What do you think?
Rate this book
Пером и шпагой
В основе сюжета романа - действительные события XVIII века, происходившие не только в России, но и в Европе. В частности, Семилетняя война, в которой русские войска в блеске славы первый раз взяли Берлин. Это история жизни Шарля де Бомона, шевалье де Бона - воистину великого дипломата и шпиона, фехтовальщика и интригана, писателя и воина, прожившего на свете 82 года, причем 34 из них его считали женщиной.
574 pages, Kindle Edition
First published January 1, 1972
4 people are currently reading
59 people want to read
About the author
Valentin Pikul
148 books10 followersValentin Savvich Pikul (Russian: Валентин Пикуль) (July 13, 1928 - July 16, 1990) was a popular and prolific Soviet historical novelist of Ukrainian-Russian heritage. He lived and worked in Riga.
Source: Wikipedia
Source: Wikipedia
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 9 of 9 reviews
March 24, 2015
«Не верь тому, кто скажет тебе: — Это нам не нужно... Это история!»
Это третья по счёту книга Валентина Пикуля, которую я читал. Пусть не так много, но всё же... Помню, как трудно давался «Баязет» (почти как туркам :)), «Железных канцлеров» и вовсе не осилил. «Пером и шпагой» показал автора совершенно с другой стороны: впервые Пикуль не оставляет в подавленном состоянии, читается легко, раскрывая те страницы российской и европейской истории, которые меня не особо заинтересовали во время изучения в школе и ВУЗе (тяжело Елизавете между глыбами Петра I и Екатерины II). Очень хорошо описан гений Фридриха, насколько он был опасен для монархий континентальной Европы и насколько для России опаснее предатели от аристократии и «союзники». Что-то поменялось с тех пор?
Не понравилась попытка автора «протащить» житие кавалера де Еона сквозь страницы романа. Часто забывая о нём в ходе основной части повествования, Пикуль «вспоминает» о герое в последних главах. Анекдотичное «афтепати» напоминало мне о жемчужинах народной мудрости (тех что о телеге и колесе, кобыле и хвосте и прочих подобных).
Это третья по счёту книга Валентина Пикуля, которую я читал. Пусть не так много, но всё же... Помню, как трудно давался «Баязет» (почти как туркам :)), «Железных канцлеров» и вовсе не осилил. «Пером и шпагой» показал автора совершенно с другой стороны: впервые Пикуль не оставляет в подавленном состоянии, читается легко, раскрывая те страницы российской и европейской истории, которые меня не особо заинтересовали во время изучения в школе и ВУЗе (тяжело Елизавете между глыбами Петра I и Екатерины II). Очень хорошо описан гений Фридриха, насколько он был опасен для монархий континентальной Европы и насколько для России опаснее предатели от аристократии и «союзники». Что-то поменялось с тех пор?
Не понравилась попытка автора «протащить» житие кавалера де Еона сквозь страницы романа. Часто забывая о нём в ходе основной части повествования, Пикуль «вспоминает» о герое в последних главах. Анекдотичное «афтепати» напоминало мне о жемчужинах народной мудрости (тех что о телеге и колесе, кобыле и хвосте и прочих подобных).
July 12, 2021
Вместо похождений шевалье д’Эона, дипломата, фехтовальщика, драгуна и писателя, использовавшего и мужское, и женское обличье — художественное изложение событий Семилетней войны (и немного сжатой биографии д’Эона под конец). Это тоже могло было быть интересным чтением, но в другом изложении, в этом всё чересчур сумбурно, многословно, поверхностно и вместе с тем категорично. Более-менее читабельны были только батальные сцены: ради интересного содержания такой стиль ещё можно терпеть.
В целом, пустая трата броского названия.
2,5
В целом, пустая трата броского названия.
2,5
July 22, 2018
Общее впечатление после прочтения книги могу выразить одной фразой - "Что за хрень я только что прочитал?!"
P.S. Единственная причина, почему не самая низкая оценка из возможных - так это потому что мне всё-таки удалось её дочитать. Правда, сюжет в памяти не задерживался принципиально.
P.S. Единственная причина, почему не самая низкая оценка из возможных - так это потому что мне всё-таки удалось её дочитать. Правда, сюжет в памяти не задерживался принципиально.
October 10, 2021
Всё, что описывает исторические события накануне и в период Семилетней войны, исполнено превосходно. Читать очень интересно. А вот сюжет о шевалье де Еоне (более точно его называли д'Эоном) подкачал, какой-то сумбурный и не сочетающийся со стилем остального повествования.
