Улица Консервна • Благодатният четвъртък

by John Steinbeck, Джон Стайнбек, Кръстан Дянков (Translator)

„Написани едва ли не като епитафии за големия приятел на автора Едуард Ф. Рикетс, „Улица Консервна" и нейното продължение са едни от най-четените Стайнбекови романи. Нехранимайковците от Монтърей имат сърца по-големи от сърцата на „висшите" и „добродетелните", които държат никой да не знае, че се подвизават из вестибюлите на световните публични домове. Въпреки закачливите идилии, лиричните клоунади и комичните пасторали двете книги според определението на критика Малкъм Каули са „горчив сладкиш", който със захаросаната си анекдотичност разобличава „добродетелите" на деловите и почтените."

Кръстан Дянков

Genres: Fiction, Audiobook, The United States Of America, Classics, Literary Fiction, Historical Fiction

440 pages, Paperback

First published January 1, 1945

About the author

John Ernst Steinbeck was an American writer. He won the 1962 Nobel Prize in Literature "for his realistic and imaginative writings, combining as they do sympathetic humor and keen social perception". He has been called "a giant of American letters."
During his writing career, he authored 33 books, with one book coauthored alongside Edward F. Ricketts, including 16 novels, six non-fiction books, and two collections of short stories. He is widely known for the comic novels Tortilla Flat (1935) and Cannery Row (1945), the multi-generation epic East of Eden (1952), and the novellas The Red Pony (1933) and Of Mice and Men (1937). The Pulitzer Prize–winning The Grapes of Wrath (1939) is considered Steinbeck's masterpiece and part of the American literary canon. By the 75th anniversary of its publishing date, it had sold 14 million copies.
Most of Steinbeck's work is set in central California, particularly in the Salinas Valley and the California Coast Ranges region. His works frequently explored the themes of fate and injustice, especially as applied to downtrodden or everyman protagonists.

Reviews

[Rafal · Rating 1 out of 5]

Polecono mi tę książkę, bo zachwycałem się tutaj Tortilla Flat i dowiedziałem się, że Ulica Nadbrzeżna to ten sam styl ale lepsze.

Być może, gdybym przeczytał tę książkę najpierw a Tortille później, to też bym tak uważał, ale ponieważ jest odwrotnie to dla mnie wyznacznikiem tego stylu jest Tortilla.
I chronologicznie to się zgadza, bo Tortilla była pierwsza.

Ale to też jest fajne i jest to to samo ironiczne spojrzenie na życie amerykańskich niższych sfer. Tu jest domieszka klasy średniej, co niekoniecznie jest zaletą, ale bez niej ta książka by nie miała sensu.

Na pozór zabrałem się za czytanie tej książki drugi raz, ale tak naprawdę to poza "Ulicą Nadbrzeżną" jest w jednym wydaniu także druga powieść "Cudowny czwartek", która jest kontynuacją dziejów niektórych bohaterów z "Ulicy...".

------------------

Po przeczytaniu "Cudownego Czwartku", w którym wracamy na Ulicę Nadbrzeżną po ok. 10 latach (tyle też dzieliło napisanie obu powieści przez Steinbecka). Dwaj głównie bohaterowie to znani z "Ulicy..." Doktor oraz Mack - jeden z meneli z Pałacyku. Poza tym sporo nowych postaci: nowa burdelmama, nowy właściciel sklepu i Suzy, wokół której kręci się intryga... jeden wielki koszmar.

