Perfecte stilte

by Thomas Verbogt

Documentairemaker David Kromweg heeft geen idee hoe moedig hij is, totdat hij ineens in een gevaarlijke situatie belandt. Hij verbaast zich over zijn gedrag, hij is een ander mens dan hij dacht te zijn. En dat gaat knagen. Wat zegt het over hemzelf, en over zijn leven? Wat hij op orde dacht te hebben, blijkt een schijnvertoning te zijn.

Zoals vaker in de romans van Thomas Verbogt is er ook in het verleden van deze hoofdpersoon iets aan de hand waarvoor hij zijn ogen sloot, maar dat kan nu niet langer. Hij moet een bekentenis doen en ook daarvoor is moed nodig.

Perfecte stilte is een intense roman over de vraag hoe ver je kunt gaan in je leven.

Genres: Literature, Dutch Literature

208 pages, Hardcover

First published May 1, 2011

About the author

Thomas Verbogt (1952) debuteerde in 1981 met de verhalenbundel De feestavond.
Sindsdien schreef hij vele romans, verhalenbundels en toneelstukken.
Met zijn oeuvre groeide ook zijn publiek. Lange tijd was hij een zeer gewaardeerd auteur maar toch relatief onbekend, maar al een paar jaar behoort hij tot ‘de eredivisie van de Nederlandse literatuur’, aldus Pieter Steinz van NRC Handelsblad.
Waar Verbogt vooral om geprezen wordt is zijn melancholieke en lichte toon en zijn filmische manier van vertellen. Ook met zijn humoristische korte verhalen bindt hij veel lezers aan zich.

Reviews

[Christine Bonheure · Rating 4 out of 5]

Tweede boek dat ik lees van Verborgt en alweer ben ik diep onder de indruk. In een reeks van korte hoofdstukjes vertelt hij het verhaal van David, via het ene eenvoudige woord na het andere, via de ene eenvoudige zin na de andere. Zalig om te lezen. De korte stukjes zorgen ook voor een langzaam leestempo, en zo hoort het ook. Het verhaal in het kort: in zijn jeugd maken David, Valerie en Simon deel uit van een hecht vriendendriespan. Op een dag springt Valerie niet zoals vanouds over het nauwe steegje naar het dak waar Simon en David zich bevinden, maar wel recht naar beneden, de dood tegemoet. Ook Simon pleegt later zelfmoord. David begint een leven waarin hij constant verweesd achter zich lijkt te kijken om te zien waar Valerie en Simon zich bevinden. Hij weet waarom Valerie is gesprongen, maar zeult dat geheim levenslang met zich mee. Mooi beklemmend verhaal. Verborgt is ook dichter en dat lees je. Ik ben veel te ongeduldig om poëzie te kunnen appreciëren, maar van dit verrukkelijk poëtisch proza ben ik fan. Uit het boek gelicht en genoteerd: ‘Bedachte gedachte’.

[Ria · Rating 4 out of 5]

Geen vakantie zonder een Verbogt. Lezen in de stilte van ruisende populieren en koerende duiven.

'- ik herinner mij een zomermiddag, we zitten in de tuin - mijn moeder zegt: 'Mooi, hè, er gebeurt helemaal niets.' 'Ja, soms is dat het mooiste wat er is,' zegt mijn vader.'

Een roman over David. Over verleden, over nu. Wat er is gebeurd, wat er gedaan had kunnen worden. Vriendschap. Relatie. Geheim. Verlies. En als er iets wordt gedaan komt de gedachte: 'ik lig hier in een ander leven'. Afsluiten en verdergaan.

Korte hoofdstukken die langzaam lezen vragen maar snel doen omslaan naar het volgende. In de stijl van 'eenvoudige' zinnen met de kunst van het weglaten. De volgende 'Bedachte gedachte', nee mooie proza.
Ik heb weer genoten van dit verhaal dat inderdaad om langzamer herlezen vraagt.

Stilte. Onheilspellend; doorbroken tot mooi en hoopvol.

[Dolf Patijn · Rating 4 out of 5]

De beeldende schrijfstijl van Thomas Verbogt bevalt me wel. Het verhaal had van mij wel wat meer uitgediept mogen worden. Ik vond het wat aan de korte kant. Kortom het smaakte naar meer.

[Floris · Rating 3 out of 5]

Opnieuw een heel mooi boek van Thomas Verbogt. Met weinig woorden vertelt hij veel, maar je droomt wel lekker weg. In dit geval wel iets te veel verhaallijntjes en wat weinig uitwerking voor mijn gevoel.

[SillySuzy · Rating 4 out of 5]

Prachtig, verstild verhaal in mooie, spaarzame zinnen over een man die een traumatische gebeurtenis meemaakt en hierdoor min of meer gedwongen wordt om een traumatische gebeurtenis uit zijn verleden onder ogen te zien.
Zeer actueel gezien de huidige discussies over de veiligheid van vrouwen op straat.

