What do you think?
Rate this book
Inspector Barbarotti #6
Den sørgmodige bussjåføren fra Alster -
Den sørgmodige bussjåføren fra Alster -
1 pages, Hardcover
First published July 29, 2020
23 people are currently reading
310 people want to read
About the author
Håkan Nesser
142 books1,108 followersHåkan Nesser is a Swedish author and teacher who has written a number of successful crime fiction novels. He has won Best Swedish Crime Novel Award three times, and his novel Carambole won the Glass Key award in 2000. His books have been translated from Swedish into numerous languages.
Håkan Nesser was born and grew up in Kumla, and has lived most of his adult life in Uppsala. His first novel was published in 1988, but he worked as a teacher until 1998 when he became a full-time author. In August, 2006, Håkan Nesser and his wife Elke moved to Greenwich Village in New York.
Series:
* Inspector Van Veeteren
* Inspector Barbarotti
Håkan Nesser was born and grew up in Kumla, and has lived most of his adult life in Uppsala. His first novel was published in 1988, but he worked as a teacher until 1998 when he became a full-time author. In August, 2006, Håkan Nesser and his wife Elke moved to Greenwich Village in New York.
Series:
* Inspector Van Veeteren
* Inspector Barbarotti
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 104 reviews
April 12, 2022
Szósty tom serii kryminalnej z inspektorami Gunnarem Barbarottim i Evą Backman pióra szwedzkiego twórcy Håkana Nessera.
Cenię sobie kryminały skandynawskie za to, że potrafią pokazać rozdzierające emocje bez zbędnej egzaltacji. Nesser również należy do tych emocjonalnych minimalistów. W „Smętnym szoferze z Alster” wyzierają smutek, rozpacz, tęsknota. Każda strona naznaczona jest ludzkim cierpieniem, poszukiwaniem sensu… Powieść zdaje się być zanurzona w tych uczuciach, ociekająca melancholią, czytelnik jednak chłonie opowieść, czując to jedynie podskórnie, bez skrajnych wybuchów, bez nadmiernej sztuczności. Zagadka snuje się powolutku, nitka po nitce, dochodzimy do sedna sprawy, obserwując ją z różnych punktów widzenia. Chociaż wydawać by się mogło, że wszystko jest już jasne, to zamknięcie fabuły potrafi zaskoczyć.
Do twórczości Håkana Nessera z przyjemnością jeszcze powrócę, doceniam budowanie tej północnej atmosfery, warto jednak zaznaczyć, że miłośnicy tzw. ostrej, szybkiej jazdy i sensacji nie mają tu czego szukać.
Cenię sobie kryminały skandynawskie za to, że potrafią pokazać rozdzierające emocje bez zbędnej egzaltacji. Nesser również należy do tych emocjonalnych minimalistów. W „Smętnym szoferze z Alster” wyzierają smutek, rozpacz, tęsknota. Każda strona naznaczona jest ludzkim cierpieniem, poszukiwaniem sensu… Powieść zdaje się być zanurzona w tych uczuciach, ociekająca melancholią, czytelnik jednak chłonie opowieść, czując to jedynie podskórnie, bez skrajnych wybuchów, bez nadmiernej sztuczności. Zagadka snuje się powolutku, nitka po nitce, dochodzimy do sedna sprawy, obserwując ją z różnych punktów widzenia. Chociaż wydawać by się mogło, że wszystko jest już jasne, to zamknięcie fabuły potrafi zaskoczyć.
Do twórczości Håkana Nessera z przyjemnością jeszcze powrócę, doceniam budowanie tej północnej atmosfery, warto jednak zaznaczyć, że miłośnicy tzw. ostrej, szybkiej jazdy i sensacji nie mają tu czego szukać.
August 28, 2020
Jag älskar Håkan Nessers sätt att berätta en historia. Jag älskar hans karaktärer och de små filosofiska insticken. Så fort jag börjar läsa en av hans böcker mår jag bra. Det är som yoga för själen. Detta var min motivering till det höga betyget. Denna bok, i sig, är kanske bara en svag trea annars.
October 16, 2020
Barbarotti fährt Fahrrad (das ist neu, oder?), ist philosophisch und ein so großes Lesevergnügen wie immer. Bei den letzten Seiten werde ich immer ganz langsam.
Die nächste Reise geht nach Gotland.
Die nächste Reise geht nach Gotland.
June 3, 2022
Audiobook-Rezension:
Man muss Hakan Nesser und seinen Stil mögen, um Barbarotti und der schwermütige Busfahrer schätzen zu können. Kommissar Barbarotti und Kommissarin Backman nehmen sich eine Auszeit auf Gotland. Es ist Herbst und das Leben auf der Insel wird von Tag zu Tag ruhiger. Da begegnen die beiden einem Radfahrer, in dem Barbarotti Albin Runge zu erkennen glaubt. Problem dabei: Runge ist schon vor Jahren verschwunden und inzwischen für tot erklärt worden. In einer anderen Erzählebene erfahren wir die Einzelheiten des damaligen Falls: Runge bekam Drohbriefe, hinter denen er Angehörige des Busunglücks mit vielen Toten vermutete, bei dem er am Steuer gesessen hatte. Einige Zeit später verschwand Runge auf einer Fährüberfahrt nach Finnland und tauchte nicht mehr auf...
Es gibt keinen wirklichen Kriminalfall, keinen Mord, in diesem Roman. Es ist eher die Geschichte eines ungelösten Rätsels, das Barbarotti und Backman Jahre später entwirren dürfen. Das Erzähltempo ist eher langsam, die Charaktere bedächtig. Die Gespräche der beiden Kommissare drehen sich oft um das Leben als solches und welche Dinge wirklich wichtig sind, es ist eher ein philosophischer als ein kriminalistischer Roman.
Mir hat die Geschichte, die langsam aber beständig weitergesponnen wird trotz ihrer Langsamkeit gefallen, ich mag die Charaktere und vor allem auch Dietmar Bärs Lesung, die hervorragend dazu passt.
Man muss Hakan Nesser und seinen Stil mögen, um Barbarotti und der schwermütige Busfahrer schätzen zu können. Kommissar Barbarotti und Kommissarin Backman nehmen sich eine Auszeit auf Gotland. Es ist Herbst und das Leben auf der Insel wird von Tag zu Tag ruhiger. Da begegnen die beiden einem Radfahrer, in dem Barbarotti Albin Runge zu erkennen glaubt. Problem dabei: Runge ist schon vor Jahren verschwunden und inzwischen für tot erklärt worden. In einer anderen Erzählebene erfahren wir die Einzelheiten des damaligen Falls: Runge bekam Drohbriefe, hinter denen er Angehörige des Busunglücks mit vielen Toten vermutete, bei dem er am Steuer gesessen hatte. Einige Zeit später verschwand Runge auf einer Fährüberfahrt nach Finnland und tauchte nicht mehr auf...
Es gibt keinen wirklichen Kriminalfall, keinen Mord, in diesem Roman. Es ist eher die Geschichte eines ungelösten Rätsels, das Barbarotti und Backman Jahre später entwirren dürfen. Das Erzähltempo ist eher langsam, die Charaktere bedächtig. Die Gespräche der beiden Kommissare drehen sich oft um das Leben als solches und welche Dinge wirklich wichtig sind, es ist eher ein philosophischer als ein kriminalistischer Roman.
Mir hat die Geschichte, die langsam aber beständig weitergesponnen wird trotz ihrer Langsamkeit gefallen, ich mag die Charaktere und vor allem auch Dietmar Bärs Lesung, die hervorragend dazu passt.
