What do you think?
Rate this book
Fetele bune ajung in rai, Fetele rele ajung unde vor
Ce vor crede ceilalti despre mine?
Ce atitudine vor lua?
Vor accepta o fata rea?
Sa duc in spate frica pedepsei… a acelei pedepse care ar urma dupa micile incalcari ale conventionalului? Sa ma simt oarecum vinovata? Sau sa renunt la slalomul prin lumea lui “nu se face”?
Desigur, lor le vine usor, dar mie?
Accept! Sunt suverana doar daca accept ideea ca nu am cum sa le plac tuturor.
Accept cu detasare gandul ca pana si oamenii pe care ii iubesc pot fi cu varf si indesat dezamagiti de mine.
E un cliseu rational , o analiza a capcanelor propriilor mele gandiri si o renuntare la limbajul corporal servil.
Adio neajutorare deprinsa in mod intentionat!
Adio profetie implinita de la sine!
Ce atitudine vor lua?
Vor accepta o fata rea?
Sa duc in spate frica pedepsei… a acelei pedepse care ar urma dupa micile incalcari ale conventionalului? Sa ma simt oarecum vinovata? Sau sa renunt la slalomul prin lumea lui “nu se face”?
Desigur, lor le vine usor, dar mie?
Accept! Sunt suverana doar daca accept ideea ca nu am cum sa le plac tuturor.
Accept cu detasare gandul ca pana si oamenii pe care ii iubesc pot fi cu varf si indesat dezamagiti de mine.
E un cliseu rational , o analiza a capcanelor propriilor mele gandiri si o renuntare la limbajul corporal servil.
Adio neajutorare deprinsa in mod intentionat!
Adio profetie implinita de la sine!
352 pages, Paperback
First published January 1, 1994
132 people are currently reading
1238 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 105 reviews
January 21, 2024
Am citit-o la foc automat, pt ca are numai 161 de pagini.
Este ca un eseu, bazată foarte mult pe studii si situatii de viata, un fel de radiografie a femeilor si modul lor de a percepe viata.
Încep prin a spune încă de la început că pe tot parcursul lecturarii ei, nu m-am regăsit în nicio situație.
Femei timide, fără incredere in sine, neputincioase, crescute sa fie serviabile si amabile... mi s-a parut sf... (si totusi, sunt convinsă că există.)
Cand am ajuns la ultimul capitol... ce sa vezi.. iata-ma!
Sunt o fata rea!
Nu-s timidă, nu-s simpatica, nu zâmbesc doar ca sa ma abțin să nu spun ce gandesc... Sunt evident o fata rea.
Ceea ce nu este neaparat un lucru rau. Din contra. Primele 100 de pagini, ma întrebam de ce ajung unele femei sa fie atat de timorate si lipsite de încredere?
Autoarea spune că nu este încă stabilit de specialiști, dar ca se pare a fi o chestie cultivată încă din pruncie. Se poate sa fie adevarat.
Eu am fost educată sa fiu fix asa cum am citit în primele capitole... Dar ce sa vezi? M-am autoeducat. Pt mine nu exista nu se poate... exista doar nu vreau eu! Nu exista nu ma simt in stare... exista doar nu am eu chef! Nu, nu e chestie de schimbare a sensului, ci pur si simplu o alegere. N-am nevoie de un bărbat sa-mi schimbe roata la masina (mi-am făcut singura penele de câteva ori si n-am murit), n-am nevoie de zâmbete prefacute ca sa dau bine ( nu-mi pasa de parerea celorlalti), n-am de ce sa tac, atunci cand vreau sa vb, ca sa nu deranjez(cui nu-i convine, sa scrie acasa), n-am nevoie sa fac pe proasta (pt ca nu sunt).
Nu citesc cărți motivationale pt ca mi se par trase de par, e greu sa pui in practica, în viața de zi cu zi sfaturile din cărți, dar asta nu mi-a displacut... E un mod subtil de a spune femeilor care au uitat ca nu suntem pe acest pământ decât să facem copii, mâncare și să fim casnice – Ia-ti lumea in cap! Trăiește! Riscă! Respiră! Alege! Fa ce vrei! Fii o fata rea!
Cam asta este impresia mea...
Cartea asta este bună pentru cele care si-au pierdut stima de sine, pt cele care n-au încredere ca pot face greseli (e deajuns sa-ti le asumi si sa trăiești cu consecintele-nu e o tragedie), pt cele care ar vrea sa rupă lanțul dar nu se cred capabile si totodata pentru cele care sunt la polul opus, tocmai pt a conștientiza că uneori a fi intr un anume fel este O ALEGERE!
Te naști fata buna... dar asta nu inseamna ca trebuie sa rămâi asa!🫣🫣🫣
Este ca un eseu, bazată foarte mult pe studii si situatii de viata, un fel de radiografie a femeilor si modul lor de a percepe viata.
Încep prin a spune încă de la început că pe tot parcursul lecturarii ei, nu m-am regăsit în nicio situație.
Femei timide, fără incredere in sine, neputincioase, crescute sa fie serviabile si amabile... mi s-a parut sf... (si totusi, sunt convinsă că există.)
Cand am ajuns la ultimul capitol... ce sa vezi.. iata-ma!
Sunt o fata rea!
Nu-s timidă, nu-s simpatica, nu zâmbesc doar ca sa ma abțin să nu spun ce gandesc... Sunt evident o fata rea.
Ceea ce nu este neaparat un lucru rau. Din contra. Primele 100 de pagini, ma întrebam de ce ajung unele femei sa fie atat de timorate si lipsite de încredere?
Autoarea spune că nu este încă stabilit de specialiști, dar ca se pare a fi o chestie cultivată încă din pruncie. Se poate sa fie adevarat.
Eu am fost educată sa fiu fix asa cum am citit în primele capitole... Dar ce sa vezi? M-am autoeducat. Pt mine nu exista nu se poate... exista doar nu vreau eu! Nu exista nu ma simt in stare... exista doar nu am eu chef! Nu, nu e chestie de schimbare a sensului, ci pur si simplu o alegere. N-am nevoie de un bărbat sa-mi schimbe roata la masina (mi-am făcut singura penele de câteva ori si n-am murit), n-am nevoie de zâmbete prefacute ca sa dau bine ( nu-mi pasa de parerea celorlalti), n-am de ce sa tac, atunci cand vreau sa vb, ca sa nu deranjez(cui nu-i convine, sa scrie acasa), n-am nevoie sa fac pe proasta (pt ca nu sunt).
Nu citesc cărți motivationale pt ca mi se par trase de par, e greu sa pui in practica, în viața de zi cu zi sfaturile din cărți, dar asta nu mi-a displacut... E un mod subtil de a spune femeilor care au uitat ca nu suntem pe acest pământ decât să facem copii, mâncare și să fim casnice – Ia-ti lumea in cap! Trăiește! Riscă! Respiră! Alege! Fa ce vrei! Fii o fata rea!
Cam asta este impresia mea...
