“‘Lei è appassionato di filosofia politica?’‘Quando sento la parola filosofia tiro fuori la pistola.’”Barcellona, 1992: stanno per aver luogo le Olimpiadi e in città c’è grande fermento. A chiedere i servigi dell’investigatore privato Pepe Carvalho questa volta è Mademoiselle Claire Delmas, un’affascinante francese in cerca di un giovane immigrato greco, il bellissimo Alekos, scomparso improvvisamente e senza lasciare traccia. Nei quartieri devastati dalla speculazione edilizia per gli imminenti Giochi olimpici, nelle labirintiche vie in rifacimento, dopo una lunga ricerca riaffiorerà il corpo del ragazzo. Ma chi poteva volere la sua morte? In una Barcellona in cui ormai “ha senso solo la distanza più breve tra vendersi e comprarsi”, Pepe Carvalho dovrà fare i conti con droga, prostituzione e violenza, sempre con l’aiuto e la leggerezza del fedele Biscuter.
Και επειδή το γοργόν και χάριν έχει, ας ξεμπερδεύουμε με αυτό το βιβλίο…
Ο μόνος λόγος που βρέθηκε στην κατοχή μου είναι ότι συμμετείχα στον 1ο μαραθώνιο των εκδόσεων Μεταίχμιο και μου το έστειλαν ως αναμνηστικό δώρο. Είμαι και ευαίσθητη με τα δώρα, μια υποχρέωση να το διαβάσω την ένιωσα (κι ας έχω πολλά αδιάβαστα βιβλία στο σπίτι, είπα να του δώσω μια προτεραιότητα). Η προτεραιότητα αυτή ανέβηκε μερικά σκαλιά, όταν είδα ότι το βιβλίο αυτό ήταν μέσα στα προτεινόμενα και για το 2ο μαραθώνιο, ήταν και μικρό το μέγεθος, λέω τι στα κομμάτια, θα το βγάλουμε… Λόγω του μικρού του μεγέθους και μόνο δεν το άφησα στη μέση.
Για όλους τους υπόλοιπους, νομίζω ότι μπορείτε να το διαβάσετε (στην pocket εκδοχή που χωράει στην τσάντα) κατά την αναμονή σας πχ σε μια τράπεζα ή ενώ είστε στημένοι στην ουρά σε μια εφορία, μόνο και μόνο για να σας ενημερώσουν μετά από κανα 2ωρο ότι περιμένατε σε λάθος ουρά (όχι ότι είχε και κάποιον αρμόδιο να σας πει πού πρέπει να περιμένετε) και ο σωστός υπάλληλος είτε λείπει (σε αυτή την περίπτωση πετάξτε το βιβλίο στο κεφάλι του πρώτου υπαλλήλου, pocket είναι, το άχτι σας θα βγάλετε χωρίς να τον τραυματίσετε), είτε θα περιμένετε στην ουρά για αρκετή ώρα ακόμα… Ε, από το να πληρώνετε ψυχολόγο ή άλλες New Age θεραπείες, με 4,5 € που κοστίζουν τα πόκετ του Μεταίχμιου φτηνά θα τη βγάλετε και είναι περισσότερο άθλιο να περιμένετε και να σκάτε από το κακό σας παρά να διαβάσετε μια αδιάφορη ιστορία.
Μοναδικό ενδιαφέρον σημείο εκεί που ο πρωταγωνιστής άρχισε να μαγειρεύει (δε θυμάμαι με τι σκοπό, κάτι θα του την έδωσε), αλλά πάλι θα μπορούσατε να περιοριστείτε μόνο στις συνταγές (https://www.ianos.gr/oi-sintages-tou-..., δυστυχώς όμως το βιβλίο είναι πλέον εκτός κυκλοφορίας). Και για κάποιους που ανέφεραν ότι τουλάχιστον διαδραματίζεται στη Βαρκελώνη και έχει εικόνες της πόλης, διαβάστε έναν τουριστικό οδηγό, εκεί οι εικόνες είναι τουλάχιστον πραγματικές (https://www.ianos.gr/touristikos-odig...).
