What do you think?
Rate this book
Unyttig som en rose
Har syke mennesker mindre verdi? Hvem skal definere hva bedring er, og må tidligere syke alltid være dobbelt så friske for å være friske? Arnhild Lauveng skriver med utgangspunkt i egne erfaringer, både fra tiden som pasient og med psykologens perspektiv. Hun er opptatt av hvordan vi omtaler og behandler personer med psykiske lidelser, og viser hvor viktig det er å se pasienter som mennesker - ikke bare som diagnoser.
Forholdet mellom pleier og pasient, hvordan gode intensjoner i helsevesenet likevel kan få uønskede følger, om å gi folk tid når tid er det de behøver, om å bli tatt på alvor og få ekte medbestemmelse over egen livssituasjon - dette er noen av de viktige tema i denne boken
Forholdet mellom pleier og pasient, hvordan gode intensjoner i helsevesenet likevel kan få uønskede følger, om å gi folk tid når tid er det de behøver, om å bli tatt på alvor og få ekte medbestemmelse over egen livssituasjon - dette er noen av de viktige tema i denne boken
195 pages, Hardcover
First published January 1, 2006
9 people are currently reading
212 people want to read
About the author
Arnhild Lauveng
4 books51 followersArnhild Lauveng is a Norwegian psychologist educated at the University of Oslo, who previously was diagnosed with schizophrenia.
She workes as a PhD candidate at Akershus University Hospital (AHUS), at the department for mental health.
She has written two autobiographies dealing with her diagnosis of schizophrenia.
In 2004 she won the "Prisen til fremme av ytringsfriheten innen psykisk helsevern" (The Award for the promotion of freedom of expression within mental health care).
In 2008 she was awarded the Fritt Ord Honorary Award, and in 2010 the Åpenhetsprisen, an award for people who has made a special effort speaking openly about and highlighting mental health in public space.
She lives in Lørenskog in Akershus county in Norway.
She workes as a PhD candidate at Akershus University Hospital (AHUS), at the department for mental health.
She has written two autobiographies dealing with her diagnosis of schizophrenia.
In 2004 she won the "Prisen til fremme av ytringsfriheten innen psykisk helsevern" (The Award for the promotion of freedom of expression within mental health care).
In 2008 she was awarded the Fritt Ord Honorary Award, and in 2010 the Åpenhetsprisen, an award for people who has made a special effort speaking openly about and highlighting mental health in public space.
She lives in Lørenskog in Akershus county in Norway.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 13 of 13 reviews
April 3, 2016
Ei veldig god bok. Har planer om å lese boka som forteller sjølve historien til forfattaren, som har vore veldig psykisk sjuk og seinare utdanna seg til psykolog. Denne boka er meir ein samling korte tekster om ulike tema, mange av dei handler om korleis ho har opplevd forskjellige former for behandling når ho var sjuk. På grunn av sin tidligare diagnose som schizofren og psykotisk, og at ho er frisk i dag og jobber som psykolog, står ho i ein unik situasjon: ho har den faglige tyngden og den personlige, fysiske erfaringen til å uttale seg om viktige emne som miljøterapi, bruk av tvang, regelsetting ovenfor dei som er sjuke, og mange andre viktige tema. Alle som jobber med personer som er psykisk sjuke eller psykisk utviklingshemma vil få masse ut av denne boka. Alle andre, også, egentlig.
Eg gjer den berre 3 stjerner fordi den ikkje er revolusjonerande - den bærer litt preg av å være ein oppfølger til "hovedboka" (I morgen var jeg alltid en løve). Gleder meg til å lese den, tipper at den er ein firer.
Eg gjer den berre 3 stjerner fordi den ikkje er revolusjonerande - den bærer litt preg av å være ein oppfølger til "hovedboka" (I morgen var jeg alltid en løve). Gleder meg til å lese den, tipper at den er ein firer.
August 3, 2018
4.5. Viktig og gjenkjennelig bok om hvordan man omtaler og behandler personer med psykiske lidelser. Sier mye om viktigheten av å se pasienter som mennesker og ikke som diagnoser, noe jeg selv har kjent på kroppen. Det er utrolig vondt å bli umyndiggjort og bagatellisert og det syns jeg denne boken får godt frem. Viktigheten av å bli tatt på alvor og få medbestemmelse over sin egen livssituasjon er også et tema som går igjen i boken.
