Jump to ratings and reviews
Rate this book

Oh What a Paradise It Seems

Rate this book
From one of the most renowned twentieth-century American writers, this “luminous ephiphany of life ... [is] a charming fable of old age, nostalgia, and loss” ( The Washington Post Book World ).

Pulitzer Prize-winning author John Cheever's final novel is a fable set in a village so idyllic it has no fast-food outlet and having as its protagonist an old man, Lemuel Sears, who still has it in him to fall wildly in love with strangers of both sexes.

But Sears's paradise is threatened; the pond he loves is being fouled by unscrupulous polluters. In Cheever's accomplished hands the battle between an elderly romantic and the monstrous aspects of late-twentieth-century civilization becomes something ribald, poignant, and ineffably joyful.

"This is perfect Cheever—it is perfect." — The New York Times Book Review

112 pages, Paperback

First published January 1, 1982

54 people are currently reading
1107 people want to read

About the author

John Cheever

297 books1,068 followers
John Cheever was an American novelist and short story writer, sometimes called "the Chekhov of the suburbs" or "the Ovid of Ossining." His fiction is mostly set in the Upper East Side of Manhattan, the suburbs of Westchester, New York, and old New England villages based on various South Shore towns around Quincy, Massachusetts, where he was born.

His main themes include the duality of human nature: sometimes dramatized as the disparity between a character's decorous social persona and inner corruption, and sometimes as a conflict between two characters (often brothers) who embody the salient aspects of both--light and dark, flesh and spirit. Many of his works also express a nostalgia for a vanishing way of life, characterized by abiding cultural traditions and a profound sense of community, as opposed to the alienating nomadism of modern suburbia.

Ratings & Reviews

What do you think?
Rate this book

Friends & Following

Create a free account to discover what your friends think of this book!

Community Reviews

5 stars
272 (15%)
4 stars
620 (34%)
3 stars
656 (36%)
2 stars
215 (11%)
1 star
47 (2%)
Displaying 1 - 30 of 209 reviews
Profile Image for Guille.
1,004 reviews3,272 followers
July 5, 2025

Desde hace ya muchos años, cada una de las generaciones que se han venido sucediendo sintieron y lamentaron como poco a poco se iba imponiendo un mundo peor que aquel que sentían como propio, el de su juventud. Aunque ello es indiscutiblemente incierto en algunos momentos de la historia reciente —siempre hablo del mundo desarrollado—, puede que sea este momento en el que estamos inmersos cuando más cierto es. Puede que ahora, por primera vez en muchos años, el futuro que se vislumbra y hasta donde nos alcanza la vista sea claramente peor que el presente, cambio climático aparte. Por lo tanto, la novela no puede ser más actual, tanto en su vertiente individual como colectiva.

Por eso, y por la edad en la que me encuentro, comprendo a la perfección las sensaciones que siente el protagonista de esta historia, algo, por otra parte, nada nuevo en la literatura del autor: la pérdida de unos mundos, el exterior y el interior, que van desapareciendo a marchas forzadas sin posibilidad alguna de parar ni escapar del proceso. Todos, en algún momento de nuestra vida, sentimos lo mismo, el cambio de nuestros espacios, de nuestro “paradigma social y sentimental”, por otro que nos resulta extraño, en el que no terminamos de encajar ni apenas comprendemos, lo cual, además, viene siempre acompañado de ese proceso de pérdida de posibilidades en nuestra vida personal, del cierre irremediable de caminos por los que ya no podremos transitar y que nuestra cabeza se empeña inútilmente en seguir necesitando y procurando. El drama de la vida.

Me es muy cercano todo esto, todo lo relativo a este señor Sears, un hombre mayor que lucha por mantenerse vivo, por seguir teniendo una vida sentimental en lo personal mientras mantiene una lucha social por aquello que cree justo y necesario. Precisamente por ello es más llamativo el hecho de que no me haya gustado el entramado final de la novela, que piense que Cheever habría hecho mejor en contar de forma independiente los diferentes relatos que conforman dando un poco más de profundidad a cada uno de ellos y sin necesidad de entrelazarlos de esta manera, a mi modo de ver, torpe y desaliñada. Es más, me fastidia especialmente este resultado final, de ahí las dos estrellas, por el hecho de que todos por separado podrían haber sido grandes relatos en las manos de un gran maestro como es John Cheever, porque entonces sí podría haber conseguido unos cuentos verdaderamente maravillosos “para leer en la cama, en una vieja casa, en una noche de lluvia" como el autor confiesa que pretendía. Una lástima.
Profile Image for Cody.
156 reviews8 followers
June 14, 2010
might hit too close to home if you are a closeted dude who drinks a lot of polluted pond water
Profile Image for Paula Mota.
1,662 reviews563 followers
January 15, 2024
É bucólico e condizente com o título o início de “Parece Mesmo o Paraíso”, num lago gelado, digno de um quadro de Pieter Brueghel, como é referido…