To chyba najgorszy Steinbeck, jakiego czytałem. Wszystko w tej książce jest złe, sztuczne, nadęte i bezsensowne:
- Drętwa, banalna, przewidywalna fabuła (myślałem, że uratuje ją jakaś piękna katastrofa na końcu, ale niestety nie)
- Infantylne, sztuczne dialogi - jak by je pisał 10-latek do szkolnego przedstawienia
- Szablonowe postaci, których nie ratuje nawet to, że niektóre są kalkami fajnych postaci z innych powieści Steinbecka (na przykład "Myszy i ludzie"). Niestety to bardzo nieudolny autoplagiat.
- Historia, postaci - nie obchodziły mnie w ogóle. Bezbarwne, bez niuansów, nudne i źle napisane.
- I jeszcze pachnie pachnie patriarchatem: morał powieści, to że marzeniem kobiety jest zostać żoną mądrego mężczyzny i umożliwić mu realizację jego marzeń i aspiracji
- I nawet nie jest specjalnie zabawna ("Ulica..." trochę była)
- A dodatkowo - chociaż to już nie jest wina Autora leczy wydawnictwa - fatalnie zrobiony ebook. Taką ilość literówek, niedoróbek widziałem w ebooku gdy pierwszy i ostatni raz czytałem wydanie z Chomika.

Nie wiem, czemu Stainbeck wydał tę powieść. Jej przeczytanie trochę zepsuło mi - i tak wątłą - przyjemność z przeczytania "Ulicy Nadbrzeżnej". Powrót do tematyki menelskiej była dla Steinbecka wg mnie bardzo nieudany. "Tortilla Flat" to był świeży, fajny oryginalny pomysł. Język, jego ironiczny czar, był formą pod którą kotłowała się brutalna rzeczywistość świata meneli. W "Ulicy..." ta oryginalność zniknęła; autor zaczął - chyba niepotrzebnie - eksploatować temat i formę, którą całkowicie zużył wcześniej. W "Cudownym czwartku" przekroczył wszystkie granice przyzwoitości i lukrowatości.

Nikomu nie polecam Cudownego Czwartku. Ulicy Nadbrzeżnej niestety też nie.

[BukowyCzytajnik · Rating 3 out of 5]

Pierwsze opowiadanie podobało mi się bardziej i je bym oceniła wyżej, ale że w tym wydaniu są dwa to kończymy z trzema gwiazdkami. Niezwykle przyjemny styl i niesamowita zdolność do zauważania i opisywania wydawać by się mogło, mało istotnych rzeczy czy sytuacji, które zgrabnie kształtują rzeczywistość.

[Mewa · Rating 4 out of 5]

Steinbeck, jakiego nie znałam. Dużo tu bowiem ciepła i humoru, a cały brud świata kryje się w cieniu. Gdzieś między budynkami czy między myślami. Dzięki temu całość jest lekka, a skupia się wokół życia małej społeczności. Są grupy, dobre intencje i niecodzienne wydarzenia. Sztuczne uśmiechy czy chwile radości. Pojawia się garść smutku, ale smutku przytłumionego poczuciem humoru oraz podejściem do życia, jakie skrzy kolorami. Nie tego się spodziewałam, ale ogromnie się cieszę, że jednak właśnie to dostałam.

„Ulica nadbrzeżna" oraz „Cudowny czwartek" to dwa opowiadania rozgrywające się w tych samych realiach. Między akcją jednego a drugiego znajduje się kilka lat różnicy, ale mniej więcej dowiadujemy się, co nas ominęło. Dobrze znani nam bohaterowie są odrobinę starsi, nie każdy żyje, niektórzy wyjechali, a nowe osoby się pojawiły. Życie dalej toczyło się swoim biegiem, nawet jeśli czytelnik nie mógł tego obserwować.

Steinbeck jak dotąd kojarzył mi się z ciężarem i łzami, a zamiast tego tym razem na twarzy gościł mi uśmiech. Okazało się, że humorystyczne opowiadanka również znakomicie mu wychodzą, a piękno opisów... Jestem wobec nich bezbronna! Oczy lśnią mi w zachwycie, gdy tylko zanurzam się w kolejnych sceneriach czy przemyśleniach bohaterów. Steinbeck to bowiem znakomity autor, który przemawia do mojego serca.

„Ulica nadbrzeżna" przekł. Adam Kaska
„Cudowny czwartek" przekł. Krzysztof Obłucki

[Nikolina Mihaylova · Rating 5 out of 5]

Ако може и повече щях да й дам. На Благодатният четвъртък. Улица Консервна едва я завърших. Ама, мамка му, почувствах се като сред приятели. Като четеш Стайнбек, знаеш, че четеш Стайнбек. Дяволски хубаво пише тоя човек, та и на теб вземе, че ти стане хубаво...

