What do you think?
Rate this book
บุพเพสันนิวาส #1
บุพเพสันนิวาส
กลุ่มผู้หญิงที่เธอมองเห็นนั้น บ้างก็ตัดผมเกรียนไว้ปีกกันรอบลงน้ำมัน
จนเห็นขอบตั้งขึ้นเด่นชัด สองข้างหูมีจอนผมยาวเคลียแก้ม
บ้างก็ตัดผมสั้นเพียงต้นคอ บ้างก็ตัดเป็นทรงดอกกระทุ่ม
"ตอนนี้ท่านใดเป็นพระเจ้าอยู่หัวล่ะพี่ผิน"
"สมเด็จพระนารายณ์เจ้าค่ะ" พระนารายณ์มหาราช!
"คงสาสะใจแล้วสิหนา"
เสียงทุ้มเข้มนั้นเอ่ยออกมาพร้อมวงตาอริที่จ้องมองมา
ยิ่งได้มองเห็นสายตาของบ่าวไพร่คนอื่นๆ ที่มองเธออย่างตำหนิชิงชัง
ก็ยิ่งทำให้รู้ว่านิสัยของแม่หญิงการะเกด
คนที่เธอมาอาศัยร่างนี้คงร้ายกาจไม่เบาเลยทีเดียว
"เออเนาะ เขามีแต่ข้ามภพมาเป็นนางเอก
ตูดันข้ามมาเป็นนางร้ายซะงั้น เฮ้อ เครียดได้โล่!"
จนเห็นขอบตั้งขึ้นเด่นชัด สองข้างหูมีจอนผมยาวเคลียแก้ม
บ้างก็ตัดผมสั้นเพียงต้นคอ บ้างก็ตัดเป็นทรงดอกกระทุ่ม
"ตอนนี้ท่านใดเป็นพระเจ้าอยู่หัวล่ะพี่ผิน"
"สมเด็จพระนารายณ์เจ้าค่ะ" พระนารายณ์มหาราช!
"คงสาสะใจแล้วสิหนา"
เสียงทุ้มเข้มนั้นเอ่ยออกมาพร้อมวงตาอริที่จ้องมองมา
ยิ่งได้มองเห็นสายตาของบ่าวไพร่คนอื่นๆ ที่มองเธออย่างตำหนิชิงชัง
ก็ยิ่งทำให้รู้ว่านิสัยของแม่หญิงการะเกด
คนที่เธอมาอาศัยร่างนี้คงร้ายกาจไม่เบาเลยทีเดียว
"เออเนาะ เขามีแต่ข้ามภพมาเป็นนางเอก
ตูดันข้ามมาเป็นนางร้ายซะงั้น เฮ้อ เครียดได้โล่!"
424 pages, Paperback
First published February 1, 2010
303 people are currently reading
5208 people want to read
About the author
รอมแพง
23 books91 followers‘รอมแพง’ เป็นนามปากกาของ ‘อุ้ย – จันทร์ยวีร์ สมปรีดา’ มีที่มาจากชื่อนางเอกเรื่องเวียงกุมกามของทมยันตี โดยชื่อนี้เป็นภาษาล้านนาโบราณ แปลว่า ผู้เป็นที่รัก หรือหญิงผู้เป็นที่รัก ซึ่งมีความหมายที่ดี ประกอบกับความชอบส่วนตัวในตัวอักษรล้านนาโบราณ จึงนำชื่อนี้มาใช้เป็นนามปากกา
สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีจากคณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร
เอกประวัติศาสตร์ศิลปะ โทภาษาไทย
เริ่มเขียนหนังสือประมาณปี 2549 และได้รวมเล่มในปีถัดมา ขณะนั้นประกอบอาชีพอย่างอื่นอยู่ และค่อนข้างมีแรงกดดันในการทำงานมากพอสมควร ทำให้เกิดความรู้สึกว่าไม่อยากให้ใครมาบงการชีวิต ระหว่างนั้นเองก็เริ่มเขียนนิยายลงเว็บไซต์บ้างแล้ว รวมถึงมีสำนักพิมพ์สนใจในผลงานและได้เซ็นสัญญา จึงตัดสินใจลาออกจากงานเพื่อมาเป็นนักเขียนอาชีพ เพราะงานเขียนเป็นงานที่เป็นเจ้านายของตัวเอง ไม่มีใครมาบังคับให้ทำงาน และสามารถเขียนอะไรลงไปในเว็บไซต์ก็ได้ แต่เมื่อได้เริ่มทำงานเขียนจริงจังก็ได้รู้ว่าไม่ง่ายอย่างที่คิด อาชีพนักเขียนของเธอเริ่มอยู่ตัวมากขึ้นในช่วงปี 2552 และมีความมั่นคงมากขึ้นในปีถัดมา
สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีจากคณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร
เอกประวัติศาสตร์ศิลปะ โทภาษาไทย
เริ่มเขียนหนังสือประมาณปี 2549 และได้รวมเล่มในปีถัดมา ขณะนั้นประกอบอาชีพอย่างอื่นอยู่ และค่อนข้างมีแรงกดดันในการทำงานมากพอสมควร ทำให้เกิดความรู้สึกว่าไม่อยากให้ใครมาบงการชีวิต ระหว่างนั้นเองก็เริ่มเขียนนิยายลงเว็บไซต์บ้างแล้ว รวมถึงมีสำนักพิมพ์สนใจในผลงานและได้เซ็นสัญญา จึงตัดสินใจลาออกจากงานเพื่อมาเป็นนักเขียนอาชีพ เพราะงานเขียนเป็นงานที่เป็นเจ้านายของตัวเอง ไม่มีใครมาบังคับให้ทำงาน และสามารถเขียนอะไรลงไปในเว็บไซต์ก็ได้ แต่เมื่อได้เริ่มทำงานเขียนจริงจังก็ได้รู้ว่าไม่ง่ายอย่างที่คิด อาชีพนักเขียนของเธอเริ่มอยู่ตัวมากขึ้นในช่วงปี 2552 และมีความมั่นคงมากขึ้นในปีถัดมา
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 122 reviews
June 2, 2018
อ่านเพลินๆ ก็สนุกดี แต่รู้สึกว่างานบรรณาธิการไม่ค่อยเนี้ยบเท่าไหร่ ตัวละครมีป้ำเป๋อๆ หลุดภาษายุคนู้นยุคนี้ แต่ที่สำคัญ นิยายนี่มันสี่แผ่นดินยุคดิจิตอลชัดๆ เพราะมีรากฐานของความขวา-ชาตินิยมมาก ตั้งแต่ความนิยมเจ้าที่แสดงออกอย่างชัดแจ้ง รวมถึงพื้นฐานความคิดแบบหมาป่า (ชาวต่างชาติ) กับลูกแกะ (สยาม) ประมาณว่าประเทศไทยเป็นลูกแกะตัวน้อยที่รอคอยหมาป่าชาวต่างชาติมาเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ ฯลฯ ทั้งที่ในความเป็นจริง สยามก็เป็นหมาป่า แต่เป็นหมาป่าตัวเล็กกว่าต่าางชาติก็เท่านั้น
May 18, 2012
ชอบมากๆ ค่ะ น่ารัก ได้ทั้งสาระประวัติศาสตร์ไทยสมัยพระนารายณ์ และความสนุก ชอบตัวละคร ทั้งนางเอก ทั้งพระเอก และตัวละครประกอบทุกตัว ตลอดจนการตีความและนำเสนอประวัติศาสตร์ได้อย่างกลมกลืน แบบได้สาระโดยไม่รู้ตัว แต่ส่วนมากจะสนุกสนานมากกว่า ขำและอมยิ้มกับนางเอกตลอดเลยค่ะ และทั้งหมั่นไส้กับหมั่นเขี้ยวพระเอก คนอะไรน่ารักเยี่ยงนี้ พล็อตก็ลงตัวมากด้วย
พล็อตนางเอกย้อนเวลากลับไปในอดีตนี้เป็นเหมือนพล็อตหลักอันนึงที่คนเขียนกันมากทั้งของไทยและต่างประเทศมานานแล้ว แต่ที่จะหาโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์น่าประทับใจนั้นยากพอสมควร แต่เรื่องนี้ทำได้ค่ะ ทั้งลักษณะส่วนตัวของนางเอก(ที่เคยอ้วน) หรือการกลับต้องมาเป็นเหมือนนางร้ายที่พระเอกชิงชัง พร้อมทั้งมาอยู่ท่ามกลางเหตุการณ์สำคัญและบุคคลสำคัญทางประวัติศาสตร์ด้วย ทำได้แนบเนียนดีค่ะ รวมทั้งยังมีเรื่องความผูกพันส่วนตัวที่ทำให้เธอย้อนกลับมาอีก ผูกเรื่องราวทุกส่วนรวมกันได้สนิทดีจริงๆ ชื่นชมค่ะ
อีกจุดนึงที่ชื่นชม คือการสอดแทรกสาระ ซึ่งเรารู้สึกได้ว่าผู้เขียนค้นคว้ามามากจริงๆ แต่ไม่ได้ใส่จนเกินจำเป็น ใส่มาเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับตัวละครและเหตุการณ์ตอนนั้น ซึ่งคนอ่านอยากรู้หรือมีความพอดีกับเรื่อง จึงไม่รู้สึกว่ามากเกินไป กลับทำให้จดจำเรื่องราวพร้อมทั้งประวัติศาสตร์ได้ ให้ความเป็นกลางกับตัวละครทุกตัว ทำให้คนอ่านได้มองเห็นในหลายแง่มุม ไม่ได้ตัดสินตีขลุมลงไปว่าใครดีใครเลว ซึ่งก็นับเป็นธรรมชาติของคนมากกว่า และเว้นที่ไว้ให้คนอ่านคิดเองด้วย
อ่านจบแล้วเราสามารถลำดับความและจำได้คร่าวๆ เลยว่าเกิดอะไรขึ้นในสมัยนั้นบ้าง เรียกว่า ดีกว่าอ่านหนังสือประวัติศาสตร์ตรงที่สนุกด้วย และทำให้จำได้โดยไม่ต้องพยายามเพราะความสนุกนั่นเอง ดังนั้นจึงน่ายกย่องมากค่ะ
ในฐานะนักเขียนด้วยกัน รู้เลยว่า ต้องพยายามรวบรวมข้อมูลมากแค่ไหน(เอกสารเก่าๆ ของไทยหาอ่านยากๆ ทั้งนั้น) เอาข้อมูลมาปะติดต่อกัน ค้นหาความสัมพันธ์ของคนนั้นคนนี้ มาสร้างความรู้สึกผูกพัน สร้างลักษณะนิสัย และหาวิธีบอกเล่าออกมายังไง ให้รู้เรื่องได้ความ พร้อมกับความบันเทิงด้วย เป็นงานที่ยาก และให้อะไรกับสังคมมากกว่านิยายธรรมดาๆ เยอะค่ะ แต่คนเขียนทำออกมาแล้ว กลับอ่านง่าย ได้ความรื่นรมย์สุขใจในเวลาอ่าน แถมสาระเต็มๆ เข้ามาให้โดยไม่รู้ตัว
(เล่มนี้ว่าจะๆ อ่านแล้วก็พลาดไปพลาดมา ไม่ได้ซื้อซักที โชคดีมากเพราะปกใหม่ออกมาถูกใจกว่าปกเก่า รีบคว้าทันทีที่ออกมาเลยค่ะ อิอิ)
พล็อตนางเอกย้อนเวลากลับไปในอดีตนี้เป็นเหมือนพล็อตหลักอันนึงที่คนเขียนกันมากทั้งของไทยและต่างประเทศมานานแล้ว แต่ที่จะหาโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์น่าประทับใจนั้นยากพอสมควร แต่เรื่องนี้ทำได้ค่ะ ทั้งลักษณะส่วนตัวของนางเอก(ที่เคยอ้วน) หรือการกลับต้องมาเป็นเหมือนนางร้ายที่พระเอกชิงชัง พร้อมทั้งมาอยู่ท่ามกลางเหตุการณ์สำคัญและบุคคลสำคัญทางประวัติศาสตร์ด้วย ทำได้แนบเนียนดีค่ะ รวมทั้งยังมีเรื่องความผูกพันส่วนตัวที่ทำให้เธอย้อนกลับมาอีก ผูกเรื่องราวทุกส่วนรวมกันได้สนิทดีจริงๆ ชื่นชมค่ะ
อีกจุดนึงที่ชื่นชม คือการสอดแทรกสาระ ซึ่งเรารู้สึกได้ว่าผู้เขียนค้นคว้ามามากจริงๆ แต่ไม่ได้ใส่จนเกินจำเป็น ใส่มาเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับตัวละครและเหตุการณ์ตอนนั้น ซึ่งคนอ่านอยากรู้หรือมีความพอดีกับเรื่อง จึงไม่รู้สึกว่ามากเกินไป กลับทำให้จดจำเรื่องราวพร้อมทั้งประวัติศาสตร์ได้ ให้ความเป็นกลางกับตัวละครทุกตัว ทำให้คนอ่านได้มองเห็นในหลายแง่มุม ไม่ได้ตัดสินตีขลุมลงไปว่าใครดีใครเลว ซึ่งก็นับเป็นธรรมชาติของคนมากกว่า และเว้นที่ไว้ให้คนอ่านคิดเองด้วย
อ่านจบแล้วเราสามารถลำดับความและจำได้คร่าวๆ เลยว่าเกิดอะไรขึ้นในสมัยนั้นบ้าง เรียกว่า ดีกว่าอ่านหนังสือประวัติศาสตร์ตรงที่สนุกด้วย และทำให้จำได้โดยไม่ต้องพยายามเพราะความสนุกนั่นเอง ดังนั้นจึงน่ายกย่องมากค่ะ
ในฐานะนักเขียนด้วยกัน รู้เลยว่า ต้องพยายามรวบรวมข้อมูลมากแค่ไหน(เอกสารเก่าๆ ของไทยหาอ่านยากๆ ทั้งนั้น) เอาข้อมูลมาปะติดต่อกัน ค้นหาความสัมพันธ์ของคนนั้นคนนี้ มาสร้างความรู้สึกผูกพัน สร้างลักษณะนิสัย และหาวิธีบอกเล่าออกมายังไง ให้รู้เรื่องได้ความ พร้อมกับความบันเทิงด้วย เป็นงานที่ยาก และให้อะไรกับสังคมมากกว่านิยายธรรมดาๆ เยอะค่ะ แต่คนเขียนทำออกมาแล้ว กลับอ่านง่าย ได้ความรื่นรมย์สุขใจในเวลาอ่าน แถมสาระเต็มๆ เข้ามาให้โดยไม่รู้ตัว
(เล่มนี้ว่าจะๆ อ่านแล้วก็พลาดไปพลาดมา ไม่ได้ซื้อซักที โชคดีมากเพราะปกใหม่ออกมาถูกใจกว่าปกเก่า รีบคว้าทันทีที่ออกมาเลยค่ะ อิอิ)
February 19, 2018
#บุพเพสันนิวาส
By รอมแพง
.
ได้ฤกษ์งามยามดีละครใกล้จะออกแสดง บวกกับเสียงลือเสียงเล่าอ้างในความสนุก ครานี้หนาเลยได้หยิบจับมาอ่านเสียที //อินกับภาษาในเรื่องไปหน่อย ถถถถ
บอกก่อนตามตรงว่า ส่วนตัวเป็นคนไม่ชอบอ่านอะไรแนวประวัติศาสตร์ศาสตร์ไทยเท่าไหร่ เรามีความรู้สึกว่า...ทุกอย่างมันแตะต้องไม่ได้ ค่อนข้างฟิค เราสามารถรู้จักคนในประวัติศาสตร์ได้ในรูปแบบที่แบนตามความคิด ...ดีก็โคตรดี ถ้าไม่ดีก็ไม่ดีไปเลยจนทำให้เราหมดความสนใจต่อประวัติศาสตร์ไทย การได้มาอ่านเรื่องบุพเพสันนิวาสครั้งนี้เหมือนเป็นการจุดประกายให้เราสนใจสิ่งเหล่านั้นขึ้นมาอีกครั้ง จากงานเขียนและทัศนคติที่คุณรอมแพงได้สอดใส่ลงไป
.
มากล่าวถึงพล็อต...โอโหหห คือเราก็เพิ่งมาอ่านในช่วงนี้ที่พล็อตยอดฮิตคือ ทะลุมิติย้อนเวลาจากอนาคตไปอดีต ซึ่งนิยายจีนแนวนี้โคตรจะบูมมาก ๆ แล้วเราก็เป็นหนึ่งในคนที่ชอบอ่านแนวนี้เช่นกัน ถึงแม้อ่านบ่อย ๆ จะพอเดาทางได้ตลอดแต่ก็ชอบอยู่ดี!!
