Albina y los hombres-perro

by Alejandro Jodorowsky

BOOKS IN SPANISH

Genres: Fiction, Fantasy, Magical Realism, Speculative Fiction, Novels, Adventure, Latin American Literature

144 pages, Mass Market Paperback

First published June 1, 2001

About the author

Also credited as Alexandro Jodorowsky

Better known for his surreal films El Topo and The Holy Mountain filmed in the early 1970s, Alejandro Jodorowsky is also an accomplished writer of graphic novels and a psychotherapist. He developed Psychomagic, a combination of psychotherapy and shamanic magic. His fans have included John Lennon and Marilyn Manson.

Reviews

[Φώτης Καραμπεσίνης · Rating 3 out of 5]

Τρία προβλήματα είχα αρχικά να αντιμετωπίσω μ’ αυτό το βιβλίο: Συγγραφέας που κατά βάση είναι σκηνοθέτης (είμαι υπέρ της…πλήρους απασχόλησης όσον αφορά τα της τέχνης). Σουρεαλισμός (κατέληξα, μετά από μακροχρόνιες προσπάθειες, στο ότι δεν μου αρέσει στη λογοτεχνία). Λατινοαμερικάνος συγγραφέας (πλην Μπόρχες, Κορτάσαρ και Μπολάνιο…).

Εντούτοις, το γεγονός ότι επρόκειτο για μυθιστόρημα του φανταστικού αλλά και μετάφραση του Α. Κυριακίδη, με ώθησε να ξεπεράσω τις όποιες αντιρρήσεις και αναγνωστικές μου ιδιαιτερότητες (κανακεύω τον εαυτό μου). Ομολογώ λοιπόν ότι το αποτέλεσμα δεν με διέψευσε και η «Αλμπίνα» αποδείχθηκε ένα απολαυστικό βιβλίο.

Το μεγάλο του πλεονέκτημα είναι το προφανές για όλους όσοι έχουν έρθει σε επαφή με τον δημιουργό του ως σκηνοθέτη: οργιαστική και καθηλωτική φαντασία που υπερχειλίζει μέσα από κάθε σελίδα, ακατάπαυστα, ως το τέλος. Η Αλμπίνα, ο κεντρικός χαρακτήρας του βιβλίου, είναι ένα υπερφυσικών δυνάμεων πλάσμα που λειτουργεί ως θηλυκό αρχέτυπο. Πλείστες ερμηνείες και συνδηλώσεις εκλύονται άκοπα από κάθε παράγραφο, καθώς ο Γιοντορόφσκι χρησιμοποιεί την ηρωίδα του αλλά και τους συμπρωταγωνιστές της με περίσσιο οίστρο – λογοτεχνικό αλλά και κυριολεκτικό.

Η σεξουαλικότητα είναι βασικός πυλώνας, αν κι όχι αποκλειστικός, στο βιβλίο (κυρίως υπό τη μορφή κτηνοβασίας, καθώς οι άνθρωποι μεταμορφώνονται υπό το σεληνόφως σε σκυλόμορφα όντα και επιδίδονται σε όργια). Να αποτολμήσω να πω εδώ ότι το θέμα αυτό με ενοχλεί συνήθως (στα της τέχνης είμαι αμετανόητα συντηρητικός), διότι συνήθως χρησιμοποιείται ως πρόκληση οπότε είναι δηλωτικό ενδοκειμενικής ανισορροπίας, μετατοπίζοντας το ενδιαφέρον του αναγνώστη στο γαργαλιστικό, ώστε να παραβλέψει τις όποιες δομικές αδυναμίες του βιβλίου. Κι αν στα χρόνια της νεότητας αυτό μπορεί να λειτουργούσε θετικά σε κάποιον σημαντικό βαθμό, στην ηλικία της ωριμότητας με ενοχλεί ως κιτς.