August 13, 2023
Drygt sex år har gått sedan jag läste en Håkan Nesser. Däremot så har jag fortsatt att köpa alla böcker han skriver. Nu tyckte jag att det var dags att återknyta bekantskapen och tog med serien om Gunnar Barbarotti i min Finish That Series-utmaning. Huruvida Den sorgsne busschauffören från Alster är den sjätte eller sjunde delen i serien är oklart, men jag räknar den som den sjätte.
Att läsa Håkan Nesser, för mig, är som att sakta gungas i favorithängmattan, lyssna till vinden i träden och fåglarnas kvitter. Det är helt enkelt lugnt och tryggt. Jag känner att hela jag saktar ner. Detta är så härligt Nesserskt (ja, det är faktiskt ett adjektiv), trots att jag inte minns något luguber. Nu, med facit i hand, så kan jag inte förstå varför jag inte läser honom oftare. Jag har ju ett helt gäng olästa.
Den sorgsne busschauffören från Alster är kanske inte så spännande, om man menar biter-på-naglarna-spännande, men det är otroligt intressant och finurligt. Det är helt enkelt en ren njutning att läsa. Och jag blir så sugen på ett höstigt Gotland.
OBS! Detta är en kraftigt förkortad text. Hela finns på min blogg
Att läsa Håkan Nesser, för mig, är som att sakta gungas i favorithängmattan, lyssna till vinden i träden och fåglarnas kvitter. Det är helt enkelt lugnt och tryggt. Jag känner att hela jag saktar ner. Detta är så härligt Nesserskt (ja, det är faktiskt ett adjektiv), trots att jag inte minns något luguber. Nu, med facit i hand, så kan jag inte förstå varför jag inte läser honom oftare. Jag har ju ett helt gäng olästa.
Den sorgsne busschauffören från Alster är kanske inte så spännande, om man menar biter-på-naglarna-spännande, men det är otroligt intressant och finurligt. Det är helt enkelt en ren njutning att läsa. Och jag blir så sugen på ett höstigt Gotland.
OBS! Detta är en kraftigt förkortad text. Hela finns på min blogg
November 18, 2020
Håkan Nesser svikter aldri og serverer igjen kvalitetslitteratur. Samtidig er han trofast mot sin oppskrift. Noen vil kanskje bruke dette mot ham. Vi får servert en krim som knapt nok kan kalles krim, der det i stor grad er uklart om det har skjedd en forbrytelse. Jeg elsker dette konseptet. Jeg elsker romankarakteren Gunnar Barbarotti og er glad for å ha ham tilbake. I samspillet med kollega og kjæreste Eva Backman får vi servert livsvisdom og underfundighet på løpende bånd. Nesser er en mester i å dykke ned i menneskesinnet og gi oss drivende gode dialoger. Som han ofte har gjort før, får vi en roman som veksler elegant mellom fortid og nåtid. Hendelsene i 2013 er veldig spennende. Jeg blir ikke like grepet av det som skjer fem år senere, men det er uansett en rørende opprulling av mysteriet.
August 25, 2020
Jag älskar Nessers småfilosofiska berättande. Historien lunkar på, det händer inte så mycket men man vill bara läsa vidare 😊 Barbarotti och Backman är en väldigt trevlig bekantskap!
February 20, 2024
Lovely story as usual. Don’t read Nesser for the mystery; just enjoy.
March 22, 2025
Verità o bugia?
Lettura piacevole, a tratti mi ha fatto sorridere, ma l'intreccio non è dei più memorabili: dico questo perché non c'è stato alcun colpo di scena, si intuiva come le cose potessero essersi svolte.
Che sia la cifra dei nostri tempi? A me sembra che i gialli letterari abbiano sempre meno della loro caratterizzazione di genere, mentre la realtà che viviamo appare sempre più fitta di misteri, che per giunta troppo spesso rimangono tali, togliendoci il doveroso approdo alla verità.
Lettura piacevole, a tratti mi ha fatto sorridere, ma l'intreccio non è dei più memorabili: dico questo perché non c'è stato alcun colpo di scena, si intuiva come le cose potessero essersi svolte.
Che sia la cifra dei nostri tempi? A me sembra che i gialli letterari abbiano sempre meno della loro caratterizzazione di genere, mentre la realtà che viviamo appare sempre più fitta di misteri, che per giunta troppo spesso rimangono tali, togliendoci il doveroso approdo alla verità.
January 27, 2024
Het 6de deel in de Barbarotti-reeks en ik blijf fan.
Ik vind Nesser, zeker met deze reeks, zelfs beter dan Henning Mankell.
In de Nederlandse vertaling worden ze aangeprezen als Scandinavische thrillers. En ja, er is een politie-duo en er zit spanning in.
Maar ik vind ze vooral psychologisch zeer sterk.
Het etiket 'spannende roman' is hier beter op zijn plaats.
Ik vind Nesser, zeker met deze reeks, zelfs beter dan Henning Mankell.
In de Nederlandse vertaling worden ze aangeprezen als Scandinavische thrillers. En ja, er is een politie-duo en er zit spanning in.
Maar ik vind ze vooral psychologisch zeer sterk.
Het etiket 'spannende roman' is hier beter op zijn plaats.
October 31, 2020
[Rezensionsexemplar, daher Werbung]
Endlich ein neuer Barbarotti, und er ist Nesser wirklich gut gelungen. Überwiegend auf Gotland spielend, stolpern B. und seine Kollegin/Partnerin über die Fortsetzung eines alten Falles. Gewohnt ruhig und philosophisch angehaucht, oft ironisch und wunderbar herbstlich. Man muss die vorherigen Teile nicht unbedingt für diese Lektüre kennen.
🌽
Was ich besonders mochte: Es gibt keine Längen, die Stimmung, die für mich überraschende Auflösung.
🍎
Nicht sooo sehr mag ich den leicht religiösen Bezug - da dieser immer zur Reihe gehört und nicht missionarisch daherkommt, konnte ich ihn dennoch wieder ertragen 🙃
🍏
Gut für Nesser-Einsteiger in Herbststimmung, die einen langsamen und doch nicht langweiligen Krimifall möchten....ob es wohl weitergeht?
Endlich ein neuer Barbarotti, und er ist Nesser wirklich gut gelungen. Überwiegend auf Gotland spielend, stolpern B. und seine Kollegin/Partnerin über die Fortsetzung eines alten Falles. Gewohnt ruhig und philosophisch angehaucht, oft ironisch und wunderbar herbstlich. Man muss die vorherigen Teile nicht unbedingt für diese Lektüre kennen.
🌽
Was ich besonders mochte: Es gibt keine Längen, die Stimmung, die für mich überraschende Auflösung.
🍎
Nicht sooo sehr mag ich den leicht religiösen Bezug - da dieser immer zur Reihe gehört und nicht missionarisch daherkommt, konnte ich ihn dennoch wieder ertragen 🙃
🍏
Gut für Nesser-Einsteiger in Herbststimmung, die einen langsamen und doch nicht langweiligen Krimifall möchten....ob es wohl weitergeht?
December 22, 2020
Betyg: 4 av 5.
January 5, 2021
Ich habe Barbarotti und der schwermütige Busfahrer als Hörbuch gehört.
Gefühlt ist es mein erstes Hörbuch der Serie mit Inspector Barbarotti, aber ich habe mal geschaut 2013 und 2014 habe ich bereits den 3+4 Teil gehört. Ich kann mich allerdings nicht mehr daran erinnern. Der Fall ist in sich abgeschlossen und kann unabhängig von den anderen Teilen gehört werden.