April 20, 2023
Her story, in this book is about psychologist who was psych psychiatrically hospitalized first time at age of 17 teen.
She refers to herself as rose in comparison to nettles, was fastened in letter straps too. I was never in straps.
Thought about herself that she has nothing left to lose, and I certainly can say I feel like I have nothing left to lose. Although when I think about it I think about live, live I have.
Biographically she friended with her doctor but felt really that in that situation doctor has away more space and better position then patient.
She 'though laughs at students seeing only for the fact that they see only dot, on white paper, and not the white paper itself. It is because schizophrenics has to look at what they look at like marksman at what one observes, to avoid disillusions, and that makes schizophrenics see sometimes more details then others, and that is one of the aspects of the genius of some of us.
It is good fact to know that schizophrenic that gains success, step by step goes out of the illness, to me completely. She pointed out too, that this schizophrenics has to work out twice as hard, and gain twice as big gains to make them count, to be able to show them.
She refers to herself as rose in comparison to nettles, was fastened in letter straps too. I was never in straps.
Thought about herself that she has nothing left to lose, and I certainly can say I feel like I have nothing left to lose. Although when I think about it I think about live, live I have.
Biographically she friended with her doctor but felt really that in that situation doctor has away more space and better position then patient.
She 'though laughs at students seeing only for the fact that they see only dot, on white paper, and not the white paper itself. It is because schizophrenics has to look at what they look at like marksman at what one observes, to avoid disillusions, and that makes schizophrenics see sometimes more details then others, and that is one of the aspects of the genius of some of us.
It is good fact to know that schizophrenic that gains success, step by step goes out of the illness, to me completely. She pointed out too, that this schizophrenics has to work out twice as hard, and gain twice as big gains to make them count, to be able to show them.
May 8, 2017
Это вторая автобиографическая книга Арнхильд Лаувенг (первая - "Завтра я всегда бывала львом"), и она тоже посвящена ее борьбе с шизофренией.
В первой книге Лаувенг в основном фокусируется на своих внутренних процессах, а во второй уделяет больше внимания критике медицинской системы (отнюдь не идеальной даже в такой благополучной стране как Норвегия), отношению социума к людям с психическими болезнями и жизни после выздоровления.
Ключевой образ книги - бесполезность и красота розы как метафора безусловной ценности человека.
В первой книге Лаувенг в основном фокусируется на своих внутренних процессах, а во второй уделяет больше внимания критике медицинской системы (отнюдь не идеальной даже в такой благополучной стране как Норвегия), отношению социума к людям с психическими болезнями и жизни после выздоровления.
Ключевой образ книги - бесполезность и красота розы как метафора безусловной ценности человека.
July 25, 2020
Смесь автобиографии и размышлений, как и прошлая книга, «Завтра я всегда бывала львом». В отличие от неё, здесь повествование разбито на главы, каждая из которых освещает различные аспекты жизни людей, столкнувшихся с психическими проблемами — об отношении к ним общества, лечащего персонала и самих себя. Но она точно так же показывает, что эти люди мало чем отличаются от других людей и заслуживают такого же уважения. Может быть, даже сильнее прошлой — здесь это не просто показывается, а несколько раз говорится явно.
November 3, 2024
A rollercoaster of emotions. I wasn’t expecting to be so deeply moved by this story. The character arcs were beautifully done, and the plot twists took me by surprise. It’s the kind of book that hits you in the heart, with moments of joy and sorrow in equal measure.
January 11, 2023
Jeg kunne bedre lide I morgen var jeg altid en løve. Denne er svær at finde den røde tråd i. Desuden synes jeg, hun overforklarer sine pointer.
August 1, 2023
Te wiersze na początku rozdziałów…♥️
September 13, 2018
Książka, która sprawiła, że ciężko mi poskładać myśli w jakiekolwiek sensowne słowa i zdania...
O ile początek (może) nie był szczególnie porywający, o tyle, po jakimś czasie pochłonęło mnie do reszty. Nie liczyłam czasu, nie patrzyłam, kiedy przechodziły następne rozdziały... Po prostu czytałam i trwałam w tej historii. A po skończonej lekturze nastąpiło uwielbiane przeze mnie uczucie... A raczej uczucia. Od pustki i wymieszania się jej z natłokiem myśli, po zachwyt i podziw,..., kończąc gdzieś na tym nieokreślonym uczuciu, które dosłownie odczuwałam na mózgu...
