ข้าต้องปกป้องศิษย์พี่ผู้หล่อเหลา เล่ม 3

ข้าต้องปกป้องศิษย์พี่ผู้หล่อเหลา #3

by Zhang Gou Luo Yue, 长沟落月, ฉางโกวลั่วเยวี่ย

การได้พบกับเยวี่ยหมัวอย่าง ‘ซ่งชิงเสวี่ย’ ในครานี้ ทำให้ขอบเขตการรับรู้ของ ‘เมิ่งถัง’ ต่อนิยายเรื่อง ‘ตำนานดาวเดือน’ มากขึ้นยิ่งกว่าเดิม มีสิ่งที่จะช่วยผนึกจิตมารของศิษย์พี่ได้และนางต้องการมัน แม้จะต้องเจอความลำบากยากเข็ญเพียงใดก็ตาม
ขณะที่ ‘มู่หวาฮุย’ ก็สัมผัสได้ถึงบางสิ่งบางอย่างภายในร่างกายที่พร้อมจะปะทุออกมาทุกเมื่อมันดำมืดลึกล้ำราวกับจะฉุดให้เขาจมดิ่ง กลืนกินตัวตนของเขา แต่ทว่าก็น่าโหยหาเหลือเกิน คงมีแค่เมิ่งถังเพียงผู้เดียวที่เป็นแสงสว่างทำให้เขายับยั้งชั่งใจที่จะก้าวเข้าไปสัมผัสสิ่งนั้น
ด้านตัวละครเอกก็มีความผิดแปลกไปจากที่หนังสือนิยายดั้งเดิมควรจะเป็น ‘หลิงซิงเหยา’ ดูเปิดรับและสนใจเมิ่งถังมากขึ้นกว่าแต่ก่อน ‘อวิ๋นชูเยวี่ย’ ยังเป็นสตรีเลอค่าแสนบอบบาง หากแต่มีกลิ่นอายที่ทำให้เมิ่งถังรู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูก ไม่แน่ว่าการมาของเมิ่งถังที่มีเป้าหมายหวังจะพลิกชะตาจากร้ายกลายเป็นดีให้ศิษย์พี่ของตน
กลับปั่นป่วนเส้นชะตาของผู้อื่นจนแม้แต่สวรรค์เองก็ไม่อาจล่วงรู้บทสรุป

336 pages, Paperback

Published February 14, 2023

About the author

Associated Names:
* Zhang Gou Luo Yue (English)
* 长沟落月 (Chinese)
* ฉางโกวลั่วเยวี่ย (Thai)

Reviews

[Ahgase · Rating 4 out of 5]

เอ่อ ตอนจบกุนึกว่าเรื่องสั้น
อะไรยังไงนะ ไวเกิ๊นน
ตอนอ่านกุแบบ เห้ย มี3 เล่มจริงอะ
ทำไมเหมือนจะงอกได้อีกเล่มเลย
สรุปว่าเขารวบรัดฆ่าตัดตอน (กุ) นี่เอง
เห้อออ อยากรู้ว่าทำไมไม่เขียนให้ยาวกว่านี้อะ
มันยังได้อีกนะ แต่ใดๆ คือเรื่องนี้สนุก อ่านได้เพลินมากก
แต่ก็เหมือนมีคนไม่ชอบเยอะเท่าไหร่เลย

[JooSuShin · Rating 4 out of 5]

เรื่องนี้เน้นย้ำให้รู้ว่า...ความดีและความชั่วมันปะปนกันอยู่ในโลกนี้ บางทีก็แบ่งแยกด้วย 'ประเภท' ของคนไม่ได้
(ส่วนใหญ่นิยายแนวเทพเซียนที่เคยอ่านก็มักจะเล่นประเด็นนี้)

คนที่เรียกตัวเองว่า ผู้บำเพ็ญเซียน กลับเต็มไปด้วยความละโมภ ความอิจฉาริษยา ความเห็นแก่ตัว เรื่องเลวๆอย่างขโมยของ ขืนใจสตรี ไปจนถึงการฆาตกรรม ก็ทำได้อย่างไม่ละอายใจเลยสักนิด ในขณะที่ คนเกิดมาเป็น มาร กลับมีจิตใจอ่อนโยน ต้องการเพียงชีวิตสงบสุขเท่านั้น