Cartea asta este bună pentru cele care si-au pierdut stima de sine, pt cele care n-au încredere ca pot face greseli (e deajuns sa-ti le asumi si sa trăiești cu consecintele-nu e o tragedie), pt cele care ar vrea sa rupă lanțul dar nu se cred capabile si totodata pentru cele care sunt la polul opus, tocmai pt a conștientiza că uneori a fi intr un anume fel este O ALEGERE!
Te naști fata buna... dar asta nu inseamna ca trebuie sa rămâi asa!🫣🫣🫣
October 12, 2016
O carte foarte interesanta!
August 11, 2020
Книга оставила двоякое впечатление. Рассказывается здесь о том как должна вести себя девушка, чтобы быть свободной, уверенной в себе, самостоятельной личностью.
Решила почитать из-за броского названия, пока читала, от главы к главе, мнение о книге менялось, то мне нравились некоторые мысли, но было ощущение, что автор всё слишком преувеличивает, слишком категорично.
А потом наткнулась на интересный отзыв о данном произведении : “Книга для женщин из ХХ века. Девочки из ХХI века уже хуже...” и тут я полностью согласна.
На мой взляд, девушки в 21 веке уже не ведут себя как героини из приводимых историй автора. Сейчас каждая девушка решает сама, стоит ли ей выходить замуж, рожать ли ребёнка, и так далее.
В 21 веке уже разрушены все стереотипы о том, что женщины имеют меньше прав, чем мужчины. Автор как-будто отговаривает девушек идти замуж, (даже немного высмеивая понятие “жены“) а настаивает на том, что нужно идти работать. И тут я не согласна, если девушка решает, что она готова сидеть дома и быть домохозяйкой - тут нет ничего плохого! И этот выбор тоже стоит уважать. Каждому своё.
Не могу сказать, что я узнала что-то новое из данной книги, но несколько хороших мыслей всё-таки найдётся.
Решила почитать из-за броского названия, пока читала, от главы к главе, мнение о книге менялось, то мне нравились некоторые мысли, но было ощущение, что автор всё слишком преувеличивает, слишком категорично.
А потом наткнулась на интересный отзыв о данном произведении : “Книга для женщин из ХХ века. Девочки из ХХI века уже хуже...” и тут я полностью согласна.
На мой взляд, девушки в 21 веке уже не ведут себя как героини из приводимых историй автора. Сейчас каждая девушка решает сама, стоит ли ей выходить замуж, рожать ли ребёнка, и так далее.
В 21 веке уже разрушены все стереотипы о том, что женщины имеют меньше прав, чем мужчины. Автор как-будто отговаривает девушек идти замуж, (даже немного высмеивая понятие “жены“) а настаивает на том, что нужно идти работать. И тут я не согласна, если девушка решает, что она готова сидеть дома и быть домохозяйкой - тут нет ничего плохого! И этот выбор тоже стоит уважать. Каждому своё.
Не могу сказать, что я узнала что-то новое из данной книги, но несколько хороших мыслей всё-таки найдётся.
November 27, 2019
Mittlerweile ist das Buch vor allem in Bezug auf die genannten Beispiele echt nicht mehr so wirklich aktuell, aber damals war es bestimmt ein Meilenstein... Außerdem wiederholt die Autorin sich echt häufig. Trotzdem habe ich mich in manchen Beschreibungen wiedergefunden und werde mir einige Tipps zu Herzen nehmen.
April 5, 2024
⭐⭐⭐⭐,5
Incuriosita dalla cover e dal titolo ho letto questo libro in maniera molto veloce, anche perché lo stile è scorrevole e la scrittura appare semplice e diretta
L’autrice attraverso esempi di vita quotidiana parla delle difficoltà incontrate dalle donne nella vita di tutti i giorni, soprattutto coloro che all’apparenza sembrano sfrontate e sicure, mentre nella realtà hanno fragilità e perplessità come chiunque altro. Paura di non piacere o di non essere abbastanza, o di causare l’infelicità delle persone care qualora non accontentino le loro richieste.
Bene, in un mondo ancora dominato dagli uomini, questo libro vuole essere un incitamento alle donne di non diventare come ci si aspetta dagli altri, ma come si desidera essere.
✍️ Un salvavita da leggere a tutti i costi nel quale l’autrice invita le donne ad amare e rispettare se stesse, senza prendersi colpe nessuno.
“Liberati dall’ansia di accontentare tutti e trova la tua felicità”
Evviva le donne, sempre! 💖
Incuriosita dalla cover e dal titolo ho letto questo libro in maniera molto veloce, anche perché lo stile è scorrevole e la scrittura appare semplice e diretta
L’autrice attraverso esempi di vita quotidiana parla delle difficoltà incontrate dalle donne nella vita di tutti i giorni, soprattutto coloro che all’apparenza sembrano sfrontate e sicure, mentre nella realtà hanno fragilità e perplessità come chiunque altro. Paura di non piacere o di non essere abbastanza, o di causare l’infelicità delle persone care qualora non accontentino le loro richieste.
Bene, in un mondo ancora dominato dagli uomini, questo libro vuole essere un incitamento alle donne di non diventare come ci si aspetta dagli altri, ma come si desidera essere.
✍️ Un salvavita da leggere a tutti i costi nel quale l’autrice invita le donne ad amare e rispettare se stesse, senza prendersi colpe nessuno.
“Liberati dall’ansia di accontentare tutti e trova la tua felicità”
Evviva le donne, sempre! 💖
November 5, 2018
The book mostly contains the examples of how women should NOT behave in relationships.
I wish the author would tell about the successfully working models instead.
After reading the book I've got a feeling that all men are pure EVIL and women all over the world try so hard to adjust to it! BUT there is almost no chance for us as our mothers and fathers gave us a submissive model, and we, unconsciously, teach our daughters to be weak.
A kind of useless piece of info.
I love the title though.
I wish the author would tell about the successfully working models instead.
After reading the book I've got a feeling that all men are pure EVIL and women all over the world try so hard to adjust to it! BUT there is almost no chance for us as our mothers and fathers gave us a submissive model, and we, unconsciously, teach our daughters to be weak.
A kind of useless piece of info.
I love the title though.
March 22, 2024
Oggi sono qui per parlarvi di un'altra bellissima opera arrivata nelle nostre librerie e online.
Come sapete sono una grande amante del genere, quindi potevo mai farmela scappare? Assolutamente no.
Ute Ehrhardt è una psicologa e psicoterapeuta, impegnata nel movimento femminista.
Il libro è uscito per la prima volta negli anni novanta, difatti per questo alcuni concetti sono espressi in modo datato ma al tempo stesso, e dico ahimè, ancora attuali. Il messaggio principale del libro è un invito a noi donne ad amarci e rispettarci, non dando a noi colpe per le azioni altrui o cadere scioccamente in trappole crudeli a causa del peso che si fa sull'emotività, in cui molte persone cercano di chiuderti, con minacce e stress psicologici.