Στα του βιβλίου, δεν έχω να πω πολλά (ή μάλλον αν ανοίξω το στόμα μου έχω..): προχειρογραμμένο, η πλοκή αδιάφορη, οι ήρωες το ίδιο, η αστυνομική περιπέτεια δεν ήταν καν αστυνομική περιπέτεια – ακόμα και ο ήρωας πανηγύριζε για το πόσα λεφτά πήρε δουλεύοντας τόσο λίγο (είναι ιδιωτικός ερευνητής), πεταγόταν διαρκώς από το ένα θέμα στο άλλο και το τέλος ήταν εξίσου άνευρο, χωρίς ουσιαστικά να δίνει κάποια λύση, έτσι για το θεαθήναι. Σχόλιο επί της πλοκής η πεποίθηση του συγγραφέα ότι οι υποψήφιοι επενδυτές για τους Ολυμπιακούς αγώνες της Βαρκελώνης (η ιστορία διαδραματίζεται το 1992) θα κερδοσκοπήσουν…. Χα Χα Χα
Δεν ξέρω για σας, εγώ πάντως χρησιμοποιώ πλέον web banking, καταθέτω χρήματα μόνο σε καταστήματα που έχουν αυτόματο μηχάνημα και στην εφορία πηγαίνω πάντα στις 8 το πρωί που δεν έχει μαζευτεί κόσμος…. Αν βρείτε άλλη χρησιμότητα ανάγνωσης ευχαρίστως να το συζητήσουμε!
Ατόφιο πεντάρι, χωρίς δεύτερη σκέψη. Προσωπική υποκείμενη άποψη, ο Montalban αποτελεί την ποιοτικότερη πένα στο χώρο του μεσογειακού νουάρ. Η πλοκή σχεδόν προσχηματική, που ενδεχομένως να θεωρείται μείον λόγω του είδους που υπηρετεί, ωστόσο υπερκαλύπτεται από εξαιρετική διακωμώδηση της αστικής διαφθαρμενης τάξης και περιγραφή της νυχτερινή Βαρκελώνης προ των Ολυμπιακών αγώνων του 1992 (είναι απίστευτο ποσό ομοιάζει με την κατάσταση του φαγοποτιού της Ελλάδας του 2004). Τέλος υπάρχει μια μοναδική περιγραφή πλατωνικού μη ολοκληρωμένου ειδύλλιου, μεταξύ του επιθεωρητή Καρβάλιο και μιας αιθέριας θηλυκής υπάρξεως σαν κερασάκι στην τούρτα, που έρχεται και απογειώνει το βιβλίο. Η μετάφραση της Κλεοπάτρας Ελαιοτριβάρης αψευγάδιαστη.
Στην Βαρκελώνη των αρχών της δεκαετίας του '90, τότε που η πόλη φορούσε τα γιορτινά της για να υποδεχθεί ως καθωσπρέπει οικοδέσποινα τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ο Πέπε Καρβάλιο, κατ' εντολή μιας πανέμορφης γυναίκας που δεν θ' αργήσει κι ο ίδιος να ερωτευθεί, αναζητά έναν Έλληνα ζωγράφο.
Ο Ελληνικός Λαβύρινθος του "Μανόλο", μπορεί να μην έχει Μινώταυρο στην απόληξη του αφηγηματικού του μίτου και ανδραγαθήματα, όμοια με αυτό του Θησέα, στην μυθιστορηματική του πλοκή, αλλά έχει ρυθμό, ελληνικό χρώμα κι έναν ολόδικό του ήρωα στις λαβυρινθώδεις διαδρομές του στα ενδότερα της Βαρκελώνης: λέγεται Πέπε Καρβάλιο και, είκοσι χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση σε βιβλίο του Μονταλμπάν, εξακολουθεί να συγκινείται το ίδιο από τη μαγειρική του πιστού βοηθού του Μπισκουτέρ, από ένα δυνατό ποτό στο τέλος μιας κοπιώδους μέρας κι από εκείνο το ξεχωριστό χτυποκάρδι για τις ωραίες, μοιραίες γυναίκες των περιπετειών του.
Στα συν της πρώτης αυτής έκδοσης του Ελληνικού Λαβύρινθου (από τις εκδόσεις "Δελφίνι") το σημείωμα του συγγραφέα προς τον Έλληνα αναγνώστη του, στα πλην κάποια προβλήματα που διέκρινα στην μετάφραση.
Δεν μπορώ να πω πως δεν ξεκίνησα να διαβάζω τον "Ελληνικό Λαβύρινθο" υποψιασμένη. Με είχαν προειδοποιήσει φίλοι αναγνώστες και οι περισσότερες κριτικές εδώ στο Goodreads. Παρ' όλα αυτά, αποφάσισα να το πιάσω επιτέλους, γιατί πονούσε η καρδιά μου να το βλέπω έτσι μικροσκοπικό στη στοίβα με τα αδιάβαστα. "Μια ψυχή που 'ναι να βγει, ας βγει" σκέφτηκα.
