De zussen Iselle en Dagmar zijn altijd close geweest. Dat ze op jonge leeftijd hun ouders verloren en op elkaar aangewezen waren, heeft hun band versterkt. Maar door de jaren heen zijn de zussen wel erg veranderd. Waar Iselle een sportschool runt en het gemis van haar ouders wegstopt in veel sporten en gezond eten, vindt Dagmar juist troost in wijn en lekkers.
Toch is er één ongezonde voorliefde die de zussen de hemelse modder die hun vader vroeger maakte. Helaas was het recept strikt geheim en hebben de zussen de vertrouwde smaak nooit helemaal kunnen nabootsen – zelfs al proberen ze het elke Kerstmis. Als hun contrasterende levensstijlen op een dag hard botsen, dreigt voor het eerst hun gezamenlijke kerst in het water te vallen. Maar in het jaar dat volgt kan veel gebeuren. Brengt het recept van hun vaders hemelse modder hen weer bij elkaar voor het jaar uit is? En wie zit er tegen die tijd nog meer aan tafel?
Gaby Rasters schrijft romans die je raken. Ze debuteerde met Follow, Like en Share en schreef daarna o.a. de romans Hou me vast zoals ik was, Wenskind en Als je wint. Haar werk dat wordt vergeleken met dat van Nicholas Sparks en JoJo Moyes, werd bekroond met de Valentijnsprijs en werd lovend besproken in De Telegraaf, Vriendin en Koffietijd.
Door een ongeval verliezen de zussen Iselle en Dagmar op jonge leeftijd hun ouders en daarna zijn ze vooral op elkaar aangewezen. Ze hebben altijd een hechte band gehad, maar de laatste jaren zijn ze behoorlijk uit elkaar gegroeid. Ze gaan allebei anders om met het gemis van hun ouders en ze kunnen elkaar daar maar moeilijk in vinden. Iselle heeft een eigen sportschool en stort zich op haar werk en gezond eten, Dagmar vindt juist troost in lekker eten.
Hoe verschillend hun levens ook zijn, kerst hebben de zussen altijd nog samen gevierd, maar na een hoogoplopende ruzie bereikt Dagmar haar kookpunt en weigert ze Iselle te zien. Zullen ze voor de volgende kerst hun band kunnen herstellen en weer samen hemelse modder klaarmaken volgens het recept van hun vader? En hoe zullen hun levens er een jaar later uitzien?
Door de intense, emotionele proloog zit je meteen in het verhaal en wanneer je vlak daarna kennismaakt met beide zussen, is van hun hechte band helaas weinig meer te merken. Iselle heeft een stevige mening over het eetgedrag en gewicht van haar zus, wat soms toch echt uitmondt in ‘fatshaming’. Dagmar heeft het gevoel altijd in de schaduw van haar zus te staan en beide vrouwen communiceren slecht met elkaar.
Gedurende het jaar dat volgt komen er veel nieuwe mensen in het leven van de zussen. Mannen die soms gemengde signalen afgeven, wat leidt tot verwarrende gevoelens, maar ook een opgerichte eetclub die zorgt voor warmte en meer plezier in het leven, voor een andere kijk op bepaalde situaties en meer begrip voor de ander. Ieder personage heeft een eigen achtergrondverhaal, en hoewel ik vind dat sommige verhalen wat meer uitwerking verdienen, voegen ze allemaal wel wat toe.
Dialogen, dagboekfragmenten en apps wisselen elkaar af waardoor het een dynamisch geheel wordt en door de vlotte, luchtige schrijfstijl vloog ik door het boek heen. Sommige gebeurtenissen gingen wel erg snel waardoor het verhaal soms wat gehaast voelde en ik af en toe graag wat meer diepgang had gezien, maar ik heb dit boek over familie, liefde, gemis, vriendschappen en de band tussen zussen wel met plezier gelezen!