Inoltre da sempre siamo vittime di canoni che ci vogliono rinchiudere in tunnel senza fine: il canone estetico e sociale sono solo alcuni dei problemi in cui principalmente ci imbattiamo ma è anche vero che spesso sono anche le stesse donne a fare abusi sulle altre, quando invece dovremmo solo farci forza e solidarietà.
Alcune delle catene che vengono evidenziate nel libro sono le seguenti:
• La trappola della comprensione
• La trappola della disponibilità
• La trappola del sacrificio
• La trappola della modestia
• La trappola della compassione
" Essere come gli altri ci vogliono non ci renderà mai realizzate né felici. "
Insomma: in un mondo prettamente maschilista, parole sul femminismo sono ormai così tante che forse vengono anche per questo troppo ignorate, ma noi non dobbiamo mai smettere di gridare per i nostri diritti, per l'uguaglianza in ogni ambito e per il rispetto che meritiamo. Questo libro non vuole insegnarci ad essere cattive, solo se essere più amanti di noi stesse. Viva le donne, sempre e comunque.
Come sapete sono una grande amante del genere, quindi potevo mai farmela scappare? Assolutamente no.
Ute Ehrhardt è una psicologa e psicoterapeuta, impegnata nel movimento femminista.
Il libro è uscito per la prima volta negli anni novanta, difatti per questo alcuni concetti sono espressi in modo datato ma al tempo stesso, e dico ahimè, ancora attuali. Il messaggio principale del libro è un invito a noi donne ad amarci e rispettarci, non dando a noi colpe per le azioni altrui o cadere scioccamente in trappole crudeli a causa del peso che si fa sull'emotività, in cui molte persone cercano di chiuderti, con minacce e stress psicologici.
Inoltre da sempre siamo vittime di canoni che ci vogliono rinchiudere in tunnel senza fine: il canone estetico e sociale sono solo alcuni dei problemi in cui principalmente ci imbattiamo ma è anche vero che spesso sono anche le stesse donne a fare abusi sulle altre, quando invece dovremmo solo farci forza e solidarietà.
Alcune delle catene che vengono evidenziate nel libro sono le seguenti:
• La trappola della comprensione
• La trappola della disponibilità
• La trappola del sacrificio
• La trappola della modestia
• La trappola della compassione
" Essere come gli altri ci vogliono non ci renderà mai realizzate né felici. "
Insomma: in un mondo prettamente maschilista, parole sul femminismo sono ormai così tante che forse vengono anche per questo troppo ignorate, ma noi non dobbiamo mai smettere di gridare per i nostri diritti, per l'uguaglianza in ogni ambito e per il rispetto che meritiamo. Questo libro non vuole insegnarci ad essere cattive, solo se essere più amanti di noi stesse. Viva le donne, sempre e comunque.
November 11, 2020
Dit boek heeft enigszins een goede boodschap, vrouwen moeten voor zichzelf kiezen en voor zichzelf opkomen, maar verder slaat dit boek volledig de plank mis. Volgens de schrijfster is het zwart-wit. Er bestaan maar twee typen vrouwen: brave en brutale vrouwen. Het voelt alsof de schrijfster het hele boek met luide stem opdreunt, bijna schreeuwend. Ze probeert vooroordelen en clichés om te buigen, maar alleen al door steeds twee soorten vrouwen te omschrijven houdt ze vooroordelen in stand. Na het lezen van de zin “Zwanger worden is voor vrouwen een acceptabele uitweg uit de spanningen van het werk.” wilde ik niet meer verder lezen. Heel ondoordacht, zeker voor vrouwen met vruchtbaarheidsproblemen. Ik sta achter de “Self fulfilling prophecy”, maar het overgrote deel van dit boek berust op achterhaalde standpunten. Heel chauvinistisch, zonde van mn tijd.
August 18, 2019
Its been 20 years since I first read this book and although some of the material is dated and no longer relevant I recognised myself in some of the stories. The key message is that we are all responsible for ourselves and we have to start with our own behaviour if we want to get ahead as women. A worthwhile read and really sad that so little has changed in society since this book was written.
December 29, 2019
Outdated, repetitive and a bit boring to be honest. It probably reflects society as it was in Germany at the time of writing, when women were truly modest and self-effacing. It criticizes the attitude but it doesn't say much about what to do to change this attitude.
November 9, 2011
Meglio di una seduta di analisi, e decisamente più economico. Mi ha aperto gli occhi su tante cose.
July 16, 2012
Very helpful. I'm sure, I will be coming back to it. And giving it as birthday present to my female friends seems to be a good idea.
January 16, 2013
great book for girls in trouble. it was useful.
October 18, 2021
Книга заставила меня задуматься и по-другому взглянуть на свое поведение и жизненные установки
February 10, 2018
Книга имеет заголовок «Хорошие девочки отправляются на небеса, а плохие — куда захотят», но единственная фраза, которая крутилась у меня в голове во время чтения книги, звучит так: «Kinder, Küche, Kirche» (пер. с нем. «Дети, кухня, церковь»).
Именно этой аллитерацией Вильгельм II выразил роль (хоть по контексту больше подходит слово «место») женщины в системе ценностей консервативных немцев того времени. Хотя и сейчас подобным шутливо-ироническим образом о своей нелегкой судьбе отзываются и сами женщины.
К слову, автор книги, известный психолог Уте Эрхардт, родом из Германии. Пишет фрау Эрхардт, ориентируясь в большей степени на своих соотечественниц, из-за чего, как мне кажется, многие из проблемных аспектов, поднятых в книге, могут показаться несколько надуманными и несерьезными. Если верить автору, то нежным характером и податливом нравом обладают эдак 95% женщин, 4% – исключение, а еще 1% можно списать на статистическую погрешность. Если закрыть книгу и оглянуться на моих ровесниц, то пропорция принимает перевернутый вид. С поколением постарше несколько сложнее, их воспитание крепче привязано к патриархальным стереотипам. Как бы там ни было, я продолжаю упорно наблюдать примеры ограничения женщинами себя в самоопределении, независимости, карьере и во власти, даже если (а чаще всего именно так и происходит) сами они в этом никогда не признаются.
Знаете, кто продвигал в прошлом веке философию разумного эгоизма? Правильно, женщина, а именно – Айн Рэнд. Сама же концепция появилась (только представьте, на минуточку) в эпоху Возрождения. Но смелости сказать иногда «Я у себя одна» до сих пор не хватает.
Произведение слишком феминистично, как по мне. Но на ряду с вызовом в нем есть здравые мысли. Например, о том, что не всегда стоит быть «хорошей девочкой». Все мы знаем, что есть авторитет, основанный на интеллекте и профессиональной компетентности, а есть и врожденный авторитет, на который влияют наши отношения с другими. Именно у второго типа авторитета женщины оказываются в заложницах. Только вот, чтобы быть в гармонии с собой, дисгармонировать с окружающими приходится довольно часто. Не нужно для этого перенимать мужской стиль жизни, достаточно сказать «нет», когда требуют слишком много, распознать манипулятора, не бояться действовать на свое усмотрение. Искать возможности обойти препятствие куда интереснее, нежели размышлять о том, что «весь мир против меня», правда? Веселее уж точно.
