De drie vriendinnen Sonja, Ebe en Heleen logeren een paar weken in een huis van een vriend aan de zonnige Zuid-Franse kust. Zorgeloos geven ze zich over aan romantiek en liefde – totdat blijkt dat ze alle drie zijn verleid door dezelfde man. De vrouwen zijn woedend en besluiten samen wraakte nemen. Maar al snel hebben zij hun gevoelens en hun daden niet meer in de hand, met dramatische gevolgen. Tegen wil en dank is er een moord gepleegd,en de vriendinnen moeten het belastende bewijs materiaal verbergen. De angst dat een van hen een cruciale fout zal maken of het geheim zal verklappen, zorgt voor toenemende spanningen, en het onderling wantrouwen wordt groter en groter.Wat is sterker, hun vriendschap of de liefde? En hoever moet je gaan om te zorgen dat een dodelijk geheim voor altijd bewaard blijft?
Elisabeth Mollema is geboren in Amsterdam, maar woont en werkt al bijna haar hele leven in Rotterdam. Na haar studie sociologie werkte ze als journalist.
Ik las dit boek voor school en als ik eerlijk ben vond ik het nogal saai. Het was helemaal niet zo spannend. Ik vind dat je het verhaal veel spannender zou kunnen maken door de moord van François later in het verhaal te plaatsen en meer te vertellen over de relaties tussen de vrouwen en hem. Dus omdat het spannendst al in het begin van het verhaal voorkwam was de rest een beetje matig, je zat daar dan te wachten op nog een zeer spannend moment maar die was er niet echt. Aan de andere kant vond ik het zeker wel een cool concept. Het einde vond ik ook te druk, het was een verloren kans om het nog eens traag en duidelijk op te bouwen om het dan nog eens heel spanned te maken. Ik vond de manier waarop ze schreef wel duidelijk en vlot om te lezen, wat ik wel handig vond aangezien ik niet zo veel lees.
Uiteindelijk vond ik het wel een goed boek die vlot gelezen werd. Het enige was dat het verhaal een beetje spannender mocht zijn voor mij.
Een van de redenen voor mij om mee te doen aan de 'Ik lees Nederlands' uitdaging was om mezelf van het vooroordeel af te helpen dat Nederlandse boeken nooit zo goed en zo leuk zijn als buitenlandse boeken. Tot nu toe lukt dat aardig voor wat betreft het Chicklit genre. Daarvan heb ik inmiddels wat boeken gelezen die mij heel erg aanspraken. Binnen het genre literaire thriller lukt het tot nu toe nog steeds niet om echt een goed boek te vinden. Onlangs las ik 'Ladykiller', een literaire thriller van Elisabeth Mollema. Was het een thriller? Nee. Was het literair? Ik vond van niet.
Het spannendste van het hele verhaal zit meteen aan het begin, wanneer de drie vriendinnen Ebe, Heleen en Sonja bij een ravijn in Zuid-Frankrijk staan te kijken naar een lichaam. Het lichaam is van François. Een Franse play-boy die het aanlegde met alle drie de dames zonder dat ze het van elkaar wisten. Wanneer ze daar achter komen, besluiten ze wraak te nemen. Dat loopt echter uit de hand. Wie François uiteindelijk de dodelijke duw heeft gegeven en hoe het precies is gebeurd krijgen we niet meer te weten. Wel beschuldigen de drie dames elkaar.
De grote vraag is, wat ze nu doen. Naar de politie is geen optie, want geen van drieën is van plan om de rest van haar leven in de Franse gevangenis door te brengen. Heleen heeft thuis een puberdochter zitten die ze dat niet kan aandoen. Sonja is veel te succesvol als beeldhoudster. En Ebe leeft onder het juk van haar bezitterige moeder.
Ze besluiten uiteindelijk het lichaam weg te werken en het geheim als het moet tot in hun graf bewaren. Het lijk verpakken ze als het nieuwste beeldhouwwerk van Sonja. Ze geven het eerst aan Sonja's opdrachtgever Victor, waarvan ze de villa huren voor de vakantie. Maar die vertrouwt het zaakje ook niet helemaal. Het beeld nemen de dames mee naar Nederland. Deze hele operatie doet op z'n zachtst gezegd nogal ongeloofwaardig aan. Eenmaal in Nederland kabbelt het verhaal nog even voort door de relatie tussen Heleen en haar dochter nog een beetje te verdiepen. Iets wat totaal onnodig is voor het verhaal. Dochter Brechtje verdwijnt vervolgens. Niemand weet waar ze is. Maar ondertussen weet de lezer wel een beetje waar ze uithangt. Victor is namelijk ook op weg naar Nederland. Hij vindt Brechtje en ze komen vervolgens allemaal samen in het atelier van Sonja. En dan gaat alles heel snel. In het laatste hoofdstuk wordt het verhaal een beetje afgeraffeld met een raar einde.
De spanning is in dit boek ver te zoeken. Het verhaal is ook wat slapjes en ongeloofwaardig. Het idee van het verhaal kan best spannend zijn, maar dat komt niet uit de verf. Het leest wel lekker door dat dan weer wel. Maar verder is niet echt aan te raden.
Alhoewel het verhaal goed leek, viel het boek jammer genoeg zwaar tegen. Met zijn zeer korte, kinderlijke zinnen, weinig inleving in de karakters of diepgang in het verhaal, kon het boek mij absoluut niet bekoren. Ook het plot vond ik maar niks... Enige positieve is dat het zeer vlot leest.