นางสาว #เกศสุรางค์ สาวนักโบราณคดี ย้อนมาอยู่ร่างใครไม่อยู่ ดันมาอยอยู่ในร่างของ #แม่หญิงการะเกด สาวที่มีนิสัยกับรูปโฉมต่างกันลิบลับ ถ้าหากว่าในเรื่องนี้มีพระเอกนางเอกคนอื่น บทของเธอก็คือ 'นางร้าย' ดี ๆ นี่เอง เกศสุรางค์ที่ได้มาอยู่ในร่างนี้ก็พลอยถูกชิงชังรังเกียจไปด้วยทั้งจากบ่าวในเรือน เจ้าของเรือนโดยเฉพาะว่าที่คู่หมายของเธอ #พ่อเดช หมื่นสุนทรเทวา
โถวววดูเหมือนนางเอกจะน่าสงสารเนอะ แต่ไม่เลยค่ะ5555 หนึ่งในข้อดีของเธอคือก็ใช้ชีวิตไปเรื่อย ๆ จะสนอะไรในเมื่อยังไงเธอก็ไม่ใช่การะเกดซักหน่อย และหนึ่งในหลาย ๆ ข้อดีของเธอสำหรับเราคือการที่เธอมาจากอนาคตในยุคสมัยที่ปัจจุบัน ความคิดของเธอจึงมีแต่ความเท่าเทียม เราจึงอินกับความคิด และการกระทำของเธอได้ไม่ยาก ไม่ยากกกจริง ๆ ก็แค่เที่ยว กิน และสงสัยใครรู้ตามวิถีนักโบราณคดีเอ๊งงงง
คาแรคเตอร์พระเอก...หมื่นสุนทรเทวา สำหรับเราคือโคตรจะเป็นพระเอกในฝันที่ไม่น่าจะมีอยู่จริงในยุคนั้นได้เลย ท่ามกลางบรรดาขุนนางผู้ชายผู้มียศศักดิ์ที่มีทั้งเมียทาสเมียบ่าวกันเต็มเรือน...คุณพี่ของอิชั้นทั้งที่รูปงามคมเข้มบาดจิตยิ่งกว่าชายใด ไม่เจ้าชู้ แถมยังฉลาดเฉลียว สาวงามที่ไหนก็ล้วนอยากจะครองคู่ แต่เขากลับไม่มีเลยแม้แต่คนเดียว ว้อทท ช่างเป็นผู้ชายงามเอพรีเมี่ยมที่หาได้ยากยิ่งในอโยธยาจริงๆ
คุณพี่เกลียดในความร้ายกาจ แข็งกร้าว และอำมหิตของแม่หญิงการะเกดยิ่งนัก เมื่อแม่การะเกดเปลี่ยนไป คุณพี่พระเอกของเราก็สงสัยใคร่รู้ ตามเสต็ปคนขรึม ลักษณะการแสดงออกของพี่แกสำหรับเรามันโคตรจะซึนเดเระเลยค่ะ ภาพลักษณ์ที่แสดงออกว่านิ่ง แต่ข้างในจิตใจแม่งรอน ๆ แล้วเนี่ย โอ้ยยยยขำ น่ารักนะเนี่ย55555 ซึ่งแม้นางเอกจะมาจากอนาคต แต่ก็ไม่เคย ไม่เคยเถียงชนะคุณพี่ได้เลย ถถถถถ แพ้ตลอด น่าวงวาน
.
เราชอบการเล่าเรื่องราวในยุคอดีตผ่านมุมมองความอยากรู้อยากเห็นของนางเอก นางค่อนข้างเก็บพยายามอย่างมากในการเก็บดีเทลในยุคนั้นที่แตกต่างจากยุคของนาง..มีบ้างที่ความอยากรู้อยากเห็นดื้อดึงจนพาซวย การเล่าเรื่องที่ไหลไปตามหน้าประวัติศาสตร์ ตัวละครมีทั้งที่มีอยู่จริงในสมัยยุคของพระนารายณ์มหาราชและสมมติเพื่อเพิ่มอรรถรสในเรื่องราวให้สนุกยิ่งขึ้น จนทำให้พานกลับไปสนใจค้นหาเรื่องราวของบุคคลเหล่านั้นจริง ๆ ชอบจัง เหมือนได้อ่านงานนิยายของชาวต่างชาติเลย ในเรื่องของภาษาที่ใช้ก็เข้ากับตัวละครเข้ากับยุค แต่ครั้งแรกที่เราอ่านเจบทอดีตเลยคื��สตั๊นท์ค่ะ 5555 คำว่า #ออเจ้า คืออัลไล เสิจกูเกิ้ลแทบไม่ทันเลย ถถถ จากแรก ๆ ตอนที่นางเอกย้อนไปยังใช้คำพูดแบบภาษาปัจจุบัน นางก็ค่อยกลมกลืนไปกับการใช้คำโบราณ ซึ่งผู้อ่านอย่างเราก็ชินไปเช่นกัน!!!
.
อ่านจบแล้วว รู้สึกสนุกกกกกมากนะ เราชอบเลย ชอบการดำเนินเรื่องแบบค่อยเป็นค่อยไป เรียนรู้ที่จะอาศัยอยู่กับยุคนั้น การนำเสนอตัวละคร แบบตีความให้มองในหลายแง่มุม ทำให้เราอยากรู้และสนใจมากขึ้นไปอีกค่ะ ความรักพระนางก็แบบค่อยเป็นค่อยไป เป็นความรักแบบสบาย ๆ ไร้ปมให้หน่วงใจ และไร้คนที่เป็นตัวร้ายที่สุดของเรื่องอย่างแท้จริง และสุดท้ายทั้งคู่ก็ได้ครองคู่กันไปทุกภพทุกชาติ
คราวนี้ก็รอชมละครต่อ ชอบแคสนักแสดง ค่อนข้างตรงกับอิมเมจในความคิดเราเลย จะบอกว่าไม่คาดหวังคงจะไม่ใช่5555 แต่ก็ไม่ได้คาดว่าจะตรงเด๊ะตามนิยาย เพราะการตีความของแต่ละคนย่อมไม่เหมือนกัน แค่ไม่ผิดแผกไปจากเดิมมากนัก สำหรับเราคือโอเคหมด//ใจง่ายจริง ๆ แค่เห็นพี่โป๊ปหล่อก็เอียงแล้วววว ถถถถถ
.
.
19.02.18
Wduffsnk
By รอมแพง
.
ได้ฤกษ์งามยามดีละครใกล้จะออกแสดง บวกกับเสียงลือเสียงเล่าอ้างในความสนุก ครานี้หนาเลยได้หยิบจับมาอ่านเสียที //อินกับภาษาในเรื่องไปหน่อย ถถถถ
บอกก่อนตามตรงว่า ส่วนตัวเป็นคนไม่ชอบอ่านอะไรแนวประวัติศาสตร์ศาสตร์ไทยเท่าไหร่ เรามีความรู้สึกว่า...ทุกอย่างมันแตะต้องไม่ได้ ค่อนข้างฟิค เราสามารถรู้จักคนในประวัติศาสตร์ได้ในรูปแบบที่แบนตามความคิด ...ดีก็โคตรดี ถ้าไม่ดีก็ไม่ดีไปเลยจนทำให้เราหมดความสนใจต่อประวัติศาสตร์ไทย การได้มาอ่านเรื่องบุพเพสันนิวาสครั้งนี้เหมือนเป็นการจุดประกายให้เราสนใจสิ่งเหล่านั้นขึ้นมาอีกครั้ง จากงานเขียนและทัศนคติที่คุณรอมแพงได้สอดใส่ลงไป
.
มากล่าวถึงพล็อต...โอโหหห คือเราก็เพิ่งมาอ่านในช่วงนี้ที่พล็อตยอดฮิตคือ ทะลุมิติย้อนเวลาจากอนาคตไปอดีต ซึ่งนิยายจีนแนวนี้โคตรจะบูมมาก ๆ แล้วเราก็เป็นหนึ่งในคนที่ชอบอ่านแนวนี้เช่นกัน ถึงแม้อ่านบ่อย ๆ จะพอเดาทางได้ตลอดแต่ก็ชอบอยู่ดี!!
นางสาว #เกศสุรางค์ สาวนักโบราณคดี ย้อนมาอยู่ร่างใครไม่อยู่ ดันมาอยอยู่ในร่างของ #แม่หญิงการะเกด สาวที่มีนิสัยกับรูปโฉมต่างกันลิบลับ ถ้าหากว่าในเรื่องนี้มีพระเอกนางเอกคนอื่น บทของเธอก็คือ 'นางร้าย' ดี ๆ นี่เอง เกศสุรางค์ที่ได้มาอยู่ในร่างนี้ก็พลอยถูกชิงชังรังเกียจไปด้วยทั้งจากบ่าวในเรือน เจ้าของเรือนโดยเฉพาะว่าที่คู่หมายของเธอ #พ่อเดช หมื่นสุนทรเทวา
โถวววดูเหมือนนางเอกจะน่าสงสารเนอะ แต่ไม่เลยค่ะ5555 หนึ่งในข้อดีของเธอคือก็ใช้ชีวิตไปเรื่อย ๆ จะสนอะไรในเมื่อยังไงเธอก็ไม่ใช่การะเกดซักหน่อย และหนึ่งในหลาย ๆ ข้อดีของเธอสำหรับเราคือการที่เธอมาจากอนาคตในยุคสมัยที่ปัจจุบัน ความคิดของเธอจึงมีแต่ความเท่าเทียม เราจึงอินกับความคิด และการกระทำของเธอได้ไม่ยาก ไม่ยากกกจริง ๆ ก็แค่เที่ยว กิน และสงสัยใครรู้ตามวิถีนักโบราณคดีเอ๊งงงง
คาแรคเตอร์พระเอก...หมื่นสุนทรเทวา สำหรับเราคือโคตรจะเป็นพระเอกในฝันที่ไม่น่าจะมีอยู่จริงในยุคนั้นได้เลย ท่ามกลางบรรดาขุนนางผู้ชายผู้มียศศักดิ์ที่มีทั้งเมียทาสเมียบ่าวกันเต็มเรือน...คุณพี่ของอิชั้นทั้งที่รูปงามคมเข้มบาดจิตยิ่งกว่าชายใด ไม่เจ้าชู้ แถมยังฉลาดเฉลียว สาวงามที่ไหนก็ล้วนอยากจะครองคู่ แต่เขากลับไม่มีเลยแม้แต่คนเดียว ว้อทท ช่างเป็นผู้ชายงามเอพรีเมี่ยมที่หาได้ยากยิ่งในอโยธยาจริงๆ
คุณพี่เกลียดในความร้ายกาจ แข็งกร้าว และอำมหิตของแม่หญิงการะเกดยิ่งนัก เมื่อแม่การะเกดเปลี่ยนไป คุณพี่พระเอกของเราก็สงสัยใคร่รู้ ตามเสต็ปคนขรึม ลักษณะการแสดงออกของพี่แกสำหรับเรามันโคตรจะซึนเดเระเลยค่ะ ภาพลักษณ์ที่แสดงออกว่านิ่ง แต่ข้างในจิตใจแม่งรอน ๆ แล้วเนี่ย โอ้ยยยยขำ น่ารักนะเนี่ย55555 ซึ่งแม้นางเอกจะมาจากอนาคต แต่ก็ไม่เคย ไม่เคยเถียงชนะคุณพี่ได้เลย ถถถถถ แพ้ตลอด น่าวงวาน
.
เราชอบการเล่าเรื่องราวในยุคอดีตผ่านมุมมองความอยากรู้อยากเห็นของนางเอก นางค่อนข้างเก็บพยายามอย่างมากในการเก็บดีเทลในยุคนั้นที่แตกต่างจากยุคของนาง..มีบ้างที่ความอยากรู้อยากเห็นดื้อดึงจนพาซวย การเล่าเรื่องที่ไหลไปตามหน้าประวัติศาสตร์ ตัวละครมีทั้งที่มีอยู่จริงในสมัยยุคของพระนารายณ์มหาราชและสมมติเพื่อเพิ่มอรรถรสในเรื่องราวให้สนุกยิ่งขึ้น จนทำให้พานกลับไปสนใจค้นหาเรื่องราวของบุคคลเหล่านั้นจริง ๆ ชอบจัง เหมือนได้อ่านงานนิยายของชาวต่างชาติเลย ในเรื่องของภาษาที่ใช้ก็เข้ากับตัวละครเข้ากับยุค แต่ครั้งแรกที่เราอ่านเจบทอดีตเลยคื��สตั๊นท์ค่ะ 5555 คำว่า #ออเจ้า คืออัลไล เสิจกูเกิ้ลแทบไม่ทันเลย ถถถ จากแรก ๆ ตอนที่นางเอกย้อนไปยังใช้คำพูดแบบภาษาปัจจุบัน นางก็ค่อยกลมกลืนไปกับการใช้คำโบราณ ซึ่งผู้อ่านอย่างเราก็ชินไปเช่นกัน!!!
.
อ่านจบแล้วว รู้สึกสนุกกกกกมากนะ เราชอบเลย ชอบการดำเนินเรื่องแบบค่อยเป็นค่อยไป เรียนรู้ที่จะอาศัยอยู่กับยุคนั้น การนำเสนอตัวละคร แบบตีความให้มองในหลายแง่มุม ทำให้เราอยากรู้และสนใจมากขึ้นไปอีกค่ะ ความรักพระนางก็แบบค่อยเป็นค่อยไป เป็นความรักแบบสบาย ๆ ไร้ปมให้หน่วงใจ และไร้คนที่เป็นตัวร้ายที่สุดของเรื่องอย่างแท้จริง และสุดท้ายทั้งคู่ก็ได้ครองคู่กันไปทุกภพทุกชาติ
คราวนี้ก็รอชมละครต่อ ชอบแคสนักแสดง ค่อนข้างตรงกับอิมเมจในความคิดเราเลย จะบอกว่าไม่คาดหวังคงจะไม่ใช่5555 แต่ก็ไม่ได้คาดว่าจะตรงเด๊ะตามนิยาย เพราะการตีความของแต่ละคนย่อมไม่เหมือนกัน แค่ไม่ผิดแผกไปจากเดิมมากนัก สำหรับเราคือโอเคหมด//ใจง่ายจริง ๆ แค่เห็นพี่โป๊ปหล่อก็เอียงแล้วววว ถถถถถ
.
.
19.02.18
Wduffsnk
April 11, 2012
เสียงลือ เสียงเล้าอ้าง อันใด พี่เอย
(อ่ะนะ เอาให้เข้าตามท้องเรื่อง)
ได้ยินคำร่ำลือเกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้มานานละค่ะ
แต่เพิ่งได้มีโอกาสอ่าน
เพราะหวังว่ามันอาจจะมีโอกาสลดราคาลงมา50%
แต่ก็ต้องให้ผิดหวังอยู่ทุกคราไป
เพราะนอกจากจะไม่เคยลดแล้ว
มันยังขาดตลาดอยู่พักนึงด้วยซ้ำ
ชอบมาก ๆ ค่ะเรื่องนี้
ให้คะแนนการค้นคว้า นั่นก็เต็ม 5 ดาวแล้วค่ะ
ยังไม่รวมถึงคะแนนพล็อตเรื่อง ผูกเรื่อง ดำเนินเรื่อง
สำหรับเรานั้น ให้เกิน 5 ดาวไปเลย
อ่านแล้วสนุกเพลิดเพลินดี
แม้จะไม่ได้ให้ความรู้สึกอิ่มเอมใจมากนัก
แต่ความสนุกอย่างเดียวก็เหลือ ๆ ละ
ส่วนตัวแล้วเป็นคนอ่อนด้อยเรื่องประวัติศาสตร์สยามประเทศมาก ๆ
แต่อ่านเรื่องนี้ก็ไม่ได้งง หรือ ไม่เข้าใจอะไรส่วนไหน
สอดแทรกความรู้มาให้ ได้อย่างแนบเนียนดี
ไม่ได้ให้ความรู้สึกยัดเยียด
แถมด้วยการแต่งแบบไม่ตัดสินใครผิด ใครถูก
และที่สำคัญเรื่องนี้ไม่มีตัวร้าย (ชอบแบบนี้อ่ะ)
สรุปว่าปลื้มมากค่ะ..
(อ่ะนะ เอาให้เข้าตามท้องเรื่อง)
ได้ยินคำร่ำลือเกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้มานานละค่ะ
แต่เพิ่งได้มีโอกาสอ่าน
เพราะหวังว่ามันอาจจะมีโอกาสลดราคาลงมา50%
แต่ก็ต้องให้ผิดหวังอยู่ทุกคราไป
เพราะนอกจากจะไม่เคยลดแล้ว
มันยังขาดตลาดอยู่พักนึงด้วยซ้ำ
ชอบมาก ๆ ค่ะเรื่องนี้
ให้คะแนนการค้นคว้า นั่นก็เต็ม 5 ดาวแล้วค่ะ
ยังไม่รวมถึงคะแนนพล็อตเรื่อง ผูกเรื่อง ดำเนินเรื่อง
สำหรับเรานั้น ให้เกิน 5 ดาวไปเลย
อ่านแล้วสนุกเพลิดเพลินดี
แม้จะไม่ได้ให้ความรู้สึกอิ่มเอมใจมากนัก
แต่ความสนุกอย่างเดียวก็เหลือ ๆ ละ
ส่วนตัวแล้วเป็นคนอ่อนด้อยเรื่องประวัติศาสตร์สยามประเทศมาก ๆ
แต่อ่านเรื่องนี้ก็ไม่ได้งง หรือ ไม่เข้าใจอะไรส่วนไหน
สอดแทรกความรู้มาให้ ได้อย่างแนบเนียนดี
ไม่ได้ให้ความรู้สึกยัดเยียด
แถมด้วยการแต่งแบบไม่ตัดสินใครผิด ใครถูก
และที่สำคัญเรื่องนี้ไม่มีตัวร้าย (ชอบแบบนี้อ่ะ)
สรุปว่าปลื้มมากค่ะ..