March 5, 2022
A nice historical romance
January 7, 2025
Описание битв довольно интересное. Некоторые другие части -- не очень. Но читается легче чем "Слово и дело".
June 28, 2019
http://wiewiorkawokularach.blogspot.c...
Jak lubię powieści historyczne, tak tym razem ciężko mi było przebrnąć przez tę książkę i równie ciężko napisać o niej recenzję, więc pewnie będzie krótko. Jest tak przede wszystkim dlatego, że nastawiłam się po jej opisie z okładki na coś całkiem innego (miałam ochotę napisać „drastycznie innego”, ale jednak to trochę za skrajne określenie), niż dostałam w trakcie lektury, stąd pewnie moje rozczarowanie.
Muszę zacząć od tego, że Piórem i szpadą to kolejna powieść historyczna, jaką przeczytałam w tym roku, a było ich sporo – jakoś tak wyszło, że akurat miałam nastrój na książki z tego gatunku. Zgodnie z opisem na okładce, miała to być powieść szpiegowska, o dyplomacji czasów wojny siedmioletniej (1756-1763). Nie będę tu streszczać fabuły, bo wystarczy przeczytać na Wikipedii albo w podręczniku do historii opis tej wojny, a już będziecie, moi Mili, znali de facto całą powieść. Jedyną osobą, o jakiej nie przeczytacie w podręcznikach jest kontrowersyjny markiz d'Eon, francuski szpieg i dyplomata, który to miał być jakoby centralną postacią tej powieści. Tutaj muszę nadmienić, że o kawalerze d'Eonie również możecie poczytać na Wikipedii – jest to postać historyczna, a najbardziej kontrowersyjną sprawą w jego życiu było to, że w imię szpiegostwa i dobra Francji przebierał się w damskie stroje, przy czym zarówno jako mężczyzna, jak i kobieta prezentował się według świadectw historycznych znakomicie.
To tyle na temat samej fabuły. Jeśli chodzi o postacie, to raczej jest to sfabularyzowana historia rosyjskiej carycy Elżbiety, pruskiego króla Fryderyka II i, będącej odsuniętej dość mocno na drugi plan, austriackiej cesarzowej Marii Teresy. Autor musiał sporo od siebie dodać przy opisywaniu wydarzeń mających miejsce w królewskich pałacach. Natomiast jeśli chodzi o kawalera d'Eona, to jest on postacią, która przez 400 stron książki przewija się od czasu do czasu, jako bohater nawet nie drugoplanowy, a trzecio- albo i czwartoplanowy. Dopiero jakieś ostatnie100 stron to opis końca jego życia, kiedy jest już niepotrzebny na dworze i prowadzi życie na obczyźnie, w Anglii.
Mój problem z tą powieścią polegał chyba na tym, że nastawiłam się przed jej lekturą na powieść spod znaku „płaszcza i szpady”, a dostałam sfabularyzowany opis historyczny wojny siedmioletniej z niewielkim dodatkiem humoru i szczyptą kontrowersji pod postacią francuskiego szpiega. Akcja momentami dłużyła mi się niemiłosiernie, chociaż były chwile, że przewracałam strony jedna za drugą (najczęściej były to opisy bitew, najciekawsze w tym wszystkim). Bohaterowie byli nudni i drętwi, powiedziałabym, że nie mieli kompletnie charakteru i brakowało im kompletnie polotu. Po przeczytaniu książki mam naprawdę spory kłopot z jej rzetelną oceną, bo zasadniczo nie czytało mi się jej źle, a wręcz przyjemnie – co prawda do momentu rozpoczęcia działań wojennych jest dość nudnawo, ale jednak szybko takie fragmenty się kończą i wchodzimy w okres wojny, bitew i ich opisów, co jest dość ciekawe. I chyba tylko dlatego w ogólnej ocenie nie skreślam całkiem tej pozycji – wiedząc, na co się piszecie, gdy do niej siadacie, nie rozczarujecie się tak, jak ja.
Jak lubię powieści historyczne, tak tym razem ciężko mi było przebrnąć przez tę książkę i równie ciężko napisać o niej recenzję, więc pewnie będzie krótko. Jest tak przede wszystkim dlatego, że nastawiłam się po jej opisie z okładki na coś całkiem innego (miałam ochotę napisać „drastycznie innego”, ale jednak to trochę za skrajne określenie), niż dostałam w trakcie lektury, stąd pewnie moje rozczarowanie.