Um was geht es: Barbarotti und seine Lebensgefährtin Eva Backman gönnen sich eine Auszeit auf Gotland. Denn gegen Backman wird intern ermittelt, da sie einen Jugendlichen erschossen hat.
Ein Erzählstrang berichtet von einem Busfahrer, der ganz und gar mit seinem Beruf glücklich ist. Bis ein schreckliches Unglück geschieht. Überhaupt geht es in diesem Buch unter anderem über die Zufriedenheit mit sich selbst. Ich selbst habe mir so meine Gedanken über 'immer schneller, immer besser und noch mehr Geld' gemacht.
Ja, das Buch ist kein Thriller. Es geht gediegen und gemütlich zu. Barbarotti und Backman haben alle Zeit der Welt, denn sie haben ja Urlaub und ermitteln privat in diesem Cold Case Fall. Es wird kein Blut vergossen und es wird auch niemand getötet, außer im Prolog.
Was hat es auf sich mit dem melancholischen Busfahrer? Dieser wurde vor Jahren bedroht und verschwand dann spurlos von einer Fähre. Der Staatsanwalt hat das Verfahren wegen mangelnder Beweise eingestellt. Doch Barbarotti glaubt den Busfahrer nun auf Gotland gesehen zu haben. Er lässt sich alle Akten schicken und ermittelt privat.
Ich habe das Hörbuch in der gekürzten Fassung gehört. 7 Tage habe ich für die 8 Stunden und 31 Minuten gebraucht. Nie hatte ich das Gefühl etwas verpasst zu haben. Mir hat das Hörbuch gut gefallen. Deswegen gebe ich dem Hörbuch 4 Sterne. Ich empfehle es für kalte Wintertage.
Hörbuchsprecher Dietmar Bär hat mir sehr gut gefallen. Er spricht nicht zu schnell und gibt mit seiner tiefen und rollenden Stimme dem Hörbuch einen unverwechselbaren Touch.
Das Hörbuch wurde uns als Rezensionsexemplar von der Hörverlag kostenlos zur Verfügung gestellt. Dafür vielen Dank. Dies hat jedoch keinerlei Auswirkungen auf meine ehrliche Rezension.
Gefühlt ist es mein erstes Hörbuch der Serie mit Inspector Barbarotti, aber ich habe mal geschaut 2013 und 2014 habe ich bereits den 3+4 Teil gehört. Ich kann mich allerdings nicht mehr daran erinnern. Der Fall ist in sich abgeschlossen und kann unabhängig von den anderen Teilen gehört werden.
Um was geht es: Barbarotti und seine Lebensgefährtin Eva Backman gönnen sich eine Auszeit auf Gotland. Denn gegen Backman wird intern ermittelt, da sie einen Jugendlichen erschossen hat.
Ein Erzählstrang berichtet von einem Busfahrer, der ganz und gar mit seinem Beruf glücklich ist. Bis ein schreckliches Unglück geschieht. Überhaupt geht es in diesem Buch unter anderem über die Zufriedenheit mit sich selbst. Ich selbst habe mir so meine Gedanken über 'immer schneller, immer besser und noch mehr Geld' gemacht.
Ja, das Buch ist kein Thriller. Es geht gediegen und gemütlich zu. Barbarotti und Backman haben alle Zeit der Welt, denn sie haben ja Urlaub und ermitteln privat in diesem Cold Case Fall. Es wird kein Blut vergossen und es wird auch niemand getötet, außer im Prolog.
Was hat es auf sich mit dem melancholischen Busfahrer? Dieser wurde vor Jahren bedroht und verschwand dann spurlos von einer Fähre. Der Staatsanwalt hat das Verfahren wegen mangelnder Beweise eingestellt. Doch Barbarotti glaubt den Busfahrer nun auf Gotland gesehen zu haben. Er lässt sich alle Akten schicken und ermittelt privat.
Ich habe das Hörbuch in der gekürzten Fassung gehört. 7 Tage habe ich für die 8 Stunden und 31 Minuten gebraucht. Nie hatte ich das Gefühl etwas verpasst zu haben. Mir hat das Hörbuch gut gefallen. Deswegen gebe ich dem Hörbuch 4 Sterne. Ich empfehle es für kalte Wintertage.
Hörbuchsprecher Dietmar Bär hat mir sehr gut gefallen. Er spricht nicht zu schnell und gibt mit seiner tiefen und rollenden Stimme dem Hörbuch einen unverwechselbaren Touch.
Das Hörbuch wurde uns als Rezensionsexemplar von der Hörverlag kostenlos zur Verfügung gestellt. Dafür vielen Dank. Dies hat jedoch keinerlei Auswirkungen auf meine ehrliche Rezension.
June 27, 2021
I have a hard time deciding what I think about this book. Parts of it were honestly pretty boring and I didn't fell for any of the characters. But it had its moments and it got a bit more exciting towards the end. Somewhere between two and three stars.
December 21, 2020
Nesser er alltid god. Deilig krim uten blod og gørr. Fantastiske personskildringer. Alltid en overraskelse på lur. Får veldig lyst til å dra til Gotland!
July 28, 2025
Håkan Nesser är en mästare på att använda ord och böja och sträcka på det svenska språket på ett sätt som gör det till konst. Att kunna få två vuxna människor som sitter och lyssnar på en bok att brista ut i gapskratt enbart genom att använda ett speciellt ordval är en gåva som väldigt få förunnas.
Hur mycket jag än älskar Håkans språkstil och är full av beundran för hans författarskap så var den här boken ganska så tung att ta sig igenom. Intrigen och handlingen var bra, jag gillar idén och tanken bakom den. Men den tunga dysterheten som kommer fram i långa passager av funderande och djupdykning i själens mörka vrår gör att jag tappar orken. Till slut blir det bara bla, bla och det är så synd, med tanke på det mästerskap i språk som Håkan är.
I tidigare böcker har humorn, det underfundiga och ironin varit som en röd tråd att följa. I den här boken är det snarare dystert ifrågasättande om livet verkligen är värt att leva, som går som en röd tråd.
Å andra sidan, rubriken är ju en ”give-away” om bokens handling 😉
Hur mycket jag än älskar Håkans språkstil och är full av beundran för hans författarskap så var den här boken ganska så tung att ta sig igenom. Intrigen och handlingen var bra, jag gillar idén och tanken bakom den. Men den tunga dysterheten som kommer fram i långa passager av funderande och djupdykning i själens mörka vrår gör att jag tappar orken. Till slut blir det bara bla, bla och det är så synd, med tanke på det mästerskap i språk som Håkan är.
I tidigare böcker har humorn, det underfundiga och ironin varit som en röd tråd att följa. I den här boken är det snarare dystert ifrågasättande om livet verkligen är värt att leva, som går som en röd tråd.
Å andra sidan, rubriken är ju en ”give-away” om bokens handling 😉
February 13, 2023
Nesser hat einen typischen Barbarotti Roman geliefert. Gleiche Komposition wie z.B. bei Schach unter dem Vulkan. Er verpackt die Geschichte meisterhaft in mehrere Erzählebenen in verschiedenen Zeitabschnitten. Diese Kapitel werden gut durchgemischt, bleiben aber (zum Glück) jeweils in ihrer chronologischen Reihenfolge. Der aufmerksame, detektivistische Leser kann den groben Lösungsstrang in diesem Roman erahnen, aber Nesser hebt bis zum Schluss immer noch ein paar unerwartete Details auf. Wie immer hat auch hier der Prolog eine große Bedeutung, die natürlich bis zum letzten Kapitel verborgen bleibt. Die Würze in der Suppe des Romans sind die zwei verliebten Ermittler mit ihren skurrilen Dialogen und ihrer anrührenden Liebesgeschichte.