March 9, 2018
ชื่อเรื่อง – บุพเพสันนิวาส
ผู้แต่ง – รอมแพง
ตัวละคร
เกศสุรางค์ (เกด) อายุ 25 ปี, แม่นางการะเกด อายุ 16 ปี ⇒ 20 ปี
หมื่นสุนทรเทวา, ขุนศรีวิสารวาจา, พระศรีวิสารสุนทร, พระยาวิสูตรสาคร (พ่อเดช) อายุ 22 ปี ⇒ 26 ปี
รีวิวหลังอ่าน
จริงๆ ตั้งใจจะอ่านก่อนละครจะมา แต่ก็ได้แต่ดองด๊องดองไป (ผู้เชี่ยวชาญการดองระดับชาติ) เคยอ่านผลงานของรอมแพงแค่เรื่อง “สายลับลิปกรอส” เมื่อนานมาแล้ว พอละครมาเท่านั้นแหละ “บุพเพสันนิวาส” กันทั้งเมือง ฮาาาา ออเจ้ากันไปออเจ้ากันมา จนข้าอยากกินออส่วนไรงี้เลย
นิยายอ่านสนุกมากค่ะ อ่านแล้วหยุดไม่ได้จริงๆ ทำเอาอ่านแซงหน้าหลายๆ เรื่องไป ชอบที่สามารถผูกเรื่องราวตัวละครเข้ากับบุคคลที่มีชื่อในประวัติศาสตร์จริงๆ อ่านแล้วก็ทำเอาอยากจะตามหาเรื่องอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องในยุคสมัยนี้มานั่งอ่านเพิ่มเติมจริงๆ
ความละมุนละไมของเรื่องราวก็พอสมควร มีฉากให้ชวนขำเป็นระยะๆ แต่ก็ไม่ได้พีคอะไรมาก (แต่พอนึกภาพในละครตาม ก็ทำให้ขำได้พอควรเลย) สนุกแต่ก็ยังไม่สุดสำหรับเรา เพราะเรารู้สึกว่ารายละเอียดในส่วนของความรู้สึกนึกคิดของตัวละครยังน้อยเกินไป จนทำให้อ่านๆ ไปก็ไม่ค่อยอินตามตัวละครสักเท่าไร ฉากพระนางนั้นเราก็ยังไม่ค่อยฟินสักเท่าไร หรือเราตายด้าน ฮ่าๆๆ ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน
รวมๆ แล้วคืออ่านแล้วเอาตัวเองออกมาจากการอ่านไม่ได้ ต้องอ่านให้จบอย่างรวดเร็ว แต่ก็มีจุดขัดใจเล็กๆ ในส่วนของรายละเอียดปลีกย่อยพวกความรู้สึกตัวละครมากกว่า ส่วนในแง่ข้อมูลประวัติศาสตร์นั้น ขอยกนิ้วให้คนเขียนเลย ใส่ลงไปได้อย่างพอดิบพอดี และทำให้อ่านแล้วเพลิดเพลินบันเทิงใจมากเลย
ตอนช่วงแรกๆ ที่อ่านไป นี่มีความมึนงงเล็กๆ เหตุเพราะเรานึกภาพละครตามไป แม้จะยังไม่ได้ดูเต็มๆ แต่แม่เปิดดู เราก็เห็นแวบๆ จนเรางงกับตัวเองเฉยๆ ว่า เอ๊ะ ฉากนี้มันมาก่อนหรือมาหลัง เป็นความสับสนของคนที่ดูละครแบบแวบๆ ด้วย และอ่านนิยายไปด้วย 555+
ละครทำเหมือนในนิยายในหลายๆ ส่วน ส่วนที่ไม่เหมือนนั้น เราคิดว่าถ้าเราจะดู เราคงต้องมองหาส่วนที่โอเคและเติมเต็มให้การดูละครนั้นสนุก แล้วส่วนไหนที่เรารู้สึกว่ามากจนเยอะเกินไป เราก็อาจจะข้ามการดูฉากนั้นไป 555+
เรายังเชื่อเสมอว่า การไม่ม่ีตัวร้ายนางอิจฉาตบกันในเรื่อง ก็ทำให้เรื่องนั้นสนุกได้นะ มันเลยทำให้ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าจะมีทำไมพวกฉากตบตีทะเลาะกันรุนแรง แล้วก็ทำตัวไม่เหมาะสมกับกาลเทศะไรงี้ ส่วนการเพิ่มตัวละครนั้น บางตัวละครเพิ่มแล้วก็เป็นสีสันที่สนุกจริงๆ แต่บางตัวละครนั้น ก็ไม่รู้ว่าจะเพิ่มไปให้คนดูรำคาญใจไปทำไมกันนะ
ทั้งบ่นและชมละครในสัดส่วนที่พอๆ กัน 555+ ก็ดีใจนะที่ทำให้เราและหลายๆ คนที่ไม่ได้ดูละครไทยในรอบสิบปี ได้กลับมาดูกัน แล้วก็เป็นกระแสที่ดังมากในจีน แม้กระทั่งเพื่อนชาวไต้หวันที่เรารู้จัก ก็ยังตามดูและสนุกกับการได้ดูและพูดคุยกัน เลยทำให้เราคิดว่า หากกระแสดีแบบนี้ ก็ได้แต่หวังว่าสักวันจะมีละครไทยแบบที่ดูแล้วไม่ขัดหูขัดตาและขัดใจให้ได้ดูกันอีกเยอะๆ ค่ะ
วกกลับมาในส่วนของนิยายดีกว่า เวิ่นเว้อนอกเรื่องไปไกล 555+ นิยายสนุกมากจริงๆ ค่ะ อ่านไปหิวไป อยากกินทั้งบาร์บีคิว มะม่วงน้ำปลาหวาน กุ้งซีฟู้ด หมูกระทะ (นี่อารมณ์เหมือนบาร์บีก้อนมากๆ) ทองหยิบ ทองหยอด ฝอยทอง โอ๊ยยย สารพัดสิ่งที่ทำเอาไม่ควรอ่านในยามค่ำคืน ฮ่าๆๆๆ
ใครยังไม่ได้อ่าน ก็อยากจะแนะให้อ่านจริงๆ นะคะ อ่านไม่ยากเลยค่ะ อ่านแล้วออเจ้าก็จะอยากกินออส่วนเหมือนข้าอย่างแน่นอน #ผิด 555+ เชียร์ให้อ่านกันค่ะ ^^
[สปอยล์]
Start 18.44 น. Wed 7 Mar 2018
End 23.53 น. Thu 8 Mar 2018
Review Date 11.56 น. Fri 9 Mar 2018
ผู้แต่ง – รอมแพง
ตัวละคร
เกศสุรางค์ (เกด) อายุ 25 ปี, แม่นางการะเกด อายุ 16 ปี ⇒ 20 ปี
หมื่นสุนทรเทวา, ขุนศรีวิสารวาจา, พระศรีวิสารสุนทร, พระยาวิสูตรสาคร (พ่อเดช) อายุ 22 ปี ⇒ 26 ปี
รีวิวหลังอ่าน
จริงๆ ตั้งใจจะอ่านก่อนละครจะมา แต่ก็ได้แต่ดองด๊องดองไป (ผู้เชี่ยวชาญการดองระดับชาติ) เคยอ่านผลงานของรอมแพงแค่เรื่อง “สายลับลิปกรอส” เมื่อนานมาแล้ว พอละครมาเท่านั้นแหละ “บุพเพสันนิวาส” กันทั้งเมือง ฮาาาา ออเจ้ากันไปออเจ้ากันมา จนข้าอยากกินออส่วนไรงี้เลย
นิยายอ่านสนุกมากค่ะ อ่านแล้วหยุดไม่ได้จริงๆ ทำเอาอ่านแซงหน้าหลายๆ เรื่องไป ชอบที่สามารถผูกเรื่องราวตัวละครเข้ากับบุคคลที่มีชื่อในประวัติศาสตร์จริงๆ อ่านแล้วก็ทำเอาอยากจะตามหาเรื่องอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องในยุคสมัยนี้มานั่งอ่านเพิ่มเติมจริงๆ
ความละมุนละไมของเรื่องราวก็พอสมควร มีฉากให้ชวนขำเป็นระยะๆ แต่ก็ไม่ได้พีคอะไรมาก (แต่พอนึกภาพในละครตาม ก็ทำให้ขำได้พอควรเลย) สนุกแต่ก็ยังไม่สุดสำหรับเรา เพราะเรารู้สึกว่ารายละเอียดในส่วนของความรู้สึกนึกคิดของตัวละครยังน้อยเกินไป จนทำให้อ่านๆ ไปก็ไม่ค่อยอินตามตัวละครสักเท่าไร ฉากพระนางนั้นเราก็ยังไม่ค่อยฟินสักเท่าไร หรือเราตายด้าน ฮ่าๆๆ ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน
รวมๆ แล้วคืออ่านแล้วเอาตัวเองออกมาจากการอ่านไม่ได้ ต้องอ่านให้จบอย่างรวดเร็ว แต่ก็มีจุดขัดใจเล็กๆ ในส่วนของรายละเอียดปลีกย่อยพวกความรู้สึกตัวละครมากกว่า ส่วนในแง่ข้อมูลประวัติศาสตร์นั้น ขอยกนิ้วให้คนเขียนเลย ใส่ลงไปได้อย่างพอดิบพอดี และทำให้อ่านแล้วเพลิดเพลินบันเทิงใจมากเลย
ตอนช่วงแรกๆ ที่อ่านไป นี่มีความมึนงงเล็กๆ เหตุเพราะเรานึกภาพละครตามไป แม้จะยังไม่ได้ดูเต็มๆ แต่แม่เปิดดู เราก็เห็นแวบๆ จนเรางงกับตัวเองเฉยๆ ว่า เอ๊ะ ฉากนี้มันมาก่อนหรือมาหลัง เป็นความสับสนของคนที่ดูละครแบบแวบๆ ด้วย และอ่านนิยายไปด้วย 555+
ละครทำเหมือนในนิยายในหลายๆ ส่วน ส่วนที่ไม่เหมือนนั้น เราคิดว่าถ้าเราจะดู เราคงต้องมองหาส่วนที่โอเคและเติมเต็มให้การดูละครนั้นสนุก แล้วส่วนไหนที่เรารู้สึกว่ามากจนเยอะเกินไป เราก็อาจจะข้ามการดูฉากนั้นไป 555+
เรายังเชื่อเสมอว่า การไม่ม่ีตัวร้ายนางอิจฉาตบกันในเรื่อง ก็ทำให้เรื่องนั้นสนุกได้นะ มันเลยทำให้ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าจะมีทำไมพวกฉากตบตีทะเลาะกันรุนแรง แล้วก็ทำตัวไม่เหมาะสมกับกาลเทศะไรงี้ ส่วนการเพิ่มตัวละครนั้น บางตัวละครเพิ่มแล้วก็เป็นสีสันที่สนุกจริงๆ แต่บางตัวละครนั้น ก็ไม่รู้ว่าจะเพิ่มไปให้คนดูรำคาญใจไปทำไมกันนะ
ทั้งบ่นและชมละครในสัดส่วนที่พอๆ กัน 555+ ก็ดีใจนะที่ทำให้เราและหลายๆ คนที่ไม่ได้ดูละครไทยในรอบสิบปี ได้กลับมาดูกัน แล้วก็เป็นกระแสที่ดังมากในจีน แม้กระทั่งเพื่อนชาวไต้หวันที่เรารู้จัก ก็ยังตามดูและสนุกกับการได้ดูและพูดคุยกัน เลยทำให้เราคิดว่า หากกระแสดีแบบนี้ ก็ได้แต่หวังว่าสักวันจะมีละครไทยแบบที่ดูแล้วไม่ขัดหูขัดตาและขัดใจให้ได้ดูกันอีกเยอะๆ ค่ะ
วกกลับมาในส่วนของนิยายดีกว่า เวิ่นเว้อนอกเรื่องไปไกล 555+ นิยายสนุกมากจริงๆ ค่ะ อ่านไปหิวไป อยากกินทั้งบาร์บีคิว มะม่วงน้ำปลาหวาน กุ้งซีฟู้ด หมูกระทะ (นี่อารมณ์เหมือนบาร์บีก้อนมากๆ) ทองหยิบ ทองหยอด ฝอยทอง โอ๊ยยย สารพัดสิ่งที่ทำเอาไม่ควรอ่านในยามค่ำคืน ฮ่าๆๆๆ
ใครยังไม่ได้อ่าน ก็อยากจะแนะให้อ่านจริงๆ นะคะ อ่านไม่ยากเลยค่ะ อ่านแล้วออเจ้าก็จะอยากกินออส่วนเหมือนข้าอย่างแน่นอน #ผิด 555+ เชียร์ให้อ่านกันค่ะ ^^
[สปอยล์]
Start 18.44 น. Wed 7 Mar 2018
End 23.53 น. Thu 8 Mar 2018
Review Date 11.56 น. Fri 9 Mar 2018
October 28, 2015
เรื่องนี้ได้ยินมานานแล้วว่าสนุก ... เห็นตัวเลขพิมพ์ซ้ำแล้วตาโตเลยค่ะ
เรื่องนี้นางเอกข้ามเวลาย้อนอดีตไปสมัยสมเด็จพระนารายณ์ สมัยกรุงศรีอยุธยา เนื้อเรื่องอิงประวัติศาสตร์ ซึ่งเขียนออกมาได้น่าสนใจ ได้ความรู้ (ที่เคยเรียนมานานและลืมไปหมดแล้ว) และได้ความสนุกจากอาการ รั่ว ๆ ของนางเอก ภาษาที่ใช้บรรยายมีภาษาไทยโบราณที่ใช้ในสมัยนั้น ปนๆกันไปกับภาษาที่เกิดจากความคิดของนางเอกที่ไปจากยุคปัจจุบัน ทำให้โดยรวมแล้วอ่านง่าย และเรื่องก็มีสีสันขึ้นมามากจากความคิดแบบไม่เหมือนใครของนางเอก
.
.
แอบอิจฉาเกศสุรางค์มาก ที่ตอนแรกอ้วนมาก พอย้อนอดีตไปปุ๊บ ...นางสวยค่ะ ผอมสวยจนโลกตะลึง .... ทำไงจะได้ย้อนไปแบบนี้มั่งเนี่ย
.
.
เป็นเรื่องที่อ่านสนุกค่ะ แม้จะมีบางช่วงที่มันเอื่อยๆไปหน่อย แต่ก็คงเป็นเพราะไทม์ไลน์ของเรื่องที่วางไว้ผูกโยงกับเหตุการณ์จริงในประวัติศาสตร์ เลยทำให้เล่นได้ไม่เต็มที่ แต่โดยรวมก็ชอบเลยค่ะ
เรื่องนี้นางเอกข้ามเวลาย้อนอดีตไปสมัยสมเด็จพระนารายณ์ สมัยกรุงศรีอยุธยา เนื้อเรื่องอิงประวัติศาสตร์ ซึ่งเขียนออกมาได้น่าสนใจ ได้ความรู้ (ที่เคยเรียนมานานและลืมไปหมดแล้ว) และได้ความสนุกจากอาการ รั่ว ๆ ของนางเอก ภาษาที่ใช้บรรยายมีภาษาไทยโบราณที่ใช้ในสมัยนั้น ปนๆกันไปกับภาษาที่เกิดจากความคิดของนางเอกที่ไปจากยุคปัจจุบัน ทำให้โดยรวมแล้วอ่านง่าย และเรื่องก็มีสีสันขึ้นมามากจากความคิดแบบไม่เหมือนใครของนางเอก
.
.
แอบอิจฉาเกศสุรางค์มาก ที่ตอนแรกอ้วนมาก พอย้อนอดีตไปปุ๊บ ...นางสวยค่ะ ผอมสวยจนโลกตะลึง .... ทำไงจะได้ย้อนไปแบบนี้มั่งเนี่ย
.
.