Parecia a Sears que todos os patinadores se movimentavam no gelo com a feliz convicção de que estavam voltar para casa. Para muitos deles, incluindo Sears, o lar podia querer dizer um quarto vazio e uma cama vazia, mas balouçar sobre o gelo preto convenceu Sears que ia a caminho de casa. Alguém mais céptico poderia dizer que isto provava como é efémera a nossa ilusão de regresso a casa. Estava um pôr-de-sol de Inverno e neste formidável espectáculo de luz e cor, Sears desapertou os patins e voltou ao seu apartamento na cidade.

…mas apenas à superfície, até ao degelo.

Quase um terço do lago já estava degradado e à sua direita viu a carcaça de um automóvel de há 10 anos e, mais perto dele, um cão morto. Pensou que se lhe despedaçava o coração. Porquê celebrar uma lixeira, porquê esforçar-se por descrever uma aberração? Aqui estava a descarga de uma sociedade propensa ao nomadismo cuja paixão por coisas portáteis não diminuira.

Lemuel Sears é “um homem idoso mas ainda não inválido” que fica profundamente chocado e indignado com o que vê no lago e decide agir, ao mesmo tempo que acompanhamos a sua vida amorosa, primeiro com uma agente imobiliária, Renné, e depois, com o ascensorista do prédio onde esta vive.
“Não percebes nada de mulheres” é o comentário com que Renée remata vários dos seus encontros, mas também eu não compreendi nem esta mulher nem este homem, o que dificulta sempre o meu entrosamento com uma obra.

Ele era, constitucionalmente, um espécime tradicional, com um conceito tradicional e por vezes ignorante do lugar da mulher no mundo. (...) Uma mulher bonita a estudar aritmética parecia-lhe uma espécie de brincadeira.

John Cheever é, porém, um excelente escritor, como é sabido, que aqui resgata estas personagens baças e de comportamento aleatório com outra trama em paralelo, a de dois casais de vizinhos, um típico “white trash” responsável pelas descargas de lixo no lago, outro que toma medidas mais do que drásticas para pôr fim às mesmas.

Sam parecia estar a fiscalizar a morte do Lago de Beasley, embora Betsy pensasse sempre nele como o assassino de um velho e amigável cão.

“Parece Mesmo o Paraíso”, a última obra que Cheever publicou, tem o seu quê de autobiográfico, com as referências à bissexualidade e aos grupos de apoio às dependências.
Profile Image for Teresa.
1,492 reviews
November 28, 2019
Vários episódios que relatam pequenos problemas, amorosos e do quotidiano, enquadram um problema maior, e tema principal do romance: a destruição da natureza — no caso, um lago transformado em lixeira.
Profile Image for Núria.
530 reviews676 followers
January 30, 2011

Cuando John Cheever estaba enfermo de cáncer y a punto de morirse, escribió una novela breve con mensaje ecologista y extrañamente optimista, llamada ni más ni menos ‘Esto parece el paraíso’. El protagonista es un hombre mayor al que le encanta patinar sobre hielo y que, a lo largo de la novela, empieza una relación con una mujer y después otra con un hombre, pero los dos más jóvenes que él, mientras que también lucha para evitar que una laguna se convierta en un vertedero de residuos. De las obras que he leído de Cheever (que tampoco son muchas) es en la que la bisexualidad es tratada con menos sentimiento de culpa. Aún así, un poco de sentimiento de culpabilidad hay.

En la primera línea de ‘Esto parece el paraíso’ Cheever nos informa de que la historia que nos va a contar se debe leer en la cama, una noche de lluvia en una casa vieja. La anterior novela que leí de Cheever, ‘Bullet Park’, ya se podía leer como una fábula, pero es que ésta es realmente una fábula. Y esto tiene sus cosas buenas y sus cosas malas. A mí, por ejemplo, me ha parecido que la resolución final era demasiado fácil y que el desarrollo del conflicto era realmente maniqueísta. En definitiva, no me ha parecido una novela redonda, porque además a veces da la sensación que es algo dispersa, poco planificada, con personajes y escenas paralelas que tampoco aportan mucho a la trama principal.