„Nur“ 3 Punkte, weil die Machart inzwischen halt schon recht bekannt ist.
„Nur“ 3 Punkte, weil die Machart inzwischen halt schon recht bekannt ist.
December 25, 2022
Mooie sfeerbeschrijvingen. Er zit weinig vaart in en is heel voorspelbaar. Aan het eind nog wel een aardige verrassing.
January 27, 2025
Småputtrig mysig läsning!
January 17, 2021
Småtrevlig läsning, men Barbarottis vardagsfilosofi kan jag vara utan. Mordgåtan mindre övertygande.
October 23, 2023
tykkään håkan nesseristä ja tääkään ei pettäny. arvasin kyl mitä täs kävi ainaki sillee 40% lol. mut ihan mukava lukeminen hiljaisessa aulassa
August 2, 2020
"Den sorgsna busschauffören från Alster" är den sjunde delen i Håkan Nessers serie kring inspektören Barbarotti. Att Nesser kan skriva finns ingen tvekan om. Hans böcker är riktiga bladvändare med intressanta huvudpersoner och spännande händelser. Det gäller också denna bok. Välskriven och lätt att läsa och väldigt bra gjort med tidsperspektivet. Som alltid roliga dialoger och bra skildrade huvudpersoner. Dock inga 5 stjärnor denna gång eftersom jag lyckades fatta hur det hela hände ihop för tidigt i romanen. Saknade alltså den vanliga "aha upplevelse" vid slutet. Trots detta mycket läsvärt och jag tycker lika bra om Nessers oeuvre!
December 21, 2020
REZENSION – Eigentlich hatte der schwedische Schriftsteller Håkan Nesser (70) seine erfolgreiche Reihe um Kriminalinspektor Gunnar Barbarotti mit dessen fünftem Fall „Am Abend des Mordes“ (2012) abschließen wollen. Doch nach vier anderen Romanen und einem Gastspiel Barbarottis in Nessers Krimi „Der Verein der Linkshänder“ (2018) aus seiner Van-Veeteren-Reihe veröffentlichte er mit „Barbarotti und der schwermütige Busfahrer“, im September im btb-Verlag erschienen, nun doch nach acht Jahren noch einen weiteren Band. War es der Zwang des Erfolges oder die Liebe des Autors zu seinem liebenswerten Protagonisten?
Fast möchte man Letzteres vermuten. Der Tod seiner Frau und einige Jahre erfolglos verheimlichter Liaison mit seiner Kollegen Eva Backman – beide um die 50 Jahre alt, er etwas drüber, sie etwas jünger – liegen schon länger zurück. Beide leben seit drei Jahren in seiner Villa in Kymlinge zusammen. Nach einem missglückten Einsatz, bei dem Eva einen Jugendlichen erschoss, hat sich das Paar während der internen Ermittlung eine zweimonatige Auszeit in der herbstlichen Abgeschiedenheit der Insel Gotland genommen, um seelischen Abstand zu gewinnen. Doch selbst in dieser Einöde werden Barbarottis kriminalistischen Instinkte geweckt, als er eines Abends in einem Fahrradfahrer jenen rätselhaften Busfahrer Albin Runge zu erkennen glaubt, der fünf Jahre nach seinem Verkehrsunfall im Januar 2007, bei dem 17 Schüler und eine Mutter starben, nach mehrwöchiger Erpressung das Opfer eines Verbrechens wurde. Barbarotti und Backman rollen diesen geheimnisvollen Mordfall des Jahres 2012 nun erneut auf, um nach möglichen Ermittlungsfehlern zu suchen.
Ist es die Abgeklärtheit seines Alters? Im sechsten Barbarotti-Band des mittlerweile 70-jährigen Håkan Nesser spielt jedenfalls der eigentliche, irgendwann vom Leser sogar durchschaubare Kriminalfall eine eher hintergründige Rolle. Wichtiger scheint dem Autor sein Protagonist zu sein – der inzwischen zum Kommissar beförderte Gunnar Barbarotti, den Nesser mit liebevollen und gelegentlich auch ironischen Charakterisierungen bei seinen Ermittlungen auf Gotland mit Rückblenden ins Jahr 2012 begleitet. Nessers Barbarotti ist keineswegs der knallharte Ermittler, sondern „das blinde Huhn, das links und rechts und wo kein anderer sie wahrnahm wertvolle Körner findet“, und manchmal auch hilfloser Mann, der hin und wieder mit Gott spricht. Denn „wenn die Körner weit auseinanderliegen, braucht auch ein blindes Huhn Verbündete“. Barbarotti ist ein durch den Tod seiner geliebten Ehefrau ein vom Leben geprüfter, im Leben erfahrener und nachdenklich gewordener Mann geworden.
Wer also in „Barbarotti und der schwermütige Busfahrer“ einen spannungsgeladenen Krimi erwartet, wird enttäuscht. Aber gerade die scheinbar leichten und leisen Töne in Barbarottis philosophischen Betrachtungen und der mal fast albern klingende, mal lebenskluge Humor in den Zwiegesprächen mit Eva Backman machen diesen Roman so lesenswert, wenn Barbarotti zum Beispiel überlegt: „Die eigene Bestattung erlebt man ja nicht so wirklich, was wahrscheinlich ganz gut ist.“
Für diese feinen, ironischen Töne muss man als Leser offen sein, um Håkan Nessers Roman richtig wertschätzen zu können. Wobei sogar der Autor sich selbst nicht schont, wenn zum Beispiel sein Protagonist fragt, wieso und wovon Menschen auf Gotland das ganze Jahr über lebten, „wenn sie nicht schon das Rentenalter erreicht hatten oder gut verkäufliche Kriminalromane schrieben“. Denn auch der schriftstellernde Rentner Håkan Nesser gehört mit zweitem Wohnsitz zu diesen Menschen auf Gotland.
Fast möchte man Letzteres vermuten. Der Tod seiner Frau und einige Jahre erfolglos verheimlichter Liaison mit seiner Kollegen Eva Backman – beide um die 50 Jahre alt, er etwas drüber, sie etwas jünger – liegen schon länger zurück. Beide leben seit drei Jahren in seiner Villa in Kymlinge zusammen. Nach einem missglückten Einsatz, bei dem Eva einen Jugendlichen erschoss, hat sich das Paar während der internen Ermittlung eine zweimonatige Auszeit in der herbstlichen Abgeschiedenheit der Insel Gotland genommen, um seelischen Abstand zu gewinnen. Doch selbst in dieser Einöde werden Barbarottis kriminalistischen Instinkte geweckt, als er eines Abends in einem Fahrradfahrer jenen rätselhaften Busfahrer Albin Runge zu erkennen glaubt, der fünf Jahre nach seinem Verkehrsunfall im Januar 2007, bei dem 17 Schüler und eine Mutter starben, nach mehrwöchiger Erpressung das Opfer eines Verbrechens wurde. Barbarotti und Backman rollen diesen geheimnisvollen Mordfall des Jahres 2012 nun erneut auf, um nach möglichen Ermittlungsfehlern zu suchen.