เป็นเรื่องที่อ่านสนุกค่ะ แม้จะมีบางช่วงที่มันเอื่อยๆไปหน่อย แต่ก็คงเป็นเพราะไทม์ไลน์ของเรื่องที่วางไว้ผูกโยงกับเหตุการณ์จริงในประวัติศาสตร์ เลยทำให้เล่นได้ไม่เต็มที่ แต่โดยรวมก็ชอบเลยค่ะ
March 3, 2018
อ่านแล้วก็พาลให้เข้าใจว่าคำว่า "ติดหนึบ" เป็นเยี่ยงไร ตลอดเพลาสองสามวันมานี้ ไม่ว่าข้าจะอยู่บนรถ ทานข้าว ไปเว็จ หรือแม้แต่เพลางาน (อุ้ย) ข้าก็หาได้ละสายตาจากหนังสือเล่มนี้ไม่ เหตุด้วยเนื่องมันสนุกมาก และอันตัวข้าเป็นผู้มิใคร่จะใส่ใจประวัติศาสตร์ ร่ำเรียนเท่าใดก็ลืมไปหมดสิ้น หนังสือเล่มนี้ราวกับมีมนตร์ทำให้ข้าหลงรักประวัติศาสตร์สยามแต่กาลก่อน หลงรักธรรมเนียม ประพฤติปฏิบัติแบบไทยๆ ตลาด เครื่องหอม นู่นนี่ ที่บรรยายในหนังสือเล่มนี้พาลให้รู้สึกว่ามีเสน่ห์น่าหลงใหลไปเสียหมด
อันความรักของพระ-นางเอง แม้จักแฟนตาซีโลดโผนประหนึ่งหนังช่องเจ็ดไปบ้าง แต่ข้าอ่านแล้วขวยเขินยิ่ง ฟินไปทุกสิ่งอย่างที่คุณพี่และแม่การะเกดทำ
หนังสือเล่มนี้จะดีกว่านี้หากว่าสำนวนการเขียนจักบรรยายได้ละเอียดถึงใจกว่านี้ ข้ารู้สึกว่าสำนวนยังขาดๆหายๆ โดยเฉพาะช่วงแรกๆของเรื่อง บรรยายไวไปไวราวกับบทละคร หากมีรายละเอียด ที่มาที่ไป และความรู้สึกนึกคิดของตัวละครมากกว่านี้ก็คงดี
อันความรักของพระ-นางเอง แม้จักแฟนตาซีโลดโผนประหนึ่งหนังช่องเจ็ดไปบ้าง แต่ข้าอ่านแล้วขวยเขินยิ่ง ฟินไปทุกสิ่งอย่างที่คุณพี่และแม่การะเกดทำ
หนังสือเล่มนี้จะดีกว่านี้หากว่าสำนวนการเขียนจักบรรยายได้ละเอียดถึงใจกว่านี้ ข้ารู้สึกว่าสำนวนยังขาดๆหายๆ โดยเฉพาะช่วงแรกๆของเรื่อง บรรยายไวไปไวราวกับบทละคร หากมีรายละเอียด ที่มาที่ไป และความรู้สึกนึกคิดของตัวละครมากกว่านี้ก็คงดี
June 26, 2020
ละครสนุก นิยายก็สนุก
ตอนแรกเราไม่คิดว่านิยายจะสนุกขนาดนี้ เป็นอะไรที่ผิดคาดมาก
เราซื้อมาตั้งแต่ละครกำลังฉาย ไม่��ด้แตะเลย จนมาช่วงนี้เบื่อๆอยากเปลี่ยนมู้ด เลยมาอ่านนิยายเชิงประวัติศาสตร์
พอเริ่มอ่านหน้าแรกก็หยุดไม่ได้! ราวกับโดนมนต์กฤษณะกาลีดึงดูด
ต้องบอกว่าแรกๆงงกับศัพท์สมัยโบราณหน่อยๆ และดีเทลประวัติศาสตร์ที่ไม่เคยอยู่ในหัว
แต่พลอตเรื่องทุกอย่างคือสมเหตุสมผล แทบไม่มีข้อกังขาใดๆ
บทพูดในละครส่วนมากก็ใช้จากในนิยาย ทำให้รู้สึกคุ้นเคยได้ไม่ยาก
จะมีเพิ่มบทบาทของสาวใช้เช่น แม่ปริก และในละคร เพิ่มฉากบางฉากขึ้นมา
นับถือคนเขียนที่ต้องหาข้อมูลทางประวัติศาสตร์มารองรับกับพลอตนิยายเลยค่ะ
และนับถือผู้กำกับละครมาก ที่เติมสิ่งที่ขาดหายในนิยายให้เราอินจัดกันทั้งบ้านทั้งเมือง
อ่านบุพเพสันนิวาสจบ อยากออเดอร์ภาคสอง 'พรหมลิขิต'มาอ่านต่อเลยค่ะ
จะอ่านต่อไม่รอแล้วนะ
ตอนแรกเราไม่คิดว่านิยายจะสนุกขนาดนี้ เป็นอะไรที่ผิดคาดมาก
เราซื้อมาตั้งแต่ละครกำลังฉาย ไม่��ด้แตะเลย จนมาช่วงนี้เบื่อๆอยากเปลี่ยนมู้ด เลยมาอ่านนิยายเชิงประวัติศาสตร์
พอเริ่มอ่านหน้าแรกก็หยุดไม่ได้! ราวกับโดนมนต์กฤษณะกาลีดึงดูด
ต้องบอกว่าแรกๆงงกับศัพท์สมัยโบราณหน่อยๆ และดีเทลประวัติศาสตร์ที่ไม่เคยอยู่ในหัว
แต่พลอตเรื่องทุกอย่างคือสมเหตุสมผล แทบไม่มีข้อกังขาใดๆ
บทพูดในละครส่วนมากก็ใช้จากในนิยาย ทำให้รู้สึกคุ้นเคยได้ไม่ยาก
จะมีเพิ่มบทบาทของสาวใช้เช่น แม่ปริก และในละคร เพิ่มฉากบางฉากขึ้นมา
นับถือคนเขียนที่ต้องหาข้อมูลทางประวัติศาสตร์มารองรับกับพลอตนิยายเลยค่ะ
และนับถือผู้กำกับละครมาก ที่เติมสิ่งที่ขาดหายในนิยายให้เราอินจัดกันทั้งบ้านทั้งเมือง
อ่านบุพเพสันนิวาสจบ อยากออเดอร์ภาคสอง 'พรหมลิขิต'มาอ่านต่อเลยค่ะ
จะอ่านต่อไม่รอแล้วนะ
March 16, 2018
เป็นครั้งที่ 3 แล้วสำหรับการหยิบอ่านเรื่องนี้โดยที่ 2 ครั้งแรกนั้นจำไม่ได้ว่าเมื่อไหร่ที่ได้อ่านแต่รู้ว่ามันนานมากเลยค่ะที่เราอ่านแล้วและก็บอกได้ว่ารักเรื่องนี้เลยจนต้องออกปากให้แม่แล้วก็เพื่อนอีกคนหยิบยืมแบ่งปันความสนุกกันอ่าน มาครั้งนี้ก็เพราะกระแส ออเจ้า นี่ล่ะค่ะที่ทำให้ต้องหยิบมาอ่านกันอีกรอบโดยที่ไม่ต้องขุดคุ้ยกันมากนักเพราะตั้งหนังสือของรอมแพงวางอยางเรียบร้อยบนชั้นรอการหยิบจับที่สุดแสนจะง่ายดาย
สารภาพว่าแม้จะอ่านเป็นครั้งที่สามแล้วแต่ก็ได้อารมณ์เหมือนไม่เคยอ่านเรื่องนี้มาก่อนเพราะจำได้แค่ว่าเรารู้สึกสนุกกับหนังสือแต่รายละเอียดกลับจำไม่ได้แน่นอน แต่ครั้งนี้มีเพิ่มอีกหน่อยคือตัวละครพี่หมื่นกับน้องการะเกดนั้นมันเด่นชัดมากเพราะมันหลุดไปไหนไม่ได้นอกจากเบลล่าราณีแล้วก็โป๊ปมาอ่านรอบนี้เหมือนได้เปิดใจอีกหลายๆ เรื่องรวมๆ แล้วมันก็คือความสนุกสนานดีเรียกว่าอ่านเพลินเกินกว่าจะหยุดฉับได้ก็เลยอ่านต่อได้เรื่อยๆ แบบยังคงสนุกเหมือนเคยแบบเก็บรายละเอียดมาเต็มๆ
เนื่องด้วยตัวเองเป็นคนที่มีความรู้เรื่องประวัติศาสตร์แบบอ่อนด้อย การมาอ่านเรื่องนี้เลยเหมือนทำให้เราอยากต่อยอดการรู้จักประวัติศาสตร์ของเราเพิ่มมากขึ้นนะ อย่างน้อยๆ การที่นางเอกได้หลุดเข้าไปยังอดีตที่มีบุคคลสำคัญของประวัติศาสตร์ชาติไทยหลายพระองค์และชื่อก็คุ้นหูกันบ้างมันก็ทำให้เราอยากอ่านเรื่องราวของแต่ละท่านในยุคนั้นๆ แบบแตกยอดไปอีก ซึ่งจะว่าไปแล้วคนเขียนก็คงพยายามหาข้อมูลมามากมายในการเขียนเรื่องนี้ให้ดีที่สุด สิ่งหนึ่งที่มันต้องผสมผสานกันให้ได้เกี่ยวกับเรื่องราวประวัติศาสตร์กับความบันเทิงมันก็ต้องมีควบคู่กันไปเรียกว่าต้องเกลี่ยกันให้พอดีซึ่งเรื่องนี้ก็นับว่าดีนะคะเพราะว่าข้อมูลก็ไม่ได้ยัดเยียดอะไรนัก ก่อนเรารีวิวก็ได้อ่านบุคคลที่เรียนมาเกี่ยวกับทางประวัติศาสตร์ก็ออกมาพูดถึงความเป็นจริงในเรื่องนั้นนี้ที่เกิดขึ้นว่าบางส่วนก็ไม่จริงหรือว่าผิดบ้างแน่นอนว่าถ้ามันผิดการที่จะออกมาบอกเล่าแก้ไขเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องดีต่อคนอื่นๆ มากมายและให้ดีสุดเลยก็คือบอกแล้วคนอ่านที่สนใจจะได้ไปอ่านตามต่ออีกนั่นหมายถึงมันเป็นผลดีของการดูละคร อ่านนิยายแล้วไปตามต่อในข้อมูลที่มันเป็นเรื่องจริงเพิ่มเติมก็ถือว่ามันเป็นส่วนผสมที่กำลังดีต่อการเสพความบันเทิงที่เคลือบสาระในยามนี้นะคะ
สำหรับแล้วเรื่องนี้ถือว่าพล็อตและการบอกเล่าเรื่องราวถือว่าเป็นอะไรที่เพลิดเพลินเอาเรื่อง เพราะอ่านแล้วอ่านอีกได้และจะว่าไปก็ถือว่าเรื่องนี้ล้ำอยู่อย่างคือ เป็นแนวเรืองย้อนยุคที่เขียนมานานนมเขียนมานานก่อนตัวเองจะอ่านแนวจีนย้อนยุคกกลับไปอดีตที่เราอ่านกันจนเกร่อในยุคนี้ จะเรียกว่าเปิดโลกของการย้อนอดีตในแง่ของการเป็นนิยายบันเทิงเลยก็ว่าได้ค่ะ และคิดว่าก็เป็นหนึ่งหนังสือที่ไม่มากนักที่ทำให้เรารู้สึกว่าก็อ่านแล้วต่อยอดให้ได้กับความรู้ของประวัติศาสตร์ไทยได้ดีเลยทีเดียว และสิ่งหนึ่งที่ทำให้เรายอมใจกับการอ่านแนวไทยๆ อย่างนี้ยิ่งทำให้เรารู้ว่าการสร้างบ้านสร้างเมืองอยู่มาเป็นไทยได้เช่นนี้มันไม่ได้มีได้ง่ายๆ เลย แต่ละยุคแต่ละสมัยมีอะไรต่างกันไปตามวันเวลาแต่สิ่งหนึ่งที่ยังคงอยู่เลยคือ ถ้าเจ้าคนนายคนปกครองบ้านเมืองอย่างไร้ธรรมะในหัวใจบ้านเมืองจะอยู่อย่างร่มเย็นได้อย่างไร
สารภาพว่าแม้จะอ่านเป็นครั้งที่สามแล้วแต่ก็ได้อารมณ์เหมือนไม่เคยอ่านเรื่องนี้มาก่อนเพราะจำได้แค่ว่าเรารู้สึกสนุกกับหนังสือแต่รายละเอียดกลับจำไม่ได้แน่นอน แต่ครั้งนี้มีเพิ่มอีกหน่อยคือตัวละครพี่หมื่นกับน้องการะเกดนั้นมันเด่นชัดมากเพราะมันหลุดไปไหนไม่ได้นอกจากเบลล่าราณีแล้วก็โป๊ปมาอ่านรอบนี้เหมือนได้เปิดใจอีกหลายๆ เรื่องรวมๆ แล้วมันก็คือความสนุกสนานดีเรียกว่าอ่านเพลินเกินกว่าจะหยุดฉับได้ก็เลยอ่านต่อได้เรื่อยๆ แบบยังคงสนุกเหมือนเคยแบบเก็บรายละเอียดมาเต็มๆ
เนื่องด้วยตัวเองเป็นคนที่มีความรู้เรื่องประวัติศาสตร์แบบอ่อนด้อย การมาอ่านเรื่องนี้เลยเหมือนทำให้เราอยากต่อยอดการรู้จักประวัติศาสตร์ของเราเพิ่มมากขึ้นนะ อย่างน้อยๆ การที่นางเอกได้หลุดเข้าไปยังอดีตที่มีบุคคลสำคัญของประวัติศาสตร์ชาติไทยหลายพระองค์และชื่อก็คุ้นหูกันบ้างมันก็ทำให้เราอยากอ่านเรื่องราวของแต่ละท่านในยุคนั้นๆ แบบแตกยอดไปอีก ซึ่งจะว่าไปแล้วคนเขียนก็คงพยายามหาข้อมูลมามากมายในการเขียนเรื่องนี้ให้ดีที่สุด สิ่งหนึ่งที่มันต้องผสมผสานกันให้ได้เกี่ยวกับเรื่องราวประวัติศาสตร์กับความบันเทิงมันก็ต้องมีควบคู่กันไปเรียกว่าต้องเกลี่ยกันให้พอดีซึ่งเรื่องนี้ก็นับว่าดีนะคะเพราะว่าข้อมูลก็ไม่ได้ยัดเยียดอะไรนัก ก่อนเรารีวิวก็ได้อ่านบุคคลที่เรียนมาเกี่ยวกับทางประวัติศาสตร์ก็ออกมาพูดถึงความเป็นจริงในเรื่องนั้นนี้ที่เกิดขึ้นว่าบางส่วนก็ไม่จริงหรือว่าผิดบ้างแน่นอนว่าถ้ามันผิดการที่จะออกมาบอกเล่าแก้ไขเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องดีต่อคนอื่นๆ มากมายและให้ดีสุดเลยก็คือบอกแล้วคนอ่านที่สนใจจะได้ไปอ่านตามต่ออีกนั่นหมายถึงมันเป็นผลดีของการดูละคร อ่านนิยายแล้วไปตามต่อในข้อมูลที่มันเป็นเรื่องจริงเพิ่มเติมก็ถือว่ามันเป็นส่วนผสมที่กำลังดีต่อการเสพความบันเทิงที่เคลือบสาระในยามนี้นะคะ
สำหรับแล้วเรื่องนี้ถือว่าพล็อตและการบอกเล่าเรื่องราวถือว่าเป็นอะไรที่เพลิดเพลินเอาเรื่อง เพราะอ่านแล้วอ่านอีกได้และจะว่าไปก็ถือว่าเรื่องนี้ล้ำอยู่อย่างคือ เป็นแนวเรืองย้อนยุคที่เขียนมานานนมเขียนมานานก่อนตัวเองจะอ่านแนวจีนย้อนยุคกกลับไปอดีตที่เราอ่านกันจนเกร่อในยุคนี้ จะเรียกว่าเปิดโลกของการย้อนอดีตในแง่ของการเป็นนิยายบันเทิงเลยก็ว่าได้ค่ะ และคิดว่าก็เป็นหนึ่งหนังสือที่ไม่มากนักที่ทำให้เรารู้สึกว่าก็อ่านแล้วต่อยอดให้ได้กับความรู้ของประวัติศาสตร์ไทยได้ดีเลยทีเดียว และสิ่งหนึ่งที่ทำให้เรายอมใจกับการอ่านแนวไทยๆ อย่างนี้ยิ่งทำให้เรารู้ว่าการสร้างบ้านสร้างเมืองอยู่มาเป็นไทยได้เช่นนี้มันไม่ได้มีได้ง่ายๆ เลย แต่ละยุคแต่ละสมัยมีอะไรต่างกันไปตามวันเวลาแต่สิ่งหนึ่งที่ยังคงอยู่เลยคือ ถ้าเจ้าคนนายคนปกครองบ้านเมืองอย่างไร้ธรรมะในหัวใจบ้านเมืองจะอยู่อย่างร่มเย็นได้อย่างไร
March 12, 2018
ตามมาอ่าน เพราะเห็นตัวอย่างละครแล้วรู้สึกว่าพล็อตน่าสนใจ ยิ่งดูฉากคัทหลายๆ ฉากยิ่งรู้สึกว่าน่าอ่าน (ยังไม่ได้ดูเต็มๆ)
และยิ่งช่วงนี้ (ต้องเรียกว่าหลายปีมานี้จะถูกกว่า555) สนใจพล็อตข้ามภพข้ามชาติเป็นพิเศษ แต่ข้ามภพของไทยนอกจากสองสามเรื่องที่เคยอ่านแล้วก็ไม่เห็นมีเรื่องไหนอีก เพิ่งเคยเห็นเรื่องนี้ก็คงเป็นเพราะตีพิมพ์มานานแล้วด้วยแหละมั้ง?