Книга помогает встряхнуться и посмотреть на себя со стороны как женщинам, так и мужчинам, хотя последним она врядли придётся не по вкусу ;)
Именно этой аллитерацией Вильгельм II выразил роль (хоть по контексту больше подходит слово «место») женщины в системе ценностей консервативных немцев того времени. Хотя и сейчас подобным шутливо-ироническим образом о своей нелегкой судьбе отзываются и сами женщины.
К слову, автор книги, известный психолог Уте Эрхардт, родом из Германии. Пишет фрау Эрхардт, ориентируясь в большей степени на своих соотечественниц, из-за чего, как мне кажется, многие из проблемных аспектов, поднятых в книге, могут показаться несколько надуманными и несерьезными. Если верить автору, то нежным характером и податливом нравом обладают эдак 95% женщин, 4% – исключение, а еще 1% можно списать на статистическую погрешность. Если закрыть книгу и оглянуться на моих ровесниц, то пропорция принимает перевернутый вид. С поколением постарше несколько сложнее, их воспитание крепче привязано к патриархальным стереотипам. Как бы там ни было, я продолжаю упорно наблюдать примеры ограничения женщинами себя в самоопределении, независимости, карьере и во власти, даже если (а чаще всего именно так и происходит) сами они в этом никогда не признаются.
Знаете, кто продвигал в прошлом веке философию разумного эгоизма? Правильно, женщина, а именно – Айн Рэнд. Сама же концепция появилась (только представьте, на минуточку) в эпоху Возрождения. Но смелости сказать иногда «Я у себя одна» до сих пор не хватает.
Произведение слишком феминистично, как по мне. Но на ряду с вызовом в нем есть здравые мысли. Например, о том, что не всегда стоит быть «хорошей девочкой». Все мы знаем, что есть авторитет, основанный на интеллекте и профессиональной компетентности, а есть и врожденный авторитет, на который влияют наши отношения с другими. Именно у второго типа авторитета женщины оказываются в заложницах. Только вот, чтобы быть в гармонии с собой, дисгармонировать с окружающими приходится довольно часто. Не нужно для этого перенимать мужской стиль жизни, достаточно сказать «нет», когда требуют слишком много, распознать манипулятора, не бояться действовать на свое усмотрение. Искать возможности обойти препятствие куда интереснее, нежели размышлять о том, что «весь мир против меня», правда? Веселее уж точно.
Книга помогает встряхнуться и посмотреть на себя со стороны как женщинам, так и мужчинам, хотя последним она врядли придётся не по вкусу ;)
August 9, 2024
книга справляє враження хороше)і легко йшло)
на життєвих прикладах героїнь показується, що якщо ти терпіла і думаєш, що це хтось оцінить, то мушу вас розчарувати)
в партнера нема грошей, а ви впевнені, що їх нема на все, а не тільки на вас?
вас чоловік змучений після роботи, і перекладає всі хатні клопоти на вас, а може це ви його привчили, бо спочатку намагалися бути ідеальною, а не щасливою?
немає настрою на похід в кіно, але раптово йде на футбол з друзями?
Потрібно переконатися, що ви правильно розставили свої особисті кордони, якщо ви себе не цінуєте, то чому це мають робити інші?
пі.сі. хоча бувають різні ситуації, але думаю суть ви впіймали
на життєвих прикладах героїнь показується, що якщо ти терпіла і думаєш, що це хтось оцінить, то мушу вас розчарувати)
в партнера нема грошей, а ви впевнені, що їх нема на все, а не тільки на вас?
вас чоловік змучений після роботи, і перекладає всі хатні клопоти на вас, а може це ви його привчили, бо спочатку намагалися бути ідеальною, а не щасливою?
немає настрою на похід в кіно, але раптово йде на футбол з друзями?
Потрібно переконатися, що ви правильно розставили свої особисті кордони, якщо ви себе не цінуєте, то чому це мають робити інші?
пі.сі. хоча бувають різні ситуації, але думаю суть ви впіймали
December 26, 2017
This book simultaneously made me sad and grateful. Grateful as I live in a society where most of the situations seem alien to me, and in circumstances where I have been encouraged to do my own thing. Sad, as the stories of women being suppressed only are 20 years old, and were a struggle for the generations before me - and I suppose, still are a reality for most women.
It primarily helped to legitimate being a "bad" girl, i.e. do and say what I want, rather than suffer for others, as I wasn't able to reflect myself in the thinking patterns or actions of the good girls at all. Reading it in a Scandinavian setting makes limited sense, as the gender-struggles there are more subtle. In a German context however, it helps to understand many women of prior generations.
For me personally, it is a 3 star book, however, as a time capsule to understand women's struggles in the 90s and prior it definitely deserves more.
It primarily helped to legitimate being a "bad" girl, i.e. do and say what I want, rather than suffer for others, as I wasn't able to reflect myself in the thinking patterns or actions of the good girls at all. Reading it in a Scandinavian setting makes limited sense, as the gender-struggles there are more subtle. In a German context however, it helps to understand many women of prior generations.
For me personally, it is a 3 star book, however, as a time capsule to understand women's struggles in the 90s and prior it definitely deserves more.
July 10, 2020
The marvelous mrs. Maisel սերիալում մի հիանալի դիալոգ կա. աղջիկը, ամուսնու դավաճանության մասին իմանալուց հետո, մորն ասում ա.
- Ջոուլը լքել ա տունը։
- Ինչի՞, ի՞նչ ես արել։
Շատ-շատ զարմացա էս գրքի ցածր ռեյտինգից: Գիրքը պատմում ա թույլ ու հիմարիկ, հնազանդվող ու ենթարկվող կանանց մասին, ու ինչ տիպիկ ա, որ հենց կանայք են գիրքը ցածր գնահատել:))) Կարծրատիպեր կոտրող, հավես օրինակներով գիրք ա, որը սովորեցնում ա, որ դու պիտի լինես քո կյանքի թմրանյութը, ոչ թե կախվածություն ունեցողը:)) Ուժեղ ու անենթակա կանանցից բոլորը վախենում են, բայց ավե՜, հենց էդ կանայք են հասնում կյանքի ամենավերևի աստիճանին։
- Ջոուլը լքել ա տունը։
- Ինչի՞, ի՞նչ ես արել։
Շատ-շատ զարմացա էս գրքի ցածր ռեյտինգից: Գիրքը պատմում ա թույլ ու հիմարիկ, հնազանդվող ու ենթարկվող կանանց մասին, ու ինչ տիպիկ ա, որ հենց կանայք են գիրքը ցածր գնահատել:))) Կարծրատիպեր կոտրող, հավես օրինակներով գիրք ա, որը սովորեցնում ա, որ դու պիտի լինես քո կյանքի թմրանյութը, ոչ թե կախվածություն ունեցողը:)) Ուժեղ ու անենթակա կանանցից բոլորը վախենում են, բայց ավե՜, հենց էդ կանայք են հասնում կյանքի ամենավերևի աստիճանին։
December 26, 2018
Сборник коротких историй типа "Сильвия боялась просить повышения и её не повысили" или там "Ирис поняла, что может обеспечивать себя сама, и развелась с мужем" в обрамлении пустых фраз.