Pero, aunque no sea una novela perfecta ni compacta, tiene cosas realmente deliciosas, como el optimismo y el amor por la naturaleza que rebosa. Además, tiene la típica ironía distanciadora y el humor raro marca de la casa de John Cheever. Otro detalle curioso, pero que funciona muy bien, es el hecho de narrar el presente del autor casi con un estilo retro-futurista. No sé si me explico bien, pero me ha recordado un poco al estilo de ‘Ruido de fondo’ de Don DeLillo, porque tiene ese mismo aire antropológico-irónico (y porque también hay un par de escenas clave que suceden en supermercados). Y además hay pasajes realmente bonitos, como cuando el protagonista va a patinar o a pescar con su amante, o cuando ve por primera vez a la mujer de la que se enamora en la cola del banco, o cuando esa familia va a pasar un día en la playa. Realmente bonitos.
Profile Image for Jean Ra.
414 reviews1 follower
November 30, 2024
De vez en cuando siento el impulso de leer alguna novela de 500 páginas o más, cada año algún mil páginas si se tercia, pero sé de sobras que es en las nouvelles, en esas novelas que giran entorno a las cien páginas, dónde me explayo de verdad y me siento como en casa. Es el encuentro entre la concentración del relato y la variedad y calado de la novela. Este libro de John Cheever así lo certifica. Lo acabé ayer de madrugada, hasta que no llegué al punto final a no pude soltarlo.

La verdad es que lo tomé un poco al azar, sin conocer demasiado el contexto del libro dentro de la obra de su autor, sólo porque el argumento me interesó y deseaba comenzar con algo de John Cheever. Y resulta que fue la última obra que publicó en vida. A las pocas semanas el cáncer acabó con su vida. En el prólogo Rodrigo Fresán contextualiza como era a grandes rasgos la vida de John Cheever entonces, que había dejado su tumultuosa vida atrás y parecía haberse reconciliado con la vida, a pesar de sus problemas de salud, su afición a vaciar botellas de alcohol y tener líos sexuales muy agitados tanto con hombres con mujeres eran cosa del recuerdo.

Ese ánimo harmonioso que se percibe en el tono general de Esto parece el paraíso, una novela ecológica de 1982 que a mí me ha parecido como si Denis Johnson tomara el argumento de El Cuaderno perdido de Evan Dara y lo reescribiera a su manera. De esa forma, por más que comprendemos que la vida en ese tranquilo pueblo llamado Janice no es exactamente idílico, late bajo su superficie cosas extrañas y una catástrofe medioambiental se está formando en el lago local, Cheever lo trata con un admirable dominio de lo tragicómico, con situaciones francamente divertidas, un tono irónico en muchos pasajes, pero a final de cuentas también con mucha empatía con sus personajes.

Lo que me llama la atención es la estructuración. Sería una novela compuesta de varios relatos, lo cual es lo convencional en las novelas de gran extensión, sólo que Cheever deshilacha las junturas para que se note esta composición, cosa que a mí parecer le aporta riqueza, cambiando el punto de vista y situaciones se crea un mosaico por el que la vida en Janice adquiere vitalidad. Desde el supermercado Buy Brite, el barbero que mata a su perro, el psiquiatra desesperado, las refriegas vecinales, cosas muy cotidianas que el humor y la mirada de Cheever eleva a la categoría de microcosmos.

El hilo conductor que más o menos une estos cuentos es Lemuel Sears, un hombre de cierta edad que adora patinar sobre hielo. Por lo visto, cuando todavía estaba trabajando en el manuscrito, Cheever vendió esta novela a su editor simplemente con que es la historia de un hombre mayor que le gusta patinar sobre hielo. Es una imagen que funciona bastante bien para expresar que el hombre todavía está en buena forma y aunque carga con sus demonios del pasado, no deja de tener líos e incluso descubrir cosas nuevas respecto a su sexualidad. Entorno a él, una serie de personajes que son lo que sin duda aportan la pimienta en la narración.

Es un libro muy luminoso y sin embargo expone las prácticas mafiosas que se aproximan a la vida cotidiana de las comunidades, Cheever se documenta con tino para exponer las consecuencias de los vertidos tóxicos, las prácticas empresariales más torticeras o la retórica de los picapleitos más retorcidos (ahí fue dónde más me acordé de El cuaderno perdido). No está sólo el notorio ejercicio de imaginación de Cheever, su mirada cercana y burlona, además también señala qué tipo de escenarios de forman cuando las empresas se enfrentan con las comunidades.