Στην «Αλμπίνα», προς τιμήν του ο συγγραφέας εντάσσει αρμονικά το ζωώδες -κυριολεκτικά και μεταφορικά- σεξ στο γενικότερο μυθιστορηματικό πλαίσιο, επικυρώνοντας και δικαιώνοντας την παρουσία του. Σ' αυτό συντείνει και η μαγική ατμόσφαιρα που διαπερνά το έργο σ’ όλη του την έκταση, κινούμενη μεταξύ ονείρου και εφιάλτη, οπότε οι συνεχείς σπονδές στον Ίμερο παραμένουν ευπρόσδεκτες. Υποθέτω ότι οι ασχολούμενοι με την ψυχανάλυση θα έβρισκαν επιπλέον σημεία ταύτισης και ενδιαφέροντος, αφού το βιβλίο βρίθει από συμβολισμούς και πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης, ιδίως στις συνεχείς μετατοπίσεις απ' το εξωτερικό στο εσωτερικό τόσο χωρικά όσο και κυριολεκτικά, στις εναλλαγές φύλου, ταυτότητας κ.ο.κ. Δεν επιθυμώ, όμως, να μπω σε ξένα χωράφια, οπότε δεν θα επεκταθώ.

Ένα ακόμα θετικό είναι το γεγονός ότι η -αναγκαστικά- κινηματογραφική οπτική του Γιοντορόφσκι δεν επισκιάζει τη λογοτεχνικότητα. Με αυτό εννοώ, ότι είναι πλείστα τα παραδείγματα βιβλίων που θυσιάζουν τον συγγραφέα στον σκηνοθέτη, με απώτερο σκοπό την κινηματογράφησή τους, κάτι που σε ένα έμπειρο μάτι φαντάζει ενοχλητικό (θέμα ορίων και ανισορροπίας, όπως προείπα). Προς τιμήν του ξανά, ο συγγραφέας κρατάει γερά τα ηνία και αφήνει το λογοτεχνικό του άλογο να καλπάσει, συχνά με φρενήρεις ρυθμούς, χωρίς να αφήνει ως επίγευση την υποψία ότι ο αναγνώστης διαβάζει κάτι που θα ήταν προτιμότερο να είχε μεταφερθεί στον κινηματογράφο αντί στην τυπωμένη σελίδα (τούτου δοθέντος δεν θα έλεγα όχι σε μια κινηματογραφική μεταφορά).

https://fotiskblog.home.blog/2022/10/...

[Sarah · Rating 4 out of 5]

I seriously do not even know what I just read. It was great though & very well-written. It's sort of like if Chaucer, Hans Christian Anderson, the Brothers Grimm, and Aesop all had a fever dream orgy together in the Himalayas of Chile. I can see how it's written by a cult movie director. Lots of mythological roots & grotesque descriptions make for a very layered but fantastic story where I never knew what would happen next. So weird, but in the best way possible.

[Nate D · Rating 3 out of 5]

Surrealism very much in the aging-male-gaze mode, but redeemed in spurts by genuine weirdness, irreducible symbology, and mythic alignment. For every eye-roll there's something strange and memorable, but the converse as well. So about what I might expect from a late Jodorowsky novel, and I can't help but be glad he's still writing and creating.

[George K. · Rating 4 out of 5]

Στη συλλογή μου έχω τέσσερις ή πέντε ταινίες του Γιοντορόφσκι (χωρίς να έχω δει καμία μέχρι στιγμής) καθώς και κάμποσα κόμικς τα σενάρια των οποίων έγραψε (π.χ. Το Ινκάλ, Η τρελή της Σακρέ-Κερ, Screaming Planet, Son of the Gun, Bouncer), αλλά ουσιαστικά αυτή είναι η πρώτη μου επαφή με το πλούσιο και ιδιαίτερο έργο του, αν και βέβαια έχω διαβάσει το μικρό κόμικ "The Eyes of the Cat" που πάντως είχε ελάχιστο κείμενο. Λοιπόν, πρόκειται σαφώς για ένα παράξενο, περίεργο και σουρεαλιστικό μυθιστόρημα με έντονα στοιχεία φαντασίας, μαγικού ρεαλισμού, μυστικισμού και μύθου, που δεν χωράει σε μια κατηγορία και ουσιαστικά δεν μπορείς να το περιγράψεις με λόγια, μιας και όλα αυτά που συμβαίνουν στις σχετικά λίγες αλλά κατά τ' άλλα χορταστικές σελίδες του βιβλίου είναι τόσο σουρεαλιστικά και παράλογα και σκοτεινά και τρομερά, που μόνο υπό την επήρεια ψυχεδελικών θα μπορούσε να καταλάβει κανείς τι παίζει ακριβώς. Σίγουρα και ο συγγραφέας κάτι θα πήρε όταν έγραφε αυτό το μυθιστόρημα, δεν εξηγείται αλλιώς. Πάντως, εμένα μου άρεσε πολύ, η ανάγνωσή του ήταν μια τρόπον τινά ένοχη απόλαυση, και μάλιστα δεν χρειάστηκε να πάρω ψυχεδελικά ναρκωτικά για να το απολαύσω στον βαθμό που το απόλαυσα. Με βάση τη φήμη του συγγραφέα/σκηνοθέτη ήξερα τι να περιμένω κι έτσι ήμουν σχετικά έτοιμος, αν και βέβαια κανείς δεν είναι απόλυτα έτοιμος για ένα τέτοιο ανάγνωσμα. Μου άρεσε πολύ η ατμόσφαιρα, το σκηνικό της ερήμου, οι περιγραφές των τοπίων και των διαφόρων τρελών καταστάσεων, καθώς επίσης και η γραφή που μου φάνηκε λυρική, γλαφυρή και ιδιαίτερα έντονη. Και τώρα μου άνοιξε η όρεξη για να δω επιτέλους κάποια ταινία του και ίσως να διαβάσω κάποιο από τα κόμικς που έχω, ενώ θα περιμένω με αγωνία την κυκλοφορία άλλων δυο βιβλίων του από τις εκδόσεις Bibliotheque.