Ist es die Abgeklärtheit seines Alters? Im sechsten Barbarotti-Band des mittlerweile 70-jährigen Håkan Nesser spielt jedenfalls der eigentliche, irgendwann vom Leser sogar durchschaubare Kriminalfall eine eher hintergründige Rolle. Wichtiger scheint dem Autor sein Protagonist zu sein – der inzwischen zum Kommissar beförderte Gunnar Barbarotti, den Nesser mit liebevollen und gelegentlich auch ironischen Charakterisierungen bei seinen Ermittlungen auf Gotland mit Rückblenden ins Jahr 2012 begleitet. Nessers Barbarotti ist keineswegs der knallharte Ermittler, sondern „das blinde Huhn, das links und rechts und wo kein anderer sie wahrnahm wertvolle Körner findet“, und manchmal auch hilfloser Mann, der hin und wieder mit Gott spricht. Denn „wenn die Körner weit auseinanderliegen, braucht auch ein blindes Huhn Verbündete“. Barbarotti ist ein durch den Tod seiner geliebten Ehefrau ein vom Leben geprüfter, im Leben erfahrener und nachdenklich gewordener Mann geworden.
Wer also in „Barbarotti und der schwermütige Busfahrer“ einen spannungsgeladenen Krimi erwartet, wird enttäuscht. Aber gerade die scheinbar leichten und leisen Töne in Barbarottis philosophischen Betrachtungen und der mal fast albern klingende, mal lebenskluge Humor in den Zwiegesprächen mit Eva Backman machen diesen Roman so lesenswert, wenn Barbarotti zum Beispiel überlegt: „Die eigene Bestattung erlebt man ja nicht so wirklich, was wahrscheinlich ganz gut ist.“
Für diese feinen, ironischen Töne muss man als Leser offen sein, um Håkan Nessers Roman richtig wertschätzen zu können. Wobei sogar der Autor sich selbst nicht schont, wenn zum Beispiel sein Protagonist fragt, wieso und wovon Menschen auf Gotland das ganze Jahr über lebten, „wenn sie nicht schon das Rentenalter erreicht hatten oder gut verkäufliche Kriminalromane schrieben“. Denn auch der schriftstellernde Rentner Håkan Nesser gehört mit zweitem Wohnsitz zu diesen Menschen auf Gotland.
April 6, 2021
Was heißt es schwermütig zu sein? Der Schwermütige ist niedergeschlagen, in fortwährend düstrer-trauriger Stimmung. Der Schwermütige spürt nichts als innere Leere und Lähmung, die ihn von aller Tatkraft abhält. Diese Grundstimmung zieht sich durch das ganze Buch „Barbarotti und der Schwermütige Busfahrer“ von Håkan Nesser. Nicht nur den Busfahrer plagen Melancholie und Schwermut, die ganze Atmosphäre des Buches wirkt teilweise äußerst bedrückend.
Nach einem tödlichen Gebrauch ihrer Schusswaffen, die Eva Backmann eingesetzt hat, um Schlimmeres zu verhüten, wird gegen die Kommissare Barbarotti und Backmann intern ermittelt. Das Paar, das sowohl beruflich als auch privat verbandelt ist, begibt sich auf die Insel Gotland, um vom Arbeitsalltag Abstand zu gewinnen, und stößt dabei wieder auf einen fast sechs Jahre alten Fall, in dem beide ermittelt haben. Damals ist ein Mann verschwunden, dessen Leiche nie gefunden wurde; jetzt meint Barbarotti, den damals verschollenen Busfahrer in einem Mann auf einem roten Fahrrad wiedererkannt zu haben.
Der Schreibstil ist flüssig lesbar und sehr angenehm. Vergleiche und eine bildhafte Sprache erleichtern der Fantasie, sich die Natur der Insel Gotland und Südschwedens vorzustellen. Zeitlich wechselt die Handlung zwischen 2013 und 2018 hin und her, sodass man Einblicke in den damaligen Fall und die Ermittlungsarbeit sowie in die Aufzeichnungen des „schwermütigen Busfahrers“ Albert Runge erhält. Letztere sind prägend für die Wahrnehmung des Opfers und des Falles. Dabei nimmt die Handlung einen sehr ruhigen Verlauf. Auch wenn das Buch bei mir kein übermäßiges Nervenkribbeln hervorgerufen hat, ist der Roman auf seine Art und Weise spannend, da bis zum Ende unklar bleibt, was nun tatsächlich damals geschehen ist. Meine Vermutungen haben sich dabei immer wieder als falsch erwiesen; Håkan Nesser ist also immer wieder gelungen, mich in die Irre zu führen, sodass ich vom Ende sehr überrascht war. Das zeichnet aber einen guten Kriminalroman genauso aus wie tiefere Gedanken über Gott, die Welt und philosophische Themen, die gewissermaßen wie nebenbei in die Handlung einfließen und das Bild von Kommissar Barbarotti, seiner Denkweise und seiner Lebenshaltung abrunden.
Diese intellektuellen Nebenschauplätze mögen in mir mitunter das Gefühl erzeugt haben, dass sich die Handlung träge und ohne Überraschungsmomente dahinschleppt. Am Ende hat sich habe meine Geduld in jedem Fall gelohnt, weil die Gedankenschwere zur düsteren Stimmung der Handlung passt und die Schwermütigkeit zusätzlich verstärkt. Wer also eine spannungsgeladene und rasante Geschichte erwartet, wird wohl enttäuscht werden. Wer aber sich für einen ruhigen Verlauf und die reflektierte, intellektuell fundierte Erzählweise Håkan Nessers begeistern kann und sich dabei Überraschungsmomente wünscht, kann ich nur empfehlen, zu dem Buch zu greifen. Er wird auch etwas über das Phänomen der Melancholie lernen.
Nach einem tödlichen Gebrauch ihrer Schusswaffen, die Eva Backmann eingesetzt hat, um Schlimmeres zu verhüten, wird gegen die Kommissare Barbarotti und Backmann intern ermittelt. Das Paar, das sowohl beruflich als auch privat verbandelt ist, begibt sich auf die Insel Gotland, um vom Arbeitsalltag Abstand zu gewinnen, und stößt dabei wieder auf einen fast sechs Jahre alten Fall, in dem beide ermittelt haben. Damals ist ein Mann verschwunden, dessen Leiche nie gefunden wurde; jetzt meint Barbarotti, den damals verschollenen Busfahrer in einem Mann auf einem roten Fahrrad wiedererkannt zu haben.
Der Schreibstil ist flüssig lesbar und sehr angenehm. Vergleiche und eine bildhafte Sprache erleichtern der Fantasie, sich die Natur der Insel Gotland und Südschwedens vorzustellen. Zeitlich wechselt die Handlung zwischen 2013 und 2018 hin und her, sodass man Einblicke in den damaligen Fall und die Ermittlungsarbeit sowie in die Aufzeichnungen des „schwermütigen Busfahrers“ Albert Runge erhält. Letztere sind prägend für die Wahrnehmung des Opfers und des Falles. Dabei nimmt die Handlung einen sehr ruhigen Verlauf. Auch wenn das Buch bei mir kein übermäßiges Nervenkribbeln hervorgerufen hat, ist der Roman auf seine Art und Weise spannend, da bis zum Ende unklar bleibt, was nun tatsächlich damals geschehen ist. Meine Vermutungen haben sich dabei immer wieder als falsch erwiesen; Håkan Nesser ist also immer wieder gelungen, mich in die Irre zu führen, sodass ich vom Ende sehr überrascht war. Das zeichnet aber einen guten Kriminalroman genauso aus wie tiefere Gedanken über Gott, die Welt und philosophische Themen, die gewissermaßen wie nebenbei in die Handlung einfließen und das Bild von Kommissar Barbarotti, seiner Denkweise und seiner Lebenshaltung abrunden.