De cover van ‘Hemelse modder’ betovert je meteen en ademt kerst. Zuurstokjes en dennentakjes creëren meteen de juiste sfeer. De sprayed edges met hartjes zijn prachtig. Het boek begint met een pakkende proloog waarin kort het ongeluk van Iselles en Dagmars geschetst wordt. Daar is het al meteen duidelijk dat de zussen een hechte band hebben. Iselle probeert Dagmar te troosten met haar koekje. We zien hier al stukjes van hun latere persoonlijkheid. Het verhaal is opgedeeld zoals een compleet gerecht, startend met de amuse en eindigend met het nagerecht. Elke gang bestaat uit korte hoofdstukken met daarboven telkens een kernwoord dat het komende stukje verhaal typeert. Daardoor krijgt het boek heel wat structuur.
‘Hemelse modder’ leest bijgevolg ontzettend vlot. Gaby Rasters heeft een erg heldere schrijfstijl, waardoor je echt door het verhaal heen vliegt. Er staan ook behoorlijk wat sms’jes tussen de personages in het boek, dat zorgt ervoor dat je op een andere manier wat over hen te weten komt. Hoe communiceren ze via hun telefoon? Hoe zetten ze hun emoties zwart op wit?
Communicatie is sowieso een belangrijke pijler in dit boek. Gaby Rasters durft over de gemene kantjes van haar personages te schrijven. Daardoor wordt het verhaal geloofwaardiger en krijgen de personages meer diepgang. Door niet genoeg open te staan voor de gevoelens van Dagmar, reageert Iselle soms iets te bot. Hetzelfde geldt voor Dagmar. Ondanks dat de zussen een hechte band hebben, zit er toch heel wat fout in hun relatie. We lezen vooral over de gevoelens van Iselle, maar via dagboekfragmenten weten we ook hoe Dagmar zich voelt. Die fragmenten zijn een mooie referentie naar Bridget Jones Diary, de film die de zussen graag samen kijken. Ondanks alle perikelen die ze samen doormaken, maken Dagmar en Iselle ook elk een evolutie door. Ze hebben het gemis van hun ouders nog niet verwerkt, maar dankzij kerst doorbreken ze eindelijk allebei hun vastgeroeste levenspatroon.
Conclusie 5 sterren ‘Hemelse modder’ is een prachtig vlot geschreven boek over kerst en hoe je het gemis van een geliefde een plaats kan geven. Het verhaal doet je een traantje wegpinken.
Tijdens het lezen van de inleiding heb ik even moeten Google’n wat Hemelse Modder nu eigenlijk is, want ik had er nog nooit van gehoord. Excuse me... Het thema eten sluimert het hele boek door als inleiding en maak het lezen een stuk leuker (en lekkerder ;)) Een leuke sfeer, vlot en fijn verhaal. Romantisch, grappig en ‘Kerstig’
Bij het zien van de schitterende cover van Hemelse modder van Gaby Rasters weet je meteen wat voor soort verhaal je gaat lezen. Het boek is niet alleen aan de buitenkant mooi vormgegeven, maar ook vanbinnen is het boek mooi vormgegeven. De hartjes die op de zijkant staan, vind je ook in het boek terug. De titel maakt nieuwsgierig. Voor diegenen die het gerecht kennen zullen meteen trek krijgen in het gerecht en het misschien ook maken alvorens ze aan het boek beginnen. Voor diegenen die het gerecht niet kennen, die worden er nieuwsgierig naar en gaan het gerecht googelen. De titel van het boek wordt al heel snel duidelijk. Hemelse modder van Gaby Rasters gaat over twee zussen die op jonge leeftijd hun ouders verloren hebben en op volwassen leeftijd ieder een heel verschillend leven leiden. Ze gaan allebei op hun manier met het verdriet om het verlies van hun ouders om. Van jongs af aan zijn ze door het verlies van hun ouders heel erg close met elkaar, maar door hun verschillende levensstijlen botst het op een dag en dreigt hun gezamenlijke kerst in het water te vallen. In het jaar dat volgt gebeurt er van alles en is het de vraag hoe ze er beide de volgende kerst voor staan.