Τελικά η ψυχή μου δεν βγήκε. Γιατί ακόμα και γι' αυτό, πρέπει το βιβλίο να σου προκαλέσει κάποιο συναίσθημα. Ετούτο εδώ ούτε καν αυτό! Δεν ξέρω γιατί γράφτηκε. Δεν ξέρω γιατί προηγήθηκαν άλλα δεκατέσσερα (ελπίζω πιο ενδιαφέροντα από αυτό) και πόσα ακόμα μετά. Δεν ξέρω γιατί έπρεπε να το προσθέσει το "Μεταίχμιο" στους Μαραθωνίους Ανάγνωσής του και να μας το στείλει κιόλας ως αναμνηστικό. (Ίσως γιατί ξεχείλιζαν τα αντίτυπά του στα απούλητά τους; Λέω εγώ τώρα...)
Τον Πέπε Καρβάλιο ως άνθρωπο τον συμπάθησα, δεν μπορώ να πω. Δεν τον κατάλαβα, αλλά τον συμπάθησα. Όπως συμπαθείς έναν μοναχικό μεσόκοπο γείτονα, που τον βλέπεις να μπαινοβγαίνει στο διαμέρισμά του πάντα μόνο και χωρίς να συναναστρέφεται άνθρωπο. Επίσης, τον ζήλεψα ως μάγειρα -αν και κάποια υλικά ή ο συνδυασμός τους ενίοτε μου προκαλούσαν αναγούλα, βλ. χέλια, χοιρινά πόδια, μεμβράνες συκωτιού κ.α.- αλλά τέσπα, και πάλι είναι καλύτερος μάγειρας από μένα. 😂😇 Κατά τα άλλα, ατέλειωτα βαρετά κατεβατά, ανούσιες περιγραφές, άσκοπα πέρα-δώθε, ημιτελείς υποθέσεις, αψυχολόγητοι χαρακτήρες-κομπάρσοι, σκόρπιες σκέψεις και τυχαίες ενέργειες. Μέχρι το τέλος, είχα την ελπίδα πως κάπου θα συνδέονταν όλα αυτά, θα υπήρχε ένας κρίκος που θα ένωνε τα εντελώς ασύνδετα μεταξύ τους στοιχεία, όμως εδώ μιλάμε για ένα συνονθύλευμα από διαφορετικά παζλ, που δεν υπήρχε περίπτωση να σχηματίσουν ούτε τυχαία μια και μόνη εικόνα. Αν περιμένατε να σχολιάσω κάτι για το αστυνομικό κομμάτι της υπόθεσης, τζάμπα περιμένατε. Δύο νύχτες από τη ζωή μου χαράμισα, αλλά δεν το βρήκα ούτε καν να αχνοφαίνεται. Πραγματικά, αυτό το βιβλίο δεν ξέρω γιατί γράφτηκε. Από τη μία "υπόθεση" συγκράτησα μόνο τον γεροντοέρωτα του Καρβάλιο για μια γυναίκα που τελικά δεν μάθαμε καν πώς τη λένε ή ποια ήταν ή τι ρόλο έπαιξε ακριβώς στην υπόθεση και από την άλλη το ότι η ύποπτη-κόρη και η μητέρα της δεν ήταν καθόλου αυτό που φαίνονταν. Αλλά και πάλι, ο... διακριτικός ιδιωτικός ερευνητής δεν θέλησε να δώσει συνέχεια και αποχώρησε πριν καν ολοκληρωθεί η αποκάλυψη. Το τι έκανε στη συνέχεια, ο Θεός κι η ψυχή του.
Άσκοπο, ανούσιο, αδιάφορο. Δεν ξέρω αν πράγματι ο Montalbán ως συγγραφέας θεωρούνταν/θεωρείται τέτοιο διαμάντι κι αν ο Πέπε Καρβάλιο του είναι όντως τόσο διάσημος, αλλά προσωπικά δεν μου έκαναν αμφότεροι καμία εντύπωση. Το βιβλίο δε, δεν το συστήνω ούτε καν για να σκοτώσει κάποιος την ώρα του. Ας κάτσει στο μπαλκόνι του περιμένοντας να περάσει μια βόλτα ο Ε.Τ. ο εξωγήινος. Οπωσδήποτε θα έχει αξιοποιήσει καλύτερα και πιο παραγωγικά τον χρόνο του έτσι.