[Джорджия · Rating 4 out of 5]

Звездите ми изцяло грабва "Благодатният четвъртък". Там открих Стайнбек, който харесвам.

[niepoczytalna .pl · Rating 4 out of 5]

Z życia ulicy Nadbrzeżnej
Po przeczytaniu "Ulicy Nadbrzeżnej" i "Cudownego Czwartku" dochodzę do wniosku, że nikt tak pięknie nie potrafi pisać o niczym jak Steinbeck. Autor zwykle kojarzony z poważnymi dziełami (arcydziełami) dotykającymi biedy i społecznej niesprawiedliwości, tym razem podszedł do tematu w zupełnie inny sposób.

Historie z ulicy Nadbrzeżnej to ciepłe i zabawne opowieści o beztroskich bezdomnych, wiecznie popadających w kłopoty, miłych i uczynnych prostytutkach, prostodusznym doktorze oraz pozostałych mieszkańcach dzielnicy Monterey. Gdyby nie wyczuwalny męski sznyt i bardziej rozbudowana męska perspektywa, można by te powieści przypisać twórczości Fannie Flagg, która równie dobrze potrafi oddać małe społeczności i ich codzienne życie.

"Ulica Nadbrzeżna" jest wyidealizowanym – a momentami nawet poetyckim – spojrzeniem na życie ludzi z marginesu społecznego. W tej historii wszyscy posiadają niewiele, borykają się z różnymi przeciwnościami losu, ale bohaterów łączą silne przyjaźnie i ogromna doza wzajemnego zrozumienia. Przebywanie z nimi jest po prostu przyjemne, bo miło jest od czasu do czasu ogrzać się w ciepełku pozytywnych relacji międzyludzkich.

Chociaż "Ulica Nadbrzeżna" i "Cudowny Czwartek" nie obfitują w wartką akcję czy twisty fabularne, to losy bohaterów śledzi się z prawdziwą przyjemnością. Chociaż Steinbeck w swoich pozostałych powieściach skupiał się na krzywdzie, wykorzystywaniu najbiedniejszych warstw społecznych, to w przypadku historii z ulicy Nadbrzeżnej należy spodziewać się o wiele lżejszego klimatu, bohaterów budzących sympatię i sytuacji, które niejednokrotnie wywołają uśmiech na twarzy czytelnika.

[Marek Tomalski · Rating 5 out of 5]

Lubię styl Steinbecka za – jak to napisano w laudacji przy wręczaniu mu nagrody Nobla 1962 roku – "realistyczny i poetycki dar, połączony z subtelnym humorem i ostrym widzeniem spraw społecznych"
Więcej, coś jest w tych jego opowiadaniach Tortilla Flat, Ulica Nadbrzeżna, że czytając robi się nieco cieplej na sercu i oczy się śmieją.

W „Cudownym czwartku”, spotykamy się z większością bohaterów „Ulicy Nadbrzeżnej”. Choć są i nowi! „Cudowny czwartek” jest kontynuacją „Ulicy Nadbrzeżnej” i będziemy śledzić poczynania Macka i mieszkańców Pałacyku, którzy i tym razem staną przed nie lada wyzwaniem...

[San Demons · Rating 3 out of 5]

Z jakiegoś powodu na legimi audiobook ma tylko Ulica nadbrzeżna, więc ocena dotyczy tylko jej. Cudowny czwartek przeczytam może kiedyś jak inne książki Steinbecka się skończą.


Ulica nadbrzeżna. Jeśli chcecie przeczytać książkę napisaną tym świetnym językiem Steinbecka to jest wiele lepszych pozycji. A jeśli chcecie historii jakiejś małej społeczności, z ciekawymi charakterami to też są lepsze opcje.
Największy problem tej książki to fakt, że autor napisał już coś w tym stylu tylko znacznie lepiej i wcześniej, a ja też przeczytałem tamtą książkę przed tą. Ulica nadbrzeżna to po prostu Tortilla flat 2.0 tylko gorsza. Słuchało się przyjemnie, ale nie zostanie ze mną ta książka na dłużej.