Iselle en Dagmar verliezen als kleine meisjes in één klap hun ouders. Ze groeien intensief met elkaar op en zijn elkaars beste vriendinnen maar ook elkaars tegenpolen. Niet altijd rozengeur en maneschijn. Het is een mooi verhaal waarin nieuwe vriendschappen en liefde centraal staat maar ook de onzekerheden in het leven zoals struggles met gewicht, negatief zelfbeeld en onzekerheid in liefde komen aan bod. Ik heb genoten van de karakters die Gaby Rasters gecreëerd heeft of zelfs in het echt bestaan ;) .. een heerlijk boek! Ik heb ervan genoten
'Hemelse Modder' van Gaby Rasters stond al een behoorlijke tijd ongelezen in mijn kast te wachten tot ik 'm eindelijk zou oppakken. En in februari was het dan zover. Alleen ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: met dit boek wist Gaby me helaas niet te overtuigen. In het eerste gedeelte (buiten de proloog) stoorde ik me namelijk ontzettend aan hoofdpersonage Iselle (en de reactie op haar zus, waardoor ik steeds dacht: bemoei je lekker met jezelf), kabbelde het verhaal daarna af en toe wat voort en eigenlijk begreep ik ook daarna niet altijd Iselles keuzes. Met name wat betreft mannen.
Maar toch heb ik 'Hemelse modder' alsnog drie sterren gegeven. Ik vind het namelijk mooi dat dit boek niet direct over de liefde gaat, maar vooral over een bijzondere familieband, een zoektocht naar jezelf en het vinden van familie op een heel unieke manier. Dit omgeven in een kerstig jasje maakt dat ik alsnog een klein glimlachje op mijn gezicht kreeg.
Dit leek mij de ultieme kerstread! Ik had eigenlijk nog geen kerstboek uitgezocht voor dit jaar, maar deze kaft trok me direct in de bibliotheek. Bovendien ik al eerder wat van Gaby gelezen en zeker Follow (ofwel Herkenning) vond ik echt een leuk boek!
Iselle en Dagmar zijn zussen met een sterke band. Op jonge leeftijd verloren ze in een heftig ongeluk hun beide ouders en sindsdien hebben ze enkel nog elkaar. Toch zijn ze beide heel verschillend. Waar Iselle leeft voor haar sportschool, leeft Dagmar voor een reep chocolade, een glas wijn en een goede Netflixfilm. En dit, kan botsen. Wat als dit zo botst dat ze voor het eerst alleen kerst vieren?
Hmm, dit was niet helemaal wat ik ervan verwacht had. Het was wel een leuk boek, maar ik voelde de kerstsfeer minder dan ik hoopte en ik denk dat dit vooral kwam door Iselle. Ik vond haar echt een misselijk persoon. Wat denkt en zegt zij enorm kwetsende dingen over/tegen haar zus! Echt bizar. Ik gunde haar echt niets meer. De mannen zijn op zoek naar diepgaande relaties, nou dan moet je niet bij miss oppervlakkig aka Iselle zijn. En dan het dagboek van Dagmar.. Uh, zitten we stiekem in een jeugdboek? Want deze stukjes tekst zijn echt heel kinderachtig. En Niet mijn ding dit boek, helaas.
Hemelse modder. Chocolademousse. Wat een heerlijkheid... Heerlijk, omdat het mij altijd een geluksgevoel geeft. Je kent het wel: comfort food. En wat baal ik dat ik op dít moment geen chocolademousse in huis heb. Ik kan wel wat comfort gebruiken, kan ik je vertellen. Wie mij namelijk een beetje kent, weet dat ik het ontzettend moeilijk vind om kritiek te geven op een boek. Iemands baby. Iemands bloed, zweet en tranen. Maar helaas kon ik 'Hemelse modder' niet de 5 sterren geven, die ik heel graag had willen geven. En ik zal jullie vertellen waarom.
Toen ik dit boek voor het eerst zag, was ik meteen verliefd op de cover en de print op de edges van dit boek. Hallooo kerst. I.Just.Love.It! En ik heb dan ook meteen mijn planning overhoop gegooid toen dit boek binnenkwam. Ik kon namelijk niet wachten om in het boek te beginnen.
En er meteen in beginnen deed ik. Een primatour erin en gaan met die banaan. Fijn om een stukje te kunnen lezen, terwijl vriendlief de auto bestuurt. En jeetje wat komt die proloog binnen. Ijzersterk... Met een brok in mijn keel, en natte ogen, staar ik naar wat ik gelezen heb... Dit belooft wat.
'Je mag mijn koekje hebben, ik wil niet eten want mijn buik zit vol met verdriet.'
