Mińsk. Przewodnik po Mieście Słońca

by Artur Klinau, Małgorzata Buchalik (Translator)

„Jeśli przyjeżdżacie do Mińska pociągiem z Europy, zanim powita was Plac Bramy Miasta Słońca, musicie przejść przez czyściec – pierwszą Bramę strzegącą granicy Krainy Szczęścia” — przestrzega Artur Klinau i natychmiast rozbudza ciekawość czytelnika. Następnie wprowadza go w świat szerokich placów, pomników, kolumnad i pałaców górujących nad życiem szarych ludzi. Pokazuje utajnione życie wewnętrzne Miasta — otwarte podwórka stanowiące centrum życia mikrospołeczności, bramy opanowane przez filozoficznie nastawionych pijaczków i kobiety-orchidee tęskniące do lepszego życia, parki pełne miłości i nienawiści. Ludzie i Miasto są ze sobą nierozerwalnie związani, zniewoleni przez siebie nawzajem.

Jednak „Mińsk. Przewodnik po Mieście Słońca” jest nie tylko wspaniałym albumem socjalistycznej architektury, lecz także esejem o burzliwej historii Białorusi, powieścią autobiograficzną i poetycką wizją odrealnionego świata idei. Według autora, ma być to pierwszy krok do zbudowania mitologii Mińska.

Genres: Nonfiction, History, Travel

152 pages, Paperback

First published January 1, 2008

Reviews

[micusiowo · Rating 3 out of 5]

Świetnie zbudowana narracja, która pozwala traktować i czytać tę książkę zarazem jako kawałek dobrej prozy i prywatny przewodnik.

[Nadine · Rating 3 out of 5]

You can only enjoy it if you've been there. If Minsk means something to you, if you have a personal relationship with the city itself and memories of its places. The author gives a beautiful insight into pieces of history, city planning and culture of the people but the language used is very philosophical, with references to mythology and literature that might easily be missed. If you want to read this book, go first to visit Minsk, go build a relationship with it. It's like you don't want to watch the movie before reading the book because, so don't read the book before seeing the city. My favorite chapter is 45, where he beautifully describes the facades of the reality of a two-faced city.

[Martyna Wieczorek · Rating 3 out of 5]

Puchatą kołderką jest przykryta ta ironia i rozżalenie. Smutnopięknie się to czyta.

[Harold Rhenisch · Rating 4 out of 5]

Klinau has written a fascinating portrait of Minsk, with an architect's eye. He uses it to paint a picture of the place as the one fulfilled Utopian City of the Soviet World, a perfection that was only a stage set and came at a vicious price. At once an architect's model of the city and a tour through it in space and time, a philosophical meditation, a memoir, a political testament, a portrait of the gap between public and private life and a strong addition to the dismantling of Utopia both by the Imperium and in resistance to it, this is a book to set beside any of the great records of the collapse of the Imperium elsewhere in the old Soviet sphere. It is augmented by haunting, stark photographs, so empty of people that they reveal the great power of the city as a stage. This is not a simple book, but if you have read any writers from the East, even Kafka, you will not find its stripping of veils and its world of ironies anything other than delightful and inspiring.

[anna maziarska · Rating 4 out of 5]

Bardzo dobra książka z wnikliwą perspektywą na architekturę miasta. Bardziej porywa od strony artystycznej, więc jeśli ktoś szuka lektury o społecznym kontekście Białorusi, to polecam sięgnąć po inną książkę!

[Michael Hübner · Rating 4 out of 5]

Klinau amazed me with a unique book. Without a classic story, he engages the reader into the intricacies of the city of Minsk. A trip to Minsk is advised before reading this book.

[Kasia · Rating 4 out of 5]

3.5

[Agnès · Rating 4 out of 5]

Alors que la Biélorussie se révolte contre le « dernier dictateur d’Europe », Artur Klinau nous emmène à Minsk. Il nous fait vivre l’utopie communiste de la Cité du Soleil, avec ses palais et ses joyeuses fêtes populaires. Il joue aux guides, entre souvenirs d’enfance et réalité du XXIème siècle. Mais surtout, il n’oublie pas de démonter cette scénographie, de pointer du doigt les zones d’ombres et l’architecture qui perd de sa superbe à mesure qu’on s’éloigne du centre ville.
Une découverte hypnotique, aux belles éditions « Signes et Balises ».

