Henüz yüzüne ustura değmemiş genç berber çırağı Haşmet bir gece rüyasında O'nu görür ve hemen derin bir aşka gark olur; peşinden Bağdat'a doğru uzun bir yolculuğa çıkar. Bu büyülü yolculuk sırasında karşısına çıkan, hayatları tuhaf aşklarla bezeli insanlar Haşmet'e kendi hikayelerini anlatıp onu uyarırlar. Lakin, Haşmet'in kalbi çoktan akıldışı aşkının girdabına kapılmış, ruhu sönmemek üzere alev almıştır bile. Ne zavallı kondüktörün anlattıkları, ne tel cambazı Yakup'un dehşet verici kaderi, ne aynacının korkunç hikayesi, ne meczuplar gemisinin kaptanının ne de gedikli yolcusunun uyarıları Haşmet'i yolundan döndürür. Onun hayranlık uyandıran aşkı menziline ulaşmaya kararlıdır...
"Sonuçta, bütün aşk hikayeleri başkalarına ait olduğu sürece tehlikesizmiş gibi dururlar. Umuyorum ki, bu satırların okuyucusunun son sayfayı kapattığında -eğer o sebatkar okuyuculardan biriyse- mayınlı bir araziyi selametle atlatma ayrıcalığına sahip olmanın keyfi içerisinde bir başkasına, bir başkasının hikayesinden hâlâ alayla söz edebilecek kadar bir hevesi kalmış olsun. Değilse... hiç önemi yok; her zaman hikayeler bir şekilde menzillerine ulaşmayı bilirler."
Trabzon'da doğdu. Orta Doğu Teknik Üniversitesi'ni bitirdikten sonra Viyana'ya gitti; Hochschule für Angewandte Kunst'ta (Viyana Uygulamalı Güzel Sanatlar Akademisi) resim ve gravür okudu. Viyana, İstanbul, Ankara, Budapeşte, Tallinn gibi bir çok şehirde sergiler açtı ortak sergilere katıldı. Senaryo yazımı, sinema ve resim konularında kurucularından olduğu bağımsız bir sanat inisiyatifi olan Akademie Genius'ta dersler verdi. Viyana, Atina, Ankara'da sinema konusunda atölye çalışmaları gerçekleştirdi.
Pirselimoğlu dört roman (Çöl Masalları, Kayıp Şahıslar Albümü, Malihulya, Şehrin Kuleleri) ve iki hikaye kitabının yazarıdır (Otel Odaları, Harry Lime'ın En Yeni Hayatları). Sinema kariyerine senaryo yazarlığı ile başladı; bir çok kısa ve uzun film senaryosu yazdı. Çok sayıda ödüller alan, ilk kısa filmi Dayım'ı 1999'da, ikinci kısa filmi Il Silenzio e'Doro 'yu (Sükut Altındır)2002'de çekti.
Bir çok ödül kazanan ilk filmi Hiçbiryerde'yi 2002'de gerçekleştirdi. Rıza (2007), Pus (2009), Saç (2010) adlı filmlerden oluşan 'Vicdan ve Ölüm' temalı üçlemesi bu filmin ardından geldi.
Bir Tayfun Pirselimoğlu güzellemesi yapmam şart oldu artık. *** Bazı yazarların bir yazım üslubu ve hikaye anlatma tavrı, duruşu vardır. Tayfun Pirselimoğlu bu yazarlardan biri, hatta edebiyatımızda en özgün anlatma biçimine sahip yazarların başını da çekebilir. Tayfun Pirselimoğlu okumaya başlamam ‘Dayım’ filmini izlememle oldu. Acayip, tuhaf, masallarda görülen cinsten akıldışı diyebileceğimiz ama tematik-görsel bütünlüğü müthiş bir kısa film. Ne anlatıyordan ziyade-ki çoğu hikayeleri benzer kalıpta olup benzer motifler barındırsa da- nasıl anlatıyor diye merak ettiğim bir anlatıcı. Yazarı ilk defa okuyacaklar anlatımını değil ama hikayelerini ‘manasız’ bulabilir. İşte bu yüzden, masallarda görülen cinsten akıldışı diye belirttim az önce, zaten kendi de: “Anlamlandıramadıkları şeyi delilik haline yormalarını temenni ediyorum” diyor. Bunu yapabilecek herkes Pirselimoğlu okumalı ve o delilik halinin keyfini çıkarmalı derim. *** Tüm bu yazdıklarımı Kerr kitabı-filmi için de söyleyebilirim. Bu arada Kerr’i İletişim Yayınları yeniden basıyormuş ve yakında.