Su tono combativo, combinado con su descacharrante sentido del humor, sin duda lo hacen una lectura muy gratificante. No tengo ni idea de cuál es el trayecto adecuado para iniciarse en la obra de John Cheever, yo sólo puedo recomendar esta maravilla a todos los que la quieran leer en la cama, en una casa antigua, una noche de tormenta. Si la lees, sin duda brillarás.
Profile Image for Nigeyb.
1,475 reviews405 followers
March 25, 2024
Aging bisexual lothario Lemuel Sears, an unhappy suburban family, and a troubled lawyer called Chisholm, feature in this puzzling, disjointed and fragmentary novella.

Fairly entertaining if more than a little absurd.

I was expecting more from my first book by the renowned John Cheever.

3/5





ABOUT OH WHAT A PARADISE IT SEEMS

From one of the most renowned twentieth-century American writers, this “luminous ephiphany of life … [is] a charming fable of old age, nostalgia, and loss” (The Washington Post Book World).

Pulitzer Prize-winning author John Cheever’s final novel is a fable set in a village so idyllic it has no fast-food outlet and having as its protagonist an old man, Lemuel Sears, who still has it in him to fall wildly in love with strangers of both sexes.

But Sears’s paradise is threatened; the pond he loves is being fouled by unscrupulous polluters. In Cheever’s accomplished hands the battle between an elderly romantic and the monstrous aspects of late-twentieth-century civilization becomes something ribald, poignant, and ineffably joyful.

“This is perfect Cheever—it is perfect.” —The New York Times Book Review
Profile Image for Banu Yıldıran Genç.
Author 2 books1,416 followers
May 15, 2024
ay nasıl bi john cheever kitabıydı bu. son kitaplarından biri ama zaten sanki hani yazmış olmak için yazayım havası alınıyor.
klasik cheever konuları var, mutlu amerikan ailesi, banliyö hayatı vs ama derinleşmeyen sears karakteriyle, hele hele pek çok bakımdan klişe ve elbette “garip, tutarsız, histerik” kadın karakter renee’yle nereye varmak istemiş, bilemedim.
çevre kirliliği konusu var, bu sebeple öldürülen avukatlar var (ay ne kadar benziyoruz yine bu amerikalılarla), bu işten yararlanan belediye ve yerel halk var, otuzlu yaşlarında hayattan ne istediğini bilmeyen ve garip kilise toplantılarıyla ilişkilendirilen renee var, savaş gazisi, aklı başında bir adam gibi gösterilen ama bence gayet mizojen bir karakter olan sears’ın ansızın başına gelen homoseksüel ilişki var…
cheever küçücük bir kitapta o kadar çok şey anlatmaya ve o kadar çok şeyi ti’ye almaya çalışmış ki… bankalardan, marketlerden, komşulardan, kiliselerden, mafyadan, psikologlardan tutun da işte o bildiğimiz mutlu aile pozlarına kadar… ve ne yazık ki hiçbiri tam olmamış.
yine de amerikan 80’lerinin bizim 2000’lerimize ne kadar benzediğini fark etmek ilginçti.
Profile Image for Diana.
222 reviews99 followers
February 6, 2022
Una novela pequeña y luminosa que parece contar todo lo contrario. Es mi primer acercamiento a Cheever, y los que saben dicen que es la más ligera y alegre; sin embargo, sí se logra ver ese autor más amargo, yo creo, lleno de insinuaciones sobre la vejez, la decadencia y la pérdida irreversible de facultades y recursos, con un final que me recordó un poquito a Molloy y a partir del cual dan ganas de volver a empezar la lectura para confirmar que ni era de noche ni llovía.

Yo lo leí porque me urge acercarme a más narradores bisexuales casi felices, aunque el texto de Fresán, al final, diga "faceta homosexual", porque la palabra "bisexual" no existe y ni modo de usarla. Voy a leer más Cheever, seguro, ¿por dónde me sigo?
Profile Image for Sara Jesus.
1,673 reviews123 followers
March 7, 2018
Uma história com descrições deslumbrantes... Mas com personagens muito contraditórias e sem empatia. A única que me agrade é Bettsy, mas não a compreendo muito.
Profile Image for Grazia.
503 reviews219 followers
August 28, 2017
Per comprendere un'opera letteraria o artistica, è necessario conoscere la vita e le ossessioni dell'autore?

Romanzo bizzarro questo. Leggerlo è stato come stare in macchina con alla guida un autista che non ha chiaro quale sia la destinazione. E la guida quindi si compone di brusche virate, di inversioni a U, di repentine deviazioni.