А глава "Выученная беспомощность" вообще начинается с фразы "Все люди хотят знать, что принесет им будущее, некоторые даже раскидывают карты, но потом реальность не оправдывает ожидания". Какое отношение это имеет к термину?
Не смогла дочитать, просто невыносимо.
А глава "Выученная беспомощность" вообще начинается с фразы "Все люди хотят знать, что принесет им будущее, некоторые даже раскидывают карты, но потом реальность не оправдывает ожидания". Какое отношение это имеет к термину?
Не смогла дочитать, просто невыносимо.
January 6, 2022
В книге были интересные и полезные для меня мысли, но преподнесено всё слишком категорично, сухо и прагматично. Манера повествования довольно отталкивающая, а многие описанные проблемы в наше время уже неактуальны. Вдохновляющей книга для меня, к сожалению, не стала.
May 17, 2025
Ich habe das Buch vor längerer Zeit auf der Straße zu verschenken gefunden und der Titel hat mich natürlich angesprochen. Guess I was meant to read it!
Man merkt auf jeden Fall, dass das Buch nicht mehr ganz aktuell ist. Die Autorin schreibt ziemlich ‚black and white‘ und manchmal etwas überspitzt. Zum Ende hin hat es sich leider etwas wiederholt, aber insgesamt fand ich das Buch sehr spannend.
In manchen Geschichten habe ich mich selbst wiedererkannt und generell gab es viele spannende Denkanstöße. Mein main takeaway ist mein eigenes Ding durchzuziehen - selbstbewusst und entschlossen! Wie wir es alle tun sollten. YEAH!
Ein paar Zitate, die ich interessant fand:
„Das » Verdammte Scheiße!« eines Mannes läßt kaum einen Kopf hochfahren. Das » Verdammte Scheiße!« einer Frau schreckt eine ganze Gruppe hoch.“ -> „Keine Angst vor der eigenen Wut!“
„Der männliche Assistent ist ein Anwärter auf die Nachfolge seines Chefs. Die weibliche Assistentin ist die verbal aufgewertete Sekretärin.“
„Frauen müssen lernen, Dankbarkeit nicht heimlich zu erhoffen, sondern Gegenleistungen zu fordern.“
„Der größte Stolperstein, den Frauen überwinden müssen, ist der, daß sie unbedingt gemocht werden wollen. Dafür verzichten sie auf Selbstbestimmung, Unabhängigkeit und Macht.“
„Sie verstehen, wie und warum jemand eine bestimmte Meinung hat. Sie fühlen mit. Dadurch fällt es ihnen schwer, ihre Wünsche durchzusetzen oder ihre Meinung aufrecht zu erhalten.“
„Frauen leiden häufiger unter Angsten und Depressionen als Männer. Sie glauben mehr leisten zu müssen als Männer, um die gleiche Anerkennung zu erhalten.“
Weniger brav, mehr lebenslustig!
Man merkt auf jeden Fall, dass das Buch nicht mehr ganz aktuell ist. Die Autorin schreibt ziemlich ‚black and white‘ und manchmal etwas überspitzt. Zum Ende hin hat es sich leider etwas wiederholt, aber insgesamt fand ich das Buch sehr spannend.
In manchen Geschichten habe ich mich selbst wiedererkannt und generell gab es viele spannende Denkanstöße. Mein main takeaway ist mein eigenes Ding durchzuziehen - selbstbewusst und entschlossen! Wie wir es alle tun sollten. YEAH!
Ein paar Zitate, die ich interessant fand:
„Das » Verdammte Scheiße!« eines Mannes läßt kaum einen Kopf hochfahren. Das » Verdammte Scheiße!« einer Frau schreckt eine ganze Gruppe hoch.“ -> „Keine Angst vor der eigenen Wut!“
„Der männliche Assistent ist ein Anwärter auf die Nachfolge seines Chefs. Die weibliche Assistentin ist die verbal aufgewertete Sekretärin.“
„Frauen müssen lernen, Dankbarkeit nicht heimlich zu erhoffen, sondern Gegenleistungen zu fordern.“
„Der größte Stolperstein, den Frauen überwinden müssen, ist der, daß sie unbedingt gemocht werden wollen. Dafür verzichten sie auf Selbstbestimmung, Unabhängigkeit und Macht.“
„Sie verstehen, wie und warum jemand eine bestimmte Meinung hat. Sie fühlen mit. Dadurch fällt es ihnen schwer, ihre Wünsche durchzusetzen oder ihre Meinung aufrecht zu erhalten.“
„Frauen leiden häufiger unter Angsten und Depressionen als Männer. Sie glauben mehr leisten zu müssen als Männer, um die gleiche Anerkennung zu erhalten.“
Weniger brav, mehr lebenslustig!
October 18, 2025
Eigentlich hatte ich nur recherchiert, welche Bücher mit welchen Themen in den letzten Jahrzehnten an der Spitze der deutschen Sachbuchbestsellerlisten standen. Dabei ist mir dann dieser Bestseller der Bestseller aufgefallen: Mit Unterbrechungen 107 Wochen auf dem Spitzenplatz, kein Buch stand länger an der Spitze. Es hat dann keine zwei Tage gedauert, bis ich es in einem Bücherschrank gefunden habe. – Man merkt dem Buch an, dass es 30 Jahre alt ist. Aber man spürt die Wut und den Zorn und der Titel ist zu einem Sprichwort geworden, so dass es auch etwas Zeitloses hat. Im Rückblick fällt auf, dass das Buch vom Ansatz her sehr verhaltenspsychologisch ist und den Männern kaum etwas abverlangt wird, schon gar nicht, dass sie Männlichkeit hinterfragen und neu definieren. Die Männer bekommen etwas Stress mit den bösen Mädchen (die klarer kommunizieren, Forderungen stellen, eigene Ziele haben), der vielleicht ein paar Verhaltensänderungen erforderlich macht. Doch wenn wir ihnen ein, zwei Gehaltsstufen gönnen und uns ein bisschen mehr um den Haushalt kümmern, kann alles bleiben, wie es ist. Ich bin mir nicht sicher, was ich von dieser Vision halten soll. Irgendwie ist es schon so eingetreten, wie von Ehrhardt entworfen – dann ist Ehrhardt eine wahrhaft unterschätzte Ikone der 90er!
March 16, 2025
Я б поставила 3,5 зірки, але, нажаль, тут немає такої опції :)
Книжка хороша, цікава та добре структурована. Але вона запізнилася на років 40-50, якщо потрапила до вас у руки, як от до мене, лише в 2025 році. Багато що з того, що обговорює авторка, вже відбувається (або відбулося) в світі чарівних дам: від сили воли розірвати стосунки із «партнером», який не може посидіти із власною дитиною, до вибору абсолютно не жіночих професій, але які відповідають поклику серця.