[vvenika.books · Rating 4 out of 5]

Ulica Nadbrzeżna 4/5⭐
Zdecydowanie bardziej mi się podobała, była krótsza i bardziej zwarta. Bardziej podobał mi się wybór głównych bohaterów.

Cudowny Czwartek 3,5/5⭐
Pierwsza połowa przegadana, nudna, ale druga zdecydowanie nadrobiła i finalnie podobało mi się! Doktor był wspaniały, chociaż najbardziej podobało mi się zachowanie Suzi postawionej w trudnej sytuacji, ale cała reszta jej zachowań mnie strasznie irytowała.

[Wspieraj Kulture · Rating 4 out of 5]

Ulica Nadbrzeżna to niezwykła powieść, która zachwyca swoją głębią i wnikliwą obserwacją ludzkiej natury. Autor porusza ważne tematy, takie jak bezrobocie, bieda i beznadziejność, które wprowadza w życie bohaterów tej powieści. Steinbeck doskonale oddaje atmosferę lat 30-tych XX wieku w Kalifornii, opowiadając historię kilku rodzin, które starają się przetrwać w trudnych warunkach.

Bohaterowie książki są wyjątkowo wyraziści i interesujący, a ich losy wzruszają i zmuszają do refleksji. Steinbeck doskonale oddaje ich emocje, nadzieje i obawy, co pozwala czytelnikowi lepiej zrozumieć ich sytuację i doświadczenia.

Narracja jest prosta, ale bardzo sugestywna i pochłaniająca. Opowieść czyta się szybko i łatwo, ale pozostawia głęboki ślad w sercu czytelnika. Steinbeck wspaniale oddaje realia życia na ulicy nabrzeżnej, a jego opis detali i sytuacji jest bardzo plastyczny i sugestywny.

Podsumowując, Ulica Nadbrzeżna to wspaniała książka, która z pewnością zachwyci każdego, kto lubi głębokie i mądre powieści o ludziach i ich losach. Jest to dzieło, które warto przeczytać, nie tylko dlatego, że jest napisane przez tak wybitnego autora, jak John Steinbeck, ale także dlatego, że porusza ważne i aktualne tematy, które dotyczą nas wszystkich.

[Zlatozar Yordanov · Rating 4 out of 5]

В едно книжно тяло са събрани две творби на Стайнбек, които колкото си приличат, толкова и се отличават една от друга. "Улица Консервна" е от онези книги, които без да са претенциозни �� крещящи, събира в себе си симпатичната южняшка непринуденост (макар и намираща се в Калифорния), забавния колорит на героите и мъдростта, скрита в малките неща от бита и живота на хората, които обществото би нарекло аутсайдери. Пропорцията между тези съставки е отлично премерена, книгата е оригинална и неподправена. В романа намерих част героите на Буковски, Жоржи Амаду, дори и на Маркес.
"Благодатният четвъртък" е написан 9 години по-късно и би трябвало да представлява продължение. За пореден път се оказва обаче, че да повтори шедьовъра си е непосилна задача за всеки творец. Единственото общо с "Улица Консервна" е на повърхността - героите и мястото на действието. Отвътре романът е кух, муден, няма и следа от оригиналността на първата история. Действието върви мудно, героите уж са същите, но са загубили цялата си симпатичност и простовато очарование. Нелепият край е логичен завършек на цялата обърканост на автора.
Оценката ми за "Улица Консервна" е 5*, за "Благодатният четвъртък" - 1*. Общо за книжното тяло давам 4, защото ефектът на оригиналното е по-силен от този на посредственото.