Helaas kon de rest van het boek het niveau van de proloog niet evenaren... Vind ik dan hè? Maar dat komt waarschijnlijk, doordat ik wat moeite had om in het verhaal te komen. En dat had eigenlijk meerdere redenen.
Het verhaal werd veel in dialoog geschreven en daardoor vlogen de namen me om de oren. Ik miste een beetje het verhaal eromheen, waardoor bepaalde overgangen logischer zouden zijn geweest. Doordat sommige ontwikkelingen heel snel gingen, voelde het voor mij soms wat ongeloofwaardig en dat zorgde ervoor dat ik op afstand bleef. Ik snapte sommige personages gewoon niet. En dat vond ik wel jammer.
Het verhaal zelf is zeker wel fijn en soms vraag ik mezelf weleens af of ik niet te kritisch ben. Het is namelijk een prima boek om tussendoor te lezen. Helemaal zo rond de feestdagen... Maar Hemelse modder was voor mij helaas niet hemels... Wel vermakelijk. ***
Ik ben wat bevooroordeeld omdat ik de schrijfster ken... Maar ze heeft er weer iets bijzonders van gemaakt. Ze neemt je weer helemaal mee in het leven van de hoofdpersonen in een boeiend verhaal. Op naar de volgende!
Ik had het gevoel dat ik in het brein zat van een 15-jarige met al die uitroeptekens. De karakters zeiden soms dingen die totaal niet bij hen paste, waardoor het verhaal heel vreemd was, in mijn optiek.
Wel een leuk en vermakelijk verhaal maar het voelde ontzettend gehaast aan, personages werden niet genoeg uitgediept en de connectie tussen de titel en het plot bleef een beetje uit.
Ik had heel veel zin in een fijne kerstfeelgood, maar dit boek maakte me in het begin eigenlijk alleen maar héél boos. Wat een vetfobisch gedoe! Ik heb getwijfeld over wegleggen, maar uiteindelijk werd het gelukkig wel beter, maar het was echt lang zo fijn niet als ik verwacht had door omslag en titel.
De zussen Dagmar en Iselle hebben als kind hun beide ouders verloren door een ongeluk. In al die jaren hebben ze een onlosmakende band opgebouwd. Beide zijn totaal met hun eigen ding bezig en toch komen ze elke keer weer bij elkaar uit. Dagmar houdt van eten en wijn drinken, haar zus daarentegen heeft een obsessie voor sporten en het “in shape” blijven.
Wanneer de Kerstdagen eraan komen, dreigt hun traditie van het maken van Hemelse modder door een ruzie in de soep te vallen. Iselle doet daarom zelf de kerstinkopen en botst hier per ongeluk tegen iemand aan die pizza’s in zijn karretje heeft liggen. Dit leidt er toe dat ze naast haar eigen sportschool, ook een eetclub begint, met de pizzaliefhebber Jorn als eerste lid. Na het winkelen, loopt ze bijna tegen de rijdende auto aan van dokter Maikel. Deze Kerstavond zorgt voor bijzondere nieuwe vriendschappen.
Wauw! Wat een heerlijk boek om te lezen! Het verhaal leest lekker vlot weg. In het boek is veel humor verwerkt en ondanks dat de mensen met hun verdrietige gebeurtenissen zitten (ouders gestorven, partner vreemdgegaan, kind wordt bij een ouder weggehouden) wordt het toch heel luchtig verteld. Het is echt een boek dat je lekker op het hoekje van de bank leest met een dekentje om je heen en een kopje thee erbij!
De personages zijn heel divers en spraken mij zeker aan tijdens het lezen. Toch kwamen een aantal personen of gebeurtenissen niet altijd realistisch over. Ik vond de ruzie tussen Dagmar en Iselle niet heel geloofwaardig. Zij hadden namelijk een onenigheid en dit vochten ze uit via Facebook. Ik denk niet dat iemand een omslagfoto van oliebollen plaatst om je obsessieve zus te irriteren. Ook vond ik de twee mannen voor verwarring zorgden bij Iselle en bij mij als lezer. Jorn kon niet echt een keuze maken tussen Dagmar en Iselle. Maikel vond ik niet altijd sympathiek en liet weinig van zich horen.