ก็อย่างที่เมิ่งถังบอกไว้
'คนไม่อาจเลือกชาติกำเนิดของตน ทว่าเส้นทางที่จะเดินต่อไปในวันข้างหน้า เราสามารถเลือกเองได้'

แม้จะชื่อว่า 'ข้าต้องปกป้องศิษย์พี่ผู้หล่อเหลา' แต่จริงๆแล้ว ทั้งสองคน-ทั้งศิษย์พี่ ทั้งถังถัง-ต่างก็ปกป้องกันและกัน ทุ่มเททำทุกอย่างขอเพียงให้อีกฝ่ายได้มีชีวิตอยู่ดีมีความสุขก็พอ

ลงท้ายก็ตามขนบของนิยายสุขนิยม พระ-นางลงเอยด้วยดี ครอบครัวบริวารพรั่งพร้อม ส่วนพวกคนร้ายแพ้ก็ภัยตัวเอง (ไม่ตาย ก็เสียสติ) บทสุดท้ายนี่แทบจะเรียกได้ว่าเป็น ตอนพิเศษ จบได้อย่างครบถ้วนบริบูรณ์ แฮปปี้

ความจริงแก่นของเล่มนี้ดีมาก เส้นเรื่องและเหตุการณ์ต่างๆก็สนุก เสียอย่างเดียว...การบรรยายเป็นแบบรวบรัดตัดความไปหน่อย บางเหตุการณ์เล่าแบบคร่าวๆให้ผ่านๆไป (แถมเป็นฉากสำคัญด้วย) แล้วก็ไปเสียเวลาใน 'ดินแดนเพ้อฝัน' อยู่นานเลย ทำให้ตอนหลังๆให้อารมณ์คล้ายโควต้าหน้ากระดาษหมด โดนตัดชึ๊บชึ๊บ ศึกใหญ่ระหว่างเซียน-มารก็กลายเป็น นิทานหน้าเดียวจบ ไปซะงั้น

ความลับความหลังที่อุตส่าห์ปูมาอย่างยิ่งใหญ่ ทั้งเรื่อง-ที่มาของถังถัง/ความหลังของอาจารย์/พ่อแม่ผู้ให้กำเนิดศิษย์พี่/ตัวตนที่แท้จริงของหลิงซิงเหยา ทั้งหมดนี้คือเล่าจบภายในหน้าเดียว บางทีก็รู้สึกว่าเรื่องสำคัญขนาดนี้ค่อยๆเปิดปมมาทีละนิดจะดูมีชั้นเชิงกว่า

อ้อ ที่เสียดายอีกอย่างคือ คนเขียนโฟกัสที่ศิษย์พี่กับถังถังมากกกกกซะจนคนอื่นกลายเป็น ฉากหลัง กันหมด
ทั้ง...
หลิงซิงเหยา ซึ่งความจริงมีศักยภาพจะเป็นพระรองที่น่าสนใจมากๆคนนึง แต่ก็ดันนิ่งซะจนเป็นท่อนไม้ แถมหลังๆจมหายไปไหนก็ไม่รู้
อวิ๋นชูเยวี่ย นางร้ายที่ แบน จนไม่รู้จะแบนยังไง (แล้วก็น่าเบื่อมากกกกกกก ตัวละครนี้ออกมาทีไรมีแต่คำว่า น่ารำคาญ เต็มไปหมด)
ยังมีอีกสามจตุรเทพแห่งแดนบำเพ็ญเซียน ก็มีแค่ อวิ๋นซิวไป่ ที่โผล่มาทำตัวน่ารังเกียจพอๆกับน้องสาวแป๊บนึงแล้วก็หายไปกับสายลม
ส่วน โจวหงอวี๋ กับ เซียวเหยียน คือ ตัวประกอบแบบเดินผ่านฉาก
ไหนจะ ติงเล่อเซวียน กับ โจวอิ้งเสวี่ย ที่เหมือนโดนสร้างมาเพื่อใช้งานฉากนึงแล้วก็หมดหน้าที่เลย