[Lady Selcouth · Rating 4 out of 5]

4.25

[Maria · Rating 5 out of 5]

"Кога се ражда недоволството? Уж ти е топло, а трепериш. Сит си, а глад те гризе. Обичан си, а мечтите те носят другаде. И на всичко отгоре — времето, нехранимайковецът Време! Сега вече краят на живота не е тъй ужасяващо далечен — виждаш го, както се вижда финишът, когато направиш последната обиколка, и си казваш: „Работих ли достатъчно? Ядох ли колкото трябва? Обичах ли докрай?“ Тези въпроси са, разбира се, основата на най-великото проклятие на човека, а — твърде възможно е — и на неговата най-голяма слава. „Какво е бил животът ми досега и какво би означавал занапред, докрай?“ Тук стигаме до коварното и напоено с отрова острие: „Какво ще пише за мен в голямата равносметка? Колко струвах аз?“ Не, това не е нито суета, нито амбиция. Хората, изглежда, се раждат с дълг, който не могат никога да изплатят, колкото и да са мъчат. Той расте с всяка крачка. Човек е длъжен пред човека. Забрави ли дълга си, дългът го отравя, а опита ли се да го изплати, дългът се увеличава и тогава качеството на безвъзмездно даденото вече се измерва с мярката на самия човек."

[Georgi Kolarov · Rating 5 out of 5]

Напълни ми душата първата част - върна ме в 90те години в едни биваци на Варвара... Втората част също не е лоша, но е по-нравоучителна. Изуми ме главата с може би първия неолиберализъм (книгата излиза 1954та) - войните вече не вземали достатъчно жертви та хората се разплодили твърде много, дали не можело с вирус да се коригира проблема, а може би хомосексуализмът бил решението. Финалът е трогателен, много ми хареса, че Док е реален човек и дори можеш да слезеш с гугъл пред лабораторията му за да я видиш с очите си. Има и филм, но са избрали много противно вреслива актриса, май ще го пропусна.

[Marek · Rating 5 out of 5]

Když Veronika (kanál Bichliččin video blog) natočila video s názvem "Akce klasika - 3. díl), byl jsem rád, poněvadž tento formát videa slibovala dlouhou dobu a já jsem ji párkrát psal a dotazoval jsem se, kdy natočí video s tímto námětem. Nakonec video natočila a jsem za to rád, protože její povídání se mi líbí. Ve videu se zmínila o autorovi JOHNU STEINBECKOVI, od kterého jsem četl knihy PLÁŇ TORTILLA / NA PLECHÁRNĚ. 2 romány v jedné knize. Ještě jsem si říkal, že jsem od tohoto autora četl jednu knihu - SLADKÝ ČTVRTEK. Pro jistotu jsem se podíval do Databáze knih a zjistil jsem, že tuto knihu nemám označenou v kolonce Přečteno. Naštěstí jsem si v minulosti vedl sešit, kde jsem si psal citáty, které mne v knihách oslovily, a tak jsem po dlouhém čase vytáhl sešit a začal jsem v něm listovat. Knihu Sladký čtvrtek jsem četl a v sešitě mám uvedeny citáty, které se mi líbily. Zjistil jsem, že román Sladký čtvrtek je zařazen společně s románem Na plechárně (NA PLECHÁRNĚ / SLADKÝ ČTVRTEK), který jsem už četl v minulosti. Každopádně jsem rád, že jsem si to ujasnil. Knihu jsem přečetl před dávnou dobou, takže si už téměř nic nepamatuji. Myslím si však, že se mi kniha Sladký čtvrtek líbila jako ostatní Steinbeckovy knihy, které jsem přečetl. Určitě bych si chtěl časem přečíst také knihu NA VÝCHOD OD RÁJE, o které mluvila Veronika (Bichlička). :)

Citáty z knihy, které mne oslovily:

Ví vůbec někdo, co se děje na dně kterékoli lidské duše? Ví někdo, co si druhý člověk přeje?

Lidé se přece měnívají; jako vánek, který za úsvitu čechrá záclony, nebo jako sotva postřehnutelná vůně divokých květin, ukrytých v trávě, přichází změna. Může se ohlásit nepatrnou bolestí, a vy se domníváte, že na vás jde rýma. Nebo pocítíte slaboučký odpor k něčemu, co jste ještě včera měli rádi. Může na sebe dokonce vzít podobu hladu, který se nedá ukojit burskými oříšky.

