrader voor menig Nederlander. Niet alleen de roodharigen zelf en hun "fans", maar ook de mensen die beweren dat de haarkleur onder blond, bruin of zwart staat. Roodharigen staan ook niet boven deze mensen, natuurlijk, maar het zou toch eens goed zijn wanneer meer mensen bekend zouden worden met deze afwijking en de herkomst ervan. Na dit boek zeg ik het nog harder dan ik al deed: Ik ben een trotse ginger.
Meteen valt op: een heel boek over rood haar zonder een enkele foto! En dat is ook een gebrek in deze editie: als hij het over een schilderij heeft, is het wel prettig als er meteen een reproductie bij staat, en je die niet in via internet erbij hoeft te zoeken. Midas babbelt gezellig en leest prettig, maar dit boek had een iets betere redactie kunnen gebruiken : hij herhaalt zichzelf af en toe, en op een gegeven moment weet je het wel en wordt het een beetje saai.. Op een gegeven had hij het over de essentie van roodharigheid en ik was eigenlijk wel benieuwd of hij Het Parfum kent :-)..
[Dutch] Vandaag is rood. Niet op de Marco Borsato-manier, maar op de wijze van Midas Dekkers.
Als Borsato over rood zingt, gaat het voornamelijk om het sentiment. Als Midas Dekkers erover schrijft gaat het om zó veel meer. Dan gaat het over de maatschappij, lust, liefde, wetenschap en totale adoratie. Rood is de lap die stier Dekkers in beweging brengt en hem razend op zijn belofte van menselijke perfectie af doet stormen.
Very funny book about why ginger hair is so amazing, special, cute, adorable, remarkable and noteworthy. Loved to read this as I am a ginger myself. A proud one that is.