[Leo O'Brien · Rating 1 out of 5]

Jesus Christ. That was horrible. I started reading this book because I had seen some of Jodorowsky's films, which are bizarre and awesome. And maybe this just doesnt translate to the page, maybe it's a bad translation, or maybe he just wasn't on his game because this was for sure one of the worst pieces of trash I have ever read. First of all, it felt like a pornographic LSD trip, so if you're into that, by all means go for it. But to call this book a shitty version of "Naked Lunch" would be an honor far higher than its worth. Second of all, the characters had zero depth. They weren't even different stereotypes, they just weren't different at all. The transitions between events were horrible. I'd be reading and then all of a sudden something completely out of the blue would happen, but the whole book is just so dumb and ridiculous that I just stopped being surprised. The dialogue was also horribly stilted, but that might just be because it's a bad translation, so I don't want to fault Jodorowsky there. I feel like after finally finishing it, there's a bad taste in my mouth that I need to wash out. Please don't read this book. It's just really terrible. Go read the Count of Monte Cristo or Sirens of Titan instead. Those are great.

[jenni · Rating 4 out of 5]

this book cannot be rated, it defies all categorization, it's like some surreal phantasmagoria, it's like a mescaline trip in the desert. I don't even comprehend the experience I just had with it. it reads just like a Jodorowsky film, just as displacing and mystical and violent and fantastic and unreal as his unhinged cinematic sequencing. also, the concrete approximation of Columbus' Santa Maria in the middle of the Chilean desert? Damn good shit.

[Libri_dal_sottotetto · Rating 2 out of 5]

2,5 ⭐

[Jenna · Rating 3 out of 5]

Honestly this is more of a two star book as far as content is concerned, but I'm bumping it up a whole star because I'll be damned if it wasn't fun to read. It's pure Jodorowsky through and through, and that's really what I came here for. So yeah, maybe there was one too many detailed descriptions of dog sex or penile/vaginal secretions, but it sure adds to the most vivid and (for better or worse) unforgettable scenes in the book. There is also some philosophical musings on the meaning of life, death and identity strewn throughout if you're adult enough to get over the whole feverish-dog-orgies and labyrinthine-scrotum-descriptions thing.

[Il Pech · Rating 4 out of 5]

Questa fiaba nera di Jodorowsky mescola ingredienti sciamanici Castanediani, un pizzico di Tibet e una massiccia dose di sessualità, con alcuni elementi alchemici ed altri presi dalla cultura degli Inca. Scrittura mutevole, a tratti onirica, ricercata ed esoterica, a tratti volgarissima ed ironica. Jodorowsky, dimostrandosi uno scrittore consapevole e sfacciato,ha creato un'opera sicuramente interessante ed originale. Assolutamente sconsigliata ai puritani, Albina è un calderone di magia, sangue, poesia e litri di sperma.

[Οδυσσέας Μουζίλης · Rating 4 out of 5]

Λογοτεχνία σε οίστρο

https://pepperlines.blogspot.com/2022...