Kde začíná nespokojenost? Je vám docela teplo, ale chvějete se. Jste sytý, a přece vás sžírá hlad. Jste milován, avšak touha vás žene k novým břehům. A to všechno má na svědomí čas, ten neřád čas. Konec života teď už není tak strašně vzdálený - vidíte ho stejně jako cílovou pásku při závěrečném sportu - a z nitra se vám ozývá: "Pracoval jsem dost? Jedl jsem dost? Miloval jsem dost?"

"Co pro mě doposud život znamenal a co pro mě ještě může znamenat v čase, který mi je vyměřen?" A potom vyletí zlý, otrávený šíp: "Čím jsem přispěl do hlavní knihy? Jakou mám cenu? " A to z vás nemluví ješitnost ani ctižádost. Lidé se jaksi rodí s dluhem, který nejsou s to splatit, dělej co dělej.

Lepší je sedět a vděčně rozjímat o světě, v němž krása od věků do věků kontrastuje s ošklivostí; odstraňte ten protiklad, a zničili jste krásu.

Jakživa se nesnaž před ničím utíkat, protože to nejde. Když se budeš řádně chovat, nikdo si na tebe netroufne. Kdo utíká, je utečenec, a utečenec nikdy neuteče.

Když se člověk octne definitivně v kleci a nemá jinou možnost, začne si tu klec vyzdobovat.

Když jde opravdu do tuhého, uchylují se někteří lidé pro útěchu k jiným, kdo jsou na tom ještě hůř. Pomůže-li jim to, lze těžko posoudit, ale nejspíš ano. Srovnávají své potíže s potížemi ostatních, a shledají-li ty své menšími, uleví se jim.

[Fmds · Rating 5 out of 5]

Cudownie ciepła, pozytywna historia o malutkim portowym miasteczku i ludziach, którzy mimo niedostatku są w stanie pomagać sobie i wspierać się nawzajem.

To wydanie zawiera dwie powieści – oryginalnie wydane były w osobnych tomach – o Monterey okresu krótko przed II wojną światową i krótko po niej.

Ulica Nadbrzeżna to wprowadzenie nas w świat bohaterów, do miejscowości, po której się poruszamy. To opowieść o Ameryce w symbolach i małych, codziennych rzeczach. Spotykamy człowieka nazywanego przez wszystkich Doktorem, który leczy ludzi (chociaż nie do końca legalnie), ponieważ na profesjonalną opiekę medyczną nie stać tu nikogo. Społeczność zawdzięcza mu bardzo dużo i wszyscy doskonale zdają sobie sprawę z jego poświęcenia. Grupka lokalnych pijaczków w nagrodę postanawia zrobić dla doktora coś miłego zwieńczonego urodzinową imprezą, na którą zaproszą całe miasto. Co może pójść nie tak? Wszystko idzie nie tak, a mimo to czujemy sympatię do wszystkich bohaterów. Chociaż coś nam przez skórę mówi, że to się nie może udać, my widzimy tylko eksperymentalny sygnał dobra płynący z samej intencji.

Cudowny czwartek to opowieść o miłości, która jest nieoczywista i trochę niefortunna, a jednak prawdziwa i czuła. To historia opleciona wokół postaci z Ulicy Nadbrzeżnej, kiedy do Monterey wracają po wojnie jego dotychczasowi mieszkańcy, a przy okazji przeznaczenie (lub fatum) rzuca tam kogoś zupełnie nowego. Towarzyszymy ponownie naszej grupce pomocników od siedmiu boleści, którzy znowu chcą dobrze, a co z tego wychodzi, przekonajcie się sami. Ta część jest szersza, ponieważ więcej dowiadujemy się o bohaterach pobocznych i ich losach w trakcie wojny i po jej zakończeniu. To miasteczko na nowo zaczyna tętnić życiem, jednak pamięta swoje dawne dobre duchy i przywołuje je w pamięci tych, którzy w nim pozostali.