Muszę zacząć od tego, że Piórem i szpadą to kolejna powieść historyczna, jaką przeczytałam w tym roku, a było ich sporo – jakoś tak wyszło, że akurat miałam nastrój na książki z tego gatunku. Zgodnie z opisem na okładce, miała to być powieść szpiegowska, o dyplomacji czasów wojny siedmioletniej (1756-1763). Nie będę tu streszczać fabuły, bo wystarczy przeczytać na Wikipedii albo w podręczniku do historii opis tej wojny, a już będziecie, moi Mili, znali de facto całą powieść. Jedyną osobą, o jakiej nie przeczytacie w podręcznikach jest kontrowersyjny markiz d'Eon, francuski szpieg i dyplomata, który to miał być jakoby centralną postacią tej powieści. Tutaj muszę nadmienić, że o kawalerze d'Eonie również możecie poczytać na Wikipedii – jest to postać historyczna, a najbardziej kontrowersyjną sprawą w jego życiu było to, że w imię szpiegostwa i dobra Francji przebierał się w damskie stroje, przy czym zarówno jako mężczyzna, jak i kobieta prezentował się według świadectw historycznych znakomicie.
To tyle na temat samej fabuły. Jeśli chodzi o postacie, to raczej jest to sfabularyzowana historia rosyjskiej carycy Elżbiety, pruskiego króla Fryderyka II i, będącej odsuniętej dość mocno na drugi plan, austriackiej cesarzowej Marii Teresy. Autor musiał sporo od siebie dodać przy opisywaniu wydarzeń mających miejsce w królewskich pałacach. Natomiast jeśli chodzi o kawalera d'Eona, to jest on postacią, która przez 400 stron książki przewija się od czasu do czasu, jako bohater nawet nie drugoplanowy, a trzecio- albo i czwartoplanowy. Dopiero jakieś ostatnie100 stron to opis końca jego życia, kiedy jest już niepotrzebny na dworze i prowadzi życie na obczyźnie, w Anglii.
Mój problem z tą powieścią polegał chyba na tym, że nastawiłam się przed jej lekturą na powieść spod znaku „płaszcza i szpady”, a dostałam sfabularyzowany opis historyczny wojny siedmioletniej z niewielkim dodatkiem humoru i szczyptą kontrowersji pod postacią francuskiego szpiega. Akcja momentami dłużyła mi się niemiłosiernie, chociaż były chwile, że przewracałam strony jedna za drugą (najczęściej były to opisy bitew, najciekawsze w tym wszystkim). Bohaterowie byli nudni i drętwi, powiedziałabym, że nie mieli kompletnie charakteru i brakowało im kompletnie polotu. Po przeczytaniu książki mam naprawdę spory kłopot z jej rzetelną oceną, bo zasadniczo nie czytało mi się jej źle, a wręcz przyjemnie – co prawda do momentu rozpoczęcia działań wojennych jest dość nudnawo, ale jednak szybko takie fragmenty się kończą i wchodzimy w okres wojny, bitew i ich opisów, co jest dość ciekawe. I chyba tylko dlatego w ogólnej ocenie nie skreślam całkiem tej pozycji – wiedząc, na co się piszecie, gdy do niej siadacie, nie rozczarujecie się tak, jak ja.
June 24, 2013
Несмотря на то, что после прочтения "Каторги" и "Через терни к звездам" у меня сложилось очень приятное впечатление от произведений В.Пикуля, роман "Пером и шпагой" дочитать не удалось. Не хватило воли. Возможно, это результат того,что автор описывает крайне неинтересный и однообразный период русской истории, Семилетнюю войну и вялотекущую внешнюю политику России тех времен. С другой стороны, книга скучна тем, что по сути автор не делает попыток раскрыть характер хотя бы одного исторического персонажа. Наиболее ярко показан Фридрих, но он, судя по всему сам валился такой личностью которую невозможно описать скучно. Много патриотических моментов. Много описывается проблем, свойственных до сих пор нашей армии, политике и власти. Это делает книгу актуальной, но от этого она не становится интереснее.
Возможно, "Пером и шпагой" понравится любителям военных сражений, т.к. их тут более, чем достаточно
Возможно, "Пером и шпагой" понравится любителям военных сражений, т.к. их тут более, чем достаточно
March 22, 2013
Мой первый Пикуль, и - последний! Это не роман... это вообще не литература! Байки раздухарившегося архивариуса-пролетариуса, сумбур и бессвязный лепет, всеобъемлющий патриотизм и - слова, слова, слова! В общем-то, за некоторые слова и надбавил одну звезду книжке на лацкан...
Displaying 1 - 9 of 9 reviews