[Marjet · Rating 5 out of 5]

Voor het eerst een boek van Thomas Verbogt gelezen en dat was zeker niet het laatste van deze schrijver, die weet hoe hij met taal moet omgaan. Perfecte stilte is een schitterend, knap gecomponeerd verhaal over liefde en schuld.
David is een intellectuele filmmaker, die levens van kunstenaars in beeld brengt, maar in zijn eigen leven geen besluiten durft te nemen. Hij weet waarom zijn vroegere buurmeisje Valerie zich van het dak liet vallen. Als David ruim dertig jaar later haar moeder ontmoet, gaan de herinneringen een rol spelen. Hij zit muurvast in de relatie met Emma, die een dochter heeft, maar ze zijn voorbijgangers in elkaars leven geworden. Hij tracht een vrouw te redden die in een steeg in elkaar wordt geslagen, zelf komt hij ook in het ziekenhuis terecht en dat wordt het begin van zijn nieuwe leven. Hij verlaat Emma, hij zoekt de moeder van zijn jeugdliefde Valerie op en uiteindelijk bezoekt hij de in elkaar geslagen vrouw die nog steeds herstellende is en nooit meer de oude zal worden.
Zij is de eerste aan wie hij het verhaal van Valerie vertelt. En dan op de laatste bladzijden krijgen we de reden te horen waarom een meisje van veertien zich moedwillig van het leven beroofd. Een verrassend en schokkend einde.

[Moira Macfarlane · Rating 4 out of 5]

Lang niets van Verbogt gelezen, maar het voelde direct weer vertrouwd. Hij heeft zo'n prettige vertelstem en altijd zijn er heel vanzelfsprekend die dingen in het verhaal verweven om over na te denken.

'Mijn moeder kwam op haar hurken naast me zitten, ze rookte een sigaret, ze was op blote voeten, ze legde haar hand op mijn schouder en zei: 'Ik weet niet wat je allemaal denkt, al heel erg lang weet ik dat niet en ik hoef het ook niet te weten. Ik weet dat je er niet over wilt praten. Misschien later. Misschien snap ik dat, ik weet het nog niet. Soms denk ik: ik ken je niet. Je bent mijn zoon, je bent mijn kind, en wat ik van je ken, ken ik omdat ik het ook van mezelf ken, terwijl ik niet eens weet of we op elkaar lijken. Sommige ouders zeggen zo makkelijk dat hun zoon of dochter op hen lijkt. Maar ze zeggen dat vooral omdat ze dat willen.'

[kyt · Rating 3 out of 5]

2,5 - het begin moest ik even wennen, in het verloop van het boek begreep ik wat Verbogt aan het doen was. Een mooi web gesponnen van losse verhalen dat uiteindelijk tot een harde en pijnlijke, maar zeer ontroerende manier ontrafelt wordt. Hij legt de angst bloot die hij zijn hele leven heeft ervaren dmv anekdotes en herinneringen uit zijn jeugd en een traumatische gebeurtenis later in zijn leven. Mooi hoe die 2 verhalen samen tot een nieuw inzicht vormen en hoe je dit als lezer mag meemaken.

[Tibbe · Rating 4 out of 5]

De stijl van Verbogt spreekt mij erg aan. Ook dit boek was het lezen weer waard. Toch had ik bij dit verhaal soms moeite de personen juist te plaatsen. Het kan ook met mijn concentratie tijdens het lezen te maken hebben gehad, maar ik vond het hier en daar wat lastig de auteur te volgen. Zeker niet mijn laatste boek van deze schrijver; ik ben fan.

[Anton Segers · Rating 3 out of 5]

Weer een typische Verbogt: hoe herinneringen en verdringing van pijnlijke trauma's hele levens kunnen ontwrichten. Met als zwakte: soms wat therapeutisch zwevend filosofisch geneuzel.
Maar als sterkte: vaak momenten van scherpe, eerlijke waarneming van emoties in subtiele dialogen.

[Lizette Van DUREN · Rating 4 out of 5]

Oa over keuzes maken en loslaten. In die prachtige beschouwende schrijfstijl van Verbogt. Melancholie ten top.

[Chris · Rating 3 out of 5]

De dialoog was wat onpersoonlijk naar mijn mening. Af en toe snapte ik ook niet waar in het leven van David we ons nu bevonden.

[Quizzle · Rating 5 out of 5]

fantastisch en emotioneel geschreven. trigger warning: verkrachting en mishandeling

[Marleen · Rating 2 out of 5]

Ik zie waar de schrijver voor gaat en ik WIL het prettig vinden, maar kan het waarderen. De overlap in de verhaal lijnen is prachtig, maar de schrijfstijl trekt me uit het verhaal.

[Jantje · Rating 4 out of 5]

4.5 sterren

[Margreeth · Rating 4 out of 5]

Een mooi verhaal in een wat indirecte stijl.