Diese intellektuellen Nebenschauplätze mögen in mir mitunter das Gefühl erzeugt haben, dass sich die Handlung träge und ohne Überraschungsmomente dahinschleppt. Am Ende hat sich habe meine Geduld in jedem Fall gelohnt, weil die Gedankenschwere zur düsteren Stimmung der Handlung passt und die Schwermütigkeit zusätzlich verstärkt. Wer also eine spannungsgeladene und rasante Geschichte erwartet, wird wohl enttäuscht werden. Wer aber sich für einen ruhigen Verlauf und die reflektierte, intellektuell fundierte Erzählweise Håkan Nessers begeistern kann und sich dabei Überraschungsmomente wünscht, kann ich nur empfehlen, zu dem Buch zu greifen. Er wird auch etwas über das Phänomen der Melancholie lernen.
July 28, 2021
Den håller god Nesser- klass. Mysig och spännande. Extra plus för titel, omslag och att den delvis utspelas på Gotland.
Riktigt bra, således!
Riktigt bra, således!
May 17, 2021
En karakterdrevet, mer enn spenningsdrevet, krim. Trivelig gjensyn med Gunnar Barbarotti og hans kolleger, hvor det sentrale mysteriet engasjerer til tross for at de store spenningskurvene uteblir.
January 11, 2023
Wenn Du gut schlafen willst dann lese diesen Krimi der gar kein Krimi ist sondern ein Langweiler.
Ich habe ja immer sehr viel Geduld mit Hakan Nesser.
Hier könnte ich nicht mehr.
Ich habe ja immer sehr viel Geduld mit Hakan Nesser.
Hier könnte ich nicht mehr.
November 11, 2025
[RECENSIE] Herfst op Gotland van Håkan Nesser
EEN VERHAAL DAT NET ZO KLEURRIJK IS ALS DE BLADEREN IN DE HERFST
++ ‘Een uur later had de schemering zich verdicht tot duisternis en was de wind toegenomen. Het gierde om het huis, boomtakken sloegen tegen de ramen en volgens het meteorologisch instituut gold er een stormwaarschuwing voor het midden en noorden van de Oostzee’ ++
Oorspronkelijke titel: Den sorgsne busschauffören från Alster
ISBN: 978 90 445 5200 3
Uitgegeven door: Uitgeverij De Geus, Singel Uitgeverijen
Pagina’s: 367
Vertaling: Ydelet Wester
Beoordeling: ⭐️⭐️⭐️⭐️
Zeg ‘commissaris Van Veeteren en inspecteur Barbarotti’ en iedere thrillerlezer, in het bijzonder de liefhebbers van Scandinavische thrillers zal die namen associëren met Håkan Nesser. Met deze twee protagonisten heeft de Zweedse misdaadauteur zijn grootste bekendheid binnengehaald. Maar na elf delen met commissaris Van Veeteren is deze beëindigd en loopt op dit moment de serie met inspecteur Barbarotti nog door. Onlangs verscheen het achtste deel; Herfst op Gotland. In Nederland zijn inmiddels meer dan 350.000 exemplaren van zijn werk verkocht, mondiaal spreekt men alleen over miljoenen.
Gunnar Barbarotti en Eva Backman zijn een setje en dat wordt geaccepteerd door hun omgeving. Omdat er een intern onderzoek loopt naar Eva in verband met een schietpartij waarbij een dodelijk slachtoffer viel, vertrekt het duo voor een vakantie naar het eiland Gotland. Op het eiland denkt Barbarotti dat hij buschauffeur Albine Runge heeft gespot. Barbarotti is zo zeker van zijn zaak dat hij samen met Eva probeert de man op te sporen…
Runge heeft met zijn bus jaren geleden een ongeluk veroorzaakt waarbij achttien dodelijke slachtoffers waren te betreuren. Tijdens een boottrip verdween hij spoorloos en inmiddels is hij doodverklaard maar de oorzaak is nooit bekend geworden en zijn lichaam nooit gevonden.
++ ‘Maar je bleef in je streek; veel Gotlanders kwamen hun leven niet van het eiland af. Dat is natuurlijk niets nieuws, maar het moet betekend hebben dat ze zich op een andere manier tot de dingen van de wereld verhielden’ ++
De plotopbouw vindt plaats vanuit verschillende richtingen en in meerdere perioden. Er wordt teruggekeken wat er precies gebeurde tijden het busongeluk en hoe het onderzoek toen heeft plaatsgevonden. En alles op de bijna prozaïsche wijze die we zo van Nesser herkennen. Er verschijnt een soort van dagboek onder de titel “Spatten en Flarden” waarin terug te herleiden is wat er precies is gebeurd. Maar ondanks alle informatie die boven tafel komt, blijkt dat Runge ook een aantal dreigbrieven ontvangt die ondertekent zijn met Nemesis. Klinkt eng want Nemesis is de god van de wraak. Die dreigbrieven zijn voor Runge de aanleiding voor het schrijven van zijn “Spatten en Flarden”. In hun onderzoek dat op een wonderbaarlijk mooie wijze is neergeschreven, komen beide privédetectives dicht bij hun doel…
De schrijfstijl van Nesser is ook hier zoals van hem gewend is, nooit overhaast, alle details goed beschreven en op geschikte momenten speelt humor ook een rol. Het is zeker geen flitsende thriller maar op momenten meer een roman over een persoon die niet het leven kan leiden dat hij zo graag wil. Dat er toch wel plotwendingen zijn die er aan herinneren dat we met een thriller te maken hebben is dan ook een leuke bijkomstigheid. Daarbij komen allerlei vormen van ontknoping in gedachten alleen niet een haalt het bij de echte ontknoping in dit verhaal. Het is tevens de grootste plottwist in dit 367-grote avontuur.
Samengevat is Herfst op Gotland als een slow cooking pan maar dan wel een die nogal wat verrassingen onder het deksel heeft zitten. Nesser blijft hiermee een auteur die zijn stijl niet verloochent en op zijn herkenbare, plezierige wijze zijn verhalen vorm geeft.
Eindoordeel: 4,0 sterren
Spanning: 3 sterren
Plot: 4 sterren
Leesplezier: 4 sterren
Schrijfstijl: 4 sterren
Originaliteit: 4 sterren
Psychologie: 4 sterren
EEN VERHAAL DAT NET ZO KLEURRIJK IS ALS DE BLADEREN IN DE HERFST
++ ‘Een uur later had de schemering zich verdicht tot duisternis en was de wind toegenomen. Het gierde om het huis, boomtakken sloegen tegen de ramen en volgens het meteorologisch instituut gold er een stormwaarschuwing voor het midden en noorden van de Oostzee’ ++
Oorspronkelijke titel: Den sorgsne busschauffören från Alster
ISBN: 978 90 445 5200 3
Uitgegeven door: Uitgeverij De Geus, Singel Uitgeverijen
Pagina’s: 367
Vertaling: Ydelet Wester
Beoordeling: ⭐️⭐️⭐️⭐️
Zeg ‘commissaris Van Veeteren en inspecteur Barbarotti’ en iedere thrillerlezer, in het bijzonder de liefhebbers van Scandinavische thrillers zal die namen associëren met Håkan Nesser. Met deze twee protagonisten heeft de Zweedse misdaadauteur zijn grootste bekendheid binnengehaald. Maar na elf delen met commissaris Van Veeteren is deze beëindigd en loopt op dit moment de serie met inspecteur Barbarotti nog door. Onlangs verscheen het achtste deel; Herfst op Gotland. In Nederland zijn inmiddels meer dan 350.000 exemplaren van zijn werk verkocht, mondiaal spreekt men alleen over miljoenen.
