Διασκέδασα τόσο πολύ με τον Φιρίκη και τα άπειρα κλισέ των δύο ιστοριών, που τα πέντε αστεράκια μου φαίνονται λίγα. Αυτό που μ' ενθουσίασε πολύ είναι ότι ο Τσιφόρος δεν έγραψε τον Μίλωνα σαν καρικατούρα του Τζέημς Μποντ, αλλά τον έφερε, αν και λίγο στην υπερβολή, στα ελληνικά μέτρα. Σίγουρα είναι ένα βιβλίο που θα ήθελα να ξαναδιαβάσω.
Μία απολαυστική ευθυμογραφική εκδοχή των ιστοριών κατασκοπίας με πρωταγωνιστή έναν Έλληνα Τζέημς Μποντ. Αν και η αφήγηση διανθίζεται από δεκάδες χιουμοριστικά - ενίοτε δε, και δηκτικά - σχόλια του Τσιφόρου το βιβλίο δεν είναι παρωδία των κατασκοπευτικών. Ο Μίλωνας Φιρίκης δεν είναι μια αστεία ή γελοία καρικατούρα του Μποντ, δεν είναι ένας γκαφατζής πράκτορας τύπου Θου Βου (παρεμπιπτόντως, ο Τσιφόρος είχε γράψει το σενάριο της ταινίας "Βοήθεια! Ο Βέγγος φανερός πράκτωρ 000") αλλά υπηρετεί το σκοπό για τον οποίο γράφει την ιστορία με σοβαρότητα, συνέπεια και εντιμότητα. Γι'αυτό και τελικά πρόκειται για ένα ελαφρύ, ευκολοανάγνωστο και καλογραμμένο βιβλίο χωρίς βέβαια να είναι (ή να παριστάνει την) υψηλή λογοτεχνία.
διαβάζεται μονοκοπανιά, εγχώριος Τζέμης Μποντ στα 60ς, με τον μοναδικό τρόπο γραφής του τσιφόρου στον Ζίνη φανταζόμουν τον Παπαγιαννόπουλο και στον Φιρίκη τον Παπαμιχαήλ η πρώτη ιστορία μου άρεσε λίγο περισσότερο από την δεύτερη σε κάποια σημεία, κάποια διηγήματα του Φαρούπου μου ήρθαν στο νου και εκτίμησα ακόμα περισσότερο (δεν ήξερα ότι μπορούσε να γίνει) τον Φαρούπο
Το συγκεκριμένο βιβλιαράκι είναι η πρώτη μου επαφή με τον μεγάλο Νίκο Τσιφόρο. Αποτελείται από δυο διαφορετικές ελαφριές κατασκοπευτικές ιστορίες με πρωταγωνιστή τον Έλληνα Τζέιμς Μποντ, Μίλων Φιρίκη, ο οποίος έχει ιδιαίτερη επιτυχία στις γυναίκες, μυαλό-ξουράφι, γνώσεις διαφόρων ξένων γλωσσών και κάποιων γιαπωνέζικων πολεμικών τεχνών. Για το καλό της Πατρίδας τρώει ξύλο, δίνει ξύλο, κάνει ό,τι πρέπει να κάνει ένας τίμιος κατάσκοπος για την χώρα του.
Στην πρώτη ιστορία ο Μίλων Φιρίκης καλείται να αντιμετωπίσει κάτι Γερμαναράδες, που βρίσκονται στην Ελλάδα για να πάρουν κάτι και, βέβαια, βρίσκουν τον μπελά τους με τον Έλληνα υπέρ-κατάσκοπο και τους συνεργάτες του. Στην δεύτερη ιστορία θα αντιμετωπίσει κάτι Φινλανδούς, που έχουν απαγάγει έναν λαμπρό, πλην άγνωστο στο ευρύ κοινό, επιστήμονα, ο οποίος θέλοντας και μη θα τους βοηθήσει στα διαβολικά τους σχέδια. Αυτά σε γενικές γραμμές. Εντάξει, δεν είναι ιστορίες που θα τις πάρεις στα σοβαρά, μιας και ούτε οι ίδιες δεν παίρνουν στα σοβαρά τον εαυτό τους. Λειτουργούν λιγάκι σαν παρωδίες του είδους και φυσικά σαν ευκαιρία για τον Τσιφόρο να θίξει με έξυπνο τρόπο την ελληνική πραγματικότητα της εποχής. Πάντως έχουν το ενδιαφέρον τους, μυστήριο, λίγη δράση και αρκετή πλάκα. Η γραφή μου άρεσε, μου φάνηκε ιδιαίτερα ευκολοδιάβαστη και ευχάριστη, και ο πρωταγωνιστής Μίλων Φιρίκης άκρως συμπαθητικός.
Τρία αστεράκια του βάζω, όμως πέρασα πολύ καλά, σίγουρα ευχάριστα. Ίσως σε μερικά σημεία κουράστηκα λιγουλάκι. Πάντως οπωσδήποτε δεν νομίζω ότι το συγκεκριμένο βιβλιαράκι αποτελεί ακριβώς χαρακτηριστικό δείγμα γραφής του Τσιφόρου, για τον οποίο έχω ακούσει τα καλύτερα. Στο άμεσο μέλλον θα πιάσω κάποια από τα χαρακτηριστικά του έργα (Ελληνική Μυθολογία, Σταυροφορίες, Τα παιδιά της πιάτσας), όντας σίγουρος ότι θα τα ευχαριστηθώ και αυτά.