Середину книжки взагалі майже просто перелистувала, тому що багато прикладів для «боротьби» з навʼязаною суспільством поведінкою вже неактуальні.
Але!
Це гарна книжка, можливо, для наших мам або бабусь - жінок, які виросли саме в той час, який описується в книжці. Які і досі ще інколи є заручниками отих поглядів на жінку в сімʼї, на концепцію «хор��шої дівчинки». Розвінчання тих стереотипів допомогло б нашим рідним краще зрозуміти нас, сучасних дівчат.
Як я вже сказала, ідея книжки дуже хороша, але вона недокінця відповідає сучасності. Поставила б тільки через це 3, але вкінці книжка мала досить сильний заклик до дівчат бути собою і дбати про власні бажання, тому моя оцінка - 3,5.
Написано з любовʼю)
Книжка хороша, цікава та добре структурована. Але вона запізнилася на років 40-50, якщо потрапила до вас у руки, як от до мене, лише в 2025 році. Багато що з того, що обговорює авторка, вже відбувається (або відбулося) в світі чарівних дам: від сили воли розірвати стосунки із «партнером», який не може посидіти із власною дитиною, до вибору абсолютно не жіночих професій, але які відповідають поклику серця.
Середину книжки взагалі майже просто перелистувала, тому що багато прикладів для «боротьби» з навʼязаною суспільством поведінкою вже неактуальні.
Але!
Це гарна книжка, можливо, для наших мам або бабусь - жінок, які виросли саме в той час, який описується в книжці. Які і досі ще інколи є заручниками отих поглядів на жінку в сімʼї, на концепцію «хор��шої дівчинки». Розвінчання тих стереотипів допомогло б нашим рідним краще зрозуміти нас, сучасних дівчат.
Як я вже сказала, ідея книжки дуже хороша, але вона недокінця відповідає сучасності. Поставила б тільки через це 3, але вкінці книжка мала досить сильний заклик до дівчат бути собою і дбати про власні бажання, тому моя оцінка - 3,5.
Написано з любовʼю)
February 18, 2023
Este un fel de ghid de dezvoltare personala pentru femei, scris pentru a le incuraja sa iasa din tiparul obisnuit si sa aiba incredere in ele, cu riscul de a parea fete rele.
"Fetele rele" , aici, se refera la persoanele indraznete, ce nu se tem sa-si spuna propriile pareri, nu le este frica de gura lumii, stiu ce vor de la viata si isi ating scopurile, chiar daca asta nu este pe placul tuturor.
"Fetele rele" , aici, se refera la persoanele indraznete, ce nu se tem sa-si spuna propriile pareri, nu le este frica de gura lumii, stiu ce vor de la viata si isi ating scopurile, chiar daca asta nu este pe placul tuturor.
March 16, 2019
Așa, bunicică, am preluat unele idei din ea
December 19, 2021
Singura carte căreia i-am dat 5/5 încă de la primele pagini deși inițial am fost sceptică judecând după titlu și copertă. 5/5 pentru că mi se pare o carte foarte utilă, o carte în care se vorbește despre succes, independență, încredere în sine și hotărâre, o carte care susține faptul ca femeile sunt ființe puternice și demontează ideile depășite ale generațiilor anterioare.
Read
February 16, 2025Diz a autora que o maior obstáculo que as mulheres devem superar é o de querer ser amadas incondicionalmente. Para tanto renunciam à autodeterminação, à independência e o poder. Ao invés de se encontrarem, acabam se distanciando cada vez mais de si mesmas. É preciso saber o que se quer. É normal uma mulher sentir raiva, além do mais, ela não precisa ser solícita e gentil o tempo todo. Frequentemente, por trás da raiva se oculta a própria força. A maioria das mulheres é mais forte do que supõe. Entretanto, elas preferem considerar-se seres fracos, dependentes e julgam necessitar a proteção de homens fortes, um ledo engano. Uma mulher só não consegue viver sem uma presença masculina se não quiser. Segundo a autora, o medo de uma mulher não conseguir sustentar-se sozinha tem raízes profundas, mesmo entre mulheres que estão acostumadas a isso.
O sentimento de auto-estima não pode depender do fato de ter ou não um marido. Além do mais, mulheres não tem obrigatoriamente que serem mães. Independência não tem a ver necessariamente com solidão. Ao contrário, só a independência possibilita um intercâmbio criativo, tolerante e aberto. Só quem não depende dos outros pode decidir livremente com quem e de que modo quer se relacionar. Só pessoas determinadas e independentes podem viver juntas com igualdade de direitos. Só quem crê em si mesmo pode convencer os outros da sua pessoa.
Só conseguimos convencer alguém de algo quando nós mesmos estamos convencidos de que vamos conseguir convencer. Para tal é preciso também estar convencido do que vai dizer, a fim de transparecer segurança e naturalidade. Vencem as pessoas que expõem as próprias ideias alta e nitidamente, que exteriorizam os seus desejos e propõem exigências quando estas são cabíveis. Só quem fixa regras pessoal, nas quais se sente bem, determina o seu caminho. Daí dizer que poder e autoridade andam de par. A autoridade se baseia na própria competência intelectual ou prática. Isso irradia fazendo a pessoa ser naturalmente respeitada.
O modo como encaramos o mundo e as pessoas molda o meio externo para que ele seja exatamente como supomos, pois as energias se condensam da maneira como mentalmente as configuramos. As pessoas devem aprender cedo que podem dominar o medo, a monotonia, a dor e as dificuldades através do próprio comportamento. Infelizmente, as meninas em geral são superprotegidas. Por isso, quase não têm a possibilidade de aprender que podem vencer as dificuldades por si mesmas.
Quem cede ao medo, é passivo, não comete erros, nem sofre vexames. A renúncia feminina não é sempre determinada pelo equilíbrio e pela harmonia, mas sim por medo dos riscos, igualmente importantes, de um confronto aberto. As mulheres se orientam muito pelas outras pessoas, e adaptam o seu comportamento a uma possível reação.
Os homens fixam as mulheres sem rodeios. As mulheres desviam o olhar furtivamente. No momento em que as mulheres utilizam padrões de olhar masculinos, lhes é imputada a provocação sexual ou a agressividade. Têm sucesso as mulheres que resolvem as coisas por si mesmas, que solucionam tarefas de modo autônomo, e que consideram as circunstâncias complicadas como motivação para se auto-representarem e autocomprovarem, ao invés de deixar que os outros confeccionem uma moldura para este auto-retrato.
Entretanto, mesmo as mulheres que já sabem fazer isso muito bem, acabam se dando uma rasteira, sem querer, ao acompanhar atitudes e declarações sérias com um sorriso humilde e remissivo. Sorrir não é uma expressão de alegria autêntica, mas reflete a preocupação velada pelo afeto do externo. O quadro de Mona Lisa no Louvre mostra a melancólica tristeza do seu sorriso.