แต่โดยรวมแล้วก็เป็นนิยายที่อ่านสนุก ชอบที่ศิษย์พี่อบอุ่นอ่อนโยน (ลูบหัวเก่ง) ชอบมากที่ตอนท้ายๆศิษย์พี่จะปรึกษาถังถังเสมอไม่ว่าจะคิดจะทำอะไร ชอบที่ถังถังไม่งี่เง่า แม้บางครั้งจะงอแงไปบ้าง แต่ก็เป็นคนเข้าใจอะไรง่ายๆ (บางทีก็ง่ายเกิ๊น...เปลี่ยนจากพี่ชายมาเป็นคนรักได้แบบไร้รอยต่อมาก) มีความอดทนและหวังดีกับศิษย์พี่ด้วยความจริงใจ 💖

[pn · Rating 3 out of 5]

(3/5) ทำไม…….. จบแบบนี้?? เราว่าโดยรวมเป็นนิยายที่ถ้าจะทำให้สนุกก็ทำได้ อ่านง่าย แต่ยังมีหลายจุดมากๆๆๆที่น่าเสียดาย เช่นกระบี่คู่กายนางเอก ปู background มาแบบว่าเป็นกระบี่เทพเซียนบรรพกาล แอบอยากรู้ว่ามันเป็นยังไงมายังไงทำไมถึงเลือกนางเอกอะ มีเหตุผลอะไรนอกเหนือจากที่บรรยายไว้ไหม แต่ก็ไม่มี อาจเป็นเราที่ขี้สงสัยเอง 555555 เรื่องที่มาของพระนางอีกที่เอาจริงเราว่าถ้าขยายประเด็นนี้ได้มันจะสนุกมากๆ ส่วนทางด้านตัวประกอบ (ขอใช้คำนี้เพราะเหมือนตัวประกอบจริงๆ) พระนางนิยายต้นฉบับ flat มาก เหมือนทำไรไม่ได้นอกจากทำให้คสพของมู่หวาฮุยกัยเมิ่งถังพัฒนาขึ้น คนอื่นเป็น npc1 npc2 กันทั้งหมด 5555555 เราเกือบเลิกอ่าน แต่ยังอยากลุ้นซีนต่อสู้ระหว่างสำนักบำเพ็ญ-ภพมารว่ามันจะยิ่งใหญ่เกรียงไกรสักแค่ไหน ก็สนุก แต่เหมือนรีบเขียนไปหน่อย จากที่กำลังอินๆกลับกลายเป็นว่าไม่ได้อยู่ในจุดที่หวังไว้เท่าไหร่ เหมือนโดนช็อตฟีล งงอีกอย่างคือติงเล่อเซวียนก็ดูจะสนิทกับเมิ่งถังแล้วทำไมตอนนี้ไม่มาช่วย แต่ก็พยายามทำความเข้าใจว่าคงเพราะความสามารถไม่ถึง ไม่สามารถต่อกรกับเจ้าสำนักและคนหมู่มากได้ มีใจแต่ไร้เรี่ยวแรงงี้ แต่ถึงอย่างนั้นตัวละครหลายตัวก็เหมือนหายไปในอากาศเลยจริงๆ อย่างกับ disposable character ที่ไม่รู้เป็นตายร้ายดียังไง 555555

เอาเป็นว่าเป็นนิยาย good ending ที่ไม่ซับซ้อน จบแฮปปี้มีความสุข รักกันหวานชื่น ตัวร้ายดาษดื่น 55555 พระเอกคือพ่อไมโครเวฟ เป็นคนที่สามารถ rely on ได้ทุกสถานการณ์ นางเอกก็น่ารัก อยู่กับใครก็พลอยทำให้มีความสุขทำให้ยิ้ม เป็นคสพที่ต่างฝ่ายต่างหวังดีต่อกัน ปกป้อง เชื่อใจ ไว้ใจ และปรารถนาอยากจะให้อีกฝ่ายมีความสุขด้วยใจจริง