Jeżeli książka na mnie tak oddziałuje, znaczy to, że była wyjątkowa. Bowiem istotnie, taka dla mnie była. Stąd, nawet nie będzie dziwnym, że daję taką ocenę, prawda?
Przede wszystkim muszę powiedzieć, że spodziewałam się czegoś, choć konkretnie nie umiem określić czego. Wiem, że na bank nie oczekiwałam takiej książki, wyobrażałam sobie to nieco inaczej prowadzoną historię... Wyszło to na pozytywne zaskoczenie.
Opowiedziane żywo! Tekst jakby sam przemawiał dobitnie gdzieś w umyśle. Nie wiem, czy pozostali czytelnicy też się spotkali z tym, jednak na mnie to tak działało... Nie było ani trochę nudno, nie ciągnęła się długo opowieść, że miało się dość. Nie. Tej książce do tego byłoby daleko (choć granica zapewne do zrobienia tekstu uciążliwym dla czytelnika nie była taka daleka).
Pięknie zostało skontrastowane stanowisko i pogląd z perspektywy pacjenta i psychologa. Pokazanie takich perspektyw wyszło książce na duży plus, zwłaszcza, że zostało to umiejętnie zrobione.
A perspektywy, myśli i słowa otwierały oczy, pokazywały mi to, czego nie dostrzegałam normalnie. Mądrych słów (które biorę sobie do serca), uwag nie brakuje. Wskazania błędów (nawet w codziennym życiu), też jest pewna lista. Jednak to nie jest krytyka dla krytyki - to konstruktywna krytyka, której szukam i pragnę widzieć, jak najwięcej. Oczywiście, wszystko to (i to, czego być może nie wymieniłam) składa się na danie nam nowej perspektywy...
Lektura dała mi sporo rozmyślań, co do tego nie mam wątpliwości... Z jednej strony, mam tu na myśli perspektywę, pokazanie różnych rzeczy, których my sami nie dostrzegamy... Dało mi to zrozumienie, do tego, czego nie rozumiałam niekiedy w życiu... A z drugiej, rozmyślania, które kierowały się na to, co tylko ja dostrzegę. A co tu mogłam dostrzec? Poniekąd siebie (choć może to brzmieć co najmniej dziwnie), to co jest we mnie, dookoła. I tu kluczowe jest zrozumienie, że wiele rzeczy na podstawie tej książki można podobnie odebrać w życiu, widzieć wiele powiązań, znajdować kontrasty. Ja wiele znalazłam i to jest niesamowite!
Przykłady, które autorka przykazywała, były rewelacyjnym nawiązaniem do historii. Miło było zobaczyć, jak odnajdywało się to w prawdziwym życiu, ale również i to, jak autorka odbierała to kiedyś i teraz. Kolejny raz perspektywa, ale jaka prawdziwa i piękna, nieprawdaż?
I choć nie wszystko wypisałam w tej recenzji... To nie przeszkadza mi to. Nie wszystko da się spisać, a ja i tak ujęłam (mam nadzieję) wszystko, czego potrzebowałam, żeby mieć wewnętrzny spokój, że nie pominęłam niczego istotnego.
Patrzę z podziwem na tą książkę... I ją polecam! Liczę, że w przyszłości będę miała jeszcze okazję sięgnąć po kolejne publikacje od autorki.
O ile początek (może) nie był szczególnie porywający, o tyle, po jakimś czasie pochłonęło mnie do reszty. Nie liczyłam czasu, nie patrzyłam, kiedy przechodziły następne rozdziały... Po prostu czytałam i trwałam w tej historii. A po skończonej lekturze nastąpiło uwielbiane przeze mnie uczucie... A raczej uczucia. Od pustki i wymieszania się jej z natłokiem myśli, po zachwyt i podziw,..., kończąc gdzieś na tym nieokreślonym uczuciu, które dosłownie odczuwałam na mózgu...
Jeżeli książka na mnie tak oddziałuje, znaczy to, że była wyjątkowa. Bowiem istotnie, taka dla mnie była. Stąd, nawet nie będzie dziwnym, że daję taką ocenę, prawda?