Τί είναι,τελικά,ο έρωτας; 'Ονειρο,πλάνη,κατάρα,ευλογία,ή,εφιάλτης; Μέχρι πού θα έφτανε ένας άνθρωπος για την αναζήτηση καί κατάκτηση του αντικειμένου του πόθου του; Δύναται ο έρωτας να μας οδηγήσει στην πράξη του κάλλιστου καί χείριστου την ίδια στιγμή μέσα από ένα παροξυσμό συναισθημάτων; Ο συγγραφέας Ταϊφούν Πιρσελίμογλου διερωτάται όλα τα παραπάνω,-κι εμείς μαζί του-,μέσα στο νέο του μυθιστόρημα,με τίτλο ''Η οπτασία'' που κυκλοφορεί στη χώρα μας από τις εκδόσεις Τσουκάτου. Ένα βιβλίο η ιστορία του οποίου μπορεί να θεωρηθεί ως ένας ύμνος καί ταυτόχρονα ένα κυνικό σχόλιο σχετικά με το ζήτημα του έρωτα. Οξύμωρο; Αντιφατικό; Πείτε το όπως θέλετε,μα εγώ αντιλήφθηκα καί τα δύο διαβάζοντας το βιβλίο. Με λεπτά τα όρια ανάμεσα σε αυτά τα δύο,πιστεύω πως ο συγγραφέας προσπαθεί να δείξει τον έρωτα ως ένα νόμισμα με δύο όψεις,που στον καθένα καί στην καθεμία ξεχωριστά επιλέγει να φανερώσει μόνο την μία πλευρά. Ποιος/α ο/η τυχερός/η καί ποιος/α ο/η άτυχος/η; Ελεύθερη επιλογή,ή,καπρίτσιο της μοίρας;
Δεν σας το κρύβω πως πιάνοντας για πρώτη φορά το βιβλίο στα χέρια μου καί περιεργάστηκα την εικόνα του εξωφύλλου καί τον τίτλο του (δεν είχα διαβάσει ακόμα την περίληψη),λανθασμένα,-όπως αποδείχθηκε στην πορεία-,δημιουργήθηκε η ιδέα στο μυαλό μου πως επρόκειτο για ένα βιβλίο θρίλερ. Ναι,καλά ακούσατε. Αυτά τα τόσο έντονα σκούρα χρώματα,η σχεδόν απόκοσμη μορφή που κυριαρχεί στην εικόνα,ακόμη καί η λέξη ''οπτασία'' που έχει επιλεγεί ως τίτλος προκαλούν την φαντασία μας,καθώς κι ένα αίσθημα φόβου ( ; ). Μπορεί,βέβαια,καί θαυμασμού... Όταν,έπειτα,στράφηκα προς την περιγραφή,η αρχική μου ιδέα δεν καταρρίφθηκε απολύτως,καθώς έχω την αίσθηση πως όσοι/ες ερωτεύονται κυριαρχούνται τόσο από την φλόγα καί την σφοδρότητα του πόθου,μα συνάμα κι από τον φόβο της απώλειας του αγαπημένου προσώπου... Άρα,για τα δικά μου δεδομένα,θα μπορούσαν να είναι δύο έννοιες ταυτόσημες,αλλά πάλι,μπορεί καί όχι...