[หลังอ่านของน้ำฝน · Rating 4 out of 5]

สาวนักอ่านที่เข้าไปในโลกนิยายตั้งใจแค่จะปกป้องตัวละครที่ตัวเองชอบ กับศิษย์พี่ที่มีปมในใจแต่เผลอหวั่นไหวให้กับศิษย์น้องขี้อ้อน
สนุก อ่านเพลิน ตัวละครน่ารัก

#หลังอ่านของน้ำฝน → https://wp.me/p6yYEv-2yc

[? · Rating 3 out of 5]

3.7/5

[Mo Melody · Rating 4 out of 5]

เป็นเทพเศียนที่อ่านได้เรื่อยๆ เพลินๆดีค่ะ ไม่ยืดเยื้อ ดรามามาก

[Wanmata · Rating 1 out of 5]

อ่านช่วงหลังนี้แล้วต้องอุทานว่า อะไรกันเนี่ย! เอาแบบนี้เลยเหรอ

การเข้าไปในมิติลวงตา ที่ทำให้เผยความปราถนาข้างใน ทำเพื่อให้นางเอกรู้ใจพระเอกแ���่นั้นสินะ
ค่อนข้างน้ำเน่าและน่าเบื่อมาก
แถมนางร้ายคือจบแบบนั้น นี่มันละครไทยหรือเปล่าเนี่ย!! เขียนจุดจบให้เหมือนคิดไม่ออกว่าจะให้นางไปทำอะไรต่อดี เอาแบบนี้แล้วกัน ง่ายดี
ตัวประกอบชาย (พระเอกเดิม) ก็ไม่มีบทอีกต่อไป แค่อ้างถึงนิดๆ หน่อยๆ
ตัวอาจารย์ที่โผล่มา ก็บทน้อยเหลือเกิน ออกมาเป็นตัวร้ายให้พอเป็นกระสัย
ตัวมารอะไรนั่น ก็โผล่มาแบบค่าตัวแพง มาเร็วเคลมเร็ว ไม่มีบทบาทอะไรต่อเนื่อง
ตอนไปบุกเมืองปีศาจ เพื่อกลายเป็นจอมมาร ก็สรุปจบแบบห้วนๆ เพราะไม่อยากให้นางเอกเห็นภาพสยองติดตา
(เหมือนขี้เกียจเขียน ขี้เกียจคิด ขี้เกียจบรรยายแล้วมากกว่า)
ช่วงตอนจบยิ่งรวบรัดเข้าไปใหญ่ เหมือนอยากจะให้จบๆ ได้แล้ว ไม่ต้องบรรยายอะไรมาก เอาสรุปๆ พอ (-_-")

ของวิเศษอะไรต่างๆ ล่ะ บ้านวิเศษน่ะ อุตส่าห์ปลูกต้นไม้ดอกไม้สุดแสนหายาก คุณสมบัติเริ่ดที่สุดในปฐพีไว้ แล้วก็ทิ้งไปเฉยๆ ไม่พูดถึงอีก
ดาบวิเศษของนางเอกอะไร หลังจากแต่งงานก็เป็นแม่บ้าน full time ไม่ต้องทำงานอะไร เอาดาบไว้เป็นเครื่องประดับสวยๆ พอแล้วงี้

ปัญหาของคู่รักคู่นี้คือ การขาดความเชื่อใจซึ่งกันและกัน อย่างรุนแรง
ต่างฝ่ายต่างระแวง มีเรื่องอะไรก็คิดว่าไม่บอกดีกว่า เดี๋ยวอีกฝ่ายรับไม่ได้ ไม่สบายใจ จนทำให้ปัญหามันใหญ่ขึ้น
รวมถึงเรื่องความรู้สึกรักระหว่างกันด้วย ขาดความเชื่อใจกันอย่างแรง ต้องการการยืนยันเป็นคำพูดตลอดเวลา ไม่ได้ดูที่การกระทำ หรือการแสดงออกอื่นๆ
อยากได้อะไร ก็ไม่บอกกันตรงๆ นางเอกอยากได้คำสารภาพรัก อยากได้งานแต่งก็บอกไปสิ จะมาทำงอนทำไม ไม่เข้าใจ

