Δεν μπορεί, θα στρώσει!

by Lena Manta, Λένα Μαντά

Δεν μπορεί, θα στρώσει! Αναρωτιέμαι πόσες φορές άραγε καθένας από μας είπε αυτή τη φράση, που φανερώνει την ελπίδα πως ό,τι μας πονάει θα φύγει, ή θ' αλλάξει, ή ως διά μαγείας θα χαθεί...

Αυτό που ζητάμε τέτοιες στιγμές είναι ίσως ένας καφές κι ένα γλυκό του κουταλιού. Αυτή ακριβώς η αντίθεση του γλυκού με το πικρό είναι τελικά η ίδια η ζωή. Έτσι μας δίνονται οι στιγμές. Ποσά αντιστρόφως ανάλογα. Εκεί που βρίσκεται το γέλιο, παραμονεύει το δάκρυ...

Κι αν κάπου μέσα στα κείμενα βρείτε τον εαυτό σας, αν κάπου ανάμεσα στις γραμμές τους κάτι θυμηθείτε, σας κερνάω καφέ και γλυκό του κουταλιού... Εσείς μένει να πείτε: "Δεν μπορεί, θα στρώσει!"

240 pages, Paperback

First published November 12, 2010

About the author

Librarian Note: This is the name variant in the Latin alphabet. See the author's profile in Greek: Λένα Μαντά.

Reviews

[Maria · Rating 3 out of 5]

Αυτό το βιβλίο θα έπαιρνε δύο αστεράκια από μένα, διότι τα διηγήματα μου φάνηκαν αρκετά ευχάριστα αλλά (ως επί το πλείστον) λογοτεχνικά αδύναμα. "Σίγουρα", είχα σκεφτεί όταν το ξεκίνησα, "αυτό το βιβλίο δεν είναι για κάποιον κριτικό/έμπειρο αναγνώστη." Το τρίτο αστεράκι δόθηκε αφού το τελείωσα, όταν περνούσα δύσκολες και αγχωτικές μέρες, και κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ διάβαζα ένα διήγημα... και κοιμόμουν χαρούμενη.
"Σίγουρα", λοιπόν, αυτή η συλλογή δεν χαίρει μεγάλης λογοτεχνικής αξίας. Αλλά είναι μία συλλογή από ιστορίες που προσφέρουν παρηγοριά και ζεστασιά, και δεν υποκρίνεται πως είναι κάτι περισσότερο ή λιγότερο από αυτό. Έλεγα, στην αρχή, ότι μετά βίας θα τελειώσω το βιβλίο - και μετά θα το ξεχάσω. Δεν το τελείωσα μετά βίας. Ίσως το ξεχάσω, αλλά μόνο μέχρι την επόμενη φορά που θα χρειαστώ κάτι ελαφρύ, κάτι χαρούμενο κι ωραίο, για να με κάνει να νιώσω καλύτερα.

[Γιώτα Παπαδημακοπούλου · Rating 2 out of 5]

Υπάρχουν ορισμένα βιβλία που εγώ και οι φίλοι μου αποκαλούμε βιβλία για τον καναπέ της Κυριακής. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, στην παραπάνω πρόσταση δεν εμπεριέχεται καμία κακία ή αρνητικότητα. Κάθε δημιούργημα, πόσο μάλλον συγγραφικό, αντιμετωπίζεται διαφορετικά από τον καθένα μας και το γεγονός ότι μπορεί να μην κατάφερε να μας εντυπωσιάσει, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ήταν κακό. Όχι, δεν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το βιβλίο της αγαπημένης Μαντά κακό. Μάλλον χλιαρό και αυτό γιατί αναμφίβολα, μας έχει συνηθίσει σε πολύ πιο δυνατά πράγματα.

Μιλώντας βέβαια για μια σειρά διηγημάτων και όχι για ένα ολοκληρωμένο μυθιστόρημα, ερχόμαστε αντιμέτωποι με σημαντικές διαφοροποιήσεις. Έχουμε ένα σύνολο μικρών, αυτοτελών ιστοριών τα οποία ουσιαστικά αποτελούν αφηγήσεις πολύ συγκεκριμένων γεγονότων καθημερινών ανθρώπων μέσα στην ίδια τους την καθημερινότητα. Φυσικά υπάρχει κάτι οικείο σε κάθε μία από αυτές τις ιστορίες καθώς ο καθένας από εμάς, εντοπίζει και ένα κομμάτι του εαυτού του, αν όχι σε όλες, στην πλειοψηφία των ιστοριών αυτών. Εξαιτίας αυτού λοιπόν προκύπτει ένα θετικό και ένα αρνητικό. Το θετικό έχει να κάνει με την φυσιολογική ταύτιση. Το αρνητικό έχει να κάνει με την απουσία έκπληξης.