Przede wszystkim muszę powiedzieć, że spodziewałam się czegoś, choć konkretnie nie umiem określić czego. Wiem, że na bank nie oczekiwałam takiej książki, wyobrażałam sobie to nieco inaczej prowadzoną historię... Wyszło to na pozytywne zaskoczenie.
Opowiedziane żywo! Tekst jakby sam przemawiał dobitnie gdzieś w umyśle. Nie wiem, czy pozostali czytelnicy też się spotkali z tym, jednak na mnie to tak działało... Nie było ani trochę nudno, nie ciągnęła się długo opowieść, że miało się dość. Nie. Tej książce do tego byłoby daleko (choć granica zapewne do zrobienia tekstu uciążliwym dla czytelnika nie była taka daleka).
Pięknie zostało skontrastowane stanowisko i pogląd z perspektywy pacjenta i psychologa. Pokazanie takich perspektyw wyszło książce na duży plus, zwłaszcza, że zostało to umiejętnie zrobione.
A perspektywy, myśli i słowa otwierały oczy, pokazywały mi to, czego nie dostrzegałam normalnie. Mądrych słów (które biorę sobie do serca), uwag nie brakuje. Wskazania błędów (nawet w codziennym życiu), też jest pewna lista. Jednak to nie jest krytyka dla krytyki - to konstruktywna krytyka, której szukam i pragnę widzieć, jak najwięcej. Oczywiście, wszystko to (i to, czego być może nie wymieniłam) składa się na danie nam nowej perspektywy...
Lektura dała mi sporo rozmyślań, co do tego nie mam wątpliwości... Z jednej strony, mam tu na myśli perspektywę, pokazanie różnych rzeczy, których my sami nie dostrzegamy... Dało mi to zrozumienie, do tego, czego nie rozumiałam niekiedy w życiu... A z drugiej, rozmyślania, które kierowały się na to, co tylko ja dostrzegę. A co tu mogłam dostrzec? Poniekąd siebie (choć może to brzmieć co najmniej dziwnie), to co jest we mnie, dookoła. I tu kluczowe jest zrozumienie, że wiele rzeczy na podstawie tej książki można podobnie odebrać w życiu, widzieć wiele powiązań, znajdować kontrasty. Ja wiele znalazłam i to jest niesamowite!
Przykłady, które autorka przykazywała, były rewelacyjnym nawiązaniem do historii. Miło było zobaczyć, jak odnajdywało się to w prawdziwym życiu, ale również i to, jak autorka odbierała to kiedyś i teraz. Kolejny raz perspektywa, ale jaka prawdziwa i piękna, nieprawdaż?
I choć nie wszystko wypisałam w tej recenzji... To nie przeszkadza mi to. Nie wszystko da się spisać, a ja i tak ujęłam (mam nadzieję) wszystko, czego potrzebowałam, żeby mieć wewnętrzny spokój, że nie pominęłam niczego istotnego.
Patrzę z podziwem na tą książkę... I ją polecam! Liczę, że w przyszłości będę miała jeszcze okazję sięgnąć po kolejne publikacje od autorki.
February 2, 2022
Czytałam ją jak byłam mała i wróciłam do niej po wielu latach.
Książek mówiących o tak ciężkich chorobach, jak w tym przypadku schizofrenia, staram się nie oceniać od razu, przez co często zapominam je wpisywać w listy skończonych pozycji. Powód jest jeden i prosty - choroba nie jest czymś, co można ocenić. Jednak w tym przypadku autorka opowiada o swoim starciu z chorobą poddając naszej ocenie jej życie.
Ukazuje proces diagnozy, leczenia, funkcjonowania w społeczeństwie a także życia 24/7 niekiedy sam na sam z głosami szalejącymi w głowie. Przedstawia momenty braku kontroli nad własnym ciałem i absolutny brak zaufania w stosunku do tak naprawdę wszystkiego i wszystkich.
Uważam to za fascynujący temat i z pewnością sama będę go zagłębiać, jednak tutaj mało jest stricte mówienia o samej schizofrenii. Osobiście dla mnie przypomina to luźną rozmowę z koleżanką, jednak nie uważam, że jest to minus.
