Opis genezy Słowian, hipotezy naukowe na temat najstarszych dziejów Polski i Polaków oraz kształtowanie się centralnej władzy na ziemiach polskich. Wiele ciekawych wyjątków źródłowych oraz ilustracji.
Jerzy Strzelczyk – polski naukowiec, historyk- mediewista specjalizujący się m.in. w początkach państwa polskiego oraz państw barbarzyńskich na ziemiach dawnego Imperium Romanum.
Życiorys Doktorat (promotor prof. Gerard Labuda) na Wydziale Historyczno-Filozoficznym UAM w Poznaniu. Habilitacja w 1975 r. w Instytucie Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewiczana podstawie rozprawy Słowianie i Germanie w Niemczech środkowych we wczesnym średniowieczu. Od 1984 profesor nadzwyczajny, od 1989 profesor zwyczajny. W latach 1991-1996 był dyrektorem Instytutu Historii UAM. Kierownik Zakładu Historii Średniowiecznej Instytutu Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, członek krajowy czynny Wydziału II Historyczno-Filozoficznego PAU. Członek Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów. Członek zarządu Fundacji Historycznej im. Profesora Henryka Łowmiańskiego. Uhonorowany Nagrodą FNPza rok 2009 w kategorii nauk humanistycznych i społecznych. http://pl.wikipedia.org/wiki/Jerzy_St...
Od Prapisków do Lisiołów . Pewnego upalnego dnia Lisioł, po spędzeniu zbyt dużej ilości czasu na słońcu, zaczął się zastanawiać nad tym, skąd pochodzi lisie plemię. W tym celu sięgnął po książkę Jerzego Strzelczyka pod tytułem „Od Prasłowian do Polaków”, z której nie dowiedział się zbyt wiele na temat lisów, ale za to całkiem sporo o Słowianach. . Lisioł musi pisnąć, że to czysta przyjemność czytać tekst, który wyszedł spod ręki takiego specjalisty. Nie dość, że strony przewraca się bardzo szybko, to nie uświadczymy tutaj sztucznie pompowanej historii „turbosłowian”. Strzelczyk opisuje co prawda różnorakie teorie, ale wskazuje zarówno ich mocne, jak i słabe strony – tak, jak powinien to robić rzetelny historyk, który nie ulega chęci zrobienia ze Słowian kolejnych Atlantydów. Dzięki temu Lisioł mógł skonfrontować poglądy twierdzące, że Słowianie na ziemiach Polski tworzyli swoją kulturę od dawna w nieprzerwany sposób, jak i teorie, które opowiadają się za ich wędrówką – wskazując m.in. na brak znajomości koła garncarskiego w czasach, gdy wszyscy sąsiedzi przestali już lepić garnki ręcznie. . Lisoł zatem tuptał z Wenedami, Bałtami, Scytami, Awarami, Bułgarami oraz Hunami w tę i z powrotem, zastanawiając się, czy to całe tuptanie ma w ogóle większy sens. Co prawda Hunowie serwowali przedni miód, ale towarzystwo Attyli przypominało surfowanie po morzu benzyny z pochodnią w pyszczku! Ale Lisioł dowiedział się na pewno, że ma w sobie krople Słowiańskiej krwi. W źródłach bizantyjskich odnotowano przybycie trzech słowiańskich posłów, którzy za jedyny oręż mieli… instrumenty muzyczne. Posłowie twierdzili, że Słowianie to lud pokojowy i nieznający żelaza oraz broni… co nie przeszkodziło im razem z Awarami najeżdżać ziem Cesarstwa. A to szelmy! . Naturalnie tekst sam w sobie nie jest najbardziej aktualny, więc niektóre kwestie trzeba brać ze szczyptą soli, ale ogólnie jest to bardzo ciekawe wprowadzenie do różnorodnych teorii na temat pochodzenia Słowian, która czerpie informacje z historycznych tekstów, wywodów językoznawców czy archeologów. Nie ma tutaj prostych odpowiedzi, ale domysły i spekulacje – bo jak było naprawdę, wiedzą tylko najstarsze kamienie. I Lisioł.
A short and sweet overview of origins of Western Slavic people and Poles in particular. Its 80 richly illustrated pages are however more than sufficient to give a decent introduction to the topic, simply because most pieces in this historical puzzle are lost forever in the mist of prehistory.
The author tries to give some sort of answer to two basic questions. First and foremost, when did Slavic people arrive in Central Europe and where did they “originate” from? The answer to this question can only be of speculative nature - there are hardly any primary sources, while secondary evidence in fields of archeology and linguistic studies provides only a vague picture of “who, when and where”.
Second part of the booklet attempts to provide an overview of social processes which led to creation of slavic “proto-nations” in the area. Here the primary source of information consists of tales, single sentences or even individual words that can be found in medieval Frankish and Byzantine chronicles. Those primary sources along with speculations based on archeological finds is just enough for the author to piece together a couple of speculative narratives of the period in question.
Considering the difficulties regarding the factual information, the author does a pretty decent job in this one.