Το εν λόγω βιβλίο θα μπορούσε να είναι και ένα ημερολόγιο. Μικρές, απλές, καθημερινές σκέψεις του οποιουδήποτε από εμάς, είτε έχουμε συγγραφικό ταλέντο είτε όχι. Φυσικά όλες οι ιστορίες δεν έχουν το ίδιο βάθος, το ίδιο ενδιαφέρον, ακόμα και την ίδια ρεαλιστικότητα ή και χιούμορ με τις υπόλοιπες έστω και έτσι όμως, διαβάζονται απνευστί και ιδιαίτερα ευχάριστα. Μπορεί να μην καταφέρνουν όλες σε ισάξιο βαθμό να σε βάλουν σε μια διαδικασία περαιτέρω σκέψης αλλά και πάλι, δεν πλήττεις. Το σημαντικό δε είναι ότι δεν αγανακτείς κάτι που θα σε προκαλούσε χωρίς δυσκολία να μετανιώσεις για την αγορά σου αυτή.

Η κυρία Μαντά σαφώς δεν περιμένει την δικιά μου κριτική. Τα βιβλία και η πορεία της στον δύσκολο χώρο της συγγραφής έχουν αποδείξει πως έχει τη δύναμη, τα κότσια και το πάθος να υποστηρίξει την δουλειά της και να μας προσφέρει δυνατά κείμενα. Την προτιμώ όμως σε ολοκληρωμένα μυθιστορήματα και όχι σε αφηγήσεις μεμονωμένων, σκόρπιων σκέψεων. Την προτιμώ σε πιο σύνθετα πράγματα και όχι στη μεταφορά σκέψεων ή και καταστάσεων που λίγο έως πολύ μας είναι γνωστά και τα βιώνουμε καθημερινά. Προτιμώ το όμορφο παραμύθι ακόμα και αν κρύβει πόνο γιατί αυτό είναι που μας κάνει πάνω απ' όλα να ονειρευόμαστε.

[Vasilis · Rating 4 out of 5]

Δεν γνωρίζω γιατί ο καθένας ξεκινάει να διαβάσει ένα οποιοδήποτε βιβλίο. Μπορεί για να μάθει κάτι ή για να χαλαρώσει. Εγώ για τον δεύτερο λόγο ξεκίνησα να διαβάζω αυτό το βιβλίο και με βάση αυτό θα το κρίνω. Με χαλάρωσε, με ταξίδεψε, με έκανε και γέλασα, και ένιωσα με κάποιες από τις ιστορίες του να ταυτίζομαι. Μέσα από τις αυτοτελείς μικρές ιστορίες, θα σας κάνει οπωσδήποτε να ξεχαστείτε. Το ευχαριστήθηκα στο λίγο χρόνο που κράτησε.
Εάν αναζητάτε χαλάρωση τότε το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Στο κάτω κάτω δεν μπορεί όλα τα βιβλία να είναι «Πόλεμος και Ειρήνη» του Τολστόι.

[BloomyMommy · Rating 2 out of 5]

Αν και ήθελα να βάλω ένα αστεράκι έβαλα δύο μόνο και μόνο επειδή επιτέλους αυτό το βιβλίο της κυρίας Μαντά δεν έχει τόσο δράμα μέσα στις ιστορίες του που να σε πιάνει πονοκέφαλος! Κάποιες από αυτές ήταν πολύ ευχάριστες και κυλούσαν γρήγορα. Αν και δε σου μένει τίποτα τελικά από το συγκεκριμένο βιβλίο είναι ένας τρόπος για να περάσεις το Σαββατοκύριακο σου.

[Georgia · Rating 4 out of 5]

Πολύ ωραία διηγήματα!

[Giota Spiliopoulou · Rating 2 out of 5]

γρηγορο και ευχαριστο,με εκανε να χαμογελασω και να ξεκουραστω.

[Christine Tsigga · Rating 1 out of 5]

"Δεν μπορεί, θα στρώσει" – Αλλά δεν στρώνει.
Λυπάμαι που θα το πω, αλλά αυτό το βιβλίο ήταν για μένα ένα τεράστιο meh. Ήξερα τι να περιμένω όταν ξεκίνησα, αλλά είχα την ελπίδα ότι ίσως αυτή τη φορά η Μαντά θα μας έδινε κάτι πιο φρέσκο, πιο ουσιαστικό. Αντί γι’ αυτό, βρέθηκα να διαβάζω μια πλοκή που μοιάζει βγαλμένη από σαπουνόπερα με χαρακτήρες τόσο επίπεδους που ούτε η Tilda Swinton δεν θα μπορούσε να τους δώσει βάθος.

Κουράστηκα με την ανακύκλωση.
Δεν είναι η πρώτη φορά που νιώθω ότι η συγγραφέας απλώς "αναμασάει" ιδέες από προηγούμενα βιβλία της. Μια δυσλειτουργική οικογένεια, μια ηρωίδα που περνάει τα πάνδεινα και στο τέλος… "όλα στρώνουν". Μόνο που δεν στρώνουν για εμένα ως αναγνώστρια.