เราไม่ได้ดูละครมานานหลายปีแล้ว ละครเรื่องนี้น่าสนุกขนาดนี้แน่นอนว่าคาดหวังนิยายไว้สนุกยิ่งกว่า เพราะส่วนใหญ่จะเป็นละครที่ทำได้ไม่สุด ไม่เท่าหนังสือ แต่สำหรับเรื่องนี้...อืม นับว่าเป็นกรณียกเว้นเรื่องหนึ่ง
พล็อตเรื่องคือนางเอกข้ามภพข้ามชาติกลับไปสมัยอยุธยา เข้าร่างตัวร้ายแห่งยุคและแน่นอนว่าพระเอกเกลียด สูตรสำเร็จก็จะรักกันภายหลัง ไม่มีอะไรผิดแผกไป ส่วนที่น่าสนใจอยู่ที่การดำเนินเรื่อง ซึ่ง...ก็ไม่ได้สนุกขนาดนั้น..
อย่างแรก นิสัยของนางเอก การพูดการจา เราว่าประหลาดตั้งแต่ตอนพบแม่หญิงการะเกดในโลกสีเทาแล้ว ยิ่งพอทะลุมิติเข้าร่างก็ยิ่งเห็นชัดว่าแปลก นิสัยช่างสงสัยช่างสอดรู้สอดเห็นเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ เพราะนางเอกเรียนสาขาประวัติศาสตร์ และยิ้งได้เห็นสิ่งที่เคยรุ่งเรืองในอดีต ต่อให้ไม่ได้สนใจประวัติศาสตร์ก็ต้องอยากเห็นกันอยู่ดี
ในนิยาย นางเอกเป็นคนดีที่รักบ่าวรักการทำดีก็ใช่ แต่สำหรับเราคิดว่าบางเรื่องนางทำตัวโง่ๆ เช่น ตอนอยากไปดูซ่อง เอิ่ม เอาจริงๆ นะ แค่สมัยนี้การไปสถานที่อย่างนั้นยังถูกมองไม่ดีเลย แล้วในสมัยที่ผู้หญิงต้องอยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือน เป็นกุลสตรีที่ดีงามขนาดนั้น คนเค้าจะมองยังไงไม่ต้องบอกก็รู้
ทำตัวเอาแต่ใจตัวเองจนเดือดร้อนคนอื่นกันไปหมด ยิ่งตอนที่พรางตัวแอบฟังแผนการร้ายของฟอลคอนแล้วถูกยิงมา...อันนี้ก็คือแส่หาเรื่อง ทำตัวอวดเก่งหรือเปล่า ตัวเองซุกซนมาตลอดเรื่องพระเอกเอากริชจ่อคอหน่อยเดียวกลายเป็นเรียบร้อยขึ้นมาเฉย
พูดถึงพระเอกเอากริชจี้คอ เป็นตอนที่อ่านแล้วมองบนมาก...ทำไปทำไมอะ เอาตัวเองมาเป็นข้อต่อรองแบบโง่ๆ พระเอกก็ดูเหมือนจะฉลาดนะ พอทำแบบนี้คือพัง..
ความรักระหว่างพระนางคลุมเครือมากกก เหมือนเริ่มตอนไหนไม่รู้ อยู่ๆ คุณพี่ก็ใจดีด้วย พาไปเที่ยว เห็นว่านางเอกเปลี่ยนไปก็สนใจขึ้นมา ส่วนนางเอก ตอนที่รู้ว่าเรืองฤทธิ์กับคุณพี่เป็นคนเดียวกันก็รวมความรักอะไรนั่น คือ ความรักกับเรืองฤทธิ์นี่ไม่เคยได้พูดถึงเลยนะตั้งแต่ย้อนอดีตมา55555555 บอกว่าพอมาอยู่นี่ก็ไม่ค่อยคิดถึงบ้างล่ะ เพราะร่างแม่การะเกดรักคุณพี่บ้างล่ะ อะไรก็ไม่รู้ อยู่ๆ พอรู้ว่าเป็นคนเดียวกันก็รักมากขึ้นมาเฉย รักกันแบบงงๆ
คือความรักของพระเอกสัมผัสจุดบ่มเพาะไม่ได้เลย อ���านแล้วไม่อินว่าทำไมถึงรักกันทุกภพชาติ ทำไมบุพเพสันนิวาสผูกชะตากันไว้ เหมือนแค่โยนมาว่า อืม รักกันนะ จบ...
ตัวละครเด่นๆ ในเรื่อง จริงๆ คิดว่าเป็นแม่หญิงจันทร์วาด แต่ก็ไม่ เรียกได้ว่าเป็นแค่ตัวประกอบ ที่เด่นจริงๆ น่าจะเป็นแม่มะลิกับฟอลคอน ซึ่งของคู่นี้ก็มีเรื่องที่ไม่ชอบใจอีกเหมือนกัน
ไม่ใช่เรื่องของความรัก เพราะพล็อตความรักของคู่นี้ก็...เข้าใจ��ด้ แต่เป็นการกระทำของฟอลคอนเราไม่ชอบใจ ก็เรื่องใช้กำลังข่มเหงนั่นแหละ จะอะไรอีก 555 เราไม่รู้ว่าเป็นเพราะเคยอ่านการ์ตูนของคู่นี้มาก่อนหรือเปล่า เลยรู้สึกไม่ค่อยชอบใจกับความยัดเยียดตัวร้ายให้ฟอลคอน ทั้งในด้านการเมือง และด้านครอบครัว รู้สึกมันไม่สมจริงไป ไม่อิน
แล้วแม่มะลิ ตอนแรกรักพระเอก ไปอยู่กับฟอลคอนลูกสองก็ยังรักพระเอก ฟอลคอนปล้ำลูกเลี้ยง (ซึ่งก็สมยอมไปอีก เอ้า) ตัวเองรับไม่ได้หนีมา แล้วแม่การะเกดก็ว่า อ้าว รักฟอลคอนไปแล้วนี่ นางก็ไม่ได้ตอบอะไร คิดว่าคงมีความผูกพัน ปรากฏตอนฟอลคอนจะตาย...กลายเป็นว่าไม่เคยรักซะงั้น แค่สัญญาว่าจะมีฟอลคอนเป็นสามีคนเดียวในชีวิต ตกลงรักหรือไม่รัก ทำไมย้อนแย้ง
เรื่องที่ไม่ให้เจอลูกอีก อยากให้ลูกได้จดจำภาพลักษณ์ดีๆ เอาไว้ คุณคะ นั่นพ่อของลูกกำลังจะตายและขอดูหน้าลูกเป็นครั้งสุดท้าย ยังจะมาห่วงภาพลักษณ์อะไรกันอีก ไม่รักก็ไม่บังคับไม่ได้ว่าอะไร แต่แบบนี้ก็เกินไปหรือเปล่า
นอกจากเนื้อเรื่อง เราก็รู้สึกว่าสำนวนภาษาบรรยายได้ไม่ดีเท่าไหร่ รู้สึกว่ามันห้วนไป เล่าเหตุการณ์เป็นฉากๆ เกินไป รายละเอียดไม่ค่อยมี ไม่รู้เป็นเพราะเรื่องนี้ด้วยหรือเปล่าที่เราสัมผัสความรักพระนางไม่ได้ หรือได้ไม่ลึกซึ้ง กับพวกคำที่นางเอกใช้อย่าง 'อีตาบ้า' เนี่ย...อืม ตั้งแต่เลิกอ่านแจ่มใสก็จำไม่ได้แล้วว่าเห็นครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่
ตอนจบ ที่มีการบอกกล่าวถึงลูกทั้งสี่คนของพระนาง เราไม่ชอบที่ทั้งคู่รักลูกไม่เท่ากัน นางเอกรักลูกชายแฝดมากกว่า เพราะเหมือนพ่อ ส่วนพระเอกรักลูกสาวคนเล็กมากกว่า เพราะเหมือนแม่ อ่าว...แล้วลูกสาวคนโตล่ะ อ๋อ ก็ย่ารักมากกว่าแล้วไง คืออ่านแล้วแบบ ว้อท? เออ เอาไงก็เอา
เรื่องที่ชอบในเรื่อง คือกลอน ซึ่งแต่งออกมาได้ไพเราะมาก อ่านแล้วรู้สึกว่า เออ เนี่ย เก่งจัง ใช้คำไพเราะมาก อ่านแล้วประทับใจ กับอีกเรื่องคือข้อมูลประวัติศาสตร์ อย่างการใช้คำ พวก ออเจ้า เว็จ อะไรพวกนี้ รู้สึกว่าทำการบ้านมาดี ส่วนเรื่องเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์...อันนี้ ก็...ไม่รู้สิ ไม่รู้ว่าทำไมนะ แต่ไม่ชอบตอนนางเอกพูดเรื่องทศพิศราชธรรมอะไรสักเท่าไหร่ อ่านแล้วยิ้มแห้งใส่ พวกตอนนางเอกอยู่กับชีปะขาวก็ด้วย ที่บอกความคิดของตัวเองไปแล้วทุกคนชื่นชมนั่น รู้สึก...ขอโทษที่ต้องใช้คำนี้ แต่ไม่รู้ว่าถ้าไม่ใช่คำนี้จะใช้คำว่าอะไร คือรู้สึกว่าเสนอหน้ามาก อะไรของเธอ... ที่สำคัญคือความคิดที่เสนอไปไม่ได้ล้ำเลิศคาดไม่ถึงอะไรเลย พวกขุนนางหรือพวกลูกศิษย์ที่นั่งอยู่ตรงนั้นสมควรคิดกันได้หมด..
อ้อ อีกอย่างที่ชอบ คือ ฉากที่พระเอกขอสิ่งของแทนใจอนจะไปฝรั่งเศสแล้วนางเอกให้หมอนนุ่มนิ่มไป555555 อันนี้ชอบ รู้สึกว่าน่ารักดี ยิ่งตอนหลังพระเอกอุ้มหมอนกลับบ้านแล้วบอกนางเอกว่าไม่ได้ไปมีเมียฝรั่งที่ไหนตามมาก็ชอบ ตลก5555 อ่านแล้วอมยิ้ม บวกกับตอนม้าน้ำอีกที ตอนที่นางเอกบอกว่าถ้าจะรักกันทุกชาติคงต้องลำบากหน่อย เพราะชาติหน้าวางแผนจะไปเกิดเป็นม้าน้ำ555
สรุป โดยรวม ก็อ่านได้ ไปทางน่าเบื่อหน่อยๆ คงไม่คิดจะหยิบมาอ่านซ้ำเร็วๆ นี้ ถ้าสักอีกหลายๆ ปีไม่มีอะไรทำก็ค่อยว่ากัน..
เพื่อนเราที่อ่านนิยายและดูหนังไปด้วยเองก็คิดแบบเราว่าละครสนุกกว่า นิยายไม่เท่าไหร่ เพราะงั้นพอเข้ามาเขียนบันทึกนี่ถึงได้ค่อนข้างแปลกใจที่คนชอบกันเยอะ เสียดายที่คาดหวังไว้มากเกินไป แต่สำหรับคนอื่นก็คงไม่มั้ง เห็นได้คะแนนสูงขนาดนี้ คงเป็นเรื่องของถูกจริตหรือไม่ถูกนั่นแหละ
และยิ่งช่วงนี้ (ต้องเรียกว่าหลายปีมานี้จะถูกกว่า555) สนใจพล็อตข้ามภพข้ามชาติเป็นพิเศษ แต่ข้ามภพของไทยนอกจากสองสามเรื่องที่เคยอ่านแล้วก็ไม่เห็นมีเรื่องไหนอีก เพิ่งเคยเห็นเรื่องนี้ก็คงเป็นเพราะตีพิมพ์มานานแล้วด้วยแหละมั้ง?
เราไม่ได้ดูละครมานานหลายปีแล้ว ละครเรื่องนี้น่าสนุกขนาดนี้แน่นอนว่าคาดหวังนิยายไว้สนุกยิ่งกว่า เพราะส่วนใหญ่จะเป็นละครที่ทำได้ไม่สุด ไม่เท่าหนังสือ แต่สำหรับเรื่องนี้...อืม นับว่าเป็นกรณียกเว้นเรื่องหนึ่ง
พล็อตเรื่องคือนางเอกข้ามภพข้ามชาติกลับไปสมัยอยุธยา เข้าร่างตัวร้ายแห่งยุคและแน่นอนว่าพระเอกเกลียด สูตรสำเร็จก็จะรักกันภายหลัง ไม่มีอะไรผิดแผกไป ส่วนที่น่าสนใจอยู่ที่การดำเนินเรื่อง ซึ่ง...ก็ไม่ได้สนุกขนาดนั้น..
อย่างแรก นิสัยของนางเอก การพูดการจา เราว่าประหลาดตั้งแต่ตอนพบแม่หญิงการะเกดในโลกสีเทาแล้ว ยิ่งพอทะลุมิติเข้าร่างก็ยิ่งเห็นชัดว่าแปลก นิสัยช่างสงสัยช่างสอดรู้สอดเห็นเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ เพราะนางเอกเรียนสาขาประวัติศาสตร์ และยิ้งได้เห็นสิ่งที่เคยรุ่งเรืองในอดีต ต่อให้ไม่ได้สนใจประวัติศาสตร์ก็ต้องอยากเห็นกันอยู่ดี
ในนิยาย นางเอกเป็นคนดีที่รักบ่าวรักการทำดีก็ใช่ แต่สำหรับเราคิดว่าบางเรื่องนางทำตัวโง่ๆ เช่น ตอนอยากไปดูซ่อง เอิ่ม เอาจริงๆ นะ แค่สมัยนี้การไปสถานที่อย่างนั้นยังถูกมองไม่ดีเลย แล้วในสมัยที่ผู้หญิงต้องอยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือน เป็นกุลสตรีที่ดีงามขนาดนั้น คนเค้าจะมองยังไงไม่ต้องบอกก็รู้
ทำตัวเอาแต่ใจตัวเองจนเดือดร้อนคนอื่นกันไปหมด ยิ่งตอนที่พรางตัวแอบฟังแผนการร้ายของฟอลคอนแล้วถูกยิงมา...อันนี้ก็คือแส่หาเรื่อง ทำตัวอวดเก่งหรือเปล่า ตัวเองซุกซนมาตลอดเรื่องพระเอกเอากริชจ่อคอหน่อยเดียวกลายเป็นเรียบร้อยขึ้นมาเฉย
พูดถึงพระเอกเอากริชจี้คอ เป็นตอนที่อ่านแล้วมองบนมาก...ทำไปทำไมอะ เอาตัวเองมาเป็นข้อต่อรองแบบโง่ๆ พระเอกก็ดูเหมือนจะฉลาดนะ พอทำแบบนี้คือพัง..
ความรักระหว่างพระนางคลุมเครือมากกก เหมือนเริ่มตอนไหนไม่รู้ อยู่ๆ คุณพี่ก็ใจดีด้วย พาไปเที่ยว เห็นว่านางเอกเปลี่ยนไปก็สนใจขึ้นมา ส่วนนางเอก ตอนที่รู้ว่าเรืองฤทธิ์กับคุณพี่เป็นคนเดียวกันก็รวมความรักอะไรนั่น คือ ความรักกับเรืองฤทธิ์นี่ไม่เคยได้พูดถึงเลยนะตั้งแต่ย้อนอดีตมา55555555 บอกว่าพอมาอยู่นี่ก็ไม่ค่อยคิดถึงบ้างล่ะ เพราะร่างแม่การะเกดรักคุณพี่บ้างล่ะ อะไรก็ไม่รู้ อยู่ๆ พอรู้ว่าเป็นคนเดียวกันก็รักมากขึ้นมาเฉย รักกันแบบงงๆ
คือความรักของพระเอกสัมผัสจุดบ่มเพาะไม่ได้เลย อ���านแล้วไม่อินว่าทำไมถึงรักกันทุกภพชาติ ทำไมบุพเพสันนิวาสผูกชะตากันไว้ เหมือนแค่โยนมาว่า อืม รักกันนะ จบ...