"Το αμούστακο αγόρι με το όνομα Χασμέτ που δουλεύει ως βοηθός κουρέα, μια νύχτα βλέπει στον ύπνο του Εκείνη και την ερωτεύεται τρελά. Έτσι ξεκινά ένα μακρύ ταξίδι προς τη Βαγδάτη για να την βρει. Οι άνθρωποι που συναντά σε αυτό το μαγευτικό ταξίδι, του εξηγούν τους αλλόκοτους έρωτες της ζωής τους και τον προειδοποιούν. Ωστόσο, η καρδιά του Χασμέτ έχει προ πολλού γίνει έρμαιο του παράλογου έρωτά του και η ψυχή του φλογίζεται από μια αέναη φλόγα. Δεν του αλλάζουν γνώμη ούτε οι αφηγήσεις του κακόμοιρου ελεγκτή τρένου ούτε η φρικιαστική μοίρα του ακροβάτη Γιακούπ ούτε η τρομερή ιστορία του κατασκευαστή καθρεφτών ούτε οι προειδοποιήσεις του καπετάνιου του πλοίου των αλλοπαρμένων και του μόνιμου επιβάτη του. Ο αξιοθαύμαστος έρωτάς του είναι αποφασισμένος να πετύχει στον στόχο του." (Περιγραφή οπισθοφύλλου)
Μαζί,λοιπόν,με τον κεντρικό ήρωα θα κάνουμε ένα ταξίδι με προορισμό,όχι το άγνωστο,αλλά τον έρωτα. Άν καί φαινομενικά δευτερεύοντες συνοδοιπόροι μας τα υπόλοιπα πρόσωπα που θα συναντήσουμε μέσα στην ιστορία,η παρουσία τους είναι πιο σημαντική απ'όσο φανταζόμαστε. Η πένα του συγγραφέα στοχεύει να αναδείξει περισσότερα,ή καί λιγότερα,από εκείνα που πρέπει να ειπωθούν καί θέλουμε να μάθουμε. Τα συναισθήματα άλλοτε μας παρασύρουν κι άλλοτε μας συγκρατούν από μία επικίνδυνη ολίσθηση προς το κενό που απλώνεται μπροστά μας. Η συνεχόμενη αφήγηση που ώρες-ώρες μοιάζει σαν εκ βαθέων εξομολογήσεις των προσώπων καί οι γλαφυρές εικόνες όχι μόνο προσδίδουν μία επιπλέον αμεσότητα σε όλο το κείμενο,μα ταυτόχρονα βοηθούν να κατανοήσουμε καί να πλάσουμε με το μυαλό μας τα πάντα καί να έχουμε ολοκληρωμένη,σχεδόν ζωντανή,την εικόνα μπροστά στα μάτια μας.
Προσωπικά βρέθηκα κάπου στο ενδιάμεσο διαβάζοντας το βιβλίο. Από την μία μεριά το ύφος καί η στάση του συγγραφέα απέναντι στον έρωτα ταίριαξε με την ορθολογική μου σκέψη γύρω από αυτόν,κι από την άλλη μεριά θύμωσα που δεν βρήκα το ευτυχισμένο τέλος. Αλλά θα συμφωνήσω σε μεγάλο βαθμό με αυτό που λέει ο συγγραφέας: ''Εντέλει, όλοι οι έρωτες εφόσον είναι των άλλων, φαίνονται ακίνδυνοι. Ελπίζω πως ο αναγνώστης αυτών των γραμμών όταν γυρίσει και την τελευταία σελίδα -εάν είναι ένας από εκείνους τους πιστούς αναγνώστες-, να του έχει μείνει η διάθεση να μιλήσει ειρωνικά για την ιστορία κάποιου άλλου, αφού έχει απολαύσει το προνόμιο να έχει σωθεί μετά τη διέλευση από ναρκοπέδιο, αν όχι, δεν πειράζει. Οι ιστορίες ξέρουν να βρίσκουν τον στόχο τους με κάποιο τρόπο.". Ναι,το βιβλίο μου άφησε καλές εντυπώσεις. Αναζητήστε το!