Autor w obu tych powieściach rozczula, otula, daje nadzieję, że ludzie potrafią być dla siebie dobrzy i że karma wraca. To dla niego novum, biorąc pod uwagę, że znany jest z historii cierpiętniczych, które często nie kończą się dobrze i może dlatego krytycy nie docenili ich mimo, że pióro nadal świetne. Ja byłam pozytywnie zaskoczona, nie stylem i językiem, bo to dla mnie oczywiste, że poniżej swojego poziomu Steinbeck nie schodzi, ale właśnie tym ciepłem, które czujemy od początku do końca. Nie zaskakuje, nie szokuje zwrotami akcji, a porusza głębią. Mnie urzeka w nim taki absolutnie klasyczny sznyt powieściopisarza, który od A do Z zna swoje dzieło i dokładnie prowadzi w punkt całą narrację. Czytelnika rozkłada emocjonalnie prostymi zdaniami, które docierają do jakiejś wewnętrznej warstwy i zostają z nim na długo. Nie wiem, jak wielkie pokłady wrażliwości trzeba mieć, żeby tak umieć dotrzeć do człowieka historią innego człowieka.

Polecam! Czytajcie Steinbecka, bo tak dzisiaj już nikt nie pisze, a szkoda!

[Kasia · Rating 5 out of 5]

5*
To dwie ciepłe i otulające powieści pełne symboliki i niezwykłego klimatu.
Prostota, która jest w tych powieściach jest absolutnie oszałamiająca.
Nikt tak jak Steinbeck nie umie przywrócić mi nadziei i wiary w te najprostsze wartości.
Wiara w ludzkość, pojęcie rodziny i miłość do ludzi nabiera zupełnie innego znaczenia. Steinbeck odkrywa to wszystko na nowo i dzieje się magia. Nie ma już różnych warstw społecznych, sąsiedzi jednoczą się i są względem siebie lojalni, pomagają sobie nawzajem, razem się bawią, dzielą tym co mają, a samotność zmieniają w prawdziwą przyjaźń.
Ta książka przypomniała mi opowieści mojej babci jak bardzo dawno temu wszyscy sąsiedzi w wiosce świętowali razem wesela albo jak zbierali się w letnie ciepłe wieczory śpiewając, tańcząc i rozmawiając. Może po prostu autor chce nam pokazać, że zwyczajność może być czymś wyjątkowym.
Oczywiście widać podobieństwo do Tortilla Flat. Dla mnie paisanos będą mimo wszystko bliżsi memu sercu niż chłopaki z Ulicy Nadbrzeżnej, ale nie zmienia to faktu, że wszystkie trzy powieści uwielbiam.

[Stoycho · Rating 4 out of 5]

Див, необуздан, крайно неприличен, а в същото време естествено подреден- Монтерей е житейската арена на човешките взаимоотношения, намиращи своето точно място по един или друг начин в живота на всеки един от обитателите му.
Нехранимайковци, несретници или просто борещи се за още една глътка уиски души разкриват своя предварително очертан и в същото време непредвидим за самите тях път, водещ единствено до вечния хармоничен цикъл на цяло едно общество. Всяка една ситуация, всяка една лична история на обитателите на града е по своему липсващото парче от пъзела, съдържащ в себе си живото доказателство за хармонията на битието и за абсолютното място на всеки един елемент в него.
Животът- чист и неподправен, блика от всеки един от тези елементи и техните души , за да изградят чрез него капсулирания свят на Стайнбек и миниатюрната Вселена на улица Консервна.

[anthony neo · Rating 5 out of 5]

wspaniali i osobliwi bohaterowie, robiący swoje przyziemne i ludzkie rzeczy. ABSOLUTNIE KOCHAM zwyczajny nastrój tych powieści, który mówi nam, że życie płynie dalej, a tarotowe koło fortuny flory/fauny ciągle się kręci i każdy z nas ma na nim swoją kiepską środę i swój cudowny czwartek.

also bardzo chciałbym każdego z osobna wyściskać i powiedzieć, że codziennie może być ich cudowny czwartek.

[Светла Михайлова · Rating 5 out of 5]

Любима!