Com certeza, esse é um dos motivos pelo qual o quadro é tão famoso: é um sinal seguro da auto-renúncia feminina. É o típico sorriso sem graça. Os indícios típicos da mentalidade Mona Lisa são: usam desvios para chegar aos objetivos (temor ao conflito), dão mais importância a opinião alheia, pensa no desejo de todos antes do próprio (busca de harmonia) e, muitas vezes, tem obediência antecipada.
A solução perante isso não é se tornar amada a qualquer custo, nem conquistar os outros, mas sim desenvolver-se em direção a uma personalidade auto-suficiente e autoconfiante. Quem não dia o que pensa e o que quer, quem sempre se preocupa com os desejos que os outros têm ou possam ter, torna-se um dissimulado. Neste caso não adianta sorrir. Se chega melhor ao objetivo com clareza do que com astúcia. Temos o direito de abordar diretamente nossos próprios objetivos e desejos. Sair do papel da sorridente, desanimada e tolerante significa lutar e responder honesta e abertamente pelos interesses pessoais.
A saída do sorriso Mona Lisa torna a vida mais radical, mais independente, menos protegida, menos preestabelecida, menos tranquila, mas também nitidamente menos enfadonha, menos voltada para os outros, menos dependente, menos artificial. Se as mulheres quiserem levar a sério sua igualdade de direitos, precisam assumir que apenas uma mulher independente pode ter direitos iguais.
Muitas vezes só se tolera e compreende o modo de agir de uma pessoa porque falta a coragem para desaprová-la abertamente. Procura-se ensinar às crianças, sobretudo às meninas, que compreender representa uma expressão de humildade. Essa é a cilada da compreensão. Compreender torna-se sinônimo de perdoar, tolerar ou suportar benevolamente, mas torna-se também uma cilada pessoal quando tem a ver com os modos de comportamento que se dirigem contra nós mesmos. A compreensão torna-se autodestrutiva quando as maldades, atitudes intrigantes ou, em casos extremos, até a violência contra a própria pessoa, são suportadas com tolerância.
As pessoas tornam-se vítimas da violência quando irradiam um ar medroso ou indefeso no seu aspecto ou na mímica, e além disso, esperam (por temor) que algo parecido lhes aconteça. Essa é a cilada da vítima. Muitas mulheres escondem habilmente por trás de sua humildade a dúvida sobre a própria competência funcional e a aptidão para a vida. Através da sua submissão ou falsa modéstia respeitosa e encoberta, elas esperam estar mais protegidas contra as agressões ou criticas. Essa é a cilada da modéstia. Outra cilada é a da compaixão.
Sentir compaixão é uma capacidade humana muito importante. Mas, nos relacionamentos, a compaixão não pode substituir o amor. Compaixão e amor não combinam na opinião da autora. Reconhece-se, com relativa facilidade, a cilada bem característica da compaixão. Qualquer um percebe de imediato quando uma mulher se liga a um parceiro por compaixão, quando as dificuldades existenciais são visivelmente reconhecidas.
É preciso me perguntar: quais são os meus desejos? Que motivo define meu modo de agir? O que espero quando me comporto de tal maneira? Isso faz-nos estar alerta para evitar os comportamento submissos. As mulheres confirmam aos homens o preconceito da própria superioridade através do comportamento submisso. Uma mulher que se comporta de modo humilde e submisso consolida o deslize do poder. Isso é auto-depreciação, uma sabotagem pessoal inconsciente. Aquilo que mais tarde vale como naturalmente feminino ou masculino se torna subliminar na infância precoce, e é mesmo implantado na criança lactente e mais tarde interpretado como sendo inato.
Quanto mais cedo se aprende um comportamento, tanto mais difícil se torna reconhecê-lo como adquirido.
Mas o que é adquirido também é modificável. Infelizmente, ao invés de buscar os próprios talentos ocultos, as pessoas tendem a cimentar suas autoavaliações negativas; mesmo se esta tenha se originado na fundação instável de uma educação preconceituosa. Para terminar, vale saber que mulheres fortes transgridem regras, criam suas próprias regras, fazem exigências inequívocas, dizem não claramente, não se deixam intimidar por ninguém, têm visão do caminho pessoal, pensam grande, proporcionam-se experiencias de sucesso, não agradam a qualquer preço, não têm medo da crítica, nem de conflitos, não se deixam emudecer, orgulham de seus êxitos e têm sempre muita vontade de vencer.
O sentimento de auto-estima não pode depender do fato de ter ou não um marido. Além do mais, mulheres não tem obrigatoriamente que serem mães. Independência não tem a ver necessariamente com solidão. Ao contrário, só a independência possibilita um intercâmbio criativo, tolerante e aberto. Só quem não depende dos outros pode decidir livremente com quem e de que modo quer se relacionar. Só pessoas determinadas e independentes podem viver juntas com igualdade de direitos. Só quem crê em si mesmo pode convencer os outros da sua pessoa.
Só conseguimos convencer alguém de algo quando nós mesmos estamos convencidos de que vamos conseguir convencer. Para tal é preciso também estar convencido do que vai dizer, a fim de transparecer segurança e naturalidade. Vencem as pessoas que expõem as próprias ideias alta e nitidamente, que exteriorizam os seus desejos e propõem exigências quando estas são cabíveis. Só quem fixa regras pessoal, nas quais se sente bem, determina o seu caminho. Daí dizer que poder e autoridade andam de par. A autoridade se baseia na própria competência intelectual ou prática. Isso irradia fazendo a pessoa ser naturalmente respeitada.
O modo como encaramos o mundo e as pessoas molda o meio externo para que ele seja exatamente como supomos, pois as energias se condensam da maneira como mentalmente as configuramos. As pessoas devem aprender cedo que podem dominar o medo, a monotonia, a dor e as dificuldades através do próprio comportamento. Infelizmente, as meninas em geral são superprotegidas. Por isso, quase não têm a possibilidade de aprender que podem vencer as dificuldades por si mesmas.
Quem cede ao medo, é passivo, não comete erros, nem sofre vexames. A renúncia feminina não é sempre determinada pelo equilíbrio e pela harmonia, mas sim por medo dos riscos, igualmente importantes, de um confronto aberto. As mulheres se orientam muito pelas outras pessoas, e adaptam o seu comportamento a uma possível reação.
Os homens fixam as mulheres sem rodeios. As mulheres desviam o olhar furtivamente. No momento em que as mulheres utilizam padrões de olhar masculinos, lhes é imputada a provocação sexual ou a agressividade. Têm sucesso as mulheres que resolvem as coisas por si mesmas, que solucionam tarefas de modo autônomo, e que consideram as circunstâncias complicadas como motivação para se auto-representarem e autocomprovarem, ao invés de deixar que os outros confeccionem uma moldura para este auto-retrato.