[Samuel · Rating 4 out of 5]

Muy fumado y muy divertido

[christine · Rating 4 out of 5]

Crabby writes in her notebook, "I don't know where I am, but I know that I'm here. I don't know what I am, but I do know how I feel. I don't know what I'm worth, but I do know not to compare myself to others" which is quite fitting for the novella as a whole. Alejandro Jodorowsky's Albina and the Dog-Men stays true to his vision as an artist. Full of bizarre and horrifying metaphors, at times the oddity of the language could be jarring and frightening to imagine -- verging on the cusp of body-horror -- but I was engrossed even further. Truly this was a fantastically horrifying tale of creationism.

[Lukáš Palán · Rating 3 out of 5]

Bom dia,

Alechandro, ale ale chandro, jako vždy rozjíždí guláš, který je nejen s knedlíkama, ale i s vařenejma bramborama, kaší, rejží, kečupem a cibulou. Čeho je moc, toho je příliš - věta, kterou nejčastěji slýchám v posteli, jak jinak, se svým enormním penisem, bohužel platí i zde. Jak se říká v japonském pornoprůmyslu: "představivosti se meze nekladou" a přesně toho se drží i alechandro, ale ale chandro, který tu motá paté přes deváté, což je fajn přesně prvních 5 kapitol a pak člověk kapitoluje. Je toho totiž až moc a s každou novou vychytávkou a pověrou a pravidlem je z toho jen přepálenej guláš.

A JA RADEJI SPAGETY!

7/10

[Volker Rivinius · Rating 2 out of 5]

C'est toujours la même chose, avec Jodorowsky, quel que soit le support, roman, BD, film. Ça commence par une histoire intéressante, mêlant réalisme social et merveilleux, avec des personnages bien campés, un style alerte et non dénué d'humour. Et finalement ça se termine dans un délire mystique aléatoire et en fin de compte insupportable. Ou comment ruiner une histoire.

On se souvient que Moëbius était parvenu à freiner les délires de Jodorowsky, quand il collaborait avec lui pour le cycle de "L'Incal noir". Ici, personne, Jodorowsky seul maître à bord, et ça nous donne donc ce périple avec une sorte de déesse-mère, comme toujours aux formes plantureuses et généralement à poil. Il y a sûrement des amateurs, mais moi, je passe.

[✨Cami✨ · Rating 3 out of 5]

3.5 La narrativa es muy buena, te envuelve con toda esa descripción salvaje y mágica pero igual me dejaban incomoda las escenas sexuales. Tengo que dejar reposar para después armar bien la reseña.

[Roberto · Rating 3 out of 5]

Con desbordante prosa Jodorowsky narra una mágica historia de resonancias bulgakovianas. Jodorowsky es un charlatán y su verborrea impregna la novela. ¿Jodorowsky es un charlatán?: sí, pero un charlatán inteligente; y sabe destilar en el maremagnun arrollador del fantástico relato pequeñas dosis de ecléctica sabiduría oriental.
Fiel a su concepto de psicomagia revuelca a sus personajes en una ilimitada sensualidad para hacerlos crecer y renacer espiritualmente. Para llegar al lector se sirve de su axioma que afirma que el subconsciente admite la metáfora.

[Melina O. · Rating 2 out of 5]

For me, this was neither good nor bad. It was well written and imaginative but there was no meaning to the story. And I wonder if this would make a better film than story considering the author is a well known director.

The story is about an albino woman and her ugly little friend who go off on a journey in South America involving a weird little hat maker and some weird guy who is the villain of the story but becomes an ally? And all everyone wants to do is have sex with this albino woman, who isn't a woman but a goddess. Why is it important that she's a goddess, and why is she stripping for cash? Why is everyone turning into a dog? What is this elixir they need to help cure the woman? Who are all these people? Why did the silver parrot bring a bunch of drug smugglers to take this elixir from this woman? Was the parrot waiting centuries for this woman to come along to start his drug empire? Why does the elixir have to also turn people into dogs? Why did the parrot help? Why is it all about dogs? Gold? What is the point?

This book is what happens when you take some psychedelics while watching a documentary about dogs mating and reading about the Incan empire and correlating them together and then decide to write a book. Does that make sense? No? Then read this book.