ตัวละครเด่นๆ ในเรื่อง จริงๆ คิดว่าเป็นแม่หญิงจันทร์วาด แต่ก็ไม่ เรียกได้ว่าเป็นแค่ตัวประกอบ ที่เด่นจริงๆ น่าจะเป็นแม่มะลิกับฟอลคอน ซึ่งของคู่นี้ก็มีเรื่องที่ไม่ชอบใจอีกเหมือนกัน
ไม่ใช่เรื่องของความรัก เพราะพล็อตความรักของคู่นี้ก็...เข้าใจ��ด้ แต่เป็นการกระทำของฟอลคอนเราไม่ชอบใจ ก็เรื่องใช้กำลังข่มเหงนั่นแหละ จะอะไรอีก 555 เราไม่รู้ว่าเป็นเพราะเคยอ่านการ์ตูนของคู่นี้มาก่อนหรือเปล่า เลยรู้สึกไม่ค่อยชอบใจกับความยัดเยียดตัวร้ายให้ฟอลคอน ทั้งในด้านการเมือง และด้านครอบครัว รู้สึกมันไม่สมจริงไป ไม่อิน
แล้วแม่มะลิ ตอนแรกรักพระเอก ไปอยู่กับฟอลคอนลูกสองก็ยังรักพระเอก ฟอลคอนปล้ำลูกเลี้ยง (ซึ่งก็สมยอมไปอีก เอ้า) ตัวเองรับไม่ได้หนีมา แล้วแม่การะเกดก็ว่า อ้าว รักฟอลคอนไปแล้วนี่ นางก็ไม่ได้ตอบอะไร คิดว่าคงมีความผูกพัน ปรากฏตอนฟอลคอนจะตาย...กลายเป็นว่าไม่เคยรักซะงั้น แค่สัญญาว่าจะมีฟอลคอนเป็นสามีคนเดียวในชีวิต ตกลงรักหรือไม่รัก ทำไมย้อนแย้ง
เรื่องที่ไม่ให้เจอลูกอีก อยากให้ลูกได้จดจำภาพลักษณ์ดีๆ เอาไว้ คุณคะ นั่นพ่อของลูกกำลังจะตายและขอดูหน้าลูกเป็นครั้งสุดท้าย ยังจะมาห่วงภาพลักษณ์อะไรกันอีก ไม่รักก็ไม่บังคับไม่ได้ว่าอะไร แต่แบบนี้ก็เกินไปหรือเปล่า
นอกจากเนื้อเรื่อง เราก็รู้สึกว่าสำนวนภาษาบรรยายได้ไม่ดีเท่าไหร่ รู้สึกว่ามันห้วนไป เล่าเหตุการณ์เป็นฉากๆ เกินไป รายละเอียดไม่ค่อยมี ไม่รู้เป็นเพราะเรื่องนี้ด้วยหรือเปล่าที่เราสัมผัสความรักพระนางไม่ได้ หรือได้ไม่ลึกซึ้ง กับพวกคำที่นางเอกใช้อย่าง 'อีตาบ้า' เนี่ย...อืม ตั้งแต่เลิกอ่านแจ่มใสก็จำไม่ได้แล้วว่าเห็นครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่
ตอนจบ ที่มีการบอกกล่าวถึงลูกทั้งสี่คนของพระนาง เราไม่ชอบที่ทั้งคู่รักลูกไม่เท่ากัน นางเอกรักลูกชายแฝดมากกว่า เพราะเหมือนพ่อ ส่วนพระเอกรักลูกสาวคนเล็กมากกว่า เพราะเหมือนแม่ อ่าว...แล้วลูกสาวคนโตล่ะ อ๋อ ก็ย่ารักมากกว่าแล้วไง คืออ่านแล้วแบบ ว้อท? เออ เอาไงก็เอา
เรื่องที่ชอบในเรื่อง คือกลอน ซึ่งแต่งออกมาได้ไพเราะมาก อ่านแล้วรู้สึกว่า เออ เนี่ย เก่งจัง ใช้คำไพเราะมาก อ่านแล้วประทับใจ กับอีกเรื่องคือข้อมูลประวัติศาสตร์ อย่างการใช้คำ พวก ออเจ้า เว็จ อะไรพวกนี้ รู้สึกว่าทำการบ้านมาดี ส่วนเรื่องเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์...อันนี้ ก็...ไม่รู้สิ ไม่รู้ว่าทำไมนะ แต่ไม่ชอบตอนนางเอกพูดเรื่องทศพิศราชธรรมอะไรสักเท่าไหร่ อ่านแล้วยิ้มแห้งใส่ พวกตอนนางเอกอยู่กับชีปะขาวก็ด้วย ที่บอกความคิดของตัวเองไปแล้วทุกคนชื่นชมนั่น รู้สึก...ขอโทษที่ต้องใช้คำนี้ แต่ไม่รู้ว่าถ้าไม่ใช่คำนี้จะใช้คำว่าอะไร คือรู้สึกว่าเสนอหน้ามาก อะไรของเธอ... ที่สำคัญคือความคิดที่เสนอไปไม่ได้ล้ำเลิศคาดไม่ถึงอะไรเลย พวกขุนนางหรือพวกลูกศิษย์ที่นั่งอยู่ตรงนั้นสมควรคิดกันได้หมด..
อ้อ อีกอย่างที่ชอบ คือ ฉากที่พระเอกขอสิ่งของแทนใจอนจะไปฝรั่งเศสแล้วนางเอกให้หมอนนุ่มนิ่มไป555555 อันนี้ชอบ รู้สึกว่าน่ารักดี ยิ่งตอนหลังพระเอกอุ้มหมอนกลับบ้านแล้วบอกนางเอกว่าไม่ได้ไปมีเมียฝรั่งที่ไหนตามมาก็ชอบ ตลก5555 อ่านแล้วอมยิ้ม บวกกับตอนม้าน้ำอีกที ตอนที่นางเอกบอกว่าถ้าจะรักกันทุกชาติคงต้องลำบากหน่อย เพราะชาติหน้าวางแผนจะไปเกิดเป็นม้าน้ำ555
สรุป โดยรวม ก็อ่านได้ ไปทางน่าเบื่อหน่อยๆ คงไม่คิดจะหยิบมาอ่านซ้ำเร็วๆ นี้ ถ้าสักอีกหลายๆ ปีไม่มีอะไรทำก็ค่อยว่ากัน..
เพื่อนเราที่อ่านนิยายและดูหนังไปด้วยเองก็คิดแบบเราว่าละครสนุกกว่า นิยายไม่เท่าไหร่ เพราะงั้นพอเข้ามาเขียนบันทึกนี่ถึงได้ค่อนข้างแปลกใจที่คนชอบกันเยอะ เสียดายที่คาดหวังไว้มากเกินไป แต่สำหรับคนอื่นก็คงไม่มั้ง เห็นได้คะแนนสูงขนาดนี้ คงเป็นเรื่องของถูกจริตหรือไม่ถูกนั่นแหละ
This entire review has been hidden because of spoilers.
February 20, 2018
พล็อตทะลุมิติที่มีให้เห็นบ่อย แต่เรื่องนี้เล่าได้น่าสนใจ เพราะไม่เพียงแค่นางเอกทะลุมิติไปเข้าร่างหญิงสาวที่ใครๆก็ไม่ชอบหน้าแล้ว (รวมถึงพระเอกด้วย) เธอยังทะลุไปในยุคของพระนารายณ์มหาราชด้วย อ่านครั้งแรกว่าสนุกแล้ว พออ่านซ้ำและเก็บรายละเอียดในสิ่งที่เกิดขึ้นทางประวัติศาสตร์ในช่วงยุคนั้น ยิ่งรู้สึกสนุกมากกว่าเดิมอีกค่ะ
คาแร็คเตอร์ของนางเอกในเรื่องน่ารักมาก ชวนให้คนอ่านเอ็นดูและลุ้นไปกับเรื่องต่างๆที่เธอทำไปด้วย ภาษาในการเล่าเรื่องที่ต้องมาทั้งแบบภาษาไทยโบราณและภาษาปัจจุบันก็ค่อนข้างกลมกลืน บริบทในเชิงประวัติศาสตร์ก็ทำให้เราเห็นว่าผู้เขียนทำการบ้านมาดีและเยอะมาก แต่ที่สำคัญคือการวางน้ำหนักในการเล่าเรื่องราวในเชิงประวัติศาสตร์และความบันเทิงของเนื้อหาที่มาได้แบบลงตัวมากๆ ทำให้อ่านสนุกและรู้สึกถึงการเล่าที่กลมกลืนมาก
คาแร็คเตอร์ของนางเอกในเรื่องน่ารักมาก ชวนให้คนอ่านเอ็นดูและลุ้นไปกับเรื่องต่างๆที่เธอทำไปด้วย ภาษาในการเล่าเรื่องที่ต้องมาทั้งแบบภาษาไทยโบราณและภาษาปัจจุบันก็ค่อนข้างกลมกลืน บริบทในเชิงประวัติศาสตร์ก็ทำให้เราเห็นว่าผู้เขียนทำการบ้านมาดีและเยอะมาก แต่ที่สำคัญคือการวางน้ำหนักในการเล่าเรื่องราวในเชิงประวัติศาสตร์และความบันเทิงของเนื้อหาที่มาได้แบบลงตัวมากๆ ทำให้อ่านสนุกและรู้สึกถึงการเล่าที่กลมกลืนมาก
Read
March 16, 2018#บุพเพสันนิวาส / รอมแพง
หยิบเรื่องนี้มาอ่านซ้ำรับกระแสละครค่ะ อ่านครั้งแรกเมื่อ 8 ปีก่อนว่าสนุกแล้ว มาอ่านครั้งนี้ยิ่งสนุกได้อรรถรสเพิ่มขึ้น เนื่องจากมีภาพจากละครมาช่วยเสริมจินตนาการ เราชอบในความพอดีพองามของเรื่อง แทบจะทุกอย่างลงตัวแบบไม่มากไปน้อยไป กำลังพอดีไปหมด ไม่ว่าจะเป็นอารมณ์ขันกับความจริงจัง ความสนุกแบบนวนิยายกับการสอดแทรกข้อมูลทางประวัติศาสตร์ รวมไปถึงคาแร็คเตอร์พระนาง ที่ไม่เยอะจนล้น แม้กระทั่งตัวละครแวดล้อมอื่น ๆ ก็ไม่มีใครจมหายไป เมื่อประกอบกับการเดินเรื่องที่รวดเร็ว และการจบเรื่องแบบมีประเด็นให้คิดต่อ ก็จัดว่าแทบจะสมบูรณ์แบบกันเลยทีเดียว ติดที่ราชาศัพท์กับความหมายของคำบางคำ แต่ก็ไม่นับว่าเสียหายอะไร
เป็นอีกเรื่องที่แนะนำให้อ่าน แบบไม่ละเมิดลิขสิทธิ์ของผู้เขียนนะคะ :)
หยิบเรื่องนี้มาอ่านซ้ำรับกระแสละครค่ะ อ่านครั้งแรกเมื่อ 8 ปีก่อนว่าสนุกแล้ว มาอ่านครั้งนี้ยิ่งสนุกได้อรรถรสเพิ่มขึ้น เนื่องจากมีภาพจากละครมาช่วยเสริมจินตนาการ เราชอบในความพอดีพองามของเรื่อง แทบจะทุกอย่างลงตัวแบบไม่มากไปน้อยไป กำลังพอดีไปหมด ไม่ว่าจะเป็นอารมณ์ขันกับความจริงจัง ความสนุกแบบนวนิยายกับการสอดแทรกข้อมูลทางประวัติศาสตร์ รวมไปถึงคาแร็คเตอร์พระนาง ที่ไม่เยอะจนล้น แม้กระทั่งตัวละครแวดล้อมอื่น ๆ ก็ไม่มีใครจมหายไป เมื่อประกอบกับการเดินเรื่องที่รวดเร็ว และการจบเรื่องแบบมีประเด็นให้คิดต่อ ก็จัดว่าแทบจะสมบูรณ์แบบกันเลยทีเดียว ติดที่ราชาศัพท์กับความหมายของคำบางคำ แต่ก็ไม่นับว่าเสียหายอะไร
เป็นอีกเรื่องที่แนะนำให้อ่าน แบบไม่ละเมิดลิขสิทธิ์ของผู้เขียนนะคะ :)
March 9, 2012
ชอบเรื่องนี้มากกกก (ถึงมากที่สุด)
เกศสุรางค์ นางเอกเป็นคน(เคย)อ้วน แล้วจู่ๆก็มีเหตุอันต้องย้อนกลับไปยังสมัยกรุงศรีฯยุคพระนารายณ์
โดยแทนที่จะไปเป็นนางเอก(เหมือนกับเรื่องอื่นเขา) กลับกลายเป็นอยู่ในร่างการะเกด คนสวย แต่เป็นนางร้ายซะนี่
การะเกดเป็น(ว่าที่)คู่หมั้นของพระเอก ซึ่งพระเอกค่อนข้างเกลียดนางร้ายมาก
พอเกดสุรางค์มาเข้าร่างการะเกดก็เริ่มชอบ
เรื่องนี้อิงประวัติศาสตร์เยอะมากกกก
ตัวละครแต่ละตัวรู้จักอยู่หลายคน เคยอ่านเป็นเวอร์ชั่นการ์ตูนมาก็เยอะ
นักเขียนทำการบ้านมาอย่างเยอะ อ้างอิงท้ายเล่มมีหนังสือหลายเล่ม
เกศสุรางค์ นางเอกเป็นคน(เคย)อ้วน แล้วจู่ๆก็มีเหตุอันต้องย้อนกลับไปยังสมัยกรุงศรีฯยุคพระนารายณ์
โดยแทนที่จะไปเป็นนางเอก(เหมือนกับเรื่องอื่นเขา) กลับกลายเป็นอยู่ในร่างการะเกด คนสวย แต่เป็นนางร้ายซะนี่
การะเกดเป็น(ว่าที่)คู่หมั้นของพระเอก ซึ่งพระเอกค่อนข้างเกลียดนางร้ายมาก
พอเกดสุรางค์มาเข้าร่างการะเกดก็เริ่มชอบ
เรื่องนี้อิงประวัติศาสตร์เยอะมากกกก
ตัวละครแต่ละตัวรู้จักอยู่หลายคน เคยอ่านเป็นเวอร์ชั่นการ์ตูนมาก็เยอะ
นักเขียนทำการบ้านมาอย่างเยอะ อ้างอิงท้ายเล่มมีหนังสือหลายเล่ม
January 12, 2022
บุพเพสันนิวาส | Bhuppae Sunniwat 🌙
GENRES : Romance, Comedy, Political, Drama.
A time travel romance where a young archaeologist travels back almost 300 years into the past to be reunited with her fated love.
✓ Time Travel [Future → Past]
✓ Character redemption.
✓ Thank God it's a slow-burn and not insta-love!
✓ Possessive, jealous, iceberg male lead.
✓ Bubbly FL who does not make stupid decisions. FL gives the book a whole new level of charm.
✓ No cheating.
✓ Cute, cute, cute couple.
✓ Side characters I love.
✓ Also made into a drama of the same name.
GENRES : Romance, Comedy, Political, Drama.
A time travel romance where a young archaeologist travels back almost 300 years into the past to be reunited with her fated love.
✓ Time Travel [Future → Past]
✓ Character redemption.
✓ Thank God it's a slow-burn and not insta-love!
✓ Possessive, jealous, iceberg male lead.
✓ Bubbly FL who does not make stupid decisions. FL gives the book a whole new level of charm.
✓ No cheating.
✓ Cute, cute, cute couple.
✓ Side characters I love.
✓ Also made into a drama of the same name.
March 9, 2018
สนุกจริงอย่างที่ใครเขาว่า
April 24, 2015
เป็นหนังสือที่มีอยู่ในครอบครองมานานมากแล้วแต่ไม่ค่อยอยากหยิบมาอ่านเลย ตอนที่ซื้อก็ด้วยความรู้สึกว่าเป็นหนังสือที่แต่งโดยคุณรอมแพงและค่อนข้างโด่งดังมากน่าจะสนุก เลยจัดมาแต่ก็ดองมานาน เพราะว่ากลัวมากว่าอ่านไปแล้วจะไม่ชอบใจเพราะดูจากชื่อเรื่อง กลัวจะเป็นหนังสือแบบรักหวานหยดย้อยแต่รันทดนางเอกเป็นแม่หญิงยุคโบราณช้ำรักลำบากลำบนกว่าจะพบรักแท้อะไรเทือกนี้ ไม่ปลื้มแนวนั้นเท่าไหร่อีกทั้งเป็นคนที่จะไม่ค่อยอินกับคำศัพท์เก่าๆมากนักเพราะทักษะความรู้ความเข้าใจในภาษาไทยแบบศัพท์ยากๆนั้นแค่หางอึ่ง...เลยกลัวไม่สนุก และงงกะภาษาไทยโบราณ เลยไม่เอามาอ่านซะงั้น...
แต่......