Gunnar Barbarotti en Eva Backman zijn een setje en dat wordt geaccepteerd door hun omgeving. Omdat er een intern onderzoek loopt naar Eva in verband met een schietpartij waarbij een dodelijk slachtoffer viel, vertrekt het duo voor een vakantie naar het eiland Gotland. Op het eiland denkt Barbarotti dat hij buschauffeur Albine Runge heeft gespot. Barbarotti is zo zeker van zijn zaak dat hij samen met Eva probeert de man op te sporen…
Runge heeft met zijn bus jaren geleden een ongeluk veroorzaakt waarbij achttien dodelijke slachtoffers waren te betreuren. Tijdens een boottrip verdween hij spoorloos en inmiddels is hij doodverklaard maar de oorzaak is nooit bekend geworden en zijn lichaam nooit gevonden.
++ ‘Maar je bleef in je streek; veel Gotlanders kwamen hun leven niet van het eiland af. Dat is natuurlijk niets nieuws, maar het moet betekend hebben dat ze zich op een andere manier tot de dingen van de wereld verhielden’ ++
De plotopbouw vindt plaats vanuit verschillende richtingen en in meerdere perioden. Er wordt teruggekeken wat er precies gebeurde tijden het busongeluk en hoe het onderzoek toen heeft plaatsgevonden. En alles op de bijna prozaïsche wijze die we zo van Nesser herkennen. Er verschijnt een soort van dagboek onder de titel “Spatten en Flarden” waarin terug te herleiden is wat er precies is gebeurd. Maar ondanks alle informatie die boven tafel komt, blijkt dat Runge ook een aantal dreigbrieven ontvangt die ondertekent zijn met Nemesis. Klinkt eng want Nemesis is de god van de wraak. Die dreigbrieven zijn voor Runge de aanleiding voor het schrijven van zijn “Spatten en Flarden”. In hun onderzoek dat op een wonderbaarlijk mooie wijze is neergeschreven, komen beide privédetectives dicht bij hun doel…
De schrijfstijl van Nesser is ook hier zoals van hem gewend is, nooit overhaast, alle details goed beschreven en op geschikte momenten speelt humor ook een rol. Het is zeker geen flitsende thriller maar op momenten meer een roman over een persoon die niet het leven kan leiden dat hij zo graag wil. Dat er toch wel plotwendingen zijn die er aan herinneren dat we met een thriller te maken hebben is dan ook een leuke bijkomstigheid. Daarbij komen allerlei vormen van ontknoping in gedachten alleen niet een haalt het bij de echte ontknoping in dit verhaal. Het is tevens de grootste plottwist in dit 367-grote avontuur.
Samengevat is Herfst op Gotland als een slow cooking pan maar dan wel een die nogal wat verrassingen onder het deksel heeft zitten. Nesser blijft hiermee een auteur die zijn stijl niet verloochent en op zijn herkenbare, plezierige wijze zijn verhalen vorm geeft.
Eindoordeel: 4,0 sterren
Spanning: 3 sterren
Plot: 4 sterren
Leesplezier: 4 sterren
Schrijfstijl: 4 sterren
Originaliteit: 4 sterren
Psychologie: 4 sterren
March 19, 2022
Bardzo lubią książki spod pióra najbardziej znanego Szwedzkiego autora Håkana Nessera. Tym razem dzięki Wydawnictwu Czarna Owca miałam możliwość poznania jego najnowszego dzieła „Smętny szofer z Alster”. Jest to szósty tom kryminalnej serii o inspektorze Gunnarze Barbarotti. Dodam, że było to moje pierwsze spotkanie z tym inspektorem. Już teraz wiem, że muszę nadrobić pozostałe części.
Pomimo nieznajomości pierwszych pięciu książek bardzo dobrze odnalazłam się w tej historii. Bardzo mocno poruszyła mnie smutna historia Albina Rungea. Mężczyzna ma na sumieniu 18 istnień. Był kierowcą autobusu, w którym zginęły dzieci i jedna dorosła osoba. Według większości społeczeństwa Albin nie powinien żyć. On sam zastanawiał się, dlaczego przeżył. Wolałby zginąć razem ze wszystkimi ofiarami. Przeżył niesamowicie głęboką traumę. Chodził na terapie, które postawiły go na nogi. Od 22.10.2012 r. zaczął pisać pamiętnik „Plamy i strzępy”, w którym postanowił zapisać swoje myśli i wyjaśnienia. Od jakiegoś czasu ktoś na niego poluje – wysyła tajemnicze i przerażające listy. Podpisuje się jako Nemezis. Kim jest ta osoba? Czy to może być rodzic zamordowanych dzieci?
„(…) Ty żyjesz, podczas gdy inni nie. Czy tak powinno być?
Nemezis
Wciąż jeszcze przy życiu? Możemy ci pomóc.
Nemezis
Mieli całe życie przed sobą. Wkrótce ty będziesz miał całe życie za sobą. Czy rozumiesz, czy mamy się wyrazić jaśniej?
Nemezis (…)”.
Co byście zrobili na jego miejscu?
Nasz bohater zgłasza się na policję. Pytanie tylko czy wyzna im całą prawdę, czy tylko półprawdę? Sprawę prowadzą inspektorzy: Gunnar Barbarotti i Eva Backman. Czy uda im się odkryć tożsamość Nemezis? Czy będzie na to już niestety za późno? Powiem tak ciężka i zawiła sprawa. Mało wiadomych i bardzo dużo niewiadomych. Nie będzie lekko. Podobało mi się działanie inspektorów.
Z fabułą skaczemy w latach 2012, 2013 i 2018. W 2013 roku sprawa za bardzo nie posunęła się do przodu. Czy po pięciu latach coś już się wyjaśni? Poczytajcie.
Mamy dwóch głównych bohaterów: Albina Runge oraz Gunnara Barbarotti. Każdy z nich jest inny. Pierwszy dzięki spadkowi jest bardzo bogaty. Drugi jest bardzo religijny. Rozmawia z Bogiem i ze swoją zmarłą żoną. Obydwoje są bardzo barwnymi postaciami. Warto ich poznać. Akcja powoli się rozkręca. Mimo tego warto ją przeczytać. Ciekawa fabuła. Człowiek, który spowodował śmierć 18 niewinnych osób teraz sam stał się zwierzyną łowną. Nie ma pojęcia kim jest tajemnicza Nemezis. Zakończenie mnie głęboko zdziwiło. Tego to ja się zupełnie nie spodziewałam. Wielkie brawa dla autora. Wyprowadził mnie w pole. Bardzo ciekawe rozegranie.
Jeżeli uwielbiacie twórczość tego autora to nie możecie przegapić jego najnowszego dzieła.
Bardzo dobry kryminał, który wciąga w swój tajemniczy świat.
Miłośnicy kryminałów nie powinniście przegapić tego tytułu.
Z czystym sumieniem polecam powieść „Smętny szofer z Alster”.