[Juan Carlos malik · Rating 4 out of 5]

Es la primera vez que leo a este autor. Y puedo decir que su trama fue la cosa más rara y extraña que he leído. aún así lo disfrute íntegramente. ¿Para qué leer albina y los hombres perro?1. Hace estallar tu imaginación como lector, ya que los personajes son en verdad originales y muy ocurrentes. 2. Las situaciones que pasan en la novela logran engancharte y hacerte cuestionar constantemente que es lo que esta pasando y que estas leyendo. No lo negaré la trama esta muy fumada como un viaje lleno de drogas, pero eso provoca que el lector siga leyendo, por que lo raro es chido. 3. Tiene unas frases muy contundentes frente al tema de la vida, la muerte, el sexo, el amor, la creación, la función que tenemos nosotros en este mundo. 4. Su estilo psicodelico, psicomagico esta muy presente al final del libro, lo que hace que el desenlace no se nada predecible. Lo malo: la cuarta y quinta noche, son capítulos muy densos con una carga de filosofía divina, que pueden causar mucho desconcierto y barreras para entender la trama de la historia

[Charlotte Carpenter · Rating 4 out of 5]

Pure Jodorowsky! This fever dream of a novel presents many of the same ideas and motifs that reoccur within his filmic language: scorched landscapes, disfigured pariahs, plaster effigies, so many animals... The list is long. But unlike his visual storytelling, I found this book surprisingly comprehensible. Divided into three parts, it pretty much adheres to the hero’s journey structure — healing elixir and all. Brace yourself for plenty of psychosexual violent imagery, and half-man-half-dog fucking. But also brace yourself for some really beautiful writing and mystical musings on love, ego and existence. If, like me, you find a strange solace within Jodorowsky’s bizarre cosmology, I recommend this.

“For the first time she felt what it was to love life; it was as if an atomic bomb had exploded in her chest, emitting rays that reached the ends of her cosmos, the remote past and the distant future. Under her feet infinity and eternity crossed paths. She’d finally entered the present!”

[julia l · Rating 2 out of 5]

Love The Holy Mountain (film), but...I don't know. Maybe this just wasn't my kind of book. No doubt, it's a pretty cool general concept--lust turning people into animals. However, the way it was executed was boring to me. It might have something to do with this being a translation--it's perhaps much more vibrant in its original Spanish, but unfortunately I don't speak Spanish (yet?).

[Gia · Rating 1 out of 5]

too descriptive

[Metaphora · Rating 5 out of 5]

Novela de género fantástico. Un reto a la imaginación y los principios (o los prejuicios) del lector.

[Joaquín · Rating 2 out of 5]

al principio me gustó pero después todo se derrumbó

[Helen Yu · Rating 3 out of 5]

This book in particular has superb descriptive language. I never expected that reading words on a page could cause me to embark on a hallucinatory trip through my own imagination, with little effort from the self. In this way, Jodorowsky succeeded in defying the conventions and limitations of language. This artistic ability should not be understated.

However, like other Jodo literary works (namely, the Metabarons and the Technopriest), the plot is linear and devoid of nuance. Once again, the protagonist achieves a form of enlightened consciousness, at the cost of resonant emotional depth (within the characters and to the reader) and the development of auxiliary characters. At the end, Jodo rushes to close out on a spectacular and fantastical world -- the same one that he labored to unfold in the beginning -- leaving me to feel rather unfulfilled.

** Also, after reading three Jodo works and watching La Danza, I have finally given up hope that Jodo, despite his creativity, is still very much a man's man, incapable of writing women into substantial roles beyond their utility to the male gaze.

[Rubén Pedreira · Rating 3 out of 5]

Me apetecía leer algo extraño y me crucé casualmente con un libro de Jodorowsky. Habiendo dirigido películas indescriptibles como La montaña sagrada, di por hecho que una novela suya no iba a ser diferente y aportaría una buena dosis de extrañeza. No solo no me equivocaba, sino que hasta me quedaba corto.

El relato empieza con una giganta de piel blanquísima que aparece una noche montando un escándalo terrible junto a la casa de una inadaptada social a la que llaman La Jaiba porque anda como los cangrejos. Cuando La Jaiba sale a ver qué es lo que está pasando ahí, con su palo de ahuyentar borrachos en la mano, se encuentra a una mujer enorme escapando de unos seres rabiosos que son mitad monje tibetano y mitad perro. Después de ahuyentarlos sin saber muy bien cómo, se da cuenta de que la giganta no se acuerda de nada y actúa como una niña. Empezará así una amistad entre ellas y un viaje surrealista para resolver el misterio del pasado de la desmemoriada, a la que La Jaiba bautiza como Albina.