พอได้อ่านเท่านั้นแหละ....แม่เจ้า สนุกมากกกๆๆๆๆๆๆ ให้ไม้'ๆ'ล้านตัว~ ฮาา วางไม่ลงอ่านรวด กินข้าวก้ยังนั่งอ่านมือถึงถือช้อนมือถึงอ่านหนังสือ....วางไม่ลง มีความรู้สึกว่าผู้แต่งทำการบ้านเยอะสุดๆแล้วก็สอดแทรกความรู้ด้านประวัติศาสตร์ในแบบที่ทำให้คนอ่านได้ทั้งความรู้และรู้สึกว่าตัวพระเอกและนางเอกสำคัญในการดำเนินเรื่องเป็นตัวเด่นมีบทบาทมากพอสมควรในประวัติศาสตร์แต่ก้ไม่เขียนให้นางเอกเป็นตัวแปรในการบิดเบือนประวัติศาสตร์จริงๆที่ได้บันทึกไว้ทั้งๆที่นางเอกย้อนอดีตกลับมา ทำให้รู้สึกว่านักเขียนวางพล็อตเรื่องเก่งมากและเคารพในประวัตศาสตร์ชาติไทย ชอบมากค่ะ...ดำเนินเรื่องไหลลื่นมาก ไขข้อข้องใจและปมต่างๆได้ดีมากค่ะ... ให้คอมเม้นชมเท่าไหร่ก็ไม่หมดนะเนี่ย... เอาเป็นว่าเป็นหนังสือเล่มนึงที่ประทับใจมากที่สุดค่ะ <
แต่......
พอได้อ่านเท่านั้นแหละ....แม่เจ้า สนุกมากกกๆๆๆๆๆๆ ให้ไม้'ๆ'ล้านตัว~ ฮาา วางไม่ลงอ่านรวด กินข้าวก้ยังนั่งอ่านมือถึงถือช้อนมือถึงอ่านหนังสือ....วางไม่ลง มีความรู้สึกว่าผู้แต่งทำการบ้านเยอะสุดๆแล้วก็สอดแทรกความรู้ด้านประวัติศาสตร์ในแบบที่ทำให้คนอ่านได้ทั้งความรู้และรู้สึกว่าตัวพระเอกและนางเอกสำคัญในการดำเนินเรื่องเป็นตัวเด่นมีบทบาทมากพอสมควรในประวัติศาสตร์แต่ก้ไม่เขียนให้นางเอกเป็นตัวแปรในการบิดเบือนประวัติศาสตร์จริงๆที่ได้บันทึกไว้ทั้งๆที่นางเอกย้อนอดีตกลับมา ทำให้รู้สึกว่านักเขียนวางพล็อตเรื่องเก่งมากและเคารพในประวัตศาสตร์ชาติไทย ชอบมากค่ะ...ดำเนินเรื่องไหลลื่นมาก ไขข้อข้องใจและปมต่างๆได้ดีมากค่ะ... ให้คอมเม้นชมเท่าไหร่ก็ไม่หมดนะเนี่ย... เอาเป็นว่าเป็นหนังสือเล่มนึงที่ประทับใจมากที่สุดค่ะ <
March 9, 2018
เมื่อสาวโบราณคดี ตายแล้วไปเกิดใหม่ในร่างของ แม่หญิงการะเกด ในสมัยอยุธยา รัชกาลสมเด็จพระนารายณ์ เธอต้องใช้ชีวิตในยุคสมัยที่เคยอ่านในตำราเรียน ในฐานะหลานสาวพระยาโหราธิบดี เป็นคู่หมายของลูกชายท่าน
พ่อเดช ไม่ได้รักใคร่ชอบพอญาติผู้น้องที่เจ้าคุณพ่อนำมาอุปการะไว้เลย นางชอบก่อเรื่องให้ขุ่นใจ จนก่อเรื่องล่มเรือ จนต้องใช้มนต์กฤษณะกาลีมาสาปแช่ง ฤทธิ์มนต์ส่งผลให้คนทำผิด แต่นางกลับไม่ตาย ฟื้นคืนมาวิปลาส... แต่เป็นความวิปลาสที่ทำให้เขาเริ่มชอบใจ
แม่การะเกดคนใหม่ ช่างซักถาม กิริยาท่าทาง คำพูดจา ก็แปลกไปจากเดิม มีความรู้คิด มีจริตน่ารัก น่าชม ... จึงกลายเป็นคู่หมายที่พึงใจของพ่อเดชจนได้
เรื่องรักที่แฝงเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ ผ่านมุมมองสาวหลงยุค สนุกสนาน มีสาระพอประมาณ
นี่ถ้าไม่มีละคร เราก็ยังไม่กระตือรือร้นหามาอ่าน ทั้งๆ ที่ชอบอ่านนิยายแนวนี้นะเนี่ย
พ่อเดช ไม่ได้รักใคร่ชอบพอญาติผู้น้องที่เจ้าคุณพ่อนำมาอุปการะไว้เลย นางชอบก่อเรื่องให้ขุ่นใจ จนก่อเรื่องล่มเรือ จนต้องใช้มนต์กฤษณะกาลีมาสาปแช่ง ฤทธิ์มนต์ส่งผลให้คนทำผิด แต่นางกลับไม่ตาย ฟื้นคืนมาวิปลาส... แต่เป็นความวิปลาสที่ทำให้เขาเริ่มชอบใจ
แม่การะเกดคนใหม่ ช่างซักถาม กิริยาท่าทาง คำพูดจา ก็แปลกไปจากเดิม มีความรู้คิด มีจริตน่ารัก น่าชม ... จึงกลายเป็นคู่หมายที่พึงใจของพ่อเดชจนได้
เรื่องรักที่แฝงเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ ผ่านมุมมองสาวหลงยุค สนุกสนาน มีสาระพอประมาณ
นี่ถ้าไม่มีละคร เราก็ยังไม่กระตือรือร้นหามาอ่าน ทั้งๆ ที่ชอบอ่านนิยายแนวนี้นะเนี่ย
December 3, 2011
นางเอกของเรื่องมีอันจะต้องย้อนกลับไปในยุคของพระนารายณ์ สมัยอยุธยา
แต่แทนที่ตัวเองจะเป็นที่รักของคนที่นั่นดั่งที่เคยอ่านๆ นิยายหลายๆ
เธอกลับเป็นคนที่ไม่ค่อยมีใครชอบเสียนี่ ท่าทางจะไม่ใช่นางเอกแต่เป็นนางร้ายซะแล้ว
ตอนแรกอ่านแบบไม่ได้หวังอะไรมาก แต่อยากบอกว่าดีเกินคาด
แม้ว่าพล็อตการย้อนกลับไปในอดีตจะคล้ายกับนิยายเรื่องดัง แต่ความคล้ายก็มีเพียงเท่านั้น
เนื้อหาค่อนข้างแน่นทีเดียว คำพูดของตัวละครอาจจะย้อนยุค (มากนิดนึง) ทำให้อ่านยากในแรกๆ
แต่อ่านไปเรื่อยๆ ก็ไม่มีปัญหา กรี๊ดพระเอกมาก ปากแข็งเป็นที่สุด (อันนี้ทำให้นึกถึงคุณหลวงของทวิภพมาหน่อยๆ)
เอาเป็นว่าอ่านสนุกไม่เสียเวลาแล้วก็ได้รื้อฟื้นความรู้ประวัติศาสตร์ที่เราเคยเรียนสมัยเด็กๆแล้วกันค่ะ
แต่แทนที่ตัวเองจะเป็นที่รักของคนที่นั่นดั่งที่เคยอ่านๆ นิยายหลายๆ
เธอกลับเป็นคนที่ไม่ค่อยมีใครชอบเสียนี่ ท่าทางจะไม่ใช่นางเอกแต่เป็นนางร้ายซะแล้ว
ตอนแรกอ่านแบบไม่ได้หวังอะไรมาก แต่อยากบอกว่าดีเกินคาด
แม้ว่าพล็อตการย้อนกลับไปในอดีตจะคล้ายกับนิยายเรื่องดัง แต่ความคล้ายก็มีเพียงเท่านั้น
เนื้อหาค่อนข้างแน่นทีเดียว คำพูดของตัวละครอาจจะย้อนยุค (มากนิดนึง) ทำให้อ่านยากในแรกๆ
แต่อ่านไปเรื่อยๆ ก็ไม่มีปัญหา กรี๊ดพระเอกมาก ปากแข็งเป็นที่สุด (อันนี้ทำให้นึกถึงคุณหลวงของทวิภพมาหน่อยๆ)
เอาเป็นว่าอ่านสนุกไม่เสียเวลาแล้วก็ได้รื้อฟื้นความรู้ประวัติศาสตร์ที่เราเคยเรียนสมัยเด็กๆแล้วกันค่ะ
December 30, 2019
ซากิซื้อหนังสือเล่มนี้มาดองตั้งแต่สมัยที่ละครบุพเพดัง แต่ก็ขี้เกียจอ่าน เพราะดูละครจบ อารมณ์ก็จบ 555
จนช่วงนี้หยิบมาปัดฝุ่นอ่านแล้วก็พบว่า
ละครสนุกก็เพราะหนังสือนิยายสนุกนี่เอง บทละครตรงกับนิยายจนอ่านไปก็จินตนาการถึงฉากในละครไป
นางเอกน่ารัก แต่ดูเป็นผู้เป็นคนมากกว่าในละคร เพราะในละครนางเอกดูแบบตลกฮาเกินคนปกติไปนิด (แต่พอเบลล่าแสดงก็น่ารัก)
นิยายทำให้เรารู้ว่า ที่แท้ผู้เขียนเขาอยากให้นิยายมีมุมกลับ นอกจากนางเอกจะย้อนอดีตมาเป็นนางร้าย (การะเกดที่นิสัยไม่ดี) แล้ว พวกของพระเอกก็เป็นคนเทา ๆ คือ ตามประวัติศาสตร์จะไม่ค่อยชัดเจนว่า พระนารายณ์สวรรคตไปอย่างไร รัชกาลต่อมาปราบดาภิเษกอย่างไร แต่แน่นอนว่า เป็นการขึ้นครองราชย์ที่ไม่ปกติ ซึ่งพวกของพระเอกเป็นฝ่ายที่ทำให้เกิดความไม่ปกตินี้
ตอนจบจบได้ดี ทีแรกคิดว่าละครดังผู้เขียนเลยอยากเขียนต่อ แต่ตอนจบในนิยายเขาก็ดูเผื่อ ๆ เตรียมไว้ตั้งแต่แรกแล้ว
จนช่วงนี้หยิบมาปัดฝุ่นอ่านแล้วก็พบว่า
ละครสนุกก็เพราะหนังสือนิยายสนุกนี่เอง บทละครตรงกับนิยายจนอ่านไปก็จินตนาการถึงฉากในละครไป
นางเอกน่ารัก แต่ดูเป็นผู้เป็นคนมากกว่าในละคร เพราะในละครนางเอกดูแบบตลกฮาเกินคนปกติไปนิด (แต่พอเบลล่าแสดงก็น่ารัก)
นิยายทำให้เรารู้ว่า ที่แท้ผู้เขียนเขาอยากให้นิยายมีมุมกลับ นอกจากนางเอกจะย้อนอดีตมาเป็นนางร้าย (การะเกดที่นิสัยไม่ดี) แล้ว พวกของพระเอกก็เป็นคนเทา ๆ คือ ตามประวัติศาสตร์จะไม่ค่อยชัดเจนว่า พระนารายณ์สวรรคตไปอย่างไร รัชกาลต่อมาปราบดาภิเษกอย่างไร แต่แน่นอนว่า เป็นการขึ้นครองราชย์ที่ไม่ปกติ ซึ่งพวกของพระเอกเป็นฝ่ายที่ทำให้เกิดความไม่ปกตินี้
ตอนจบจบได้ดี ทีแรกคิดว่าละครดังผู้เขียนเลยอยากเขียนต่อ แต่ตอนจบในนิยายเขาก็ดูเผื่อ ๆ เตรียมไว้ตั้งแต่แรกแล้ว
March 5, 2018
เพราะมีละครทำให้เอากองดองออกมาทลาย แล้วก็ไม่ผิดหวังเลย อ่านเพลินมาก อ่านแล้วทำให้เชื่อ ทำให้รู้สึกได้ไปเผชิญด้วยจริงๆ ความน่ารักของแต่ละตัวละครทำให้ตอนที่อ่านไปก็รู้สึกรักและเอาใจช่วยไปตลอด
สิ่งที่ทำให้ประทับใจคือ การเล่าเรื่องราวในอดีต การให้รับรู้ความยากลำบากและควมแตกต่างระหว่างวัฒนธรรมในปัจจุบันกับอดีตกาล ให้นางเอกค่อยๆ ได้ปรับตัว อีกอย่างคือ การที่ผู้เขียนไม่ชี้นำให้คนอื่นเชื่อตาม แต่ทิ้งเป็นปมเล็กๆ ให้ผู้อ่านไปวิเคราะห์กันต่อเอง
สิ่งที่ทำให้ประทับใจคือ การเล่าเรื่องราวในอดีต การให้รับรู้ความยากลำบากและควมแตกต่างระหว่างวัฒนธรรมในปัจจุบันกับอดีตกาล ให้นางเอกค่อยๆ ได้ปรับตัว อีกอย่างคือ การที่ผู้เขียนไม่ชี้นำให้คนอื่นเชื่อตาม แต่ทิ้งเป็นปมเล็กๆ ให้ผู้อ่านไปวิเคราะห์กันต่อเอง
June 24, 2019
ด้วยความชอ��นิยายแนวย้อนยุค ข้ามเวลามาพบกันอยู่แล้ว กุ๊กกิ๊ก น่ารักดี แต่นางเอกออกจะเก่งเวอร์ไปหน่อย คนอะไร นอกจากจะตลกและฉลาดแล้ว กับข้าวกับปลาก็ทำคล่อง ภาษาฝรั่งเศสก้อเก่ง ทักษะการป้องกันตัวก้อมี แถมจดจำปี พ.ศ. ของเหตุการณ์ต่างๆ ได้อย่างแม่นยำ เก่งไปป่าว ชอบที่เรื่องราวพาย้อนไปรู้จักกับบุคคลสำคัญในประวัติศาสตร์ ทำให้อยากไปค้นคว้าต่อ
ชอบภาษาที่ใช้ในเรื่อง ไม่รู้คนสมัยก่อนเค้าพูดกันแบบนี้จริงๆรึป่าว แต่อ่านแล้วเพราะดี
ชอบภาษาที่ใช้ในเรื่อง ไม่รู้คนสมัยก่อนเค้าพูดกันแบบนี้จริงๆรึป่าว แต่อ่านแล้วเพราะดี
November 2, 2016
ปวศแน่นมาก แต่ยัดเยียดไปหน่อย เอาพล็อตไปพิงปวศจนบางที่ยืดๆ บางทีก็ดูรีบๆ เหมือนอ่านหนังสือเรียนมากกว่านิยายในหลายๆจุด หลายๆครั้งก็แบบ นี่เรื่องของการะเกดหรือตามติดชีวิตพระนารายณ์ เพราะเดินเรื่องไปตามเหตุการณ์สำคัญในรัชสมัยแบบใส่มาครบหมด หมดจริงๆ บางทีก็แอบตลก เออการะเกดจะไม่รู้จักคนดังจากอดีตสักคนได้ไหม (spoilers: ไม่ได้ รู้ครบหมด55555 ขนาดminorมากๆๆอย่างสมเด็จปู่ของรัชกาลที่1ยังต้องเจออะ555)
ตัวละครตลกก็ตลกดี แต่อย่างนางเอกนี่ยังแมรี่ซูสุดๆ พระเอกด้วยแต่ไม่เท่า อย่างนางเอกอะไรมันจะรู้แม่นรู้เป๊ะไปทุกเรื่องปวศ. 555 เลือกคนย้อนยุคมาถูกมาก ทำอาหารก็เก่ง กรองน้ำก็เป็น เย็บผ้าได้ เล่นยูโดเก่ง ภาษาฝรั่งเศสคล่องปร๋อ ไม่พอยังจำกลอนได้เป็นวรรคเป็นเวร (literally) และยังธัมมะธัมโมโอ้โหพลังจิต คือปมด้อยอย่างเดียวว่าอ้วนนั้นก็หายไปแล้วตอนนางมาเป็นการะเกด
(คนที่มีมิติมากๆกลับเป็นตัวละครแบบฟอลคอน แม่มะลิไปซะอย่างนั้น)
จริงๆหลายๆตอน ลุ่มลึกมีแง่คิดเยอะเหมือนกัน แต่ขาดบรรยากาศ ยัง fail to romanticize อยุธยาในระดับที่เราพอใจ 555 อย่างที่ว่าคือเหมือนห่วงว่าต้องเดินเรื่องตามปวศให้ครบจนทำได้ไม่สุด รู้สึกผิดที่แอบเอาไปเปรียบเทียบกับแม่นกยูงบ่อยๆ เพราะเห็นชัดๆว่าคนละสไตล์ และแม่นายนกยูงก็เป็นสาวอยุธยาแท้ๆ ไม่มีอารมณ์ฮาแบบเกด แต่ฝั่งนั้นอาจจะถูกจริตเรามากกว่า