Gaby Rasters laat in de band tussen de zussen goed zien wat voor invloed het op je leven heeft wanneer je je ouders verliest op jonge leeftijd. Het is mooi om te lezen hoe deze jonge vrouwen steun zoeken bij elkaar, maar dat ze ook zichzelf blijven ontwikkelen om verder te komen in het leven.
Hemelse modder is een prachtig geschreven boek over vriendschap, familie en relaties. Naast dat je er echt wel een goed gevoel van krijgt, kun je ook mooie levenslessen eruit halen. Wat mij betreft had het verhaal wel wat langer mogen duren. Ik had nog veel meer willen weten van een aantal personen!
Ik volg Gaby op Facebook en Instagram. En ze had al enthousiast reclame gemaakt voor haar boek ‘Hemelse modder’. Hiermee heeft ze mij nieuwsgierig gemaakt naar het boek. De mooie hartjes op de zijkanten van dit exemplaar, i love it! En zeg nou zelf die cover is toch ook hemels.
We lezen over twee zussen, Iselle en Dagmar. Ze hebben een sterke band met elkaar gekregen nadat hun ouders op jonge leeftijd om het leven komen. De meiden hebben hier beide nog steeds hun verdriet van maar vinden de rust bij elkaar.
Dagmar heeft het gevoel in de schaduw van haar zus te leven. Iselle heeft een mooi figuur, kan iedere man krijgen die ze wilt en heeft ook nog eens een eigen sportschool. Dagmar schrijft in dit boek brieven aan haar overleden moeder. De pijn die je in sommige passages leest omdat ze het gevoel heeft nooit goed te zijn, zijn moordend. Wat vervelend moet dit wel niet zijn voor haar. Maar ook zal dit voor veel mensen herkenbaar zijn. Mooi dat Gaby dit in haar verhaal mee neemt.
We lezen ook vanuit Iselle. Zij heeft een druk bestaan doordat haar sportschool haar lust en haar leven is. Zij komt op voor een gezond lichaam en laat menige sporter hard werken. Maar is dit alles niet een masker?
De dames hebben een enorme echte band, wat natuurlijk ook wel eens resulteert in een fikse ruzie. Ook in dit boek is dat niet anders. Dit verhaal brengt mensen samen. Mensen die in het leven van Iselle en Dagmar naarmate het boek vordert aanvullen. Die ervoor kunnen zorgen dat de maskers bij beide dames afgaan en we de ware meiden te zien krijgen als lezer. Ik vind het knap neergezet door Rasters. Ze zuigt je zo enorm in het verhaal dat je ze zelf ook wel een schop onder de kont wilt gaan geven, zodat ze voor zichzelf opkomen.
Ik kan niet meer dan zeggen dat dit boek me weer enorm heeft laten genieten. Gaby weet me te raken met haar verhalen en ik ben dan ook weer heel erg nieuwsgierig naar haar volgende werk.
Dagmar en Iselle zijn op jonge leeftijn hun beide ouders verloren. Hierdoor zijn ze op elkaar aangewezen en is hun band onbreekbaar. Op volwassen leeftijd merken ze dat ze hun verdriet ieder op hun eigen manier verwerken. Iselle focust zich volledig op gezond eten en veel sporten, terwijl Dagmaar haar geluk zoekt in lekker eten.
Ik heb dit boek beoordeeld met 3 sterren. Waarom? Allereerst vond ik de setting van het verhaal erg mooi. Het is lekker dynamisch, met afwisseling in normale gesprekken, brieven en appjes. Hierdoor bleef het verhaal lekker vlot doorlopen en leerde je Iselle en Dagmar ook steeds beter kennen.
Dan het puntje kerst. Uitgezonderd de hemelse modder vond ik weinig kerstachtige momenten in het verhaal terugkomen. Iselle paste voor mijn gevoel qua karakter wel in de tijd van het jaar; een ijskonijn. Wat heb ik me enorm veel aan haar geirriteerd. Dagmar vond ik daarintegen echt een schat van een mens. Ik vond haar gedeeltes ook prachtig en net wat meer diepgang hebben dan die van Iselle.
Ik had me het verhaal ook wel anders voorgesteld om eerlijk te zijn. Het ging over redelijk veel onderwerpen, maar eigenlijk ook niet. Ik miste dan ook echt het stukje kerst in dit verhaal. Hoe de zussen zichzelf, maar ook elkaar beter leren kennen vond ik dan wel weer enorm mooi om te lezen.