Entretanto, mesmo as mulheres que já sabem fazer isso muito bem, acabam se dando uma rasteira, sem querer, ao acompanhar atitudes e declarações sérias com um sorriso humilde e remissivo. Sorrir não é uma expressão de alegria autêntica, mas reflete a preocupação velada pelo afeto do externo. O quadro de Mona Lisa no Louvre mostra a melancólica tristeza do seu sorriso.
Com certeza, esse é um dos motivos pelo qual o quadro é tão famoso: é um sinal seguro da auto-renúncia feminina. É o típico sorriso sem graça. Os indícios típicos da mentalidade Mona Lisa são: usam desvios para chegar aos objetivos (temor ao conflito), dão mais importância a opinião alheia, pensa no desejo de todos antes do próprio (busca de harmonia) e, muitas vezes, tem obediência antecipada.
A solução perante isso não é se tornar amada a qualquer custo, nem conquistar os outros, mas sim desenvolver-se em direção a uma personalidade auto-suficiente e autoconfiante. Quem não dia o que pensa e o que quer, quem sempre se preocupa com os desejos que os outros têm ou possam ter, torna-se um dissimulado. Neste caso não adianta sorrir. Se chega melhor ao objetivo com clareza do que com astúcia. Temos o direito de abordar diretamente nossos próprios objetivos e desejos. Sair do papel da sorridente, desanimada e tolerante significa lutar e responder honesta e abertamente pelos interesses pessoais.
A saída do sorriso Mona Lisa torna a vida mais radical, mais independente, menos protegida, menos preestabelecida, menos tranquila, mas também nitidamente menos enfadonha, menos voltada para os outros, menos dependente, menos artificial. Se as mulheres quiserem levar a sério sua igualdade de direitos, precisam assumir que apenas uma mulher independente pode ter direitos iguais.
Muitas vezes só se tolera e compreende o modo de agir de uma pessoa porque falta a coragem para desaprová-la abertamente. Procura-se ensinar às crianças, sobretudo às meninas, que compreender representa uma expressão de humildade. Essa é a cilada da compreensão. Compreender torna-se sinônimo de perdoar, tolerar ou suportar benevolamente, mas torna-se também uma cilada pessoal quando tem a ver com os modos de comportamento que se dirigem contra nós mesmos. A compreensão torna-se autodestrutiva quando as maldades, atitudes intrigantes ou, em casos extremos, até a violência contra a própria pessoa, são suportadas com tolerância.
As pessoas tornam-se vítimas da violência quando irradiam um ar medroso ou indefeso no seu aspecto ou na mímica, e além disso, esperam (por temor) que algo parecido lhes aconteça. Essa é a cilada da vítima. Muitas mulheres escondem habilmente por trás de sua humildade a dúvida sobre a própria competência funcional e a aptidão para a vida. Através da sua submissão ou falsa modéstia respeitosa e encoberta, elas esperam estar mais protegidas contra as agressões ou criticas. Essa é a cilada da modéstia. Outra cilada é a da compaixão.
Sentir compaixão é uma capacidade humana muito importante. Mas, nos relacionamentos, a compaixão não pode substituir o amor. Compaixão e amor não combinam na opinião da autora. Reconhece-se, com relativa facilidade, a cilada bem característica da compaixão. Qualquer um percebe de imediato quando uma mulher se liga a um parceiro por compaixão, quando as dificuldades existenciais são visivelmente reconhecidas.
É preciso me perguntar: quais são os meus desejos? Que motivo define meu modo de agir? O que espero quando me comporto de tal maneira? Isso faz-nos estar alerta para evitar os comportamento submissos. As mulheres confirmam aos homens o preconceito da própria superioridade através do comportamento submisso. Uma mulher que se comporta de modo humilde e submisso consolida o deslize do poder. Isso é auto-depreciação, uma sabotagem pessoal inconsciente. Aquilo que mais tarde vale como naturalmente feminino ou masculino se torna subliminar na infância precoce, e é mesmo implantado na criança lactente e mais tarde interpretado como sendo inato.
Quanto mais cedo se aprende um comportamento, tanto mais difícil se torna reconhecê-lo como adquirido.
Mas o que é adquirido também é modificável. Infelizmente, ao invés de buscar os próprios talentos ocultos, as pessoas tendem a cimentar suas autoavaliações negativas; mesmo se esta tenha se originado na fundação instável de uma educação preconceituosa. Para terminar, vale saber que mulheres fortes transgridem regras, criam suas próprias regras, fazem exigências inequívocas, dizem não claramente, não se deixam intimidar por ninguém, têm visão do caminho pessoal, pensam grande, proporcionam-se experiencias de sucesso, não agradam a qualquer preço, não têm medo da crítica, nem de conflitos, não se deixam emudecer, orgulham de seus êxitos e têm sempre muita vontade de vencer.
March 15, 2024
Somehow I feel a bit sorry because I give this book 2 stars. I would want so much to give it only 1! Or even better, -1! If I were to listen to the advices in this book I would be calling the author to express all my resentment and anger - and not in a very polite manner either!
It's so wrong in so many ways. Though there are a few behaviour patterns that make sense (and this is the reason why it got the damn 2 stars!), the main line and idea are so fundamentally wrong! If we were to listen to the advices there, we would turn into a world of selfish self-centered bitches whose only purpose in life is to "achieve", to be better than the others, to step on the others on their way up. Not to mention the totally fake and forced opposition between men and women; the forced underlying of the opposition between the educational patterns applied to girls with respect to the boys. It's something like Don Quijote, but missing any innocence and good intentions. No, I do not want to walk on the others to get a promotion, I do not want to pay for my licence project so that I get to spend that time "taking care of myself", and no, I do not want to yell and scream around whenever I feel like doing it. Out of courtesy and respect to the people around me; the same courtesy and respect I, by the way, expect from them. If that makes me an "old woman", trapped in old patterns and delusions, so be it!
It's so wrong in so many ways. Though there are a few behaviour patterns that make sense (and this is the reason why it got the damn 2 stars!), the main line and idea are so fundamentally wrong! If we were to listen to the advices there, we would turn into a world of selfish self-centered bitches whose only purpose in life is to "achieve", to be better than the others, to step on the others on their way up. Not to mention the totally fake and forced opposition between men and women; the forced underlying of the opposition between the educational patterns applied to girls with respect to the boys. It's something like Don Quijote, but missing any innocence and good intentions. No, I do not want to walk on the others to get a promotion, I do not want to pay for my licence project so that I get to spend that time "taking care of myself", and no, I do not want to yell and scream around whenever I feel like doing it. Out of courtesy and respect to the people around me; the same courtesy and respect I, by the way, expect from them. If that makes me an "old woman", trapped in old patterns and delusions, so be it!
This entire review has been hidden because of spoilers.
March 21, 2020
One day, woman will learn that they are enoy in this world to serve others or to make others happy. One day...... And thanks to authors good examples on how we deminify ourselves, because society, our parents put labels on us of what girls can and cannot do; we can get in that world we're everyone is trully equal.
July 13, 2020
Я заслуговую на те, щоб сидіти, як чоловік)
Displaying 1 - 30 of 105 reviews