Διάλογοι που πονάνε.
Οι διάλογοι; Υπερβολικά δραματικοί και εντελώς εξωπραγματικοί. Κανένας άνθρωπος δεν μιλάει έτσι, εκτός αν είναι πρωταγωνιστής σε θεατρικό του Ξενόπουλου. Και όχι, δεν το λέω ως κομπλιμέντο.

Μια κλισέ συναισθηματική "φόρμουλα".
Το βιβλίο μοιάζει λες και γράφτηκε για να γίνει bestseller σε κομμωτήρια – κι αυτό δεν είναι κακό από μόνο του, αλλά όταν ως αναγνώστρια αναζητώ ουσία και κάτι να με συνταράξει, δεν μπορώ να ικανοποιηθώ από κλισέ και προβλέψιμες λύσεις.

Συνοψίζοντας:
Ίσως φταίω εγώ που περίμενα κάτι περισσότερο, αλλά πραγματικά νιώθω πως το "Δεν μπορεί, θα στρώσει" δεν είχε τίποτα να μου δώσει. Αν ψάχνετε κάτι να σας συντροφεύσει σε μια πτήση ή στην παραλία, μπορεί να δουλέψει. Αλλά αν θέλετε να διαβάσετε κάτι που θα σας κλονίσει έστω και λίγο, καλύτερα να ψάξετε αλλού.

[Christina (the_book_guide) · Rating 3 out of 5]

Μιλάμε για μία σειρά αυτοτελών διηγημάτων και όχι ένα μυθιστόρημα.

Οι λόγοι για να διαβάσεις ένα βιβλίο ποικίλλουν. Εγώ το επέλεξα γιατί μαζί του ήθελα να χαλαρώσω. Με γνώμονα το λόγο που το διάλεξα μπορώ να πω πως με χαλάρωσε, με έκανε να γελάσω και φυσικά να αναρωτηθώ αν έχω ζήσει ή έχω ακούσει κάποια παρόμοια ιστορία σε κάθε ένα από αυτά.

Ένα ανάλαφρο και γρήγορο βιβλίο.

Μπορεί κάποια στιγμή να μην θυμάμαι τις ιστορίες, αλλά σίγουρα αν ήθελα να ξεχαστώ και να χαλαρώσω από την καθημερινότητα θα το επέλεγα ξανά.

[Searchingthemeaningoflife Greece · Rating 5 out of 5]

[...]Ποτέ κανένα κενό δε γέμισε με παιδικές φωνές: Γιατί το κενό δεν ήταν μόνο στο χρόνο, ήταν και στην ψυχή.[...]

[...]Τον έσπρωξε σε μια γωνιά του μυαλού της τόσο μικροσκοπικά όσο μικροσκοπικό χώρο καταλάμβανε η ίδια τόσα χρόνια στη ζωή του.[...]

[...]Θα έφευγε για μια καλύτερη ζωή, όχι για τον χειρότερο θάνατο.[...]

[Petroula Roussou · Rating 5 out of 5]

Πρώτη μου επαφή με την γραφη της συγγραφέως και μου αρεσε η οικειοτητα που εβγαζαν τα διηγηματα και η επιλογή του υφους. Καθε ενα ηταν διαφορετικο και δεν βαρεθηκα στιγμη• το αντίθετο μαλιστα, μου κρατησε καλη παρεα ετουτο το βιβλιο.

[Georgia Genetzaki · Rating 1 out of 5]

Παρόλο που τα βιβλία της Μαντά μου αρέσουν, το συγκεκριμένο απλά ήταν αδιάφορο... Τόσο αδιάφορο που ούτε καν έφτασα μέχρι το τέλος...

[Anna · Rating 3 out of 5]

Ωραία νοήματα κάποια άλλα λόγο βαρετές οι ιστοριούλες

[Raphaela Folia · Rating 3 out of 5]

μικρα κεφαλαιάκια με ιστοριούλες..ένα βιβλίο για να περάσει απλά η ώρα.. δεν ένιωσα ότι έχει να μου προσφέρει κάτι .. έχει γράψει σίγουρα πολύ καλύτερα

[ΧΡΙΣΤΙΝΑ · Rating 2 out of 5]

Ιστοριες που ο καθε ανθρωπος βιωνει στη ζωη του.. ο τιτλος του ειναι μια εκφραση που ολοι μας την εχουμε πει και θα την πουμε πολλες φορες ακομα..."Δε μπορει θα στρωσει"!!

[Georgia Luchen · Rating 1 out of 5]

Αυτό είναι ίσως το μοναδικό βιβλίο της Μαντά που δεν κατάφερα να τελειώσω. Δεν έχω καταλάβει ακριβώς τι προσπαθούσε να μεταφέρει η συγγραφέας πάντως δεν μπόρεσα να απορροφηθώ ούτε να το απολαύσω.