[Radosław Magiera · Rating 1 out of 5]

Lekturą maja 2025 roku Dyskusyjnego Klubu Książki w Rawie Mazowieckiej była książka Artura Klinau, białoruskiego pisarza, architekta, malarza, performera i scenarzysty filmowego, zatytułowana „Mińsk, Przewodnik po Mieście Słońca”. Sądząc po tytule, miałem nadzieję na literaturę faktu, a ta, w przeciwieństwie do innych gatunków, znacznie częściej przynosiła nam dobre niż złe doznania czytelnicze. Niestety omyliłem się.

Książka okazała się esejem o wyraźnym rysie autobiograficznym. W założeniach, jak czytamy w blurbie, jest „poetycką wizją odrealnionego świata idei”, a według samego autora „ma być to pierwszy krok do zbudowania mitologii Mińska”. To ostatnie brzmi dla mnie mocno narcystycznie i grafomańsko, co niestety potwierdziła treść „dzieła”.

Przyznam się, że dobrnąłem do 14 strony i dalej nie dałem rady. Na 8-ej już zauważyłem, ze autor odlatuje, gdyż „betonowa piramida” akapit dalej staje się „kamienną piramidą”. Potem było tylko coraz gorzej. Na stronach zaś od 12-ej do 14-ej trafiłem na taki stek bzdur, że aż mi się w głowie nie mieściło, że coś podobnego można wydać drukiem. Te pseudofilozoficzne majaczenia na temat prawosławia, wolności w Rosji w porównaniu do reszty świata, itd. rozłożyły mnie na łopatki. Może są strawne dla kogoś, kto trenuje szybkie czytanie i wyłapuje tylko hasłowe informacje, bez sprzeczności między nimi, nie zastanawiając się przy tym nad tym, czy ma to cokolwiek wspólnego z rzeczywistością. Może też dla kogoś, kto nie interesuje się historią, socjologią i w ogóle nie ma o niczym pojęcia, wobec czego może przyjąć wszystko i nic nie będzie w nim krzyczało – Co za bzdury!

Głosowanie w klubie pokazało, że „dzieło” obstawiło dolną połowę skali ocen, które się przedstawiają następująco:

nie podobała się - 5 (w tym DNF - 3)
OK - 2
podobała się - 2
bardzo się podobała - 0
była rewelacyjna - 0

Jest tyle książek genialnych, o dobrych nie wspominając, że życia nie starczy by je poznać. Szkoda czasu na to „dzieło”.

[Jakub Stawiski · Rating 5 out of 5]

Fantastyczne wspomnienie/ reportaż, goraco polecam, szczególnie ze względu na ostatnie wydarzenia na Białorusi

[Monika · Rating 4 out of 5]

Miło się podróżowało po Mińsku. I miło, i smutno.

[Wojtek Konieczny · Rating 4 out of 5]

8/10

[Anders Fröjmark · Rating 4 out of 5]

Det finns en poetisk kraft i bilderna och texterna i denna bok, som låter läsaren sjunka ned genom lager på lager av historia. I Minsk var det tänkt att själva portalen till det kommunistiska solriket skulle stå. Dess breda avenyer och monumentala platser var också platser där unga människor, som författaren till denna bok, född 1965, växte upp och gjorde sina första erfarenheter av tillvarons mysterier. En bättre guide till hans uppväxtstad går det knappast att få. Han rör sig hemtamt inte bara i de kommunistiska utopierna och deras bakgårdar, utan också i de århundraden då staden var en del av det litauisk-polska samväldet, ofta benämnt Rzeczpospolita. Själv har jag ännu inte haft tillfälle att besöka Minsk, men med Klinaus bok känns staden redan nära och en resa dit står definitivt på min önskelista.