แถมไม่เชื่อใจในความสามารถของกันและกัน พระเอกกักตัวนางเอกไว้ ไม่ต้องไปช่วยรบ ดูเหมือนช่วยปกป้อง แต่จริงๆ มันคือการดูถูก ไม่ไว้ใจในความสามารถไม่ใช่เหรอ

ส่วนตัวชอบนิยายแบบค่อยๆ รักกัน เรียนรู้กัน เชื่อมั่นในกันและกัน ต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กันมากกว่า
เลยไม่อินกับพวกคลั่งรัก นกน้อยในกรงทอง มีผู้ชายทำให้ทุกอย่าง แบบนี้เท่าไหร่

[Wanyiwa · Rating 3 out of 5]

รีวิวรวม 3 เล่มแบบไม่สปอยล์นะคะ

นางเอกหลุดเข้าไปในนิยายที่ตัวเองเพิ่งอ่านจบ ไปอยู่ในร่างศิษย์น้องของพระรองที่ชะตากรรมในตอนจบของเรื่องเป็นโศกนาฏกรรมที่น่าสงสาร นางจึงตั้งปณิธานว่าจะต้องฝึกฝีมือให้เก่งกาจเพื่อปกป้องศิษย์พี่ของตัวเองไม่ให้มีชะตากรรมแบบในนิยายที่นางได้อ่านไปให้ได้

นิยายเป็นแนวเทพเซียนที่เปิดเรื่องได้สนุกและน่าสนใจ นางเอกเป็นตัวละครที่มีชีวิตชีวาและมีความมุ่งมั่นตั้งใจดี ส่วนพระเอกก็อบอุ่นอ่อนโยนโดยเฉพาะกับนางเอกที่จะแสนดีด้วยอย่างมาก มีช่วงเวลาฝึกพลังวัตรเพื่อปรับระดับ มีช่วงทำพันธสัญญากับอาวุธประจำตัว มีช่วงเดินทางออกจากสำนักเพื่อฝึกฝีมือและปราบมาร ซึ่งตลอดช่วงเวลาเหล่านั้นก็จะเห็นพัฒนาการความผูกพันที่เพิ่มขึ้นของศิษย์พี่กับศิษย์น้องไปด้วย

เนื้อเรื่องเล่าแบบเบา ๆ อ่านง่าย มีแก่นเรื่องอยู่ที่ความอยุติธรรมจากการตัดสินความดีชั่วจากชาติกำเนิดที่เลือกเองไม่ได้ แต่ดูจะเน้นที่ความสัมพันธ์ของคู่พระนางเป็นหลักจนทำให้รายละเอียดขององค์ประกอบหรือตัวละครอื่นดูฉาบฉวยเกินไป เช่น เรื่องราวกระบี่ประจำตัวนางเอก หรือความเป็นไปในภายหลังของตัวละครหลักตัวอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเล่ม 3 ที่มีรายละเอียดช่วงที่ตัวละครหลงอยู่ในจินตนาการค่อนข้างนาน แต่เป็นช่วงที่เรามองว่ายืดเยื้อ และออกทะเลไปมาก ในขณะที่ดูจะตัดจบกับช่วงท้ายของเรื่องไปซะงั้น เลยเป็นเรื่องที่ขึ้นต้นมาน่าสนใจแต่เล่มสุดท้ายผิดหวังไปหน่อยค่ะ

[Rintea W · Rating 4 out of 5]