โดยรวมไอเดียดีมาก ข้อมูลปวศ.และวิถีอยุธยาเยอะแน่นมาก พล็อตและปมดี แต่executionยังไม่สุดในหลายๆจุด
ให้3.5ดาว
ตัวละครตลกก็ตลกดี แต่อย่างนางเอกนี่ยังแมรี่ซูสุดๆ พระเอกด้วยแต่ไม่เท่า อย่างนางเอกอะไรมันจะรู้แม่นรู้เป๊ะไปทุกเรื่องปวศ. 555 เลือกคนย้อนยุคมาถูกมาก ทำอาหารก็เก่ง กรองน้ำก็เป็น เย็บผ้าได้ เล่นยูโดเก่ง ภาษาฝรั่งเศสคล่องปร๋อ ไม่พอยังจำกลอนได้เป็นวรรคเป็นเวร (literally) และยังธัมมะธัมโมโอ้โหพลังจิต คือปมด้อยอย่างเดียวว่าอ้วนนั้นก็หายไปแล้วตอนนางมาเป็นการะเกด
(คนที่มีมิติมากๆกลับเป็นตัวละครแบบฟอลคอน แม่มะลิไปซะอย่างนั้น)
จริงๆหลายๆตอน ลุ่มลึกมีแง่คิดเยอะเหมือนกัน แต่ขาดบรรยากาศ ยัง fail to romanticize อยุธยาในระดับที่เราพอใจ 555 อย่างที่ว่าคือเหมือนห่วงว่าต้องเดินเรื่องตามปวศให้ครบจนทำได้ไม่สุด รู้สึกผิดที่แอบเอาไปเปรียบเทียบกับแม่นกยูงบ่อยๆ เพราะเห็นชัดๆว่าคนละสไตล์ และแม่นายนกยูงก็เป็นสาวอยุธยาแท้ๆ ไม่มีอารมณ์ฮาแบบเกด แต่ฝั่งนั้นอาจจะถูกจริตเรามากกว่า
โดยรวมไอเดียดีมาก ข้อมูลปวศ.และวิถีอยุธยาเยอะแน่นมาก พล็อตและปมดี แต่executionยังไม่สุดในหลายๆจุด
ให้3.5ดาว
April 25, 2012
เพิ่งอ่านงานของรอมแพงเล่มนี้เป็นเล่มแรกค่ะ รุ่นน้องให้ยืมมาอีกเช่นเคย
พล็อตเรื่องเป็นแนวทะลุเวลากลับมาอดีต เพียงแต่เรื่องนี้นางเอกเราตายจากชาติปัจจุบันเลย
ทำให้ไม่ต้องคิดเรื่องจะกลับไปสู่ยุคปัจจุบันเลย ตัดปัญหาเรื่องนี้ไป
อ่านเรื่องนี้แล้วเหมือนได้อ่านหนังสือประวัติศาสตร์ไปด้วย
จากที่เคยเรียนมา แต่คืนครูบาอาจารย์ไปหมดแล้ว 555
ก็ต้องบอกว่าได้ความรู้กลับมาพอสมควรค่ะ
ปกติไม่ค่อยได้อ่านนิยายอิงประวัติศาสตร์แบบนี้สักเท่าไหร่
สำหรับเรื่องนี้อ่านจบแล้วต้องบอกว่า
ค่อนข้างชอบนะคะ เพราะรู้สึกว่าได้ความรู้ไปด้วยเลย
ได้เห็นวิถีชีวิตความเป็นอยู่ ไม่ว่าจะเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ก็ตาม
อ่านแล้วก็คิดว่าถ้าตัวเองได้อยู่ในสถานการณ์แบบนางเอก
จู่ๆ ก็ย้อนกลับไปเป็นร้อยปีแบบนี้ แถมได้ใกล้ชิดกับผู้อยู่ในตำนานทั้งหลาย
จะรู้สึกอย่างไร คงน่าขนลุกพิลึกเลยเนอะ เหอเหอเหอ
อ่านเล่มนี้แล้วนึกถึงอีกเล่มที่เคยอ่านไป "ข้าบดินทร์ ของ คุณวรรณวรรธ์"
เล่มนั้นอ่านแล้วแทบจะกลายเป็นควาญช้างเอง
เพราะเขียนเกี่ยวกับควาญช้างละเอียดมากกกกกก 5555
เล่มนี้ถึงแม้ไม่เขียนเกี่ยวกับเรื่องใดเรื่องนึงแบบละเอียดมากนัก
แต่ก็เป็นเหมือนหนังสือบอกเล่าเรื่องราวในหน้าประวัติศาสตร์
ที่เราว่าน่าสนใจทีเดียวค่ะ เล่มนี้อ่านเลยอ่านแบบติดหนึบวางไม่ลงเลยล่ะ
พล็อตเรื่องเป็นแนวทะลุเวลากลับมาอดีต เพียงแต่เรื่องนี้นางเอกเราตายจากชาติปัจจุบันเลย
ทำให้ไม่ต้องคิดเรื่องจะกลับไปสู่ยุคปัจจุบันเลย ตัดปัญหาเรื่องนี้ไป
อ่านเรื่องนี้แล้วเหมือนได้อ่านหนังสือประวัติศาสตร์ไปด้วย
จากที่เคยเรียนมา แต่คืนครูบาอาจารย์ไปหมดแล้ว 555
ก็ต้องบอกว่าได้ความรู้กลับมาพอสมควรค่ะ
ปกติไม่ค่อยได้อ่านนิยายอิงประวัติศาสตร์แบบนี้สักเท่าไหร่
สำหรับเรื่องนี้อ่านจบแล้วต้องบอกว่า
ค่อนข้างชอบนะคะ เพราะรู้สึกว่าได้ความรู้ไปด้วยเลย
ได้เห็นวิถีชีวิตความเป็นอยู่ ไม่ว่าจะเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ก็ตาม
อ่านแล้วก็คิดว่าถ้าตัวเองได้อยู่ในสถานการณ์แบบนางเอก
จู่ๆ ก็ย้อนกลับไปเป็นร้อยปีแบบนี้ แถมได้ใกล้ชิดกับผู้อยู่ในตำนานทั้งหลาย
จะรู้สึกอย่างไร คงน่าขนลุกพิลึกเลยเนอะ เหอเหอเหอ
อ่านเล่มนี้แล้วนึกถึงอีกเล่มที่เคยอ่านไป "ข้าบดินทร์ ของ คุณวรรณวรรธ์"
เล่มนั้นอ่านแล้วแทบจะกลายเป็นควาญช้างเอง
เพราะเขียนเกี่ยวกับควาญช้างละเอียดมากกกกกก 5555
เล่มนี้ถึงแม้ไม่เขียนเกี่ยวกับเรื่องใดเรื่องนึงแบบละเอียดมากนัก
แต่ก็เป็นเหมือนหนังสือบอกเล่าเรื่องราวในหน้าประวัติศาสตร์
ที่เราว่าน่าสนใจทีเดียวค่ะ เล่มนี้อ่านเลยอ่านแบบติดหนึบวางไม่ลงเลยล่ะ
May 20, 2019
มันดีต่อใจ ดีจริงๆ
ภาษาดี อ่านไม่ติดขัดแม้จะเป็นภาษาโบราณ อ่านง่าย ได้ความรู้ทางประวัติศาสตร์ ผูกเรื่องดี ตัวละครมีเสน่ห์ ฉากฟินก็ฟินจริง ไม่มีต้องมีฉาก 18+ใดๆก็ทำให้ฟินได้ ฉากจูบแทบไม่มี มีแค่คำพูดหวานๆที่ฟังแล้วฟิน เต็มไปด้วยความรัก ความห่วงใย ไม่ต้องมีดราม่าเคล้าน้ำตา ไม่ต้องมีนางร้ายคอยอิจฉาริษยา กรี๊ดร้องเมื่อไม่ได้ดั่งใจ และวันๆที่คิดแย่งผู้ชายอย่างเดียว ชอบมากจริงๆ
แต่ต้องยอมรับว่าสำหรับเรื่องนี้ ต้องยกความดีความชอบให้กับละครด้วย ปกติ ละคร/ภาพยนตร์ที่ทำมาจากนิยายมักจะทำได้ไม่ดีเท่าหนังสือ แต่เรื่องนี้เราว่ามันเกื้อหนุนกันมากๆ จนแทบจะเรียกได้ว่าละครดีกว่านิยาย เพราะนักแสดงเล่นได้ดีมากทั้งตัวละครหลักและตัวละครรอง เพลงเพราะ ฉากสวย บทดี ตัดต่อดี ดีไปหมดเลยจริงๆ แม้ว่าละครเวอร์ชั่นใหม่ที่ทำยาวขึ้นจะมีช่วงที่แอบยืดไปนิดหน่อย แต่ก็ถือว่าได้รับความรู้ เข้าใจเนื้อเรื่องมากขึ้น คือดีไปหมดจริงๆ
ช่วงนี้เราชอบนิยายย้อนยุคมากๆ คงต้องไปหาเรื่องอื่นมาอ่านอีก ต่อไปจะอ่านเรื่องอะไรดีน้าาา
ภาษาดี อ่านไม่ติดขัดแม้จะเป็นภาษาโบราณ อ่านง่าย ได้ความรู้ทางประวัติศาสตร์ ผูกเรื่องดี ตัวละครมีเสน่ห์ ฉากฟินก็ฟินจริง ไม่มีต้องมีฉาก 18+ใดๆก็ทำให้ฟินได้ ฉากจูบแทบไม่มี มีแค่คำพูดหวานๆที่ฟังแล้วฟิน เต็มไปด้วยความรัก ความห่วงใย ไม่ต้องมีดราม่าเคล้าน้ำตา ไม่ต้องมีนางร้ายคอยอิจฉาริษยา กรี๊ดร้องเมื่อไม่ได้ดั่งใจ และวันๆที่คิดแย่งผู้ชายอย่างเดียว ชอบมากจริงๆ
แต่ต้องยอมรับว่าสำหรับเรื่องนี้ ต้องยกความดีความชอบให้กับละครด้วย ปกติ ละคร/ภาพยนตร์ที่ทำมาจากนิยายมักจะทำได้ไม่ดีเท่าหนังสือ แต่เรื่องนี้เราว่ามันเกื้อหนุนกันมากๆ จนแทบจะเรียกได้ว่าละครดีกว่านิยาย เพราะนักแสดงเล่นได้ดีมากทั้งตัวละครหลักและตัวละครรอง เพลงเพราะ ฉากสวย บทดี ตัดต่อดี ดีไปหมดเลยจริงๆ แม้ว่าละครเวอร์ชั่นใหม่ที่ทำยาวขึ้นจะมีช่วงที่แอบยืดไปนิดหน่อย แต่ก็ถือว่าได้รับความรู้ เข้าใจเนื้อเรื่องมากขึ้น คือดีไปหมดจริงๆ
ช่วงนี้เราชอบนิยายย้อนยุคมากๆ คงต้องไปหาเรื่องอื่นมาอ่านอีก ต่อไปจะอ่านเรื่องอะไรดีน้าาา
February 7, 2021
- โอ้ เซอร์ไพร์สมาก สนุกและดีในระดับนึงเลย จริงๆว่าจะอ่านตั้งแต่บุพเพฟีเวอร์แต่ก็นั้นแหละ
- ชอบการที่นิยายมันเน้นข้อมูลทางประวัติศาสตร์มากกว่าความโรแมนคู่พระนาง แม้จะย่อยไม่หมด ตามนักเขียนไม่ทันในหลายๆเรื่องแต่ก็ยังชอบการขับเน้นตรงนี้เป็นพิเศษอยู่ดี
- การฝังรากของปิตาธิปไตยมีให้น่าสนใจดี อย่างตอนดวลกลอนการะเกดลักไก่โดยการเอากลอนที่ประพันธ์โดยพระราชาองค์นึงมาใช้ในการแข่ง ผลออกมาว่าผู้คนที่ได้ฟังต่างทึ่งทำการประพันธ์อันยอดเยี่ยมนั้น และหลายๆอีกเหตุการณ์ที่การะเกดถ้วนซ้ำแนวคิดหรือการกระทำอย่างบุคคลทางประวัติศาสตร์ ทุกคนที่ฟังจะมองสิ่งนั้นว่าสมเหตุสมผล ราวกับว่าการเห็นดีเห็นชอบตามสิ่งที่การะเกดทวนซ้ำทวนซากกับสิ่งเดิมๆคือการสัมปฐานการปกครองทางอ้อม นักเขียนอาจไม่ได้ตั้งใจสื่อแบบนี้แต่เราคิดเอง
- ชอบที่นักเขียนไม่อยากalternateประวัติศาสตร์อยุธยา การที่ให้การะเกดมีความรู้ประปายมากๆเกี่ยวกับยุตสมัยนี้จำได้แต่เหตุการณ์ช่วงสำคัญๆนั้นก็ทำให้เห็นว่าประวัติศาสตร์มีความลื่นไหลเี
- ชอบการที่นิยายมันเน้นข้อมูลทางประวัติศาสตร์มากกว่าความโรแมนคู่พระนาง แม้จะย่อยไม่หมด ตามนักเขียนไม่ทันในหลายๆเรื่องแต่ก็ยังชอบการขับเน้นตรงนี้เป็นพิเศษอยู่ดี
- การฝังรากของปิตาธิปไตยมีให้น่าสนใจดี อย่างตอนดวลกลอนการะเกดลักไก่โดยการเอากลอนที่ประพันธ์โดยพระราชาองค์นึงมาใช้ในการแข่ง ผลออกมาว่าผู้คนที่ได้ฟังต่างทึ่งทำการประพันธ์อันยอดเยี่ยมนั้น และหลายๆอีกเหตุการณ์ที่การะเกดถ้วนซ้ำแนวคิดหรือการกระทำอย่างบุคคลทางประวัติศาสตร์ ทุกคนที่ฟังจะมองสิ่งนั้นว่าสมเหตุสมผล ราวกับว่าการเห็นดีเห็นชอบตามสิ่งที่การะเกดทวนซ้ำทวนซากกับสิ่งเดิมๆคือการสัมปฐานการปกครองทางอ้อม นักเขียนอาจไม่ได้ตั้งใจสื่อแบบนี้แต่เราคิดเอง
- ชอบที่นักเขียนไม่อยากalternateประวัติศาสตร์อยุธยา การที่ให้การะเกดมีความรู้ประปายมากๆเกี่ยวกับยุตสมัยนี้จำได้แต่เหตุการณ์ช่วงสำคัญๆนั้นก็ทำให้เห็นว่าประวัติศาสตร์มีความลื่นไหลเี
June 5, 2016
นิยายดังมากกกก เลยตามหามาอ่านจนได้ แต่อ่านแล้วค่อนข้างจะผิดหวังนิดหน่อยนะคะ คืออาจจะตั้งความหวังไว้สูงกว่านี้ ด้วยความที่ดังมาก ใครๆก็พูดถึง ส่วนตัวคิดว่าเนื้อหาช่วงแรกๆ สนุกดีค่ะ น่าติดตาม เดินเรื่องได้ดี แต่ช่วงหลังเราว่ามันเอื่อยๆไปนิด เนื้อเรื่องมันวนๆ แต่โดยรวมก็อ่านได้ ได��ความรู้ สนุกดีค่ะ
พระเอก นางเอกน่ารัก ก็คอยลุ้นกับความรักของทั้ง 2 คน พอๆกับลุ้นเหตุการณ์บ้านเมืองในสมัยนั้นไปด้วย
พระเอก นางเอกน่ารัก ก็คอยลุ้นกับความรักของทั้ง 2 คน พอๆกับลุ้นเหตุการณ์บ้านเมืองในสมัยนั้นไปด้วย
December 4, 2018
เรื่องน่ารักมาก บทนางเอกดูจะสมัยใหม่เกิน แหวกแนวจากนางเอกนิยายเรื่องอื่นๆ แต่ก็แบบนี้แหละที่จับต้องได้จริง คุณพี่ขุนก็ดีงาม แม้จะมีความซึนๆอยู่บ้าง
.
นอกจากจะได้เสพความสนุกของนิยายแล้ว ยังได้รู้จักประวัติศาสตร์สมัยพระนารายณ์เพิ่มขึ้นด้วย แต่สุดท้ายแล้วปวศ.จะถูกเล่าสืบกันมายังไง ก็อยู่ที่แต่ละคนจะตีความและเหตุผลที่เลือกมารองรับ เพราะมีหลายพงศาวดาร หลายบันทึก หลายความรู้สึกเหลือเกิน!
.
นอกจากจะได้เสพความสนุกของนิยายแล้ว ยังได้รู้จักประวัติศาสตร์สมัยพระนารายณ์เพิ่มขึ้นด้วย แต่สุดท้ายแล้วปวศ.จะถูกเล่าสืบกันมายังไง ก็อยู่ที่แต่ละคนจะตีความและเหตุผลที่เลือกมารองรับ เพราะมีหลายพงศาวดาร หลายบันทึก หลายความรู้สึกเหลือเกิน!
September 26, 2013
สนุกค่ะ อ่านเลย ไม่ต้องคิดเยอะ
April 23, 2012
ใช้เวลาอ่านหนังสือเล่มนี้ 2 คืน แบบว่า ไปทำงานอีกวัน ตาเหลือง...5 ดาว ค่ะ..ไม่ต้องพูดอะไรมาก
Displaying 1 - 30 of 122 reviews