De schrijfstijl vond ik over het algemeen wel prima. Soms bleef het wat aan de oppervlakte, maar verder was het lekker vlot en niet al te veel poespas.
Dit boek stond al 1,5 jaar op mijn tbr. Ik ben blij dat ik het eindelijk eens gelezen heb. Ik zou het niet aanraden als ultiem kerstboek, maar toch vond ik het wel leuk.
Het verhaal gaat over 2 zusjes die op jonge leeftijd hun ouders hebben verloren bij een auto ongeluk. De zusjes, Dagmar en Iselle, zaten ook in de auto. De zussen zijn erg close met elkaar maar verwerken deze traumatische ervaring op een verschillende manier. Dagmar zoekt het in wijn en eten terwijl Iselle erg gefixeerd is op gezondheid en in shape blijven en een sportschool heeft. De zussen brengen de Kerst altijd samen door en proberen dan een toetje te maken dat hun vader voor ze heeft gemaakt, hij noemde het hemelse modder. Voor Kerstmis krijgen ze een fikse onenigheid en zien en spreken elkaar niet meer. Komt het nog goed?
Het boek ziet er geweldig uit, een vrolijke cover die mij een kerstgevoel geeft. Ik krijg meteen zin om te gaan lezen. Het begint met een sterke proloog, dus dat beloofd wat. Daarna kom ik wat moeilijk in het verhaal. Voor mijn gevoel springt het wat van de hak op de tak en maak je kennis met veel personen. Toen ik doorlas pakte het verhaal me toch. Er zit veel humor in, ik heb af en toe hardop zitten lachen. Ook worden zware onderwerpen zoals ouders gestorven, mishandeling door partner, problemen over co-ouderschap, gestorven partner op een luchtige manier in het verhaal verwerkt. Soms iets te luchtig, ik had meer achtergrondinformatie willen hebben. Ik had iets meer Kerst erin verwacht. Door de korte hoofdstukken leest het boek prettig. Ik zou het leuk vinden als er een vervolg op komt zodat ik kan lezen hoe het met iedereen gaat. Tijdens het lezen werden de zusjes een soort van familie voor mij.
Iselle en Dagmar zijn twee zussen die hun ouders op vroege leeftijd verloren hebben. Daar waar Iselle een eigen sportschool heeft en vooral gefocust is op een gezonde leefstijl, geniet Dagmar onwijs van eten en vooral lekker eten. Door een onverwachte ontmoeting begint Iselle een eetclub waarin men twee keer per week samen komt. Ze leert Jorn kennen, een man die heerlijk kan koken maar niet het fitte figuur heeft waar ze naar denkt te zoeken. Door toeval leert ze ook de dokter Maikel kennen, die wel het juiste lichaam heeft, maar blijft verdwijnen. Hierdoor verandert er van alles in het leven van zowel Iselle als Dagmar. Je leest het boek vanuit Iselle, terwijl er tussendoor stukken dagboek van Dagmar voorbij komen. Dit zorgt ervoor dat je je in beide vrouwen kan inleven. De proloog begon heel sterk en schiep bepaalde verwachtingen aan het verhaal. Die diepgang, die de proloog had, kwam in die mate helaas niet meer terug. Ook was de ruzie, die via Facebook uitgevochten werd, erg vergezocht wat jammer was. Het verhaal was verder een goed verlopend verhaal. Er werd continu een link naar eten gelegd, wat voor een rode draad zorgde, de link naar kerst was er enkel doordat het verhaal er begon en eindigde. Met name de stukken van Dagmar zorgden voor een grijns op mijn gezicht. Iselle vond ik met name in het begin niet heel sympathiek. Toch lees je, dat ze hard haar best doet om haar vooroordelen over mensen te verminderen. Al met al een prima feelgood verhaal.
In december heb ik steeds nood aan wat luchtige lectuur om de donkere dagen mee te vullen. Zo ben ik gebotst op deze "Hemelse Modder" van Gaby Rasters.
Het verhaal gaat over twee zussen die hun weg in het leven zoeken nadat hun ouders in een tragisch verkeersongeval zijn omgekomen toen ze nog klein waren. De thema's verlies, liefde, identiteit en vriendschap zijn sterk aanwezig.