Nie mogę powiedzieć, że książka o takim temacie jest przyjemną, ale sam proces czytania jest bezproblemowy. Opinie jednak mam dość neutralną
Książek mówiących o tak ciężkich chorobach, jak w tym przypadku schizofrenia, staram się nie oceniać od razu, przez co często zapominam je wpisywać w listy skończonych pozycji. Powód jest jeden i prosty - choroba nie jest czymś, co można ocenić. Jednak w tym przypadku autorka opowiada o swoim starciu z chorobą poddając naszej ocenie jej życie.
Ukazuje proces diagnozy, leczenia, funkcjonowania w społeczeństwie a także życia 24/7 niekiedy sam na sam z głosami szalejącymi w głowie. Przedstawia momenty braku kontroli nad własnym ciałem i absolutny brak zaufania w stosunku do tak naprawdę wszystkiego i wszystkich.
Uważam to za fascynujący temat i z pewnością sama będę go zagłębiać, jednak tutaj mało jest stricte mówienia o samej schizofrenii. Osobiście dla mnie przypomina to luźną rozmowę z koleżanką, jednak nie uważam, że jest to minus.
Nie mogę powiedzieć, że książka o takim temacie jest przyjemną, ale sam proces czytania jest bezproblemowy. Opinie jednak mam dość neutralną
August 12, 2013
Unyttig som en rose av Arnhild Lauveng er en spennende bok hvor Arnhild i utgangspunktet skriver om den gang hun led av schizofreni og var innlagt i forskjellige sykehjem, institusjoner og sykehus og om behandlingen hun mottok. Mange vil si at 'Unyttig som en rose' på en måte er oppfølgeren til I morgen var jeg alltid en løve, men samtidig ikke, for her fokuserer hun masse på hvordan pleierne rundt henne oppførte seg mot henne, og hun reflekterte mye gjennom hvordan man best kunne hjelpe en pasient, og om hva pleierne gjorde mot henne var bra eller dårlig. Vi leser om enkelte situasjoner Arnhild opplevde, hva hun tenkte i det de skjedde, hvordan det hjalp eller ikke hjalp behandlingen hennes, og i tillegg hva hun tenkte om det i ettertid. Hun kommer også med litt vitenskap, og nevner forskjellige resultater på forskning innenfor effektiv behandling, og støtter da disse med egenerfaring og teorier.
Boken var veldig interessant og reflekterende. Språket i denne boken var nydelig. Skildringene var utrolig fine, og språket var lett og varierende. Denne boken fikk meg også til å tenke veldig, og det var masse man kunne relatere til.
Hvis du er pleier, er denne boken et must. Og hvis du ikke er pleier, burde du lese boken uansett, for hun sender et viktig budskap. Om at man ikke skal ha fordommer mot mennesker generelt, inkludert psykiske syke og sette dem i en og samme bås, hvordan man skal behandle andre mennesker med vennlighet og høfflighet, hvordan du av og til ikke bare må se på den ene handlingen, men hele bildet, hvordan du skal lytte til andre, at det er menneskelig å gjøre feil, at det er greit å gråte og være trist, så lenge man husker å le igjen... Listen over forskjellige budskap og lærdom man får av boken er uendelig, og jeg anbefaler den veldig.
Boken var veldig interessant og reflekterende. Språket i denne boken var nydelig. Skildringene var utrolig fine, og språket var lett og varierende. Denne boken fikk meg også til å tenke veldig, og det var masse man kunne relatere til.
Hvis du er pleier, er denne boken et must. Og hvis du ikke er pleier, burde du lese boken uansett, for hun sender et viktig budskap. Om at man ikke skal ha fordommer mot mennesker generelt, inkludert psykiske syke og sette dem i en og samme bås, hvordan man skal behandle andre mennesker med vennlighet og høfflighet, hvordan du av og til ikke bare må se på den ene handlingen, men hele bildet, hvordan du skal lytte til andre, at det er menneskelig å gjøre feil, at det er greit å gråte og være trist, så lenge man husker å le igjen... Listen over forskjellige budskap og lærdom man får av boken er uendelig, og jeg anbefaler den veldig.
April 8, 2016
Nie tak zjawiskowa jak "Byłam po drugiej stronie lustra". Wciąż niesamowita, ale już nie tak samo dobra czy ciekawa.
September 13, 2016
Русский вариант книги "Бесполезен как роза"
Displaying 1 - 13 of 13 reviews