Un romanzo che ha al suo interno tante contraddizioni (come la vita dell'autore?) e puntate di lirismo veramente notevoli.
"Vorrei che la storia che sto raccontando iniziasse immersa nella fragranza della menta che cresce lungo il letto del corso d’acqua accanto a cui sono sdraiato, nascosto con il mio fucile in attesa di assassinare un impostore che dovrebbe venir qui per pescare trote. Quel poco di cielo che vedo è azzurro. L’odore di menta è intenso e avverto la musicalità dell’acqua."
Lirismo che peraltro si conclude, nella sequenza che ho riportato, in modo veramente trucido e turpe.

Veniamo ai temi.
La chimerica e irraggiungibile felicità che si specchia in un incantevole laghetto dove il protagonista si reca a pattinare fintanto che non viene distrutto dall'uomo che ne ricava una discarica.

Il tema dell'inquinamento ambientale che metaforicamente può essere letto come l'inquinamento della vita dalle pulsioni e dai lati oscuri dell'uomo, dai lati di sé che si fatica ad accettare che impedisce di essere felici.

Il tema della solitudine angosciante e irresolubile.

Il tema dell'orientamento sessuale.

Ma si passa dall'uno all'altro senza soluzione di continuità, con passaggi arditi, scarsamente amalgamati e poco approfonditi (d'altra parte il romanzo è proprio breve).
Inoltre troviamo dei pezzi che son veramente poco plausibili.
Esemplifico con episodio emblematico.
Avete una amante. La frequentate da un po' di tempo. Ecco che un giorno vi recate da lei, che di solito vi attende compiacente e discinta, ma questa volta vi accoglie completamente vestita e vi dice che vuol uscire a cena. E voi che fate? Uscite e, con la speranza di rimanere solo con lei, le comprate due mazzi di rose gialle. Tornate dopo un' ora e vi stupite e vi disperate perché non la ritrovate più in casa!!! Mah!

“Tu non capisci nulla delle donne”
Ripete quasi salmodiante l'amante al protagonista in più occasioni. Beh direi che più che non capire nulla delle donne, proprio non capisce nulla punto.
Se non avessi letto qualcosa sull'autore dubito mi ci sarei raccappezzata.Di qui la domanda: ma un'opera letteraria o artistica non dovrebbe essere autoconsistente?

In effetti Cheever è famoso e premiato per i racconti non per i romanzi.
Profile Image for Betsy Robinson.
Author 11 books1,228 followers
January 5, 2015
“He skated and skated. The pleasure of fleetness seemed, as she had said, divine. Swinging down a long stretch of black ice gave Sears a sense of homecoming. At long last, at the end of a cold, long journey, he was returning to a place where his name was known and loved and lamps burned in the rooms and fires in the hearth. It seemed to Sears that all the skaters moved over the ice with the happy conviction that they were on their way home. Home might be an empty room and an empty bed to many of them, including Sears, but swinging over the black ice convinced Sears that he was on his way home.”

I had a craving to read a short, immediately available (as in, a free download from the New York Public Library) novel by a mature writer—someone long past the arrogance or ignorance of showing off, someone who would be bored by carefully crafting corkscrew sentences that require multiple readings to comprehend, someone who respects craft and uses it to tell a story, someone who knows that less is more and that complicated stories told with simplicity are a thing of beauty and can convey great complexity. And even better, something funny.
“As we watch Sears put his genitals into his trousers it is worth observing the look on his face.

Sears was a thoughtful man and there was no effrontery or arrogance here, but he seemed to enjoy something very like authority, as if this most commonplace organ, possessed by absolutely every other man on the planet, were some singular treasure, such as the pen that was used for signing the Treaty of Versailles, robbing Bulgaria of Macedonia, giving her Aegean coast to Greece, creating several new quarrelsome nations in the Balkans, expatriating and leaving homeless large populations, giving Poland a corridor to the Baltic and sowing the seeds for future discord and war. Putting his genitals into his trousers Sears seemed to think he was handling history.”