Ik genoot van de schrijfstijl van Gaby Rasters. Het leest ontzettend vlot met een fijne afwisseling van verschillende tekststijlen (in briefvorm, in mobiele berichtjes...).
Het personage van Dagmar vond ik geweldig. Ik kon het niet negeren dat ik soms moeite had met het personage van Iselle, niet omdat ze niet goed uitgewerkt is maar omdat ik haar karakter soms vervelend vond, zeker ten opzichte van haar zus. Ik weet niet of dit de bedoeling was van de schrijfster eigenlijk. 😅 Naar het einde toe kreeg ik gelukkig meer sympathie voor Iselle. Ook de 2 mannen, Jorn en Maikel, wou ik soms eens op hun plaats zetten want ik zag enorme red flags in bepaalde passages.
Desalniettemin, dit is een fijn, luchtig boek om te lezen in december.
Iselle en Dagmar hebben op jonge leeftijd hun ouders verloren. Hierdoor hebben ze een sterke band gekregen, omdat ze op elkaar aangewezen waren. Iselle runt een sportschool en stopt haar verdriet in veel sporten en gezond. Dagmar daarintegen zoekt troost in wijn en lekkers Als hun levensstijlen op een dag hard botsen, dreigt hun gezamenlijke kerst in het water te vallen. Komen de zussen weer bij elkaar?
De kerstperiode is volop bezig en wat hoort daar natuurlijk ook bij? Een heerlijk kerstboek en toen ik opzoek ging naar kerstboeken, kwam uit bij deze. Het verhaal begint met een ijzersterkte proloog, waardoor ik meteen in het verhaal zat. Daarna leer je de personages kennen. Iselle sport veel en eet gezond en Dagmar is juist het tegenovergestelde. Hierdoor botsen de zussen wel eens en ik vond Iselle soms erg gemeen richting Dagmar. Er verschijnen veel personages in het verhaal en hierdoor is het soms even goed nadenken wie wie is. Het verhaal is vlot geschreven en je hebt het binnen no time uit. Een heerlijk tussendoortje voor deze periode.
Vooraf wil ik even zeggen dat 3 sterren voor mij als een voldoende telt. Ik had zoveel zin om dit boek te lezen. Ik verwachte een echt leuk feelgood boek. Maar toch viel het mij tegen. De schrijfstijl is wel echt fijn, het leest vlot. En je wilt toch steeds wat verder lezen. Maar helaas had ik echt niks met de personages. Ik ergerde mij meerdere malen aan de hoofdpersoon, maar ook andere personages vond ik niet echt bijzonder. Het voelde allemaal wat gemaakt aan. Ik denk dat ik wellicht een vrolijker boek verwacht had, dus misschien waren mijn verwachtingen ook gewoon niet goed. Maar dan alsnog vond ik de personages niet leuk. Ik heb nu wel trek in 'hemelse modder' haha.
Sisters Iselle and Dagmar have always been close. Because they lost their parents at a young age and were dependent on each other, their bond has only grown stronger. But over the years they have changed a lot. Where Iselle runs a gym and hides the loss of her parents by exercising a lot and eating healthily, Dagmar finds comfort in wine and sweets. Yet there is one unhealthy preference that unites the sisters: the heavenly mud (dessert) that their father used to make. When their contrasting lifestyles collide one day, their Christmas together threatens to end badly for the first time.
While Iselle and Dagmar would otherwise blindly trust each other, they now have to come to terms with their loss. Dagmar dreams of having a partner and children, but Iselle is the one with the greatest attraction of men. It gives a bit of a Bridget Jones vibe, which is also described as such in the book. After a Christmas that they do not celebrate together and a flight to another country, all is well that ends well. A nice and cozy book to read during this season.
Ik vond de start erg lastig. Vooral veel zusjes/meiden-gedoe dat ik doordat ik alleen met jongens opgegroeid ben, raar vindt. Ik ben er veel te nuchter voor en zo'n band is totaal niet herkenbaar. Later kwam dit meer: het missen van een ouder en op zoek zijn naar jezelf en geluk. Deze zoektocht is op twee verschillende manieren in beeld gebracht en het belang van mensen om je heen was alleen maar duidelijker.