Το βιβλίο έχει δύο υποθέσεις.Η πρώτη είναι δύο Γάλλοι που ψάχνουν έναν Έλληνα φίλο τους.Και η δεύτερη ένας πατέρας που θέλει να ξέρει τι κάνει η κόρη του.Μου άρεσε χωρίς όμως να είναι το κάτι ιδιαίτερο.Αν δεν το διαβάσει ��άποιος δεν χάνει και τίποτα.Το παν στα αστυνομικά είναι ο κεντρικός ήρωας ο Μονταλμπάν τον έχει '' φτιάξει '' πολύ καλά.Ο Πέπε Καρβάλιο είναι πολύ συμπαθητικός
Manuel Vázquez Montalbán era um autor catalão, dedicado à poesia, ao jornalismo, à literatura e ao romance policial. Ele foi um dos pioneiros ao escrever romances policiais como peças de comentário social de esquerda. Mas suas histórias nunca foram dogmáticas. Seu protagonista, o detetive particular Pepe Carvalho, é um comunista desencantado que não poupa nada nem ninguém em suas críticas, principalmente, a elite, as forças econômicas e políticas da Espanha. Aqui a trama é o menos importante. São textos deliciosos de ler pela fina ironia e erudição do autor. Talvez O Labirinto Grego seja a melhor porta de entrada para estes romances.
tenia ganes de llegir alguna cosa de Vázquez Montalbán perquè mai no havia llegit res de Vázquez Montalbán. la trama és la típica d'una història de detectiu privat, així que amb el que més he xalat ha estat amb les descripcions de la barcelona preolímpica, del laberint fabril del poblenou que descriu amb cruesa. nostàlgia d'una barcelona que mai he viscut (cortrencat)
Έχοντας διαβάσει προηγούμενο βιβλίο του συγγραφέα ήλπιζα ότι "Ο ελληνικός λαβύρινθος" θα ήταν λίγο καλύτερος. Το εξώφυλλο του βιβλίου σε μαγνητίζει και σου δημιουργεί μυστήριο ωστόσο η συνέχεια του δεν είναι αντάξια. Η πλοκή του δεν είναι κατι το ιδιαίτερο. Είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται εύκολα και γρήγορα χάρη στον μικρό όγκο του. Επιπλέον είναι ένα βιβλίο που σου ανοίγει την όρεξη κυριολεκτικά με αναφορά σε συνταγές από την ελληνική, ισπανική αλλά και ιταλική κουζίνα. Δεν θα το χαρακτήριζα σε καμία περίπτωση αστυνομικό μυθιστόρημα αλλά σαν μία κοινωνική ιστορία. Η πλοκή ήταν αδιάφορη, οι ήρωες του βιβλίου επίσης το ίδιο, δεν υπήρχε καθόλου, σασπένς, ανατροπές αλλά και λύση στην όλη ιστορία.
Ένας λαβύρυνθος ελληνικός, όπως ο λαβύρυνθος του Μινώταυρου, άρχισε να ξετυλίγεται στη Βαρκελώνη. Ένα κηνυγητό του έλληνα εραστή της Κλέρ γεμίζει με άρωμα Ελλάδας τις σελίδες του βιβλίου. Απλό στη γραφή του, χωρίς ιδιαίτερες φαμφάρες στις περιγραφές του, ο Μονταλμπάν παράλληλα με τις υποθέσεις του Καρβάλιο, παρουσιάζει και τα προβλήματα της Ισπανίας κατά την προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων, καταδεικνύοντας τα γραφειοκρατικά και πολιτικά παιχνίδια που παίζονται και θυμίζοντάς μας τις δικές μας «προετοιμασίες». Αναλυτικά η άποψή μου ... http://aisthisis.gr/vivlioaisthiseis/...
Es el primer libro que leo de nuestro m��s c��lebre detective espa��ol, Pepe Carvalho. Al principio me encant��, sobre todo al leer el comentario de un cliente franc��s sobre Homo Faber ("la tragedia griega de un hombre que no cre��a en las tragedias griegas") y sobre la afici��n de Carvalho a arrojar libros a la hoguera. Sin embargo, la historia fue decayendo poco a poco y aunque el estilo de Manuel V��zquez Montalb��n consigue que no le ponga 3 estrellas, no s�� si pillar�� alguno m��s de la serie en los pr��ximos meses (y no s��lo porque aqu�� en Londres sea un poco complicado).
Un insolito Pepe Carvalho, stanco e un po' imbolsito, è alle prese con una crisi dei cinquantanni. Non è più in sintonia con gli amici di sempre e vagabonda per le strade alla ricerca della donna dei suoi sogni. La stanchezza del protagonista è probabilmente lo specchio della stanchezza dell'autore e tutto il romanzo risulta abbastanza noioso con una trama confusa e dialoghi stucchevoli.
Sicuramente non è tra i migliori lavori di Montalban.
Ωραία και πάλι πλοκή από τον Μπονταλμπάν. Γνωστός για το ωραίο αστυνομικό ύφος του. Το πιο ωραίο είναι που στο τέλος του βιβλίου -και μετά από κάποια συγκεκριμένα κεφάλαια- σε βάζει σε διαδικασία να μαγειρέψεις.