I found John Cheever’s Oh What a Paradise It Seems. Relief.
Profile Image for Nurbahar Usta.
210 reviews89 followers
August 26, 2023
"yağmurlu bir gecede, eski bir evde, yatakta okunacak bir hikaye bu" diye başlamasına rağmen ılık bir sabahta, dıştan eski ama içten yeni bir evde, masada okudum bu uzun öyküyü :) cheever'ın dili harika, çok keyifli bir okuma vaat ediyor bu kitap da. tek derdim çokça temanın bir arada, açıkçası biraz da karman çorman olması. yaşlılık, cinsellik, eşcinsellik, anne-baba, komşuluk gibi her şeyin üstüne bir de moloz yığılmaya başlanmış bir gölü kurtarma davası giriyor. bu açıdan eko-eleştirel öykücülüğe erken örneklerden sayılabilir bence ama bakındığım kadarıyla üstüne yazılmış pek bir şey de bulamadım. güzel, keyifli ancak kalabalık bir 100 sayfa sonuç olarak.
Profile Image for R..
1,021 reviews142 followers
October 12, 2018
John Cheever does Nanowrimo, or An older Tom Hanks and a middle-age Meg Ryan and a younger Billy Crystal Should've Starred in This
Boy meets girl. She tells him over and over that he doesn't understand the first thing about women. Boy meets elevator operator in girl's building, has sex and goes fishing with him. Meanwhile, one hundred pages of supermarket checkout line freakouts, UFO sightings, Mafia hitmen, suburban angst, cocktail parties, tampered-with Teriyaki sauce, blind fortune tellers, ice skating and polluted ponds.
Profile Image for Rita.
70 reviews
April 28, 2019
Tinha uma enorme curiosidade por John Cheever. Gostei do modo como introduz considerações à margem sem que pareçam despropositadas; mas algumas tornaram-se simplesmente aborrecidas. O mote para o livro é interessante, mas a história em si mesma pareceu-me algo banal. De tudo, do que gostei francamente foi do estilo desencantado mas ainda assim cheio de beleza da escrita de Cheever.
Profile Image for D.
526 reviews84 followers
July 4, 2022
Boring.
Profile Image for Beth.
1,267 reviews72 followers
March 13, 2009
This novella has everything I like about Cheever--lovely clarity of language, a knowingness about people's inner lives and yearnings, and a slight sense of the absurd. I also liked the unexpected environmental message. Hurray for the Cheever revival!
Profile Image for Marijana☕✨.
700 reviews83 followers
June 7, 2018
Ne vidim poentu ovog romana, ali i dalje planiram da pročitam Čiverove pripovetke.
Profile Image for Neşet.
297 reviews30 followers
July 17, 2019
Cheever'ın gerilimi, çevre duyarlılığı üzerinden işleyerek taşralı/kentli tipleri anlattığı novella. Cinsel gerilimler, uyanışlar, rekabet duygusu, küçük trajediler. Kitabın bir yerinde karakterin penisinin Versay Antlaşması'na benzetildiği tuhaf bir betimleme vardı.
Profile Image for Guillermo.
848 reviews33 followers
October 27, 2019
Cheever tiene bastante fama y esto es lo primero que leo de él. Está escrita en tercera persona por un relator omnisciente, que parece entender el mundo y sus criaturas. Con los cuales arma una trama y una historia entretenida.
La novela es corta pero también parece un extracto de otra mayor, un resumen para jóvenes, una versión de Editorial Billiken. Porque hay sucesos y personajes que llevaría tanto tiempo describirlos aquí como leer el original. Por ejemplo, en un capítulo le cae con todo al psicoanálisis, representado por un empobrecido profesional, homosexual ferozmente reprimido; después de ese capítulo la terapia no vuelve a aparecer. Podría haber llevado varios capítulos de una extensa novela, pero Cheever trunca esa rama del relato. Y así todo; además lo reconoce el mismo autor al cerrar.

Pero esa es otra historia y, como dije al principio, este es sólo un relato para leer en la cama en una vieja casa una noche de lluvia.

La historia podría ser la relación entre el maduro Sears y la laguna Beasley, la cual empieza a ser rellenada con tóxicos. Es un negocio de la mafia. Sears intenta recursos legales destinados al fracaso, pero mediante una suma de eventos encadenados por el azar (y el arte del novelista) la laguna tiene mejor destino.
Pero no es esta sintética trama lo más importante, sino el montón de personajes y episodios que entran y salen. "Vidas cruzadas".
También la mirada entre irónica, preocupada y sabia del autor sobre la sociedad norteamericana es uno de los puntos altos. Y dos o tres capítulos sobre el amor. Pero también la actuación de los funcionarios municipales.

