El afan de Baudelaire por romper con los modes poeticos romanticos le lleva a buscar una "modernidad" que finalmente encuentra en el reflejo de la vida urbana expresada a traves del "poema en prosa." En esta edicion, junto a Pequenos poemas en prosa, aparece Los paraisos artificiales; dos obras aparentemente dispares, pero que despues de una atenta lectura coinciden en ser un largo poemo en prosa con el mismo caracter rapsodico. Si la primera es un reflejo de la vida parisina, "tan fecunda en asuntos poeticos y maravillosos," la segunda es todo un culto al placer como expresion de una vitalidad en la que esta implicito el germen de la destruccion del propio placer: la degeneracion y la podredumbre.
Public condemned Les fleurs du mal (1857), obscene only volume of French writer, translator, and critic Charles Pierre Baudelaire; expanded in 1861, it exerted an enormous influence over later symbolist and modernist poets.
Reputation of Charles Pierre Baudelaire rests primarily on perhaps the most important literary art collection, published in Europe in the 19th century. Similarly, his early experiment Petits poèmes en prose (1868) (Little Prose Poems) most succeeded and innovated of the time.
From financial disaster to prosecution for blasphemy, drama and strife filled life of known Baudelaire with highly controversial and often dark tales of Edgar Allan Poe. Long after his death, his name represents depravity and vice. He seemingly speaks directly to the 20th century civilization.
My first love with poetry and a quote I will never forget: "Qu'importe l'éternité de la damnation à qui a trouvé dans une seconde l'infini de la jouissance"
Este libro me ha dejado un poco “meah”. En principio me parecía interesante la propuesta. Ensayo escrito hace más de 150 años (1861) en el que Baudelaire, uno de los poetas más brillantes del simbolismo francés, nos relata su experiencia con el hachís: los efectos , consecuencias, etc. a partir de sus propias experiencias. También nos relata las experiencias de algunos de sus conocidos. Resulta que esta droga, junto a opio y alcohol fuero de importancia para nuestro poeta. Resultó un ensayo con 2 partes: uno dedicado al hachís (el que he leído yo) y otro al opio. Le llamó Los Paraísos Artificiales. El término caló tanto que actualmente se siguen denominado así al consumo de estas sustancias con objeto de estimular la creatividad. Me ha resultado curioso que esa experiencia no está en absoluto idealizada. Habla de ellas como veneno adictivo.
Pero no me ha logrado enganchar la narrativa. No sé si por la traducción, o por la manera de contarlo , pero no . Es una mezcla entre prosa, poesia, ensayo y testimonio que no me ha llegado a convencer a nivel formal. Eso sí, se lee puede leer de una sentada (82 páginas)
Próximamente probaré a leer “Las flores del Mal”, que ya he leído que seguramente fue escrita bajo los efectos de estas drogas y fue un libro incluso con censura de alguna de sus partes.
Gedichten zou ik deze zogenaamde 'prozagedichten' van de Franse meester niet noemen, eerder cursiefjes of colums. Sommige zoetsappig romantisch, andere luguber, sommige zeer empatisch, andere dan weer bijna misdadig. Kortom een boeiende verzameling die ik met veel plezier gelezen heb.
“Le Spleen de Paris” gồm 50 bài thơ văn xuôi (prose poem) của Baudelaire. 50 “ngụ ngôn về cuộc sống hiện đại” này đưa chúng ta vào những chuyến tham quan khác nhau do một flâneur, một kẻ lang thang ẩn danh, dẫn dắt. Suốt ngày và đêm, trong những quán cà phê lấp lánh và những con phố nhỏ bẩn thỉu, Baudelaire trầm ngâm về cái kỳ quái trong cái tầm thường, cái cao cả trong cái trần tục. Kẻ ngoại cuộc giàu xúc cảm ấy cho ta một cái nhìn độc đáo về Paris những năm 1850, hé lộ đời sống đô thị đông đúc trước thềm thay đổi lớn. Ta thấy ở đó một Paris đầy mâu thuẫn, choáng váng và khó lường như chính người hướng dẫn của ta.
Fransız Edebiyatı denilince aklımıza hemen birkaç isim gelir. Bunlar; Voltaire, Balzac, Proust, Gide, Hugo, Montaigne, Racine ve Baudelaire gibi isimlerdir. Bu yazarların hepsi yazım dünyasına adlarını altın harflerle yazdırdı. Bu kitabın manasını en geniş şekliyle anlatan yine yazar olmuş. Kitabın önsözünde (Préface) Arsène Houssaye'ye yazdıklarında şunları söylüyor; "Hangimiz, en tutkulu günlerinde, düşlememişizdir ruhun lirik hareketlerine, düşün dalgalanmalarına, vicdanın çırpınışlarına uyum sağlayacak kadar esnek ama karşıtlıklarla dolu, ritmsiz ve uyaksız, şiirsel, müziksel bir düzyazı mucizesini? " Nesir bu kadar güzel birleşebilir şiirle. Kitabın okuyucuları tarafından, "Sarhoş olun" , "Herkese kendi düşü" , "Kalabalıklar" , "Dünyanın dışında olsun da neresi olursa olsun" bölümleri ön plana çıkarılmış. Bu bölümler muazzam, ben de iki bölüm ilave etmek istiyorum "İp" ile "Duvar Saati" bölümleri. Kitabın Türkçede bildiğim kadarıyla en çok bilinen çevirisi İş Bankası Kültür Yayınlarının bastığı Tahsin Yücel çevirisi. Ben Kırmızı Yayınlarından çıkan Beki Haleva- Hasan Anamur çevirisini okudum. 2 çevirinin en temel farkı, kitabın adı. Tahsin Yücel eseri, "Paris Sıkıntısı" olarak Beki Haleva- Hasan Anamur ise "Paris Kasveti" olarak çevirmiş. Ayrıca Kırmızı yayınları baskısında çeviri kitapların çoğunda yapılması gerektiğini düşündüğüm bir çeviri tekniği var. O da kitabın sol sayfası metnin orijinal hali sağ tarafta ise çevirisinin mevcut olduğu bir eser. Böylece karşılaştırma yapmak mümkün oluyor. Genel olarak beğendim çeviriyi. Théophile Gautier'in Baudelaire hakkında yazdığı yazının(Arka kapakta bu yazının ilk defa dilimize çevrildiği belirtilmiş. ) kitabın başına eklenmiş olması çok şık bir davranış. 4.5 yıldız verdim çünkü bazı bölümleri boğucu geldi. İyi okumalar.
It is a good book; I was really impressed drag impacted himself; it is just like I was vaccinated by Moderna's. Fever and Atrial fibrillation were like Charles going down to his mind...I really understand and remember this book.
Il faut avoir goûté, au moins une fois dans sa vie, ou au moins une fois l'un de ses recueils. Il s'agit d'une leçon et d'un témoignage de sauvegarde de notre possible liberté de penser et d'exprimer. Par soi et pour soi
Poemas favoritos de "Spleen de París": El confiteor del artista (III) Un gracioso (IV) A cada uno su quimera (VI) Multitudes (XII) Los dones de las hadas (XX)
Me causa mucha gracia la introducción por Margarita Michelena donde dice algo similar a "me encanta mucho Baudelaire y para traducirlo tuve que vivir con él dos años aunque él odiaba a las mujeres pero aún así me encanta".
Je dois mon admission au conservatoire au texte 50 du spleen de Paris, Le Miroir. Je ne l'ai pourtant pas lu en entier. Chose à rectifier au plus vite !