"Θαυμάσιο το παιχνίδι της υφής κι αυτή η μείξη θεμελιωδών γεύσεων: ξινό, γλυκό, αλμυρό. Κι αυτός ο τόνος από χαβιάρι, σαν τόνος στην προπαραλήγουσα σε μια λέξη γεμάτη συλλαβές και παρατεινόμενες τελικές απολαύσεις." "Είσαι τελείως μπαρόκ." "Είναι επειδή τρώω καλά."
Short novel in -preolimpic Barcelona, includes all usual ingredients in The Carvalho saga: recipes, crime and longing for the past. A good read indeed.
Αγαπώ πολύ τα αστυνομικά βιβλία. Δυστηχώς το συγκεκριμένο δεν με ενθουσίασε. Το βρήκα λίγο αργό και χωρίς νεύρο. Ισως έπρεπε να είχα διαβάσει και κάποιες άλλες ιστορίες του Καρβάλιο
Opera sicuramente al di sotto della fama che si porta dietro Montalbán. Un prosa baroccheggiante, a tratti evocativa, più spesso autocompiaciuta. La sensazione è che l'intreccio vero e proprio sia solo un pretesto per ricreare certe atmosfere, quelle della Barcellona della rinascita urbanistica pre-Olimpiadi, con quel tratto di tipica malinconia che è anche il timbro dell'autore. L'aspetto investigativo e flebile, quasi impalpabile. C´è poi la compenente culinaria, che sembra sempre cacciata li per fare un po' di scena. C´è del manierismo in tutto questo e non è necessariamente un bene.
"Κάθε βιβλίο είναι ένα κλειστό κουτί και ο αναγνώστης δεν ξέρει σχεδόν ποτέ τι θα ανακαλύψει ανάμεσα στις σελίδες του. Πρέπει να το ρισκάρει." "Όταν αρχίσουν οι συγκρίσεις των περασμένων εποχών με τη σημερινή, σημαίνει ότι εκείνος που κάνει τη σύγκριση αρχίζει να γερνάει. Είναι αναπόφευκτο αλλά πρέπει να γίνεται σιωπηρά για να μην το ομολογείς ποτέ." "Όμως η νύχτα είναι ατελείωτη όταν γέρνει πάνω στους αρρώστους και υπάρχουν καράβια που γυρεύουν ειδωθούν για να μπορέσουν να βουλιάξουν γαλήνια." "Και όσο θέριευε το συναίσθημα, το να το ομολογήσει γινόταν ολοένα και λιγότερο γελοίο."
Tell me I’m making a mistake, and then I can pretend to let it go. Nothing ever leaves completely; there are fingerprints on everything you’ve ever touched.
I can’t take off my shoes— my toenails are untrimmed, poorly painted, and cracked. What if you invite me into your house? I can’t stay. Didn’t you know I can’t take off my shoes?
How rude of me, to keep them on inside. Yeah, socks might be fine. That could be alright.
My steps traced by damp, sweaty footprints on cold stone kitchen floors.
Carvalho entra en una etapa de su vida muy compleja, la investigación alrededor de un enigmático artista griego, de parte de una extraña pareja de extranjeros; al tiempo de la búsqueda por partida doble de una joven muy libre involucrada en cosas reprochadas por su familia, se dan en una época de madurez que como a cualquier persona o personaje compromete toda instancia y relación de la vida. Una novela corta muy interesante, recomendable.
Όχι το καλύτερο του Μονταλμπάν, αλλά σίγουρα είναι ένα βιβλίο που πρέπει να διαβαστεί, ειδικά από κάποιον που έχει διαβάσει ήδη τις θάλασσες του Νότου. Ο Καρβάλιο πιο ώριμος, και ίσως στα όρια της παραίτησης λόγω κρίσης μέσης ηλικίας, προσπαθεί να βρει την προσωπική του ισορροπία και τη λύση δυο υποθέσεων που θα τον καταβάλουν ψυχολογικά.
Anacronistico. Leggendo questo "poliziesco", la mia mente non faceva altro che trovare collegamenti ai movie in bianco e nero degli anni quaranta/cinquanta del secolo scorso, da cui l'autore si sarà fatto ispirare.
Δεν με τράβηξε η πλοκή. Την βρήκα εξαιρετικά απλή για αστυνομικό μυθιστόρημα, χωρίς καθόλου σασπένς. Μου άρεσε όμως η δουλειά της μεταφράστριας και ο τρόπος που χειρίστηκε το πλήθος των πολιτισμικών στοιχείων.