En fin, veo que está llena de aciertos. Una novela astillada en fragmentos brillantes.
Profile Image for Tittirossa.
1,062 reviews333 followers
January 19, 2018
Gradevole e forse qualcosa di più. Il concatenarsi di eventi ad effetto lo rendono un po' incredibile, ma la scrittura è buona ed anche la narrazione.
tutto inizia attorno ad un uomo che pattina su un laghetto ghiacciato, laghetto che viene poi trasformato in discarica. Decisione a cui lui si oppone per vie legali, con scarso successo. Più successo avranno le anonime minacce (attentati!) di una madre di famiglia indignata.
Ma non è la storia, quanto lo stile della narrazione, che si muove per accumulo, particolare dopo particolare. Fino a costruire un mini affresco di vite quasi disperate, sul limitare della solitudine.
Profile Image for Carolyn Heinze.
109 reviews25 followers
January 5, 2014
Kept waiting for this story's soul to show up, but I guess it was taking a long lunch.
Profile Image for Rikke.
615 reviews654 followers
April 24, 2018
What an odd and melancholic little book. I'm honestly not quite sure what to make of it; it was over before it began.
Profile Image for Els.
356 reviews34 followers
January 7, 2023
Vijf jaar geleden las ik deze “laatste” Cheever al eens en nu herlas ik het omdat onze vrouwenleesclub het op haar lijstje had gezet. Hoe bijzonder toch, het herlezen van boeken. Mijn leeservaring nu was superieur aan die van vijf jaar geleden en ‘Bijna een paradijs’ krijgt een ster meer van mij. Ik vond het boek veel geestiger dan het zich in mijn herinnering had vastgezet. De licht perverse geest van Cheever brengt prikkelende seksuele associaties aan het licht (verroeste broodroosters of de gezichten van mensen in een rij bij de bank zullen nooit meer hetzelfde zijn).
Elk hoofdstuk in deze korte roman is bijna een kortverhaal op zich - Cheever is niet voor niets de meester in dat genre. De bekvechtende vrouwen in de supermarkt of het lieftallige gezin dat een bijna paradijselijk dagje aan zee doorbrengt worden filmisch en met veel gevoel voor observatie en humor beschreven.

Bijna een paradijs is bijna een meesterwerk. Cheever heeft meer en beters geschreven maar toch is deze lichtvoetige novelle een leuke aanrader - ideaal leesvoer om op de trein te zitten glimlachen.
Profile Image for Dan.
75 reviews2 followers
May 26, 2023
"This is a story to be read in bed in an old house on a rainy night."
So begins Cheever's 1982 fable. The story is about an idyllic village ("it presented no fast food franchises of any sort"), with large mansions that "had not been reconstructed to serve as nursing homes for that vast population of comatose and the dying who were kept alive, unconscionably, through trailblazing medical invention." The village contains an equally idyllic pond, on which the hero, an older man named Lemuel Sears, enjoys ice skating.
The pond becomes threatened when a crooked politician agrees to let it become a dump. People are murdered. Lemuel takes up the cause, falls in love with a woman, then with a man (kind of), sees a psychiatrist, and eventually saves the pond with the help of a beleaguered housewife.
Cheever brushes off the more complicated plot twists as for "another tale", and after reading the fable I was left with a some hope, hope that small paradises exist and that a person can work to give them the illusion of permanence, at least as much illusion as that person has of the permanence of their own life.

Oscar WIlde wrote: " The artist can express everything. Thought and language are to the artist instruments of an art."
Cheever's writing makes complicated thoughts and feelings clear, as though revealing the world's guarded secrets. Getting lost in the art is itself a paradise.

On computer memory: "with its supernatural command of facts and its supernatural lack of discernment"

On a NYC office building: "They were on the nether floor of a nether building in a nether neighborhood, and when he entered the place he saw nothing that was not distinguished by portability."

Profile Image for Roberto.
627 reviews1 follower
Read
August 8, 2017

Bello e noioso come stare in Paradiso

Un protagonista che si divide tra ricordi, incontri con una signora passionale e prestazioni omosessuali col primo che capita, un "paradiso" che è un lago che sta per diventare una discarica, dialoghi folgoranti composti senza un'apparente logica, una generalizzata sensazione di decadenza della civiltà.

Un romanzo con spunti narrativi originali, scritto con momenti di pura e intensa poesia (alternati a momenti abbastanza tediosi) ma che però non si capisce bene dove voglia andare a parare.

"Quasi tutto ciò che sapeva sull'amore gli era stato rivelato mentre ascoltava il rumore della pioggia."

"La desiderava, come è facile intuire, da amante e sapeva che una profonda e gratificante consumazione erotica è un solo battere di ciglia verso un'altra anima immortale proprio nel momento in cui l'anima immortale si palesa."

"Era la più potente sensazione del nostro sentirci vivi sul pianeta. Era il più potente senso di quanto sia singolare, nella vastità della creazione, la ricchezza delle nostre opportunità. La sensazione che quel momento fosse un privilegio esclusivo, il grande privilegio di vivere lì e di rinnovarsi nell'amore. Sembrava proprio di stare in paradiso!"