[Wojtek Konieczny · Rating 4 out of 5]

(Audiobook), 7.5/10
Lektor - 5/6

[Agnieszka na grzbietowisku · Rating 5 out of 5]

Steinbeck to prawdziwy mistrz. Każde słowo, każde zdanie trafia w punkt. Nie ma tu nic co możnaby uznać za zbędne. Historia jest ciekawa, a postacie intrygujące. Aż chce się więcej :)

[Martyna · Rating 4 out of 5]

3.75

[Antoni Kępiński · Rating 5 out of 5]

Cannery Row 5/5
Sweet Thursday 5/5

[Aleksandra · Rating 4 out of 5]

Steinbeck to jeden z moich ulubionych pisarzy, ale czasem trochę odklejona akcja

[Neviana · Rating 5 out of 5]

Велик писател😭🥹✨️

[Paulina Nagórna · Rating 5 out of 5]

Gdybym mogła już do końca życia czytać tylko jednego autora, byłby to Steinbeck. Zwykli-niezwykli mieszkańcy ulicy Nadbrzeżnej skradli moje serce, jest w tych historiach dużo nostalgii, ale też nadziei, jest cały wachlarz uczuć - od rozpaczy po radość. Są tu bohaterowie, w których się wierzy i których chciałoby się poznać. Czarująca książka.

[Books_my_big_love · Rating 3 out of 5]

Kolejna powieść wielkiego mistrza za mną. Tym razem rozpoczynając lekturę miałam wrażenie, że to będzie jego najsłabsza powieść. Jednakże nie zdawałam sobie wtedy sprawy, jak bardzo się myliłam.

„Ulica Nadbrzeżna. Cudowny czwartek” to tak naprawdę dwie osobne powieści. W pierwszej poznajemy mieszkańców ulicy Nadbrzeżnej. Razem z nimi przeżywamy smutki i radości, i wyrabiamy sobie pewne zdanie na ich temat. Mamy okazję również wyodrębnić sobie pewne główne postacie, które odegrają w obu częściach najważniejsze role. I gdyby to był koniec, to śmiało mogłabym stwierdzić, że to naprawdę było słabe i nie podobało mi się, ale to, co autor zrobił w drugiej części powieści kazało mi zupełnie zmienić zdanie na temat całości. Bowiem to był tylko wstęp do prawdziwej, jedynej i wyjątkowej historii miłosnej, czego w ogóle się nie spodziewałam.

I tym razem każdy znajdzie w tej książce coś dla siebie. Nie dostaniemy świetnej, miłej i przyjemnej historii, przy której się odprężymy i zrelaksujemy. Dostaniemy za to ogrom emocji, poznamy czym jest prawdziwa przyjaźń i miłość, aby zatracić się w nich wraz z bohaterami.

To książka o poszukiwaniu siebie, swojej wartości, swoich umiejętności. To zaglądanie w głąb siebie i zmiana swoich poglądów. To walka o każdy kolejny dzień. To pokazanie nam – czytelnikom, że w życiu każdy zasługuje na równe traktowanie, że nie wszystko to, co widzimy gołym okiem ma odzwierciedlenie w środku człowieka, w tym, jaki on naprawdę jest.

Po raz kolejny cudowne opisy, na pierwszy rzut oka w ogóle nie związane z tematem i prowadzonym wątkiem zabierają nas w cudowną podróż, przenoszą w przepiękne miejsca i pozwalają choć na chwilę poczuć się, jakbyśmy byli jednym z mieszkańców ulicy Nadbrzeżnej.

Książka z pewnością zajmie ważne miejsce nie tylko na mojej półce, ale również w sercu. I choć „Myszy i ludzie” nadal pozostają moim numerem jeden, to zachęcam Was, abyście zapoznali się z twórczością autora, bo naprawdę warto. Nie znam drugiego takiego, który ze zwyczajnego życia potrafi zrobić tak przepiękną historię.

[Екатерина · Rating 5 out of 5]

Оценката ми е най-вече за "Улица консервна", но и за "Благодатният четвъртък". Наистина много, много добър разказвач, който те повежда накъдето поиска с много хумор, ирония и красота.

[Damayanti · Rating 5 out of 5]

От много време се канех да я прочета и не съжалявам.
Страхотен стил на писане, забавна история и персонажи :)