Pomimo nieznajomości pierwszych pięciu książek bardzo dobrze odnalazłam się w tej historii. Bardzo mocno poruszyła mnie smutna historia Albina Rungea. Mężczyzna ma na sumieniu 18 istnień. Był kierowcą autobusu, w którym zginęły dzieci i jedna dorosła osoba. Według większości społeczeństwa Albin nie powinien żyć. On sam zastanawiał się, dlaczego przeżył. Wolałby zginąć razem ze wszystkimi ofiarami. Przeżył niesamowicie głęboką traumę. Chodził na terapie, które postawiły go na nogi. Od 22.10.2012 r. zaczął pisać pamiętnik „Plamy i strzępy”, w którym postanowił zapisać swoje myśli i wyjaśnienia. Od jakiegoś czasu ktoś na niego poluje – wysyła tajemnicze i przerażające listy. Podpisuje się jako Nemezis. Kim jest ta osoba? Czy to może być rodzic zamordowanych dzieci?
„(…) Ty żyjesz, podczas gdy inni nie. Czy tak powinno być?
Nemezis
Wciąż jeszcze przy życiu? Możemy ci pomóc.
Nemezis
Mieli całe życie przed sobą. Wkrótce ty będziesz miał całe życie za sobą. Czy rozumiesz, czy mamy się wyrazić jaśniej?
Nemezis (…)”.
Co byście zrobili na jego miejscu?
Nasz bohater zgłasza się na policję. Pytanie tylko czy wyzna im całą prawdę, czy tylko półprawdę? Sprawę prowadzą inspektorzy: Gunnar Barbarotti i Eva Backman. Czy uda im się odkryć tożsamość Nemezis? Czy będzie na to już niestety za późno? Powiem tak ciężka i zawiła sprawa. Mało wiadomych i bardzo dużo niewiadomych. Nie będzie lekko. Podobało mi się działanie inspektorów.
Z fabułą skaczemy w latach 2012, 2013 i 2018. W 2013 roku sprawa za bardzo nie posunęła się do przodu. Czy po pięciu latach coś już się wyjaśni? Poczytajcie.
Mamy dwóch głównych bohaterów: Albina Runge oraz Gunnara Barbarotti. Każdy z nich jest inny. Pierwszy dzięki spadkowi jest bardzo bogaty. Drugi jest bardzo religijny. Rozmawia z Bogiem i ze swoją zmarłą żoną. Obydwoje są bardzo barwnymi postaciami. Warto ich poznać. Akcja powoli się rozkręca. Mimo tego warto ją przeczytać. Ciekawa fabuła. Człowiek, który spowodował śmierć 18 niewinnych osób teraz sam stał się zwierzyną łowną. Nie ma pojęcia kim jest tajemnicza Nemezis. Zakończenie mnie głęboko zdziwiło. Tego to ja się zupełnie nie spodziewałam. Wielkie brawa dla autora. Wyprowadził mnie w pole. Bardzo ciekawe rozegranie.
Jeżeli uwielbiacie twórczość tego autora to nie możecie przegapić jego najnowszego dzieła.
Bardzo dobry kryminał, który wciąga w swój tajemniczy świat.
Miłośnicy kryminałów nie powinniście przegapić tego tytułu.
Z czystym sumieniem polecam powieść „Smętny szofer z Alster”.
March 20, 2022
Lubicie skandynawskie kryminały? Ja bardzo. Trylogia Millenium, Jo Nesbo i jego Harry Hole czy doskonała saga o Fjalbace Camilli Lackberg to jedne z moich ulubionych książek. Nazwisko Hakana Nesesera też nie raz mi się obiło o uszy, więc sięgnęłam po książkę pełna nadziei na kolejne odkrycie. No i... nie zaiskrzyło.
Jest to już szósta część serii o inspektorze Gunnarze Barbarottim, ale nawet jeśli nie znacie części wcześniejszych, to nie przeszkadzi to w odbiorze książki. Albin Runge pracując jako kierowca autokarubpowoduje wypadek, w którym ginie 17 uczniów z pewnej szkoły. Nie zostaje oskarżony, ale żyje z nieustającą depresją. Kilka lat po wypadku zaczyna dostawać listy z pogróżkami. Osoba, lub osoby podpisujące się jako Nemesis grożą mu, że w rocznicę wypadku on również straci życie. Albin udaje się z listami na policję, do Barbarottiego i jego partnerki Evy Hackman. Mimo ochrony Albin znika, ale jego ciała nie udaje się odnaleźć. Po kilku latach od tego wydarzenia Gunnar i Eva przez przypadek odkrywają coś, co pozwala im myśleć, że jednak sprawa Albina nie została zakończona.
Pomysł jest niezły, zakończenie dość dobre, ale sam sposób pisania autora kompletnie mnie nie porwał. Książka smętna jak sam tytuł, nudna i wlokąca się narracja, wiele sytuacji z życia prywatnego Gunnara i Evy, nic nie wnoszących do sprawy. Właściwie to nie książka sensacyjna tylko dość średni obyczaj z wątkiem kryminalnym. No i, coś, co mnie najbardziej irytowało, może z racji tego że wiekiem zbliżona jestem do wieku bohaterów. Nie wiem czy w krajach skandynawskich ludzie tak szybko się starzeją, ale autor o ludziach 50+ pisze jak o będących jedną nogą w trumnie zramolałych staruszkach. Moja 85cioletnia babcia miała w sobie więcej życia i wigoru niż oni.
Niestety myślę że z Panem Nesserem spotkałam się dwa razy - pierwszy i ostatni. Wiem że napisał sporo książek i ma liczne grono wielbicieli, ale w mój gust kompletnie nie trafił. Dlatego ja więcej sobie już tego nie zrobię i nie sięgnę po kolejne książki autora.
Jest to już szósta część serii o inspektorze Gunnarze Barbarottim, ale nawet jeśli nie znacie części wcześniejszych, to nie przeszkadzi to w odbiorze książki. Albin Runge pracując jako kierowca autokarubpowoduje wypadek, w którym ginie 17 uczniów z pewnej szkoły. Nie zostaje oskarżony, ale żyje z nieustającą depresją. Kilka lat po wypadku zaczyna dostawać listy z pogróżkami. Osoba, lub osoby podpisujące się jako Nemesis grożą mu, że w rocznicę wypadku on również straci życie. Albin udaje się z listami na policję, do Barbarottiego i jego partnerki Evy Hackman. Mimo ochrony Albin znika, ale jego ciała nie udaje się odnaleźć. Po kilku latach od tego wydarzenia Gunnar i Eva przez przypadek odkrywają coś, co pozwala im myśleć, że jednak sprawa Albina nie została zakończona.
Pomysł jest niezły, zakończenie dość dobre, ale sam sposób pisania autora kompletnie mnie nie porwał. Książka smętna jak sam tytuł, nudna i wlokąca się narracja, wiele sytuacji z życia prywatnego Gunnara i Evy, nic nie wnoszących do sprawy. Właściwie to nie książka sensacyjna tylko dość średni obyczaj z wątkiem kryminalnym. No i, coś, co mnie najbardziej irytowało, może z racji tego że wiekiem zbliżona jestem do wieku bohaterów. Nie wiem czy w krajach skandynawskich ludzie tak szybko się starzeją, ale autor o ludziach 50+ pisze jak o będących jedną nogą w trumnie zramolałych staruszkach. Moja 85cioletnia babcia miała w sobie więcej życia i wigoru niż oni.
Niestety myślę że z Panem Nesserem spotkałam się dwa razy - pierwszy i ostatni. Wiem że napisał sporo książek i ma liczne grono wielbicieli, ale w mój gust kompletnie nie trafił. Dlatego ja więcej sobie już tego nie zrobię i nie sięgnę po kolejne książki autora.
Displaying 1 - 30 of 104 reviews