Il romanzo parla di tante cose e di nulla in particolare, la narrazione si sviluppa in molte direzioni senza sbocciare chiaramente in nessuna di esse. Al termine di questo libro, scritto peraltro meravigliosamente bene, il messaggio, l'obiettivo, rimane ben celato, soprattutto se non se non si cercano significati al di fuori del libro stesso.

Forse dovrei gioire della sola musicalità delle parole; ma, ahimè, non ci riesco. Mi limito quindi a non valutarlo.
Profile Image for Caterina Fake.
40 reviews508 followers
Read
February 14, 2021
I stayed up all night reading a short book by John Cheever What a Paradise It Seems which was, from what I can gather, his last.

That things had been better was the music, the reprise of his days. It had been sung by his elders, by his associates, he had heard it sung in college by Toynbee and Spengler. Things had been better, things were getting worse, and the lengthening moral and intellectual shadows that one saw spreading over the Western World were final. What a bore it had been to live in this self-induced autumnal twilight!

There's a whole essay to be written here about the elegiac tone of this book, about the things trampled by the inexorable march of progress, about the vestiges of the ancient and the prior in fast food, nomadism, psychotherapy and supermarkets, about the genius of Cheever's use of the first person narrator, omniscient and sad, of how the book seems to wander off into irrelevant asides which turn out to be pertinent, and not only pertinent, but deeply meaningful, more so for their obliquity, and how the title of the book Oh What a Paradise It Seems is repeated on the last page in the (exclamatory) past tense: "What a paradise it seemed!" and why all of this is so wonderful -- but today I cannot do it. I'm too tired from having stayed up all night reading it, and am grumpy from having to sit around the house waiting for a delivery all day. However, let it be noted: I am touting this book, all of Cheever's works, and staying up all night reading in general.

Now, back to my grumping.
Profile Image for Cory.
132 reviews13 followers
May 23, 2021
Cheever doing what he does best—sexual repression and thrilling but mundane suburban melodrama. Like Winesburg, Ohio, a despairing sense of the industrial world's de-spiritualizing effect on us all; as Cheever writes, "a landscape, a people—and he counted himself among them—who had lost the sense of a harvest."

At first, the multitude of plot threads made me wonder, how can this all come together in 100 pages? But it never made me skeptical—Cheever's prose is so crystalline, I didn't really care if the plot resolution felt satisfying (which it did anyway, barring a few over-written passages of scientific explanation). It became clear to me anyway, if the plotting of multiple plot threads feels incoherent and fragmentary, it's to the effect of showing how chaotic and disorganized everyday life feels in such a world.

Also want to say, novellas are the best. Like an 80 minute movie, something you can enjoy "in bed in an old house on a rainy night."
Profile Image for Luhiko.
106 reviews3 followers
September 29, 2021
En ¡Oh, esto parece el paraíso! se encontrarán historias de distintos personajes que, tras la lectura, se podrá notar que tienen un hilo conector

En resumen, un hombre mayor que ama patinar sobre hielo en un lago, mantiene relaciones sexoafectivas con una mujer y un hombre más jóvenes. A la par, lucha para evitar la contaminación del agua a manos de multinacionales.

Cada momento es una breve fotografía de lo que los personajes piensan, sienten y hacen. Rápido se pasa a otra cosa, de manera armónica, para nada se siente como un conjunto de cortes abruptos.
Solo me pareció raro el modo de actuar o responder de los personajes ante determinadas situaciones, como que algo no encajaba bien.

Me gustó mucho de esta edición el epílogo de Rodrigo Fresán, suma a la experiencia y ayuda a conocer mejor al autor, del cual deseo leer alguna de sus otras obras.
Profile Image for João Roque.
342 reviews16 followers
July 16, 2017
Este livro de John Chever - "Parece Mesmo o Paraíso" é absolutamente desconcertante.
A linguagem própria do autor, a sua descrição perfeita das personagens e das situações, tudo ali está, como nos seus contos.
Mas Cheever é quase surrealista na forma como encadeia as situações, como enquadra as personagens que vai apresentando, algumas delas nem "fazem parte do enredo", se este livro tem enredo...
Trata-se de algo simples que o autor vai "desdobrando" e que se resume em poucas palavras - a luta de um homem para combater a transformação de um lago numa imensa lixeira.
Extremamente curioso.
Displaying 1 - 30 of 209 reviews

Join the discussion

Can't find what you're looking for?

Get help and learn more about the design.