อืม 🤨 เล่มนี้ไงดี ปกติตอนเล่มสุดท้ายมักยืดเยื้อ แต่เล่มนี้รวบมาก จริงๆแต่งเพิ่มอีกเล่มยังได้เลย เอาเหอะ ก็เร็วดี ตอนช่วงหลังๆไม่ค่อยบรรยายเลย ถ้าบรรยายเพิ่มจะดีมาก แต่ก็ยังจบแบบมีความสุข จริงๆจบแบบนี้นับว่าเหมาะแล้ว👍
ชอบนะ สำหรับพล็อตอยากให้ห้าดาว ⭐️ แต่เล่มจบมันขาดการขยายความบางจุดไปไง และมีบางจุดที่ หืม😓 ทำเอาเรางงไปเลย😶
มีตอนหนึ่งถึงกับอ้าปาก😲 ต้องร้องขึ้นมา ฮ้า!? เดี๋ยวๆ.. ไหงเกมพลิกแบบ…เรื่องแค่นี้เนี่ยนะ!!!! ลุ้นมาตั้งแต่เล่มที่แล้ว ถ้าจะให้เกิดเรื่องไม่คาดฝันอะไร ขอให้มันหึดขึ้นคอแล้วค่อยพลาดอะไรแบบนั้นได้ไหม 😭ก็เข้าใจนะ อุบัติเหตุโง่ๆมันเกิดขึ้นได้ แต่ทำร้ายจิตใจคนอ่านไปหน่อยนะแบบนี้😬
บางตัวละครที่ควรจะลงรายละเอียดจุดจบให้หนักๆ ก็รวบให้รู้ว่าเออ ไม่ได้ดีนะ🫣 ไม่สะใจเลย🤣

[이 고은 · Rating 4 out of 5]

เปิดเรื่องมาดีมากเลยนะ แต่เป็น3เล่มที่อ่านแล้วไม่ค่อยผูกพันกับตัวละครเท่าไหร่ ไม่ค่อยอินกับคู่พระนาง รักกันยังไง ไวจัง แต่ก็อ่านได้เรื่อยๆเลย ติดแค่ที่เล่มจบคือเหมือนยังไม่ค่อยสมบูรณ์ แถมยังรวบรัดจบแบบกระพริบตาก็ก็ผ่านไปสามปีแล้ว ตัวละครสำคัญบางตัวก็หายไปจนเหมือนเป็นตัวประกอบซะงั้น พระรอง ตัวร้ายแบบนี้ เราว่ามันเพิ่มความสนุกได้กว่านี้ มันเลยยังไม่สุดเท่าไหร่ อ่านจบแล้วคำแรกที่ขึ้นมาคือ”แค่เนี้ยะ จบแล้วจริงดิ”

[Giyongchy · Rating 3 out of 5]

เล่มนี้​ รวบรัดตัดตอน​ รีบเขียนให้จบมากเลยยย​ ที่อ่านมา 2 เล่มนึกว่านางเอกจะช่วยปกป้องไม่ให้พระเอกเป็นมารได้​ อ้าว... อะไรเนี่ยแต่ก็จบแฮปปี้เอนดิ้ง​ในแบบของคุณนักเขียนอ่ะนะ​ แต่คนอ่านเกาหัว​ 555​ บทสรุปของตัวละครอื่นๆดูหืมมมไปหน่อย​ เรานี่สงสารศิษย์พี่หลิงมากเลย บทดูเป็นตัวประกอบอันดับ​ 3 อันดับ​ 4 ไปซะงั้น

ปล.เราผู้ไม่เคยเข็ดกับนิยายคุณฉาง

[Kong Han · Rating 5 out of 5]

จริงๆควรหักดาว แต่ให้5ดาวเพราะพระเอกล้วนๆ 555 ที่ควรหักดาวเพราะตอนจบ จบแบบห้วนไป(มาก) จบแบบนึกว่าจะมีเล่มต่ออีกเล่มนึง พอเหลือหน้ากระดาษอีกนิดเดียวตอนอ่านก็เอ้ะ ๆ มันเหลือกระดาษไม่กี่แผ่นแล้วนะแต่เนื้อเรื่องยังอยู่แค่นี้... แล้วก็เป็นอย่างที่คิดคือตัดจบแบบฉับบบบ แบบเอางี้จริงดิ 555 แต่ก็คิดซะว่าที่อ่านมาสามเล่มก็สนุกมาตลอดเลยรับได้กับตอนจบ ถึงจะห้วนไปบ้างแต่ก็จบแบบสุขนิยม