Drie opnames waarvan twee gedwongen, isoleercellen, fixatie, dwangmedicatie. Na haar ervaringen wilde Brenda Froyen aanvankelijk niets meer met de psychiatrie te maken hebben, ze was ‘uitgedokterd’. Maar er bleek nog zoveel uit te zoeken te zijn in de geestelijke gezondheidszorg. Vanuit haar eigen ervaringen en die van lotgenoten maakt ze in dit boek haar eigen Froyaanse plan op voor een humanere psychiatrie. Op een anekdotische manier deelt ze haar bedenkingen en doet concrete voorstellen hoe het beter kan. Ze legde haar ideeën voor aan vooraanstaande psychiaters, psychologen en ervaringsdeskundigen. Het resultaat is een praktisch boek met ideeën van o.a. Dirk De Wachter, Stijn Vanheule en Jim Van Os. Thema’s als ‘stigma’, ‘medicatie’, maar ook ‘dwang’ en ‘de vermaatschappelijking van de zorg’ komen aan bod.
In Uitgedokterd vertelt Brenda Froyen hoe de psychiatrie tijdens haar opname haar behandeld heeft en legt ze de pijnpunten in de psychiatrie bloot. Telkens laat ze ook een andere vernieuwende stem horen die vertelt hoe het beter kan in de psychiatrie zoals Stijn Vanheule, Chantal Van Audenhove, Dirk De Wachter,… Psychiatrische patiënten zijn namelijk geen nummer die enkel met medicatie te behandelen zijn, maar het zijn mensen met een eigen identiteit en persoonlijkheid en daarmee moet rekening gehouden worden tijdens hun behandeling.
Brenda Froyen spreekt uit eigen ervaring, want zelf had ze een postpartumpsychose na de geboorte van haar derde zoontje. Ze werd verschillende keren opgenomen in verschillende psychiatrische centra en werd niet goed behandeld. Zo mocht ze haar man en haar zoontjes niet zien, mocht ze haar borsten niet afkolven, wat haar veel pijn bezorgde en werd ze vastgebonden in een isoleercel omdat ze manisch was. Zelf schrijft ze dus een aanklacht tegen de psychiatrie in zijn huidige vorm, maar nuanceert ze ook dat er ook patiënten zijn die hun ervaring met de psychiatrie als positief ervaren. Ze geeft tips van hoe het beter kan, want ze is namelijk niet alleen psychiatrisch patiënte (dat nummertje), maar ze is ook leerkracht en vooral ook moeder. Medicatie alleen zal haar niet helpen om beter te worden, want ze heeft ook haar eigen identiteit en persoonlijkheid en vooral dat moet in rekening gebracht worden bij haar behandeling.
Brenda Froyen schijft hierbij een mooi boek met veel voorbeelden, getuigenissen en stemmen hoe de psychiatrie beter kan ingezet worden om mensen met psychische problemen te helpen. Schrijven is voor haar niet enkel een hobby of een verdienste, maar het werkt ook therapeutisch, want het schrijven van een boek heeft haar kracht en een stem gegeven. Het is een mooi staaltje van hoe je een negatieve gebeurtenis kunt ombuigen naar iets positiefs!
Brenda Froyen doet waar ze goed in is: de vinger op de wonde leggen en de pijnpunten in de GGZ blootleggen. En dat stemt tot nadenken. Persoonlijk vond ik het eerste boek met haar ervaringen meer een “must read” dan dit boek. Er komen veel waardevolle meningen en inzichten aan bod. Ook de vergelijking die ze regelmatig maakt met onze noorderburen geeft stof tot nadenken.
Haar eerste boek vond ik al super, dat was haar eigen herstelverhaal ivm. haar psychoses en haar depressie en de onmenselijke behandeling die ze helaas meermaals kreeg in de psychiatrie. Dat eerste boek was voor haar een manier van verwerken, haar recht van antwoord zoals ze het zelf zo mooi zegt. Helaas kwam er op haar eerste boek ook veel commentaar, dat ze veel kritiek had op de geestelijke gezondheidszorg maar niet met alternatieven kwam hoe het beter kan...
Daarom kwam er dit tweede boek, waarin ze haar verhaal, haar mening bundelt met de mening van anderen die op welke manier dan ook allemaal iets te maken hebben met de geestelijke gezondheidszorg en hun mening geven over bepaalde thema's, tendensen,... in de GGZ van vandaag.
Ik heb vaak gelachen tijdens het lezen van dit boek. Brenda schrijft sterk, kritisch en met veel humor maar ik heb ook vaak (bijna) gehuild om de herkenbaarheid van bepaalde zaken en nog zoveel meer.
Persoonlijk heb ik nog meer gehad aan het lezen van haar tweede boek omdat ik hierin meer herkende en het ook meer algemeen informeerde maar ik blijf ook haar eerste boek ook echt een kanjer vinden en super veel respect hebben voor Brenda, haar verhaal, alles wat ze doet en de manier waarop ze dat doet, voor haar omgeving en hoe deze haar steunt,...! En ik voel me o.a. sinds het lezen van dit boek weer wat minder alleen met bepaalde visies.
Fenomenaal boek alweer Brenda!
Een absolute aanrader voor iedereen en zeker voor iedereen die (al dan niet ook beroepsmatig) betrokken, geraakt, geboeid,... is bij/door deze thema's!
Of zoals deze kanjers zeggen:
"Dit Briljante boek laat de weg zien: het is de gebruiker die de geestelijke gezondheidszorg opnieuw uitvindt." (Jim Van Os)
"Brenda schrijft scherpzinnig en met humor, kritisch en constructief, creatief en gedreven. Uitgedokterd is verplichte lectuur voor iedereen die van dichtbij of van ver met de geestelijke gezondheidszorg te maken heeft." (Dirk De Wachter)