[Tonny · Rating 3 out of 5]

Mijn tweede Verbogt, gelezen nadat ik Als de Winter Voorbij Is had gelezen, een boek waar ik onder de indruk van was. Misschien had ik niet zo snel na dat boek moeten beginnen aan deze. Dit boek lijkt namelijk heel erg op het vorige wat ik las. Het lijkt een opmaat naar Als de Winter Voorbij Is, het boek waarin alles net even iets beter op z'n plek lijkt te vallen, waarop alles net even minder geforceerd aanvoelt dan bij dit boek. Maar misschien is het ook zo dat twee van dergelijke boeken vlak achter elkaar de kracht van de onderlinge boeken wat doet afnemen.

Het betekent echter niet dat het boek veel slechter was. Het leest als een trein en de stijl is prachtig. Er zit een melancholiek in waar ik wel van hou. Uit het verhaal, geschreven vanuit de herinneringen van de hoofdpersoon die verschillende flarden terughaalt die zijn leven hebben bepaald (zoals ook in Als de Winter Voorbij Is). Het leven overkomt je, de vraag is hoe je het met die gebeurtenissen om gaat.

In het leven van David is er één moment geweest die zijn verdere leven heeft bepaald, een moment waarvan hij later twijfelt of hij niet moediger had moeten zijn.

Over een tijdje zal ik zeker weer eens een Verbogt gaan lezen.

[Rowie · Rating 5 out of 5]

Dit boek las ik voor een gastles van de schrijver georganiseerd door de minor Creatief Schrijven aan de FHJ. Verbogt vertelde hierin dat hij allergisch is voor onnodige woorden. Schrappen vindt hij ook een van de heerlijkste dingen aan het schrijfproces. Hij liet weten dat hij zichzelf inmiddels een woordendoel stelt voor het schrijven van een hoofdstuk, bijvoorbeeld 2000 woorden. "Wanneer ik er dan 2600 heb geschreven, vind ik het heerlijk want dan kan ik schrappen." Hij is van mening dat dit een tekst scherper en doeltreffender maakt.

Zijn methodes werpen zijn vruchten af. Perfecte stilte is een verhaal met precies genoeg woorden. Er wordt niets eeuwenlang herhaald, er wordt niets weggelaten waardoor je maar moet gissen naar de clue. Verbogt wist mij met dit boek te grijpen. Ik denk dat dit verhaal mij ook nog eventjes niet los zal laten.

[Janneke · Rating 3 out of 5]

David, verteller van zijn eigen geschiedenis, worstelt met het verleden en met name met de zelfmoord van zijn buurmeisje en vriendinnetje Valerie. Ofschoon het eigenlijk geen zelfmoord was: er kwam geen moord aan te pas. "Valerie maakte een eind aan haar leven". Ook het verdwijnen van hun gezamenlijke vriend Simon speelt nog steeds een rol. Is het daardoor dat David zich slecht kan binden? Zijn al 10 jarige relatie met Emma is al 10 jaar een poging om er iets van te maken.
Een inmenging van David bij een mishandeling van een vrouw in een achterafsteegje zorgt ervoor dat David opnieuw gaat nadenken over het geheim dat hij deelde met Valerie en de belofte die hij die hij haar gedaan heeft.
Een boeiend boek om te lezen met een interessant uitgangspunt.

[Laurette · Rating 5 out of 5]

Precies dezelfde sensatie kreeg ik van het andere boek van Verbogt: de auteur schrijft ook hier bedrieglijk eenvoudig, bijna zo makkelijk dat het niet opvalt hoe ontzettend goed en congruent zijn hoofdpersonage David staat omschreven. Hierdoor voel ik me erg nabij het boek, tijdens het lezen voel ik me een ander mens, rustiger, met aandacht voor al Verbogt zijn details. En dan die referentie naar popnummers, subliem, ga dit lezen en zoek het op, je krijgt er geen spijt van.

[Irma Maes · Rating 5 out of 5]

Thomas Verbogt is in mijn ogen iemand die een verhaal vertelt "tussen de woorden door". Hij beschrijft gebeurtenissen niet letterlijk maar geeft je wel de indruk dat het er staat. Erg mooi en subtiel en boeiend.

[Marlous · Rating 3 out of 5]

Leest als een trein. De vraag naar het waarom achter de daad van Valerie bleef me bezig houden.
Toch maar drie sterren omdat ik me er meer van had voorgesteld.
Dat is bij de laatste stapel "literaire"Nederlandse werken zo dus wellicht is er iets mis met mijn verwachtingen... ;)

[Monique · Rating 4 out of 5]

Mooi geschreven, mooi verhaal.

[Heleen]

Aanbevolen door Bonnet.

[Anoukal · Rating 4 out of 5]

Prachtig boek. Mooie korte zinnen vol inhoud. Indrukwekkend verhaal