Albina y los hombres perro es una novela cuya historia tiene algo de hipnótico. No llegó a parecerme un gran libro, solo me resultó entretenido de leer, pero sí se debe reconocer su capacidad para introducir al lector en un mundo surrealista que resulta coherente dentro de su imposibilidad y en el que es difícil predecir qué será lo próximo. Cada escena trae consigo un suceso increíble que, a la vez, dentro del contexto de la historia, tiene un halo de plausibilidad que te hace pensar: “¿Un barco navegando en un desierto? Bueno, ¿y por qué no?”.

No hay duda de que la imaginación de Jodorowsky es digna de admiración. Pero menos duda hay de que si Freud lo hubiera pillado por banda algún día, aún hoy se contaría la historia de aquella ocasión en la que un artista chileno traumatizó a un famoso psicoanalista austríaco. Albina y los hombres perro está lleno de travesuras turbias.

[Nicolás Gómez · Rating 3 out of 5]

I'm at this point beyond getting confused by a work of fiction, I just let the absurdity and incomprehensibleness envelop and swaddle me and go "wow, look at that, and that, this is so cool", as if taking a stroll through the forest without needing to understand precisely how the biology and ecology of every single tree and plant works, just basking in the smells and sights and the sunlight filtering through the leaves, and in that sense this was a very mesmerizing and beautiful little adventure, much of it a bit dazzling for my small brain but very thought provoking regardless, though largely disconnected and isolated thoughts in this case, I think I still prefer it when I can actually follow the story along and have more holistic and all-encompassing thoughts about it.

[Lily · Rating 4 out of 5]

This is one to make all the weirdos laugh. Set in South America, Albina, a giantess albino woman and Crabby, her crab-like seedy, elderly accomplice turn men into dogs (haha) with their outrageous sexual allure. A mix of the grostesque and the mystical color the bizarre story involving an ancient folk tale involving a cactus growing out of a dead Incans head and full moon animalism. While Jodorowsky can do no wrong in my demented eyes, the end of this drags on a little bit and meanders around in a little too much action-adventure for my taste. Otherwise, it's freaky in every sense of the word.

[Ben · Rating 3 out of 5]

This was fun to read but holy shit there is some weird stuff going on. I've seen The Holy Mountain, so I set my expectations going into this. I wasn't "let down" in the sense that there is immense amounts of psychedelic / magic / occult imagery, but I'll be damned if I could explain the plot to anyone in a reasonable way. I felt like I understood what was happening for the first hundred pages but then it turned into a weird fever dream sorta similar to the episode of the Simpsons where Homer eats a really spicy pepper and talks to a fox. Except much, much stranger.

[Gianluca Pettinati · Rating 3 out of 5]

Un racconto profondamente esoterico ma anche una fiaba surrealista e provocatoria su di un mito delinquente usato come mezzo di iniziazione. Conosco benissimo Jodorowsky Alejandro, tant'é che li ho quasi tutti i suoi libri ed ho visto Il Topo e la montagna sacra. É tutto viscere e surrealismo ed é buono come strumento di ulteriore confutazione della saga di Dune. Confutazione di Dune significa: il sangue santo circa tutto ciò che le trasposizioni cinematografiche moderne non hanno il valore e mai lo avranno di poter trasporre nel loro DUNE scifi bellissimo. Alejandro il mio Alessandro ha dato a me dei valori cui le generazioni di oggi MAI si potranno sognare di avere: il surreale, invece che del sessismo ed attenzione che quando l infedeltà è un obbligo quei valori vengono tacciati come disonestá a chi puro come te non si piega ad essere infedele per sé stesso. Chi é Albina? Un mago parla all'inconscio, se riportiamo il quotidiano ad un modello mitico, ci apriamo al mistero uscendo da noi stessi x capire meglio la realtá. ALBINA é SARCASMO. Alla fine, riuscirá a mettere finalmente radici e fiorire.

[Dalena Tran · Rating 4 out of 5]

my conscience rings the alarms. probably because it is vulgar, pornographic, and absurd but also deeply magical and rewarding. like i've been shot out from the womb and forced into a marathon. symbols and evocative archetypes enter me and leave trails like energy unable to be conserved but still hot anyway: entropy in the form of a mythological goddess and its rabid constituents